Στα 73 του χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή ο θρυλικός ροκάς των Socrates Αντώνης Τουρκογιώργης. Ο Αντώνης Τουρκογιώργης, που γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1951, ήταν ροκ μουσικός.

Ο Μάκης Γιούλης, ο τελευταίος ντράμερ των Socrates συγκλονίζει με το αντίο του στον τραγουδιστή, μπασίστα και ιδρυτικό μέλος των «Socrates Drunk the Conium» που αντιμετώπιζε εδώ και χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας.

«Τελικά σήμερα Κυριακή του Πάσχα του 2024 ήρθε η ώρα για το μεγάλο αντίο που φοβόμουν τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια ότι κάποια στιγμή θα βρεθώ στην τόσο δύσκολη θέση να σου πω… Επιτέλους θα ησυχάσει η ψυχούλα σου από τον Γολγοθά που τράβαγες από τον Απρίλιο του 2010… Αντίο αγαπημένε μου φίλε, αντίο αγαπημένε μου συνεργάτη, αντίο μοναδικέ μου Tony», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Το αντίο του Κώστα Μπίγαλη στον Αντώνη Τουρκογιώργη

Το δικό του αντίο στέλνει μέσα από τα social media και ο Κώστας Μπίγαλης, κάνοντας λόγο για έναν μεγάλο κιθαρίστα, συνθέτη και τραγουδιστή. «Σήμερα 5 Μαΐου 2024, ο μεγάλος κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής Αντώνης Τουρκογιώργης ‘έφυγε’ για να συναντήσει τον αδελφικό του φίλο Γιάννη Σπάθα το άλλο μισό των Socrates Drunk the Conium του κορυφαίου ροκ ελληνικού συγκροτήματος όλων των εποχών. Tony Power!!! Για πάντα!!!» υπογράμμισε.

Το αντίο του Κώστα Μπίγαλη στον Αντώνη Τουρκογιώργη

Μετά την διάλυση των Socrates, ο Αντώνης Τουρκογιώργης ακολούθησε σόλο καριέρα κάνοντας πολλές επιτυχημένες συνεργασίες. Το 2007 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του, με τίτλο «Το Συγκρότημα» στο οποίο με χιούμορ και ζωντάνια καταγράφει πώς δημιουργείται ένα συγκρότημα με βάση την προσωπική του εμπειρία, ενώ ταυτόχρονα ξετυλίγει τη μουσική του πορεία από τα πρώτα του βήματα στη μουσική μέχρι και σήμερα. Κομβικό σημείο βεβαίως του βιβλίου αποτελεί η περιπετειώδης και ανατρεπτική μουσική διαδρομή των σπουδαίων Socrates.

Προσωπικοί δίσκοι

«Τα Μάτια 14» (1986)
«Επεισόδιο» (1988)
«Μόνον Όρθιοι» (1990)
«Πυρ, Γυνή και Rock and Roll» (1991) (με τη Λίνα Μπαμπατσιά)
«Βήματα» (1992)
«Ουφ!» (1998)

Με τους Socrates Drank the Conium

«Socrates Drank the Conium» (1972)
«Taste of Conium» (1972)
«On the Wings» (1973)
«Phos» (1976)
«Waiting for Something» (1980)
«Breaking Through» (1981)
«Plaza» (1984)

Η μάχη με τα προβλήματα υγείας

Το ιστορικό και ιδρυτικό μέλος των Socrates Drunk the Conium είχε μπει την Τρίτη 27 Απριλίου του 2010 σε νοσοκομείο της Αθήνας κατόπιν αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και έκτοτε δεν κατάφερε ποτέ να επανέλθει ουσιαστικά. Στη συνέχεια είχε υποβληθεί σε ειδική επέμβαση ενδοαγγειακού εμβολισμού ανευρύσματος εγκεφάλου και με την ολοκλήρωση της τότε επέμβασης οι γιατροί εξέφρασαν στη σύζυγο του την αισιοδοξία τους ότι θα ζήσει, ωστόσο όχι με τον τρόπο που είχε συνηθίσει.

Ο ταλαντούχος μουσικός που ήταν η ιστορική φωνή των Socrates υπήρξε ένας ασύγκριτος δυναμικός περφόμερ τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός. Ένας δημιουργός ένας ασυμβίβαστος καλλιτέχνης ο οποίος αφοσιώθηκε στην ροκ μουσική και που σφράγισε με την παρουσία του ολόκληρες γενιές. Η ξαφνική περιπέτεια της υγείας του τον απομάκρυνε από την σκηνή και βρέθηκε σε μεγάλη δοκιμασία ώστε να μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Από το 2010 ήταν καθηλωμένος.

Στις 10 Οκτωβρίου του 2018, οι φίλοι του έδειξαν πως δεν τον ξεχνούν και οργάνωσαν μια μεγάλη συναυλία με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για τη στήριξή του ώστε να ακολουθήσει αποκατάσταση σε ειδικό θεραπευτικό κέντρο.

Μεταξύ άλλων, στη συναυλία τότε συμμετείχαν η Ελένη Βιτάλη, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Γλυκερία, ο Χρήστος Δάντης, η Ελεονώρα και ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Μπίγαλης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και πολλοί ακόμη.

Ήταν ένας από τους πιο προικισμένους και εξαιρετικούς τραγουδοποιούς του Σίδνεϊ, υποψήφιος από το NFSA - National Film and Sound Archive of Australia ως "Priority Heritage Artist", ο Louis Tillett παρείχε μια ξεχωριστή και επιδραστική παρουσία στην αυστραλιανή underground μουσική σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τη δεκαετία του 1980 και Δεκαετία του 1990, με συγκροτήματα όπως οι Wet Taxis, Paris Green και  Aspersion Caste.

Ερμηνευτής, συνθέτης, πιανίστας και σαξοφωνίστας, ο Tillett κυκλοφόρησε το 1987 το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Ego Tripping At The Gates Of Hell", κερδίζοντας κοινό και κριτικούς.

Η εντυπωσιακή του καριέρα είχε συνεργασίες με τους Leonard Cohen και Brian Eno, έχει συνεργαστεί επίσης με τους Charlie Owen, Ed Kuepper, Tex Perkins, Don Walker και Brett Myers. Ο Nick Cave τον αποκάλεσε «πρωτοπόρο που αποτέλεσε έμπνευση για πολλούς από εμάς». 

Το μοιραίο επήλθε την προηγούμενη Κυριακή 6 Αυγούστου, ενώ η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή μόλις εχθές.

Ο Αυστραλός τραγουδοποιός αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με το συκώτι του τα τελευταία δυο χρόνια, διάστημα κατά το οποίο δεν είχε πραγματοποιήσει ζωντανές εμφανίσεις.

Ήταν 63 ετών.

Σε ηλικία 81 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Sixto Diaz Rodriguez, ο μουσικός από το Ντιτρόιτ που απέκτησε διεθνή φήμη μέσα από το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Searching for Sugar Man» το οποίο παρουσίαζε την ιστορία του.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από την ιστοσελίδα του.

Η απίστευτη ιστορία του μουσικού από το Ντιτρόιτ

Η ιστορία του «Sugar Man» έγινε ευρέως γνωστή μέσα από το ντοκιμαντέρ του 2012 «Searching for Sugar Man». Μάλιστα, η ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Malik Bendjelloul, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ στην 85η τελετή απονομής των βραβείων το 2013.

Η μουσική του Rodriguez, η οποία δεν είχε γνωρίσει ποτέ επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε γίνει πολύ δημοφιλής στη Νότια Αφρική, αν και ελάχιστα ήταν γνωστά γι’ αυτόν στη χώρα.

Ο Rodriguez ηχογράφησε δύο άλμπουμ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στο Ντιτρόιτ: “Cold Fact” (1970) και “Coming From Reality” (1971). Και τα δύο απέτυχαν εμπορικά στις ΗΠΑ.

Αν και ο ίδιος θεωρούσε οτι αυτό ήταν το τέλος τους μουσικής του καριέρας κάθε άλλο παρα έτσι ήταν τα πράγματα. Ενω δούλευε μεροκάματα, έκανε οικογένεια, πήρε πτυχίο φιλοσοφίας και έβαζε υποψηφιότητα ακόμα και για γερουσιαστής, η μουσική του μεγάλωνε μια ολόκληρη γενιά στην Νότια Αφρική, χωρίς ο ίδιος να έχει την παραμικρή ιδέα.

Μάλιστα σύμφωνα με τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, οι πωλήσεις των δίσκων του Ροντρίγκεζ ξεπέρασαν τις αντίστοιχες του Έλβις Πρίσλεϊ στη Νότια Αφρική.

Πολλά χρόνια αργότερα η κόρη του βρήκε ιστοσελίδες της Νότιας Αφρικής αφιερωμένες σε εκείνον. Καθώς κυκλοφορούσαν φήμες πως είχε αυτοκτονήσει, μία από αυτές έλεγε ότι αυτοπυροβολήθηκε στη σκηνή. Ένας άλλος δήλωνε ότι πήρε υπερβολική δόση ηρωίνης.

Τη δεκαετία του 1990 ορισμένοι Νοτιοαφρικανοί φαν του Ροντρίγκεζ κατάφεραν μετά από μακροχρόνιες έρευνες να τον εντοπίσουν και να επικοινωνήσουν μαζί του, γεγονός το οποίο οδήγησε σε μια αναπάντεχη αναγέννηση της μουσικής του καριέρας.

Τα θέματα των τραγουδιών του άγγιξαν πολλούς καταπιεσμένους νεαρούς Νοτιοαφρικανούς που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το απαρτχάιντ.

Γύρω στο 2008, τα άλμπουμ του επανακυκλοφόρησαν και αυτό του χάρισε ένα κύμα αναγνώρισης ενώ άρχισε να περιοδεύει. Όμως η επιτυχία του «Searching for Sugar Man» οδήγησε σε μεγάλη επιτυχία στο τέλος της καριέρας του. Εμφανίστηκε σε μεγάλους χώρους σε πολλές χώρες και σε κορυφαία μουσικά φεστιβάλ όπως το Coachella.

Την τελευταία της πνοή σε ηλικία 76 ετών άφησε η Βρετανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, Τζέιν Μπίρκιν.

Όπως αναφέρουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και συγκεκριμένα η εφημερίδα Le Parisien και το τηλεοπτικό δίκτυο BFM, επικαλούμενα πρόσωπα του στενού της κύκλου, η Μπίρκιν βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Παρίσι.

Τον περασμένο Μάιο είχε ακυρώσει συναυλίες της επειδή αντιμετώπιζε προβλήματα με την υγεία της.

«Ήμουν πάντα αισιόδοξη και συνειδητοποιώ ότι χρειάζομαι ακόμα λίγο χρόνο για να μπορέσω να είμαι ξανά στη σκηνή και μαζί σας», ήταν το μήνυμά της.

Ποια ήταν η Τζέιν Μπίρκιν

Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1946 και μετακόμισε στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Πολιτογραφημένη Γαλλίδα, διατήρησε πάντα τη βρετανική προφορά της και τον άμεσα αναγνωρίσιμο τόνο της φωνής της. Άρχισε την καριέρα της στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960 ως ηθοποιός, συμμετέχοντας σε μικρούς ρόλους στο «Blowup» του Μικελάντζελο Αντονιόνι (1966).

Εκείνη την εποχή συνάντησε τον συνθέτη Τζον Μπάρι (συνθέτης της μουσικής 11 ταινιών της σειράς Τζέιμς Μποντ), ο οποίος τον ενθάρρυνε να κάνει καριέρα ως τραγουδίστρια. Τον παντρεύτηκε στα 19 της και έναν χρόνο αργότερα έφερε στον κόσμο την κόρη της, Κέιτ. Ωστόσο, ο γάμος τους απέτυχε.

Την ίδια χρονιά (1967) ο σκηνοθέτης Πιερ Γκριμπλά την κάλεσε στη Γαλλία σε οντισιόν για την ταινία του «Slogan», στην οποία γνώρισε τον Σερζ Γκενσμπούργκ.

Με τον Σερζ Γκενσμπούρ αποτέλεσαν διάσημο ζευγάρι της παριζιάνικης καλλιτεχνικής ζωής και έγιναν διάσημοι το 1969 με το άλμπουμ Jane Birkin / Serge Gainsbourg, ιδιαίτερα με το τραγούδι «Je t’aime … moi non plus», ένα αισθησιακό και προκλητικό τραγούδι που είχε παγκόσμια επιτυχία, το οποίο αρχικά ο Γκενσμπούρ είχε γράψει για την ερωμένη του Μπριζίτ Μπαρντό.

Το 1971 γεννήθηκε η κόρη τους, Σαρλότ Γκενσμπούρ, επίσης διάσημη ηθοποιός και τραγουδίστρια.

Το 1976, η Μπίρκιν εμφανίστηκε επίσης στην αμφιλεγόμενη ταινία «Je t’aime moi non plus» σε σκηνοθεσία του Γκενσμπούρ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2001 της απονεμήθηκε η διάκριση του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ενώ στη Γαλλία, τιμήθηκε με τη διάκριση του μέλους του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.

Συνολικά, η Τζέιν Μπίρκιν κυκλοφόρησε 14 άλμπουμ, πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε σε 70 ταινίες μεγάλου μήκους, σε 9 θεατρικές παραστάσεις, σε 11 τηλεοπτικές παραγωγές, σκηνοθέτησε 2 ταινίες και έγραψε το σενάριο 3 ταινιών.

Η περιπέτεια με την υγεία της

Τον Σεπτέμβριο του 2021, σε ηλικία 74 ετών, έγινε γνωστό ότι η Μπίρκιν «υπέστη μια ελαφρά μορφή εγκεφαλικού επεισοδίου». «Είναι καλά, επίσης οι συγγενείς της επιθυμούν να γίνει σεβαστή η απαραίτητη για την ανάρρωσή της ηρεμία. Η Τζέιν βιάζεται να ξαναβρεί το κοινό της», ανέφερε τότε ο ατζέντης της και γνωστοποίησε ότι ακυρώνεται ότι η παρουσία της στο φεστιβάλ της Ντοβίλ αλλά και η συμμετοχή της στο φεστιβάλ Ciné Rencontres στην Κοταντέν (βορειοδυτική Γαλλία).

Η Τζέιν Μπίρκιν αναμενόταν να μιλήσει σε αυτά τα κινηματογραφικά ραντεβού για την ταινία «Jane by Charlotte» («Η Τζέιν της Σαρλότ») που γύρισε η κόρη της Σαρλότ Γκενσμπούρ.

Το 2002 η εκλιπούσα διαγνώστηκε με λευχαιμία ενώ για πολλά χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα αλκοολισμού με την ίδια να δηλώνει, όταν αποφάσισε να κόψει τις καταχρήσεις ότι «απλά, δεν αντέχω να πίνω. Το φοβάμαι. Και μόνο που σκέφτομαι τα νεανικά μου χρόνια, δεν ξέρω. Ήταν μια άλλη εποχή».

Πέθανε, σε ηλικία 73 ετών, ο σπουδαίος μουσικός και ντράμερ των Πελόμα Μποκιού, Τάκης Μαρινάκης έπειτα από μάχη με τον καρκίνο.

Η κηδεία του  πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τρίτη 21 Μαρτίου, στις 2 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό Παναγίας Παντοβασίλισσας στη Ραφήνα. Ο Τάκης (Δημήτρης) Μαρινάκης υπήρξε ντράμερ και ιδρυτικό μέλος του θρυλικού συγκροτήματος Πελόμα Μποκιού μαζί με τον Βλάση Μπονάτσο, τον Νίκο Δαπέρη, τον Νίκο Λογοθέτη και τον Γιάννη Κιουρκτσόγλου.