Του Σ. Χ.

Η αίτηση, την οποία άσκησε ο Όμιλος Μαρινόπουλου, για την υπαγωγή τεσσάρων εταιρειών του στην κατάσταση της ελεγχόμενης πτώχευσης, που έχει επικρατήσει να αποκαλείται «υπαγωγή στο άρθρο 99» είναι η τελευταία πράξη των ιδιοκτητών του Ομίλου, ο οποίος τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση ημιθανή.

 Η αίτηση έρχεται να επισφραγίσει το σύνολο των ενεργειών των ιδιοκτητών του Ομίλου, στις οποίες προχώρησαν για να διαφυλάξουν τις ατομικές τους περιουσίες, γεγονός που επαληθεύτηκε από την ανακοίνωση του δικηγορικού γραφείου που έχει αναλάβει την υπεράσπιση εργαζομένων του, για την μεταφορά της ακίνητης περιουσίας τους σε fund του Κατάρ ιδιοκτησίας τους.

Η τελευταίες αυτές νομικές ενέργειες λειτουργούν αντικειμενικά εκβιαστικά βασιζόμενες στη λογική που μετά την εξέλιξη στην παγκόσμια οικονομία από την πτώση της Lehman Brothers κυριαρχεί στην παγκόσμια ελίτ: «πολύ μεγάλος για να πεθάνει».

 Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται, με ομήρους τους χιλιάδες εργαζόμενους, το σύνολο της ζημιάς να μεταφερθεί στις πλάτες των χιλιάδων μικρομεσαίων προμηθευτών, των εργαζομένων και του λαού γενικότερα, μια και οι τράπεζες θα αναζητήσουν νέα ανακεφαλαιοποίηση για να καλύψουν αυτές τις ζημιές.

 Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δρώντας ακριβώς όπως είχαν δράσει σε ανάλογες περιπτώσεις οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, κατ' αρχήν σιωπά και υποκρίνεται ότι ψάχνει να βρει λύση για τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους προμηθευτές, που προφανώς είναι ανέφικτη στο πλαίσιο των μνημονίων και της ΕΕ.

 Από αυτή τη σκοπιά η περίπτωση της αντιμετώπισης των συνεπειών από την πτώχευση του Μαρινόπουλου είναι αφορμή και ανάγκη για να δοκιμαστούν θέσεις, προτάσεις και πρωτοβουλίες του εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της δημιουργίας κοινωνικών συμμαχιών και της συγκέντρωσης δυνάμεων για την εφαρμογή ενός αριστερού μεταβατικού προγράμματος.

 Η λύση της κρατικοποίησης και λειτουργίας υπό εργατολαϊκό έλεγχο δεν μπορεί να λειτουργήσει στις τωρινές συνθήκες. Πρωταρχικά, λόγω των υπερβολικά μεγάλων χρεών, κύρια προς τους προμηθευτές. Δεν είναι τυχαία η στάση του Σκλαβενίτη, που δεν συνέπραξε στη διαδικασία δημιουργίας νέας εταιρείας, προφανώς για τα μεγάλα ανοίγματα που βρήκε και που καθιστούν τη λειτουργία των καταστημάτων αδύνατη.

 Η κύρια συνθήκη για να επαναλειτουργήσουν τα καταστήματα υπό οιονδήποτε έλεγχο είναι να γεμίσουν τα ράφια τους με καταναλωτικά προϊόντα από τους χιλιάδες αυτούς προμηθευτές ή και άλλους. Ποιος όμως από τους παλιούς θα μπορεί ή και θα θέλει να μπει σε μια τέτοια δοκιμασία όταν θα έχει οδηγηθεί σχεδόν σε χρεοκοπία και αυτός, και ποιος από νέους προμηθευτές θα δεχτεί να προμηθεύσει με το δεδομένο των μεγάλων οφειλών του ομίλου, όταν θα μπορεί να προμηθεύσει τις άλλες αλυσίδες καταστημάτων που θα του εξασφαλίζουν μεγαλύτερη βεβαιότητα πληρωμής;

 Από αυτή την άποψη η δημιουργία μετώπου μεταξύ εργαζομένων στον όμιλο και στους χιλιάδες μικρομεσαίους προμηθευτές και τους εργαζόμενούς τους μπορεί να έχει κατ' αρχήν αμυντικό χαρακτήρα, να απευθύνεται και να απαιτεί από την κυβέρνηση μέτρα και από πολιτική σκοπιά να καταδεικνύει το αδιέξοδο της ακολουθούμενης από την κυβέρνηση πολιτικής.

 Να αξιωθεί:

 1.- άμεση κάλυψη των ανέργων εργαζομένων με επίδομα ανεργίας στο ύψος του μισθού τους για όσο διάστημα δεν θα εργάζονται.

 2.- ενίσχυση των μικρομεσαίων προμηθευτών που ζημιώνονται από την πτώχευση του ομίλου Μαρινόπουλος από τις Τράπεζες στο ύψος της ζημιάς τους με αναστολή είσπραξης ανάλογης οφειλής τους από αυτές ή μακροχρόνια εξόφληση (σε 15 χρόνια ενδεικτικά).

 3.- επιστροφή του ΦΠΑ που έχει εισπράξει το κράτος από τα τιμολόγια που δεν εξοφλήθηκαν από τον όμιλο, αλλά αυτός έχει καταβληθεί από τη μικρομεσαία επιχείρηση, με ταυτόχρονη δέσμευσή της ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία απόλυση για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο ετών.

 4.- κοινή προσπάθεια του μετώπου εργαζομένων και μικρομεσαίων  επιχειρήσεων, στο πλαίσιο του αστικού νομικού καθεστώτος για τη διάρρηξη των μεταβιβάσεων των ακινήτων της επιχείρησης στο fund του Κατάρ με ταυτόχρονη κατάληψη του συνόλου της ακίνητης αυτής περιουσίας και διαχείρισής της  από το πιο πάνω μέτωπο, αλλά και την επιδίωξη παραδειγματικής τιμωρίας των ιδιοκτητών και όλων.

 Στο βαθμό που αυτό το μέτωπο πετύχει να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και σημαντικό κομμάτι των μικρομεσαίων προμηθευτών και των εργαζομένων τους, είναι δυνατό να επιδιωχθεί η επαναλειτουργία της αλυσίδας των καταστημάτων υπό τον έλεγχο αυτού του μετώπου, το οποίο μπορεί να αξιώσει την μη καταβολή των χρεών από τις Τράπεζες και την αναζήτηση της ικανοποίησής τους από την προσωπική περιουσία των ιδιοκτητών του ομίλου, επιδιώκοντας επίλυση και των υπόλοιπων νομικών προβλημάτων που αντικειμενικά υπάρχουν ή και θα ανακύπτουν.

 Φορέας ξεκινήματος των ενεργειών για την όλη προσπάθεια μπορεί να γίνει η ταξική κίνηση που μπορεί να ενεργοποιήσει εργαζόμενους, πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, καθώς και ενώσεις των προμηθευτών ακόμα και να συμβάλει στο να δημιουργηθεί ενιαίος φορέας των εργαζομένων και αντίστοιχος των μικρομεσαίων προμηθευτών.

Μέσα από μια τέτοια διαδικασία είναι πιθανό, ανάλογα και με την εξέλιξη των γενικότερων συσχετισμών του κινήματος, να σωθούν θέσεις εργασίας και να δημιουργηθούν συνθήκες συνεταιρικοποίησης της δραστηριότητας μικρομεσαίων επιχειρήσεων - κίνηση που μπορεί τελικά να συμβάλει στη δημιουργία πολιτικού μετώπου για την εφαρμογή ενός προγράμματος σωτηρίας του λαού και των εργαζομένων από τη λιτότητα και τη γενικότερη πολιτική της ΕΕ.

Σ.Χ.


πηγή sxedio-b.gr