Οι νέοι άνθρωποι με επιβεβαιωμένη Covid-19 αλλά χωρίς συμπτώματα της νόσου είναι εξίσου ικανοί να κολλήσουν άλλους ανθρώπους, όσο και αυτοί που έχουν συμπτώματα, γι' αυτό πρέπει, επίσης, να απομονώνονται, ώστε να εμποδίζεται η εξάπλωση του κορονοϊού SARS-CoV-2.

Αυτό δείχνει μία νέα νοτιοκορεατική επιστημονική μελέτη, σύμφωνα μάλιστα με την οποία το ιικό φορτίο στους ασυμπτωματικούς μειώνεται με πιο αργό ρυθμό από ό,τι στους συμπτωματικούς. Τουλάχιστον ο ένας στους τρεις από όσους κολλάνε τον κορονοϊό δεν έχει συμπτώματα, αλλά είναι φαινομενικά υγιής, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να μεταδώσει τον ιό σε άλλους. Ακριβώς αυτό, άλλωστε, δυσκολεύει τις προσπάθειες των υγειονομικών Αρχών να ελέγξουν την πανδημία και να αποτρέψουν νέα επιδημικά κύματα.

Οι ερευνητές του Κολλεγίου Ιατρικής του Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Σουντζουνγιάνγκ της Σεούλ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Internal Medicine», ανέλυσαν στοιχεία για 303 ασθενείς με διάμεση ηλικία 25 ετών (22 έως 36) με διαγνωσμένη νόσο Covid-19, από τους οποίους το 36%, δηλαδή πάνω από ένας στους τρεις, δεν είχαν συμπτώματα τη στιγμή της διάγνωσης. Το ένα πέμπτο των ασυμπτωματικών ασθενών (19%) εμφάνισαν τελικά συμπτώματα στη διάρκεια της απομόνωσής τους. Η μελέτη κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στους προσυμπτωματικούς (που τελικά θα αναπτύξουν συμπτώματα αλλά με καθυστέρηση) και στους πραγματικούς ασυμπτωματικούς (που ποτέ δεν θα εμφανίσουν συμπτώματα), οι οποίοι ήταν περίπου 30% στη νοτιοκορεατική μελέτη.

Τρεις στους τέσσερις ασυμπτωματικούς (75%) διαγνώστηκαν αρνητικοί στον κορονοϊό -μία σαφής ένδειξη ανάρρωσης- 21 μέρες μετά την αρχική διάγνωση, έναντι 70% των ατόμων με συμπτώματα. Αρκετοί, συνεπώς, ασυμπτωματικοί συνέχιζαν να βγαίνουν θετικοί στα νέα τεστ ακόμη και μετά από τρεις εβδομάδες από τότε που πρωτοδιαγνώστηκαν με τον ιό.

Το ιικό φορτίο (η ποσότητα του ιού στο σώμα), με βάση δείγματα που ελήφθησαν από το κατώτερο αναπνευστικό σύστημα, διαπιστώθηκε ότι μειωνόταν πιο αργά στους ασυμπτωματικούς, μερικοί από τους οποίους συνέχιζαν να διαχέουν γύρω τους τον κορονοϊό, άρα να είναι μολυσματικοί, ακόμη και 30 ημέρες μετά την αρχική διάγνωση. Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον σαφές ότι ένα ποσοστό τόσο συμπτωματικών όσο και ασυμπτωματικών ασθενών συνεχίζουν να έχουν τον κορονοϊό στον οργανισμό τους για μερικές (ή και πολλές) ημέρες πέρα από το χρονικό διάστημα των 14 ημερών, που έχει υιοθετηθεί διεθνώς για την απομόνωση των διαγνωσμένων κρουσμάτων.

«Αν και λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη μολυσματικότητα των ασυμπτωματικών ασθενών, τα ευρήματα μας παρέχουν βιολογικές ενδείξεις που δείχνουν τη δυνατότητα μετάδοσης του ιού από τους ασυμπτωματικούς ανθρώπους», σύμφωνα με τους Νοτιοκορεάτες επιστήμονες. «Η διάχυση του ιού είναι παρατεταμένη. Επειδή η μετάδοσή του από τους ασυμπτωματικούς μπορεί να αποτελεί παράγοντα-κλειδί για την εξάπλωσή του στην κοινότητα, η επιτήρηση και η απομόνωση των ασυμπτωματικών ασθενών είναι αναγκαίες», προσθέτουν οι επιστήμονες.

«Η μελέτη δείχνει ότι οι ασυμπτωματικοί δεν διαφέρουν σε τίποτε από τον πληθυσμό με συμπτώματα, όσον αφορά το πόσο κορονοϊό μεταφέρουν στο σώμα τους. Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος για να πιστεύει κανείς a priori ότι θα μεταδίδουν διαφορετικά τον ιό», ανέφερε η ιολόγος Μάρτα Γκάγκλια του Πανεπιστημίου Ταφτς της Μασαχουσέτης, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

«Πρόκειται σίγουρα για σημαντικά ευρήματα και επιβεβαιώνουν αυτό που εδώ και καιρό υποπτευόμασταν, ότι τα ασυμπτωματικά κρούσματα μπορούν να μεταδώσουν τη λοίμωξη», δήλωσε ο διακεκριμένος επιδημιολόγος Μπένζαμιν Κάουλινγκ του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, ο οποίος, πάντως, εκτίμησε ότι επειδή οι ασυμπτωματικοί δεν βήχουν και δεν φταρνίζονται, στην πράξη, ίσως είναι λιγότερο αποτελεσματικοί στη μετάδοση του ιού σε άλλους, σε σχέση με όσους είναι ξεκάθαρα άρρωστοι. Από την άλλη πλευρά, όμως, σύμφωνα με την κ. Γκάγκλια, επειδή οι ασυμπτωματικοί τριγυρνάνε ελεύθερα είναι ευκολότερο να κολλήσουν ανυποψίαστους ανθρώπους.



ΑΠΕ

της Κλεοπάτρας Ζουμπουρλή, μοριακής βιολόγου, medlabnews.gr

Ο πονοκέφαλος και η ανοσμία είναι τα συχνότερα συμπτώματα της Covid-19 στους Ευρωπαίους ασθενείς που εμφανίζουν ελαφρά ή μέτριας βαρύτητας μορφή της νόσου, σύμφωνα με μια έρευνα που υποστηρίζει ότι η ασθένεια παίρνει διαφορετική μορφή, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο των προσβληθέντων.

Επτά στους δέκα ασθενείς παρουσίασαν αυτά τα δύο συμπτώματα, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Intern Medicine.

Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν περισσότεροι από 1.400 άνθρωποι που είχαν επιβεβαιωμένα προσβληθεί από τον κορονοϊό SARS-CoV-2.

Τα άλλα συχνότερα συμπτώματα ήταν η βουλωμένη μύτη (67,8%), ο βήχας (63,2%), η κόπωση (63,3%), οι μυικοί πόνοι (62,5%), η καταρροή (60,1%) και η αγευσία (54,2%).
Αντιθέτως, πυρετό εμφάνισαν λιγότεροι από τους μισούς ασθενείς (45,4%).

Αυτή η πρώτη επιδημιολογική έρευνα σε Ευρωπαίους ασθενείς με μη σοβαρή μορφή της Covid-19 έγινε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ενώσεων Ωτορινολαρυγγολόγων (IFOS) με στόχο να διαπιστωθεί πόσο συχνά είναι τα συμπτώματα της ανοσμίας και της αγευσίας (απώλεια όσφρησης και γεύσης), τα οποία έχουν αναφέρει αρκετοί ασθενείς αφότου έφτασε η πανδημία στην Ευρώπη. Τα προκαταρκτικά συμπεράσματα είχαν δοθεί στη δημοσιότητα στις αρχές Απριλίου.

Η πλήρης έρευνα που έγινε σε πέντε χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία και Ελβετία) επιβεβαιώνει ότι η ανοσμία είναι «ένα ειδικό σύμπτωμα» της Covid-19 και όχι απλώς συνέπεια της βουλωμένης μύτης. «Η δυνατότητα της Covid-19 να διεισδύει στον οσφρητικό βολβό και κατά συνέπεια στο κεντρικό νευρικό σύμπτωμα είναι ίσως μια εξήγηση» του φαινομένου, σύμφωνα με το νοσοκομείο Φος.

Η ανοσμία και η αγευσία είχαν αναφερθεί ελάχιστα στις μελέτες που έγιναν σε Κινέζους ασθενείς, των οποίων τα κυριότερα συμπτώματα ήταν ο πυρετός, ο βήχας και η δύσπνοια.

Η μελέτη της IFOS εκτιμά ότι αυτή η διαφοροποίηση μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι οι κινεζικές μελέτες αφορούσαν ασθενείς που νοσηλεύονταν με βαριά μορφή της νόσου. Οι συγγραφείς υποθέτουν επίσης ότι οι διαδοχικές γενετικές μεταλλάξεις του κορονοϊού μπορεί να προκαλούν διαφορετικά συμπτώματα.

Η συχνότητα των συμπτωμάτων επίσης διαφέρει, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο.
Έτσι, οι νέοι παρουσιάζουν συχνότερα συμπτώματα στα αυτιά, τη μύτη και το λάρυγγα ενώ οι ηλικιωμένοι εμφανίζουν πυρετό, κόπωση και απώλεια όρεξης. Βήχας και πυρετός είναι τα «ανδρικά» συμπτώματα ενώ οι γυναίκες παρουσιάζουν ανοσμία, πονοκεφάλους και βουλωμένη μύτη.






ΑΠΕ

Γλαύκωμα: 9 ύποπτα συμπτώματα που δεν πρέπει ποτέ να αγνοείτε

 

Παγκόσμια Εβδομάδα Γλαυκώματος αυτή που διανύουμε (10-16 Μαρτίου 2019) και στο προσκήνιο έρχεται ο «σιωπηρός κλέφτης της όρασης» ο οποίος έως το 2020 εκτιμάται ότι θα έχει οδηγήσει στην τύφλωση 11,2 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Όπως αναφέρουν η Παγκόσμια Εταιρεία Γλαυκώματος (World Glaucoma Association - WGA) και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ασθενών με Γλαύκωμα (World Glaucoma Patient Association - WGPA) που έχουν θεσπίσει την Παγκόσμια Εβδομάδα Γλαυκώματος, η νόσος δεν προκαλεί συμπτώματα (τουλάχιστον στα αρχικά στάδια), γι’ αυτό και αποκαλείται «σιωπηρός κλέφτης της όρασης».

Αυτή η «σιωπηρή» πορεία έχει ως συνέπεια πολλοί ασθενείς να μην γνωρίζουν ότι πάσχουν, με συνέπεια να υφίστανται μη αναστρέψιμες βλάβες στην όρασή τους. Στην πραγματικότητα, ποσοστό έως και 50% των πασχόντων στις ανεπτυγμένες χώρες και το 90% στις αναπτυσσόμενες δεν ξέρουν ότι έχουν γλαύκωμα.

Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, η WGA και η WGPA ένωσαν το 2010 τις δυνάμεις τους και θέσπισαν την Παγκόσμια Εβδομάδα Γλαυκώματος, ώστε να ενημερωθεί το ευρύ κοινό και να αρχίσει να πηγαίνει για ετήσιο προληπτικό οφθαλμολογικό έλεγχο.

Σύμφωνα με υπολογισμούς των δύο οργανισμών, 76 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα πάσχουν από γλαύκωμα έως το 2020. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται 200.000-250.000 Έλληνες, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ελληνικής Εταιρείας Γλαυκώματος.

Όπως εξηγεί ο χειρουργός-οφθαλμίατρος Δρ. Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, MD, ιδρυτής και επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας LaserVision, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School, το γλαύκωμα δεν είναι μία ασθένεια, αλλά μία ομάδα ασθενειών οι οποίες προκαλούν προοδευτικές βλάβες στο οπτικό νεύρο. Το οπτικό νεύρο μεταφέρει τα οπτικά ερεθίσματα στον εγκέφαλο, για να δημιουργηθεί η όραση.

«Η κύρια αιτία της βλάβης στο οπτικό νεύρο είναι η σταδιακή αύξηση της πίεσης στο εσωτερικό των ματιών (ενδοφθάλμια πίεση)», λέει. «Η αύξηση αυτή στην αρχή δεν δημιουργεί πρόβλημα: συνήθως απαιτούνται 3-4 χρόνια (χωρίς θεραπεία) για να αρχίσουν αλλοιώσεις στο οπτικό νεύρο. Ακόμα όμως κι όταν αρχίσουν οι αλλοιώσεις, συνήθως δεν γίνονται αμέσως αντιληπτές».

Παρότι δεν υπάρχει τρόπος ίασης του γλαυκώματος, υπάρχουν τρόποι να παρεμποδιστεί η εξέλιξή του και έτσι να διασωθεί η όραση. Για να επιτευχθεί αυτό, απαραίτητος είναι ο προληπτικός έλεγχος των ματιών μία φορά τον χρόνο, αλλά και το να έχουμε το νου μας για ύποπτα συμπτώματα.

«Η Παγκόσμια Εβδομάδα Γλαυκώματος είναι μοναδική ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν όλοι πως το 50% των βλαβών από το γλαύκωμα μπορούν να γίνουν αντιληπτές μόνο με την επιμελή εξέταση των ματιών από τον οφθαλμίατρο», τονίζει ο Δρ. Κανελλόπουλος.

Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν πηγαίνουν συχνά στον οφθαλμίατρο. Έρευνα που είχε δημοσιοποιήσει το 2013 η Ελληνική Οφθαλμολογική Εταιρεία είχε δείξει πως ένας στους πέντε κατοίκους της χώρας μας δεν έχει επισκεφθεί ποτέ στη ζωή του οφθαλμίατρο. Επιπλέον, δύο στους πέντε (ποσοστό 42%) δεν έχουν μετρήσει ποτέ την πίεση των ματιών τους.

Τα ύποπτα συμπτώματα

Πολύ σημαντικό είναι, όπως προαναφέρθηκε να γνωρίζουμε τα ύποπτα συμπτώματα για γλαύκωμα, ώστε να απευθυνόμαστε εγκαίρως στον οφθαλμίατρο. Τα συμπτώματα αυτά είναι:

1. 1. Θολερότητα (άλως) γύρω από τα φώτα. Το σύμπτωμα αυτό μπορεί να είναι πιο έντονο τη νύχτα κατά την οδήγηση. Ο ασθενής μπορεί να βλέπει «φωτοστέφανο» γύρω από τα φώτα στον δρόμο ή από τα φανάρια των διερχομένων οχημάτων.
2. 2. Ενδείξεις απώλειας της όρασης στο ένα ή και στα δύο μάτια. Ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει κάποιο «τυφλό» σημείο στο οπτικό πεδίο του (δεν θα βλέπει σε εκείνο το σημείο), μείωση της οπτικής οξύτητας (θα αρχίσει να μην βλέπει καλά) ή/και μείωση της περιφερειακής όρασης (θα βλέπει καλά όταν κοιτάζει ευθεία, αλλά όχι στα πλάγια).
3. 3. Πόνος ή αίσθημα πίεσης στο μάτι. Ο πόνος μπορεί να είναι οξύς ή διάχυτος, ενώ το αίσθημα πίεσης μπορεί να είναι γενικευμένο μέσα στο μάτι.
4. 4. Θόλωμα των ματιών ή του λευκού τμήματος των ματιών. Το θόλωμα αυτό θα είναι ευδιάκριτο όταν ο ασθενής κοιτάζεται στον καθρέφτη.
5. 5. Ναυτία, με ή χωρίς έμετο, που συνοδεύεται από κάποιο ή κάποια άλλα από τα ύποπτα συμπτώματα.
6. 6. Χρόνιο κοκκίνισμα των ματιών. Τα κόκκινα μάτια που μοιάζουν κουρασμένα για πολλές αλλεπάλληλες μέρες, αποτελούν μερικές φορές πολύ πρώιμη ένδειξη γλαυκώματος.
7. 7. Εμφάνιση δακτυλίων ουρανίου τόξου γύρω από τα φώτα. Το να βλέπει κανείς δακτυλίους με τα χρώματα του ουρανίου τόξου γύρω από τα φώτα μπορεί να αποτελεί ένδειξη οξέος γλαυκώματος και χρειάζεται άμεσο έλεγχο από τον οφθαλμίατρο.
8. 8. Έντονος και αιφνίδιος πονοκέφαλος, που συνοδεύεται από ένα ή περισσότερα από τα άλλα συμπτώματα. Χρειάζεται άμεσο έλεγχο από τον οφθαλμίατρο.
9. 9. Έντονος και απότομος πόνος στο μάτι, δίχως να υπάρχει αιτία. Και αυτό είναι ένα σύμπτωμα που χρειάζεται άμεσο έλεγχο από τον οφθαλμίατρο.

«Το γλαύκωμα μπορεί να συμβεί στον καθένα», τονίζει ο Δρ. Κανελλόπουλος. «Παρότι ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί νόσο των ηλικιωμένων, στη Δύση αποτελεί την κύρια αιτία τύφλωσης στις ηλικίες κάτω των 65 ετών. Επίσης στο σχεδόν 80% των περιπτώσεων η διάγνωση γίνεται σε ηλικία 45-55 ετών, ενώ μερικές φορές ανιχνεύεται ακόμα και σε άτομα 25-30 ετών. Επειδή, λοιπόν, με την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να αποτραπεί το 90% των κρουσμάτων τύφλωσης, έχει μεγάλη σημασία το προληπτικό τσεκάπ και ο άμεσος έλεγχος όταν το άτομο έχει ύποπτα συμπτώματα».

Ο καρκίνος των ωοθηκών, προκαλεί πόνο, πρήξιμο χαμηλά στην κοιλιά, αίσθημα φουσκώματος, αύξηση βάρους, κούραση


του Γιώργου Μονεμβασίτη, M.D.*,
medlabnews.gr


Οι ωοθήκες είναι μέρος του γυναικείου συστήματος αναπαραγωγής. Υπάρχει μια ωοθήκη σε κάθε πλευρά της μήτρας. Βρίσκονται χαμηλά μέσα στην κοιλιά, αριστερά και δεξιά της μήτρας. Παράγουν τις γυναικείες ορμόνες, και απελευθερώνουν τα ωάρια.

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ένας κακοήθης όγκος στη μία ή και στις δύο ωοθήκες.

Υπάρχουν δύο τύποι, ο επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών, που είναι ο πιο κοινός τύπος καρκίνου των ωοθηκών, και ο μη επιθηλιακός καρκίνος. 


Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι παγκοσμίως ο όγδοος συχνότερος, προσβάλλοντας ετησίως 225.000 γυναίκες – μεταξύ αυτών, περίπου 800 Ελληνίδες. 

Ο κίνδυνος να εμφανίσει μια γυναίκα καρκίνο ωοθηκών κατά τη διάρκεια της ζωής είναι 1%.
Όμως η πιθανότητα αυτή ανεβαίνει στο 2,5% όταν υπάρχει μία συγγενής πρώτου βαθμού και στο 30-40% όταν υπάρχουν δύο συγγενείς πρώτου βαθμού με ανάλογο ιστορικό. Έτσι, είναι σαφές ότι η νόσος έχει κληρονομική προδιάθεση. Η ασθένεια αυτή μπορεί να εμφανιστεί μόνη της ή να συνδυαστεί με καρκίνο μαστού ή με καρκίνο εντέρου.


Η αιτία εμφάνισης καρκίνου στις ωοθήκες είναι άγνωστη.
Ωστόσο, οι ακόλουθοι παράγοντες αυξάνουν τις πιθανότητες μιας γυναίκας να αναπτύξει καρκίνο στις ωοθήκες: ηλικία, ιστορικό γέννησης παιδιών, ορμονικοί παράγοντες. Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ του καρκίνου των ωοθηκών και της πλούσιας σε λίπη διατροφής, της χρήσης ταλκ γύρω από την περιοχή των γεννητικών οργάνων, ή του ιού της παρωτίτιδας (μαγουλάδες).

Περίπου το 5% έως 10% των γυναικών στις οποίες γίνεται διάγνωση καρκίνου των ωοθηκών συνήθως έχουν οικογενειακό ιστορικό που αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης αυτής της μορφής καρκίνου.




ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ:

Ένας παράγοντας κινδύνου είναι κάτι που αλλάζει την πιθανότητα να πάθετε μια ασθένεια όπως ο καρκίνος. Έχοντας έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μια γυναίκα θα αναπτύξη καρκίνο των ωοθηκών, αλλά οι ερευνητές έχουν εντοπίσει αυτούς τους παράγοντες που μπορεί να έχουν επιπτώσεις στις πιθανότητες της εμφάνισης της νόσου

ΗΛΙΚΙΑ - Οι περισσότεροι καρκίνοι των ωοθηκών αναπτύσσουντε μετά την εμμηνόπαυση με τα μισά από αυτά σε γυναίκες 63 ετών ή μεγαλύτερα.

ΒΑΡΟΣ - Υπέρβαρες γυναίκες (ΔΜΣ τουλάχιστον 30) βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ - Γυναίκες που έχουν χρησιμοποιήσει αντισυλληπτικά χάπια είναι σε χαμηλότερο κίνδυνο ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ - Γυναίκες που είχαν τελειόμηνα εγκυμοσύνες διατρέχουν χαμηλότερο κίνδυνο.

ΔΙΑΦΟΡΑ - Τα φάρμακα γονιμότητας, θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, το οικογενειακό ιστορικό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο




Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

• Μία ή περισσότερες συγγενείς πρώτου βαθμού ( μητέρα, αδελφή, θυγατέρα) με καρκίνο ωοθήκης ή μαστού

• Οικογενειακό ιστορικό μαστού, ενδομήτριου ή/και καρκίνου εντέρου

• Ιστορία μη γονιμότητας ή χρήση φαρμάκων γονιμότητας

• Εβραική Ασκενάζυ κληρονομικότητα ( Ashkeazi Jewish heritage) και οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή της ωοθήκης

•Μια μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA 1 ή BRCA 2 (γνωστό ως γονίδιο καρκινικής ευπάθειας μαστού-ωοθήκης)






ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο καρκίνος των ωοθήκων είναι συχνά στα πρώτα στάδια μια σιωπηλή ασθένεια, πράγμα που σημαίνει ότι πολλές γυναίκες δεν έχουν καθόλου συμπτώματα. 




Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που μπορούν να υποδηλώνουν καρκίνο της ωοθήκης είναι:

• κοιλιακός τυμπανισμός/αίσθηση φουσκώματος

• απώλεια όρεξης

• ανεξήγητη αύξηση βάρους
• δυσκοιλιότητα
• κάψιμο στο στομάχι

• πόνο στη μέση

• συχνή ούρηση

• κοιλιακός/πυελικός πόνος
• κούραση



Όταν εμφανιστούν τα συμπτώματα, συνήθως είναι ασαφή και μπορεί να περιλαμβάνουνοίδημα, πίεση, δυσφορία ή πόνο στην κοιλιά, καούρα, ναυτία ή φούσκωμα, αλλαγές στις συνήθειες επίσκεψης στην τουαλέτα, όπως δυσκοιλιότητα, διάρροια και συχνουρία λόγω της πίεσης, κούραση και απώλεια όρεξης, ανεξήγητη απώλεια ή αύξηση του σωματικού βάρους, αλλαγές στο εμμηνορρυσιακό κύκλο ή μετεμμηνοπαυσιακή αιμορραγία, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. 




Τα παραπάνω συμπτώματα είναι κοινά σε πολλές ασθένειες και οι περισσότερες γυναίκες που εμφανίζουν κάποια από αυτά δεν έχουν απαραίτητα καρκίνο των ωοθηκών. 

Μόνο οι εξετάσεις μπορούν να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση.

Οι περισσότεροι όγκοι του καρκίνου των ωοθηκών υπάρχουν για κάποιο χρονικό διάστημα πριν βρεθούν. Μερικές φορές ο καρκίνος των ωοθηκών βρίσκεται απρόσμενα κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, όπως η υστερεκτομή.






ΔΙΑΓΝΩΣΗ


Ο γιατρός θα ψάξει για μάζα ή όγκο με ψηλάφιση στην περιοχή της κοιλιάς και με κολπική εξέταση.

Οι χημικές ουσίες που παράγονται από τα καρκινικά κύτταρα, όπως πρωτεΐνες, ανιχνεύονται στο αίμα. Ονομάζονται καρκινικοί δείκτες. Η εξέταση αίματος θα προσδιορίσει το επίπεδο των καρκινικών δεικτών Ca125.

Άλλες εξετάσεις περιλαμβάνουν κοιλιακό υπερηχογράφημα, διακολπικό υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία (CT), μαγνητική τομογραφία (MRI), ακτινογραφίες.

Ο εντοπισμός της έκτασης της εξάπλωσης του καρκίνου ονομάζεται “σταδιοποίηση”. Η σταδιοποίηση του καρκίνου βοηθάει τους γιατρούς να αποφασίσουν το είδος της θεραπευτικής αγωγής.

Μια απλουστευμένη μορφή ενός συστήματος σταδιοποίησης περιγράφεται παρακάτω:

•Στάδιο I – Ο καρκίνος βρίσκεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες.

•Στάδιο ΙΙ – Ο καρκίνος βρίσκεται στη μία ή και στις δύο ωοθήκες και έχει εξαπλωθεί σε άλλα κοντινά όργανα.

•Φάση ΙΙΙ – Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στα εσωτερικά τοιχώματα της κοιλιάς, των εντέρων ή των λεμφαδένων της κοιλιάς και της λεκάνης.

•Στάδιο IV – Ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί έξω από την κοιλιά, για παράδειγμα, στο συκώτι, στους πνεύμονες ή σε μακρινούς λεμφαδένες.




ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία για τον καρκίνο των ωοθηκών εξαρτάται από το είδος του καρκίνου, το στάδιο, τη γενική κατάσταση της υγείας και την καλή φυσική κατάσταση της ασθενούς, τις συστάσεις των γιατρών.

Ο επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών συνήθως αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία.

Οι οριακοί όγκοι αντιμετωπίζονται με χειρουργική επέμβαση. Ο μη επιθηλιακός καρκίνος των ωοθηκών αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση ή/και χημειοθεραπεία.

Το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, με κυριότερο το στάδιο της νόσου. 


Η πενταετής επιβίωση σε αρχικό στάδιο είναι πάνω από 70% (φθάνει το 93%, κατά την ΑCS), ενώ σε προχωρημένο στάδιο είναι γύρω στο 30%. 


Συνήθως, επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου για περίοδο άνω των πέντε ετών σημαίνει και ίαση.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης του καρκίνου των ωοθηκών.




Πηγή

AMERICAN CANCER SOCIETY

CANCER CARE



* Ο Γιώργος Μονεμβασίτης είναι Μαιευτήρας-Γυναικολόγος.

Επ. Καθηγητής Παν/μίου Cornell, H.Π.Α., 
Εξειδικευτής στην Ουρογυναικολογία και Χειρουργική Χαλάρωσης Πυέλου.







Read more:http://medlabgr.blogspot.com/2014/12/ovarian-cancer.html#ixzz56vvDjc9q