Του Μάκη Σταύρου*

Στις 21 και 22 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί στη Νομική Σχολή της Αθήνας ένα διήμερο αφιερωμένο στην άμεση δημοκρατία και την αυτοδιαχείριση.Με τις εργασίες του διήμερου πιστεύω ότι θα γίνει φανερή η επιτακτική ανάγκη εφαρμογής της άμεσης δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης, προκειμένου να ξεπεραστούν τα αδιέξοδα που βιώνει σήμερα η κοινωνία.

Γιατί όπως έχει επισημάνει στην πρόταση πλαισίου αρχών η ανοιχτή επιτροπή για την προετοιμασία του διήμερου:

«Οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας προήλθαν από το κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που αν και αποκαλείται δημοκρατικό, εν τούτοις είναι ολιγαρχικό, αφού μία πολιτική ελίτ νομοθετεί προς όφελος των ολίγων ισχυρών, τραπεζών, επιχειρηματιών, κεφαλαιοκρατών και ΜΜΕ. Αυτό το σύστημα έχει αποτύχει, αλλά δεν έχει καταρρεύσει και είναι εμφανής η ριζική αλλαγή του. Μια αλλαγή που θα αγκαλιάσει όλους τους κοινωνικούς τομείς: οικονομική διαχείριση, κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς, αξιακό σύστημα και ιδεολογία. Τίθεται λοιπόν σαφώς το ζήτημα ενός άλλου δρόμου, του δρόμου της αυτοδιαχείρισης και της άμεσης δημοκρατίας».

Για την επιτυχία αυτού του στόχου είναι αναγκαία η δημιουργία ενός νέου κοινωνικού κινήματος που θα φέρει την αυτοδιαχείριση και την άμεση δημοκρατία παντού: στους πολιτικούς θεσμούς, στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, στους δήμους, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στα ΜΜΕ, γενικότερα σε όλη την κοινωνία.

Ενός κινήματος που θα καταστήσει σαφές ότι τον πρωταρχικό και αποφασιστικό ρόλο στη διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας θα έχουν πλέον οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι πολίτες και όχι οι επιχειρηματίες με τα κόμματα και τις διάφορες παραφυάδες τους.

Γιατί οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που παράγουν και τον υλικό, κοινωνικό, πνευματικό και πολιτιστικό πλούτο και επομένως είναι οι μόνοι υπεύθυνοι και κατάλληλοι να αποφασίσουν οι ίδιοι για τη διαχείρισή του.

Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να αποκατασταθεί η «φυσιολογική» λειτουργία της κοινωνίας και να ανατραπεί η σημερινή παραφροσύνη, δηλαδή άλλοι να παράγουν τον πλούτο και άλλοι να αποφασίζουν για τη διαχείρισή του.

Μια κατάσταση που οδηγεί στα σημερινά δεινά και αδιέξοδα.

Το κίνημα αυτό θα είναι διακριτό και ορατό σε κάθε τομέα της κοινωνίας: στους χώρους όπου οι πολίτες εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται και ψυχαγωγούνται, όπως και στους κοινωνικούς και πολιτικούς θεσμούς (συνδικαλιστικές οργανώσεις, τοπική αυτοδιοίκηση και κεντρική διοίκηση) και θα παράγει έναν νέο πολιτικό πολιτισμό.

Γιατί παντού θα είναι ορατή η καθοριστική δύναμη της ανοιχτής συνέλευσης, παντού θα είναι ορατή η δύναμη της γνώμης και της αποφασιστικής συμμετοχής του κάθε πολίτη.

Και από τις εργασίες του διήμερου θα φανεί ότι δεν είναι μόνο αναγκαίο αλλά και εφικτό.

*μέλους της ανοιχτής οργανωτικής επιτροπής