Οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι υπάρχουν εξωγήινοι σε έναν μακρινό πλανήτη, έπειτα από νέες παρατηρήσεις. Πρόκειται για τον εξωπλανήτη «K2-18 b», ο οποίος είναι υπερδιπλάσιος από τη Γη, απέχει 120 έτη φωτός από τον πλανήτη μας και βρίσκεται μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του στον αστερισμό του Λέοντα.

Οι επιστήμονες δήλωσαν πέρυσι ότι πίστευαν πως είχαν ανιχνεύσει το αέριο «διμεθυλοσουλφίδιο» (DMS) στην ατμόσφαιρά του, μια ένωση που «παράγεται μόνο από ζωντανούς οργανισμούς».

Τώρα, για να επιβεβαιωθεί η διαπίστωση, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα πραγματοποιήσει πολύωρες παρατηρήσεις του πλανήτη. Ωστόσο, οι λάτρεις του Διαστήματος θα πρέπει να περιμένουν αρκετούς μήνες για την πιστοποίηση και τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων.

Ο επικεφαλής των ερευνών για τον πλανήτη «K2-18 b» είναι ο αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Dr. Nikku Madhusudhan. Έχει ονομάσει τον πλανήτη «υδρόγειο κόσμο», που είναι ένας σχετικά νέος όρος που επινόησε για έναν βραχώδη πλανήτη με ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο και ωκεανούς νερού.

«Αν ανιχνεύσουμε DMS στον K2-18 b, αυτό τον τοποθετεί βασικά στην κορυφή των πιθανών ενδείξεων κατοικησιμότητας», δήλωσε ο Dr. Madhusudhan στους Times.

Ο πλανήτης «K2-18 b»

Ο πλανήτης «K2-18 b», που υπερδιπλάσιος σε μέγεθος από τη Γη και έχει μάζα πάνω από οκτώ φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας, ανακαλύφθηκε το 2015. Ωστόσο μόλις το 2019 αναφέρθηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρα του, όπως γράφει το Foxreport.gr.

Το 2023, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε διοξείδιο του άνθρακα και μεθάνιο στην ατμόσφαιρά του, καθώς και έλλειψη αμμωνίας.

Ο Dr. Madhusudhan χαρακτήρισε αυτή τη στιγμή ως «πολύ σημαντική», επειδή υποστηρίζει τη θεωρία ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού κάτω από μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο.

Οι αρχικές παρατηρήσεις του Webb έδωσαν μια πιθανή ανίχνευση ενός μορίου που ονομάζεται διμεθυλοσουλφίδιο (DMS), το οποίο στη Γη «παράγεται μόνο από τη ζωή».

Το μεγαλύτερο μέρος του DMS στη γήινη ατμόσφαιρα εκπέμπεται από το φυτοπλαγκτόν σε θαλάσσια περιβάλλοντα – γεγονός που υποδηλώνει μια παρόμοια μορφή ζωής στον μακρινό πλανήτη.

Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να σκεφτούν καμία φυσική γεωλογική ή χημική διαδικασία που θα μπορούσε να δημιουργήσει DMS χωρίς ζωντανούς οργανισμούς.

Ο Dr. Madhusudhan δήλωσε ότι το εύρημα τους προκάλεσε σοκ, αλλά επειδή επρόκειτο για αρχικές παρατηρήσεις, θα μπορούσε να πει μόνο με 50% βεβαιότητα ότι υπάρχει DMS στον K2-18 b.

«Ήταν ένα πραγματικό σοκ, είχα άγρυπνες νύχτες για μια εβδομάδα. Εκείνη την εβδομάδα, δεν βρήκα καν το κουράγιο να το ανακοινώσω στην ίδια μου την ομάδα» πρόσθεσε.

Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb

Οι νέες παρατηρήσεις από το James Webb αναμένεται να δώσουν μια οριστική απάντηση – αν και ο ειδικός θα πρέπει να περάσει μήνες μελετώντας τα δεδομένα για να την πάρει.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι σε θέση να αναλύσει τη χημική σύσταση ενός μακρινού πλανήτη καταγράφοντας το φως από το άστρο που τον φιλοξενεί αφού περάσει από την ατμόσφαιρα του πλανήτη στο δρόμο του προς τη Γη.

Τα αέρια της ατμόσφαιρας απορροφούν μέρος του αστρικού φωτός, αλλά το καθένα αφήνει αποκαλυπτικές υπογραφές στο φάσμα του φωτός, τις οποίες οι αστρονόμοι μπορούν στη συνέχεια να ξεδιαλύνουν.

Θεωρία υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας ωκεανός νερού κάτω από μια ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο, μπορεί όμως αυτός ο «ωκεανός» να είναι λάβα στην πραγματικότητα

Παρόλο που οι «υδάτινοι κόσμοι» προβλέπεται να καλύπτονται από νερό, οι ερευνητές λένε ότι είναι επίσης πιθανό ο υποτιθέμενος ωκεανός του K2-18 b να είναι πολύ θερμός για να είναι κατοικήσιμος ή να είναι υγρός. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος πρότεινε ότι ο ωκεανός μπορεί να είναι λάβα.

Ο K2-18 b είναι γνωστός ως «σούπερ Γη» «super Earth» επειδή είναι μεγαλύτερος από τον πλανήτη μας αλλά μικρότερος από τον Ποσειδώνα.

Το μεγάλο μέγεθος του K2-18 b έχει ακτίνα 2,6 φορές μεγαλύτερη από την ακτίνα της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι το εσωτερικό του πλανήτη περιέχει πιθανότατα έναν μεγάλο μανδύα από πάγο υψηλής πίεσης, όπως ο Ποσειδώνας, αλλά με λεπτότερη ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρογόνο και επιφάνεια ωκεανού.

ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΥΛΗ

Yπάρχουν πρωτόκολλα που θα ‘επιστρατευθούν’, στην περίπτωση που αστεροειδής απειλήσει την ύπαρξη μας. Πώς θα ενημερωθούμε.

Δεν είναι μυστικό ό,τι σε ετούτη εδώ τη γωνιά γίνονται ‘πράγματα’ που λέει μια ψυχή. Δηλαδή, θέματα που είναι μπροστά από την εποχή τους. Αν είσαι σταθερός/σταθερή φαν, διαβάζεις τακτικά στο NEWS 24/7 θέματα που δημοσιεύουν σε ύστερο χρόνο διεθνή media.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: την εποχή που έκανε πρεμιέρα η ταινία με τίτλο «Don’t Look Up», ο Σταύρος Διοσκουρίδης αναρωτήθηκε αν και πώς θα ενημερωνόμασταν οι πολίτες αυτού του πλανήτη για το τέλος μας.

Την απορία του Σταύρου έλυσε ο επικοινωνιολόγος Παναγιώτης Παπαχατζής, καθηγητής στρατηγική επικοινωνίας και διαχείρισης κρίσεων σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και διευθυντής της Redwolf Advertising, με εμπειρία στην πολιτική επικοινωνία και την διαχείριση κρίσεων.

Δυο και πλέον χρόνια αργότερα, απάντησε στο ίδιο ερώτημα ένα στέλεχος του Γραφείου Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA.

Το Planetary Defense Coordination Office (PDCO) είναι κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ που δημιουργήθηκε για να ανακαλύψει τους τρόπους να μπορούμε να βλέπουμε τι κυκλοφορεί γύρω μας (στη Γη), να υπολογίζονται οι τροχιές προκειμένου να διακρίνονται οι απειλές και ιδανικά να εξουδετερώνονται.

Η ίδια υπηρεσία εν τω μεταξύ, είχε ανακοινώσει τον Γενάρη ότι δεν θα κινδυνέψουμε από σύγκρουση στις 3 Μαρτίου, καθώς η προβλεπόμενη πιθανότητα ήταν 1/10.000.000.

Ο επικεφαλής του Γραφείου αυτού, Lindley Johnson διευκρίνισε σε πρόσφατη συνέντευξη του πως «θέλουμε να βρούμε τα πάντα, πριν μας βρουν αυτά».

Έως τώρα έχουν καταγραφεί κοντά στους 34.000 αστεροειδείς (μικρά σώματα σαν βράχος -αποτελούνται από σκόνη, μέταλλο και πέτρωμα- του ηλιακού συστήματος, που είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο) κοντά στη Γη.

Οι 2.300 είναι «δυνητικά επικίνδυνοι» μόνο οι 153 θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εξαφάνιση μας, αν έπεφταν πάνω μας.

Ως «δυνητικά επικίνδυνοι» χαρακτηρίζονται οι αστεροειδείς που έχουν διάμετρο τουλάχιστον 140.208 μέτρων και τέμνουν την τροχιά της Γης, στη απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου.

Οι 153 απειλές έχουν διάμετρο κοντά στο 1 χιλιόμετρο.

Ό,τι μικρότερο -από τις διαστάσεις που δώσαμε- υπάρχει και πετά γύρω μας, καίγεται στην ατμόσφαιρα της Γης.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΑΠΕΙΛΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Βάσει των όσων είπε το ‘αφεντικό’ της πλανητικής άμυνας, εάν διαπιστωθεί πως κάποιος εκ των αστεροειδών που μπορούν να απειλήσουν την ύπαρξη μας, κατευθύνεται προς τα πάνω μας, θα ειδοποιηθεί το Διεθνές Δίκτυο Προειδοποίησης Αστεροειδών (International Asteroid Warning Network-IAWN).

Είναι ο παγκόσμιος συνασπισμός αστρονόμων που δημιουργήθηκε το 2013, κατόπιν σύστασης που ενέκρινε ο ΟΗΕ, για μια διεθνή απάντηση σε μια πιθανή ουσιαστική απειλή.

Το IAWN είναι επιφορτισμένο με την ανάπτυξη στρατηγικής, με τη χρήση καλά καθορισμένων σχεδίων επικοινωνίας και πρωτοκόλλων που θα βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να αναλύσουν τις συνέπειες της πρόσκρουσης αστεροειδή και το σχεδιασμό των αντιδράσεων μετριασμού του αντίκτυπου.

Εάν ο συνασπισμός επιβεβαιώσει πως όντως υπάρχει απειλή, αποφασίζει για τη συνέχεια. Πιο συγκεκριμένα, εάν εκτιμάται πως θα πληγεί μια χώρα, ενημερώνεται και οφείλει να προχωρήσει σε δημόσια δήλωση.

Εάν ο διαστημικός βράχος αναμένεται να έχει διεθνή αντίκτυπο, μπαίνει στη μέση το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για Υποθέσεις του Διαστήματος.  Παρεμπιπτόντως, έχει διεθνές συνέδριο στη Βιέννη, στις 26 του Μάρτη.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΝΟ ΣΤΑ ΠΛΑΝΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Εν αντιθέσει με το «Don’t Look Up» που μια σειρά από αποφάσεις ανεπαρκών πολιτικών οδήγησαν στην συντέλεια, στην πραγματικότητα έχουμε στα ‘όπλα’ μας το DART (Double Asteroid Redirection Test) που παρουσιάστηκε σε μια δοκιμή εκτροπής υποτιθέμενης απειλής

Η NASA έχει ενημερώσει πως δουλεύει επί περισσότερων μεθόδων εκτροπής. Στη λίστα υπάρχει διαστημόπλοιο που θα βγάζει από την τροχιά του τον αστεροειδή, μέσω της βαρύτητας.

Όπως όμως, τονίστηκε σε άρθρο του Insider ό,τι μελετάται και αναπτύσσεται θα είναι άχρηστο (δεν θα μπορεί να κάνει τη δουλειά για την οποία δημιουργείται) στην περίπτωση που ο αστεροειδής δεν ανιχνευτεί το λιγότερο πέντε χρόνια πριν την επικείμενη πρόσκρουση.

Αυτό αποκαλύφθηκε σε προσομοίωση που έκανε η NASA για αντιμετώπιση απειλής, σε χρονική απόσταση έξι μηνών.

Για να μπορεί να δει τι έρχεται πέντε χρόνια νωρίτερα, χρειάζεται πιο εξελιγμένο τηλεσκόπιο που είναι στα σκαριά.

Βάσει μελέτης, η επόμενη πιθανή σοβαρή σύγκρουση αστεροειδούς και Γης θα γίνει το 2182. Για την ακρίβεια, ο διαστημικός βράχος που ονομάστηκε Bennu έχει 1/2700 πιθανότητες να συγκρουστεί με τον πλανήτη μας. Θα αυξηθούν αν περάσει από μια «βαρυτική κλειδαρότρυπα» το 2135.

O Bennu μπορεί να πυροδοτήσει έκρηξη, ίση με 24 πυρηνικές βόμβες.

Πηγή: news247.gr

Μία βλάβη σε υπολογιστή του διαστημικού σκάφους Voyager 1 της NASA προκάλεσε διακοπή της επικοινωνίας του κέντρου ελέγχου στη Γη με το γηρασμένο σκάφος που ταξιδεύει τα τελευταία 46 χρόνια στο Διάστημα. 

Μηχανικοί προσπαθούν επί του παρόντος να επιλύσουν το πρόβλημα κάνοντας «διαστρικό restart», καθώς το διαστημόπλοιο εξερευνά αχαρτογράφητη κοσμική περιοχή, πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος. 

Το Voyager 1 είναι το πιο απομακρυσμένο ανθρώπινο κατασκεύασμα, σε απόσταση περίπου 24 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Το «δίδυμο» Voyager 2 έχει διανύσει περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Και τα δύο διαστημικά σκάφη ταξιδεύουν στο διαστρικό διάστημα και είναι τα μόνα διαστημόπλοια που λειτουργούν πέρα από την ηλιόσφαιρα, τα όρια, δηλαδή, των μαγνητικών πεδίων του ήλιου που εκτείνονται πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα.

Αν και ήταν σχεδιασμένα για να λειτουργήσουν μόλις πέντε χρόνια, τα σκάφη Voyager αποδείχτηκαν τα δύο μακροβιότερα διαστημόπλοια στην ιστορία, προσφέροντας επί δεκαετίες πολύτιμες πληροφορίες για το ηλιακό μας σύστημα και τον χώρο πέρα από αυτό, αφού έκαναν επιτυχείς διελεύσεις από τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα.

Το Voyager 1 διαθέτει τρεις υπολογιστές, συμπεριλαμβανομένου ενός συστήματος καταγραφής των δεδομένων πτήσης που συλλέγει πληροφορίες από τα επιστημονικά όργανα του διαστημικού σκάφους και τις συνδυάζει με μηχανολογικά δεδομένα που αντικατοπτρίζουν την τρέχουσα κατάσταση του Voyager 1.

Το σύστημα δεδομένων πτήσης του Voyager 1 φαίνεται τώρα να έχει «κολλήσει».

Μια δυσλειτουργία από μεγάλη απόσταση

Η επιστημονική ομάδα που χειρίζεται το Voyager παρατήρησε για πρώτη φορά το πρόβλημα στις 14 Νοεμβρίου, όταν η μονάδα τηλεπικοινωνιών του συστήματος δεδομένων πτήσης άρχισε να στέλνει πίσω ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο από μονάδες και μηδενικά. 

Ενώ το διαστημόπλοιο μπορεί να λαμβάνει και να εκτελεί εντολές που μεταδίδονται από την ομάδα αποστολής, το πρόβλημα με τη μονάδα τηλεπικοινωνιών σημαίνει ότι δεν επιστρέφονται στη Γη επιστημονικά ή μηχανολογικά δεδομένα από το Voyager 1.

Η ομάδα έστειλε εντολές, μέσα στο Σαββατοκύριακο, για να επανεκκινήσει το σύστημα δεδομένων πτήσης στο διαστημικό σκάφος, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν επιστρέψει αξιοποιήσιμα δεδομένα, σύμφωνα με τη NASA.

Ένα μοναδικό θέαμα από το κέντρο του γαλαξία μας που κατέγραψε το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε ο άνθρωπος, James Webb, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.

Το James Webb διείσδυσε στο πυκνό και κατά δύσκολα ορατό σε λεπτομέρειες κέντρο του γαλαξία μας όπου κυριαρχούν αστρικά σφαιρωτά σμήνη και βέβαια ο Τοξότης Α*, η τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας η οποία εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και παράγει διαφόρων ειδών κοσμικά φαινόμενα.

Το James Webb φωτογράφησε ένα τμήμα της περιοχής Sagittarius C και στην εικόνα καταγράφονται περίπου 500.000 άστρα μαζί με κάποιες κοσμικές δομές και αντικείμενα που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αναγνωρίσουν οι επιστήμονες που μελετούν την εικόνα.

«Η εικόνα από τον Γουέμπ είναι εκπληκτική και η επιστήμη που θα πάρουμε από αυτήν είναι ακόμη καλύτερη», δήλωσε ο κύριος ερευνητής της ομάδας παρατήρησης Σάμουελ Κρόου, προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο Σάρλοτσβιλ.

«Τα τεράστια αστέρια είναι εργοστάσια που παράγουν βαριά στοιχεία στους πυρηνικούς πυρήνες τους, επομένως η καλύτερη κατανόηση τους είναι σαν να μαθαίνεις την ιστορία προέλευσης μεγάλου μέρους του σύμπαντος», συμπλήρωσε.

Πρωταγωνίστρια στο site της NASA ήταν η Αθήνα, στις 10 Δεκεμβρίου, με μία εντυπωσιακή φωτογραφία της από το Διάστημα να επιλέγεται ως  «φωτογραφία της ημέρας».

«Αthens at night» γράφει χαρακτηριστικά ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, αναφερόμενος στη σχετική αεροφωτογραφία που τράβηξε μέλος του πληρώματος Expedition 67 στις 17 Σεπτεμβρίου 2022, με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή Nikon D5 που χρησιμοποιεί εστιακή απόσταση 180 χιλιοστών.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε πέρυσι τον Σεπτέμβριο

«Σε αυτή τη φωτογραφία, ο φωτισμός διακόπτεται απότομα στο νότιο άκρο της Αθήνας, όπου η πόλη συναντά τον Σαρωνικό κόλπο. Το βορειοδυτικό άκρο της πόλης εμφανίζει επίσης απότομη πτώση του φωτισμού λόγω της Πάρνηθας. Ομοίως, η έλλειψη φωτισμού μεταξύ της πόλης και του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών οφείλεται στο δύσβατο ανάγλυφο του Υμηττού. Η οροσειρά καλύπτεται από δάση που φιλοξενούν αρχαιολογικούς χώρους και περιοχές αναψυχής» σημειώνει η NASA.

«Τα αρχαία και τα σύγχρονα στοιχεία της Αθήνας έρχονται σε αντίθεση και τη νύχτα. Τα φώτα κίτρινου και πορτοκαλί χρώματος υποδηλώνουν παλαιότερο φωτισμό με νάτριο υψηλής πίεσης. Ο φωτεινός φωτισμός λευκού χρώματος υποδεικνύει περιοχές που φωτίζονται με την πιο πρόσφατη τεχνολογία LED. Μικρές σκοτεινές κηλίδες στην κεντρική περιοχή της πόλης περιβάλλουν ορισμένα από τα σημαντικότερα αρχαία μνημεία του πέμπτου αιώνα π.Χ., όπως η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας και ο ναός του Ολυμπίου Διός» επισημαίνει.

Δείτε εδώ τη φωτογραφία σε μεγέθυνση.

Αστροφυσικοί που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έκαναν μια πρωτοποριακή ανακάλυψη. Εντόπισαν μια σημαντική παρουσία μετάλλων σε έναν γαλαξία μόλις 350 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Αυτή η αποκάλυψη αμφισβητεί την κατανόησή μας για το πρώιμο Σύμπαν και θέτει ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την προέλευση των πρώτων μετάλλων του.

Στον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν αποτελούνταν κυρίως από υδρογόνο, με ίχνη ηλίου, λιθίου και ελάχιστη ποσότητα βηρυλλίου. Με αστρονομικούς όρους, όλα τα στοιχεία πέρα από το υδρογόνο και το ήλιο αναφέρονται ως μέταλλα. Τα μέταλλα σχηματίζονται αποκλειστικά σε αστέρια, ένα φαινόμενο που δεν επαναλαμβάνεται αλλού, εκτός από τις μικροσκοπικές ποσότητες που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της ίδιας της Μεγάλης Έκρηξης.

Η κατανόηση της εξέλιξης του περιεχομένου μετάλλων του Σύμπαντος, γνωστή ως μεταλλικότητα, είναι μια κομβική επιδίωξη στην αστροφυσική. Η παρουσία μετάλλων είναι απαραίτητη για το σχηματισμό βραχωδών πλανητών και, κατά συνέπεια, τη δυνατότητα για ζωή. Κατά τη διάρκεια των διαδοχικών αστρικών γενεών, η μεταλλικότητα του Σύμπαντος έχει αυξηθεί, διαμορφώνοντας μια τροχιά από την έναρξη των πρώτων μετάλλων μέχρι την τρέχουσα κατάσταση.

Η Advanced Deep Extragalactic Survey (JADES) του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb εστιάζει στην εξερεύνηση αρχαίων γαλαξιών, προσφέροντας πληροφορίες για τη μεταλλικότητά τους. Σε μια πρόσφατη μελέτη με τίτλο “JADES: Carbon enrichment 350 Myr after the Big Bang in a gas-rich galaxy”, ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Francesco D’Eugenio από το Ινστιτούτο Kavli για την Κοσμολογία στο Κέιμπριτζ, εξέτασαν έναν γαλαξία σε z=12,5 κοντά στη Κοσμική Αυγή.

Το James Webb φωτογραφίζει την καρδιά του Γαλαξία και το θέαμα κόβει την ανάσα

Τα αστέρια του Population III, τα πρώτα αστέρια που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν, ήταν ογκώδη, φωτεινά και αρχικά χωρίς μέταλλα, αποκτώντας ίχνη από πρώιμους σουπερνόβα. Αν και η παρατήρηση αυτών των αρχαίων αστεριών είναι πρόκληση λόγω της σπανιότητάς τους, οι δυνατότητες του JWST του επιτρέπουν να ανιχνεύει στοιχεία σε γαλαξίες μέσω του οργάνου Near Infrared Spectograph (NIRSpec).

Η εκπληκτική ανακάλυψη στον γαλαξία στο z=12,5 περιλαμβάνει μια απροσδόκητη αφθονία άνθρακα, αμφισβητώντας την ιδέα των αστέρων του Population III χωρίς μέταλλα. Αυτό το εύρημα, η πιο μακρινή ανίχνευση μιας μετάβασης μετάλλου μέχρι σήμερα, υποδηλώνει ότι παρθένα, χωρίς μέταλλα αστέρια του Population III μπορεί να μην υπήρχαν, αναδιαμορφώνοντας την κατανόησή μας για το πρώιμο Σύμπαν.

Οι επιστήμονες εξετάζουν προσεκτικά εναλλακτικές εξηγήσεις, όπως εκπομπές από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα ή συνεισφορές από ασυμπτωτικά γιγάντια κλαδιά αστέρων. Παρά τις 65 ώρες παρατήρησης του James Webb, η ακριβής πηγή του άνθρακα που ανιχνεύτηκε παραμένει αβέβαιη, αφήνοντας χώρο για μελλοντικές έρευνες.

Αν και η πρωτοποριακή ανίχνευση του James Webb αμφισβητεί τις υπάρχουσες θεωρίες, υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για διευρυμένες δυνατότητες παρατήρησης. Οι έρευνες μεγάλης περιοχής και οι βαρυτικοί φακοί μπορεί να προσφέρουν ευκαιρίες για πιο εις βάθος φασματοσκοπικές μελέτες γαλαξιών υψηλής μετατόπισης ερυθρών, παρέχοντας μεγαλύτερο μέγεθος δείγματος και δυνητικά αποκαλύπτοντας τα μυστήρια των φάσεων διαμόρφωσης του Σύμπαντος.

 Haris Anagnostopoulos

Σχεδόν κάθε ουράνιο αντικείμενο στο Σύμπαν βρίσκεται σε κατάσταση περιστροφής. Οι αστεροειδείς κάνουν τούμπες στο διάστημα, οι πλανήτες και τα φεγγάρια περιστρέφονται γύρω από τους άξονές τους, ακόμα και οι αινιγματικές μαύρες τρύπες παρουσιάζουν αυτή την ιδιότητα.

Ωστόσο, υπάρχει ένα όριο στο πόσο γρήγορα μπορεί να περιστρέφεται ένα αντικείμενο. Στην περίπτωση της μαύρης τρύπας του γαλαξία μας, φαίνεται ότι περιστρέφεται επικίνδυνα κοντά στη μέγιστη ταχύτητα που θα μπορούσε να έχει.

Για πλανήτες όπως η Γη, αυτή η μέγιστη ταχύτητα περιστροφής καθορίζεται από την επιφανειακή βαρύτητα. Η αίσθηση του βάρους που βιώνουμε δεν οφείλεται αποκλειστικά στη βαρυτική έλξη της Γης. Η περιστροφή του πλανήτη ασκεί επίσης μια φυγόκεντρο δύναμη, μειώνοντας διακριτικά το βάρος μας στον ισημερινό σε σύγκριση με τους πόλους.

Σκεφτείτε τον Κρόνο, ο οποίος περιστρέφεται τόσο γρήγορα που η διαφορά βάρους μεταξύ του ισημερινού και των πόλων του είναι 19%, με αποτέλεσμα ο πλανήτης να διογκώνεται στον ισημερινό του.

Φανταστείτε έναν πλανήτη που περιστρέφεται τόσο γρήγορα ώστε αυτή η διαφορά βάρους να είναι 100%. Σε αυτό το σημείο, η βαρυτική έλξη και η φυγόκεντρος δύναμη προς τα έξω θα ισορροπούσαν τέλεια. Οποιαδήποτε ταχύτερη ταχύτητα θα είχε ως αποτέλεσμα ο πλανήτης να διαλυθεί. Είναι σαφές ότι αυτό σηματοδοτεί το απόλυτο όριο περιστροφής.

Οι μαύρες τρύπες, αν και δεν έχουν απτή επιφάνεια, έχουν επίσης ένα μέγιστο ρυθμό περιστροφής. Οριζόμενες από την τεράστια βαρύτητά τους που παραμορφώνει τον χωροχρόνο, οι μαύρες τρύπες διαθέτουν έναν ορίζοντα γεγονότων, πέρα από τον οποίο τίποτα δεν μπορεί να διαφύγει. Ωστόσο, αυτός ο ορίζοντας δεν είναι ένα φυσικό όριο.

Σε αντίθεση με τη Γη, η περιστροφή μιας μαύρης τρύπας δεν προέρχεται από τη φυσική κίνηση της ύλης αλλά από τη συστροφή του χωροχρόνου που προκαλείται από τις περιστροφές των αντικειμένων – ένα φαινόμενο που ονομάζεται σύρσιμο του πλαισίου.

Αυτή η περιστροφή μετριέται χρησιμοποιώντας μια παράμετρο, που συμβολίζεται ως “α”, στις εξισώσεις της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Η παράμετρος αυτή κυμαίνεται από 0 έως 1, όπου το 0 σημαίνει μηδενική περιστροφή και το 1 μέγιστη περιστροφή.

Μια πρόσφατη μελέτη εξέτασε την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας μέσω ραδιοφωνικών παρατηρήσεων και παρατηρήσεων ακτίνων Χ. Αναλύοντας φάσματα φωτός κοντά στη μαύρη τρύπα, που παραμορφώνονται λόγω του φαινομένου της έλξης του χωροχρόνου, οι επιστήμονες υπολόγισαν την περιστροφή της.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν μια αξιοσημείωτη τιμή περιστροφής μεταξύ 0.84 και 0.96, υποδεικνύοντας μια εξαιρετικά γρήγορη περιστροφή. Στο ανώτερο άκρο αυτής της εκτίμησης, η μαύρη τρύπα περιστρέφεται κοντά στο μέγιστο δυνατό ρυθμό της. Έτσι, ξεπερνά ακόμη και την παράμετρο περιστροφής της μαύρης τρύπας στο Μ87, καθιστώντας την ένα αξιοσημείωτο κοσμικό θέαμα.

Πηγή: techmaniacs.gr , Universe Today

Διακεκριμένος επιστήμονας του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ ισχυρίζεται ότι για πρώτη φορά εντόπισε υλικό που προέρχεται εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για θραύσματα τα οποία προήλθαν από ένα αντικείμενο μεγέθους ενός μέτρου που συνετρίβη ανοιχτά της Παπούα της Νέας Γουινέας το 2014.

Συγκεκριμένα, ο καθηγητής φυσικής του Χάρβαρντ, Άβι Λεμπ, ανέφερε ότι τα εκατοντάδες αυτά μικροσκοπικά θραύσματα που βρέθηκαν στον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού δεν προέρχονται από το δικό μας ηλιακό σύστημα αλλά είναι πολύ πιθανό από ένα εξωγήινο σκάφος.

(Φωτ. 1: Ο καθηγητής Άβι Λεμπ)

Όπως τονίζει, «οι περίπου 700 μικροσκοπικές μεταλλικές σφαίρες που αναλύθηκαν περιέχουν κράματα που δεν ταιριάζουν με κανένα υφιστάμενο κράμα στο ηλιακό μας σύστημα». Ο καθηγητής μιλά για μια ιστορική ανακάλυψη αλλά η ανακοίνωσή του δεν επιβεβαιώνει ακόμα την ύπαρξη εξωγήινων.

Ο Λεμπ και η ομάδα του βρήκαν 700 σφαίρες διαμέτρου 0,05–1,3 χιλιοστών σε 26 διαδρομές που κάλυπταν μια περιοχή έρευνας μεγέθους ενός τετάρτου του τετραγωνικού χιλιομέτρου. Τα δεδομένα από την ανάλυση έδειξαν ότι τα θραύσματα είναι πλούσια σε βηρύλλιο, λανθάνιο και ουράνιο, μαζί με χαμηλή περιεκτικότητα σε στοιχεία με υψηλή συγγένεια με τον σίδηρο, όπως το Ρήνιο – ένα από τα πιο σπάνια στοιχεία που βρέθηκαν στη Γη.

(Φωτ. 2: Tα θραύσματα είναι πλούσια σε βηρύλλιo)

«Είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι ακούμπησαν με τα χέρια τους υλικά από ένα μεγάλο αντικείμενο που έφτασε στη Γη εκτός του ηλιακού συστήματος», προσθέτει στην ανακοίνωσή του.

Η Daily Mail αναφέρει πως ο καθηγητής δεν αποκλείει να  είναι θραύσματα εξωγήινου σκάφους, αλλά η μελλοντική έρευνα θα απαντήσει εάν είναι φυσικά ή κατασκευασμένα από άλλα όντα.

«Προς το παρόν, αυτό που μας ενδιέφερε να ελέγξουμε σε πρώτη φάση είναι εάν τα υλικά αυτά προέρχονται εκτός του ηλιακού μας συστήματος», είπε στην εφημερίδα.

Ο Άβι Λεμπ και η πολυμελής ομάδα του διήνυσαν δύο εβδομάδες τον περασμένο Ιούνιο ερευνώντας τον πυθμένα της θάλασσας με την ελπίδα να ανακτήσουν στοιχεία που θα στηρίζουν τη θεωρία του. Ταξίδεψαν σε μια τοποθεσία όπου ο μετεωρίτης IM1 πιστεύεται ότι συνετρίβη πριν από σχεδόν μια δεκαετία.

(Φωτ. 3: To σημείο που βρέθηκαν τα θραύσματα)

Σημειώνεται πως οι επιστήμονες του Χάρβαρντ πέρασαν χρόνια σε στενή συνεργασία με τον αμερικανικό στρατό για να εντοπίσουν τη ζώνη πρόσκρουσης κοντά στην Παπούα Νέα Γουινέα, αναλύοντας δεδομένα για να προσδιορίσουν εάν και πότε το αντικείμενο έπεσε από το διάστημα.

Ο Λεμπ είναι ένας από τους καθηγητές που πιστεύει ανοιχτά ότι οι εξωγήινοι έχουν έρθει σε επαφή με τη Γη. Μάλιστα το 2021, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Extraterrestrial: The First Sign of Intelligent Life Beyond Earth» (Εξωγήινος: Το πρώτο σημάδι Ευφυούς Ζωής πέρα από τη Γη).

Με επιτυχία προσεληνώθηκε στον Νότιο Πόλο της Σελήνης, το ινδικό διαστημικό σκάφος Chandrayaan-3, όπως ανακοίνωσε ο Ινδικός Οργανισμός Διαστημικής Ερευνας.

Η Ινδία κατάφερε να εισέλθει στην κλειστή λέσχη των μεγάλων διαστημικών δυνάμεων, λίγες ημέρες μετά την συντριβή του διαστημικού σκάφους της Ρωσίας στην ίδια, ανεξερεύνητη, περιοχή της Σελήνης.

Επί του παρόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η πρώην Σοβιετική Ένωση είναι τα μόνα έθνη που έχουν πραγματοποιήσει ελεγχόμενες προσεδαφίσεις διαστημικών σκαφών στο φεγγάρι.

Το Chandrayaan, που στα σανσκριτικά σημαίνει «σεληνιακό όχημα», εκτοξεύθηκε από το διαστημικό κέντρο Satish Dhawan στη Sriharikota στο νότιο κρατίδιο Andhra Pradesh της Ινδίας στις 14 Ιουλίου.

Η αποστολή σηματοδοτεί τη δεύτερη προσπάθεια της Ινδίας να ολοκληρώσει μια ομαλή προσεδάφιση στο φεγγάρι. Η πρώτη προσπάθεια, το 2019 με το Chandrayaan-2, συνετρίβη στη σεληνιακή επιφάνεια λόγω προβλημάτων λογισμικού και δυσκολιών στη μείωση ταχύτητας κατά την κάθοδό του.

Νίκη Μπάκουλη

Το ισχυρότερο και ακριβότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που υπάρχει -προς το παρόν- James Webb εκτελούσε τις συνήθεις εργασίες του, όταν εντόπισε κάτι εξαιρετικά περίεργο στο μακρινό σύμπαν.

Ήταν ένα ερωτηματικό.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να πρόκειται για ένα ζευγάρι γαλαξιών που συγχωνεύονται και κατά τύχη έχουν το σχήμα ερωτηματικού.

"Οι αλληλεπιδράσεις τους μπορεί να προκάλεσαν το παραμορφωμένο σχήμα ερωτηματικού", είπαν εκπρόσωποι του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικού Τηλεσκοπίου στο Space.com, πριν καταλήξουν στο ότι θα απαιτηθεί πρόσθετη παρακολούθηση για να καταλάβουμε τι είναι με βεβαιότητα.

Ενδέχεται να είναι και ένας ενιαίος γαλαξίας με περίεργο σχήμα.

Το ενδεχόμενο ωστόσο, της συγχώνευσης βρίσκει σύμφωνους πολλούς επιστήμονες, δεδομένου ότι οι γαλαξίες συγκρούονται και συγχωνεύονται συνεχώς.

Το ερωτηματικό ήταν ένα πολύ μικρό κομμάτι της εντυπωσιακής εικόνας που συνέλαβε το James Webb.

Η ΝASA δημοσίευσε το στιγμιότυπο στις 26/7, ενημερώνοντας ότι “το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA απαθανάτισε τα τερτίπια ενός ζευγαριού νεαρών αστεριών που σχηματίζονται ενεργά, γνωστά ως Herbig-Haro 46/47, σε φως υψηλής ανάλυσης κοντά στο υπέρυθρο.

Για να τα βρείτε, ιχνηλατήστε τις φωτεινές ροζ και κόκκινες αιχμές περίθλασης μέχρι να εστιάσετε το κέντρο: τα αστέρια βρίσκονται μέσα στην πορτοκαλολευκή κηλίδα. Είναι θαμμένα βαθιά σε ένα δίσκο αερίου και σκόνης που τροφοδοτεί την ανάπτυξή τους, καθώς συνεχίζουν να αποκτούν μάζα.

Ο δίσκος δεν είναι ορατός, αλλά η σκιά του φαίνεται στις δύο σκοτεινές, κωνικές περιοχές που περιβάλλουν τα κεντρικά αστέρια”.