«ΠΡΟΔΟΣΙΑ» του Χάρολντ Πίντερ, στο ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ από 4 Νοεμβρίου

«ΠΡΟΔΟΣΙΑ» του Χάρολντ Πίντερ, στο ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ από 4 Νοεμβρίου

Δευτέρα, 14/10/2024 - 15:35

«ΠΡΟΔΟΣΙΑ»

του Χάρολντ Πίντερ

Σκηνοθεσία Βύρων Κολάσης

 

Πρωταγωνιστούν:

Βύρων Κολάσης – Κώστας Μπίγαλης –

Έμμυ Δημητρακοπούλου

 

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας

Στο ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Μαίρης Βιδάλη

 

Από Δευτέρα 4 Νοεμβρίου και κάθε Δευτερότριτο στις 21:00

Η «Προδοσία» του βραβευμένου Νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ, ένα από τα σημαντικότερα έργα του σπουδαίου βρετανού δραματουργού, έρχεται στο ΔΙΑΧΡΟΝΟ Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βύρωνα Κολάση από την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, ώρα 21:00 και κάθε Δευτέρα και Τρίτη ίδια ώρα, έως και τις 7 Ιανουαρίου.

 

Τρείς ηθοποιοί, ο πολύπειρος Βύρων Κολάσης που υπογράφει και την σκηνοθεσία στον ρόλο του αινιγματικού συζύγου Ρόμπερτ, ο Κώστας Μπίγαλης στον ρόλο του παθιασμένου, αλλά ταυτόχρονα ανασφαλούς και ενοχικού εραστή Τζέρρυ, και η Έμμυ Δημητρακοπούλου στον σύνθετο και περίπλοκου ψυχισμού ρόλο της συζύγου Έμμα.

Ένα κατά τα φαινόμενα κλασικό Ιψενικό τρίγωνο, που όμως μέσα από μια αναπάντεχου βάθους και διαστάσεων προσέγγιση των τριών χαρακτήρων από τήν συναρπαστική πένα του βραβευμένου Βρετανού συγγραφέα, αποκαλύπτεται ανατρεπτικά πολύπλοκο επιβεβαιώνοντας την ανεξιχνίαστη σε όλο της το φάσμα ανθρώπινη φύση.

Περιληπτικό αφήγημα έργου:

Η ιστορία μέσα από εννιά σκηνές εξελίσσεται σε μια δεκαετία, που όμως ευρηματικά ξεκινάει από το τέλος της προς την αρχή, παρακολουθώντας με αντίστροφη χρονική σειρά όχι μόνο το θυελλώδες ξεκίνημα της παράνομης σχέσης της Έμμας και του Τζέρρυ, αλλά και όλη την διαδρομή της φθοράς των σχέσεων και των τριών χαρακτήρων.

Τα μυστικά, τα ψέματα, και οι ίντριγκες, πρωταγωνιστούν σε αυτό το υπερβατικό ερωτικό τρίγωνο που θα μπορούσαν να είχαν σχέση όλοι με όλους… όπως ο Πίντερ δεν διστάζει να υπονοήσει δίνοντας μια πλατύτερη έννοια στην λέξη «προδοσία» και ιντριγκάροντας τον θεατή να αναστοχαστεί το δικαίωμα τελικά του καθενός, εάν έτσι νοιώσει, να υπερβεί τα δεσμευτικά όρια μιας κοινωνικής σύμβασης, που οι τρεις αυτοί χαρακτήρες με δυσκολία μεν, αλλά παραδομένοι τελικά στο πάθος τους επέλεξαν να μην ακολουθήσουν… «Δεν μπορείς να κατηγορείς τον νόμο της βαρύτητας που ο κόσμος πέφτει στα δίκτυα του έρωτα» όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Όταν διάβασα για πρώτη φορά το κείμενο του έργου ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος ώστε να κατανοήσω πλήρως τον ιδιαίτερα πολύπλοκο ψυχισμό των τριών χαρακτήρων.

Και ο υψηλός βαθμός δυσκολίας είχε να κάνει με την αφηγηματική «παραξενιά» της ιστορίας, δηλαδή την χρονική αντιστροφή των γεγονότων μιας δεκαετίας από το τέλος προς την αρχή…

Ένα ευφυές πισωγύρισμα στον χρόνο, που έπρεπε όμως να αποκωδικοποιήσω σκηνοθετικά με τέτοιο τρόπο, ώστε ο θεατής να έχει κατανοήσει τα πάντα στο τέλος…ότι κι αν σημαίνει…τέλος…βέβαια για τον απρόσμενα ανατρεπτικό τρόπο γραφής του αινιγματικού Πίντερ...

Μια επιπρόσθετη δυσκολία δε της παράστασης, ήταν για μένα να συνδυάσω την διπλή ιδιότητα του σκηνοθέτη και του ηθοποιού, έτσι ώστε να μην λειτουργήσει η μια εις βάρος της άλλης, πράγμα που ήξερα ότι δεν θα ήταν καθόλου εύκολο…

Μα όσο εξερευνούσα το έργο διαβάζοντας ξανά και ξανά το κείμενο, ένοιωσα την γοητευτική πρόκληση των αριστοτεχνικά κρυμμένων πίσω νοημάτων σε κάθε μια από τις αριστουργηματικές εννέα σκηνές και αποφάσισα με μια απερίσκεπτα ενθουσιώδη άγνοια κινδύνου να ενδώσω στην γοητεία της πρόκλησης του χαρισματικού Βρετανού συγγραφέα!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας :                             Χάρολντ Πίντερ

Μετάφραση: Μάριου Πλωρίτη

Σκηνοθεσία:                                           Βύρων Κολάσης

Φωτισμοί:                       Γιώργος Δανεσής

Σκηνικά- Κοστούμια:                            Μπέττυ Λυρίτη

Μουσική επιμέλεια:                            Κώστας Μπίγαλης

Φωτογραφίες:                                           Απόστολος Δελάλης

VideoArt:                                                         Evangelos Callow

Graphics:                                             Μάνος Σαλούστρος

Βοηθός Σκηνοθέτη:                             Ελένη Καταλιακού

 

ΔΙΑΝΟΜΗ

Βύρων Κολάσης (Ρόμπερτ)

Κώστας Μπίγαλης (Τζέρρυ)

Έμμυ Δημητρακοπούλου (Έμμα)

 

Πληροφορίες παράστασης:

«ΠΡΟΔΟΣΙΑ»

ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Μαίρης Βιδάλη

Πυθέου 52, Αθήνα 117 43 - 21 0723 3229

Πληροφορίες - e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Επισκεφτείτε την σελίδα του ΔΙΑΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ Μαίρης Βιδάλη στο facebook: https://www.facebook.com/Diachrono.Theatro

Έναρξη παραστάσεων: Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024 ώρα 21:00

Ημέρες και ώρα παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη ώρα 21:00

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Λήξη παραστάσεων: Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2025

Εισιτήρια

Γενική Είσοδος: 12 ευρώ

Μειωμένο (άνω των 65, Φοιτητές): 10 ευρώ

ΑΜΕΑ, ΑΤΕΛΕΙΕΣ, ΑΝΕΡΓΟΙ: 5 ευρώ.

Προπώληση:

https://www.ticketservices.gr/event/diaxrono-theatro-prodosia/

και στο ταμείο του θεάτρου

 

ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ERTOPEN

 

Σχετικά με τον συγγραφέα και το έργο:

Ο Χάρολντ Πίντερ (Harold Pinter)‎‎, ήταν Άγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων και θεατρικός σκηνοθέτης. Έγραψε έργα για θέατρο, ραδιόφωνο, τηλεόραση και ταινίες. Το πρώιμο έργο του συνδέεται με το θέατρο του παραλόγου. Το 2005 κέρδισε το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας καθώς και το Βραβείο Φραντς Κάφκα.

Ήταν γνωστός επίσης για τον πολιτικό του ακτιβισμό και την αντίθεσή του στην Αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν και τον Πόλεμο στο Ιράκ. Πέθανε από καρκίνο του ήπατος.

Η «Προδοσία» γράφτηκε το 1978 αφού ο Πίντερ χώρισε με την πρώτη του γυναίκα, Βίβιεν Μέρτσαντ και εξιστορεί στην ουσία την εξωσυζυγική σχέση του με την τηλεπαρουσιάστρια του BBC Τζόαν Μπέικγουελ. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, στο Λονδίνο, το 1978, σε σκηνοθεσία του Πήτερ Χωλ. Το 1981 ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Κάρολου Κούν στο Θέατρο Τέχνης.

Μιλώντας στην εφημερίδα The Times το 1959 ο Πίντερ ανέφερε: «στα έργα μου με απασχολούν κατά κύριο λόγο οι άνθρωποι. Σε πολλά έργα συναδέλφων μου βλέπω το φάντασμα του συγγραφέα να πλανάται πάνω από τους θεατρικούς ήρωες, επιβάλλοντάς μου κάθε στιγμή τι πρέπει να σκεφτώ γι αυτούς. Εγώ θέλω, όσο το δυνατόν περισσότερο, να αφήσω τους θεατές να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, θέλω μόνοι τους να αποφασίσουν για τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις, να αποφασίσουν αυτοί αν αυτό που βλέπουν είναι αστείο ή θλιβερό».