Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καλεί την Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου, ώρα 18:30, στην ανοιχτή εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, με αφορμή τη δημοσίευση της έκδοσης «Αστυνομία, βία και δικαιώματα: μια επισκόπηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας στην Ελλάδα».

Στην εκδήλωση θα παρουσιαστούν και θα συζητηθούν τα βασικά πορίσματα της μελέτης.

Σύμφωνα με το κάλεσμα της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στην εκδήλωση θα συμμετέχουν:

• Η Σοφία Βιδάλη, Καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.
• Ο Κωνσταντίνος Πουλής, Δημοσιογράφος, The Press Project.
• Ο Ιάσονας Γουσέτης, Επιστημονικός Συνεργάτης της ΕλΕΔΑ.

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο Ανδρέας Τάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής Νομικής ΑΠΘ, Πρόεδρος του ΔΣ της ΕλΕΔΑ. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Με αφορμή τον άδικο χαμό της 13χρονης Σάρα στη Θεσσαλονίκη και αφετηρία ένα σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου που δημοσιεύτηκε στα Νέα, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου δημιούργησε ένα video για αυτή τη ζοφερή πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας.

Το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σε έκτακτη συνεδρίασή του, εξέδωσε με τίτλο, "Το Μετέωρο Βήμα της Δημόσιας Τηλεόρασης", την ακόλουθη ανακοίνωση στις 7 Νοεμβρίου 2013:

"Πέντε μήνες μετά το μαύρο στην ΕΡΤ ήρθε και το κλείσιμο της στην πράξη, με επέμβαση του εισαγγελέα και των ΜΑΤ. Μάλλον δεν είναι σύμπτωση ότι ταυτόχρονα αδειοδοτήθηκαν τα ιδιωτικά κανάλια, κατοχυρώνοντας δικαιώματα σε συχνότητες τις οποίες νέμονταν ανέξοδα επί 20 χρόνια. Μία ακόμα επέκταση του ιδιωτικού σε βάρος του δημοσίου, παρά τις συνταγματικές εγγυήσεις περί του αντιθέτου.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι αντισυνταγματικό και η υποκατάστασή της ψευδο-θεσμική. Θυμίζουμε, μόνον, ότι η πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία έκλεισε η ΕΡΤ δεν κυρώθηκε ποτέ από τη Βουλή, όπως προβλέπεται ρητά από το Σύνταγμα.

Έκτοτε, το μη αναγνωρισμένο θεσμικά πρόγραμμα των εργαζομένων κέρδισε το χαρακτήρα του «δημοσίου», λειτουργώντας ελεύθερα, με πρωτόγνωρη υποστήριξη. Το σήμερα, όμως, βρίσκει μια δημόσια τηλεόραση που γνώρισε ευρεία αποδοχή όταν απαλλάχθηκε από τον κυβερνητικό εναγκαλισμό να κλείνει, και μια νέα, με μηδενική κοινωνική απήχηση, να ανοίγει με έκνομες διαδικασίες.

Μία πραγματικά δημόσια τηλεόραση προϋποθέτει την πολυφωνία και τον πλουραλισμό, δηλαδή τον εκδημοκρατισμό της, που είναι φορέας όλων των απόψεων του πολιτικού φάσματος. Διαφορετικά δεν είναι δημόσια".