Ένα νέο σύστημα ομάδων αίματος ανακάλυψαν ερευνητές στη Βρετανία, λύνοντας έτσι ένα μυστήριο 50 ετών.
Η ερευνητική ομάδα από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας (NHS Blood and Transplant/NHSBT) ανακάλυψε την ομάδα αίματος MAL, εντοπίζοντας το γενετικό υπόβαθρο ενός σπάνιου αντιγόνου αίματος με την ονομασία AnWj που ανακαλύφθηκε το 1972.
Τα αντιγόνα είναι ουσίες που βρίσκονται στην επιφάνεια των ερυθρών αιμοσφαιρίων, ενώ είναι μοναδικά για κάθε άτομο και ορίζουν την ομάδα αίματος του.
Οι περισσότερες κύριες ομάδες αίματος αναγνωρίστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι Τα δύο κύρια συστήματα ομάδων αίματος γνωστά στους περισσότερους είναι το σύστημα ΑΒ και το σύστημα ρέζους.
Με βάση το σύστημα ΑΒ οι κύριοι τύποι αίματος είναι τέσσερις: Α, Β, ΑΒ και Ο και καθεμία από αυτές μπορεί να είναι ρέζους θετική ή ρέζους αρνητική.
Ωστόσο, οπως αναφέρει το BBC, υπάρχουν πολύ περισσότερα συστήματα ομάδων αίματος από αυτά τα δύο. Το 2022, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, ολοκλήρωσαν το 44ο σύστημα ομάδων αίματος που ονομάζεται Er.
Η ανακάλυψη των ερευνητών του NHSBT σηματοδοτεί την ταυτοποίηση του 47ου συστήματος ομάδων αίματος και σώσει χιλιάδες ζωές παγκοσμίως, σύμφωνα με την αιματολόγο και ανώτερη ερευνήτρια στο NHSBT, Λουίζ Τίλεϊ.
«Πρόκειται για ένα τεράστιο επίτευγμα και το αποκορύφωμα μιας μακράς ομαδικής προσπάθειας, το ότι καταφέραμε τελικά να αναγνωρίσουμε αυτό το νέο σύστημα ομάδων αίματος και να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή φροντίδα σε αυτούς τους ασθενείς», δήλωσε η Τίλεϊ.
Το μυστήριο 50 ετών που λύθηκε
Το 1972 γιατροί ανακάλυψαν ότι μία έγκυος δεν είχε ένα συνηθισμένο αντιγόνο στο αίμα της και μετά από 50 χρόνια οι ερευνητές του NHSBT ταυτοποίησαν ένα νέο σύστημα ομαδών αίματος. Σε προηγούμενη έρευνα διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 99,9% των ανθρώπων διαθέτουν το αντιγόνο AnWj το οποίο έλειπε από το αίμα της εγκύου και βρίσκεται σε μία πρωτεΐνη μυελίνης και λεμφοκυττάρων, κάτι που οδήγησε τους ερευνητές να δώσουν στη νέα ομάδα αίματος την ονομασία MAL.
Πιο αναλυτικά, όταν ένα άτομο έχει στο αίμα του μεταλλαγμένη εκδοχή και των δύο αντιγράφων των γονιδίων MAL η ομάδα αίματος του είναι AnWj αρνητική, όπως η έγκυος το 1972. Μάλιστα οι ερευνητές εντόπισαν τρεις ασθενείς με τη σπάνια αυτή ομάδα αίματος που είχαν τη μετάλλαξη αυτή, κάτι που υποδηλώνει ότι κάοπιες φορές μπορεί να προκληθεί καταστολή του αντιγόνου από τις διαταραχές στο αίμα.
«Η MAL είναι μια πολύ μικρή πρωτεΐνη με ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδιότητες, οι οποίες καθιστούσαν δύσκολη την ταυτοποίησή της και για αυτό έπρεπε να ακολουθήσουμε πολλαπλές γραμμές έρευνας για να συγκεντρώσουμε τις αποδείξεις που χρειαζόμασταν για να περιγράψουμε αυτό το σύστημα ομάδων αίματος», δήλωσε ο κυτταρικός βιολόγος Τιμ Σάτσγουελ από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αγγλίας.
Προκειμένου να διαπιστώσουν ότι επρόκειτο για το σωστό γονίδιο, μετά από έρευνα δεκαετιών οι επιστήμονες εισήγαγαν το φυσιολογικό γονίδιο MAL σε κύτταρα αιματος AnWj-αρνητικά, έτσι μεταφέρθηκε αποτελεσματικα το αντιγόνο σε όλα τα κύτταρα.
Η πρωτεΐνη MAL σύμφωνα με το δημοσίευμα του BBC παίζει ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της σταθερότητας των κυτταρικών μεμβρανών και στη βοήθεια της κυτταρικής μεταφοράς. Προηγούμενες έρευνες διαπίστωσαν ότι το AnWj εμφανίζεται αμέσως μετά τη γέννηση.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, όλοι οι ασθενείς με αρνητικό AnWj που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη είχαν την ίδια μετάλλαξη. Ωστόσο, δεν βρέθηκε ότι άλλες κυτταρικές ανωμαλίες ή ασθένειες σχετίζονται με αυτή τη μετάλλαξη.
Με τη νέα αυτή ανακάλυψη, οι επιστήμονες μπορούν να αναπτύξουν τεστ που θα βοηθούν στην ταυτοποίηση των ατόμων που έχουν AnWj-αρνητικό εξασφαλίζοντας έτσι την ασφάλεια των μεταγγίσεων και των μεταμοσχεύσεων.
Μάλιστα οι ασθενείς μπορούν να εξεταστούν για να διαπιστώσουν αν ηαρνητική ομάδα αίματος MAL είναι κληρονομική ή οφείλεται σε καταστολή, που θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη άλλου υποκείμενου ιατρικού προβλήματος.
Οι διαταραχές αυτές στο αίμα μπορεί να επιφέρουν καταστροφικές επιπτώσεις για τους ασθενείς, έτσι όσο περισσότερες μπορούμε να κατανοήσουμε, τόσο περισσότερες ζωές μπορούν να σωθούν.
Να σημειωθεί ότι η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Blood.
Οι ερευνητές της αθανασίας πρότειναν την ψηφιακή εκδοχή, με το ‘ανέβασμα’ του μυαλού μας σε υπολογιστή. Το θέμα δεν είναι αν γίνεται, αλλά πού θα ανήκει μετά το μυαλό μας.
Μεταξύ των 199 videos που θα βρείτε εκεί, υπάρχει ένα σχετικό με τη δυνατότητα που υπάρχει να ‘φορτώσουμε’ το μυαλό μας σε έναν υπολογιστή.
Όχι του εγκεφάλου μας. Αυτό είναι το βιολογικό μας όργανο.
Το μυαλό μας είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας του οργάνου. Ομοίως και η συνείδηση. Θεωρείται πως πως είναι κάτι μεγαλύτερο και πιο εφήμερο από τη λειτουργία του βιολογικού εγκεφάλου.
Πάμε παρακάτω.
Την στιγμή της επίσκεψης μας το σχετικό video είχε 11.928.402 views.
Άρα το θέμα θα έλεγες ότι ενδιαφέρει πολλούς.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσους.
Μεταξύ τους είναι και όσοι θέλουν να ζήσουν για πάντα. Προφανώς και τους αρκεί η ψηφιακή αθανασία.
Όπως εξηγούν οι δημιουργοί του video «η επιθυμία να απελευθερωθούμε από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης χρονολογείται από τους πρώτους ανθρώπους που αντιλήφθηκαν πως ζουν σε ένα ατελείωτο σύμπαν. Δεσμεύεται μόνο από τους νόμους της φυσικής.
«ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ ΣΤΗ ΘΝΗΤΗ ‘ΜΗΧΑΝΗ’ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΡΕΑΣ».
Με την τεράστια έκρηξη των καινοτομιών και της εξέλιξης, για πρώτη φορά το concept του να αφήσουμε το σώμα μας πίσω μας και να ‘φορτώσουμε’ τον εγκέφαλο μας σε μια ψηφιακή ουτοπία, φαίνεται πιθανή.
Έως και το επόμενο λογικό βήμα, στην εξέλιξη μας.
ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Όσα διάβασες εδώ, αλλά και κάποιες από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της επιστήμης τις χρωστάμε στην νευροτεχνολογία.
Χαρακτηριστικά, οι μέθοδοι άμεσης καταγραφής ή τροποποίησης της ανθρώπινης εγκεφαλικής δραστηριότητας έχουν δώσει στην ανθρωπότητα τις διεπαφές εγκεφάλου και υπολογιστή και η εμφύτευση συσκευών που επιτρέπουν σε ασθενείς με σοβαρή παράλυση να ελέγχουν υπολογιστή με την σκέψη τους και να κάνουν διαδικτυακές δραστηριότητες».
Πράγματα που επίσης, θα χαρακτηρίζατε ως τρελά πριν λίγες δεκαετίες.
Προ μισού αιώνα εν τω μεταξύ, δεν υπήρχε καν μαγνητική τομογραφία. Ήταν άλλη μια τρελή ιδέα.
«Αυτές οι εξελίξεις, μαζί με εκείνες στην τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπουν σήμερα την καλύτερη αποκρυπτογράφηση των εγκεφαλικών κυμάτων. Στο μέλλον μπορεί κάλλιστα να μας επιτρέψουν να «γράψουμε» ή να τροποποιήσουμε τον εγκέφαλο» εξηγεί η Angela Thornton, υποψήφια διδάκτορας στο Horizon Center for Doctoral Training (CDT) του University of Nottingham και μέλος της Ερευνητικής Ομάδας του Faculty of Engineering Human Factors.
«Κατά συνέπεια, πρέπει να θεσπίσουμε κατευθυντήριες γραμμές και νομοθεσία για να διασφαλίσουμε ότι προστατεύονται τα ανθρώπινα και νευρωνικά μας δικαιώματα.
Αυτός ο τομέας, που ονομάζεται «νευρικά δικαιώματα», είναι το πλέον καυτό θέμα στον ακαδημαϊκό κόσμο αυτή τη στιγμή.
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ».
ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ MIND UPLOADING
Η πρώτη καταγραφή περίπτωσης μεταφόρτωσης εγκεφάλου σε υπολογιστή είναι αυτή της ιστορίας που έγραψε ο Αμερικανός συγγραφέας Frederik Pohl και δημοσιεύτηκε το 1955 στο περιοδικό Galaxy Science Fiction.
Κυκλοφορούσε από το 1950 έως το 1980 και πέρασε στην ιστορία ως «ένα από τα καλύτερα περιοδικά επιστημονικής φαντασίας» της ιστορίας.
Η ιστορία του Pohl είχε τίτλο The Tunnel under the World και έγινε η έμπνευση της σουρεαλιστικής ταινίας με τον ίδιο τίτλο (Il Tunnel Sotto in Mondo) του 1959, πριν τη δούμε στο Black Mirror και σε πολλές άλλες τηλεοπτικές σειρές και video games.
Η φαινομενική Ημέρα της Μαρμότας δυο ανθρώπων, ήταν προϊόν ‘μεταβίβασεις’ του εγκεφάλου τους σε μικροσκοπικά ρομπότ, τα οποία χρησιμοποιούνταν για δοκιμές διαφημιστικών εκστρατειών υψηλής πίεσης.
Κάθε βράδυ το ρεύμα διακόπτεται και οι υπάλληλοι της εταιρείας που κάνει το πείραμα, επαναφέρουν χειροκίνητα τη μνήμη κάθε ρομπότ.
ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ
Το 2016 το BBC Horizon παρουσίασε σε επεισόδιο του Immortalist τον Dmitry Itskov, έναν Ρώσο εκατομμυριούχο, ο οποίος αποκάλυπτε το σχέδιο του που θα επέτρεπε σε όλους μας να ‘ανεβάσουμε’ το μυαλό μας σε έναν υπολογιστή, ώστε να ζήσουμε για πάντα.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Itskov είναι ιδρυτής της New Media Stars, εταιρίας ηλεκτρονικών media. Η προσωπική του περιουσία εκτιμάται στο 1.000.000.000 ευρώ.
Από το 2011 είχε εξασφαλίσει τη συνεργασία κορυφαίων Ρώσων επιστημόνων στους τομείς των νευρωνικών διεπαφών, της ρομποτικής, των τεχνητών οργάνων και συστημάτων.
Ο επιστημονικός διευθυντής που επέλεξε ο Itskov για το project του είναι ο Δρ Randal Koene. Είναι νευροεπιστήμονας που εργάστηκε ως καθηγητής ερευνητής στο Κέντρο Μνήμης και Εγκεφάλου του Boston University.
Τον είχαν ρωτήσει αν γελάει με όσα λέει πως θα κάνει ο Itskov. Απάντησε το εξής:
«Όλα τα στοιχεία θεωρητικά λένε πως το uploading του μυαλού είναι εξαιρετικά δύσκολο μεν, αλλά είναι δυνατό».
«ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΡΕΛΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ».
Είχε εκτιμήσει ότι θα ‘χε έτοιμο το πρόγραμμα έως το 2045.
Για αυτό και το ονόμασε2045 Initiative, όνομα που έδωσε και στο μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που ‘έφτιαξε’ το 2011.
Ο ίδιος την ονόμασε «κοινότητα ερευνητών στον τομέα της παράτασης της ζωής, με στόχο το συνδυασμό εξομοίωσης εγκεφάλου και ρομποτικής για τη δημιουργία μορφών cyborg».
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Όπως είπε ο Δρ Koene, αυτό που φαίνεται ως αδύνατο είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Η θεωρητική πιθανότητα έχει τις ρίζες της σε ερωτήματα σχετικά με το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλός μας.
Αυτά δεν έχουν απαντηθεί ακόμα από την νευροεπιστήμη.
Ο εγκέφαλός μας αποτελείται από περίπου 86 δισεκατομμύρια νευρώνες, συνδεδεμένα κύτταρα που στέλνουν πληροφορίες το ένα στο άλλο, πυροδοτώντας ηλεκτρικά φορτία που διαδίδονται μέσω αυτού του οργάνου στο κρανίο μας σαν κύματα.
Το πώς όμως, ακριβώς ο εγκέφαλος δημιουργεί το μυαλό μας είναι ένα μυστήριο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στην επιστήμη.
Μολονότι έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια (με στόχο να γίνει προσομοίωση της λειτουργίας σε υπολογιστή!), ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο πώς από ένα φυσικό υπόστρωμα κυττάρων που συνδέονται μέσα στον εγκέφαλο πάμε στον ψυχικό μας κόσμο, τις σκέψεις μας, τις αναμνήσεις μας, τα συναισθήματά μας.
Πάντως, σε έκθεση που δημοσιεύτηκε το 2008, ερευνητές στο University of Oxford περιέγραψαν την εξομοίωση ολόκληρου του εγκεφάλου ως «ένα τρομερό πρόβλημα μηχανικής και έρευνας, αλλά ένα πρόβλημα που φαίνεται να έχει έναν καλά καθορισμένο στόχο και θα μπορούσε, όπως φαίνεται, να επιτευχθεί με εξαγωγές του τρέχοντος τεχνολογία”.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ -ΠΡΑΚΤΙΚΑ- ΤΟ UPLOADING
Τον περασμένο Μάιο η Thornton έγινε μια εκ των 7 ερευνητών της Μεγάλης Βρετανίας που επιλέχθηκαν από την British Science Association για να παρουσιάσουν το έργο αιχμής τους στο κοινό.
Ήταν η διδακτορική της διατριβή για το Mind Uploading. Σε αυτήν η Thornton ανέφερε και το πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Έγραψε στοConversationπιθανούς τρόπους να μπορούμε μια μέρα, να ‘αφήνουμε’ τα μυαλά μας σε υπολογιστές.
1) «Η εξομοίωση ολόκληρου του εγκεφάλου είναι μια πιθανή διαδρομή για τη μεταφόρτωση. Οι λεπτομερείς σαρώσεις του εγκεφάλου και της δραστηριότητάς του θα μας επιτρέψουν να αναπαράγουμε τον βιολογικό εγκέφαλο ενός ατόμου, και ενδεχομένως το μυαλό, σε έναν υπολογιστή.
2) Η πιο πολλά υποσχόμενη τεχνική λέγεται «σάρωση και αντιγραφή»: η δομή ενός διατηρημένου εγκεφάλου θα σαρωθεί λεπτομερώς, χρησιμοποιώντας, για παράδειγμα, την τεχνική της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας. Αυτό θα συγκεντρώσει τα δεδομένα που απαιτούνται για την παραγωγή ενός λειτουργικού αντιγράφου ενός εγκεφάλου».
Εξυπακούεται πως υπάρχουν επιστήμονες που αμφισβητούν πολλά, σε κάθε βήμα. Η Thornton ωστόσο, επιμένει πως μπορεί να μην γίνει αύριο εφικτό το mind uploading, αλλά κάποια στιγμή θα αποτελεί πραγματικότητα.
Είναι έτσι, χρήσιμο να μην την πατήσει η ανθρωπότητα όπως με όλες τις άλλες τεχνολογικές εξελίξεις που άλλαξαν τη ζωή: να δημιουργήσει νομικό πλαίσιο ικανό να μας προστατέψει, πριν να είναι αργά.
Ελληνική HPVΕταιρεία: Μπορούμε να εξαλείψουμε τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας έως το 2047!
Με 90% εμβολιαστική κάλυψη και 75% συμμετοχή στον προσυμπτωματικό έλεγχο, η εξάλειψη του Καρκίνου Τραχήλου της Μήτρας στην Ελλάδα είναι εφικτή έως το 2047, σύμφωνα με στοιχεία μελέτης που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας και Αντιμετώπισης του Ιού των Θηλωμάτων (HPV) [Ελληνικής HPV Εταιρείας].
Την εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό ο εκπρόσωπος της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου και γιατρός Δημόσιας Υγείας, κ. Δημήτριος Δημητριάδης, ο οποίος τόνισε ότι «πρωτοβουλίες όπως η σημερινή της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας και Αντιμετώπισης του Ιού των Θηλωμάτων, που έχουν στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση πολιτών, επαγγελματιών υγείας και άλλων φορέων και αναδεικνύουν την σπουδαιότητα του συγκεκριμένου θέματος, είναι βέβαιο ότι συμβάλλουν προς τη σωστή κατεύθυνση».
Αναλύοντας τα ευρήματα αντίστοιχης μελέτης, ο κ. Θεόδωρος Αγοραστός, Καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Ελληνικής HPV Εταιρείας, εξήγησε ότι
Ο Καρκίνος του Τραχήλου της Μήτρας (KTM) στην Ελλάδα δύναται να καταστεί σπάνιος το 2036, και να εξαλειφθεί το 2047, εάν, έως το 2030, η κάλυψη με HPV εμβολιασμό των κοριτσιών έως 15 ετών αυξηθεί στο 90% και η συμμετοχή των γυναικών στο πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου με HPV testing ανά 5ετία ανέλθει στο 75%.
Όσο νωρίτερα εφαρμοστούν οι πολιτικές για την επίτευξη των στόχων του HPV εμβολιασμού και του προσυμπτωματικού ελέγχου, τόσο πιο γρήγορα θα εξαλειφθεί ο Καρκίνος του Τραχήλου της Μήτρας και τόσο περισσότερα περιστατικά και θάνατοι από Καρκίνο του Τραχήλου της Μήτρας θα αποφευχθούν. Παράλληλα, θα προληφθούν ή θα θεραπευθούν χιλιάδες περιστατικά προκαρκινικών αλλοιώσεων του τραχήλου της μήτρας.
Για να μπορέσει η Ελλάδα, ωστόσο, να εξαλείψει τον ΚΤΜ μέχρι το 2047, εναρμονιζόμενη με τη στρατηγική του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.), απαιτείται μείωση των εμποδίων στην πρόσβαση στον εμβολιασμό, τον προσυμπτωματικό έλεγχο και την θεραπεία. Απαιτείται η θέσπιση ετήσιων στόχων εμβολιαστικής κάλυψης και συμμετοχής στον προσυμπτωματικό έλεγχο, η ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας εκστρατειών ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού και η επαρκής και βιώσιμη χρηματοδότηση για το πρόγραμμα εξάλειψης του ΚΤΜ. «Η πρόοδος αυτών των στρατηγικών προϋποθέτει την ανάπτυξη και παρακολούθηση δεικτών ποιότητας με τη βοήθεια σύγχρονων πληροφοριακών συστημάτων» τόνισε ο κ. Αγοραστός. Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Αυστραλίας, όπου παρακολουθούνται 11 δείκτες ποιότητας, μεταξύ των οποίων είναι η ολοκλήρωση του εμβολιασμού στην ηλικία των 15 ετών, η συμμετοχή σε προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, αλλά και το ποσοστό θεραπείας γυναικών με προκαρκίνο ή Καρκίνο Τραχήλου Μήτρας.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελληνική HPV Εταιρεία έχει απευθύνει ήδη ΕΚΚΛΗΣΗ προς την ελληνική πολιτεία για την εφαρμογή της στρατηγικής του Π.Ο.Υ. και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εξάλειψη του Καρκίνου Τραχήλου Μήτρας ως προβλήματος δημόσιας υγείας και στην Ελλάδα.
Ο κ. Κώστας Αθανασάκης, Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας και Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, τόνισε την ανάγκη μιας ολιστικής αντιμετώπισης του ΚΤΜ, από τον προληπτικό εμβολιασμό μέχρι τη θεραπεία των ασθενών, με συγκεκριμένες πολιτικές. Όπως ανέφερε, η ενασχόληση της πολιτείας με ανάλογα ζητήματα δημόσιας υγείας πρέπει να προκύπτει μέσα από μια διαδικασία προτεραιοποίησης και διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη ώστε να διασφαλίζεται η συναντίληψη για την επένδυση ανάλογων πόρων.
Tην ιδιαίτερη σημασία που έχει η εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση του κοινού μέσα από στοχευμένες δράσεις στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Δράσης Δημόσιας Υγείας 2021-2025 και συνακόλουθα ο εμβολιασμός για την πρόληψη της μόλυνσης, υπογράμμισε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου – ΕΛΛΟΚ, κ. Γιώργος Καπετανάκης κατά την εισήγησή του. Μέσα από την εφαρμογή του κανόνα 90/70/90 που υπαγορεύει τον εμβολιασμό του 90% των κοριτσιών μέχρι την ηλικία των 15 ετών, τον συστηματικό προ-συμπτωματικό έλεγχο του 70% των γυναικών για ΚΤΜ με τεστ υψηλής ακρίβειας σε ηλικία 35 και 45 ετών και τη θεραπευτική αντιμετώπιση του 90% των γυναικών που έχουν διαγνωστεί με ΚΤΜ ή προκαρκινικές αλλοιώσεις, στόχος είναι η μείωση της επίπτωσης της νόσου κατά 97% σε 78 χώρες χαμηλού και μετρίου εισοδήματος και η αποτροπή 74 εκατ. περιπτώσεων ΚΤΜ τον 21ο αιώνα.
Για τα οφέλη από την υψηλή εμβολιαστική κάλυψη κατά του HPV, μίλησε ο κ. Κωνσταντίνος I. Νταλούκας, Παιδίατρος-Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων, τονίζοντας ότι αυτά αφορούν στην πρόληψη των λοιμώξεων από τον ιό HPV, την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, τη μείωση άλλων καρκίνων που σχετίζονται με τον HPV, την πρόληψη των κονδυλωμάτων και την ανοσία αγέλης. Η μεγιστοποίηση της ωφέλειας του εμβολιασμού κατά του HPV μπορεί να επιτευχθεί μέσα από στρατηγικές παρακολούθησης, όπως υπενθυμίσεις, ενημερωτικές εκστρατείες, έλεγχο ρουτίνας για HPV-σχετιζόμενα νοσήματα, συστάσεις του παρόχου υγειονομικής περίθαλψης υπέρ του εμβολιασμού και συνεχή παρακολούθηση μέσω των μητρώων εμβολιασμού.
«Αυτή είναι μια ιστορική στιγμή για την παγκόσμια υγεία. Σηματοδοτεί την πρώτη φορά που έχει δεσμευτεί η παγκόσμια κοινότητα για την εξάλειψη ενός καρκίνου!».
Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, Γεν. ΔιευθυντήςΠ.Ο.Υ. (17.11.20)
Στοιχεία επικοινωνίας:
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Έως και μία ώρα αφότου σταμάτησε να χτυπά η καρδιά τους και ξεκίνησε να χτυπά και πάλι μετά από καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (CPR, ΚΑΡΠΑ), ασθενείς είχαν καθαρές εμπειρίες από την εμπειρία του θανάτου.
Παράλληλα, είχαν συγκεκριμένα εγκεφαλικά μοτίβα, ενώ ασυνείδητα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη σκέψη και τη μνήμη τους, σύμφωνα με όσα αναφέρουν ερευνητές στην επιστημονική επιθεώρηση journal Resuscitation.
H επιστημονική έρευνα έγινε από την Ιατρική Σχολή Grossman της Νέας Υόρκης σε συνεργασία με 25 νοσοκομεία κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει το Βρετανικό Sky News, περίπου το 40% των ανθρώπων που υποβλήθηκαν σε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση και επέζησαν από το καρδιακό επεισόδιο, είχαν αναμνήσεις, όνειρα ή και κάποιου είδους αντίληψη γι’ αυτό που τους συνέβαινε.
Αυτό συνέβαινε ακόμη και στη φάση που ήταν δίχως τις αισθήσεις τους, υποστηρίζει η έρευνα για τις επιθανάτιες εμπειρίες.
Aubrey Osteen: Έφυγα και επέστρεψα
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Aubrey Osteen, ο οποίος μίλησες στο διεθνές δίκτυο CNN.
Τον Δεκέμβριο του 2020 ενώ οι χειρουργοί ήταν έτοιμοι να ανοίξουν το στήθος του 80χρονου, ο οποίος είχε υποστεί καρδιακή ανακοπή, ξαφνικά εκείνος ξύπνησε.
«Είπα “περιμένετε ένα λεπτό πριν συνεχίσετε. Κάντε μου κι άλλη αναισθησία”. Μου πήρε ένα λεπτό να συνειδητοποιήσω πως δεν βρισκόμουν στην ίδια διάσταση με αυτούς, οπότε δεν μπορούσαν να με ακούσουν», παραδέχεται εκ των υστέρων ο κ. Osteen.
Ο Οστιν στη συνέχεια είδε το σώμα του να βγαίνει από το στήθος του και να αιωρείται πάνω από το χειρουργικό τραπέζι, ενώ οι χειρουργοί πριόνιζαν τα οστά των πλευρών του, αφαιρούσαν την καρδιά του από τον θώρακα κι άρχιζαν να τον χειρουργούν. Σύντομα άκουσε κάποιον να λέει «τους νεφρούς».
«Και οι δύο νεφροί κατέρρευσαν ταυτόχρονα. Συνειδητοποίησα ότι είχα πεθάνει. Και ήταν τότε που πέρασα στο επόμενο επίπεδο», περιγράφει ο ίδιος.
«Οταν ανέβηκα εκεί πάνω, ήμουν μπροστά στον Θεό, με φως να λάμπει από πίσω του. Το φως ήταν το λαμπρότερο που βίωσα ποτέ στη Γη, αλλά δεν με τύφλωνε. Και υπήρχε και ο πιο γλυκός άγγελος που με παρηγόρησε και μου είπε “ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά” και πως θα επέστρεφα. Τώρα ξέρω πως στάλθηκα πίσω για να πω σε άλλους για την εμπειρία μου», λέει ο ίδιος.
Επιθανάτια εμπειρία
Αυτό που συνέβη στον Osteen, είναι αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «επιθανάτια εμπειρία».
Συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις, και σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες, όταν οι γιατροί επαναφέρουν ένα άτομο στη ζωή, ενώ εκείνο δεν έχει σημάδια ζωής (έχει σταματήσει να αναπνέει και να χτυπά η καρδιά του, κάτι που συμβαίνει όταν ένα άτομο πεθαίνει για οποιονδήποτε λόγο, όχι μόνο μετά από ανακοπή).
Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχουν αναφέρει επιθανάτια εμπειρία κατά τη διαδικασία της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ακραίο από την ανακοπή, γιατί κυριολεκτικά οι ασθενείς ακροβατούν μεταξύ ζωής και θανάτου, βρίσκονται σε ένα βαθύ κώμα και ο οργανισμός τους δεν ανταποκρίνεται», εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας, Dr. Sam Parnia, αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Grossman.
«Αυτό που μπορέσαμε να δείξουμε είναι πως πάνω από το 40% αυτών των ανθρώπων στην πραγματικότητα αντιλαμβάνονταν πως είχαν συνείδηση σε κάποιο βαθμό», συμπληρώνει ίδιος.
Έξι ασθενείς στην έρευνα ανέφεραν αυτό που ο ερευνητής αποκάλεσε «ανακληθείσες υπερβατικές εμπειρίες θανάτου», δηλαδή επιθανάτιες εμπειρίες.
«Κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι έχουν μια βλέπουν όλη τη ζωή τους, ίσως πήγαν σε ένα μέρος που ένιωθαν σαν στο σπίτι τους κ.λπ.», εξηγεί ο δρ Parnia.
Αρκετοί ασθενείς ήταν σε θέση να θυμηθούν εικόνες από το χειρουργείο, όπως ο πόνος, η πίεση ή ακούσματα από τις φωνές των γιατρών.
Αλλοι ανακαλούν ονειρικές αισθήσεις, όπως ότι τους κυνηγά η αστυνομία ή ότι τους πιάνει η βροχή στον δρόμο.
Κάποιοι ανέφεραν πως είχαν θετικές ή ευχάριστες αναμνήσεις, όπως ένα δυνατό φως, ένα τούνελ ή ένα μέλος της οικογένειας, ενώ ορισμένοι άλλοι ένιωθαν έντονα συναισθήματα όπως αγάπη, ηρεμία και γαλήνη.
Ο ρόλος της εγκεφαλικής δραστηριότητας
Στην έρευνα συμμετείχαν 28 άτομα, τα οποία επέζησαν μετά από ανακοπή καρδιάςκαι θέλησαν να μιλήσουν στους ερευνητές.
Οι 11 από αυτούς ανέφεραν πως είχαν αναμνήσεις ή αντίληψη που υποδεικνύει τουλάχιστον κάποιου είδους συνείδηση κατά τη διαδικασία της ανάνηψης.
Οι ερευνητές μέτρησαν το οξυγόνο του εγκεφάλου και την ηλεκτρική δραστηριότητα σε κάποιους και διαπίστωσαν συγκεκριμένη δραστηριότητα εγκεφαλικών κυμάτων, γεγονός που υποδηλώνει κάποια νοητική λειτουργία κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης.
Επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο πιστεύουν ότι βρήκαν πώς πεθαίνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα στη νόσο Αλτσχάιμερ. Πρόκειται για κάτι που αποτελούσε μυστήριο και πηγή επιστημονικής συζήτησης για δεκαετίες.
Αλλά η ομάδα, που γράφει στο περιοδικό Science, συνδέει τις ανώμαλες πρωτεΐνες που συσσωρεύονται στον εγκέφαλο με τη «νεκρόπτωση» - μια μορφή κυτταρικής αυτοκτονίας. Τα ευρήματα έχουν χαρακτηριστεί ως «συναρπαστικά», καθώς δίνουν νέες ιδέες για τη θεραπεία της νόσου.
Τι προκαλεί απώλεια μνήμης
Η απώλεια εγκεφαλικών κυττάρων, που ονομάζονται νευρώνες, είναι αυτή που οδηγεί στα συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας μνήμης.
Και αν κοιτάξετε μέσα στους εγκεφάλους των ατόμων με τη νόσο θα δείτε τη συσσώρευση μη φυσιολογικών πρωτεϊνών που ονομάζονται αμυλοειδές και tau.
Αλλά οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να συνδέσουν τις τελείες μεταξύ αυτών των βασικών χαρακτηριστικών της νόσου.
Αυτό πιστεύουν τώρα οι ερευνητές - στο βρετανικό Ινστιτούτο Έρευνας για την Άνοια στο University College του Λονδίνου και στο KU Leuven του Βελγίου - ότι συμβαίνει.
Λένε ότι το ανώμαλο αμυλοειδές αρχίζει να συσσωρεύεται στους χώρους μεταξύ των νευρώνων, οδηγώντας σε φλεγμονή του εγκεφάλου, η οποία δεν αρέσει στους νευρώνες. Αυτό αρχίζει να αλλάζει την εσωτερική τους χημεία.
Πώς πυροδοτείται η νεκρόπτωση
Εμφανίζονται συμπλέγματα tau και τα εγκεφαλικά κύτταρα αρχίζουν να παράγουν ένα συγκεκριμένο μόριο (ονομάζεται MEG3) που πυροδοτεί το θάνατο μέσω νεκρόπτωσης. Η νεκρόπτωση είναι μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί συνήθως το σώμα μας για να καθαρίσει τα ανεπιθύμητα κύτταρα καθώς δημιουργούνται νέα.
Τα εγκεφαλικά κύτταρα επιβίωσαν όταν η ομάδα κατάφερε να μπλοκάρει το MEG3.
«Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον εύρημα», δήλωσε στο BBC ο ερευνητής καθηγητής Bart De Strooper, από το Ινστιτούτο Έρευνας Άνοιας του Ηνωμένου Βασιλείου.
«Για πρώτη φορά παίρνουμε μια ένδειξη για το πώς και γιατί πεθαίνουν οι νευρώνες στη νόσο Αλτσχάιμερ. Υπήρχαν πολλές εικασίες εδώ και 30-40 χρόνια, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να εντοπίσει τους μηχανισμούς. Παρέχει πραγματικά ισχυρές αποδείξεις ότι πρόκειται για αυτό το συγκεκριμένο μονοπάτι αυτοκτονίας».
Οι απαντήσεις προέκυψαν από πειράματα όπου ανθρώπινα εγκεφαλικά κύτταρα μεταμοσχεύθηκαν στους εγκεφάλους γενετικά τροποποιημένων ποντικών. Τα ζώα προγραμματίστηκαν να παράγουν μεγάλες ποσότητες ανώμαλου αμυλοειδούς.
Υπήρξε πρόσφατη επιτυχία στην ανάπτυξη φαρμάκων που απομακρύνουν το αμυλοειδές από τον εγκέφαλο και σηματοδοτούν τις πρώτες θεραπείες για την επιβράδυνση της καταστροφής των εγκεφαλικών κυττάρων.
Ο καθηγητής De Strooper λέει ότι η ανακάλυψη ότι ο αποκλεισμός του μορίου MEG3 μπορεί να αναστείλει τον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια «εντελώς νέα γραμμή ανάπτυξης φαρμάκων». Ωστόσο, αυτό θα απαιτήσει χρόνια έρευνας.
Η καθηγήτρια Tara Spires-Jones, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και πρόεδρος της Βρετανικής Ένωσης Νευροεπιστήμης, μου είπε ότι «είναι μια ωραία εργασία».
Είπε ότι «αντιμετωπίζει ένα από τα θεμελιώδη κενά στην έρευνα για τη νόσο Αλτσχάιμερ... αυτά είναι συναρπαστικά αποτελέσματα και θα είναι σημαντικά για τον τομέα που κινείται προς τα εμπρός».
Ωστόσο, τόνισε ότι «απαιτούνται πολλά βήματα» προτού γνωρίζουμε αν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως αποτελεσματική θεραπεία για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Η Δρ Susan Kohlhaas, από το Alzheimer's Research UK, δήλωσε ότι τα ευρήματα είναι «συναρπαστικά» αλλά βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο.
«Η ανακάλυψη αυτή είναι σημαντική επειδή υποδεικνύει νέους μηχανισμούς κυτταρικού θανάτου στη νόσο Αλτσχάιμερ που δεν είχαμε κατανοήσει προηγουμένως και θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες θεραπείες που θα επιβραδύνουν ή ακόμη και θα σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου στο μέλλον».
Είναι μια αυτοάνοση πάθηση που προκαλεί αδυναμία και κάματο των μυών του σώματος, ειδικά εκείνων που ελέγχονται από τη θέληση.
Στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 200 με 300 ασθενείς ανά εκατομμύριο δηλαδή τουλάχιστον 3000 ασθενείς.
Η αδυναμία βελτιώνεται με την ξεκούραση, ενώ επιδεινώνεται με την κόπωση. Είναι χρόνια νόσος και συγκαταλέγεται στα αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται κατά λάθος εναντίον κάποιων ιστών του.
Το αίτιο είναι άγνωστο, υπάρχουν όμως κάποιες ενδείξεις ότι σχετίζεται με διαταραχές της λειτουργίας του θύμου. Πλήττει συνηθέστερα γυναίκες 20-40 ετών και εκδηλώνεται κύρια με πτώση των βλεφάρων και διπλωπία, αδυναμία των σκελετικών μυών και υπερβολικό αίσθημα κόπωσης ή «εξάντλησης» μετά από άσκηση.
Ποια είναι τα κλασικά συμπτώματα της Μυασθένειας;
Τα συνήθη συμπτώματα της Μυασθένειας είναι:
- Οφθαλμικά (βλεφαρόπτωση, διπλωπία, αδυναμία σύγκλεισης των βλεφάρων)
- Κεντρομυελική, κυρίως, μυϊκή αδυναμία
- Εύκολη κόπωση
- Αναπνευστική δυσχέρεια
- Επιδείνωση των προαναφερθέντων συμπτωμάτων, προς τις βραδινές ώρες.
Ποια είναι η αιτία της Μυασθένειας και ποιος ο μηχανισμός;
Αιτία της Μυασθένειας είναι η ανώμαλη παραγωγή αντισωμάτων εναντίον των υποδοχέων ακετυλοχολίνης, της νευρωσικής σύναψης, με αποτέλεσμα την καταστροφή των υποδοχέων αυτών και κατά συνέπεια τη διαταραχή της μεταβίβασης του νευρομυϊκού ερεθίσματος. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι να φτάνει κανονικά το σήμα για μυϊκή σύσπαση μέσω των νεύρων, να εκκρίνεται φυσιολογικά η ακετυλοχολίνη που αποτελεί τον νευροδιαβιβαστή που θα δώσει το ερέθισμα για μυϊκή σύσπαση, αλλά να μη γίνεται επαρκής μυϊκή σύσπαση λόγω μειωμένου αριθμού διαθέσιμων υποδοχέων ακετυλοχολίνης, των μυών.
Ποιες άλλες καταστάσεις εμπλέκουν μυϊκή αδυναμία και πιθανόν να μοιάζουν με τη μυασθένεια;
Η μυϊκή αδυναμία θα πρέπει να διαφοροδιαγνωστεί με όλες τις παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία, όπως: μυοπάθειες, νευροπάθειες, παθήσεις του αίματος (αναιμία), σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ψυχολογικά αίτια, νεοπλασίες.
Με ποιες εξετάσεις διαγιγνώσκεται η μυασθένεια;
Η διάγνωση θα στηριχθεί στην κλινική της συμπτωματολογία – έκφραση, την εξονυχιστική φυσική εξέταση του αρρώστου και τον πλήρη εργαστηριακό του έλεγχο. Η μυϊκή αδυναμία και η γρήγορη κόπωση – εξάντληση των σκελετικών μυών στις συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες, όπως πτώση των βλεφάρων και διπλωπία στην παρακολούθηση τηλεοράσεως – κινηματογράφου, η γρήγορη κούραση στη βάδιση, είναι το κυρίαρχο – μοναδικό σύμπτωμα. τις πρωινές ώρες τα πράγματα είναι καλύτερα, σχεδόν χωρίς αδυναμία και όσο προχωράει η ημέρα η αδυναμία εμφανίζεται και δυναμώνει. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν από τους οφθαλμικούς μυς στο 50% των αρρώστων και στο 30% από τους προμηκικούς (δυσκαταποσία- δυσαρθρία) και στους υπόλοιπους από τους μυς των άκρων του αυχένα ή τους αναπνευστικούς (δύσπνοια – κυάνωση που μπορεί να απειλήσει τη ζωή αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα).
Εκτός από την Κλινική εικόνα που είναι χαρακτηριστική, εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της βαριάς μυασθένειας είναι:
- Το test tensilon
- Η δοκιμασία Desmedt Γίνεται ερεθισμός κινητικού νεύρου, του προσωπικού στην οφθαλμική, του ωλενίου στη γενικευμένη και καταγράφεται το προκλητό μυϊκό δυναμικό ενεργείας από τον σφιγκτήρα των βλεφάρων ή τον απαγωγό του μικρού δακτύλου αντίστοιχα.8 Αν δοθεί μόνο ένα ερέθισμα, το προκλητό δυναμικό είναι φυσιολογικό ή ελάχιστα μειωμένο, στα επαναλαμβανόμενα όμως προκλητά δυναμικά με διαδοχικά ερεθίσματα, (test Desmedt), η μείωση του ύψους φθάνει από 10 μέχρι 80%, ενώ στους φυσιολογικούς μυς δεν ξεπερνά το 8%.
- Η ανίχνευση των αντισωμάτων έναντι του υποδοχέα της ακετυλοχολίνης στο αίμα του ασθενούς Πρόκειται για αυτοαντισώματα IgG που προσδένονται στην υπομονάδα α του υποδοχέα και εξουδετερώνουν τη λειτουργία της σύναψης. Στο 85% των μυασθενικών ανιχνεύονται αυτά τα αντισώματα στον ορό τους (οροθετικοί ασθενείς), στο υπόλοιπο 15% που έχουν διαγνωσθεί κλινικά – ηλεκτροφυσιολογικά – φαρμακολογικά, δεν εμφανίζονται αντισώματα κατά των υποδοχέων της ΑΚΧ (οροαρνητικοί)9 και σ’ αυτούς όμως πρέπει να κυκλοφορούν αντισώματα ή άλλες παθολογικές ουσίες, αφού και οι οροαρνητικοί βελτιώνονται με την πλασμαφαίρεση ή αν ο ορός τους ενεθεί σε πειραματόζωα, προκαλεί πειραματική μυασθένεια ενώ και στα νεογνά των εγκύων οροαρνητικών γυναικών εκδηλώνονται μυασθενικά συμπτώματα.
- Απεικονιστικές εξετάσεις του μεσαυλίου. Η αξονική τομογραφία του μεσοθωρακίου στο 65% των περιπτώσεων, αποκαλύπτει υπερπλασία του θύμου αδένα και στο 10% θύμωμα. Όπως σημειώνεται στη συνέχεια αξονική τομογραφία θα πρέπει να γίνεται και στη βάση του κρανίου.
Τι είναι οι μυασθενικές κρίσεις;
Είναι έντονες εξάρσεις της νόσου με σοβαρού βαθμού γενικευμένη μυϊκή αδυναμία με αποτέλεσμα αδυναμία στην αναπνοή και την κατάποση, που απαιτούν την άμεση υποστήριξη του ασθενή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Πότε είναι πιθανότερες οι μυασθενικές κρίσεις;
Μετά από λοιμώξεις, χειρουργικές επεμβάσεις ή ανεπαρκή φαρμακευτική κάλυψη.
Τι είναι οι χολινεργική κρίση;
Είναι η κρίση που οφείλεται σε υπερβολική χορήγηση αντιμυασθενικών φαρμάκων (αντιχολινεστερασικά). Χαρακτηρίζεται στην αρχή από υπεριδρωσία, σιελόρροια, διάρροια, βραδυκαρδία, υπόταση και αμέσως μετά εμφανίζεται γενικευμένη μυϊκή αδυναμία.
Ποια φάρμακα απαγορεύονται στη Μυασθένεια;
Στη Μυασθένεια απαγορεύονται τα φάρμακα που αποκλείουν τη νευρομυϊκή σύναψη ή δρουν κατασταλτικά στη αναπνοή (κινίνη, κινιδίνη, προκαϊναμίδη, προπανολόλη, λιδοκαΐνη, αμινογλυκοσίδες, πολυμυξίνη, νεομυκίνη, κολιστίνη, μορφίνη, βαρβιτουρικά και άλλα ηρεμιστικά).
Η Μυασθένεια θεραπεύεται;
Για τη θεραπεία της Μυασθένειας χρησιμοποιούνται διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα με κύριους εκπροσώπους τα αντιχολινεστερασικά.
Επίσης χρησιμοποιούνται τα κορτικοστεροειδή και τα ανοσοκατασταλτικά.
Αναστέλλουν τη δράση της χολινεστεράσης του ενζύμου, που εξουδετερώνει τη λειτουργία της ακετυλοχολίνης στη σύναψη και διευκολύνει τη νευρομεταβίβαση. Πρόκειται για συμπτωματική βέβαια θεραπεία. Η πυριδοστιγμίνη (mestinon), χρησιμοποιείται περισσότερο από τα άλλα αντιχολινεστερασικά (προστιγμίνη, ubretid, mytelase, nivalin). Αποτελεί την πρώτη επιλογή και ίσως τη μοναδική στην οφθαλμική και τις ήπιες μορφές, όταν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά και συγχορηγείται με τα ανοσοκατασταλτικά στις βαριές περιπτώσεις. Θα πρέπει να αποφεύγονται οι μεγάλες δόσεις – πάνω από 5-6 δισκία – γιατί μπορεί να προκαλέσουν χολινεργικές εκδηλώσεις, μουσκαρινικές (εφιδρώσεις, διάρροιες, εμέτους, δύσπνοια) ή νικοτινικές (δεσμιδώσεις, επώδυνες μυϊκές συσπάσεις, σύγχυση, σπασμούς, κώμα). Για την υποκαλιαιμία που προκαλούν και οι μικρότερες δόσεις του mestinon, συγχορηγείται αναστολέας της αλδοστερόνης (aldactone), για βραχύ χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα στους άνδρες, γιατί προκαλεί γυναικομαστία.
Κατά τη Μυασθενική κρίση μπορεί να χρησιμοποιηθούν η πλασμαφαίρεση και ανθρώπινη ανοσοσφαιρίνη. Με την πλασμαφαίρεση αφαιρούνται 2-3 λίτρα πλάσματος, 3 φορές την εβδομάδα για 1-2 εβδομάδες, ανάλογα με την ανταπόκριση.6,7 Η βελτίωση είναι άμεση, σε 2-3 24ωρα από την πρώτη πλασμαφαίρεση. Εφαρμόζεται, σε εξειδικευμένες μονάδες, στις γενικευμένες μορφές με αιφνίδια επιδείνωση και προεγχειρητικά ή και στις γενικευμένες μορφές της νόσου που δεν ανταποκρίνονται στις άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Η βελτίωση, που διαρκεί μόνο 1-2 μήνες, αποδίδεται στην απομάκρυνση παθολογικών ουσιών, κυρίως αντισωμάτων. Έχει σημαντικές παρενέργειες – υπόταση, υπέρταση, έμετο, αιμορραγίες, θρομβοφλεβίτιδα – στο 12-40% των περιπτώσεων.
Τι είναι η θυμεκτομή;
Είναι χειρουργική αφαίρεση του θύμου αδένα σε άτομα με γενικευμένη Βαριά Μυασθένεια που είναι κάτω από 55 ετών και σε κάθε ηλικία εφόσον υπάρχει θύμωμα (υπερπλασία του θύμου αδένα). Η θυμεκτομή οδηγεί σε πλήρη ύφεση μέχρι και σε 40% των ασθενών. Καλύτερα αποτελέσματα έχουμε στις νεαρότερες ηλικίες, κάτω των 30 ετών, με διάρκεια νόσου κάτω των 5 ετών.
Ποια είναι η πρόγνωση της Βαριάς Μυασθένειας;
Οι περισσότεροι ασθενείς φτάνουν στο μέγιστο της βαρύτητας της νόσου σε δύο περίπου χρόνια και ακολουθεί σχετική σταθεροποίηση. Μερική ή πλήρης ύφεση αναμένεται στο 25% περίπου των ασθενών. Στην πορεία της νόσου μπορεί να παρατηρηθούν μυασθενικές κρίσεις.
Μυασθένεια και εγκυμοσύνη
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε γυναίκες με ΜG, η πορεία της νόσου είναι απρόβλεπτη. Εμφανίζουν ίδιες αναλογίες βελτίωσης, σταθεροποίησης ή επιδείνωσης των συμπτωμάτων. Εντούτοις, επιδείνωση είναι πιο πιθανό να παρουσιαστεί κατά το 1ο τρίμηνο της κύησης και κατά τον 1ο μήνα της λοχείας. Αναγκαία βέβαια είναι η αναπροσαρμογή των δόσεων της θεραπείας λόγω των αυξημένων μεταβολικών απαιτήσεων της εγκυμοσύνης.
Στις ασθενείς με μυασθένεια το ποσοστό των αυτόματων αποβολών δε φαίνεται να αυξάνεται καθότι είναι περίπου 4% σε σύγκριση με το γενικό ποσοστό που ανέρχεται σε 5,8-24,8%. Η επίδραση της νόσου στην κύηση είναι εμφανής όμως, αφού στο 40%των περιπτώσεων έχουμε πρόωρο τοκετό και το 10-20% των νεογνών εμφανίζουν παροδική νεογνική βαριά μυασθένεια, γι’ αυτό και τα παιδιά των μυασθενικών γυναικών πρέπει να παρακολουθούνται στενά για τις επόμενες 4 ημέρες μετά τη γέννησή τους. Η νεογνική μυασθένεια έχει μέση διάρκεια 12 ημέρες και οφείλεται στη μεταφορά των αντισωμάτων κατά των AChR από τη μητέρα στο βρέφος μέσω του πλακούντα, ενώ μετά την υποχώρησή της δεν επανεμφανίζονται μυασθενικά συμπτώματα.
Η μυασθένεια από μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη για γέννηση με καισαρική τομή. Μπορεί να διενεργηθεί φυσιολογικός τοκετός καθώς το 1ο στάδιο δεν επηρεάζεται, αφού η συστολή των λείων μυών της μήτρας δεν εξαρτάται από μηχανισμό διαμεσολαβούμενο από ακετυλοχολίνη. Επηρεάζεται, όμως, το 2ο στάδιο που παρατείνεται και μπορεί να υπάρξει πρόβλημα στην εξώθηση από την αδυναμία των γραμμωτών μυών που συμμετέχουν σε αυτή. Επίσης, δεν υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης ατονίας της μήτρας ή αιμορραγίας.
Κατά την εγκυμοσύνη η παρακολούθηση και θεραπεία της μυασθένειας δεν αλλάζει κι έτσι μπορεί να συνεχιστεί η χορήγηση αντιχολινεστερασικών φαρμάκων ( π.χ. πυριδοστιγμίνη) ή κορτικοστεροειδών, ενώ η θυμεκτομή και η πλασμαφαίρεση και η ενδοφλέβια χορήγηση ανοσοσφαιρινών σε περίπτωση μυασθενικής κρίσης κατά την κύηση δεν αντενδείκνυνται.
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι οι γυναίκες με μυασθένεια δεν πρέπει να αποθαρρύνονται από μία εγκυμοσύνη, καθώς με κατάλληλη νευρολογική και γυναικολογική συνεχή παρακολούθηση, αυτή η εγκυμοσύνη μπορεί να έχει μία φυσιολογική πορεία. Οι αυτόματες αποβολές λόγω της νόσου δεν αυξάνονται, αλλά ο αριθμός των αποβολών σε μυασθενικές γυναίκες φαίνεται μεγαλύτερος, γεγονός που αποδίδεται στην τεχνητή πρόκλησή τους επειδή αυτές οι γυναίκες φοβούνται μία πιθανή τερατογένεση που θα οφείλεται στην θεραπεία στην οποία ήδη υποβάλλονταν.
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Κύριος στόχος της Φυσικοθεραπείας είναι η αύξηση/διατήρηση της μυϊκής δύναμης, της αντοχής και της ελαστικότητας με ένα πρόγραμμα ασκήσεων και διατάσεων το οποίο θα είναι προσαρμοσμένο στον κάθε ασθενή, ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητές του. Είναι βασικό οι ασθενείς με μυασθένεια να διατηρούν μια όσο το δυνατόν καλή φυσική κατάσταση, στα πλαίσια της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά. Λόγω της φύσης της νόσου, είναι σημαντικό σημείο να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα παρέμβασης το οποίο δεν θα επιφέρει κόπωση στον ασθενή. Θα πρέπει δηλαδή ο ασθενής να κάνει τακτικά διαλείμματα για να ξεκουράζεται και να μην υπερβαίνει τα προσωπικά όρια αντοχής του διότι υπάρχει κίνδυνος μυασθενικής κρίσης που μπορεί να φτάσει στην ανεπάρκεια των αναπνευστικών μυών.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Δείτε πρώτα την θετική πλευρά:
Η μυασθένεια μπορεί να τεθεί σχεδόν πάντα υπό πλήρη έλεγχο και οι περισσότεροι ασθενείς ζουν μια κανονική ζωή.
Ελάχιστοι ασθενείς που πάσχουν από μυασθένεια πεθαίνουν. Οι θεραπείες για τη μυασθένεια είναι πιο αποτελεσματικές από ό,τι οι θεραπείες για πολλά άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.
Δεν είναι τόσο επώδυνες και υπάρχουν λιγότερες σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπλοκές.
Οι θεραπείες αυτές βελτιώνονται συνεχώς. Προσπαθούμε, με τη βοήθεια σας, να συνεχίσουμε. Κάθε ασθενής με μυασθένεια πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του και να βρει το δικό του τρόπο να διατηρήσει την ασθένεια του σε σταθερό επίπεδο. Προσπαθήστε να μην αφήσετε την ασθένεια να επηρεάσει τη ζωή σας.
Παρ' όλα αυτά, πρέπει να γνωρίζετε ότι:
Η μυασθένεια μπορεί να είναι χρόνια.
Μπορεί να θεραπευθεί, ακόμα και χωρίς θεραπεία, αλλά μόνο σε έναν στους 20 με 30 ασθενείς το χρόνο. Μην περιμένετε λοιπόν, ζητήσετε ιατρική συμβουλή.
Πρέπει να οργανώνετε την ημέρα σας για να μπορείτε να αξιοποιείτε τις ώρες που έχετε μεγαλύτερη δύναμη.
Οι άλλοι άνθρωποι ίσως δεν αντιλαμβάνονται πάντα την αδυναμία σας, κυρίως όταν σας γνωρίζουν για πρώτη φορά. Μπορεί για παράδειγμα να μη συνειδητοποιήσουν ότι προσπαθείτε να χαμογελάσετε.
θα χρειαστείτε σχεδόν σίγουρα φαρμακευτική αγωγή και θα έχει παρενέργειες.
Ασθενείς με μυασθένεια συνήθως παίρνουν μικρότερες δόσεις στεροειδών, μέρα παρά μέρα, σε σχέση με ασθενείς που πάσχουν από άλλες ασθένειες
Είναι επίσης καλό να αποφεύγετε:
Υπερβολική κούραση και εξάντληση.
Συναισθηματική ένταση.
Ιώσεις (για παράδειγμα, το χειμώνα να αποφεύγετε τα πολυσύχναστα μέρη).
Κάποια φάρμακα που επηρεάζουν άμεσα τη νευρομυϊκή σύσπαση, όπως αμινογλυκοσίδη (π.χ. γενταμικίνη) και κυρίως τα αντιβιοτικά κετολιδών (π.χ. τελιθρομυκίνη: Ketek®). Παραδόξως, η υπερβολική δόση φαρμάκων αντι-χολινεστεράσης όπως η πυριδοστιγμίνη ή η νεοστιγμίνη, μπορεί να αυξήσει την αίσθηση αδυναμίας ή ακόμα και να προκαλέσει χολινεργική κρίση (υπερβολική έκκριση σάλιου, δακρύων, ιδρώτα ή/και έμετο) αλλά και έντονη εξάντληση.
Τέλος, μια ισορροπημένη διατροφή, άφθονη ανάπαυση και κάποια άσκηση (ήπιας μορφής, όπως το περπάτημα ή ο χορός) και ιδίως η αποφυγή του άγχους και των μολύνσεων μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να ζήσουν μια όσο το δυνατόν κανονική ζωή.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί την τρίτη αιτία απώλειας ζωής στον κόσμο (3η στους άντρες - 2η στις γυναίκες). Στην Ευρώπη είναι ο πιο συχνός καρκίνος και ο δεύτερος στη σειρά με τη χειρότερη έκβαση, καθώς περισσότεροι από 200.000 πάσχοντες καταλήγουν ετησίως.
«Έχει αποδειχθεί από μελέτες ότι στις περιοχές/χώρες όπου αυξάνει ο αριθμός των προληπτικών κολονοσκοπήσεων μειώνονται οι θάνατοι από τη νόσο και αυξάνουν οι διαγνώσεις προκαρκινικών καταστάσεων. Με την κολονοσκόπηση ελέγχουμε το παχύ έντερο, μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολύποδες και να τους αφαιρέσουμε, καθώς περίπου το 10% από αυτούς μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο. Ο χρόνος εξέλιξης ποικίλει και υπολογίζεται περίπου στα 10-15 έτη», τονίζει ο κ. Θεοδόσιος Πάρχας Γαστρεντερολόγος, Επιμελητής Α΄ Γαστρεντερολογικής Κλινικής Metropolitan General.
Σε ποια ηλικία πρέπει να ξεκινά η προληπτική κολονοσκόπηση;
«Ο καρκίνος του παχέος εντέρου, είναι πολύ πιο συχνός μετά την ηλικία των 50 ετών. Από τα 10 περιστατικά, τα 9 αφορούν ηλικίες άνω των πενήντα. Όμως την τελευταία 20ετία παρατηρείται πτώση της μέσης ηλικίας εμφάνισης. Ενώ το 2000 ήταν περίπου τα 72 έτη, σήμερα έχει πέσει στα 66 έτη. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι, ότι παρατηρείται αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης κατά 2% ετησίως, σε άτομα κάτω από 50 ετών», επισημαίνει ο ειδικός.
Τα νεότερα επιδημιολογικά δεδομένα οδήγησαν την Αμερικανική Γαστρεντερολογική Εταιρία να συστήσει προληπτική κολονοσκόπηση από την ηλικία των 45 ετών. Και για άτομα με οικογενειακό ιστορικό (1ου βαθμού συγγενείς <60 ή 2FDR οποιασδήποτε ηλικίας), έναρξη ελέγχου στα 40 ή 10 έτη νωρίτερα από την εμφάνιση του πιο πρόσφατου καρκίνου στην οικογένεια.
Σύμφωνα με αποτελέσματα μελετών, οι γεννηθέντες τη δεκαετία του 1990 έχουν διπλάσιο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου, σε σύγκριση με τους ενήλικες που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1950. Η κατανάλωση κόκκινου κρέατος (ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συστήνει μέχρι 500γρ. την εβδομάδα), το κάπνισμα, η καθιστική ζωή, η παχυσαρκία και η κατάχρηση αλκοόλ αποτελούν τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου. Δίαιτες πλούσιες σε φυτικές ίνες μειώνουν τον κίνδυνο. Η βιταμίνη D, το ασβέστιο, το γάλα, το ψάρι, φαίνεται επίσης να δρουν θετικά.
Είναι επώδυνη εξέταση η κολονοσκόπηση;
Σε μία σύγχρονη ενδοσκοπική μονάδα, ο εξεταζόμενος δεν αισθάνεται κάτι κατά την διάρκεια της ενδοσκόπησης. Εκτός από τον γαστρεντερολόγο υπάρχει και αναισθησιολόγος ο οποίος θα χορηγήσει ένα μείγμα κατασταλτικών-αναλγητικών φαρμάκων, με αποτέλεσμα να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια, αλλά και ο εξεταζόμενος να μην αισθανθεί καμία ενόχληση. Αντί για ατμοσφαιρικό αέρα, η εμφύσηση του εντέρου γίνεται με διοξείδιο του άνθρακα, αποβάλλεται πολύ πιο γρήγορα με συνέπεια μετά το πέρας της εξέτασης να μην υπάρχει δυσφορία ή πόνος. Στις δύσκολες κολονοσκοπήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ειδική αντλία νερού που ξεδιπλώνει καλύτερα το παχύ έντερο και μειώνει την διάρκεια της εξέτασης.
Ποιες είναι οι νέες τεχνολογίες που διευκολύνουν την εξέταση;
«Τα ενδοσκόπια που χρησιμοποιούμε στη δική μας Γαστρεντερολογική Κλινική είναι τελευταίας γενιάς, δηλαδή υψηλής ανάλυσης, με αποτέλεσμα να ελέγχουμε καλύτερα τον βλεννογόνο του εντέρου. Καθημερινότητα αποτελεί και η εικονική χρωμοενδοσκόπηση, δηλαδή αντί για να ψεκάσουμε το έντερο με ειδικές χρωστικές κάτι που απαιτεί χρόνο, αλλά βοηθά στην αναγνώριση προκαρκινικών βλαβών, αυτό γίνεται πλέον με την εικονική χρωμοενδοσκόπηση. Τέλος υπάρχει και η τεχνητή νοημοσύνη για την ανάδειξη πολυπόδων, δηλαδή ο υπολογιστής από μόνος του μπορεί να αναγνωρίσει πολύποδες αλλά και να τους ταξινομεί» καταλήγει ο κ. Πάρχας.
Αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας και bypass με πάλλουσα καρδιά
Η στεφανιαία νόσος του στελέχους και η στένωση της αορτικής βαλβίδας είναι οι πιο συχνές νόσοι της καρδιάς που χρειάζονται επεμβατική αντιμετώπιση και τις περισσότερες φορές άμεση.
«Στη σύγχρονη καρδιοχειρουργική και επεμβατική καρδιολογία, η αντιμετώπισή τους γίνεται εξατομικευμένα. Έτσι, το bypass είναι η «χρυσή» επιλογή για τη νόσο του στελέχους, αν και σε εξαιρετικές καταστάσεις ενδείκνυται και η αγγειοπλαστική. Όσον αφορά τη στένωση της αορτικής βαλβίδας, σήμερα ενδείκνυται τόσο η χειρουργική αντιμετώπιση, όσο και η διακαθετηριακή, η επονομαζόμενη και TAVI, ανάλογα με την ηλικία των ασθενών και τα πιθανά άλλα προβλήματα υγείας τους.
Όταν ένας ασθενής πάσχει και από τα δύο, η κατάσταση περιπλέκεται. Η ενδελεχής κλινικοεργαστηριακή και ακτινολογική διερεύνηση οδηγεί στη σωστή αντιμετώπιση», επισημαίνει ο κ. Χριστόφορος Κωτούλας Καρδιοχειρουργός, Διευθυντής Κλινικής Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Καρδιάς Metropolitan Generalκαι συνεχίζει: «Στην κλινική μας αντιμετωπίσαμε τη μοναδική περίπτωση μίας γυναίκας περί των 70 ετών, που παρουσίαζε πορσελανοειδή ανιούσα αορτή, πλήρη αντένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση της πολύ σοβαρής στένωσης της αορτικής βαλβίδας και σοβαρή στένωση του στελέχους της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας. Πρέπει να σημειωθεί η έντονη ασβέστωση σε όλο το αορτικό δέντρο, αλλά και στα στεφανιαία αγγεία που δημιουργούσε έντονο προβληματισμό για τη σωστή αντιμετώπισή της.
Μετά από τον προβλεπόμενο ενδελεχή προεγχειρητικό έλεγχο, στο χώρο του υβριδικού αιμοδυναμικού εργαστηρίου του Metropolitan General, η ασθενής μας υποβλήθηκε σε υβριδική θεραπεία με αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου με bypass με πάλλουσα καρδιά και αρτηριακά μοσχεύματα και σε τοποθέτηση βαλβίδας TAVI από το μοναδικό σημείο της αορτής χωρίς ασβέστωση. Η ασθενής είχε ομαλή μετεγχειρητική πορεία, χωρίς να μεταγγισθεί και εξήλθε σε εξαιρετική κατάσταση από το νοσοκομείο την 6η μετεγχειρητική ημέρα. Η ασθενής δεν εμφάνισε πόνο, το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν τέλειο και γύρισε γρήγορα στην καθημερινότητά της», όπως αναφέρει ο κ. Κωτούλας.
Η επέμβαση
Η καθοδήγηση και πραγματοποίηση της διπλής πρωτοποριακής υβριδικής καρδιοχειρουργικής επέμβασης, από τα πρώτα ανάλογα περιστατικά στην Ελλάδα, χωρίς να σταματήσει ποτέ η καρδιά της ασθενούς για τα δύο αυτά σοβαρά προβλήματα, έγινε από τον καρδιοχειρουργό κ. Χριστόφορο Κωτούλα και την ομάδα του, της ελάχιστα επεμβατικής καρδιοχειρουργικής κλινικής, με τη συμβολή του επεμβατικού καρδιολόγου κ. Αίαντα Αντωνιάδη.
Το νοσοκομείο Metropolitan Genera,lδιαθέτοντας την τεχνολογία αιχμής, και εξειδικευμένους ειδικούς ιατρούς στον τομέα της καρδιάς πρωτοπορεί στις επεμβάσεις και στο πεδίο των υβριδικών καρδιοχειρουργικών τεχνικών. Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι το δεύτερο ανάλογο στην Ελλάδα.
Προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε ένα σχετικά καινούργιο σύνδρομο, με την ονομασία IgG4, που σχετίζεται με την κρυμμένη φλεγμονή στο σώμα και υποσκάπτει σιωπηλά την υγεία. Ποια συμπτώματα θεωρούνται ενδεικτικά;
Το τελευταίο διάστημα πολλά γράφονται και λέγονται για τη χρόνια φλεγμονή στο σώμα, η οποία ενοχοποιείται για διάφορες ασθένειες, αλλά και για τη φθορά του οργανισμού – άλλωστε, το ένα φέρνει το άλλο.
Υπάρχουν διάφορες φλεγμονώδεις νόσοι που συνδέονται με τη φλεγμονή, όπως οι αυτοάνοσες αρθρίτιδες ή η ελκώδης κολίτιδα, και άλλες, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, το Αλτσχάιμερ ακόμη και ο καρκίνος.
Αν και η οξεία φλεγμονή είναι μηχανισμός προστατευτικός της ομοιόστασης, η χρόνια είναι επιβλαβής για τον οργανισμό. Από την άλλη, καταντάει έως και παράνοια να αναζητάει κανείς την απόλυτη ισορροπία σε ένα σώμα που είναι φθαρτό, αρρωσταίνει και θεραπεύεται με τους δικούς του χρόνους.
Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι και το να παίζεις συνεχώς κρυφτό με μια κρυμμένη φλεγμονή που καραδοκεί να εξελιχθεί σε ασθένεια είναι μάλλον μάταιο. Καλύτερα να ακολουθήσεις τις βασικές αρχές μια αντιφλεγμονώδους διατροφής και να φροντίσεις τη γενικότερη υγεία και ευεξία σου, κάνοντας όσα σε ευχαριστούν και όσα εξασκούν το σώμα σου στη φυσιολογική του λειτουργία, παρά να αναζητάς φαντάσματα.
Σύνδρομο IgG4: μια καινούργια νόσος
Το σύνδρομο IgG4 όμως δεν είναι ακριβώς φάντασμα. Είναι ένα σχετικά καινούργιο σύνδρομο, το οποίο σχετίζεται με συγκεκριμένες εκδηλώσεις και έχει τη βάση του στη φλεγμονή. Για την ακρίβεια, εντοπίζεται συνήθως αφού η φλεγμονή έχει προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό και έχει επηρεάσει κάποια όργανα του σώματος, ενώ για πολλά χρόνια μπορεί να παραμείνει πραγματικά κρυμμένο.
Oνομάζεται έτσι από την ανοσοσφαιρίνη IgG4 η οποία καταπολεμά τους ιούς και τα βακτήρια. Ωστόσο, μερικές φορές στοχεύει στο ίδιο το σώμα. «Αυτό στη συνέχεια οδηγεί σε φλεγμονή, την επούλωση της οποίας το σώμα δεν είναι σε θέση να διατηρήσει υπό έλεγχο», σύμφωνα με τον Ulf Müller-Ladner, MD, PhD, διευθυντή του Τμήματος Ρευματολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας στην Κλινική Kerckhoff στο Bad Nauheim της Γερμανίας.
Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου
Αποτελεί ένα νέο σύνδρομο που περιλαμβάνει μία σειρά παθήσεων οι οποίες στο παρελθόν θεωρούνταν ότι ήταν ανεξάρτητες μεταξύ τους, ωστόσο φαίνεται ότι μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για πολύ ειδικά χαρακτηριστικά, που εντοπίζονται με συγκεκριμένες εξετάσεις, και δεν θα είχε νόημα να αναφερθούν αναλυτικά εδώ, ωστόσο τα επίπεδα της IgG4 είναι αυξημένα στο 60-70% των ασθενών.
Οι ασθένειες που σχετίζονται με την IgG4 πιθανότατα υπάρχουν εδώ και αρκετό καιρό, αλλά μόνο τα τελευταία 10 χρόνια έχει αυξηθεί η ευαισθητοποίηση ότι, παρά τις διάφορες εκδηλώσεις, «είναι όλες η ίδια ασθένεια», αναφέρει ο Müller-Ladner.
Ποια όργανα μπορεί να προσβληθούν
Το ήπαρ, η χοληδόχος κύστη, τα αιμοφόρα αγγεία, το δέρμα, τα νεφρά, η καρδιά, τα μάτια, ο συνδετικός ιστός ή ακόμα και το κεντρικό νευρικό σύστημα – σχεδόν κάθε σύστημα οργάνων μπορεί να επηρεαστεί από αυτές τις φλεγμονώδεις αντιδράσεις. Εκτιμάται ότι 1 στους 100.000 ανθρώπους πάσχουν από τη νόσο, αλλά ο αριθμός των εσφαλμένα κατηγοριοποιημένων ασθενών μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερος.
Η διαγνωστική πρόκληση έγκειται στο γεγονός ότι η φλεγμονή που σχετίζεται με την IgG4 εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε όργανο και μπορεί να προκαλέσει διαφορετικά συμπτώματα, ανάλογα με το όργανο που επηρεάζεται. Σύμφωνα με τον καθηγητή: «Κάθε ανεξήγητο συμβάν φλεγμονής και κάθε δυσλειτουργία οργάνου, ειδικά εάν σχετίζεται με διόγκωση του συνδετικού ιστού και υψηλές τιμές IgG4 θα μπορούσε να αφορά το σύνδρομο».
Πιθανά συμπτώματα
Σύμφωνα με τον Αντώνιο Δημητρακόπουλο, Ειδικό Παθολόγο, Διευθυντή Γ' Παθολογικής Κλινικής Ερρίκος Ντυνάν HC, ΕΔΙΠ Παθολογίας-Ανοσολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, οι περισσότεροι ασθενείς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και είναι μεσήλικες ή ηλικιωμένοι. Μερικές από τις μορφές με τις οποίες μπορεί να εμφανιστεί το συγκεκριμένο σύνδρομο είναι:
Διόγκωση ενός οργάνου (όπως το δέρμα ή οι πνεύμονες), φαινόμενο που είναι γνωστό ως φλεγμονώδης ψευδοόγκος.
Αλλεργικά συμπτώματα, όπως άσθμα.
Το 40-80% των ασθενών με τη νόσο έχει διογκωμένους λεμφαδένες.
Ερυθηματώδεις δερματικές πλάκες, οζίδια ή κύστεις κάτω από το δέρμα που συχνά προκαλούν κνησμό και ντοπίζονται συνήθως στο πρόσωπο ή στα χέρια.
Σε αρκετούς ασθενείς παρατηρείται επίσης φλεγμονώδης διόγκωση των δακρυϊκών ή των σιελογόνων αδένων, που μπορεί να παρερμηνευθεί ως σύνδρομο Sjogren
Yποθυρεοειδισμός.
Διάγνωση, θεραπεία και επικοινωνία
Αν και τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι σπάνια στον πληθυσμό, δεν σημαίνει ότι οδηγούν και στο συγκεκριμένο σύνδρομο, αποτελούν απλώς ενδείξεις τις οποίες ένας έμπειρος γιατρός, συνεκτιμώντας άλλα στοιχεία, θα πρέπει να ψάξει περαιτέρω.
Φαρμακευτική αγωγή υπάρχει και μάλιστα «εάν το σώμα ανταποκρίνεται καλά, η λειτουργία των οργάνων συχνά ανακάμπτει», σύμφωνα με τον Müller-Ladner.
Συνεπώς το σύνδρομο IgG4 είναι μια σχετικά νέα νόσος, που έχει φανεί ότι βρίσκεται πίσω από πολλά συμπτώματα με φλεγμονώδη χαρακτήρα εδώ και περίπου 10 χρόνια. Καθώς οι έρευνες συνεχίζονται τόσο για την ταυτοποίηση όσο και για τη θεραπεία της νόσου, συστήνεται στους ασθενείς να συζητούν με τον γιατρό τους κάθε διευκρίνηση και λεπτομέρεια που σχετίζεται με την κατάσταση της υγείας τους.
Οι ιώσεις του αναπνευστικού έχουν κάνει εφέτος την εμφάνισή τους νωρίτερα και με μεγαλύτερη ένταση απ' ό,τι τις προηγούμενες χρονιές. Η γρίπη, τα κοινά κρυολογήματα και ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός προκαλούν ήδη από τις αρχές Νοεμβρίου εξάρσεις σε μικρούς και μεγάλους. Χώρια ο νέος κορωνοϊός, η διασπορά του οποίου άρχισε να εντείνεται την τελευταία εβδομάδα.
«Κοινά χαρακτηριστικά των ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος είναι το συνάχι, το φτάρνισμα και ο πονόλαιμος, ενώ έχουν και πολλά άλλα συμπτώματα που τις διαφοροποιούν μεταξύ τους. Όσο συχνές κι αν είναι, όμως και όσο και αν έχει προοδεύσει η επιστήμη, εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πολλούς μύθους γι' αυτές», επισημαίνει η Ειδική Παθολόγοςδρ Χρυσούλα Λιάκου, MD, PhD, η οποία παραθέτει τους πιο συχνούς από αυτούς και εξηγεί ποια είναι η αλήθεια, ώστε να αποφύγουμε τα λάθη που μπορεί να παρατείνουν την ταλαιπωρία μας.
Μύθος: Μπορεί να κρυολογήσουμε, αν βγούμε στο κρύο με βρεγμένο κεφάλι ή/και χωρίς ζεστό μπουφάν
Το κρυολόγημα δεν προκαλείται από το κρύο, αλλά από 200 διαφορετικούς ιούς. Ασφαλώς και πρέπει να ντυνόμαστε ζεστά όταν βγαίνουμε στο κρύο, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με το κοινό κρυολόγημα, αλλά με το ότι ο οργανισμός μας καταπονείται όταν εκτίθεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Όσον αφορά τα αυξημένα κρυολογήματα του χειμώνα, αυτά αποδίδονται κατ' αρχάς στον εγκλεισμό μας σε κλειστούς χώρους, όπου μεταδίδονται πιο εύκολα οι ιοί.
Επιπλέον, πρόσφατη μελέτη έδειξε πως όταν εισπνέουμε κρύο αέρα, διαταράσσεται ένας φυσιολογικός ανοσολογικός μηχανισμός στη μύτη, με συνέπεια να εισβάλλουν πιο εύκολα οι αναπνευστικοί ιοί στον οργανισμό. Τέλος, μερικοί από τους ιούς που προκαλούν κρυολόγημα, αναπτύσσονται καλύτερα σε συνθήκες χαμηλής υγρασίας, όπως συχνά συμβαίνει τον χειμώνα.
Μύθος: Το εμβόλιο της γρίπης μπορεί να προκαλέσει γρίπη
Τα εμβόλια της γρίπης περιέχουν μίγμα πρωτεϊνών από αδρανοποιημένους ιούς γρίπης. Επομένως είναι αδύνατο να προκαλέσουν γρίπη. Αν εκδηλώσετε συμπτώματα από το αναπνευστικό τις ημέρες μετά το εμβόλιο, κατά πάσα πιθανότητα έχετε κολλήσει κάποιον άλλο αναπνευστικό ιό. Και αυτό γιατί στις ανεπιθύμητες ενέργειες του αντιγριπικού εμβολίου δεν συμπεριλαμβάνονται τόσο συμπτώματα από το αναπνευστικό, όσο ενοχλήματα στο σημείο της ένεσης (πόνος, κοκκίνισμα ή/και πρήξιμο), πονοκέφαλος, «δέκατα», ναυτία και πόνοι στους μυς.
Μύθος: Από τότε που έκανα το εμβόλιο της γρίπης, αρρωσταίνω συνέχεια
Οι ενήλικες εκδηλώνουν 2-3 κρυολογήματα τον χρόνο κατά μέσον όρο, ενώ τα παιδιά περισσότερα (φθάνουν τα 7-10 ετησίως κατά τα πρώτα χρόνια που πάνε στον βρεφονηπιακό ή τον παιδικό σταθμό). Αν μετά το αντιγριπικό εμβόλιο αρρωστήσετε 2-3 φορές, δεν έχετε πάθει γρίπη αλλά κοινό κρυολόγημα.
Μύθος: Αν νιώσω τον βήχα να «κατεβαίνει» στο στήθος, πρέπει να πάρω αμέσως αντιβιοτικό για να αποφύγω την πνευμονία
Κατ' αρχάς, τα αντιβιοτικά σκοτώνουν βακτήρια (μικρόβια) και όχι ιούς. Επομένως, δεν θα επηρεάσουν την ίωση που σας προκαλεί τον βήχα. Επιπλέον, τα αντιβιοτικά δεν ασκούν προληπτική, αλλά θεραπευτική δράση. Αν ο «βήχας πίσω από το στήθος» δεν οφείλεται ήδη σε βακτήριο, δεν πρόκειται να τον επηρεάσουν. Το χειρότερο είναι ότι η αναίτια λήψη τους μπορεί να δημιουργήσει ανθεκτικά βακτήρια, τα οποία θα αντισταθούν στην αντιβιοτική αγωγή όταν και εάν στ' αλήθεια την χρειασθείτε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, μην παίρνετε αντιβιοτικά όταν έχετε ίωση του αναπνευστικού. Υπάρχουν ειδικά αντιιικά φάρμακα που μπορεί να σας χορηγήσει ο ιατρός σας για να σας προστατεύσει από τις επιπλοκές π.χ. της γρίπης ή του κορωνοϊού, εάν κρίνει ότι σας είναι απαραίτητα. Δεν έχετε παρά να τον συμβουλευθείτε. Το ίδιο πρέπει να κάνετε και αν νιώσετε ότι επιδεινώνεται η ίωσή σας.
Μύθος: Ο πυρετός περνάει καλύτερα όταν μένουμε νηστικοί
Το αν και τι θα φάτε είναι καθαρά θέμα ατομικής προτίμησης. Αν αισθάνεστε άρρωστοι ή έχετε αλλοιωμένη γεύση, μπορεί να μην θέλετε να φάτε τίποτα. Ή μπορεί όταν έχετε πυρετό να σας ανοίγει η όρεξη. Επιπρόσθετα, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα ότι η θερμότητα που παράγει ο οργανισμός κατά την πέψη των τροφίμων, είναι αρκετή για να ανεβάσει τον πυρετό σας. Σε κάθε περίπτωση, όταν έχετε πυρετό φροντίστε να πίνετε άφθονα υγρά με μικρές γουλιές, για να μπορεί ο οργανισμός σας να ιδρώνει και να ρίχνει τη σωματική θερμοκρασία.
Μύθος: Η κοτόσουπα είναι φάρμακο για τις ιώσεις
Φάρμακο δεν είναι, διότι δεν μπορεί να επηρεάσει την πορεία, την σοβαρότητα ή τη διάρκειά τους. Είναι όμως ένα πλήρες, υγιεινό γεύμα που τροφοδοτεί τον οργανισμό με καλής ποιότητας θρεπτικά συστατικά, μπορεί να καταπραΰνει τη ρινική συμφόρηση (μπούκωμα) και να ενυδατώσει τους ερεθισμένους βλεννογόνους της μύτης και του λαιμού, έτσι όπως αχνίζει στο πιάτο.
Μύθος: Οι ιώσεις κάνουν κύκλο λίγων ημερών και μετά περνούν
Αν και μπορεί να είναι σύντομος ο κύκλος ζωής των διαφόρων ιών που προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις, τα συμπτώματά τους μπορεί να διαρκέσουν πολύ καιρό. Τα κρυολογήματα, π.χ., μπορεί να σας προκαλούν συνάχι, φτάρνισμα, πονόλαιμο και βήχα για 1 εβδομάδα ή περισσότερο. Αντίστοιχα, η κόπωση από τη γρίπη μπορεί να επιμείνει για καιρό. Ειδικά στα παιδιά, τους ηλικιωμένους και σε όσους έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ακόμα περισσότερο.
Για κάθε ενδεχόμενο, να συμβουλεύεστε τον ιατρό σας όταν αναπτύσσετε συμπτώματα αναπνευστικής λοίμωξης. Εκείνος θα σας πει τι είδους λοίμωξη μπορεί να έχετε, πόσο μπορεί να διαρκέσει και πότε χρειάζεστε νέα αξιολόγηση.
Μύθος: Η βιταμίνη C μπορεί να αποτρέψει τις ιώσεις
Αν και έχουν γίνει πολλές μελέτες γι' αυτό το θέμα, δεν έχει επιβεβαιωθεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η λήψη υψηλών δόσεων της βιταμίνης αυτής (ή οποιουδήποτε άλλου συμπληρώματος) μπορεί να αποτρέψει τις ιογενείς λοιμώξεις του αναπνευστικού. Σίγουρα βοηθάει ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά αυτό δεν εξαρτάται μόνο από μία συγκεκριμένη βιταμίνη ή διατροφικό συμπλήρωμα.
