Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών ο ευρέως αγαπητός σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης, ένας από τους πιο ποιοτικούς δημιουργούς της ελληνικής τηλεόρασης αλλά και του κινηματογράφου, ο οποίος για το 2024 είχε αναλάβει τη σκηνοθεσία της αστυνομικής σειράς «το Δίχτυ», που προβάλεται από την ΕΡΤ.

Έβαλε την υπογραφή του σε μερικές από τις πιο πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές όπως το «Κόκκινο Ποτάμι», το «Τμήμα Ηθών», ο «Ταύρος με Τοξότη», οι «Δρόμοι της Πόλης», και οι «Ψίθυροι Καρδιάς», μεταξύ άλλων.

Ο Μανούσος Μανουσάκης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου, ενώ με την επιστροφή του στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στον κινηματογράφο.

Η πρώτη του ταινία, Βαρθολομαίος (1973), τον καθιέρωσε ως έναν τολμηρό δημιουργό, στην οποία είχε τριπλό ρόλο ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός, και η οποία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο το 1973, ενώ στην Ελλάδα απαγορεύτηκε από τη χούντα.

Ακολούθησαν ταινίες όπως Άρχοντες (1978) και Η σκιάχτρα (1985), ενώ συμμετείχε ως ηθοποιός σε ταινίες όπως το Σουβλίστε τους! με τον Δημήτρη Πουλικάκο(1981).

Παρότι το όνομά του συνδέθηκε κυρίως με την τηλεόραση, ο Μανουσάκης διατήρησε δυναμική παρουσία στον κινηματογράφο, σκηνοθετώντας και παραγωγές όπως το Παραλάβατε διορισμόν (1996), τον Κόκκινο δράκο (1998) και το ιστορικό δράμα Ουζερί Τσιτσάνης (2015).

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Μανουσάκης ξεκίνησε τη δραστηριότητά του στην τηλεόραση, με τις σειρές Καλλικαντζαροδουλειές (1985-1986), Μικρογραφίες (1986-1987) και Τα καλύτερά τους χρόνια (1989), αλλά έλαβε μεγαλύτερη αναγνώριση στη δεκαετία του ’90 όταν ανέλαβε τη σκηνοθεσία και την παραγωγή δραματικών σειρών για την ιδιωτική τηλεόραση, όπως το Άγγιγμα ψυχής, Μη μου λες αντίο και Η αγάπη ήρθε από μακριά, που θεωρούνται από τις κορυφαίες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.

Με θεματολογία που πραγματευόταν απαγορευμένους έρωτες και κοινωνικά ζητήματα οι σειρές του κατάφεραν να αγγίξουν το κοινό και να καταγράψουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης, συνδυάζοντας την καλλιτεχνική ευαισθησία με την εμπορική επιτυχία.

Ο Σταμάτης Χονδρογιάννης ο σκηνοθέτης που είχε την πρώτη ιδέα και έμπνευση για το «Θέατρο της Δευτέρας» της ΕΡΤ και την πραγματοποίησε με πάθος, συνδέοντας το όνομά του με το τηλεοπτικό θέατρο από το 1970 που πρωτάρχησε, έφυγε την Πέμπτη (29/08) αναπάντεχα από τη ζωή.

Ήταν ο άνθρωπος που έστησε και δημιούργησε το «Θέατρο της Δευτέρας» με πρώτη τη θεατρική τηλεοπτική παράσταση που προβλήθηκε τον Δεκέμβριο του 1970, «Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, με τον Σταύρο Ξενίδη, για να πάρει έπειτα το 1972 την ονομασία «Θέατρο της Δευτέρας» με την παράσταση «Το Εξπρές για το Σαντιάγκο» της Ισιντόρα Αγκουϊρε. Ο Παπαδιαμάντης, ο Καρκαβίτσας, ο Κονδυλάκης, ο Μυριβήλης ήταν μερικοί από τους Έλληνες διηγηματογράφους που το λογοτεχνικό τους έργο μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη ώστε να περάσει στο ευρύ κοινό, παράλληλα με κείμενα σπουδαίων ξένων συγγραφέων, διασκευασμένα και μεταφρασμένα για πρώτη φορά για το τηλεοπτικό θέατρο, το οποίο συνέβαλε αναμφισβήτητα στη διαμόρφωση της θεατρικής παιδείας στην Ελλάδα.

Ο Σταμάτης Χονδρογιάννης γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας. Σπούδασε θέατρο, τηλεόραση, αγγλική φιλολογία και ιστορία τέχνης στην Αγγλία. Υπήρξε σκηνοθέτης του θεάτρου και της τηλεόρασης, με βραβευμένες δουλειές του στο Prague d’or, στο Prix Italia, στην Ισπανία και στην Ελλάδα. Δύο τηλεοπτικές του παραγωγές βρίσκονται στη μόνιμη συλλογή του Διεθνούς Μουσείου Τηλεόρασης της Νέας Υόρκης. Έγραψε θεατρικά έργα που παίχτηκαν στο θέατρο και στην τηλεόραση της ΕΡΤ. Επίσης, μεταφράσεις του θεατρικών έργων έχουν παρουσιαστεί στην ελληνική σκηνή, καθώς και πολλές τηλεοπτικές διασκευές Ελλήνων διηγηματογράφων από την κρατική τηλεόραση.

Σκηνοθέτησε για τη τηλεόραση πολλές θεατρικές παραστάσεις όπως: Άννυ, Ένας ταξιδιώτης, Τσάι και Συμπάθεια, Τριαντάφυλλο στο Στήθος, Σιωπητήριο (1992), Αμφιτρύων, Εκάβη, Ικέτιδες, Ηλέκτρα, Προμηθέας Δεσμώτης, Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας, κ.ά., πολιτιστικά ντοκιμαντέρ, εκπομπές για το θέατρο, κ.ά. Το 1977 με πολωνικό συνεργείο που έφερε η ΕΡΤ, μιας και δεν υπήρχε έγχρωμη τηλεόραση στη χώρα μας, ο Σταμάτης Χονδρογιάννης ήταν ο σκηνοθέτης που κάλυψε, μαζί με το Δήμο Σακελλάριο διευθυντή φωτογραφίας και τον Γιώργο Σαμιώτη διευθυντή παραγωγής, όλα τα “Επιδαύρια”, τραγωδίες και κωμωδίες που προβλήθηκαν έπειτα στο εξωτερικό. Το 1990 παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες το τηλεοπτικό θέατρο ο “Ματωμένος Γάμος” σε σκηνοθεσία δική του, και η επιτυχία του είχε ως αποτέλεσμα να διοργανωθεί από την ΕΡΤ στην Ελλάδα το 1992 “το Συνέδριο των Ειδικών του Τηλεοπτικού Θεάτρου”.

“Ο ήλιος το χειμώνα εκδίδεται” είναι το πρώτο του μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2006. Το τελευταίο του βιβλίο “Cuma, Κούμη, Κώμη, Κύμη” κυκλοφόρησε πέρυσι το 2023.

Το Αρχείο της ΕΡΤ αποχαιρετά τον Σταμάτη Χονδρογιάννη παρουσιάζοντας ένα σπάνιο ντοκουμέντο από την ενημερωτική πολιτιστική εκπομπή «Θεατρική Εβδομάδα», παραγωγής του 1978, όταν με δικό του θίασο παρουσίασε το έργο του Μανόλη Κορρέ “Οίκος Ευγηρίας”.

Σχετική ανάρτηση έκανε και ο Σπύρος Μπιμπίλας.

«Με θλίψη όλοι μας της καλλιτεχνικής οικογένειας αποχαιρετάμε 2 σπουδαίους θεατρανθρώπους, τoν σκηνοθέτη αλησμόνητων παραστάσεων Σταμάτη Χονδρογιάννη, που έφυγε την Πέμπτη 29-8 εμπνευστή του ιστορικού “Θεάτρου της Δευτέρας” της Ερτ και τον Λάκη Κουρετζή, σπουδαίο δασκάλο και εμπνευστή και ιδρυτή του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα για τα παιδιά που έφυγε την παρασκευή 30/8.. Καλό ταξίδι αγαπημένοι μας… Σας οφείλουμε πολλά» έγραψε ο ηθοποιός και βουλευτής στα social media.

Μέσα σε λιγότερο από δύο λεπτά ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης ανέδειξε την αλαζονεία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και έβγαλε στη σέντρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές και για το έγκλημα στα Τέμπη.

Ο σκηνοθέτης, ο οποίος κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας για το «Arcadia» στο 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαράγεβο, ήταν καταιγιστικός. Όπως σημείωσε, η Ελλάδα δεν είναι μόνο το Live your myth in Greece, καθώς συμβαίνουν και άλλα.

«Δυστυχώς το δάσος (σ.σ. της ταινίας) δεν υπάρχει πια λόγω των πυρκαγιών του καλοκαιριού. Η κυβέρνηση ρίχνει την ευθύνη στις απρόβλεπτες πυρκαγιές κι όχι στις πολιτικές της γιατί όταν οι ηρωικοί πυροσβέστες αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, αντιμετωπίζουν αστυνομική βία» είπε αρχικά ο Γιώργος Ζώης και συμπλήρωσε:

«Πριν από ένα χρόνο είχαμε το πιο θανατηφόρο δυστύχημα στα Τέμπη όπου πολλοί φοιτητές σκοτώθηκαν. Η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά έριξε την ευθύνη σε έναν εργαζόμενο στα τρένα για να καλύψει την ευθύνη της για το ότι δεν δούλευε το ηλεκτρονικό σύστημα- αν δούλευε θα είχαν σωθεί όλες αυτές οι ζωές. Οι εργαζόμενοι στα τρένα 9 μήνες πριν από το δυστύχημα είχαν επισημάνει τα προβλήματα αλλά για άλλη μία φορά αγνοήθηκαν».

Ο Γιώργος Ζώης αναφέρθηκε και στο μέγα φιάσκο με την επιτροπή του υπουργείου Πολιτισμού για τα Όσκαρ, τονίζοντας: «Σχεδόν όλοι οι Έλληνες σκηνοθέτες και παραγωγοί αποσύραμε τις ταινίες μας από την διαδικασία της αξιολόγησης για την ελληνική υποψηφιότητα στα Όσκαρ γιατί η επιτροπή απαλλάχθηκε ξαφνικά χωρίς εξήγηση από τα καθήκοντά της και αντικαταστάθηκε από μια άλλη αμφιλεγόμενη. Για άλλη μία φορά το υπουργείο ρίχνει την ευθύνη σε μία υπάλληλο. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενωμένοι απέναντι στην αδιαφορία και την αλαζονεία του κράτους».

Δείτε το βίντεο με την παρέμβαση του Γιώργου Ζώη:

Σε φιάσκο μεγατόνων για τον Ιάσονα Φωτήλα και το υπουργείο Πολιτισμού εξελίσσεται το πρωτοφανές περιστατικό να αλλάξει η σύνθεση της γνωμοδοτικής επιτροπής για την ελληνική υποψηφιότητα στα Όσκαρ, ενώ είχαν ήδη ενημερωθεί τα πρώην μέλη της.

Ο υφυπουργός Πολιτισμού επιχείρησε να απαντήσει στην κριτική με μια προβληματική επιστολή προς την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου και τα σωματεία, όμως η μη απάντησή του έφερε ντόμινο εξελίξεων.

Σήμερα 20 σκηνοθέτες και παραγωγοί, με μια πύρινη επιστολή τους, ανακοίνωσαν ότι αποσύρουν την υποψηφιότητα των ταινιών τους από τη σχετική λίστα, κάτι που σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή μένουν μόνο… τρεις ταινίες για να διαλέξει η νέα επιτροπή. Οι ταινίες αυτές είναι

1. Φόνισσα – Μυθοπλασία - Εύα Νάθενα
2. Ο Καπετάν Μιχάλης – Μυθοπλασία - Κώστας Χαραλάμπους
3. Μινόρε – Μυθοπλασία - Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας

Στην ανοιχτή επιστολή τους υπογραμμίζουν ότι «οι ανεύθυνοι και πρόχειροι χειρισμοί εκ μέρους του ΥΠ.ΠΟ εγείρουν ερωτήματα και εύλογες υπόνοιες για τη στόχευση τέτοιων ενεργειών. Θυμίζουν δε τις πρακτικές και τις μεθοδεύσεις των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας, που έχουν καταργηθεί από το 2009. Πρακτικές από τις οποίες οι επαγγελματίες του ελληνικού σινεμά δώσαμε αγώνες για να απεμπλακούμε, πρακτικές που δεν ταιριάζουν σε ένα σύγχρονο κράτος που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκό, και που εκθέτουν και θα εκθέσουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση τη χώρα μας διεθνώς».

Και μια εύλογη απορία για το «Τι μεσολάβησε ανάμεσα στην πρόταση που έγινε στις/στους συγκεκριμένες/νους επαγγελματίες να αναλάβουν τις θέσεις του προέδρου και των μελών της επιτροπής (πρόταση που επισφραγίστηκε γραπτά με την αποστολή των συνδέσμων των ταινιών μας) και στον εν τέλει μη ορισμό τους; Τι είναι αυτό που οδήγησε στις συγκεκριμένες ανορθόδοξες και πρωτοφανείς ενέργειες;».

Αναλυτικά η επιστολή και οι υπογράφοντες

Προς τους:Υπουργό Πολιτισμού, κα. Λίνα ΜενδώνηΥφυπουργό Πολιτισμού, κο. Ιάσονα Φωτήλα Κοινοποίηση:Γενική Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού, κα. Ελένη ΔουνδουλάκηΠροϊσταμένη Τμήματος Κινηματογραφίας και Ο/Α Μέσων, κα. Ελένη Τουμπανάκη Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2024

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,

Οι παρακάτω υπογράφουσες και υπογράφοντες, σκηνοθέτες και παραγωγοί κινηματογραφικών ταινιών που έχουμε υποβάλει τη συμμετοχή της ταινίας μας στη διαδικασία επιλογής της ταινίας που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα βραβεία ΟΣΚΑΡ στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους - διαδικασία που καθορίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις - με λύπη μας διαπιστώνουμε μια σειρά από παρεμβάσεις κατά τη συγκρότηση της επιτροπής που θα γνωμοδοτήσει ποια ταινία θα επιλεχθεί. Παρεμβάσεις που δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες για την αξιοπιστία και την εγκυρότητα της διαδικασίας.

Ως εκ τούτου αρνούμαστε να συμπράξουμε σε αδιαφανείς ενέργειες, που απαξιώνουν τον ελληνικό κινηματογράφο και τους επαγγελματίες του, και αναγκαζόμαστε να αποσύρουμε τις ταινίες μας από την ως άνω διαδικασία.

Συγκεκριμένα, στις 11 Αυγούστου 2024 εστάλησαν από το ΥΠ.ΠΟ μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου οι σύνδεσμοι των ταινιών μας (vimeo link κ.λ.π.) σε τουλάχιστον τέσσερις επαγγελματίες του κινηματογράφου, με τις οποίες και τους οποίους είχε προηγηθεί επικοινωνία εκ μέρους του ΥΠ.ΠΟ, για να τους προταθεί η θέση του προέδρου και των μελών της επιτροπής που θα γνωμοδοτούσε για την ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στα βραβεία ΟΣΚΑΡ, θέση που οι εν λόγω επαγγελματίες αποδέχτηκαν. Δύο μέρες μετά, στις 13 Αυγούστου 2024, τα συγκεκριμένα μέλη της επιτροπής έλαβαν νέο γραπτό μήνυμα με το οποίο το ΥΠ.ΠΟ τα ενημέρωνε πως τελικά δε θα είναι μέλη της επιτροπής, χωρίς να τους εξηγούνται οι λόγοι του μη ορισμού τους εν τέλει. Την ίδια ημέρα, λίγες ώρες μετά, στη Διαύγεια του ΥΠ.ΠΟ αναρτήθηκε η απόφαση συγκρότησης της επιτροπής, χωρίς φυσικά τη συμμετοχή καμίας και κανενός από τις/τους συγκεκριμένες/νους τέσσερις επαγγελματίες. Οι παραπάνω ανεύθυνοι και πρόχειροι χειρισμοί εκ μέρους του ΥΠ.ΠΟ εγείρουν ερωτήματα και εύλογες υπόνοιες για τη στόχευση τέτοιων ενεργειών. Θυμίζουν δε τις πρακτικές και τις μεθοδεύσεις των Κρατικών Βραβείων Ποιότητας, που έχουν καταργηθεί από το 2009. Πρακτικές από τις οποίες οι επαγγελματίες του ελληνικού σινεμά δώσαμε αγώνες για να απεμπλακούμε, πρακτικές που δεν ταιριάζουν σε ένα σύγχρονο κράτος που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκό, και που εκθέτουν και θα εκθέσουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση τη χώρα μας διεθνώς.

Επιπλέον, στέλνοντας το ΥΠ.ΠΟ τους συνδέσμους των ταινιών μας σε άτομα που - για άγνωστους λόγους - δεν συμπεριέλαβε τελικά στην επιτροπή, αντί να προστατεύσει - ως όφειλε - την πνευματική μας ιδιοκτησία, την οποία όλες και όλοι εμείς του εμπιστευτήκαμε, την μεταχειρίστηκε με τρόπο παράνομο, ανεύθυνο και προσβλητικό για τους δημιουργούς υπό όποια ιδιότητα (σκηνοθέτες και παραγωγοί).

Οι απορίες είναι εύλογες: Τι μεσολάβησε ανάμεσα στην πρόταση που έγινε στις/στους συγκεκριμένες/νους επαγγελματίες να αναλάβουν τις θέσεις του προέδρου και των μελών της επιτροπής (πρόταση που επισφραγίστηκε γραπτά με την αποστολή των συνδέσμων των ταινιών μας) και στον εν τέλει μη ορισμό τους; Τι είναι αυτό που οδήγησε στις συγκεκριμένες ανορθόδοξες και πρωτοφανείς ενέργειες; Υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες που ακολουθούνται για την συγκρότηση της επιτροπής και αν ναι, αυτές οι διαδικασίες ακολουθήθηκαν ή όχι;

Επισημαίνουμε τέλος, πως η μεταχείριση μιας έμπειρης στη συγκεκριμένη διαδικασία υπαλλήλου ως εξιλαστήριου θύματος - όπως φαίνεται πως είναι η θέση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠ.ΠΟ για το ζήτημα - ούτε μας ικανοποιεί ούτε αποκαθιστά το κύρος και την εγκυρότητα της διαδικασίας.

Αξίζει σε όλες και σε όλους μας - αλλά και στο ίδιο το ΥΠ.ΠΟ - κάτι καλύτερο απ’ όλα αυτά.

Αλφαβητικά οι υπογράφουσες και υπογράφοντες, δημιουργοί των 20 ταινιών που αποσύρονται από την έως άνω διαδικασία (από τις συνολικά 23 που είχαν κατατεθεί στο ΥΠΠΟ, όπως η λίστα είχε δημοσιευθεί στον ημερήσιο τύπο):

• Αδριανόπουλος Χρήστος (σκηνοθέτης ταινίας Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα)
• Αλαβάνος Νικόλας (παραγωγός ταινιών Ο τελευταίος ταξιτζής & Πολύδροσο)
• Ασλανίδης Λουίζος (παραγωγός ταινίας Μέντιουμ)
• Βενέτης Άγγελος (παραγωγός ταινίας Νυχτερινός εκφωνητής)
• Βουγιούκαλου Ρένα (παραγωγός ταινίας Embryo Lavra Butterfly)
• Βούλγαρης Αλέξανδρος (σκηνοθέτης ταινίας Πολύδροσο)
• Δόριζας Άρης (σκηνοθέτης ταινίας Γιάννης Σπανός, πίσω απ᾽ τη μαρκίζα)
• Δρανδάκη Μαρία (παραγωγός ταινίας Animal)
• Εξάρχου Σοφία (σκηνοθέτρια ταινίας Animal)
• Ζωναράς Κάρολος (σκηνοθέτης ταινίας Tranzit)
• Ιερόπουλος Φιλ (σκηνοθέτης ταινίας Avant-Drag!)
• Ιωακειμίδη Χριστίνα (σκηνοθέτρια ταινίας Μέντιουμ)
• Καλομενόπουλος Γιώργος (παραγωγός ταινίας Dolls of Dresden)
• Κοντογιάννη Μαρία (παραγωγός ταινίας Animal)
• Μαυροειδής Ζαχαρίας (σκηνοθέτης ταινίας Το καλοκαίρι της Κάρμεν)
• Μπολομύτη Ιωάννα (παραγωγός ταινίας Το καλοκαίρι της Κάρμεν)
• Νούσιας Γιώργος (παραγωγός ταινίας Μέντιουμ)
• Ντούζα Μαρία (σκηνοθέτρια ταινίας Άκουσε με)
• Πάσχος Στέργιος (σκηνοθέτης ταινίας Ο τελευταίος ταξιτζής)
• Πατρούμπα Βάσω (παραγωγός ταινίας Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα)
• Πετροπούλου Τζίνα (παραγωγός ταινίας Η μητέρα του σταθμού)
• Ραΐσης Βασίλης (σκηνοθέτης ταινίας Ο τελευταίος υπνοβάτης)
• Σαραντινός Μιχάλης (παραγωγός ταινίας Άκουσε με)
• Σουλτάνη Ιωάννα (παραγωγός ταινίας Εξέλιξη)
• Τσαγγάρη Αθηνά (παραγωγός ταινίας Ladies in waiting)
• Τσάφας Αλέξης (σκηνοθέτης ταινίας Dolls of Dresden)
• Τσικάρας Βασίλης (σκηνοθέτης ταινίας Επιχείρηση άστρο)
• Τσιμιτσέλης Γιάννης (σκηνοθέτης ταινίας Κουραμπιέδες με χιόνι)
• Τσουκαλά Ιωάννα (σκηνοθέτρια ταινίας Ladies in waiting)
• Τωμαδάκη Κωστούλα (σκηνοθέτρια ταινίας Η μητέρα του σταθμού)
• Χαραλαμπίδης Ρένος (σκηνοθέτης ταινίας Νυχτερινός εκφωνητής)
• Χούρσογλου Περικλής (σκηνοθέτης ταινίας Εξέλιξη)
• Ψύκου Ελίνα (σκηνοθέτρια ταινίας Αδέσποτα Κορμιά)

Η λίστα με τις 23 ταινίες πριν τις αποχωρήσεις

1. Εξέλιξη - Μυθοπλασία - Περικλής Χούρσογλου
2. Φόνισσα – Μυθοπλασία - Εύα Νάθενα
3. Κουραμπιέδες από χιόνι – Μυθοπλασία - Γιάννης Τσιμιτσέλης
4. Ο Καπετάν Μιχάλης – Μυθοπλασία - Κώστας Χαραλάμπους
5. Animal – Μυθοπλασία - Σοφία Εξάρχου
6. Ladies in waiting – Ντοκιμαντέρ - Ιωάννα Τσουκαλά
7. Η Μητέρα του Σταθμού – Ντοκιμαντέρ - Κωστούλα Τωμαδάκη
8. Άκουσέ με Listen – Μυθοπλασία -Μαρία Ντούζα
9. Tranzit – Μυθοπλασία - Κάρολος Ζωναράς
10. Επιχείρηση Άστρο - Μυθοπλασία - Βασίλης Τσικάρας
11. Μινόρε – Μυθοπλασία - Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας
12. Αδέσποτα κορμιά – Ντοκιμαντέρ - Ελίνα Ψυκου
13. Dolls of Dresden – Ντοκιμαντέρ - Γιώργος Καλομενόπουλος
14. Embryo Larva Butterfly – Μυθοπλασία - Κύρος Παπαβασιλείου
15. Επαγγελματίας Υπνοβάτης – Μυθοπλασία - Βασίλης Ραίσης
16. Πολύδροσο – Μυθοπλασία - Αλέξανδρος Βούλγαρης
17. Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα - Ντοκιμαντέρ - Χρήστος Ανδριανόπουλος
18. Μέντιουμ – Μυθοπλασία - Χριστίνα Ιωακειμίδη
19. Avant Drag! - Ντοκιμαντέρ - Φιλ Ιερόπουλος
20. Γιάννης Σπανός Πίσω απ' τη μαρκίζα - Ντοκιμαντέρ - Άρης Δόριζας
21. Το καλοκαίρι της Κάρμεν – Μυθοπλασία - Ζαχαρίας Μαυροειδής
22. Νυχτερινός εκφωνητής – Μυθοπλασία - Ρένος Χαραλαμπίδης
23. Ο τελευταίος ταξιτζής – Μυθοπλασία - Σέργιος Πάσχος

Φτωχότερο είναι από σήμερα το ελληνικό θέατρο, καθώς “έφυγε”  σε ηλικία 83 ετών από τη ζωή ο σπουδαίος σκηνοθέτης του Αντώνης Αντύπας, ιδρυτής του Απλού Θεάτρου.

Τον θάνατο του και επί 40 χρόνια συντρόφου της Αντώνη Αντύπα έκανε γνωστό πριν από λίγο η σπουδαία συνθέτρια Ελένη Καραΐνδρου με μία ανάρτηση της που γράφει: “Ο αγαπημένος μου Αντώνης Αντύπας, ο άνθρωπος που 40 χρόνια μου χάρισε την αγάπη του και την απόλυτη αφοσίωση δεν υπάρχει πια. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου και θα μείνει για πάντα ο πολύτιμος οδηγός μου. Αντώνη μου σ αγαπώ και θα σε βλέπω πάντα με το γέλιο στο όμορφο σου πρόσωπο”.

Ποιος ήταν ο Αντώνης Αντύπας

Ο Αντώνης Αντύπας γεννήθηκε το 1941 στον Βύρωνα της Αθήνας. Το 1960 ξεκίνησε σπουδές στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά. Ωστόσο το 1963 διέκοψε τις σπουδές για να μπει στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Το 1964 συμμετείχε στο χορό των Ορνίθων του Καρόλου Κουν και το 1965 στο χορό των Περσών, επίσης σε σκηνοθεσία του Κουν.

Το 1974 μαζί με τον Χρήστο Πολίτη ίδρυσαν το Απλό Θέατρο. Αρχικά, μέσα από διάφορα εταιρικά σχήματα, προσανατολίστηκε στην παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων, έργων κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου όπως το”Ήταν όλοι τους παιδιά μου” του Άρθουρ Μίλερ, “Η ζωή είναι όνειρο” του Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα, “Γύπαρης” του Γεωργίου Χορτάτση, “Γυάλινος κόσμος” του Τενεσί Ουίλιαμς κ.ά.

Το 1982 το θέατρο βρήκε “στέγη” σε ένα γκαράζ στην Καλλιθέα που μετατρέπεται σε θέατρο όπου παρουσιάζονται μια σειρά από παραστάσεις ξένου κυρίως ρεπερτορίου.

Το 1990 ο Χρήστος Πολίτης αποχωρεί και ξεκινά μια νέα πορεία με τη δημιουργία του Καλλιτεχνικού Οργανισμού «Φάσμα» – Απλό Θέατρο. Εκεί ανέβηκαν περισσότερες από 40 παραγωγές, οι περισσότερες -περίπου 25- σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντύπα και το ελληνικό κοινό συστήθηκε με συγγραφείς όπως ο Χάρολντ Πίντερ και ο Μπράιαν Φρίελ.
Στις παραστάσεις του Αντώνη Αντύπα έχουν πρωταγωνιστήσει μερικοί από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός, ο Γιάννης Φέρτης, η Ράνια Οικονομίδου, η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός κ.ά.

Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκε στον χώρο του αρχαίου δράματος, με παραστάσεις των τραγωδιών Εκάβη και Μήδεια. Από το 1994. λειτούργησε στο χώρο του Απλού Θεάτρου και δεύτερη σκηνή, όπου δόθηκε βήμα για πειραματικές θεατρικές αναζητήσεις σε νέους δημιουργούς (σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιούς κ.ά.). Ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός Φάσμα σταμάτησε τη δράση του 2012, ως απότοκο της οικονομικής κρίσης της περιόδου και της δραστικής μείωσης των επιχορηγήσεων από του Υπουργείου Πολιτισμού. Το κτίριο του Απλού θεάτρου παραχωρήθηκε στον σκηνοθέτη Νίκο Διαμαντή και μετονομάστηκε σε Θέατρο Σημείο.

Ο Ιρανός σκηνοθέτης Μοχάμεντ Ρασούλοφ εγκατέλειψε κρυφά το Ιράν μετά την καταδίκη του από ισλαμικό δικαστήριο λόγω «πρόθεσης διάπραξης εγκλήματος κατά της ασφάλειας της χώρας».

Αυτή την εβδομάδα, η τελευταία του ταινία “The Seed of the Sacred Fig” πρόκειται να παρουσιαστεί στο φεστιβάλ των Καννών και ο Ζαν Κριστόφ Σιμόν, διευθύνων σύμβουλος των εταιρειών διανομής της ταινίας Films Boutique και Parallel45, επιβεβαίωσε ότι ο Ρασούλοφ είχε εγκαταλείψει το Ιράν για την Ευρώπη, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ότι θα μπορέσει να παρευρεθεί στην πρεμιέρα του φεστιβάλ.

Ο 52χρονος Μοχάμεντ Ρασούλοφ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του Ιράν, έχει κερδίσει μια σειρά από διεθνή βραβεία σε φεστιβάλ, παρόλο που οι ταινίες του έχουν απαγορευτεί στο Ιράν.

Από τότε που ανακοινώθηκε η συμμετοχή της νέας του ταινίας στον διαγωνισμό των Καννών, ο σκηνοθέτης και το φεστιβάλ δέχθηκαν πιέσεις από τις ιρανικές αρχές να αποσύρουν την ταινία. Αποκορύφωμα ήταν την περασμένη εβδομάδα όπου ο Ρασούλοφ καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση, μαστίγωμα, πρόστιμο και δήμευση περιουσίας εξαιτίας δημόσιων τοποθετήσεων του που επέκριναν τις αρχές για την αυταρχική συμπεριφορά τους, αλλά και για τη συμμετοχή του στη δημιουργία ταινιών και ντοκιμαντέρ, στα οποία το δικαστήριο απέδωσε «πρόθεση διάπραξης εγκλήματος κατά της ασφάλειας της χώρας».

Χωρίς να είναι σαφές πώς εγκατέλειψε τη χώρα, σε δημόσια δήλωσή του ο Ρασούλοφ ανέφερε ότι έφτασε στην Ευρώπη μετά από ένα μακρύ και περίπλοκο ταξίδι.

«Δεν είχα πολύ χρόνο να πάρω μια απόφαση. Έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στη φυλακή και να φύγω από το Ιράν. Με βαριά καρδιά επέλεξα την εξορία. Η Ισλαμική Δημοκρατία κατέσχεσε το διαβατήριό μου τον Σεπτέμβριο του 2017 και ως εκ τούτου, έπρεπε να φύγω από το Ιράν κρυφά» είπε ο σκηνοθέτης, που στη συνέχεια επέκρινε για άλλη μια φορά τις μεθόδους βάναυσης καταστολής του ιρανικού καθεστώτος.

«Οι θανατικές ποινές εκτελούνται καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία έχει βάλει στο στόχαστρο τις ζωές διαδηλωτών και ακτιβιστών για τα πολιτικά δικαιώματα. Η εγκληματική μηχανή της Ισλαμικής Δημοκρατίας παραβιάζει συνεχώς και συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα» συμπλήρωσε ο Ρασούλοφ, ο οποίος εξήγησε ότι γυρίζοντας την ταινία “The Seed of the Sacred Fig”, προσπαθεί να πετύχει μια κινηματογραφική αφήγηση που απέχει πολύ από την λογοκριμένη αφήγηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας και είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Ο σκηνοθέτης είχε τιμωρηθεί και στο παρελθόν, όμως η 8ετής φυλάκιση ήταν η σκληρότερη ποινή που του έχει επιβληθεί. Το 2010 είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη έξι ετών, η οποία αργότερα μειώθηκε σε ένα έτος, μετά από κατηγορίες ότι γύριζε ταινίες χωρίς τη σωστή άδεια.

Το 2017, του απαγορεύτηκε ουσιαστικά η έξοδος από τη χώρα μετά την κατάσχεση του διαβατηρίου του όταν επέστρεψε στο Ιράν από το εξωτερικό.

Δύο χρόνια αργότερα, το ισλαμικό επαναστατικό δικαστήριο τον καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, διετή απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και απαγόρευση συμμετοχής σε κοινωνική ή πολιτική δραστηριότητα, εξαιτίας της ταινίας “A Man of Integrity”, που καυτηρίαζε την ενδημική διαφθορά στο Ιράν.

Το 2020 καταδικάστηκε σε έναν ακόμη χρόνο φυλάκιση και διετή απαγόρευση δημιουργίας ταινιών μετά από κατηγορίες για «προπαγάνδα κατά του συστήματος». Κατά συνέπεια, δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στο φεστιβάλ του Βερολίνου του 2020, όπου η δημιουργία του “There Is No Evil” – μια ταινία για τη θανατική ποινή στο Ιράν – κέρδισε το κορυφαίο βραβείο του φεστιβάλ, τη Χρυσή Άρκτο.

Πηγή: The Guardian

Σε ηλικία 93 ετών πέθανε ο Κωστής Ζώης με συγγενείς, φίλους και συναδέλφους να τον αποχαιρετούν την ερχόμενη Δευτέρα (10:30 π.μ.) στο νεκροταφείο Βύρωνα.

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών εξέφρασε την απέραντη θλίψη της για τον θάνατο του επίτιμου μέλους της, που υπήρξε από τους πρωτεργάτες του σωματείου και στήριγμα για τους νέους καλλιτέχνες.

Όπως αναφέρει η Εταιρεία, το 1965 έκανε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, «Τ’ άλογο», βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου, που απέσπασε σημαντικές διακρίσεις (Α’ Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1965, Α’ Κρατικό Βραβείο 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Ομπερχάουζεν 1966, Διάκριση στο Φεστιβάλ Κρακοβίας 1966).

Δύο χρόνια αργότερα η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Σιλουέττες» κατέκτησε το Α’ Χρυσό Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ συγκέντρωσε άλλα 8 βραβεία και διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το 1968 γυρίζει τη μικρού μήκους ταινία «Ο Δραπέτης» και κατακτά και πάλι το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς.

Για τη δεύτερη ταινία του μεγάλου μήκους, «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εμείς» (1971) συνεργάστηκε στο σενάριο με τον Κώστα Μουρσελά, βασικό του συνεργάτη στον πρώτο χρόνο της σειράς «Εκείνος κι εκείνος», η οποία έμεινε στην ιστορία για το υπονομευτικό της μήνυμα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

Τη δεκαετία του ’70 δημιούργησε για την ΕΡΤ μια σειρά ντοκιμαντέρ όπως «Η Μόλυνση και οι άλλοι…», «Ζωντανές και νεκρές πολιτείες», «Πεντέλη ώρα μηδέν» και πολλά άλλα.

Το μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του, «Οι Αζήτητοι» (1982) ήταν ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ για τους ψυχασθενείς της Λέρου και άλλων ιδρυμάτων. Σκηνοθέτησε επίσης, τις μίνι σειρές «Στον αργαλειό του φεγγαριού» και «Πόντιος Πιλάτος», όπως και τη σειρά προσωπικών αφηγήσεων «Το τραίνο της ζωής μου».

Παράλληλα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ο Ζώης σκηνοθέτησε και θεατρικές παραστάσεις όπως « Η Έκπληξη» του Χ. Τσικλιρόπουλου στο Πειραματικό Θέατρο.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ της σειρά 52 οικολογικών ντοκιμαντέρ «το Βλεμμα», σε Σκηνοθεσία Κωστή Ζώη και με παρουσιαστή τον Χρόνη Μίσσιο.

Έφυγε από τη ζωή έπειτα από ασθένεια ο Γάλλος σκηνοθέτης Λοράν Καντέ, που με το έργο του ανέδειξε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα όπως η αξιοκρατία, το εκπαιδευτικό σύστημα, η διαφορετικότητα και η ταξική πάλη. Είχε βραβευθεί με Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες για την ταινίας του «Ανάμεσα στους τοίχους», το 2008, που βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό βιβλίο ενός εκπαιδευτικού.

Περιέγραφε τη σχέση ενός ιδεαλιστή δασκάλου σε σχολείο του 20ού Διαμερίσματος στο Παρίσι, πολυφυλετικό, όπου φοιτούν παιδιά από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν έφηβοι, μη επαγγελματίες ηθοποιοί και ο συγγραφέας του βιβλίου.

Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία, πουλώντας ένα εκατομμύριο εισιτήρια στη Γαλλία.

Την ταινία είχε επαινέσει ακόμη και ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, που είπε ότι απεικονίζει τη δυσκολία του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος καθώς και τις γενναίες προσπάθειες των δασκάλων. Ωστόσο ο Καντέ, που η Libération τον χαρακτήρισε ανάλογης αξίας με τον Κεν Λόουτς, αρνήθηκε πρόσκληση να τον συναντήσει. Όπως είχε πει σε συνέντευξή του: «Δεν ήθελα να πάω να φωτογραφηθώ με τον Σαρκοζί και δεν ήθελα να μιλήσω για τη διαφορετικότητα με κάποιον που είχε εφεύρει το υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας», είπε.

Οι κριτικοί έχουν εκθειάσει τη γενναιοδωρία και τον ανθρωπισμό που έφερε ο Καντέ στο έργο του, τα οποία αφορούσαν κοινωνικά προβλήματα και την κατάσταση της εργατικής τάξης.

Άλλες ταινίες του ήταν:

Το Time Out, εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία ενός άνδρα που σκότωσε τους γονείς, τη σύζυγο και τα παιδιά του αφού προσποιούνταν τον επιτυχημένο γιατρό για δύο δεκαετίες. Κέρδισε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2001.

Το The Workshop (2017), για μια ομάδα προβληματικών νέων που παρακολουθούν ένα εργαστήριο γραφής κοντά στη Μασσαλία. 

Τελευταία ταινία του ήταν το «Arthur Rambo» (2021), που διερευνούσε πώς θα μπορούσε να καταστραφεί η φήμη ενός ανθρώπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Καντέ εργαζόταν τελευταία πάνω σε μια νέα ταινία, το The Apprentice, η οποία είχε προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το 2025.

Εφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών, ο σκηνοθέτης και παραγωγός Νίκος Κανάκης, όπως έγινε γνωστό μέσα από ανάρτηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

«Η απώλεια του Νίκου Κανάκη βυθίζει στη θλίψη την κινηματογραφική μας κοινότητα. Ο Νίκος Κανάκης υπήρξε ανήσυχο πνεύμα, μαχητικός όταν ασχολήθηκε με τα κοινά και υποστηρικτικός για τους νέους δημιουργούς. Η καριέρα του στο ελληνικό σινεμά ήταν ένας συνδυασμός των ρόλων του μοντέρ, του σκηνοθέτη και του παραγωγού» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανάρτηση και προστίθεται ότι:

«Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, συνεργάστηκε στενά και δημιουργικά με την εμβληματική Ελληνίδα ντοκιμαντερίστρια Αλίντα Δημητρίου, αλλά  και με τον διευθυντή φωτογραφίας Αλέξη Γρίβα σε πολλές ταινίες του είδους αυτού. Το 1985 υπέγραψε την μοναδική του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας, «Το κολιέ», με συμπαραγωγό το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Στη δεκαετία του ’90, με την ιδιότητα του παραγωγού στήριξε πολλούς νέους σκηνοθέτες. Επί σειρά ετών δίδαξε μοντάζ και θεωρία κινηματογράφου. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου τον αποχαιρετά εκφράζοντας τα βαθιά συλλυπητήριά του στην οικογένειά του και στους φίλους του» 

Κυριακή Μάλαμα: Η απώλεια του Νίκου Κανάκη, μας γεμίζει όλους θλίψη

Συλλυπητήριο μήνυμα για την απώλεια του Νίκου Κανάκη εξέδωσε η τομεάρχης Πολιτισμού της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Κυριακή Μάλαμα. 

«Η απώλεια του αγαπητού συναδέλφου Νίκου Κανάκη, μας γεμίζει όλους θλίψη. Ο Νίκος Κανάκη υπήρξε ένας ακούραστος υπηρέτης της τέχνης της εικόνας, ένας συνεπής συνοδοιπόρος στις διεκδικήσεις των ανθρώπων του σύγχρονου πολιτισμού κι ένας δημιουργικός άνθρωπος. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του» αναφέρει η  τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ.

Ποιος ήταν

Ο Νίκος Κανάκης σπούδασε κινηματογράφο στο LONDON FILM SCHOOL. To 1970 ξεκίνησε την ελληνική καριέρα του σαν μοντέρ και βοηθός σκηνοθέτη σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Εν συνεχεία από το 1975 σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ ο ίδιος και μοντάρει ντοκιμαντέρ. Το 1981-82 σκηνοθετεί μια ιδιαίτερη σειρά ,περίπου 40 ντοκιμαντέρ, με γενικό τίτλο «Η Ελλάδα των 5 Ωκεανών». Το 1985 σκηνοθετεί, παράγει και μοντάρει την κινηματογραφική ταινία «ΤΟ ΚΟΛΙΕ». Το 1987 σκηνοθετεί και παράγει το ντοκιμαντέρ «ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ». Το 1990 σκηνοθετεί και παράγει την τηλεοπτική σειρά «ΖΗΤΩ ΓΝΩΡΙΜΙΑ». Το 1994 σκηνοθέτησε την ταινία μεγάλου μήκους «ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗ ΔΥΣΗ». Από το 1995 μόνταρε και παρήγαγε ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου και 5 διεθνής συμπαραγωγές, με Κύπρο , Βουλγαρία και Τουρκία. Συνολικά μόνταρε σχεδόν 100 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Για 15 συνεχή χρόνια, δίδαξε κινηματογραφική θεωρία και μοντάζ στη Σχολή Κινηματογράφου «ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΟΣ».

Ο ΟΣΔ Ερμείας για την απώλεια του Νίκου Κανάκη

O Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας των Δικαιωμάτων των Παραγωγών Κινηματογράφου “ΕΡΜΕΙΑΣ” εκφράζει την ανείπωτη θλίψη του για την απώλεια του σκηνοθέτη-παραγωγού και ιδρυτικού του μέλους, κυρίως όμως αγαπημένου φίλου και συναδέλφου, Νίκου Κανάκη στον οποίο τόσο ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος όσο και το θέμα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των Ελλήνων κινηματογραφιστών οφείλουν πολλά.

Με την απώλεια του Νίκου Κανάκη αισθανόμαστε φτωχότεροι καθώς ως προσωπικότητα και ως δημιουργός άφησε ανεξίτηλο αλλά και δυσαναπλήρωτο κενό.

Η κηδεία του αγαπημένου φίλου και συναδέλφου θα πραγματοποιηθεί στο Νεκροταφείο του Βύρωνα την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι.

Τιμώντας τον Νίκο Κανάκη, ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας των Δικαιωμάτων των Παραγωγών Κινηματογραφικών Έργων πρόβαλε το ντοκιμαντέρ του “Μάρκος Βαμβακάρης” στο 1ο Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ-Μεσογειακοί Διάλογοι το οποίο διοργάνωσε στο Καρλόβασι της Σάμου από τις 15 έως και τις 18 Σεπτεμβρίου σε συνεργασία με το Δήμο Δυτικής Σάμου και τη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο σκηνοθέτης Νόρμαν Τζούισον.

Ο σκηνοθέτης πέθανε το πρωί του Σαββάτου (20/1), σύμφωνα με εκπρόσωπο της οικογένειάς του.

Ο Νόρμαν Τζούισον σκηνοθέτησε αρκετές γνωστές ταινίες και υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες, με τα έργα Ιστορία ενός Εγκλήματος (1967), Ο βιολιστής στη στέγη (1971) και Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού (1987).

Μερικές άλλες σημαντικές ταινίες του είναι: Ο χαρτοπαίχτης (1965), Έρχονται οι Ρώσοι (1966), Υπόθεση Τόμας Κράουν (1968), Ιησούς Χριστός, Υπέρλαμπρο Άστρο (1973), Δικαιοσύνη για όλους! (1979), Η Αγνή του Θεού (1985) και Τυφώνας: Η αληθινή ιστορία (1999).
 

Εκτός από τις υποψηφιότητες για «Όσκαρ» είχε στο ενεργητικό του πολλές υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα, 1 βραβείο BAFTA, την «Αργυρή Άρκτο» για την καλύτερη σκηνοθεσία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου του 1987 και το Βραβείο Έρβιν Θάλμπεργκ στην 71η απονομή των Βραβείων «Όσκαρ».
 

Το 2003 ο Τζούισον τιμήθηκε με το Βραβείο Τεχνών του Θεάματος του Γενικού Κυβερνήτη του Καναδά για τις πολλές συνεισφορές του στην κινηματογραφική βιομηχανία του Καναδά.