Την προκλητική καταδίκη της Ολλανδής δημοσιογράφου Ιγκεμποργκ Μπέγκελ αποφάσισε το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, επειδή τον Ιούνιο του 2021 φιλοξένησε για λίγες μέρες στο σπίτι της στην Ύδρα Αφγανό πρόσφυγα, που τότε ζητούσε άσυλο το οποίο του παραχωρήθηκε αργότερα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Δημήτρη Αγγελίδη στην Εφημερίδα των Συντακτών, με μια απόφαση που προκαλεί την κοινή λογική και συνιστά ακραία ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στην πιο βασική της μορφή, αυτήν της φιλοξενίας, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά καταδίκασε την Τετάρτη σε οκτώ μήνες φυλακή με τριετή αναστολή την Ολλανδή δημοσιογράφο Ιγκεμποργκ Μπέγκελ επειδή φιλοξενούσε για λίγες ημέρες τον Ιούνιο του 2021 στο σπίτι της στην Υδρα Αφγανό, ο οποίος τότε ζητούσε άσυλο και σήμερα έχει αναγνωριστεί πρόσφυγας.

Το δικαστήριο δέχτηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου, αλλά απέρριψε το ελαφρυντικό των μη ταπεινών αιτίων και ελατηρίων, μολονότι προκύπτει ότι η φιλοξενία δεν είχε σκοπό το κέρδος.

Ο εισαγγελέας στην καταδικαστική του πρόταση παρατήρησε ότι «το αδίκημα αφορά και τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας», άγνωστο τι εννοούσε με αυτό, και επισήμανε ότι η ίδια η δημοσιογράφος, η οποία δεν ήταν παρούσα στο δικαστήριο για λόγους υγείας, παραδέχεται ότι είχε φιλοξενήσει και στο παρελθόν τον Αφγανό, «ο οποίος στερείται διαβατηρίων και νομιμοποιητικών εγγράφων», αν και το διαβατήριο δεν αποτελεί προϋπόθεση νομιμότητας για κάποιον που ζητά άσυλο.

Με διάταξη του 1991

Αλλωστε, στις 14 Ιουνίου, την επομένη της σύλληψης του Αφγανού στην Υδρα, η αστυνομία τον μετέφερε στα κρατητήρια του Α.Τ. Μοσχάτου όπου παρέμεινε μόνο δύο ώρες, όπως έγραφε η «Εφ.Συν.». Ο πρόσφυγας αφέθηκε ελεύθερος, αφού δήλωσε στην αστυνομία ότι έχει πού να μείνει και συγκεκριμένα ότι θα φιλοξενείται στο σπίτι της Ιγκεμποργκ Μπέγκελ στην Αθήνα, εξ ου και δεν θεωρήθηκε ύποπτος φυγής.

Με άλλα λόγια, η ίδια η αστυνομία διέταξε, προκειμένου να μην κρατηθεί στα κρατητήρια. να συνεχίσει να φιλοξενείται ο πρόσφυγας στο σπίτι της Ολλανδής δημοσιογράφου στην Αθήνα, κάτι που καταδίκασε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά. Η σύλληψη και η καταδίκη της Ολλανδής δημοσιογράφου γίνονται με ενεργοποίηση προβληματικής και ξεχασμένης εν πολλοίς διάταξης που θεσπίστηκε το 1991 επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της έντονης ξενοφοβίας που είχε εκδηλωθεί με αφορμή την έλευση μεγάλου αριθμού μεταναστών από την Αλβανία.

Η διάταξη, που επαναλήφθηκε στον νόμο 4251/2014, δεν είχε ενεργοποιηθεί μόνη της αλλά πάντα σε συνδυασμό με άλλα αδικήματα, όπως η διευκόλυνση παράτυπης εισόδου, η μεταφορά και η εργασιακή εκμετάλλευση. Εναντίον της απόφασης θα ασκηθεί έφεση και θα ακολουθηθούν όλα τα ένδικα μέσα μέχρι τη δικαίωση της αλληλέγγυας δημοσιογράφου.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε σήμερα την Ουγγαρία επειδή επί ημέρες υπέκλεπτε τα τηλεφωνήματα μιας δημοσιογράφου με στόχο να ανακαλύψει τις πηγές της στους κόλπους της αστυνομίας.

Η ενάγουσα, η Κλαούντια Τσίκος, είναι μια ουγγαρέζα δημοσιογράφος η οποία εργάζεται για την εφημερίδα Blikk. Το τηλέφωνό της παρακολουθούνταν από τις τρεις ως τις έξι Νοεμβρίου 2015 από τις αρχές, οι οποίες ήθελαν να εντοπίσουν μία από τις πηγές της στους κόλπους της αστυνομίας, σε μια περίοδο που η δημοσιογράφος διεξήγε έρευνα για κατάχρηση εξουσίας.

Ένας γνωστός της αστυνομικός τιμωρήθηκε στη συνέχεια επειδή της έδωσε πληροφορίες.

Η δημοσιογράφος υπέβαλε μήνυση υπογραμμίζοντας ότι το τηλέφωνό της παρακολουθήθηκε παρανόμως και πως αυτό έβλαψε τη δουλειά της. Όμως οι ουγγρικές αρχές απέρριψαν τις διάφορες προσφυγές της.

Στη συνέχεια η δημοσιογράφος στράφηκε στο ΕΔΔΑ, επικαλούμενη κυρίως τα άρθρα 8 (δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) και 10 (ελευθερία της έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Το δικαστήριο, το οποίο έχει την έδρα του στο Στρασβούργο, αποφάνθηκε ότι η ουγγρική νομοθεσία, μολονότι προσδιορίζει καλά τους τύπους των εγκλημάτων και αδικημάτων για τα οποία οι ερευνητές μπορούν να προχωρούν σε υποκλοπές, «δεν περιγράφει τις κατηγορίες των προσώπων που μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενα παρακολούθησης και δεν αναφέρει εξαιρέσεις ούτε περιορισμούς».

Στην περίπτωση της Τσίκος, οι αρχές δεν εξέτασαν «αν η υποκλοπή επικοινωνιών αφορούσε εμπιστευτικές δημοσιογραφικές πηγές» ή αν ο δικαστής που επέτρεψε την παρακολούθησή της «θα μπορούσε να έχει αρνηθεί ένα τέτοιο μέτρο για να αποφύγει το ξεσκέπασμα των πηγών».

Το ΕΔΔΑ εκτιμά έτσι πως η Ουγγαρία παραβίασε τα άρθρα 8 και 10 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η Βουδαπέστη θα πρέπει να καταβάλει 6.500 ευρώ στην Κλαούντια Τσίκος για ηθική βλάβη και 7.000 για τα έξοδά της.

Συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών και 3 μηνών επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας στον πατέρα Αντώνιο για τις πέντε πλημμεληματικές πράξεις για τις οποίες κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε νωρίτερα την Πέμπτη ο ιδρυτής της «Κιβωτού του Κόσμου».

Με την απόφαση του, το δικαστήριο δέχθηκε ως αληθείς καταγγελίες τροφίμων, οι οποίοι μιλούσαν για εξαντλητική εργασία, παρατεταμένη απομόνωση για σωφρονισμό, ακόμα και για ξυλοδαρμούς. Αναγνωρίζει ακόμη την ηθική αυτουργία του πατέρα Αντώνιου.

Η ποινή του κρίθηκε μετατρέψιμη κατά 10 ευρώ ημερησίως και αναστολή αυτής της μετατροπής έως την έφεση. Κατ' επέκταση, ο πατέρας Αντώνιος δεν οδηγείται στη φυλακή, ενώ δε θα καταβάλει μέχρι την έφεση το ποσό που απαιτείται. 

Το δικαστήριο αποφάσισε για τους υπόλοιπους τέσσερις καταδικασθέντες ποινές φυλάκισης από 17 έως 40 μήνες. Όλοι τους θα παραμείνουν ελεύθεροι, καθώς σε τρεις εξ αυτών χορηγήθηκε τριετής αναστολή και σε έναν η ποινή μετατράπηκε προς 10 ευρώ ημερησίως, επίσης -όπως και στον πατέρα Αντώνιο- με αναστολή έως την έφεση.

• ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

Το δικαστήριο ύστερα από μια μακρά ακροαματική διαδικασία, κατά την οποία απασχόλησε ο θάνατος 25 πολιτών, που έφυγαν από τη ζωή το Νοέμβριο του 2017 εξαιτίας της ισχυρής βροχόπτωσης και των αναποτελεσματικών μέτρων, κατέληξε πως θα πρέπει να καταδικαστούν για το πλημμέλημα της πρόκλησης πλημμύρας εξ αμελείας και δια παραλείψεως η τότε δημάρχος Μάνδρας, η υπάλληλος της περιφέρειας, υπεύθυνη για την αστυνόμευση των ρεμάτων και ο τότε προϊστάμενος της πολεοδομίας Ελευσίνας που είχε δικαιοδοσία και στη Μάνδρα.

Υιοθετώντας την εισαγγελική πρόταση, το δικαστήριο εκφώνησε ένα μακρύ σκεπτικό για την απόφαση του, η εκφώνηση του οποίου διήρκησε περίπου δύο ώρες, «για να γνωρίζουν τα θύματα γιατί οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και οι κατηγορούμενοι που κρίθηκαν ένοχοι, γιατί καταδικάστηκαν».

Στο σκεπτικό του το δικαστήριο, έκανε λόγο για μια ανοχύρωτη πόλη η οποία υπήρξε έρμαιο μιας φυσικής καταστροφής, της βροχόπτωσης που ήταν η βασική αιτία του φαινομένου.

Ωστόσο, υπογραμμίστηκε ότι η ολοκλήρωση του αντιπλημμυρικού έργου πριν τις πλημμύρες του 2017, με βάση μελέτη του Πολυτεχνείου θα σηματοδοτούσε τη μείωση της ροής των υδάτων κατά 48% και έτσι τα ρέματα θα υπερχείλιζαν δύο ώρες αργότερα, «αποτρέποντας τους θανάτους και τους τραυματισμούς που προκλήθηκαν».

Μεταξύ άλλων, η πρόεδρος Αργυρώ Νικολακούδη, ανέφερε ότι η μετεωρολογική υπηρεσία αλλά και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας όφειλαν να ενημερώσουν νωρίτερα τους πολίτες για την νεροποντή που αναμενόταν. Παράλληλα, αστυνομία και τροχαία παρέλειψαν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για την προφύλαξη των πολιτών που βρίσκονταν στο δρόμο.

Αναφορικά με τις ευθύνες της πρώην δημάρχου, η πρόεδρος τόνισε πως «ήταν διοικητική και πολιτική προϊστάμενη, όφειλε να ασκεί τα καθήκοντα της με γνώμονα τον καλό των κατοίκων και της αποτροπή του κινδύνου για αυτούς», τονίζοντας ότι «γνώριζε τον πλημμυρικό κίνδυνο που από ενέργειες του δήμου υφίστατο».

Το δικαστήριο επέβαλε ποινές φυλάκισης 14 έως 18 μηνών στους τρεις κατηγορούμενους.

Χορηγήθηκε το ελαφρυντικό του σύννομου βίου στους κατηγορουμενους ενώ η ποινή έχει τριετή αναστολή. Η πρώην δήμαρχος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 14 μηνών και οι δύο συγκατηγορούμενοί της σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών για πλημμεληματική πρόκληση πλημμύρας δια παραλείψεως.

Πέντε αθωώσεις

Ως προς τους υπόλοιπους 5 κατηγορούμενους στελέχη του δασαρχείου κι της περιφέρειας, αποφάσισε την πλήρη απαλλαγή τους από τα πλημμελήματα που τους βάρυναν, κατά περίσταση ανθρωποκτονία εξ αμελείας, σωματικές βλάβες, παράβαση καθήκοντος, πρόσκληση πλημμύρας κατ’εξακολούθηση και παραβίαση κανόνων οικοδόμησης.

Με την εκφώνηση της απόφασης επί της ενοχής, οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων Αθανάσιος Οικονόμου, Αθανάσιος Καβουρίνος, Κωνσταντίνος Φούσας και Δημήτριος Σκύφτας, προχώρησαν στην εξής ανακοίνωση:

«Το Τριμέλες Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών ανακοίνωσε την αποφαση του για την πλημμύρα της Μάνδρας το 2017 που θρηνήσαμε 25 θύματα απεφάνθη σήμερα ότι δεν υπάρχει καμία ποινική ευθύνη για τους τραγικούς θανάτους αλλά μόνο για την πρόκληση πλημμύρας τοπικά, όπως ακριβώς συνέβη και πριν 10 μέρες στη δίκη για το πλημμυρικό φαινόμενο του Ιανού στη Λάρισα. Οι θάνατοι των ανθρώπων στην Μανδρα δεν ήταν ατύχημα ούτε «η κακιά στιγμή». Οι συγγενείς των θυμάτων μη σύμφωνοι με τη δικαστική απόφαση θα εξαντλήσουν κάθε ένδικο μέσο και βοήθημα προκειμένου να ανατρέψουν την λανθασμένη κι άδικη αυτή αποφαση ώστε να δικαιωθούν οι ψυχές των ανθρώπων που χάθηκαν».

Πηγή: news247.gr

Δικαστήριο στο Ιράν καταδίκασε σε θάνατο τον διάσημο ράπερ Τουμάτζ Σαλεχί για κατηγορίες που συνδέονται με το κίνημα διαμαρτυρίας του 2022-2023 στη χώρα, δήλωσε σήμερα ο δικηγόρος του στην εφημερίδα Sharq.

Στα τραγούδια του ο Σαλεχί υποστήριζε για μήνες τις κινητοποιήσεις του 2022 στο Ιράν, τις οποίες πυροδότησε ο θάνατος υπό αστυνομική κράτηση της Μαχσά Αμινί, μιας 22χρονης Κουρδο-Ιρανής που είχε συλληφθεί επειδή φορούσε μια «ανάρμοστη» χιτζάμπ.

Ο Σαλεχί, ηλικίας 33 ετών, συνελήφθη αρχικά τον Οκτώβριο του 2022, αφότου προέβη σε δημόσιες δηλώσεις υπέρ των διαδηλώσεων στη χώρα. Καταδικάστηκε το 2023 σε κάθειρξη έξι ετών και τριών μηνών, όμως είχε αποφύγει την θανατική καταδίκη χάρη σε μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

«Το Πρώτο Τμήμα του Επαναστατικού Δικαστηρίου (της κεντρικής πόλης) Ισφαχάν σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, δεν εφάρμοσε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου… και καταδίκασε τον Σαλεχί στην αυστηρότερη τιμωρία», δήλωσε ο δικηγόρος του Αμίρ Ραϊσιάν στην εφημερίδα Sharq, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το ιρανικό δικαστήριο δεν έχει προς το παρόν επιβεβαιώσει την ποινή. Ο Σαλεχί έχει 20 ημέρες στη διάθεσή του για να εφεσιβάλει την απόφαση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Η αποτυχία των ελληνικών αρχών να εξασφαλίσουν έγκαιρα σε ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα τα βασικά μιας αξιοπρεπούς ζωής, αρχής γενομένης από σταθερή και ασφαλή στέγη, οδήγησε στην ομόφωνη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.

Ο Αφγανός πρόσφυγας έφτασε στην Ελλάδα χωρίς τους γονείς του τον Νοέμβριο του 2018 σε ηλικία 15 χρονών και ενημέρωσε τις αρχές ότι θέλει να ζητήσει άσυλο και ότι δεν έχει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα από τις αρχές να του παράσχουν κατάλληλη στέγη, ούτε να του ορίσουν υπεύθυνο κηδεμόνα όπως προβλέπει ο νόμος.

Η αίτησή του για άσυλο καταγράφηκε περίπου έναν μήνα μετά, στα τέλη Δεκεμβρίου, αλλά ούτε τότε του προσφέρθηκε κατάλληλη στέγη, ούτε για τους επόμενους μήνες, παρότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε επισημάνθηκαν επανειλημμένως στις αρχές μεταξύ άλλων από την οργάνωση ΑΡΣΙΣ, η οποία ενημέρωσε αναλυτικά για την κατάσταση.

Για έξι μήνες ο 15χρονος πρόσφυγας κοιμόταν τα βράδια αρχικά σε εκκλησία στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ή για λίγες ώρες σε σπίτια γεμάτα πρόσφυγες, μαζί με ενήλικες, σε πλατείες της Αθήνας και κάποια βράδια στα καμπ της Μαλακάσας και του Σκαραμαγκά, όπου έμπαινε ανεπίσημα, χωρίς άδεια, και κοιμόταν σε κοντέινερ, αν έβρισκε, ή στους εξωτερικούς χώρους. «Είχε μείνει άστεγος για πολλούς μήνες, υπέφερε τον χειμώνα από το κρύο και την κακοκαιρία, δεν είχε πρόσβαση σε νερό, φαγητό, ζεστό νερό ή τουαλέτα» επισημαίνει η απόφαση.

Και υπογραμμίζει: «Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι από τις 24 Νοεμβρίου 2018 έως τις 16 Μαΐου 2019 ο προσφεύγων είχε αφεθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του σε ένα περιβάλλον που ήταν τελείως ακατάλληλο για ανήλικους -είτε ως προς την ασφάλεια, τη στέγη, την υγιεινή, την πρόσβαση σε φαγητό και φροντίδα, είτε ως προς τα γενικότερα μέσα που του διατέθηκαν- και σε συνθήκες απαράδεκτης επισφάλειας με δεδομένο ότι είχε ζητήσει άσυλο και ότι ήταν ασυνόδευτος ανήλικος».

Επιπλέον το Δικαστήριο «αναγνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αρχές, ιδίως με δεδομένο τον αριθμό των ασυνόδευτων ανηλίκων που έφταναν στη χώρα εκείνη την περίοδο». Υπογραμμίζει όμως ότι «αυτό δεν απαλλάσσει τα κράτη από τις υποχρεώσεις τους» και ότι η απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχει απόλυτο και όχι σχετικό χαρακτήρα.

Ο πρόσφυγας προσέφυγε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου στις 8 Μαΐου 2019 μέσω των οργανώσεων Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (Refugees Support Aegean – RSA) και ProAsyl με δικηγόρο τη Μαριάννα Τζεφεράκου. Δύο μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου, ο πρόσφυγας ενημερώθηκε ότι υπάρχει θέση σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αθήνα, όπου και έμεινε από τις 16 Μαΐου 2019 μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όταν αναχώρησε για τη Γερμανία. Το Δικαστήριο επιδίκασε στο ελληνικό κράτος να καταβάλει στον πρόσφυγα αποζημίωση 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Πηγή: efsyn.gr

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ λόγω του θανάσιμου τραυματισμού πρόσφυγα από πυροβολισμούς ανδρών του Λιμενικού το 2014 ανοιχτά της Ψερίμου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιδίκασε 80.000 ευρώ σε τρεις Σύρους πρόσφυγες για το αιματηρό περιστατικό του 2014 όταν το Λιμενικό πυροβόλησε 13 φορές κατά της βάρκας. Η καταδίκη αφορά και την απόπειρα συγκάλυψης, δεδομένου ότι η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στο Ναυτοδικείο Πειραιά, με τους πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν και εν τέλει επέζησαν να μην έχουν κληθεί ποτέ να καταθέσουν.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε σήμερα, Τρίτη 16/1/2024, την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή, λόγω του θανάσιμου πυροβολισμού ενός επιβάτη από δεκατρείς πυροβολισμούς του Λιμενικού Σώματος στη μηχανή σκάφους που μετέφερε πρόσφυγες κοντά στο νησί της Ψερίμου το 2014, κατά τη διάρκεια επιχείρησης προστασίας των θαλάσσιων συνόρων, με στόχο την ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει σαφείς κανόνες για την (εν δυνάμει θανάσιμη) οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, με τους λιμενικούς να επικαλούνται ξεπερασμένους και ανεπαρκείς ”κανόνες εμπλοκής” του 1992 για τη ρίψη πυροβολισμών κατά του σκάφους.

Στην απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρεται επίσης ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος δεν είχε σχεδιαστεί και προετοιμαστεί επαρκώς και ότι η ”εξαιρετικά επικίνδυνη” ρίψη δεκατριών (13) πυροβολισμών κατά της μηχανής του σκάφους ισοδυναμεί με δυσανάλογη χρήση βίας και κίνδυνο για τη ζωή των επιβατών που θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί από τους λιμενικούς.

Πλέον, η χώρα μας καλείται να πληρώσει και 80.000 ευρώ στους τρεις πρόσφυγες από την Συρία, Douaa Alkhatib, Nourredin Tello και Lana Tello, οι οποίοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Στο αρχείο είχε μπει η υπόθεση στην Ελλάδα – Δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν οι πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν

Η καταδίκη αφορά επίσης την αναποτελεσματική διερεύνηση του περιστατικού εκ μέρους των ελληνικών αρχών. Η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στην Ελλάδα από τον Εισαγγελέα του Ναυτοδικείου και τον Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, οι δύο πρόσφυγες που τραυματίστηκαν από τους πυροβολισμούς δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν. Οι καταθέσεις των μαρτύρων που ελήφθησαν κατά την προκαταρκτική ανάκριση φαίνεται να είναι πανομοιότυπες και προσαρμοσμένες στις καταθέσεις των λιμενικών. Ωστόσο, ο Εισαγγελέας του Ναυτοδικείου δεν ζήτησε νέα κατάθεση από τους μάρτυρες. Επίσης, δεν εξέτασε διεξοδικά σημαντικά στοιχεία, όπως την ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και τις ελλείψεις της βαλλιστικής έκθεσης, και κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού Σώματος για το περιστατικό.

Ένοχοι κρίθηκαν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ηλίας και Λεωνίδας Παπαδόπουλος και Αντώνης Μαυρομμάτης για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Προηγουμένως, ο εισαγγελέας ζήτησε την αθωότητα των πέντε κατηγορουμένων, καθώς δεν πείστηκε από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, αλλά η έδρα καταδίκασε τους τέσσερεις σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή τους τέσσερις εξ αυτών μετά τις απολογίες τους.

Η καταδίκη αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στους ακτιβιστές, όπως ο τελευταίος που εργάζεται ως υπάλληλος σεκιούριτι και δεν θα μπορεί να ανανεώσει την άδεια εργασίας του.

• ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

Σε ποινή φυλάκισης 11 μηνών καταδικάστηκε ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Novartis, Κωνσταντίνος Φρουζής, για την υπόθεση των σάκων με μετρητά που παρέδωσε σε γνωστό εστιατόριο του Κολωνακίου.

Πρόκειται για ένα σκέλος της έρευνας που αφορούσε στους τρεις σάκους που φέρονται να δόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους εστιατορίου, μεσούσης της διερεύνησης της υπόθεσης Novartis, προκειμένου να τους φυλάξουν για τέσσερις ηµέρες, μέχρι δηλαδή ο Κ. Φρουζής και η σύντροφος του επιστρέψουν από επαγγελµατικό ταξίδι στην Κύπρο. Τον Ιανουάριο του 2017 ωστόσο, οι ιδιοκτήτες κατήγγειλαν ληστεία, γεγονός το οποίο προκάλεσε την αντίδραση του Κ. Φρουζή. Αν και οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται πως το ποσό ανερχόταν στο 1 εκατομμύρια ευρώ, κατά τους μηνυτές, η χωρητικότητα τους δεν ήταν μεγάλη.

Σύμφωνα και με τα όσα κατατέθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία, οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου δέχθηκαν απειλές από τρίτα πρόσωπα, τα οποία τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «αν δεν βρείτε το 1.000.000€ θα σας κάνω κακό με δημοσιεύματα στην εταιρεία σας». Οι οχλήσεις μάλιστα, φαίνεται πως συνεχίστηκαν μέχρι και το καλοκαίρι όπου τους διαμηνύθηκε: «δεν με ενδιαφέρει ποιος έχει πάρει το 1 εκατομμύριο ευρώ, το έχεις χρεωθεί εσύ. Και άφησε να εννοηθεί για κακές συνέπειες».

Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν το 2017 στην κατάθεση μήνυσης και στην παραπομπή του τον Κ. Φρουζή ως κατηγορούμενο για εκβίαση και ηθική αυτουργία σε κλοπή, ενώ και οι δύο πλευρές έχουν προσφύγει και ενώπιον των αστικών δικαστηρίων. Πρόσφατα το Τριμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας επέβαλε στον κατηγορούμενο και στη σύντροφο του την ίδια ποινή φυλάκισης, ενώ τους χορηγήθηκε αναστολή επί τριετία.

Το αδίκημα που τελικά τους αποδόθηκε από την ελληνική Δικαιοσύνης είναι από της απόπειρας παράνομης βίας σε βαθμό πλημμελήματος, μετατρέποντας την αρχική κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε εκβίαση και της εκβίασης. Το δικαστήριο πάντως, δεν υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση, με την οποία προτάθηκε η απαλλαγή του Κ. Φρουζη και των συγκατηγορούμενων του, με το σκεπτικό ότι είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να ζητήσουν την επιστροφή των χρημάτων, που έχασαν.

Θεόδωρος Παναγιώτου

Όπως εξηγεί ο πληρεξούσιος δικηγόρος για την υποστήριξη της κατηγορίας, Θεόδωρος Παναγιώτου, «Είναι μία υπόθεση με πολλές πτυχές, τόσο σε αστικό, όσο και σε ποινικό επίπεδο, η απόφαση, όμως, αυτή, είναι μία δικαίωση για τις θέσεις των εντολέων μου, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή διατράνωναν προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν έχουν την παραμικρή εμπλοκή σε οιαδήποτε παράνομη πράξη, αντιθέτως, οι πράξεις και οι δικαστικές και εξώδικες διεκδικήσεις των αντιδίκων, ήταν εκείνες που, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, είχαν σαν αποτέλεσμα την ποινική καταδίκη τους. Συνεχίζουμε μέχρι την αμετάκλητη δικαίωση των εντολέων μου, τόσο σε αστικό όσο και σε ποινικό επίπεδο».

Πηγή: news247.gr

Με ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή τιμώρησε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χίου αστυνομικό των ΜΑΤ ως υπαίτιο τραυματισμού πολίτη σε μία από τις δεκάδες αναίτιες επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι διμοιρίες εναντίον κατοίκων στην επιδρομή τους στο νησί τον Φεβρουάριο του 2020, προκειμένου τότε να επιβληθεί διά της βίας η κατασκευή δομής προσφύγων στο Αίπος.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση, που είναι και η μοναδική που έφτασε μέχρι τώρα σε αίθουσα του δικαστηρίου παρά το πλήθος μηνύσεων που έχουν υποβληθεί εναντίον των αστυνομικών για άλλες παρόμοιες επιθέσεις, κατηγορούμενος ήταν ο Α.Χ., ομαδάρχης διμοιρίας που έφτασε από τις πρώτες στο Αίπος και συγκεκριμένα στον Αγιο Μακάριο. Εκεί όπου ήδη είχαν συγκεντρωθεί Χιώτες προκειμένου να μεταβούν στο σημείο που ήταν προγραμματισμένη η κατασκευή της δομής. Εκεί, πηγαίνοντας προς τη δουλειά του, ήταν και ο εργαζόμενος στην «Κιβωτό του Κόσμου», Παναγιώτης Τσολάκης, ο οποίος εγκλωβίστηκε από τις συγκρούσεις που ήδη είχαν ξεκινήσει. Τότε και χωρίς κανέναν προφανή λόγο ο συγκεκριμένος αστυνομικός με τη συνδρομή δύο-τριών ακόμα συνέλαβαν τον κ. Τσολάκη και άρχισαν να τον χτυπούν χωρίς έλεος.

Από τα χτυπήματα το θύμα της βάρβαρης επίθεσης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα του οστού της μύτης και πλήθος άλλες κακώσεις.

Οπως μάλιστα περιέγραψαν οι μάρτυρες της επίθεσης, ο αστυνομικός κρατούσε το θύμα με κεφαλοκλείδωμα και τον πατούσε, αγνοώντας ακόμα και τις φωνές του κ. Τσολάκη που έλεγε «δεν μπορώ να αναπνεύσω». Γεγονότα που επιβεβαίωσαν ως μάρτυρες ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, τότε βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Χίου, ο αντιπεριφερειάρχης Παντελής Μπουρνιάς και ο επικεφαλής της ΛΑΣ Χίου, Μάρκος Σκούφαλος, οι οποίοι στο σύνολό τους είτε υβρίστηκαν είτε ακόμη και απωθήθηκαν από τους αστυνομικούς.

Από την πλευρά του ο αστυνομικός ισχυρίστηκε ότι ο κ. Τσολάκης τούς εξύβρισε και ότι άσκησε νόμιμη βία για να τον ακινητοποιήσει, χωρίς να τον χτυπήσει. Ο δε συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι για τη σπασμένη μύτη ευθύνεται… η άσφαλτος, φέρνοντας δε ως παράδειγμα την «υπόθεση της ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη.

Ισχυρισμοί που δεν έγιναν δεκτοί με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να καταδικαστεί για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Πηγή: efsyn.gr