Διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση του ωραρίου εργασίες στις 10 ώρες τη μέρα από 16, ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών, καμία φυλετική διάκριση. Υψώνουν ο ανάστημά τους απέναντι στους εργοδότες, στους εργοστασιάρχες και στην κυβέρνηση. Και παρ’ όλη την τρομοκρατία κατεβαίνουν σε μαχητικές διαδηλώσεις. Εργοδότες και κυβέρνηση, μπροστά στην απειλή της γενικευμένης αντίδρασης χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς και τις δυνάμεις καταστολής και βάφουν με αίμα τις διαδηλώσεις.

Η 8η Μάρτη δεν είναι «γιορτή της γυναίκας»! Είναι ημέρα μνήμης και τιμής για μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του εργατικού κινήματος, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της διάκρισης στην αμοιβή ανδρών και γυναικών.

Σήμερα η 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες σε θέση δυσχερή! 163 χρόνια μετά θα περίμενε κανείς τουλάχιστον τα βασικά αιτήματα του 1857 να έχουν ικανοποιηθεί! Κι όμως! Σήμερα για μια ακόμη φορά οι γυναίκες βρίσκονται να εργάζονται πιο πολλές ώρες μέσα κι έξω από το σπίτι με μικρότερους μισθούς, βρίσκονται να πρέπει να «διαλέξουν» ανάμεσα στη δουλειά και στη μητρότητα, βρίσκονται να απολύονται λόγω εγκυμοσύνης, βρίσκονται να κατέχουν το ρεκόρ στα ποσοστά ανεργίας, βρίσκονται χωρίς κοινωνική προστασία για αυτές και τις οικογένειες τους, βρίσκονται να αποτελούν τον «σάκο του μποξ» για την εκτόνωση των ορέξεων και του θυμού, βρίσκονται περισσότερο κοινωνικά αποκλεισμένες, βρίσκονται να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους, βρίσκονται να μην έχουν ελεύθερο χρόνο, βρίσκονται να είναι πρόσφυγες και μετανάστριες σε βάρκες στο Αιγαίο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των νησιών.

Βρίσκονται όμως και πιο αποφασισμένες να παλέψουν ενάντια στην βαρβαρότητα και στην εκμετάλλευση, ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των πολιτικών του μνημονίου, ενάντια στις κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις, ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην φυλετική εκμετάλλευση και τον κοινωνικό αποκλεισμό

Φέτος, 163 χρόνια μετά, στις 8 Μάρτη πρέπει να υψώσουμε την φωνή μας, όλες κι όλοι, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που το μόνο που κάνουν είναι αυξάνουν τις ανισότητες και να καταργούν δικαιώματα σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα πεδία.

Η 8η Μάρτη είναι µια ευκαιρία να διαδηλώσουμε μαζί, ενάντια στο σεξισμό, στην εκμετάλλευση, στην πατριαρχική δομή της κοινωνίας.

Η 8η Μάρτη είναι η ηµέρα των γυναικών, αλλά εμείς διεκδικούμε να είναι δικές τους όλες οι µέρες του χρόνου.

Το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα οφείλει να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για τα δικαιώματα τους στην εργασία, στην οικογένεια, στην κοινωνία, στη ζωή.

Να διεκδικήσουμε δομές και δικαιώματα που θα απελευθερώνουν τις γυναίκες και θα βελτιώνουν τη ζωή όλων των εργαζομένων, μέσα κι έξω από τη δουλειά.

Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι αγωνίζονται για:

• μόνιμη και σταθερή εργασία, με πλήρη δικαιώματα
• προστασία της εργαζόμενης μητέρας και της μητρότητας
• ίση αμοιβή για ίση εργασία
• κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, προστασία της Κυριακάτικης αργίας και του ελεύθερου χρόνου
• παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
• πραγματική δημόσια – δωρεάν παιδεία & υγεία
• δωρεάν ολοήμερα σχολεία και παιδικούς σταθμούς
• παροχή παιδικών κατασκηνώσεων.

Ξεπούλημα κοινών αγαθών ίσον με πρόβλημα προσβασιμότητας της κοινωνίας, αλλά και με απολύσεις και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων όλων όσοι απομείνουν στις θέσεις τους

Για την ένταξη του Νερού (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) στο Υπερταμείο ξεπουλήματος, για το τι σημαίνει αυτό για τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων και το εργασιακό τους μέλλον, αλλά το χτύπημα στην απεργία μέσω του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα της γ’ αξιολόγησης, μίλησε στην εκπομπή «Στη δουλειά & στον αγώνα», που μεταδίδεται κάθε Σάββατο (12.00-13.00) από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen, μίλησε το μέλος του ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ, Κώστας Λυμπέρης.

Όπως υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο μια εταιρεία, όπως το Υπερταμείο ξεπουλήματος, να διαχειρίζεται το σύνολο των κοινών αγαθών μιας χώρας με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Αποτελεί παγκόσμιο πείραμα τα διεθνή συμφέροντα να διαχειρίζονται τα κοινά αγαθά στη χώρα μας.

Για την ένταξη στο Υπερταμείο

Η ένταξη στο Υπερταμείο, καταρχήν, σημαίνει για την κοινωνία πλήρη εμπορευματοποίηση των κοινών αγαθών, όπως το Νερό, το Ρεύμα, οι Συγκοινωνίες, οι Επικοινωνίες… Κατά συνέπεια, η κοινωνία θα έχει πρόβλημα προσβασιμότητας στα κοινά αγαθά. Απειλείται η τιμολόγηση, απειλείται η ποιότητα κτλ.

Για τις εργασιακές σχέσεις

Η παγκόσμια εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις, με οποιονδήποτε τρόπο, προκαλεί μείωση των θέσεων εργασίας, δηλαδή απολύσεις εργαζομένων με όποια σχέση κι αν απασχολούνται. Επιδεινώνονται ραγδαία οι όροι και οι συνθήκες εργασίας, τόσο των μόνιμων εργαζομένων όσο και των συνεργαζόμενων, μέσω άλλων εταιρειών.

Για την απεργία

Είναι σαφές πως επιχειρείται μια προσπάθεια για να δυσκολευθεί ο τρόπος που λαμβάνεται μια απεργία, σε ένα μέλλον ζοφερό για την κοινωνία και τους εργαζομένους. Η απόφαση για απεργία από το 50%+1 των τακτοποιημένων μελών ενός Πρωτοβάθμιου Σωματείου είναι δύσκολο, αλλά είναι δύσκολο και σε οποιαδήποτε μαζική συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία, όπως, για παράδειγμα, καμία κυβέρνηση δεν εκλέγεται και δεν αποφασίζεται να κυβερνήσει με το 50%+1.

Ακούστε αναλυτικά στο οπτικοποιημένο απόσπασμα της εκπομπής «Στη δουλειά & στον αγώνα» τι είπε το μέλος του ΣΕΚΕΣ, Κώστας Λυμπέρης. Η εκπομπή μεταδόθηκε στις 13-01-18.

Εκδικάζεται τη Δευτέρα 2 Γενάρη και ώρα 9 πμ., στα Δικαστήρια της οδού Ευελπίδων, και μάλιστα ως πρώτη δίκη του 2017, η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσαν εργαζόμενοι και κινήματα, κατά της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της ΕΥΔΑΠ (23 Δεκέμβρη 2016), με την οποία μοίρασαν στον εαυτό τους και με τη σύμφωνη γνώμη διοίκησης και κυβέρνησης 40 εκατ. ευρώ από τα αποθεματικά της ΔΕΚΟ.

Το ΣΕΚΕΣ, από την πλευρά του, που πρωτοστατεί στον αγώνα κατά του ξεπουλήματος του Νερού, καλεί όλες τις δυνάμεις του κινήματος του δημόσιου νερού (εργαζόμενοι, φορείς, συλλογικότητες κοινωνία των πολιτών) σε δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017, στις 8:30 π.μ., στο κτήριο 5, της πρώην σχολής Ευελπίδων.Στην κινητοποίηση μετέχει και το ΜΕΤΑ.

«Είπαμε, το κάνουμε και θα το κάνουμε. Σε κάθε απόπειρα οποιουδήποτε (τρόικα, “θεσμών”, κυβέρνησης, διοίκησης, ιδιωτικών συμφερόντων) ενάντια στο δημόσιο νερό, ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, ενάντια στο δικαίωμα της κοινωνίας σε φθηνό, ποιοτικό και επαρκές νερό, ενάντια στα εργατικά συμφέροντα θα μας βρίσκουν μπροστά τους.
Δε θα αφήσουμε δυνατότητα, τρόπο, χρόνο ανεκμετάλλευτο υπέρ του δημόσιου νερού.Το νερό δε θα ιδιωτικοποιηθεί. Οι πολίτες της Αττικής δε θα στερηθούν την πρόσβαση στο πόσιμο νερό. Η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, το Νερό δε θα περάσει στο Υπερταμείο», σχολιάζει σχετικά το ΣΕΚΕΣ.

Να σημειωθεί πως ο εμπαιγμός της κυβέρνησης και της διοίκησης ΕΥΔΑΠ προς τους πολίτες – καταναλωτές δεν έχει… πάτο (σ.σ.: σαν το χρέος). Και αυτό, διότι -πέραν των 40 εκατ. ευρώ που έκαναν ως χριστουγεννιάτικο «μποναμά» στον εαυτό τους οι μέτοχοι (μέσα σε αυτούς και το γνωστό «fund» Πόλσον), έχουν διαθέσει επίσης 20 εκατ. για τη συμμετοχή της ΕΥΔΑΠ στην ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Αττικής και αλλά 33 εκατ. έχουν ήδη μοιραστεί ως μέρισμα μέσα στο 2016. Με λίγα λόγια, ένα σύνολο 93 εκατ. ευρώ έχει γίνει… ατμός (σ.σ.:σχεδόν όσο και η μισθοδοσία όλου του προσωπικού της ΕΥΔΑΠ).

Και αυτό, τη στιγμή που οι «ευαίσθητοι» διοικούντες της εταιρείας συζητούν επί ένα χρόνο, για κοινωνικό τιμολόγιο της τάξης των 50 ή 100 ή 150 χιλιάδων ευρώ και προχωρούν σε αδιάκριτες διακοπές υδροδότησης, περικοπές μισθών και επενδύσεων υπέρ του καταναλωτικού κοινού κτλ.