Δικαστήριο στο Ιράν καταδίκασε σε θάνατο τον διάσημο ράπερ Τουμάτζ Σαλεχί για κατηγορίες που συνδέονται με το κίνημα διαμαρτυρίας του 2022-2023 στη χώρα, δήλωσε σήμερα ο δικηγόρος του στην εφημερίδα Sharq.

Στα τραγούδια του ο Σαλεχί υποστήριζε για μήνες τις κινητοποιήσεις του 2022 στο Ιράν, τις οποίες πυροδότησε ο θάνατος υπό αστυνομική κράτηση της Μαχσά Αμινί, μιας 22χρονης Κουρδο-Ιρανής που είχε συλληφθεί επειδή φορούσε μια «ανάρμοστη» χιτζάμπ.

Ο Σαλεχί, ηλικίας 33 ετών, συνελήφθη αρχικά τον Οκτώβριο του 2022, αφότου προέβη σε δημόσιες δηλώσεις υπέρ των διαδηλώσεων στη χώρα. Καταδικάστηκε το 2023 σε κάθειρξη έξι ετών και τριών μηνών, όμως είχε αποφύγει την θανατική καταδίκη χάρη σε μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

«Το Πρώτο Τμήμα του Επαναστατικού Δικαστηρίου (της κεντρικής πόλης) Ισφαχάν σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, δεν εφάρμοσε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου… και καταδίκασε τον Σαλεχί στην αυστηρότερη τιμωρία», δήλωσε ο δικηγόρος του Αμίρ Ραϊσιάν στην εφημερίδα Sharq, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Το ιρανικό δικαστήριο δεν έχει προς το παρόν επιβεβαιώσει την ποινή. Ο Σαλεχί έχει 20 ημέρες στη διάθεσή του για να εφεσιβάλει την απόφαση.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Η αποτυχία των ελληνικών αρχών να εξασφαλίσουν έγκαιρα σε ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα τα βασικά μιας αξιοπρεπούς ζωής, αρχής γενομένης από σταθερή και ασφαλή στέγη, οδήγησε στην ομόφωνη καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση.

Ο Αφγανός πρόσφυγας έφτασε στην Ελλάδα χωρίς τους γονείς του τον Νοέμβριο του 2018 σε ηλικία 15 χρονών και ενημέρωσε τις αρχές ότι θέλει να ζητήσει άσυλο και ότι δεν έχει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα από τις αρχές να του παράσχουν κατάλληλη στέγη, ούτε να του ορίσουν υπεύθυνο κηδεμόνα όπως προβλέπει ο νόμος.

Η αίτησή του για άσυλο καταγράφηκε περίπου έναν μήνα μετά, στα τέλη Δεκεμβρίου, αλλά ούτε τότε του προσφέρθηκε κατάλληλη στέγη, ούτε για τους επόμενους μήνες, παρότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε επισημάνθηκαν επανειλημμένως στις αρχές μεταξύ άλλων από την οργάνωση ΑΡΣΙΣ, η οποία ενημέρωσε αναλυτικά για την κατάσταση.

Για έξι μήνες ο 15χρονος πρόσφυγας κοιμόταν τα βράδια αρχικά σε εκκλησία στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ή για λίγες ώρες σε σπίτια γεμάτα πρόσφυγες, μαζί με ενήλικες, σε πλατείες της Αθήνας και κάποια βράδια στα καμπ της Μαλακάσας και του Σκαραμαγκά, όπου έμπαινε ανεπίσημα, χωρίς άδεια, και κοιμόταν σε κοντέινερ, αν έβρισκε, ή στους εξωτερικούς χώρους. «Είχε μείνει άστεγος για πολλούς μήνες, υπέφερε τον χειμώνα από το κρύο και την κακοκαιρία, δεν είχε πρόσβαση σε νερό, φαγητό, ζεστό νερό ή τουαλέτα» επισημαίνει η απόφαση.

Και υπογραμμίζει: «Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι από τις 24 Νοεμβρίου 2018 έως τις 16 Μαΐου 2019 ο προσφεύγων είχε αφεθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του σε ένα περιβάλλον που ήταν τελείως ακατάλληλο για ανήλικους -είτε ως προς την ασφάλεια, τη στέγη, την υγιεινή, την πρόσβαση σε φαγητό και φροντίδα, είτε ως προς τα γενικότερα μέσα που του διατέθηκαν- και σε συνθήκες απαράδεκτης επισφάλειας με δεδομένο ότι είχε ζητήσει άσυλο και ότι ήταν ασυνόδευτος ανήλικος».

Επιπλέον το Δικαστήριο «αναγνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αρχές, ιδίως με δεδομένο τον αριθμό των ασυνόδευτων ανηλίκων που έφταναν στη χώρα εκείνη την περίοδο». Υπογραμμίζει όμως ότι «αυτό δεν απαλλάσσει τα κράτη από τις υποχρεώσεις τους» και ότι η απαγόρευση της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχει απόλυτο και όχι σχετικό χαρακτήρα.

Ο πρόσφυγας προσέφυγε στο Δικαστήριο του Στρασβούργου στις 8 Μαΐου 2019 μέσω των οργανώσεων Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (Refugees Support Aegean – RSA) και ProAsyl με δικηγόρο τη Μαριάννα Τζεφεράκου. Δύο μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου, ο πρόσφυγας ενημερώθηκε ότι υπάρχει θέση σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Αθήνα, όπου και έμεινε από τις 16 Μαΐου 2019 μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, όταν αναχώρησε για τη Γερμανία. Το Δικαστήριο επιδίκασε στο ελληνικό κράτος να καταβάλει στον πρόσφυγα αποζημίωση 8.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Πηγή: efsyn.gr

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ λόγω του θανάσιμου τραυματισμού πρόσφυγα από πυροβολισμούς ανδρών του Λιμενικού το 2014 ανοιχτά της Ψερίμου. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επιδίκασε 80.000 ευρώ σε τρεις Σύρους πρόσφυγες για το αιματηρό περιστατικό του 2014 όταν το Λιμενικό πυροβόλησε 13 φορές κατά της βάρκας. Η καταδίκη αφορά και την απόπειρα συγκάλυψης, δεδομένου ότι η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στο Ναυτοδικείο Πειραιά, με τους πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν και εν τέλει επέζησαν να μην έχουν κληθεί ποτέ να καταθέσουν.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε σήμερα, Τρίτη 16/1/2024, την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή, λόγω του θανάσιμου πυροβολισμού ενός επιβάτη από δεκατρείς πυροβολισμούς του Λιμενικού Σώματος στη μηχανή σκάφους που μετέφερε πρόσφυγες κοντά στο νησί της Ψερίμου το 2014, κατά τη διάρκεια επιχείρησης προστασίας των θαλάσσιων συνόρων, με στόχο την ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει σαφείς κανόνες για την (εν δυνάμει θανάσιμη) οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, με τους λιμενικούς να επικαλούνται ξεπερασμένους και ανεπαρκείς ”κανόνες εμπλοκής” του 1992 για τη ρίψη πυροβολισμών κατά του σκάφους.

Στην απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρεται επίσης ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος δεν είχε σχεδιαστεί και προετοιμαστεί επαρκώς και ότι η ”εξαιρετικά επικίνδυνη” ρίψη δεκατριών (13) πυροβολισμών κατά της μηχανής του σκάφους ισοδυναμεί με δυσανάλογη χρήση βίας και κίνδυνο για τη ζωή των επιβατών που θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί από τους λιμενικούς.

Πλέον, η χώρα μας καλείται να πληρώσει και 80.000 ευρώ στους τρεις πρόσφυγες από την Συρία, Douaa Alkhatib, Nourredin Tello και Lana Tello, οι οποίοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Στο αρχείο είχε μπει η υπόθεση στην Ελλάδα – Δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν οι πρόσφυγες που πυροβολήθηκαν

Η καταδίκη αφορά επίσης την αναποτελεσματική διερεύνηση του περιστατικού εκ μέρους των ελληνικών αρχών. Η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί στην Ελλάδα από τον Εισαγγελέα του Ναυτοδικείου και τον Εισαγγελέα του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου. Κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, οι δύο πρόσφυγες που τραυματίστηκαν από τους πυροβολισμούς δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν. Οι καταθέσεις των μαρτύρων που ελήφθησαν κατά την προκαταρκτική ανάκριση φαίνεται να είναι πανομοιότυπες και προσαρμοσμένες στις καταθέσεις των λιμενικών. Ωστόσο, ο Εισαγγελέας του Ναυτοδικείου δεν ζήτησε νέα κατάθεση από τους μάρτυρες. Επίσης, δεν εξέτασε διεξοδικά σημαντικά στοιχεία, όπως την ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και τις ελλείψεις της βαλλιστικής έκθεσης, και κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού Σώματος για το περιστατικό.

Ένοχοι κρίθηκαν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ηλίας και Λεωνίδας Παπαδόπουλος και Αντώνης Μαυρομμάτης για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Προηγουμένως, ο εισαγγελέας ζήτησε την αθωότητα των πέντε κατηγορουμένων, καθώς δεν πείστηκε από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας, αλλά η έδρα καταδίκασε τους τέσσερεις σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή τους τέσσερις εξ αυτών μετά τις απολογίες τους.

Η καταδίκη αναμένεται να έχει αρνητικές επιπτώσεις στους ακτιβιστές, όπως ο τελευταίος που εργάζεται ως υπάλληλος σεκιούριτι και δεν θα μπορεί να ανανεώσει την άδεια εργασίας του.

• ΑΝΤΩΝΙΑ ΞΥΝΟΥ

Σε ποινή φυλάκισης 11 μηνών καταδικάστηκε ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Novartis, Κωνσταντίνος Φρουζής, για την υπόθεση των σάκων με μετρητά που παρέδωσε σε γνωστό εστιατόριο του Κολωνακίου.

Πρόκειται για ένα σκέλος της έρευνας που αφορούσε στους τρεις σάκους που φέρονται να δόθηκαν στους ιδιοκτήτες τους εστιατορίου, μεσούσης της διερεύνησης της υπόθεσης Novartis, προκειμένου να τους φυλάξουν για τέσσερις ηµέρες, μέχρι δηλαδή ο Κ. Φρουζής και η σύντροφος του επιστρέψουν από επαγγελµατικό ταξίδι στην Κύπρο. Τον Ιανουάριο του 2017 ωστόσο, οι ιδιοκτήτες κατήγγειλαν ληστεία, γεγονός το οποίο προκάλεσε την αντίδραση του Κ. Φρουζή. Αν και οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται πως το ποσό ανερχόταν στο 1 εκατομμύρια ευρώ, κατά τους μηνυτές, η χωρητικότητα τους δεν ήταν μεγάλη.

Σύμφωνα και με τα όσα κατατέθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία, οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου δέχθηκαν απειλές από τρίτα πρόσωπα, τα οποία τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «αν δεν βρείτε το 1.000.000€ θα σας κάνω κακό με δημοσιεύματα στην εταιρεία σας». Οι οχλήσεις μάλιστα, φαίνεται πως συνεχίστηκαν μέχρι και το καλοκαίρι όπου τους διαμηνύθηκε: «δεν με ενδιαφέρει ποιος έχει πάρει το 1 εκατομμύριο ευρώ, το έχεις χρεωθεί εσύ. Και άφησε να εννοηθεί για κακές συνέπειες».

Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν το 2017 στην κατάθεση μήνυσης και στην παραπομπή του τον Κ. Φρουζή ως κατηγορούμενο για εκβίαση και ηθική αυτουργία σε κλοπή, ενώ και οι δύο πλευρές έχουν προσφύγει και ενώπιον των αστικών δικαστηρίων. Πρόσφατα το Τριμελές Πρωτοδικείο της Αθήνας επέβαλε στον κατηγορούμενο και στη σύντροφο του την ίδια ποινή φυλάκισης, ενώ τους χορηγήθηκε αναστολή επί τριετία.

Το αδίκημα που τελικά τους αποδόθηκε από την ελληνική Δικαιοσύνης είναι από της απόπειρας παράνομης βίας σε βαθμό πλημμελήματος, μετατρέποντας την αρχική κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε εκβίαση και της εκβίασης. Το δικαστήριο πάντως, δεν υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση, με την οποία προτάθηκε η απαλλαγή του Κ. Φρουζη και των συγκατηγορούμενων του, με το σκεπτικό ότι είχαν κάθε νόμιμο δικαίωμα να ζητήσουν την επιστροφή των χρημάτων, που έχασαν.

Θεόδωρος Παναγιώτου

Όπως εξηγεί ο πληρεξούσιος δικηγόρος για την υποστήριξη της κατηγορίας, Θεόδωρος Παναγιώτου, «Είναι μία υπόθεση με πολλές πτυχές, τόσο σε αστικό, όσο και σε ποινικό επίπεδο, η απόφαση, όμως, αυτή, είναι μία δικαίωση για τις θέσεις των εντολέων μου, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή διατράνωναν προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν έχουν την παραμικρή εμπλοκή σε οιαδήποτε παράνομη πράξη, αντιθέτως, οι πράξεις και οι δικαστικές και εξώδικες διεκδικήσεις των αντιδίκων, ήταν εκείνες που, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, είχαν σαν αποτέλεσμα την ποινική καταδίκη τους. Συνεχίζουμε μέχρι την αμετάκλητη δικαίωση των εντολέων μου, τόσο σε αστικό όσο και σε ποινικό επίπεδο».

Πηγή: news247.gr

Με ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή τιμώρησε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Χίου αστυνομικό των ΜΑΤ ως υπαίτιο τραυματισμού πολίτη σε μία από τις δεκάδες αναίτιες επιθέσεις που εξαπέλυσαν οι διμοιρίες εναντίον κατοίκων στην επιδρομή τους στο νησί τον Φεβρουάριο του 2020, προκειμένου τότε να επιβληθεί διά της βίας η κατασκευή δομής προσφύγων στο Αίπος.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση, που είναι και η μοναδική που έφτασε μέχρι τώρα σε αίθουσα του δικαστηρίου παρά το πλήθος μηνύσεων που έχουν υποβληθεί εναντίον των αστυνομικών για άλλες παρόμοιες επιθέσεις, κατηγορούμενος ήταν ο Α.Χ., ομαδάρχης διμοιρίας που έφτασε από τις πρώτες στο Αίπος και συγκεκριμένα στον Αγιο Μακάριο. Εκεί όπου ήδη είχαν συγκεντρωθεί Χιώτες προκειμένου να μεταβούν στο σημείο που ήταν προγραμματισμένη η κατασκευή της δομής. Εκεί, πηγαίνοντας προς τη δουλειά του, ήταν και ο εργαζόμενος στην «Κιβωτό του Κόσμου», Παναγιώτης Τσολάκης, ο οποίος εγκλωβίστηκε από τις συγκρούσεις που ήδη είχαν ξεκινήσει. Τότε και χωρίς κανέναν προφανή λόγο ο συγκεκριμένος αστυνομικός με τη συνδρομή δύο-τριών ακόμα συνέλαβαν τον κ. Τσολάκη και άρχισαν να τον χτυπούν χωρίς έλεος.

Από τα χτυπήματα το θύμα της βάρβαρης επίθεσης οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα του οστού της μύτης και πλήθος άλλες κακώσεις.

Οπως μάλιστα περιέγραψαν οι μάρτυρες της επίθεσης, ο αστυνομικός κρατούσε το θύμα με κεφαλοκλείδωμα και τον πατούσε, αγνοώντας ακόμα και τις φωνές του κ. Τσολάκη που έλεγε «δεν μπορώ να αναπνεύσω». Γεγονότα που επιβεβαίωσαν ως μάρτυρες ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, τότε βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Χίου, ο αντιπεριφερειάρχης Παντελής Μπουρνιάς και ο επικεφαλής της ΛΑΣ Χίου, Μάρκος Σκούφαλος, οι οποίοι στο σύνολό τους είτε υβρίστηκαν είτε ακόμη και απωθήθηκαν από τους αστυνομικούς.

Από την πλευρά του ο αστυνομικός ισχυρίστηκε ότι ο κ. Τσολάκης τούς εξύβρισε και ότι άσκησε νόμιμη βία για να τον ακινητοποιήσει, χωρίς να τον χτυπήσει. Ο δε συνήγορος υπεράσπισής του υποστήριξε ότι για τη σπασμένη μύτη ευθύνεται… η άσφαλτος, φέρνοντας δε ως παράδειγμα την «υπόθεση της ζαρντινιέρας» στη Θεσσαλονίκη.

Ισχυρισμοί που δεν έγιναν δεκτοί με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος να καταδικαστεί για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Πηγή: efsyn.gr

Δικαστήριο της Τεχεράνης καταδίκασε τον γνωστό σκηνοθέτη Σαΐντ Ρουσταγί σε φυλάκιση έξι μηνών για την προβολή της ταινίας του «Η Λεϊλά και τα αδέρφια της» στο Φεστιβάλ των Καννών το 2022.

Η μεγάλου μήκους ταινία περιγράφει την ιστορία μίας φτωχής οικογένειας σε ένα Ιράν βυθισμένο στην οικονομική κρίση. Η προβολή του απαγορεύθηκε στο Ιράν μετά την κυκλοφορία του τον περασμένο χρόνο «λόγω της παραβίασης των κανόνων με την συμμετοχή του χωρίς άδεια στα φεστιβάλ των Καννών και του Μονάχου», σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές.

«Το επαναστατικό δικαστήριο της Τεχεράνης καταδίκασε τους Σαΐντ Ρουσταγί και Τζαβάντ Νορουζμπέγκι, τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό της ταινίας "Η Λεϊλά και τα αδέρφια της" σε φυλάκιση έξι μηνών», έγραψε στην ιστοσελίδα της η εφημερίδα Etemad που πρόσκειται στους μεταρρυθμιστές. Οι δύο τους κρίθηκαν ένοχοι για «συμβολή στην προπαγάνδα της αντιπολίτευσης κατά του ισλαμικού συστήματος» στο Ιράν.

Το δικαστήριο αποφάσισε ωστόσο ότι οι δύο καταδικασθέντες θα εκτίσουν το ένα εικοστό της ποινής τους, δηλαδή εννέα ημέρες, και το υπόλοιπο της ποινής θα έχει ανασταλτικό χαρακτήρα για πέντε χρόνια.

«Κατά τη διάρκεια της περιόδου της αναστολής, οι καταδικασθέντες θα πρέπει να απέχουν από δραστηριότητες που συνδέονται με το διαπραχθέν έγκλημα και δεν θα έχουν επικοινωνία με άτομα που δραστηριοποιούνται στον κινηματογραφικό τομέα».

Ο 34χρονος Σαΐντ Ρουσταγί είναι γνωστός και από την ταινία του 2021 «Ο Νόμος της Τεχεράνης», αστυνομική ταινία με θέμα την βιομηχανία των ναρκωτικών και την καταστολή της από το ιρανικό κράτος.

Για την ταινία «Η Λεϊλά και τα αδέρφια της» ο Ιρανός σκηνοθέτης τιμήθηκε με το βραβείο της επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικού Τύπου τον Μάιο 2022.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

To Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) έκρινε σήμερα ότι η Ουγγαρία παρεμποδίζει αδικαιολόγητα τη δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου στο έδαφός της και ότι η ανάθεση των αιτήσεων διεθνούς προστασίας στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι και το Κίεβο, αποτελεί παραβίαση του κοινοτικού δικαίου.

«Εξαρτώντας τη δυνατότητα υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε πρεσβεία που βρίσκεται σε τρίτη χώρα, η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης», αναφέρει η απόφαση του ΔΕΕ.

Το 2020, κατόπιν της εμφάνισης της πανδημίας Covid-19, η Ουγγαρία εξέδωσε νέο νόμο ο οποίος επιβάλλει σε ορισμένους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που βρίσκονται στο έδαφός της ή παρουσιάζονται στα σύνορά της και επιθυμούν να τύχουν διεθνούς προστασίας να ακολουθήσουν προηγούμενη διαδικασία. Η ρύθμιση αυτή απαιτεί να μεταβούν τα ως άνω πρόσωπα στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι (Σερβία) ή στο Κίεβο (Ουκρανία) προκειμένου να υποβάλουν εκεί αυτοπροσώπως δήλωση προθέσεων σχετικά με την υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας. Κατόπιν εξέτασης της δήλωσης αυτής, οι αρμόδιες ουγγρικές αρχές δύνανται να αποφασίσουν να χορηγήσουν ταξιδιωτικό έγγραφο στους εν λόγω υπηκόους τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, το οποίο επιτρέπει την είσοδό τους στην Ουγγαρία προκειμένου να υποβάλουν στο κράτος μέλος αυτό αίτηση διεθνούς προστασίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε ότι η Ουγγαρία, θεσπίζοντας τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα από την οδηγία σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Για τον λόγο αυτό η Επιτροπή άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Με τη σημερινή του απόφαση, το ΔΕΕ αποφαίνεται ότι η Ουγγαρία, εξαρτώντας τη δυνατότητα ορισμένων υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών που βρίσκονται στο έδαφος ή στα σύνορά της να υποβάλουν αίτηση διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε ουγγρική πρεσβεία η οποία βρίσκεται σε τρίτη χώρα και από τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου που επιτρέπει την είσοδό τους στο ουγγρικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της ΕΕ.

Ειδικότερα, το γεγονός ότι το ουγγρικό δίκαιο προβλέπει υποχρέωση των προσώπων αυτών να απευθυνθούν αρχικώς στις ουγγρικές πρεσβείες στο Βελιγράδι ή στο Κίεβο δεν τα εξομοιώνει με πρόσωπα που υποβάλλουν απλώς αίτηση διπλωματικού ή εδαφικού ασύλου σε αντιπροσωπεία στην αλλοδαπή, αίτηση ως προς την οποία η οδηγία δεν εφαρμόζεται.

Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η προϋπόθεση σχετικά με την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων δεν προβλέπεται στην οδηγία και αντιβαίνει στον σκοπό της που συνίσταται στη διασφάλιση πραγματικής, ευχερούς και ταχείας πρόσβασης στη διαδικασία χορήγησης διεθνούς προστασίας.

Επιπλέον, κατά το Δικαστήριο, η ρύθμιση αυτή στερεί από τους ενδιαφερόμενους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς τη δυνατότητα να απολαύουν πράγματι του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο από την Ουγγαρία, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

To Δικαστήριο εκτιμά ότι ο προβλεπόμενος περιορισμός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τον σκοπό προστασίας της δημόσιας υγείας και, ειδικότερα, από την καταπολέμηση της εξάπλωσης της Covid-19, όπως προέβαλε η Ουγγαρία.

To Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η υποχρέωση μετάβασης σε πρεσβεία στην αλλοδαπή, με αποτέλεσμα να εκτίθενται ενδεχομένως οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι ανιθαγενείς στον κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο Covid-19, την οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταδώσουν στην Ουγγαρία, δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο κατάλληλο για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας.

Εξάλλου, η διαδικασία που θέσπισε η Ουγγαρία αποτελεί προδήλως δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος των αιτούντων διεθνή προστασία να υποβάλουν αίτηση χορήγησης διεθνούς προστασίας ήδη κατά την άφιξή τους στα ουγγρικά σύνορα.

Τέλος, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν απέδειξε ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα δυνάμενα να επιτύχουν τον κατάλληλο συμβιβασμό μεταξύ, αφενός, της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος κάθε υπηκόου τρίτης χώρας ή ανιθαγενούς να υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας στο έδαφος ή στα σύνορα της Ουγγαρίας και, αφετέρου, της καταπολέμησης των μεταδοτικών ασθενειών.

Μετά την προσφυγή 67 προσφύγων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησής τους στο κολαστήριο στη Μόρια της Λέσβου, την περίοδο 2017-2018, ήρθε η δικαίωση.

Σύμφωνα με την καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, οι συνθήκες κράτησης των προσφευγόντων ήταν απάνθρωπες, κυρίως λόγω του υπερπληθυσμού, των δυσκολιών που προέκυπταν από αυτόν και της οξείας έλλειψης βασικών ειδών.

Ενώ η χωρητικότητα του καταυλισμού ήταν 3.100 άτομα, σύμφωνα με τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, και 2.100 άτομα, σύμφωνα με τον νομάρχη Βορείου Αιγαίου, στις 27 Ιούνη 2017 ο καταυλισμός φιλοξενούσε 7.214 άτομα και στις 19 Σεπτέμβρη 2018, 9.000 άτομα.

Η απόφαση του δικαστηρίου περιγράφει τις άθλιες συνθήκες, έτι όπως τις βίωσαν οι προσφεύγοντες, οι οποίοι υποστήριξαν ότι κατά την άφιξή τους στο κέντρο της Μόριας τοποθετούνταν σε ένα είδος υπαίθριου «κλουβιού», χωρητικότητας 40 τ.μ. όπου τους έδιναν ένα σάντουιτς και ένα μπουκάλι νερό την ημέρα και κοιμόντουσαν στο πάτωμα χωρίς κουβέρτα, μέχρι να καταγραφούν.

Στη συνέχεια μεταφέρονταν σε καλοκαιρινές σκηνές, οι οποίες δεν τους προστάτευαν σε περίπτωση κακοκαιρίας, ενώ από τα σκουπίδια αναδιδόταν δυσωδία, το έδαφος ήταν λασπωμένο και πλημμυρισμένο λόγω της βροχής και των διαρροών στις τουαλέτες, τρεχούμενο νερό ήταν διαθέσιμο μόνο για 30 έως 40 λεπτά την ημέρα, το φαγητό ήταν βρόμικο και άψητο.

Η Ελλάδα υποχρεούται να καταβάλει σε κάθε προσφεύγοντα 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.000 ευρώ ανά προσφυγή για έξοδα και δαπάνες.

Τουρκικό δικαστήριο καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών, επτά μηνών και 15 ημερών, καθώς και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, κρίνοντάς τον ένοχο για προσβολή των μελών του Εκλογικού Συμβουλίου.

Η είδηση της καταδίκης του έγινε γνωστή από το γραφείο του ίδιου του Ιμάμογλου, του πλέον δημοφιλούς πολιτικού αντιπάλου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η υπόθεση αφορούσε δηλώσεις που έκανε το 2019, στις οποίες χαρακτήρισε «ηλίθιους» εκείνους που ακύρωσαν το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, τις οποίες είχε κερδίσει ο Ιμάμογλου.

Η ποινή αυτή, έξι μήνες πριν από τις εκλογές, μπορεί να οδηγήσει στην απομάκρυνση του 52χρονου προερχόμενου από το αντιπολιτευόμενου Ρεπουμμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) πολιτικού από το αξίωμα του δημάρχου και να του στερήσει ενδεχόμενη κάθοδο στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου, για τις οποίες θεωρείτο πιθανός υποψήφιος, με την αντιπολίτευση να μην έχει επιλέξει ακόμη τον υποψήφιό της στις εκλογές αυτές. 

Ο συνήγορος ωστόσο του Ιμάμογλου, Κεμάλ Πολάτ, είπε ότι θα ασκήσει έφεση, η οποία έχει ανασταλτικό χαρακτήρα για την ποινή, με τον αρμόδιο υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Σοϊλού, να έχει πάντως τη δυνατότητα να τον καθαιρέσει πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της έφεσης.

Κάτι τέτοιο βέβαια θα σπρώξει κόσμο στην αντιπολίτευση, όπως έγινε και με τις δεύτερες δημοτικές εκλογές που ο Ιμάμογλου βγήκε με μεγάλη διαφορά. Επίσης αυτό μπορεί να τον οδηγήσει να προταθεί ως υποψήφιος, αλλά αυτό πρέπει να το αποφασίσουν τα μέλη της συμμαχίας της Αντιπολίτευσης.

Το αποτέλεσμα των εκλογών του 2023 θεωρείται ότι θα κριθεί από την ικανότητα του CHP και των άλλων κομμάτων να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να στηρίξουν έναν κοινό υποψήφιο απέναντι στον Ερντογάν και το AKP, που κυβερνούν την Τουρκία εδώ και δύο δεκαετίες.

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου που βρισκόταν στο Βερολίνο για επίσκεψη, μόλις έμαθε την απόφαση του δικαστηρίου αποφάσισε να επιστρέψει με ειδική πτήση στην Κωνσταντινούπολη κι έστειλε μήνυμα ότι η εντολή για την τιμωρία του Ιμάμογλου προήλθε απευθείας από το «Παλάτι», ενώ ο Ιμάμογλου, ο οποίος βρίσκεται στο γραφείο του στη Δημαρχία, είπε ότι «ο αγώνας αρχίζει τώρα».