Μια χαμένη πόλη των Μάγια η οποία βρισκόταν κρυμμένη στη ζούγκλα του Μεξικού, ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν μεταπτυχιακό φοιτητή.

Η ανακάλυψη της πόλης – η οποία πήρε το όνομα Βαλεριάνα από τους επιστήμονες– έγινε τυχαία τυχαία χάρη στην τεχνολογία Lidar, η οποία χρησιμοποιεί λέιζερ για την χαρτογράφηση και την ανάλυση αρχαιολογικών τοπίων.

Ο υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Tulane, Λουκ Όλντ-Τόμας, εντόπισε δεδομένα LiDar που είχε συλλέξει το 2013 μια μεξικανική οργάνωση στο πλαίσιο ενός έργου παρακολούθησης δασών που ονομάζεται Alianza και το οποίο στοχεύει στη μείωση των εκπομπών από την αποψίλωση και την υποβάθμιση των δασών.

Πυραμίδες, γήπεδα, μονοπάτια που δυνέδεαν γειτονιές και αμφιθέατρα, αποτελούν τα ευρήματα της αρχαιολογικής ομάδας, σε κοντινή απόσταση από τη σύγχρονη πολιτεία Καμπέτσε. Η χαμένη πόλη, σύμφωνα με το CNN, εκτιμάται ότι φιλοξενούσε περίπου 30.000 έως 50.000 ανθρώπους. Όπως και άλλες μεγάλες πρωτεύουσες των Μάγια, η Βαλεριάνα διέθετε μια δεξαμενή, ένα γήπεδο, πυραμίδες, έναν φαρδύ δρόμο και πλατείες. Συνολικά, οι ερευνητές εντόπισαν 6.764 δομές στη Βαλεριάνα και σε άλλους κοντινούς αγροτικούς και αστικούς οικισμούς διαφόρων μεγεθών.

«Από τη μια σε εκπλήσσει. Το βλέπεις και εντυπωσιάζεσαι. Από την άλλη, επιβεβαιώνει αυτό που πίστευα», ανέφερε ο Λιουκ Ολντ-Τόμας, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Tulane.

Το Καμπέτσε βρίσκεται ανάμεσα σε δύο σχετικά καλά εξερευνημένες περιοχές – το βόρειο Γιουκατάν και τις νότιες πεδιάδες των Μάγια – αλλά οι αρχαιολόγοι το είχαν αγνοήσει, είπε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Μαρτσέλο Κανούτο, καθηγητής στο τμήμα ανθρωπολογίας του Tulane.

Στο βορρά, οι τοποθεσίες των Μάγια όπως το Chichén Itzá είναι ιδιαίτερα ορατές. «Είναι εύκολα αναγνωρίσιμες και προσβάσιμες», είπε ο Κανούτο. Για δεκαετίες, το Καμπέτσε δεν ήταν εύκολα προσβάσιμο. Ωστόσο, η νέα μελέτη και άλλες έρευνες που χρησιμοποιούν την τεχνολογία LiDAR έχουν αλλάξει τα δεδομένα.

«Αυτή είναι μια νέα εποχή για όλους μας, γιατί τώρα μπορούμε να δούμε εκεί που δεν μπορούσαμε να δούμε πριν», πρόσθεσε ο Κανούτο.

Οι νέες σαρώσεις LiDAR αναδεικνύουν επίσης τη σύνδεση μεταξύ των οικισμών των Μάγια και υποδηλώνουν την πολυπλοκότητα των πόλεών τους ανεξάρτητα από το μέγεθός τους, εξήγησε ο Κάρλος Μοράλες-Αγκιλάρ, αρχαιολόγος και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Η έρευνά του για τους οικισμούς των Μάγια στη Γουατεμάλα συμφωνεί με τα νέα ευρήματα.

«Τα μοτίβα πυκνής εγκατάστασης δείχνουν ότι οι Μάγια ήταν ιδιαίτερα οργανωμένοι, με εκτεταμένα δίκτυα δρόμων ή πεζοδρομίων, κατοικημένες περιοχές και αμυντικές κατασκευές», είπε ο αρχαιολόγος. Η μελέτη δείχνει περαιτέρω ότι οι Μάγια προσάρμοσαν τις υποδομές τους ώστε να ταιριάζουν με το φυσικό τοπίο.

«Αυτά τα ευρήματα αμφισβητούν την παραδοσιακή άποψη ότι οι πόλεις των Μάγια – συμπεριλαμβανομένης της ενδοχώρας τους – ήταν απομονωμένες πόλεις-κράτη ή περιφερειακά βασίλεια», είπε ο Μοράλες. Αντίθετα, αποκαλύπτουν «ένα τεράστιο, διασυνδεδεμένο δίκτυο αστικών και αγροτικών περιοχών που εκτείνεται σε όλη την επικράτειά τους σε όλη την ιστορία τους».

Η επανάσταση με την τεχνολογία LiDAR
Καθώς οι σαρώσεις του LiDAR αποκαλύπτουν περισσότερες από αυτές τις κρυμμένες πόλεις, τα δεδομένα θα αναδιαμορφώσουν τις προηγούμενες ερμηνείες της κλίμακας και της ποικιλομορφίας των οικισμών των Μάγια, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Η ανάλυση LiDAR έχει ωθήσει τις μελέτες αστικοποίησης και προτύπων οικισμών προς τα εμπρός με άνευ προηγουμένου τρόπους. Κάποιοι το αποκαλούν ακόμη και την επανάσταση του LiDAR», είπε ο Τομάς Γκαλαρέτα Σερβέρα, επίκουρος καθηγητής ανθρωπολογίας και λατινοαμερικανικών σπουδών στο Kenyon College στο Οχάιο, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

«Οι αρχαιολόγοι έχουν τώρα ένα νέο πλαίσιο για να ερευνήσουν πώς αυτοί οι αρχαίοι άνθρωποι προσαρμόστηκαν και ευδοκίμησαν στο περιβάλλον τους για χιλιάδες χρόνια. Και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό!» είπε. 

Μια σπάνια «λίμνη θανάτου» ανακαλύφθηκε στον πυθμένα της Ερυθράς Θάλασσας και μπορεί να προσφέρει στοιχεία για τη ζωή σε άλλους πλανήτες.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι συνάντησαν τις λίμνες άλμης, οι οποίες βρίσκονται περισσότερο από ένα μίλι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ έκαναν εξερεύνηση στον Κόλπο της Άκαμπα.

«Κάθε ζώο που περιπλανιέται μέσα στην άλμη ακινητοποιείται ή σκοτώνεται αμέσως»

Οι αλμυρές υποθαλάσσιες λίμνες αποτελούν ένα από τα πιο ακραία περιβάλλοντα στη Γη και πιστεύεται ότι σχηματίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Ευεργετικές ιδιότητες

Μπορεί επίσης να περιέχουν εν δυνάμει ενώσεις που καταπολεμούν τον καρκίνο, λένε οι επιστήμονες, με βάση βιοδραστικά μόρια που έχουν απομονωθεί προηγουμένως από μικρόβια της λίμνης άλμης στην Ερυθρά Θάλασσα.

Παρά τις ευεργετικές τους ιδιότητες, οι λίμνες δεν περιέχουν οξυγόνο γεγονός που τις καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνες.

Ο ερευνητής Sam Purkis δήλωσε στο Live Science: «Κάθε ζώο που περιπλανιέται μέσα στην άλμη ακινητοποιείται ή σκοτώνεται αμέσως».

Οι θηρευτές παραμονεύουν κοντά για να «τραφούν από τα άτυχα» πλάσματα που κολυμπούν μέσα, πρόσθεσε.

Οι λίμνες θα μπορούσαν επίσης να προσφέρουν μυστικά για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν οι ωκεανοί στη Γη πριν από εκατομμύρια χρόνια.

«Μέχρι να κατανοήσουμε τα όρια της ζωής στη Γη, θα είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε αν οι εξωγήινοι πλανήτες μπορούν να φιλοξενήσουν έμβια όντα. Η ανακάλυψή μας μιας πλούσιας κοινότητας μικροβίων που επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα μπορεί να βοηθήσει στην ανίχνευση των ορίων της ζωής στη Γη και μπορεί να εφαρμοστεί στην αναζήτηση ζωής αλλού στο ηλιακό μας σύστημα και πέρα από αυτό», εξήγησε ο Purkis.

Οι λίμνες άλμης βρίσκονται σε έναν βόρειο θύλακα της Ερυθράς Θάλασσας, μόλις 1,25 μίλια από τις ακτές της Αιγύπτου.

Ο καρκίνος θεωρείται ασθένεια της σύγχρονης εποχής, ωστόσο συγκλονιστικές αποκαλύψεις από την αρχαία Αίγυπτο δείχνουν ότι οι θεραπευτές της εποχής γνώριζαν την πάθηση.

Στοιχεία από ένα κρανίο άνω των 4.000 ετών αποκαλύπτουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γιατροί προσπάθησαν να θεραπεύσουν ορισμένους καρκίνους με χειρουργική επέμβαση. Είναι η αρχαιότερη γνωστή χειρουργική επέμβαση σε καρκινοπαθή, τονίζουν οι επιστήμονες στην επιθεώρηση Frontiers of Science. «Εδώ αρχίζει η σύγχρονη ιατρική» τονίζουν.

Τα ευρήματα των αρχαιολόγων

Το κρανίο που εξέτασαν οι αρχαιολόγοι χρονολογείται μεταξύ του 2686 και του 2345 π.Χ. και θεωρείται πως ανήκει σε άνδρα περίπου 30-35 ετών. Πάνω στο κρανίο υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ενός μεγάλου καρκινικού όγκου και πάνω από 30 αλλοιώσεων από μεταστάσεις. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποιες από τις αλλοιώσεις είχαν γύρω τους σημάδια από αιχμηρό αντικείμενο, πιθανόν μεταλλικό. Γεγονός που αποδεικνύει πως οι γιατροί της εποχής είχαν προσπαθήσει να κάνουν μια επέμβαση για να σώσουν τη ζωή του. Οι αρχαιολόγοι μελέτησαν και το κρανίο μίας γυναίκας στην αρχαία Αίγυπτο. Και εκεί εντόπισαν ενδείξεις καρκινικού όγκου στο κρανίο και τραύματα στο κρανίο που προέρχονταν από αιχμηρό αντικείμενο, ωστόσο τα τραύματα είχαν επουλωθεί!

Το αρχαιότερο δάσος που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στη Γη ανακάλυψαν επιστήμονες από πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, το οποίο μάλιστα βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από τη Νέα Υόρκη.

Η ομάδα των επιστημόνων γνώριζε εδώ και χρόνια την ύπαρξη του συγκεκριμένου δάσους αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που ερευνήθηκε σε βάθος για να διαπιστωθεί η ηλικία των φυτών και των δέντρων που φύονται εκεί.

Το δάσος είχε ενδείξεις ότι υπήρχαν εκεί κάποια πολύ πρώιμα φυτά – ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν να τα έχουν δει ακόμη και οι δεινόσαυροι, αναφέρει το BBC.

Οι ομάδες, από το Πανεπιστήμιο του Binghamton στις ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ στην Ουαλία, πιστεύουν ότι το δάσος απλωνόταν σε μία έκταση περίπου 400 χιλιομέτρων.

Η ανακάλυψή αφορά τη μελέτη της παλαιοβοτανικής

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν το δάσος στον πυθμένα ενός λατομείου σε ένα μέρος που ονομάζεται Κάιρο, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Η χαρτογράφηση της περιοχής ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια, το 2019.

Εξετάζοντας τα απολιθώματα διαφόρων φυτών και δέντρων που βρέθηκαν στην περιοχή, ανακάλυψαν ότι πρόκειται για το αρχαιότερο δάσος που έχει βρεθεί στη Γη μέχρι στιγμής. Άλλα εξαιρετικά παλιά δάση περιλαμβάνουν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου και το δάσος Γιοκουσίμα στην Ιαπωνία.

Οι ειδικοί εργάζονται για να μάθουν τις ακριβείς ηλικίες των φυτών

Η ανακάλυψή τους αφορά τη μελέτη της παλαιοβοτανικής, δηλαδή τη μελέτη αρχαίων φυτών. Οι ειδικοί εργάζονται για να μάθουν τις ακριβείς ηλικίες των φυτών και των δέντρων που φύονται στην περιοχή, όπου βράχοι ηλικίας έως και 385 εκατομμυρίων ετών φέρονται να συγκρατούν τον απολιθωμένο θησαυρό της δασικής περιοχής.

Πολλά από τα απολιθωμένα δέντρα που βρέθηκαν σε αυτό το δάσος θα αναπαράγονταν χρησιμοποιώντας σπόρους. «Η περιοχή του Καΐρου είναι πολύ ιδιαίτερη», δήλωσε το 2019 στο Science ο Κρίστοφερ Μπέρι, παλαιοβοτανολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ.

Δάσος

«Περπατάτε μέσα στις ρίζες αρχαίων δέντρων. Στεκόμαστε  στην επιφάνεια του λατομείου μπορούμε να ανακατασκευάσουμε στη φαντασία μας το ζωντανό δάσος γύρω μας», είχε πει.

Εδώ και χρόνια, ο Μπέρι και οι συνάδελφοί του εξετάζουν απολιθώματα φυτών και δέντρων στην περιοχή για να τους βοηθήσουν να χτίσουν την υπόθεσή τους.

Το δάσος, που απέχει μόλις δύο ώρες οδήγησης από τη γέφυρα Τζορτζ Ουάσινγκτον της Νέας Υόρκης.

Όσοι ενδιαφέρονται να επισκεφθούν την ακριβή τοποθεσία θα απογοητευτούν, τουλάχιστον προς το παρόν – το λατομείο ανήκει στην πόλη του Καΐρου και επί του παρόντος προορίζεται αυστηρά για επιστημονική μελέτη, από ενδιαφέρον για τη διατήρηση της περιοχής.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα αρχαιότερα παπούτσια στον κόσμο. Ο λόγος για ένα ζευγάρι χειροποίητα σανδάλια που πιστεύεται ότι κατασκευάστηκαν πριν από περίπου 6.000 χρόνια.

Τα σανδάλια είναι μεταξύ των αντικειμένων που ανακαλύφθηκαν σε μια σπηλιά στην Ισπανία, η οποία των 19^ο αιώνα είχε λεηλατηθεί από ανθρακωρύχους.

Τα παπούτσια είχαν διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση, εξαιτίας της χαμηλής υγρασίας και των δροσερών ανέμων που επικρατούσαν στο σπήλαιο.

Τα αντικείμενα «είναι το παλαιότερο και καλύτερα διατηρημένα αντικείμενα από φυτικές ίνες που ανακαλύπτονται στη νότια Ευρώπη» δήλωσε η αρχαιολόγος Maria Herrero Otal, που συνυπογράφει τη σχετική μελέτη.

«Οι τεχνικές και ο τρόπος με τον οποίο επεξεργάζονταν το δέρμα αναδεικνύει τις ικανότητες των προϊστορικών κοινοτήτων», πρόσθεσε.

Νέες τεχνικές χρονολόγησης που χρησιμοποιήθηκαν έδειξαν ότι η συλλογή των 76 αντικειμένων που βρέθηκαν στο σπήλαιο ήταν περίπου 2.000 χρόνια παλαιότερη από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως. Μάλιστα, ορισμένα αντικείμενα κατασκευάστηκαν έως και πριν από 9.000.

Η συλλογή βρέθηκε σε μια σπηλιά στην Ανδαλουσία, την οποία προσέγγισε για πρώτη φορά το 1831 ένας γαιοκτήμονας στην προσπάθεια του να μαζέψει γκουάνο από νυχτερίδες.

Δύο δεκαετίες αργότερα ανθρακωρύχοι που πραγματοποιούσαν εξόρυξη ανακάλυψαν μια στοά που περιείχε μερικώς μουμιοποιημένα πτώματα, καλάθια, ξύλινα εργαλεία και -μεταξύ άλλων- δόντια αγριόχοιρου και ένα μοναδικό χρυσό διάδημα.

Την ανακάλυψη ενός αρχαιολογικού θησαυρού που αντιπροσωπεύεται από έναν ναό της θεάς Αφροδίτης από τον 5ο αιώνα π.Χ., καθώς και έναν αριθμό αρχαιολογικών ευρημάτων που ανήκουν στο ναό του Amun Grip, ανακοίνωσαν οι αιγυπτιακές αρχές.

Σημειώνεται πως ο θησαυρός είδε το φως της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια υποβρύχιων ανασκαφών στη βυθισμένη πόλη του Θώνης Ηρακλείου στον κόλπο Abu Qir στην Αλεξάνδρεια και αποκαλύφθηκε από την κοινή αιγυπτιακή-γαλλική αρχαιολογική αποστολή μεταξύ του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου και του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Θαλάσσιας Αρχαιολογίας, ενώ στο εσωτερικό του ναού περιελάμβανε αρχαιολογικά χάλκινα και κεραμικά αγγεία εισαγόμενα από την Ελλάδα, εκτός από τα υπολείμματα κτιρίων με ξύλινα δοκάρια που χρονολογούνται στον πέμπτο αιώνα π.Χ., σύμφωνα με το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων.

Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ναυτιλιακής Αρχαιολογίας, Frank Goddio, είπε ότι η αποστολή βρήκε επίσης την περιοχή όπου κρύβονταν προσφορές, όρκοι και πολύτιμα αντικείμενα στον δυτικό ναό του Amun, ο οποίος είναι μια ομάδα χρυσών κοσμημάτων που περιλαμβάνει σκουλαρίκια στο σχήμα κεφαλιού λιονταριού, μάτι wajit, μενταγιόν και αγγεία από αλάβαστρο. Χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση αρωμάτων και καλλυντικών αλοιφών, εκτός από ένα σετ ασημένιων πιάτων που χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές και ταφικές τελετουργίες, ασβεστολιθική λαβή αναθημάτων και χάλκινη κανάτα σε σχήμα πάπιας.

Από την πλευρά του, ο Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Βυθισμένων Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων, Ισλάμ Σελίμ, δήλωσε σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα «Sky News Arabia», «Η βυθισμένη πόλη Τώνης Ηρακλείου χρονολογείται από τον όγδοο αιώνα π.Χ. βρίσκεται 7 χιλιόμετρα από την ακτή του Αμπού Κιρ, και θεωρούνταν το μεγαλύτερο λιμάνι της Αιγύπτου.», πριν να ίδρυσει ο Μέγας Αλέξανδρος την πόλη της Αλεξάνδρειας το 331 π.Χ.

Ο Saleem αποκάλυψε περισσότερες πληροφορίες, λέγοντας:

• Οι σεισμοί που έπληξαν τη χώρα στο παρελθόν προκάλεσαν την πλήρη βύθιση της πόλης κάτω από τη θάλασσα και ανακαλύφθηκε ξανά το 2000.
• Εκτός από τον ναό της Αφροδίτης, που αποκαλύφθηκε σήμερα, η πόλη περιλαμβάνει έναν ναό του Έζμπες και έναν ναό του Ηρακλή, γι’ αυτό και δόθηκε αυτό το όνομα στην πόλη.
• Πριν από τον ερχομό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αυτή η περιοχή ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, καθώς ήταν το μεγαλύτερο αιγυπτιακό λιμάνι εκείνη την εποχή στο τέλος του κλάδου Canopus, που ήταν ένας από τους επτά κλάδους του Νείλου εκείνη την εποχή. .
• Το λιμάνι βρισκόταν στο σημείο συνάντησης του κλάδου Canopus του Νείλου με τη Μεσόγειο Θάλασσα.
• Τα σκάφη έρχονταν από την Ευρώπη στη Μεσόγειο και έμπαιναν στον Νείλο μέσω του κλάδου Canopus και έφταναν στο Qeft στην Qena. Τα εμπορεύματα μεταφέρονταν μέσω ζώων σε βάρκες στο την Ερυθρά Θάλασσα για να αναχωρήσει προς την Ασία και την Ανατολική Αφρική.
• Λόγω της σημασίας του σημείου συγκέντρωσης στον κόλπο Abu Qir, είναι μια περιοχή γεμάτη ναούς και μνημεία που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί.
• Οι ανασκαφές για βυθισμένες αρχαιότητες σε εκείνη την περιοχή ξεκίνησαν το έτος 2000 και κάθε χρόνο ανακαλύπτουμε νέους θησαυρούς γιατί κάθε χρόνο αναπτύσσεται ερευνητικός εξοπλισμός και μας βοηθά να κάνουμε περισσότερες ανακαλύψεις.

Στην ίδια περιοχή έχουμε βρει μέχρι στιγμής τα συντρίμμια 73 σκαφών.Επίσης βρήκαμε κτίρια, τείχη ναών και αποβάθρες λιμανιών.Η περιοχή δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα τα μυστικά και τους θησαυρούς της.

Πηγή: ΕΡΤ

Μια επιγραφή στα κυριλλικά που χρονολογείται από την εποχή του Τσάρου Συμεών Α’ του Μεγάλου, έφεραν στο φως οι αρχαιολογικές έρευνες, τόνισε ένα μέλος της ομάδας του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, ο αρχαιολόγος Ιβαϊλο Κάνεφ, σύμφωνα με το βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων.

Το σημείο που εντοπίστηκε το εύρημα ήταν είναι ένα οχύρωμα σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Μπαλάκ Ντερέ δίπλα στο χωριό Χούχλα, κοντά στο Ιβαΐλοβγκραντ στη νότια Βουλγαρία.

Ο Κάνεφ ανακάλυψε ένα φυλαχτό από μολύβδινη πλάκα διπλωμένο στη μέση, καθώς εξερευνούσε την τοποθεσία στο Μπαλάκ Ντερέ.

Η επακόλουθη διαδικασία συντήρησης από την καθηγήτρια Βεσελίνα Ινκοβα έφερε στο φως μια επιγραφή με κυριλλικά γράμματα. Στη συνέχεια, ενώ το αποκρυπτογραφούσε ο καθηγητής Γκεόργκι Σινγκαλέβιτς υπέθεσε ότι η αρχή του κειμένου εισερχόταν στην εσωτερική πλευρά της πλάκας. Οι ερευνητές την ξεδίπλωσαν προσεκτικά και βρήκαν μια μεγάλη παλαιά βουλγαρική κυριλλική επιγραφή.

Το φυλαχτό της πλάκας μολύβδου χρονολογείται στο πρώτο μισό του 10ου αιώνα. Αυτό οδήγησε τους αρχαιολόγους να επικεντρωθούν στη λεγόμενη Χρυσή Εποχή του Τσάρου Συμεών Α’ (893-927), συγκρίνοντας ιστορικές πηγές από την εποχή εκείνη.

Τα ευρήματα τοποθετημένα στο αρχαιολογικό του περιβάλλον δίνουν στους επιστήμονες αφορμή να υποθέσουν ότι ανακάλυψαν ένα από τα αρχαιότερα κυριλλικά κείμενα που έχουν ανακαλυφθεί έως τώρα.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ραδιοσήματα με παράξενο μοτίβο που θυμίζει «χτύπο καρδιάς» και προέρχονται μέσα από την ατμόσφαιρα του Ήλιου ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων, τα οποία αν τα μελετήσουν, πιθανόν να κατανοήσουν καλύτερα τις ισχυρότερες εκρήξεις του ηλιακού συστήματος, τις ηλιακές εκλάμψεις.

«Η ανακάλυψη είναι απροσδόκητη», δήλωσε ο Sijie Yu, αστρονόμος στο Κέντρο Ηλιακής-Γεωμετρικής Έρευνας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Νιου Τζέρσεϊ, σε ανακοίνωση του πανεπιστημίου για τα ραδιοσήματα μέσα από τον Ήλιο, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα StudyFinds και μεταδίδει η ΕΡΤ. 

Ειδικότερα, οι αστρονόμοι εντόπισαν τα ραδιοσήματα μέσα σε μια ηλιακή έκλαμψη κατηγορίας C, σε ύψος 5.000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου. «Αυτό το μοτίβο είναι σημαντικό για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο απελευθερώνεται και διαχέεται η ενέργεια στην ατμόσφαιρα του Ήλιου κατά τη διάρκεια αυτών των απίστευτα ισχυρών ηλιακών εκρήξεων.

Ωστόσο, η προέλευση αυτών των επαναλαμβανόμενων μοτίβων (quasi-periodic pulsations, QPP) αποτελεί μυστήριο και θέμα συζήτησης μεταξύ των επιστημόνων», πρόσθεσε ο Sijie Yu.

Τι είναι οι ηλιακές εκλάμψεις

Οι ηλιακές ραδιο-εκρήξεις είναι έντονες εκρήξεις ραδιοκυμάτων από τον Ήλιο, οι οποίες συχνά συνδέονται με ηλιακές εκλάμψεις και είναι γνωστό ότι εκπέμπουν ραδιοσήματα με επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Οι ερευνητές εντόπισαν τα ραδιοσήματα ενώ μελετούσαν τις μικροκυματικές παρατηρήσεις μιας ηλιακής έκλαμψης, με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Expanded Owns Valley Solar Array (EOVSA).

Το EOVSA παρατηρεί συστηματικά τον Ήλιο σε ένα ευρύ φάσμα μικροκυματικών συχνοτήτων από 1 έως 18 gigahertz (GHz) και είναι ευαίσθητο στη ραδιοακτινοβολία που εκπέμπεται από ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας στην ατμόσφαιρα του Ήλιου, τα οποία ενεργοποιούνται στις ηλιακές εκλάμψεις.

Ο «χτύπος καρδιάς»

Παρατηρώντας την ηλιακή έκλαμψη, η ομάδα εντόπισε ραδιοεκρήξεις με ένα μοτίβο που επαναλαμβανόταν κάθε 10 με 20 δευτερόλεπτα. Το μοτίβο αυτό θύμιζε «χτύπο καρδιάς», είπε ο Yuankun Kou, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Nanjing της Κίνας και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Προς έκπληξή τους, οι ερευνητές εντόπισαν και ένα δεύτερο ραδιοσήμα που παλλόταν με παρόμοιο τρόπο. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο EOVSA, οι ερευνητές μέτρησαν το ενεργειακό φάσμα των ηλεκτρονίων στις δύο ραδιοπηγές και διαπίστωσαν ότι και οι δύο είναι στενά συνδεδεμένες.

Η ομάδα δημιούργησε επίσης ένα αριθμητικό μοντέλο της ηλιακής έκλαμψης χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις που ελήφθησαν από τον δορυφόρο GOES της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ (NOAA). Ο δορυφόρος μπορεί να μετρήσει τις εκπομπές μαλακών ακτίνων Χ από την ατμόσφαιρα του Ήλιου σε δύο διαφορετικές ενεργειακές ζώνες.

Η ανάλυση των ερευνητών αποκάλυψε «νησίδες» μαγνητικού ρεύματος που μοιάζουν με φυσαλίδες, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν την ποσότητα της ενέργειας που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκρηξης.

«Η εμφάνιση μαγνητικών νησίδων παίζει βασικό ρόλο στη ρύθμιση του ρυθμού απελευθέρωσης ενέργειας κατά τη διάρκεια αυτής της έκρηξης», ανέφερε ο Xi Cheng, καθηγητής αστρονομίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο του Νιου Τζέρσεϊ. «Μια τέτοια περιοδική διαδικασία απελευθέρωσης ενέργειας οδηγεί σε μια επαναλαμβανόμενη παραγωγή ηλεκτρονίων υψηλής ενέργειας, η οποία εκδηλώνεται ως QPP στα μικροκύματα και στα μήκη κύματος των μαλακών ακτίνων Χ».

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, τα ευρήματα αποκαλύπτουν νέα στοιχεία για τις ηλιακές εκλάμψεις. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications».

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων του Ισραήλ αποκάλυψε την Πέμπτη ένα μολυβένιο βλήμα σφεντόνας από την ελληνιστική περίοδο που φέρει πάνω του μια ελληνική επιγραφή με όρκο νίκης σε μάχη και πιθανώς να συνδέεται με την ιστορία της Χανουκά.

Σύμφωνα με τα ισραηλινά ΜΜΕ, το βλήμα 2.200 ετών, έχει μήκος 4,4 εκατοστά. Ανασκάφηκε στην πόλη Γιαβνέ (σ.σ κατά τους ελληνορωμαϊκούς χρόνους, ήταν γνωστή ως Ιαμνία) και φέρει την επιγραφή «Νίκη του Ηρακλή και του Αρωνα», σε μια πιθανή απόπειρα εκφοβισμού του εχθρού.

«Δεν είναι απίθανο το βλήμα να σχετίζεται με τη σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων και των Ασμοναίων», δήλωσαν ο Πάμπλο Μπέτζερ και ο Δρ. Ντάνιελ Βάργκα, οι διευθυντές της ανασκαφής για λογαριασμό της Εφορείας Αρχαιοτήτων του Ισραήλ.

Ο Μπέτζερ είπε ότι βλήματα σαν αυτό «παρέχουν συγκεκριμένες αποδείξεις ότι μια τεράστια μάχη έλαβε χώρα εδώ (σ.σ στη Γιαβνέ) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου». Η πόλη ήταν σύμμαχος των Ελλήνων την εποχή της εξέγερσης των Ασμοναίων τον 2ο αιώνα π.Χ. ενάντια στην κυριαρχία της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών που κυβερνούσε ο Αντίοχος Δ′ Επιφάνης. Αποτέλεσμα της καταπιεστικής πολιτικής εξελληνισμού του Αντίοχου ήταν να ξεσπάσει η επανάσταση των Μακκαβαίων, η οποία θα οδηγούσε μετά από σκληρούς αγώνες στην ανεξαρτησία της Ιουδαίας.

Οι ερευνητές, ωστόσο, επισήμαναν ότι δεν είναι γνωστό σε ποιο πλαίσιο ακριβώς χρησιμοποιήθηκε η σφεντόνα και ότι δεν υπήρχαν πειστικές αποδείξεις ότι ανήκε σε Ελληνα στρατιώτη της ελληνιστικήςπεριόδου.

Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γιούλια Ουστίνοβα του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν η οποία αποκρυπτογράφησε την επιγραφή, «το ζευγάρι των θεοτήτων Αουρών (σ.σ θεότητα των Χαναναίων) και Ηρακλής θεωρούνταν οι θεϊκοί προστάτες της Γιαβνέ κατά την ελληνιστική περίοδο. Η επιγραφή σε βλήμα σφεντόνας είναι η πρώτη αρχαιολογική μαρτυρία των δύο προστατών της πόλης. Μέχρι σήμερα, το ζευγάρι ήταν γνωστό μόνο από μια επιγραφή στο ελληνικό νησί της Δήλου».

TWITTER/DAFNA GAZIT/ISRAEL ANTIQUITIES AUTHORITY

«Tα μολυβένια βλήματα από σφεντόνες είναι γνωστά στον αρχαίο κόσμο, ξεκινώντας από τον πέμπτο αιώνα π.Χ., αλλά στο Ισραήλ βρέθηκαν λίγες μεμονωμένα βλήματα σφεντόνας που περιέχουν επιγραφές. Οι επιγραφές μεταφέρουν ένα μήνυμα συσπείρωσης για τους πολεμιστές με στόχο να ανυψώσει το ηθικό τους, να τρομάξουν τον εχθρό ή ένα κάλεσμα που έχει σκοπό να ενεργοποιήσει μαγικά την ίδια τη σφαίρα της σφεντόνας», είπε η Ουστίνοβα.

AMIR COHEN VIA REUTERS

Το έθιμο της αναγραφής μηνυμάτων ή συνθημάτων πάνω σε πυρομαχικά έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τα αμερικανικά στρατεύματα ζωγράφισαν «Καλές διακοπές Χίτλερ» στις βόμβες που έριχναν πάνω σε γερμανικούς στόχους. Το 2001, μετά την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, τα στρατεύματα των ΗΠΑ έγραψαν μηνύματα πάνω σε βόμβες που προορίζονταν για τον Οσάμα Μπιν Λάντεν.

Πηγή: haaretz.com, Jerusalem Post

Επιστήμονες στη Βρετανία ανακάλυψαν μια νέα μορφή «εξωτικού» πάγου, που μοιάζει σε πυκνότητα και μοριακή δομή με το υγρό νερό περισσότερο από κάθε άλλο γνωστό τύπο πάγου, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση του νερού και των πολλών «ανωμαλιών» του. Επιπλέον, το νέο είδος πάγου είναι πιθανό ότι υπάρχει σε μακρινούς παγωμένους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος, όπως ο Γανυμήδης και η Ευρώπη.

Ο άγνωστος έως τώρα πάγος είναι άμορφος, δηλαδή τα μόρια του δεν έχουν οργανωμένη κρυσταλλική μορφή όπως του συνηθισμένου πάγου. Ο άμορφος πάγος, αν και σπάνιος στη Γη, είναι η βασική μορφή πάγου στο διάστημα, επειδή λόγω του ψυχρότερου περιβάλλοντος εκεί ο πάγος δεν διαθέτει αρκετή θερμική ενέργεια για να σχηματίσει κρυστάλλους.

Είναι πιθανό ότι υπάρχει σε μακρινούς παγωμένους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος

Οι ερευνητές του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL) και του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τους καθηγητές Χημείας Κρίστοφ Σάλτσμαν και Άγγελο Μιχαηλίδη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ονόμασαν τον νέο πάγο «μέσης πυκνότητας άμορφο πάγο» (MDA) και διαπίστωσαν ότι, αντίθετα με τους άλλους γνωστούς πάγους, έχει περίπου την ίδια πυκνότητα με το υγρό νερό. Η πυκνότητα του είναι 1,06 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, ενώ το νερό έχει πυκνότητα 1 γραμμάριο ανά κ.ε.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πάγος MDA, που μοιάζει με λεπτή λευκή σκόνη, μπορεί να υπάρχει μέσα σε παγωμένα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου. Μάλιστα, διαπιστώθηκε ότι όταν ο εν λόγω πάγος θερμαίνεται και κρυσταλλοποιείται, απελευθερώνει πολύ μεγάλες ποσότητες θερμότητας, κάτι που θα μπορούσε να πυροδοτεί τεκτονικές κινήσεις και παγο-σεισμούς στους παγωμένους δορυφόρους.

Ο δρ Σάλτσμαν δήλωσε ότι «το νερό αποτελεί το θεμέλιο όλης της ζωής. Η ύπαρξή μας εξαρτάται από αυτό, εκτοξεύουμε διαστημικές αποστολές σε αναζήτησή του, παρόλα αυτά από επιστημονική άποψη η κατανόησή μας γι’ αυτό είναι περιορισμένη. Γνωρίζουμε 20 κρυσταλλικές μορφές πάγου, όμως μόνο δύο βασικοί τύποι άμορφου πάγου είχαν ανακαλυφθεί προηγουμένως, ένας υψηλής και ένας χαμηλής πυκνότητας. Ανάμεσά τους υπήρχε ένα τεράστιο κενό πυκνότητας και έως τώρα γινόταν αποδεκτό ότι δεν υπάρχει κάποια ενδιάμεση μορφή. Η μελέτη μας δείχνει ότι ο άμορφος πάγος μέσης πυκνότητας έρχεται να καλύψει ακριβώς αυτό το κενό πυκνότητας».

Το νερό έχει πολλές παραξενιές και ανωμαλίες που έχουν προβληματίσει τους επιστήμονες εδώ και καιρό. Κανονικά, όταν παγώνει, αποκτά κρυσταλλική δομή, καθώς τα μόριά του διατάσσονται σε εξάγωνα, δημιουργώντας έτσι τον στερεό πάγο. Όμως ο πάγος είναι λιγότερο πυκνός από ό,τι το υγρό νερό, μια ασυνήθιστη ιδιότητα για κρύσταλλα. Το νερό έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητά του στους 4 βαθμούς Κελσίου και γίνεται λιγότερο πυκνό όσο παγώνει, εξ ου και ο πάγος επιπλέει. Επίσης όσο συμπιέζεται το υγρό νερό, τόσο η συμπίεσή του γίνεται ευκολότερη, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες άλλες ουσίες.

Ο άμορφος πάγος χαμηλής πυκνότητας ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1930, όταν οι επιστήμονες συμπίεσαν υδρατμούς πάνω σε μια μεταλλική επιφάνεια που είχε ψυχθεί στους -110 βαθμούς Κελσίου. Ο άμορφος πάγος υψηλής πυκνότητας ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1980, όταν κανονικός πάγος συμπιέστηκε στους σχεδόν -200 βαθμούς Κελσίου.

Ο νέος πάγος μέσης πυκνότητας ανακαλύφθηκε όταν κανονικός πάγος με εξαγωνική κρυσταλλική μορφή κονιορτοποιήθηκε και ψύχθηκε έως τους -196 βαθμούς μέσα σε ένα δοχείο με μεταλλικά σφαιρίδια. Κάποια στιγμή ο νέος πάγος MDA εμφανίστηκε ως κόκκοι κολλημένοι πάνω στις μεταλλικές μπάλες. Η μοριακή δομή του είναι χαοτική, μοιάζοντας με εκείνη του γυαλιού. Όταν ο εν λόγω άμορφος πάγος θερμαίνεται στους -120 βαθμούς Κελσίου, τότε γίνεται ξανά κρυσταλλικός και απελευθερώνει πολλή θερμότητα. Στη Γη γενικότερα ο άμορφος πάγος θεωρείται ότι υπάρχει μόνο στα ανώτερα και πιο ψυχρά στρώματα της ατμόσφαιρας. Στο διάστημα ο άμορφος πάγος αφθονεί. Οι κομήτες π.χ. ουσιαστικά είναι μεγάλα κομμάτια άμορφου πάγου χαμηλής πυκνότητας.