Μιχάλης Γκανάς (1944-2024) / Εφυγε «στη σέλα γνωστών ποιητών»*

Μιχάλης Γκανάς (1944-2024) / Εφυγε «στη σέλα γνωστών ποιητών»*

Τετάρτη, 13/11/2024 - 16:28

ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ

Πέθανε στα 80 του χρόνια ο διακριτικός, λιτός και προφητικός ποιητής που χάρισε και στο ελληνικό τραγούδι σπουδαίες στιγμές όπως στο «Ασίκικο Πουλάκη» του Μίκη όπου είχε γράψει όλους τους στίχους, στις συνεργασίες του με τον Νίκο Ξυδάκη και με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου ή και σε αυτήν με τους πρωτοεμφανιζόμενους το 2014 αδελφούς Παντελή και Μιχάλη Καλογεράκη.

«Ψηλά ψηλά τα χελιδόνια χαύοντας μύγες, πετσοκόβοντας τον αέρα πέρα δώθε, αλλά το γαλάζιο ανέπαφο, να σαλπίζει ουρανό ως το σούρουπο». Πόσο μα πόσο καίριοι, προφητικοί σχεδόν, για την Ελλάδα και ειδικά για την Αριστερά αποδείχτηκαν αυτοί οι στίχοι (από το ποίημα «Καλό φεγγάρι») του ποιητή Μιχάλη Γκανά. Οι οποίοι συνεχίζουν ακόμα πιο καίρια: «Περαστικά μας τώρα. Στα σπάρτα οι μνήμες, στις πολυκατοικίες τα υφαντά τους. Χερσαία όνειρα, αποτυπώματα Πελασγών – Κρητών – Τούρκων – Φράγκων – Σλάβων – Αγγλων – Αμερικανών, τι μπατανίες, Θε μου, τι μπάντες για λογής κρεβάτια, σκοντάφτει εκεί το νυσταγμένο μάτι κι ύστερα σαν ανθρακωρύχος χάνεται στις στοές του ύπνου».

Περαστικά μας χίλιες φορές, ποιητά μου. Πόσω μάλλον τώρα που ο Μιχάλης Γκανάς δεν είναι πια κοντά μας. Σε ηλικία 80 ετών «έφυγε». Χθες Τρίτη 12/11. Με την ελληνική ποίηση να μένει φτωχότερη. Και δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε υποκριτικό σχόλιο επικηδείου αυτό. Είναι η αλήθεια. Ο Μιχάλης Γκανάς ήταν εξαιρετικός ποιητής και στιχουργός, από τους σπουδαιότερους στην Ελλάδα. Το περίεργο (υπό την έννοια της σπανιότητας του φαινομένου) είναι πως οι στίχοι του δεν υπονόμευσαν ποτέ τα ποιήματά του, ούτε τα ποιήματα ανταγωνίζονταν τους στίχους των τραγουδιών του. Εκκινώντας από τους δεύτερους, όλοι περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς» (είχε κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μελάνι που διατηρεί η σύζυγός του Πόπη Γκανά), που φέρουν και την ιδιόχειρη υπογραφή του: «Στο Σουμιτζού κάποια βραδιά», «Μικρός Τιτανικός», «Τα κορμιά και τα μαχαίρια», «Του πόθου τ’ αγρίμι», «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», «Καράβια στη στεριά», «Κι αν σε θέλω», «Για των ματιών σου το χρώμα», «Αυτοί παιδί μου δεν» και πόσα ακόμη πολύ γνωστά τραγούδια που ίσως δεν ξέρουμε έως τα τώρα ότι είναι σε δικούς του στίχους. Ο ίδιος ένιωθε «οφειλέτης στον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού», ίσως όπως όλοι οι μεγάλοι (και ελάχιστοι) άνδρες και γυναίκες που καταλαβαίνουν ή καταλάβαιναν πόση αξία δίνει η ελληνική γλώσσα στην προσωδία και φυσικά στην ίδια την ποίηση.

Ο Μιχάλης Γκανάς, ωστόσο, κατόρθωνε και δημοφιλή τραγούδια να γράφει και να μη γίνεται ποτέ μελό ή ψευτοσυναισθηματικός: η γραφή του ξεχώριζε για τη βαθύτητά της, την ακεραιότητα των νοημάτων και την ευγένεια των συναισθημάτων. Γι’ αυτό και ο καθένας μας τα θυμάται: γιατί ήταν τόσο ανθρωπινά που δεν μπορούσες παρά να συνυπάρχεις (αν δεν ταυτιζόσουν) μαζί τους. Ωστόσο μελοποιήθηκαν και πολλά από τα ποιήματά του και μάλιστα από σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Ara Dinkjian, τα αδέλφια Καλογεράκη κ.ά.

Ο ίδιος είχε γεννηθεί το 1944 στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας, ένα χωριό στα σύνορα με την Αλβανία. «Είμαι Ηπειρώτης και ξέρω πώς να διαχειρίζομαι τον πόνο» τον ακούγαμε να λέει συχνά σε κοινές παρέες. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, με την οικογένειά του, είχε σχεδόν αναγκαστεί να καταφύγει αρχικά στην Αλβανία (ο παππούς του ήταν αντάρτης με τον Ζέρβα και διέφυγε, παίρνοντας μαζί και την οικογένειά του, όπως είχε πει ο ίδιος ο ποιητής σε παλαιότερη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» και στην Κυριακή Μπεϊόγλου), ενώ συνέχισαν σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Ουγγαρία: «Αφήσαμε δύο νεκρούς σε ξένα χώματα, τη γιαγιά μου και την 22χρονη θεία μου» είχε πει τότε. Στην Ελλάδα, «σε έναν άλλον Τσαμαντά, πολύ χειρότερο από αυτόν που αφήσαμε, σε μια Ελλάδα που έτρωγε η μύγα σίδερο» επέστρεψε στα δέκα του, το 1954. Οι γονείς του ήθελαν πολύ τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Ετσι ο ίδιος μπήκε στη Νομική, παρότι δεν τον ενδιέφερε ποτέ η δικηγορία. Γι’ αυτό και δεν τελείωσε τις σπουδές του.

Συνεργασίες

ΦΩΤ.: ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Εγραφε. Από μικρός. «Πάντοτε δήλωνα “ποιητής” ευθαρσώς! Προς εαυτόν, φυσικά. Τότε πάντως ένιωθα ποιητής περισσότερο από τώρα μπορώ να πω, που έχω και τη “βούλα” του ποιητή» είχε πει στην ίδια συνέντευξη το 2018. Αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, όπως εργάτης εργοστασίου, βιβλιοπώλης για μια δεκαπενταετία, συνεργάστηκε αργότερα με την κρατική τηλεόραση ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και σεναριογράφος, αλλά και ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία. Το τι πέρασε ο ίδιος στα νεανικά του χρόνια και πώς αυτά συνδέονται με τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, καθώς και το αποτύπωμα που άφησαν μέσα του και φυσικά επέδρασε στην ποίησή του απαθανατίστηκαν από την κάμερα του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου στο ντοκιμαντέρ «Με λίγο φως στους ώμους», με μουσική του Νίκου Κυπουργού (η ταινία προβλήθηκε το 2007 στο 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και στο 1ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας όπου τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας). «Στην Ουγγαρία κρύο πολύ. Κουβαλάγαμε ψείρες. Περνούν τα ρούχα μας από κλίβανο, μας βάζουν στα μπάνια. Μια μισοσκότεινη αίθουσα γεμάτη ατμούς και γυναίκες. Εκείνο το μαύρο χαμηλά στην κοιλιά το ’βλεπα πρώτη φορά. Εγώ πήγαινα σχολείο, είχαμε Ελληνες δασκάλους και Ουγγαρέζους. Ούτε που μ’ άρεσε, ούτε που δε μ’ άρεσε το σχολείο τον πρώτο καιρό», γράφει με παραστατικό και ειλικρινή τρόπο στο αυτοβιογραφικό πεζό έργο του «Μητριά πατρίδα» (Εκδ. Μελάνι, 2008).

«Μερικοί κριτικοί με έχουν χαρακτηρίσει ποιητή της εντοπιότητας, του γενέθλιου τόπου. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι μόνο αυτό. Ο,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής. Πού; Στην παιδική ηλικία, ίσως την πραγματική πατρίδα όλων μας» είχε γράψει στο συλλογικό έργο «Αγαπημένα» (Εκδ. Μεταίχμιο), εξομολογούμενος την αλήθεια του. Ποτέ δεν έκρυβε, εξάλλου, τίποτε ο Μιχάλης Γκανάς: πάντα εξομολογητικός και πάντα αληθινός. Αυτά τα δύο, βέβαια, δεν σε κάνουν σπουδαίο από μόνα τους. Ο ίδιος όμως ήταν. Και μάλιστα, πολύ σπουδαίος. Και όπως αρχίσαμε με στίχους του, θα κλείσουμε με λόγια του (από συνέντευξη που έδωσε στον συνάδελφο Γιάννη Πανταζόπουλο/LIFO): «Δουλειά της ποίησης είναι να στέκει πάνω στις πληγές και να τις ξύνει. Εχει μια παρηγορητική δύναμη. Μια ελευθεριότητα. Μια ασύγκριτη καταφυγή σε ένα άλλο προσωπικό σύμπαν. Γι’ αυτό: “Να μην κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Και η διάρκεια είναι πάθος”».

*Από τους στίχους του «Πάνε χιόνια από τότε. / Εφευγα στη σέλα γνωστών ποιητών. / Καίγανε το γαλόνι στα τριάντα, μ’ αφήνανε στο δρόμο. / Μουσικές, φράσεις ατέλειωτες, ρεφραίν, φρένα νταλίκας. / Η ψυχή μου τρανζίστορ βουβό μια σταλιά, καταπίνοντας μισό μέτρο κεραία. / Η Ελλάδα και πάλι ταινία παλιά που όλο κόβεται, φερμουάρ που δεν κλείνει».

Info: Ο Μιχάλης Γκανάς έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του «Παραλογή» (1994), με το Βραβείο Καβάφη (2009), με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (Ιδρυμα Πέτρου Χάρη, 2011) για το σύνολο του έργου του και με το Μεγάλο Βραβείο Jean Moreas για το έργο και την προσφορά του στα ελληνικά Γράμματα (2021). Την ίδια χρονιά, ήταν ανάμεσα στους τελικούς υποψηφίους του «The Anglo-Hellenic League Runciman Award» για το δίγλωσσο βιβλίο του «A Greek Ballad: Selected Poems» (Yale University Press 2020), καθώς και για το διεθνούς κύρους βραβείο Neustadt International Prize for Literature 2021, για το ίδιο βιβλίο.

Πηγή: efsyn.gr

«ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΙΚΡΟ» ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΩΝΑΣΗ

Πέμπτη, 01/04/2021 - 19:40
2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού με μια μουσική συλλογή,
σε σύνθεση του Δημήτρη Παπαδημητρίου και στίχους του Μιχάλη Γκανά.

Για να αγαπήσεις τη μουσική, πρέπει να μιλάει στην καρδιά σου. Το Ίδρυμα Ωνάση, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού στις 2 Απριλίου, γιορτάζει τη διαφορετικότητα και αποτυπώνει με νότες το μοναδικό ταξίδι των ανθρώπων που ζουν με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), διαθέτοντας δωρεάν τη μουσική συλλογή «Ένα παράθυρο μικρό». Ανακαλύψτε ένα μουσικό σύμπαν, με μια σειρά τραγουδιών που δημιουργήθηκε από τον συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου και τον ποιητή Μιχάλη Γκανά, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού εργαστηρίου του Ιδρύματος Ωνάση, «Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό».

Πώς μία μουσική συλλογή με τραγούδια και μελωδίες μπορεί να αποτελέσει αφορμή για δημιουργικό παιχνίδι στο σπίτι και στο σχολείο; Το «Ένα παράθυρο μικρό» είναι μια μοναδική στο είδος της μουσική συλλογή στην Ελλάδα, που απευθύνεται σε παιδιά με και χωρίς διαταραχή αυτιστικού φάσματος, στους γονείς τους, σε παιδαγωγούς και θεραπευτές, σε όλους εμάς, για να ανακαλύψουμε νέους τρόπους επικοινωνίας και δημιουργικού παιχνιδιού.

Η δημιουργικότητα και η ευαισθησία του μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου και του ποιητή Μιχάλη Γκανά, οι οποίοι ακολούθησαν τον ρυθμό και τους στόχους του εκπαιδευτικού προγράμματος «Η Μουσική Αγαπάει τον Αυτισμό», μεταμορφώθηκαν στις μελωδίες και στους στίχους αυτής της συλλογής, που έντυσαν με τη φωνή τους οι ερμηνευτές Χρήστος Θηβαίος και Βερόνικα Δαβάκη. Ο Μιχάλης Γκανάς αγκάλιασε αυτή την προσπάθεια, λέγοντας «ήταν μια μοναδική δουλειά γεμάτη έμπνευση και όραμα, εγώ με μολύβι και χαρτί προσπάθησα να κρύψω πίσω από λέξεις απλές σπουδαία νοήματα», ενώ ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, μιλώντας για αυτή τη δισκογραφική δουλειά, είπε: «Οι λέξεις παίρνουν άλλη δύναμη από τη μουσική και η μουσική από τις λέξεις, όμως δεν είναι πάντα αρκετές για να περιγράψουν συναισθήματα. Ίσως η δύναμη που κρύβεται στις νότες να μπορέσει να αποτυπώσει τον κόσμο που βλέπουν αυτά τα παιδιά και έτσι να καταφέρουμε να έρθουμε εμείς πιο κοντά τους.»

Μέσα από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ιδρύματος Ωνάση, «Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό», που πραγματοποιείται από το 2013 στην Αθήνα και σε πόλεις της περιφέρειας, γονείς, παιδιά και εκπαιδευτές από όλη την Ελλάδα βιώνουν την εγγύτητα που δημιουργεί η μουσική. Η μουσική γίνεται «γλώσσα επικοινωνίας», πάνω από τον λόγο, καθώς μεικτές ομάδες παιδιών, με και χωρίς διαταραχές αυτιστικού φάσματος, έρχονται σε επαφή με ήχους και μουσικά όργανα. Στόχος του προγράμματος, είναι να ενισχύσει την προσβασιμότητα όλων στην εκπαίδευση και στο παιχνίδι. 36 διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας και 2.700 συμμετέχοντες έχουν ζήσει συγκινητικές στιγμές με τα πολυάριθμα εργαστήρια του προγράμματος, που ενημερώνει, ευαισθητοποιεί, εκπαιδεύει και διασκεδάζει.

Στα προγράμματα Ειδικής Αγωγής του Ιδρύματος Ωνάση, ο τρόπος για τη μάθηση, τη διασκέδαση και την επικοινωνία μπορεί να είναι διαφορετικός, ο στόχος όμως παραμένει ο ίδιος: γονείς και παιδιά να απολαμβάνουν το δικαίωμα μιας απόδρασης που μόνο η γνώση, η τέχνη και η επικοινωνία μπορούν να προσφέρουν. Μιλώντας για τα προγράμματα Ειδικής Αγωγής, η Εκτελεστική Διευθύντρια & Διευθύντρια Παιδείας του Ιδρύματος Ωνάση, Έφη Τσιότσιου, αναφέρει πως «για εμάς, η Ειδική Αγωγή είναι ο δρόμος, ώστε όλα τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στη γνώση, την τέχνη και τη χαρά της μάθησης. Η εμπειρία στην εκπαίδευση γίνεται και εκτός της τάξης, εκτός των τειχών, ενώ περιβάλλοντα με πολλαπλά ερεθίσματα αποτελούν κίνητρο για την αναζήτηση και την αυτόνομη δράση. Επιδιώκουμε να είμαστε παρόντες εκεί όπου χρειάζεται περισσότερο, γιατί πιστεύουμε πως μόνος δεν πρέπει να προσπαθεί κανείς.»

Η Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Ιδρύματος Ωνάση, Χριστίνα Παναγιωτάκου, τονίζει: «Μέσα από το πρόγραμμα “Η μουσική αγαπάει τον αυτισμό” βιώσαμε το αποτύπωμα της μουσικής ως θεραπευτικής δύναμης, τόσο για τα παιδιά και τους γονείς, όσο και για τους εκπαιδευτικούς. Πολλά παιδιά ανακάλυψαν την αγάπη τους για τη μουσική και, μέσα από αυτή, βρήκαν έναν νέο τρόπο έκφρασης, αλλά και μια διέξοδο από τις καθημερινές δυσκολίες. Αυτό μας ενέπνευσε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να δημιουργήσουμε αυτή την πολύ ιδιαίτερη μουσική δουλειά. Ευχαριστούμε όσους βοήθησαν να γίνει πραγματικότητα.»

Στο «Ένα παράθυρο μικρό», τα τραγούδια, μαζί με τις ορχηστρικές και ακουστικές εκδοχές τους, μας μιλούν με τρυφερότητα και ευαισθησία για τη χαρά, τη φιλία, την αγκαλιά και τη δύναμη του συναισθήματος.

Ένα παράθυρο μικρό ανοίγει, για να ζήσουμε μεγάλες εμπειρίες, με απλές καθημερινές στιγμές, συναισθήματα και αντιδράσεις. Ένα παράθυρο μικρό, με ορίζοντα έναν κόσμο διαφορετικό και τόσο ξεχωριστό, τον κόσμο των μικρών και των μεγάλων που ζουν με διαταραχή αυτιστικού φάσματος.

Συντελεστές
Δημήτρης Παπαδημητρίου: μουσικοσυνθέτης
Μιχάλης Γκανάς: στιχουργός
Χρήστος Θηβαίος: ερμηνευτής
Βερόνικα Δαβάκη: ερμηνεύτρια
Δημήτρης Τσάκας: σαξόφωνο
Ρόζη Μαστροσάββα: μαέστρος
και η Παιδική Χορωδία Rosarte
Σύλληψη: Xριστίνα Παναγιωτάκου
Μια παραγωγή του Τομέα Εκπαίδευσης του Ιδρύματος Ωνάση

Η σειρά ολοκληρώνεται με δύο μουσικές συνθέσεις μουσικών και παιδαγωγών που συμμετείχαν στο εργαστήριο, του Guido de Flaviis (μουσική) και της Τζίνας Παπαμιχαήλ (στίχοι). 

 Ακούστε το άλμπουμ
https://www.youtube.com/playlist?list=PLq7qHS4BDtYO2udR7ee0HHWTROV5qhTkZ
https://soundcloud.com/onassis-org/sets/ena-parathyro-mikro
-σύντομα και στο spotify του Ιδρύματος Ωνάση

Δείτε το animated video από τη μουσική συλλογή σε σκηνοθεσία και animation της Ειρήνης Βιανέλλη: https://www.youtube.com/watch?v=fjty477Dtzw


Διαβάστε περισσότερα
https://www.onassis.org/el/whats-on/webinar-cd-a-small-window/digital-material-cd-a-small-window

 

«Απρόσμενα»στο Κορωπί - Νίκος Ξυδάκης και Μιχάλης Γκανάς

Πέμπτη, 08/12/2016 - 16:45
«Απρόσμενα»στο Κορωπί

 

Νίκος Ξυδάκης- Μιχάλης Γκανάς

 

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου

 

στο «Γιαπί» της ΑΚΤ-ΕΙΝ

 

Ο Νίκος Ξυδάκης, συναντά τον Μιχάλη Γκανά
Παρουσίαση του ανέκδοτου έργου τους «Γυάλινα Γιάννενα». Ο Μιχάλης Γκανάς διαβάζει και σχολιάζει ποιήματα της προσωπικής του εργογραφίας.

 

Ιδέα:
Δυο δημιουργοί συναντώνται στην ονομαστική εορτή κοινού τους φίλου. Κάπου στα μέσα της βραδιάς, η παρέα εστιάζει την επιθυμία της στους δυο καλεσμένους δημιουργούς-μουσικούς, κι αυτοί με τη σειρά τους, αναλαμβάνουν την απρόσμενη μουσική κατεύθυνση της όλης συνάθροισης.

 

Η ωραιότητα του απρόβλεπτου, η γοητεία του αυτοσχεδιασμού, είναι τα στοιχεία, που συνήθως συνοδεύουν ανάλογες συναντήσεις.

 

Αυτό ακριβώς θα λάβει χώρα επί σκηνής, στο «Γιαπί» της Ακτ-Ειν στο Κορωπί, όπου «Έλληνες δημιουργοί, συναντώνται επί σκηνής, σε απρόσμενες μουσικές ιστορίες»
*Η ΑΚΤ-ΕΙΝ είναι μια κοινωνική-συνεταιριστική επιχείρηση που ιδρύθηκε από έντεκα μέλη τον Δεκέμβριο του 2012. Τα μέλη αυτά, παράλληλα με την επαγγελματική τους δραστηριότητα έχουν εμπλακεί σε πολλές εθελοντικές -πολιτιστικές-κοινωνικές-περιβαλλοντικές δράσεις. Όλες αυτές οι δράσεις είχαν και έχουν ένα κοινό: τον άνθρωπο.

 

Στο καταστατικό της ΑΚΤ-ΕΙΝ αναφέρεται:
"Σκοπός του Συνεταιρισμού είναι η επιδίωξη του συλλογικού οφέλους και η εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών συμφερόντων. Ειδικότερα, σκοπός του Συνεταιρισμού είναι η προώθηση της ένταξης στην οικονομική και κοινωνική ζωή, και στην απασχόληση, ατόμων που αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό και εν γένει η κοινωνική επανένταξη των ατόμων που ανήκουν στις Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού, και της ενσωμάτωσής τους στην αγορά εργασίας μέσω της δημιουργίας ευκαιριών κατάρτισης και ανάπτυξης προσωπικών δεξιοτήτων. [Σημ. Στις «Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού» ανήκουν οι ομάδες εκείνες του πληθυσμού που η ένταξή τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή εμποδίζεται από σωματικά και ψυχικά αίτια ή λόγω προηγούμενης παραβατικής συμπεριφοράς και κοινωνικών διακρίσεων. Σε αυτές ανήκουν άτομα με αναπηρίες (σωματικές ή ψυχικές ή νοητικές ή αισθητηριακές), απεξαρτημένα από ουσίες άτομα, οροθετικοί, αποφυλακισμένοι, άνεργοι και άστεγοι].
«Γιαπί» της ΑΚΤ-ΕΙΝ
Ερμή Σουρλατζή 14, Κορωπί Αττικής
τηλέφωνα επικοινωνίας:
2106627470, 6944462398
http://www.akt-ein.gr/ 

 

 

Ιδέα-σχεδιασμός: Κώστας Φασουλάς