Από το ρεπερτόριο των περιπλανώμενων κανταδόρων του μεσοπολέμου αλιεύσαμε μια ιστορία έρωτα και προδοσίας εν είδη ασπρόμαυρου φιλμ μικρού μήκους
που παίζεται αδιαλείπτως με μικρές παραλλαγές σε επαναλήψεις μέχρι τις μέρες μας.
Το συγκεκριμένο μουσικό στιγμιότυπο εδώ προσφέρεται σε νέα αδιάβροχη συσκευασία αφού πολλές φορές την καντάδα ακολουθεί η παραδοσιακή ψυχρολουσία της κανάτας
ενώ συχνά πυκνά ακολουθεί και η απείρως πιο επικίνδυνη κεραμίδα…
ΕΝΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΠΡΑΞΕΙΣ – Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δεύτερο τόμου…
Συμμετέχουν οι Nalyssa Green, Δώρος Δημοσθένους, Νατάσσα Μποφίλιου,
Λουίζα Σοφιανοπούλου και Γιώργης Χριστοδούλου.
Tο «Με ελαφριά καρδιά…» είναι μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο)… από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήραν μακριά μας οι άνεμοι των καιρών. Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι) ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις συνθέτοντας μια ανθοδέσμη όχι από αποξηραμένα αλλά από ολόφρεσκα λουλούδια που παραδόξως ακούγονται σημερινά μέσα σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ολότελα αλλάξει.
Το πρώτο τεύχος ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ Ι κυκλοφόρησε στα ψηφιακά περίπτερα την περασμένη άνοιξη και τις μέρες αυτές με τα κρίνα του ύστερου φθινοπώρου, τα μεθυστικά, ακολουθεί το δεύτερο ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙI.
Ο Μανώλης Φάμελλος συνεπής, αν και στις καθυστερήσεις, με την ψυχή στο στόμα αλλά βεβαίως με ελαφριά καρδιά, καταθέτει εδώ αντί στεφάνου το επιστέγασμα μιας πολυετούς, στοχαστικής κυρίως προσπάθειας. Μιας αποστολής ταπεινής που εκπληρώνεται απλά υπενθυμίζοντας μας, κάποια σπουδαία τραγούδια ενός καιρού μακρινού, τραγούδια που αδίκως έσβησαν ολότελα (τα περισσότερα) από την συλλογική μας μνήμη. Παραστάτες στο εγχείρημα κλήθηκαν και ανέλαβαν στο δεύτερο τόμο κάποιοι δηλωμένοι ή και μυστικοί εραστές αυτού του ρεπερτορίου δίνοντας ευσυνείδητα τον ελαφρύτερο εαυτό τους. Μετά την Πέννυ Μπαλτατζή που κόσμησε με την παρουσία της την πρώτη πράξη, τον οπερετικό μας θίασο τώρα απαρτίζουν και συμπληρώνουν η Nalyssa Green, ο Δώρος Δημοσθένους, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Λουίζα Σοφιανοπούλου και ο Γιώργης Χριστοδούλου.
Ένα μελόδραμα σε δυο πράξεις που ο καλλιτέχνης υπογράφει με ελαφριά καρδιά και με άγνοια κινδύνου ως συνήθως, περιπατώντας επιπόλαια σε κορυφές που άλλοι πολύ πριν απ´ αυτόν κατέκτησαν. Βέβαια από τότε χιόνι πυκνό και βαθύ τις σκέπασε ώσπου να μοιάζουν σήμερα απάτητες. Το μονοπάτι όμως είναι ακόμα ανοικτό για κάποιους απερίσκεπτους με εμπειρία σε πτώσεις και κάθε λογής ματαιώσεις, συγγενείς με αυτές που περιγράφονται στο εν λόγω ρεπερτόριο, το τόσο στον χρόνο μακρινό αλλά και μαζί παράξενα οικείο. «Άλλωστε η ταπεινή φιλοδοξία μας εδώ δεν είναι να μεθύσετε από όνειρα ρομαντικά για να διαφύγετε από την στεγνή έως στυγνή μας πραγματικότητα, ούτε να σας ξεναγήσουμε σε μια δήθεν ανέμελη μπελ επόκ, αν και θα μας άρεσε… Δεν πρόκειται όμως για κάποιο επικό εγχείρημα ανασύστασης μιας εποχής, θα μας αρκούσε ως ανταμοιβή, απλά να ξανακούσουμε ένα ζευγάρι περαστικό ή κάποια ύπαρξη μοναχική να σιγομουρμουρίζει κάτι από τα τραγούδια αυτά».
Κυκλοφορεί από την MINOS EMI - A Universal Music Company
Ακούστε τα τραγούδια του «ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙΙ»
στο YouTube: ΕΔΩ και στο Spotify: ΕΔΩ
Το «Με ελαφριά καρδιά…» είναι μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο)… Από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήρε μακριά μας ο άνεμος του χρόνου… Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι) ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις συνθέτοντας μια ανθοδέσμη όχι από αποξηραμένα αλλά από ολόφρεσκα λουλούδια που παραδόξως ακούγονται σημερινά μέσα σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ολότελα αλλάξει…
Ένα μελόδραμα σε δυο πράξεις που υπογράφει (με ελαφριά καρδιά και με άγνοια κινδύνου ως συνήθως) ο Μανώλης Φάμελλος περιπατώντας επιπόλαια σε κορυφές που άλλοι πολύ πριν απ´ αυτόν κατέκτησαν. Βέβαια από τότε χιόνι πυκνό και βαθύ τις σκέπασε ώσπου να μοιάζουν σήμερα απάτητες. Το μονοπάτι όμως είναι ακόμα ανοικτό για κάποιους απερίσκεπτους με εμπειρία σε πτώσεις και λογής ματαιώσεις, συγγενείς με αυτές που περιγράφονται στο εν λόγω ρεπερτόριο, το τόσο στον χρόνο μακρινό αλλά και μαζί παράξενα οικείο. «Άλλωστε η ταπεινή φιλοδοξία μας εδώ δεν είναι να μεθύσετε από όνειρα ρομαντικά για να διαφύγετε από την στεγνή έως στυγνή μας πραγματικότητα, ούτε να σας ξεναγήσουμε σε μια δήθεν ανέμελη μπελ επόκ, αν και θα μας άρεσε… Δεν πρόκειται όμως για κάποιο επικό εγχείρημα ανασύστασης μιας εποχής, θα μας αρκούσε ως ανταμοιβή, απλά να ξανακούσουμε ένα ζευγάρι περαστικό ή κάποια ύπαρξη μοναχική να σιγομουρμουρίζει κάτι από τα τραγούδια αυτά»
Το πρώτο τεύχος ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ Ι κυκλοφορεί στα ψηφιακά περίπτερα (https://manolisfamellos.lnk.to/MeElafriaKardiaVol1) και με τα κρίνα του ερχόμενου φθινοπώρου, τα μεθυστικά, θα ακολουθήσει το δεύτερο ΜΕ ΕΛΑΦΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΙI, ενώ το «Ποτέ δεν θα ξεχάσω τέτοια μάτια» των Λυκούργου Μαρκέα και Κώστα Μάνεση που πρωτοηχογράφησε το 1949 η Δανάη Στρατηγοπούλου είναι το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε και οπτικοποιήθηκε από τον Πάνο Νικολακόπουλο.
Κυκλοφορεί από την MINOS EMI - A Universal Music Company
Εν αναμονή της κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ με τίτλο «Με Ελαφριά Καρδιά», ο Μανώλης Φάμελλος μας παρουσιάζει το νέο single του με τίτλο «Ποτέ Δεν Θα Ξεχάσω Τέτοια Μάτια», που κυκλοφορεί παράλληλα και στο YouTube με video clip.
Το άλμπουμ «Με ελαφριά καρδιά» είναι μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο), από εκείνα που κάποτε εδώ και δεκαετίες πήρε μακριά μας ο άνεμος του χρόνου. Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Το «Ποτέ Δεν Θα Ξεχάσω Τέτοια Μάτια» των Λυκούργου Μαρκέα (μουσική) και Κώστα Μάνεση (στίχοι) που πρωτοηχογράφησε το 1949 η Δανάη Στρατηγοπούλου είναι το πρώτο τραγούδι της συλλογής που κυκλοφορεί. Θα επανέλθουμε με περισσότερο παρελθόν στο άμεσο μέλλον…
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEOCLIP ΣΤΟ YOUTUBEΕΔΩ
Έπαιξαν οι μουσικοί Βαγγέλης Κατσαρέλλης (τρομπέτα, φλικόρνο), Αντώνης Ανδρέου (τρομπόνι), Μιχάλης Καλκάνης (κοντραμπάσο), Στέφανος Δανιηλίδης (πιάνο, πλήκτρα), Θάνος Μιχαηλίδης (τύμπανα) και Μανώλης Φάμελλος (ηλεκτρική κιθάρα). Η ενορχήστρωση και ο προγραμματισμός έγιναν από τους Μανώλη Φάμελλο και Στέφανο Δανιηλίδη. Η ηχοληψία έγινε από τους Στέφανο Δανιηλίδη και Βασίλη Κορρέ και η μίξη από τον Στέφανο Δανιηλίδη. Τη σκηνοθεσία του video clip υπογράφει ο Πάνος Νικολακόπουλος.
''Όσο αγαπιόμαστε τα δυο''
από την Μαρία Κηλαηδόνη και τον Μανώλη Φάμελλο
Στίχοι – μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Από το album «Σ΄ ευχαριστώ Λουκιανέ»
Ένα από τα πιο γλυκά και ρομαντικά τραγούδια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αλλά και της ελληνικής δισκογραφίας, το «Όσο αγαπιόμαστε τα δυο», μας τραγουδούν η Μαρία Κηλαηδόνη και ο Μανώλης Φάμελλος στο πλαίσιο του album – αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη με τίτλο «Σ΄ ευχαριστώ Λουκιανέ». Με τη συνοδεία της κιθάρας του Μανώλη και την κάμερα του Στέφανου Δανιηλίδη, η Μαρία και ο Μανώλης μας χαρίζουν την τρυφερή τους ερμηνεία σε ένα τραγούδι γεμάτο νοσταλγία που πρωτοακούσαμε με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά το 1970 από το πρώτο προσωπικό album του Λουκιανού ως συνθέτη, με τίτλο «Η πόλη μας».
Ακούστε το τραγούδι και δείτε το video στο YouTubeΕΔΩ
Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να με κοιτάς στα μάτια.
Είν’ ο καιρός πολύ πικρός κι έχω καρδιά κομμάτια.
Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να μου κρατάς το χέρι.
Είναι πολλές οι συμφορές που ο χωρισμός θα φέρει.
Κοίτα να με θυμάσαι όσο μακριά μου θα ’σαι,
μια που καλά το ξέρεις σ’ αγαπώ.
Κοίτα να με θυμάσαι τη νύχτα που κοιμάσαι,
μια που καλά το ξέρεις σ’ αγαπώ.
Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να με φιλάς στο στόμα.
Όσα φιλιά κι αν μου ’δωσες, δε σε χορταίνω ακόμα.
Όσο αγαπιόμαστε τα δυο να μου το λες, μικρό μου.
Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό πως θα ’σαι πια δικό μου.
Όχι δεν είναι προεκλογική επαγγελία, είναι πεπρωμένο…και επειδή το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον, εκείνο που μας στέρησε το φθινόπωρο θα μας το φέρει πίσω τώρα η άνοιξη. Το Σάββατο 13 Μαΐου, ο άνθρωπος νησί Μανώλης Φάμελλος επιστρέφει στην πλήρως επιπλωμένη και αναμνησιακά φορτισμένη σκηνή του Gazarte όπου θα υποδεχτεί ετεροχρονισμένα την αγαπημένη του Δήμητρα Γαλάνη!
Ο Μανώλης Φάμελλος και η Δήμητρα Γαλάνη κατοικούνε πάντα στην ίδια μουσική γειτονιά και ανταλλάσσουν ιδιωτικές επισκέψεις, απόψεις και μουσικά άλμπουμ. Στις 13 Μαΐου εκτάκτως και άπαξ, δύο δεκαετίες μετά την πρώτη τους σύμπραξη, θα επισυνδεθούν ξανά επί σκηνής και θα μοιραστούν μερικά από τα τραγούδια τους!
Ηρωικός παραστάτης στο πλευρό του σε μια από τις πιο σπάνιες εμφανίσεις της δεκαετίες στέκεται η πάντα ετοιμοπόλεμη ορχήστρα του των αρίστων, προάγγελος της αλάνθαστης ορχήστρας ρομπότ που σύντομα θα συνοδεύει όλους τους κορυφαίους επαγγελματίες του είδους αποτελούμενη από τους
Θάνο Μιχαηλίδη στα τύμπανα, Κώστα Γιαννίρη στο μπάσο, Αλέκο Βουλγαράκη στην κιθάρα, Στέφανο Δανιηλίδη στα πλήκτρα και στο ακορντεόν και Βαγγέλη Κατσαρέλη στην τρομπέτα. Στην βαριά αρρενωπή ατμόσφαιρα κρίνεται απαραίτητη η αιθέρια (κι όμως σταθερή) παρουσία της Lou is στο τραγούδι που προσδίδει ένα φωτεινό τόνο στην συνήθως κατηφή παρέα.
Ο Μανώλης Φάμελλος στη Μουσική Σκηνή Papagalos
στη Θεσσαλονίκη
Σάββατο 22 Απριλίου 2023
Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο Μανώλης Φάμελλος συνεχίζει να ελπίζει πως αυτός με κάποιον μαγικό τρόπο, μέσω της μουσικής θα την γλυτώσει…
Έτσι επιστρέφει με τα βαρέα κι ανθυγιεινά τραγούδια του, τις ακατάληπτες αφηγήσεις που τα συνοδεύουν, τις κιθάρες του και όλα τα παρελκόμενα για ένα και μοναχικό τυφλό ραντεβού στη μουσική σκηνή Papagalos, στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 22 Απριλίου.
Τις ελπίδες του για την επιτυχία που κάποτε επιτέλους θα ‘ρθει, στηρίζει στο γεγονός πως στην ουσία σήμερα περισσότερο από ποτέ, ακόμα και το πλέον πολιτισμένο κοινό ευφραίνεται και από μέσα του γελά με τα παθήματα του άλλου, ιδιαίτερα αν αυτός φέρει τον (έτσι κι αλλιώς πια ξεχειλωμένο όσο δεν πάει) τίτλο του καλλιτέχνη. Εκεί που απέτυχε λοιπόν να συγκινήσει, τώρα με τα ίδια μέσα αποπειράται να διασκεδάσει.
Όπως και να έχει, τώρα πια που τα τζιτζίκια επιτέλους σώπασαν, οι μάσκες έπεσαν και ο τελευταίος δίσκος «Η ζωή ήταν σήμερα» επανακυκλοφορεί δριμύτερος σε βινύλιο, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο υπό το φως των κεριών.
Ο Μανώλης Φάμελλος στη Μουσική Σκηνή Papagalos
στη Θεσσαλονίκη
Σάββατο 4 Μαρτίου 2023
Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο Μανώλης Φάμελλος συνεχίζει να ελπίζει πως αυτός με κάποιον μαγικό τρόπο, μέσω της μουσικής θα την γλυτώσει…
Έτσι επιστρέφει με τα βαρέα κι ανθυγιεινά τραγούδια του, τις ακατάληπτες αφηγήσεις που τα συνοδεύουν, τις κιθάρες του και όλα τα παρελκόμενα για ένα και μοναχικό τυφλό ραντεβού στη μουσική σκηνή Papagalos, στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 4 Μαρτίου.
Τις ελπίδες του για την επιτυχία που κάποτε επιτέλους θα ‘ρθει, στηρίζει στο γεγονός πως στην ουσία σήμερα περισσότερο από ποτέ, ακόμα και το πλέον πολιτισμένο κοινό ευφραίνεται και από μέσα του γελά με τα παθήματα του άλλου, ιδιαίτερα αν αυτός φέρει τον (έτσι κι αλλιώς πια ξεχειλωμένο όσο δεν πάει) τίτλο του καλλιτέχνη. Εκεί που απέτυχε λοιπόν να συγκινήσει, τώρα με τα ίδια μέσα αποπειράται να διασκεδάσει.
Όπως και να έχει, τώρα πια που τα τζιτζίκια επιτέλους σώπασαν, οι μάσκες έπεσαν και ο τελευταίος δίσκος «Η ζωή ήταν σήμερα» επανακυκλοφορεί δριμύτερος σε βινύλιο, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο υπό το φως των κεριών.
Έτσι άρχισαν όλα, με μια μεγάλη έκρηξη και μια ακόμα μεγαλύτερη σιωπή, άλλωστε η γέννηση και η εξέλιξη του σύμπαντος είναι η ιστορία ενός χωρισμού
Έτσι αρχίζουν όλα σε δεύτερο πρόσωπο και στο σημερινό και πάλι απολογιστικό επεισόδιο με την αγωνία να χωρέσουν όλα τα λόγια μέσα σε ένα τραγούδι ποταμό.
Κι ενώ ο από μηχανής θεός φαινομενικά κοιμάται όρθιος, ρίχνοντας άγκυρα στον μύθο ή σε κάποιο αστρικό νέφος, ήδη έχουν αρχίσει όλα και στο βάθος στήνεται το σκηνικό για την φυγή προς τα εμπρός, με μια μεγάλη έκρηξη και μια ακόμα μεγαλύτερη σιωπή.
Το τραγούδι «Έτσι άρχισαν όλα», είναι σε στίχους και μουσική του Μανώλη Φάμελλου από το προσωπικό του album «Η ζωή ήταν σήμερα» που κυκλοφορεί ψηφιακά από τη MINOS EMI - A Universal Music Company αλλά και σε συλλεκτικό βινύλιο. Η ενορχήστρωση, οι κιθάρες και το μπάσο είναι από τον Μανώλη Φάμελλο ενώ έπαιξε τύμπανα ο Θανάσης Τσακυράκης και φωνητικά έκανε η Λουίζα Σοφιανοπούλου. Η ηχοληψία και η μίξη έγιναν από τον Βασίλη Κορρέ ενώ το mastering από τον Γιώργο Δεληγιάννη
στον φθινοπωρινό μου τον ουρανό
Εσύ μακρινό, φέγγεις αχνό, θλιμμένο μου άστρο
Για σένα που δεν βγήκες ποτέ
από το μυστικό σου, από τον εαυτό σου
κοιτάς από ψηλά, από το μυθικό σου απόρθητο κάστρο
Ήθελα ένα σπίρτο να ανάψω και φωτιά να φωνάξω
Έτσι άρχισαν όλα
Δεν ήθελα να σε τρομάξω μονάχα να σε πλησιάσω
μα τα χάλασα όλα
Τώρα είμαι ένα ορφανό παιδί
Άραγε κρύβομαι ή έχω χαθεί;
Κόπηκε η κλωστή, οι δρόμοι έχουν σβηστεί,
πυκνώνει το δάσος
Φοβάμαι πως ο λύκος είναι εδώ
Φοβάμαι πως ο λύκος είμαι εγώ
Πες μου ποιος είμαι εγώ;
Χρόνια προχωρώ μα δεν φτάνω στο βάθος
Όμως μαθαίνω ακόμα να μιλώ
μαθαίνω ακόμα να μετρώ
κι έχω στο κεφάλι μου ένα σωρό ιδέες να πετάξω
Ξέρω δεν σου εξήγησα ποτέ,
τίποτα δεν κατάφερα ποτέ
Πουθενά δεν σε βρήκα,
ποτέ δεν σε είχα κι όμως φοβάμαι μην σε χάσω...
Έριξα στη λίμνη ένα κέρμα
Ευχήθηκα να ήτανε ψέμα
πως τώρα χάθηκαν όλα
Προσπάθησα τον τοίχο να ρίξω,
την σκοτεινή πλευρά να σου δείξω
μα τα γκρέμισα όλα
Ουρανέ ξημέρωσε, φεύγω για την έρημο ταξίδι
Έκλεισα σα στρείδι, μέσα μου τον δαίμονα θα παλέψω...
Ο πόλεμος δεν τελείωσε
είναι ακόμα ανοικτή του κόσμου η πληγή
Τινάζει αίμα, ποτάμι η οργή
Δεν θέλω μεριά να διαλέξω
Θέλω έναν ώμο να κλάψω
τη θάλασσα να κοιτάξω
Εκεί που άρχισαν όλα
Δεν ήθελα να σε τρομάξω, μονάχα να σε πλησιάσω
Τώρα χάθηκαν όλα
Ο Μανώλης Φάμελλος στο μουσικό στέκι «Ορφέας» στην Κυψέλη
Σάββατο 28 Ιανουαρίου, 4 και 11 Φεβρουαρίου
Καλεσμένοι του οι Νίκος Ζιώγαλας (28/1), Γιώργος Ανδρέου (4/2)
και Φίλιππος Πλιάτσικας (11/2)
Κι ενώ ο κόσμος χάνεται, ο Μανώλης Φάμελλος συνεχίζει να ελπίζει πως αυτός με κάποιον μαγικό τρόπο, μέσω της μουσικής θα την γλυτώσει…
Έτσι επιστρέφει με τα βαρέα κι ανθυγιεινά τραγούδια του, τις ακατάληπτες αφηγήσεις που τα συνοδεύουν, τις κιθάρες του και όλα τα παρελκόμενα για τρία διαδοχικά τυφλά ραντεβού στη σκηνή του Ορφέα, στην Κυψέλη.
Τις ελπίδες του για την επιτυχία που κάποτε επιτέλους θα ‘ρθει, στηρίζει στο γεγονός πως στην ουσία σήμερα περισσότερο από ποτέ, ακόμα και το πλέον πολιτισμένο κοινό ευφραίνεται και από μέσα του γελά με τα παθήματα του άλλου, ιδιαίτερα αν αυτός φέρει τον (έτσι κι αλλιώς πια ξεχειλωμένο όσο δεν πάει) τίτλο του καλλιτέχνη. Εκεί που απέτυχε λοιπόν να συγκινήσει, τώρα με τα ίδια μέσα αποπειράται να διασκεδάσει.
Επί σκηνής θα σπεύσουν προσπαθώντας ματαίως να τον συνεφέρουν τρεις καλοπροαίρετοι συνάδελφοι του, ο Νίκος Ζιώγαλας στις 28 Ιανουαρίου, ο Γιώργος Ανδρέου στις 4 Φεβρουαρίου και ο Φίλιππος Πλιάτσικας στις 11 Φεβρουαρίου.
Αν όλα πάνε καλά (κάτι που ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά) η εύθραυστη χημεία μεταξύ τους αναμένεται να οδηγήσει σε ένα ξεκάθαρα φλου απολιτίκ, προεκλογικό πάνελ που δεν θα ενοχλήσει κανέναν πολιτικά ορθά σκεπτόμενο θαμώνα. Συνιστούμε πάντως σε όλους να είναι καλού κακού προετοιμασμένοι για το χειρότερο!
Όπως και να έχει, τώρα πια που τα τζιτζίκια επιτέλους σώπασαν, οι μάσκες έπεσαν και ο τελευταίος δίσκος «Η ζωή ήταν σήμερα» επανακυκλοφορεί δριμύτερος σε βινύλιο, ήρθε ο καιρός να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο υπό το φως των κεριών.
Στο πιάνο, το ακορντεόν και το σιγόντο ο Στέφανος Δανιηλίδης.
Official site: famellos.gr
