«Ψηλά ψηλά τα χελιδόνια χαύοντας μύγες, πετσοκόβοντας τον αέρα πέρα δώθε, αλλά το γαλάζιο ανέπαφο, να σαλπίζει ουρανό ως το σούρουπο». Πόσο μα πόσο καίριοι, προφητικοί σχεδόν, για την Ελλάδα και ειδικά για την Αριστερά αποδείχτηκαν αυτοί οι στίχοι (από το ποίημα «Καλό φεγγάρι») του ποιητή Μιχάλη Γκανά. Οι οποίοι συνεχίζουν ακόμα πιο καίρια: «Περαστικά μας τώρα. Στα σπάρτα οι μνήμες, στις πολυκατοικίες τα υφαντά τους. Χερσαία όνειρα, αποτυπώματα Πελασγών – Κρητών – Τούρκων – Φράγκων – Σλάβων – Αγγλων – Αμερικανών, τι μπατανίες, Θε μου, τι μπάντες για λογής κρεβάτια, σκοντάφτει εκεί το νυσταγμένο μάτι κι ύστερα σαν ανθρακωρύχος χάνεται στις στοές του ύπνου».

Περαστικά μας χίλιες φορές, ποιητά μου. Πόσω μάλλον τώρα που ο Μιχάλης Γκανάς δεν είναι πια κοντά μας. Σε ηλικία 80 ετών «έφυγε». Χθες Τρίτη 12/11. Με την ελληνική ποίηση να μένει φτωχότερη. Και δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε υποκριτικό σχόλιο επικηδείου αυτό. Είναι η αλήθεια. Ο Μιχάλης Γκανάς ήταν εξαιρετικός ποιητής και στιχουργός, από τους σπουδαιότερους στην Ελλάδα. Το περίεργο (υπό την έννοια της σπανιότητας του φαινομένου) είναι πως οι στίχοι του δεν υπονόμευσαν ποτέ τα ποιήματά του, ούτε τα ποιήματα ανταγωνίζονταν τους στίχους των τραγουδιών του. Εκκινώντας από τους δεύτερους, όλοι περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς» (είχε κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μελάνι που διατηρεί η σύζυγός του Πόπη Γκανά), που φέρουν και την ιδιόχειρη υπογραφή του: «Στο Σουμιτζού κάποια βραδιά», «Μικρός Τιτανικός», «Τα κορμιά και τα μαχαίρια», «Του πόθου τ’ αγρίμι», «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», «Καράβια στη στεριά», «Κι αν σε θέλω», «Για των ματιών σου το χρώμα», «Αυτοί παιδί μου δεν» και πόσα ακόμη πολύ γνωστά τραγούδια που ίσως δεν ξέρουμε έως τα τώρα ότι είναι σε δικούς του στίχους. Ο ίδιος ένιωθε «οφειλέτης στον κόσμο του ελληνικού τραγουδιού», ίσως όπως όλοι οι μεγάλοι (και ελάχιστοι) άνδρες και γυναίκες που καταλαβαίνουν ή καταλάβαιναν πόση αξία δίνει η ελληνική γλώσσα στην προσωδία και φυσικά στην ίδια την ποίηση.

Ο Μιχάλης Γκανάς, ωστόσο, κατόρθωνε και δημοφιλή τραγούδια να γράφει και να μη γίνεται ποτέ μελό ή ψευτοσυναισθηματικός: η γραφή του ξεχώριζε για τη βαθύτητά της, την ακεραιότητα των νοημάτων και την ευγένεια των συναισθημάτων. Γι’ αυτό και ο καθένας μας τα θυμάται: γιατί ήταν τόσο ανθρωπινά που δεν μπορούσες παρά να συνυπάρχεις (αν δεν ταυτιζόσουν) μαζί τους. Ωστόσο μελοποιήθηκαν και πολλά από τα ποιήματά του και μάλιστα από σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Ara Dinkjian, τα αδέλφια Καλογεράκη κ.ά.

Ο ίδιος είχε γεννηθεί το 1944 στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας, ένα χωριό στα σύνορα με την Αλβανία. «Είμαι Ηπειρώτης και ξέρω πώς να διαχειρίζομαι τον πόνο» τον ακούγαμε να λέει συχνά σε κοινές παρέες. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, με την οικογένειά του, είχε σχεδόν αναγκαστεί να καταφύγει αρχικά στην Αλβανία (ο παππούς του ήταν αντάρτης με τον Ζέρβα και διέφυγε, παίρνοντας μαζί και την οικογένειά του, όπως είχε πει ο ίδιος ο ποιητής σε παλαιότερη συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» και στην Κυριακή Μπεϊόγλου), ενώ συνέχισαν σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως η Ουγγαρία: «Αφήσαμε δύο νεκρούς σε ξένα χώματα, τη γιαγιά μου και την 22χρονη θεία μου» είχε πει τότε. Στην Ελλάδα, «σε έναν άλλον Τσαμαντά, πολύ χειρότερο από αυτόν που αφήσαμε, σε μια Ελλάδα που έτρωγε η μύγα σίδερο» επέστρεψε στα δέκα του, το 1954. Οι γονείς του ήθελαν πολύ τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Ετσι ο ίδιος μπήκε στη Νομική, παρότι δεν τον ενδιέφερε ποτέ η δικηγορία. Γι’ αυτό και δεν τελείωσε τις σπουδές του.

Συνεργασίες

Εγραφε. Από μικρός. «Πάντοτε δήλωνα “ποιητής” ευθαρσώς! Προς εαυτόν, φυσικά. Τότε πάντως ένιωθα ποιητής περισσότερο από τώρα μπορώ να πω, που έχω και τη “βούλα” του ποιητή» είχε πει στην ίδια συνέντευξη το 2018. Αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές, όπως εργάτης εργοστασίου, βιβλιοπώλης για μια δεκαπενταετία, συνεργάστηκε αργότερα με την κρατική τηλεόραση ως επιμελητής λογοτεχνικών εκπομπών και σεναριογράφος, αλλά και ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρεία. Το τι πέρασε ο ίδιος στα νεανικά του χρόνια και πώς αυτά συνδέονται με τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, καθώς και το αποτύπωμα που άφησαν μέσα του και φυσικά επέδρασε στην ποίησή του απαθανατίστηκαν από την κάμερα του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου στο ντοκιμαντέρ «Με λίγο φως στους ώμους», με μουσική του Νίκου Κυπουργού (η ταινία προβλήθηκε το 2007 στο 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και στο 1ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας όπου τιμήθηκε με το δεύτερο βραβείο Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας). «Στην Ουγγαρία κρύο πολύ. Κουβαλάγαμε ψείρες. Περνούν τα ρούχα μας από κλίβανο, μας βάζουν στα μπάνια. Μια μισοσκότεινη αίθουσα γεμάτη ατμούς και γυναίκες. Εκείνο το μαύρο χαμηλά στην κοιλιά το ’βλεπα πρώτη φορά. Εγώ πήγαινα σχολείο, είχαμε Ελληνες δασκάλους και Ουγγαρέζους. Ούτε που μ’ άρεσε, ούτε που δε μ’ άρεσε το σχολείο τον πρώτο καιρό», γράφει με παραστατικό και ειλικρινή τρόπο στο αυτοβιογραφικό πεζό έργο του «Μητριά πατρίδα» (Εκδ. Μελάνι, 2008).

«Μερικοί κριτικοί με έχουν χαρακτηρίσει ποιητή της εντοπιότητας, του γενέθλιου τόπου. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι μόνο αυτό. Ο,τι με βασανίζει κατά βάθος είναι η οριστική απώλεια ανθρώπων, τόπων και τρόπων και το ανέφικτο της επιστροφής. Πού; Στην παιδική ηλικία, ίσως την πραγματική πατρίδα όλων μας» είχε γράψει στο συλλογικό έργο «Αγαπημένα» (Εκδ. Μεταίχμιο), εξομολογούμενος την αλήθεια του. Ποτέ δεν έκρυβε, εξάλλου, τίποτε ο Μιχάλης Γκανάς: πάντα εξομολογητικός και πάντα αληθινός. Αυτά τα δύο, βέβαια, δεν σε κάνουν σπουδαίο από μόνα τους. Ο ίδιος όμως ήταν. Και μάλιστα, πολύ σπουδαίος. Και όπως αρχίσαμε με στίχους του, θα κλείσουμε με λόγια του (από συνέντευξη που έδωσε στον συνάδελφο Γιάννη Πανταζόπουλο/LIFO): «Δουλειά της ποίησης είναι να στέκει πάνω στις πληγές και να τις ξύνει. Εχει μια παρηγορητική δύναμη. Μια ελευθεριότητα. Μια ασύγκριτη καταφυγή σε ένα άλλο προσωπικό σύμπαν. Γι’ αυτό: “Να μην κοιτάς, λοιπόν, μα να παρατηρείς. Γιατί η παρατήρηση έχει διάρκεια. Και η διάρκεια είναι πάθος”».

*Από τους στίχους του «Πάνε χιόνια από τότε. / Εφευγα στη σέλα γνωστών ποιητών. / Καίγανε το γαλόνι στα τριάντα, μ’ αφήνανε στο δρόμο. / Μουσικές, φράσεις ατέλειωτες, ρεφραίν, φρένα νταλίκας. / Η ψυχή μου τρανζίστορ βουβό μια σταλιά, καταπίνοντας μισό μέτρο κεραία. / Η Ελλάδα και πάλι ταινία παλιά που όλο κόβεται, φερμουάρ που δεν κλείνει».

Info: Ο Μιχάλης Γκανάς έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του «Παραλογή» (1994), με το Βραβείο Καβάφη (2009), με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (Ιδρυμα Πέτρου Χάρη, 2011) για το σύνολο του έργου του και με το Μεγάλο Βραβείο Jean Moreas για το έργο και την προσφορά του στα ελληνικά Γράμματα (2021). Την ίδια χρονιά, ήταν ανάμεσα στους τελικούς υποψηφίους του «The Anglo-Hellenic League Runciman Award» για το δίγλωσσο βιβλίο του «A Greek Ballad: Selected Poems» (Yale University Press 2020), καθώς και για το διεθνούς κύρους βραβείο Neustadt International Prize for Literature 2021, για το ίδιο βιβλίο.

Πηγή: efsyn.gr

Έφυγε από την ζωή στα 69 του χρόνια ο στιχουργός Λευτέρης Χαψιάδης. Άφησε πίσω του μια σπάνια παρακαταθήκη καθώς είχε γράψει πάνω από 500 τραγούδια – ανάμεσά τους πολλές επιτυχίες – και τους στίχους του είχαν τραγουδήσει σπουδαίοι Έλληνες τραγουδιστές όπως ο Στέλιος Καζατζίδης, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Στράτος Διονυσίου, η Ελένη Βιτάλη ο Μανώλης Μητσιάς και άλλοι. 

Από τις πιο εμβληματικές δημιουργίες του το «Μια είναι η ουσία». Ο Λευτέρης Χαψιάδης έζησε τα παιδικά του χρόνια στις Φέρες του Έβρου.

Σπούδασε στην Αλεξανδρούπολη και από μικρός αγαπούσε τη μουσική. Στην Αθήνα γνωρίστηκε με τον Γιώργο Νταλάρα και από εκεί και μετά γεννήθηκε μια λαμπρή καριέρα καθώς τον έφερε σε επαφή με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.

Σπαρακτικός είναι ο απαχαιρετισμός από την Χάρις Αλεξίου. Έγραψε: «Αχ βρε Λευτέρη μου. Εσύ έγραψες το «Μία είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία». Κι όμως για σένα υπάρχει και για εκεί ταξιδεύεις τώρα. Θα σε τραγουδάμε φίλε μου».

Δείτε μερικά από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του

//

Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο της χώρας μας, καθώς σύμφωνα με την ανάρτηση που έκανε ο Σπύρος Μπιμπίλας μέσα από τον λογαριασμό του στο facebook, ο ηθοποιός, στιχουργός και συγγραφέας Κώστας Μπιλίρης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.

«Ακόμα μια απώλεια για την καλλιτεχνική μας οικογένεια.. Όπως μας πληροφόρησε ο ανηψιός του έφυγε από την ζωή στα 83 του ο Κώστας Μπιλίρης , ένας σεμνός ηθοποιός του θεάτρου , που εμφανίστηκε και στα πρώτα μεγάλα σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης , με πολλές συμμετοχές σε σειρές της ραδιοφωνίας, δάσκαλος υποκριτικής, στιχουργός πολλών επιτυχιών και συγγραφέας.. Γεννήθηκε στην Λαμία 15-1-1940..Καλο σου ταξίδι αγαπημένε μας συνάδελφε» έγραψε στην ανάρτησή του ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο δημιουργός που κατάφερε με τους στίχους του να δώσει το στίγμα της εποχής του και να ξεχωρίσει για τον ουσιαστικό, αληθινό και γεμάτο μνήμες λόγο του, απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών.

Είχε γεννηθεί τον Νοέμβριο του 1939 στην Ιθάκη. Όπως αναφέρει σε ανάρτηση του ο γνώστης της ελληνικής δισκογραφίας Πέτρος Δραγουμάνος, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης «μπήκε στη δισκογραφία το 1975 με το τραγούδι Εχεις την πόρτα σου κλειστή με μουσική Σταύρου Κουγιουμτζή που τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας.

Συνεργάστηκε με τους συνθέτες Στάμο Σέμση, Γιώργο Χατζηνάσιο, Νικήτα Βοστάνη, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάνο Χατζιδάκι, Φίλιππο Περιστέρη, Μίκη Θεοδωράκη, Σπύρο Κουρκουνάκη, Βασίλη Σαλταγιάννη, Δημήτρη Λάγιο, Χρήστο Γκάρτζο, Μιχάλη Κουμπιό, Βαγγέλη Φάμπα, Λίνο Κόκοτο, Βαγγέλη Παπαθανασίου και 14 ακόμη.

Τραγούδια του ερμήνευσαν οι Σωτηρία Μπέλλου, Μαρινέλλα, Τάσος Ζαφειρίου, Μαρία Σπυροπούλου, Μαρία Δημητριάδη, Στέλιος Μαρκετάκης, Θανάσης Μωραϊτης, Πέτρος Γαϊτάνος, Αλεξάνδρα, Βασίλης Γισδάκης, Βίκυ Μοσχολιού, Δημήτρης Μητροπάνος, Γιώργος Νταλάρας, Μελίνα Κανά, Παντελής Θαλασσινός, Αλκηστις Πρωτοψάλτη, Κώστας Σμοκοβίτης, Ελένη Βιτάλη, Μαρία Φαραντούρη, Αντώνης Καλογιάννης, Χάρης Αλεξίου, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Βασίλης Σαλταγιάννης, Δήμητρα Γαλάνη κ.α.».

Πέρα από τους στίχους εξέδωσε ποίηση και πεζογραφία.

Τον σπουδαίο στιχουργό αποχαιρέτησε και η Πένυ Ξενάκη.

Τη τελευταία του πνοή άφησε σήμερα στη Λευκωσία ο δημοσιογράφος, στιχουργός και λογοτέχνης Λεωνίδας Μαλένης σε ηλικία 85 ετών. Ο Μαλένης ήταν ο στιχουργός του εμβληματικού τραγουδιού που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης «Χρυσοπράσινο φύλλο».

Γεννήθηκε το 1937 στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1955. Μετά από σπουδές στις ΗΠΑ στις Δημόσιες Σχέσεις, επέστρεψε στην Κύπρο και εισήλθε στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Εργάστηκε αρχικά στην εφημερίδα Έθνος της Λευκωσίας.

Μεταξύ 1957 και 1961 εργάστηκε ως συντάκτης και αρχισυντάκτης στο περιοδικό Times of Cyprus. Το 1961 προσελήφθη ως βοηθός μορφωτικός λειτουργός στο γραφείο Τύπου της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Λευκωσία. Το 1962 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου παρακολούθησε ειδικά μαθήματα και μετά επέστρεψε στην Κύπρο όπου συνέχισε την εργασία του στην αμερικανική πρεσβεία, στο Αμερικανικό Κέντρο στη Λευκωσία (πολιτιστικό ίδρυμα της πρεσβείας).
Μεταξύ 1969 και 1971 εργάστηκε ως διευθυντής εταιρείας εισαγωγής κινηματογραφικών ταινιών.

Από το 1960 άρχισε μια μακρά και ποικιλόμορφη συνεργασία με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, ως παρουσιαστής προγραμμάτων (ραδιόφωνο και τηλεόραση), ως ηθοποιός σε ραδιοφωνικές εκπομπές, ως σεναριογράφος, στιχουργός, μεταφραστής θεατρικών έργων κλπ. Η συνεργασία αυτή κράτησε μέχρι το 1998, οπότε ο Λεωνίδας Μαλένης άρχισε συνεργασία με την τηλεόραση και το ραδιόφωνο του ιδιωτικού σταθμού «Αντένα».

Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, κριτική βιβλίου και θεάτρου κ.α. Ποιήματά του, όπως το γνωστότατο «Χρυσοπράσινο Φύλλο», μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Γιώργο Κοτσώνη, τον Γιώργο Θεοφάνους και άλλους Κυπρίους συνθέτες.
Ο Λεωνίδας Μαλένης εξέδωσε τη συλλογή «Πέντε Διηγήματα» (με εικονογράφηση του ιδίου) το 1958. Το 1962 εξέδωσε, μαζί με τον Πάνο Ιωαννίδη, το βιβλίο Cyprus Highlights (shortstories, poems, essays, drama, art). Έγραψε επίσης άρθρα με το ψευδώνυμο Λ. Καραγιάννης και επιθεωρησιακά νούμερα με το ψευδώνυμο Άλκης Μαρίνος. Περιελήφθη σε πολλές ανθολογίες.
 

Στον θεατρικό τομέα, ασχολήθηκε βασικά με τη συγγραφή θεατρικών μονόπρακτων. Μεταξύ των έργων του που παρουσιάστηκαν στην τηλεόραση ή ανεβάστηκαν στη σκηνή, αναφέρουμε τα ακόλουθα: «Η Ελένη και τα φίδια», «Θάνατος και Ανάσταση της Παυλίνας», «Ο Κύριος Γεωργίου· Αληλούια - Αληλούια», «Τηλεφώνημα από το Ντουμπάι».

Έγραψε επίσης το θεατρικό έργο «Ο τοίχος γύρω από τον Παράδεισο», μια κοινωνική σάτιρα, που ανεβάστηκε το 2009 από το Σατιρικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δέσποινας Μπεμπεδέλη.

Ο Λεωνίδας Μαλένης διετέλεσε γραμματέας και πρόεδρος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου, μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και μέλος της πολιτιστικής επιτροπής του Δήμου Λευκωσίας.

Την είδηση του θανάτου του του στιχουργού Πάνου Ηλιόπουλου, δημοσιοποίησε με ανάρτησή της στα social media η δημοσιογράφος, Ελένη Κουρτίδου, γράφοντας ένα συγκινητικό μήνυμα.

«Αγαπούσε τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Στέλιο Βαμβακάρη, τον Louisiana Red, τον Δημήτρη Πουλικάκο, την ελληνική ροκ σκηνή, το ρεμπέτικο, τα μπλουζ, τις μουσικές του κόσμου, την τζαζ. «Από τα παζάρια της Ανατολής ως τα πολυκαταστήματα της Δύσης» και από το «Jazz Club» μέχρι την «Πόρτα που ανοίγει», οι εκπομπές του στον 9,58 fm ΕΡΤ3 ήταν από τις καλύτερες μουσικές εκπομπές της ελληνικής ραδιοφωνίας.

Δεν ήταν μόνο ένας μουσικός παραγωγός ο Πάνος Ηλιόπουλος, που κάποτε υπέγραφε, με αυτοσαρκαστικό χιούμορ, τους στίχους του ως Κάτος Σεληνόπουλος. Ήταν ένας «Ρομαντικός Παραβάτης».

Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από τη ζωή, στα 69 του χρόνια. Τον αποχαιρετάω έχοντας στα χέρια ένα από τα χειροποίητα κομπολογάκια του που μου χάρισε και ακούγοντας τη «φαντασία στην εξουσία», με τους δικούς του στίχους για κατευόδιο εκεί που πάει: «Οι μπαγλαμάδες να παίζουν Ντύλαν / κι ο Πίτερ Γκάμπριελ διπλοπενιές / ο Τομ Γουέιτς με τα κλαρίνα / και τα νταούλια να παίζουν Γιες!».

Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος στιχουργός Σπύρος Γιατράς. Ο Σπύρος Γιατράς ήταν ο στιχουργός των μεγάλων επιτυχιών του Στράτου Διονυσίου, του Τόλη Βοσκόπουλου, του Γιάννη Πάριου, του Θέμη Αδαμαντίδη, του Σταμάτη Γονίδη, της Πίτσας Παπαδοπούλου, του Δημήτρη Κοντολάζου, του Αντύπα, του Βασίλη Καρρά, του Νότη Σφακιανάκη, της Πάολας, του Κωνσταντίνου Αργυρού, του Νίκου Οικονομόπουλου και πολλών άλλων καλλιτεχνών.

Την είδηση του θανάτου έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο facebook ο Ηλίας Φιλίππου.

«Δυστυχώς οι απρόσμενα θλιβερές ειδήσεις αυτού του καιρού μας έχουν διαλύσει ψυχολογικά ...Σήμερα έφυγε από τη ζωή ο συνάδελφος πολυαγαπημένος φίλος σπουδαίος στιχουργός συναγωνιστής μου αμέτρητα χρόνια άνθρωπος με το αξεπέραστο χιούμορ και τη μοναδική εξυπνάδα ο...ο...ο...δε ξέρω τι να πρωτοπώ και τι να πρωτογράψω. Αγαπημένε Σπύρο Γιατρά ...απίστευτη θλίψη και μεγάλο κενό
δεν υπάρχουν λόγια...δυστυχώς να περιγράψουν τις στιγμές και την αλήθεια
θερμά συλλυπητήρια στη σύζυγο του και στους δικούς του ανθρώπους» ανέφερε ο στιχουργός Ηλίας Φιλίππου για τον Σπύρο Γιατρά.
Ο σημαντικός καλλιτέχνης νοσηλευόταν τις τελευταίες 35 ημέρες, αρχικά στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο και στη συνέχεια στο Ιατρικό κέντρο Αθηνών. Ο Σπύρος Γιατράς νοσηλεύτηκε για μια επέμβαση ρουτίνας, αλλά δυστυχώς έπειτα από κάποιες επιπλοκές δεν τα κατάφερε. Στο πλευρό του σε όλο το διάστημα της νοσηλείας του ήταν η αγαπημένη του σύζυγος, Μάχη.
 

Ο Σπύρος Γιατράς αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση στιχουργού στην ελληνική δισκογραφία. Έχει γράψει τεράστιες επιτυχίες και οι στίχοι του είναι σαν να μιλάνε στην καρδιά του καθενός από εμάς. Ο κατάλογος εντυπωσιακός:

«Αν Δεν Είχα Και Σένανε» (Γιάννης Πάριος), «Της Γυναίκας Η Καρδιά», «Νομίζεις», «Καλύτερα Μαζί Σου Και Τρελός», «Μας Υποχρέωσες» (Στράτος Διονυσίου), «Όλα Τα ‘Δωσα Σε Σένα» (Δημήτρης Κοντολάζος), «Τηλέφωνο» (Θέμης Αδαμαντίδης), «Επειγόντως» (Δούκισσα), «Ένα Σου Σημάδι Μόνο» (Αντύπας), «Λέγε Ό,τι Θες», «Άλλοθι», «Δεν Πάω Πουθενά» (Βασίλης Καρράς), «Όλα Σ’ Αγαπάνε» (Αντύπας), «Ο Αετός», «Σώμα Μου», «Μήπως Είμαι Τρελός» (Νότης Σφακιανάκης), «Ένας Θεός» (Πλούταρχος), «Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης» (Νίκος Μακρόπουλος) είναι ένα δείγμα μόνο, ενώ έχει γράψει και πολλές επιτυχίες για τον Κωνσταντίνο Αργυρό, τον Νίκο Οικονομόπουλο και την Πάολα.

Ποιος ήταν ο Σπύρος Γιατράς

Ο Σπύρος Γιατράς ήταν οπτικός και στιχουργός μεγάλων λαϊκών επιτυχιών.

Μεγάλωσε φτωχός ανάμεσα σε πλούσιους. Η οικογένειά του μετανάστευσε για πολλά χρόνια στη Νότιο Αφρική. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, σε ηλικία 27 ετών, ήταν πια διπλωματούχος οπτικός, επάγγελμα που εξάσκησε με ιδιαίτερη αγάπη και ζήλο χωρίς διακοπή, θέλοντας να είναι κοντά στον κόσμο.

«Ήμουν ένα άτακτο παιδί, ήμουν πάρα πολύ καλός μαθητής, αντιδραστικός και επειδή η επανάσταση των όπλων  είναι δεύτερη πρώτα η επανάσταση της σκέψης, ήμουν επαναστάτης» είχε πει ο ίδιος για την παιδική του ηλικία.

«Δύσκολα  οι γονείς μου ήταν φτωχοί άνθρωποι, αυτό με ανάγκαζε βέβαια να ξεχωρίζω το καλό από το κακό, ήταν ηθικοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου παντρεύτηκε τη μητέρα μου η οποία ήταν υπηρέτρια στο σπίτι τους. Εγώ σαν άντρας ήμουν μαμάκιας, ναι … δεν ήμουν με τον πατέρα μου».

Τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Πιτσιλαδή. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με άλλους σημαντικούς Έλληνες συνθέτες  (Αντώνης Βαρδής , Νίκος Λαβράνος, Γιάννης Πάριος κ.α)Το δίδυμο Γιατράς –Χρυσοβέργης  καθόρισε αμφότερους. Οι στίχοι του τραγουδήθηκαν από της μεγάλες φωνές της εποχής Στράτος Διονυσίου, Γιάννης Πάριος, Μαρινέλλα, Λίτσα Διαμάντη  ,Καρράς,Αδαμαντίδης, Κλωναρίδης, Ντουνιάς, Ζ.Μελάς...«Αν δεν είχα και σένα», «Με προδώσαν οι φίλοι μου»,  «Της γυναίκας η καρδιά», «Δεν πάω πουθενά».