Σας περιμένουμε

 Πϱάξη Áγάπης για τον ϻικϱό μας ΓΙΑΝΝΗ Κοϱολόγου 
Η ΔΙΩΝΗΣ ΑΙΝΙΓΜΑ και Ο Δήμος Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη
Στις 4 Ιουλίου Ημέρα ΤϱΙΤΗ και ϖρα 9 & 30  Παρουσιάζουν την Παράσταση  «Το Δάκϱυ της Παναγίας… Ένας Ύμνος για την Σμύϱνη» Στο Ανοιχτό Θέατρο Μίκης ΘεοδωράκηςΌλα τα Εσοδα από την Είσοδο (5 ευρώ) θα δωθούν στον Αγαπημένο μας  ΓΙΑΝΝΗ  

Σας Πεϱιμένουμε Δώσε Αγάπη  Πάρε Χαμόγελο .

Ευχαριστούμε όλους τους Ηθοποιούς που Αφιλοκερδώς δινουν την αγαπη τους 

Αγκαλιάστε τον 9χρονο Γιάννη  να παλέψει με την τιτάνια μάχη του με το οστεοσάρκωμα. Ο μικρούλης σε ηλικία 6 ετών διαγνώστηκε με οστεοσάρκωμα , χειρουργήθηκε και απέκτησε τεχνητό μέλος. Η μάχη του με τον καρκίνο συνεχίζεται και η οικογένειά του έχει κλείσει ραντεβού για τις 10 Ιουλίου στο Anderson Center στο Houston των Η.Π.Α , προκειμένου να προσφέρουν μία δεύτερη ευκαιρία στον αγαπημένο τους μαχητή.. Το μικρό Σούπερ μαν που αγαπήσαμε όλοι μέσα από την εκπομπή. Αυτός είναι ο ερανικός λογαριασμός για το ταξίδι της ελπίδας στο Τέξας.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΑΝΝΑ ΜΩΡΑΙΤΟΥ

ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΙΛΕΒΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΑΠΑΛΙΑΡΗΣ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΝΤΖΕΟΓΛΟΥ β’ διανομή)

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΡΜΑΡΟΥ (ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΜΑΡΟΥ β’ διανομή)

Εκκλησιαστικοί ύμνοι:

ΣΤΑΥΡΟΣ ΒΟΛΚΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΠΕΤΡΟΣ ΤΣΑΠΑΛΙΑΡΗΣ (ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΝΤΖΕΟΓΛΟΥ β’ διανομή)

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Θανάσης Ν. Σταυρόπουλος

Σκηνοθεσία: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Διδασκαλία Εκκλησιαστικών ύμνων: Σταύρος Βόλκος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αρετή Τσιαμπόκαλου

Σκηνογράφος: Παναγιώτης Γάκης

Φωτισμοί: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Φωτογραφίες: Μάνος Βλαστός

Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Αντιγόνη Παναγιωτοπούλου

Διεύθυνση και Οργάνωση παραγωγής: Μενέλαος Β. Τζαβέλλας

Μουσική Επιμέλεια: Πολυδεύκης Πολυδεύκη

Hair stylist - Makeup artist: Ευσταθία Τζαβέλλα

Σύμβουλος Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων :Αλίκη Δανάλη

Παραγωγή : Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ''ΔΙΩΝΗΣ-ΑΙΝΙΓΜΑ''

Διάρκεια: 90'λεπτα

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με  απόλυτο σεβασμό, από την Γεωργία Ζώη

Το θεατρικό αυτό έργο είναι μία πρόταση που συνθέτει δύο τόσο διαφορετικές πτυχές της Ιστορίας. Αυτής του Θείου Δράματος, και συγκεκριμένα την πορεία Του Ιησού προς τον Γολγοθά, και τον μαρτυρικό διωγμό των Ελλήνων, και όχι μόνο, από την πολύπαθη Σμύρνη. Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του θεάτρου η Μήτηρ Θεού ενσαρκώνεται στην σκηνή, σε μια καθηλωτική παράσταση, με  απόλυτο σεβασμό, από μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της Ελληνικής θεατρικής σκηνής την Γεωργία Ζώη.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Μία γυναίκα, η Ελπίδα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της γιό μέσα στις φλόγες της Σμύρνης. Μία άλλη γυναίκα με έναν νεαρό άντρα της παρουσιάζονται και γίνονται αρωγοί της. Η Ελπίδα δεν μπορεί να κατανοήσει εκείνες τις τραγικές στιγμές που ζει ότι μπροστά της βρίσκονται η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης, ο μαθητής Του. Παρότι εγκλωβισμένη στον προσωπικό της Γολγοθά, η Ελπίδα θα καταλήξει να ακολουθήσει την Παναγία σε ένα διαφορετικό οδοιπορικό όταν πια όλα γύρω της θα είναι χαμένα για την ίδια. Η Παναγία θα της δείξει την Οδό του Μαρτυρίου του Θεανθρώπου προς τον Γολγοθά. Θα της παρουσιάσει την άκρα πικρία της Μητρός μπροστά στο πέρασμα του Υιού της. Εκεί η Ελπίδα θα κατανοήσει ότι το δράμα Του εμπεριέχεται στο προσωπικό δράμα του καθενός μας ξεχωριστά. Η μεγαλοσύνη της Παναγίας θα της διδάξει ότι η καρτερία και η συγχώρεση είναι αρετές σπουδαιότερες και ισχυρότερες του πόνου. Μπροστά από τα μάτια της Ελπίδας θα παρελάσουν πρόσωπα του Θείου Δράματος, αλλά και της Καταστροφής της Σμύρνης. Ο Άγιος Ιωάννης, η Μαρία η Μαγδαληνή, ο Ιούδας, ο Πόντιος Πιλάτος, η Μοιχαλίδα, ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο Νουρεντίν Πασάς, αλλά και απλοί άνθρωποι θα παρουσιαστούν και θα μιλήσουν για τα δρώμενα, ενώ ταυτοχρόνως το υμνολόγιο και τα λόγια των Ευαγγελίων της Εκκλησίας και η προφορική μας παράδοση θα πλαισιώνουν τους λόγους των ηρώων.

Σκοπός της παράστασης:

Ο σκοπός της συγκεκριμένης παράστασης δεν είναι άλλος από το να μπορέσει και ο πιο απλός θεατής να προσεγγίσει μία τόσο σημαντική και εξαιρετικά επίκαιρη στιγμή της Ελληνικής Ιστορίας, από μία πλευρά διαφορετική. Η Σμύρνη, όσο και αν ακουστεί κοινότυπο, δεν αποτελεί ουδεμία εξαίρεση από τις υπόλοιπες πόλεις του Ελληνισμού, που στα χρόνια του Οθωμανικού ζυγού υπέστησαν διωγμούς, καταστροφές, σφαγές, εξανδραποδισμούς και υποδουλώσεις. Από τη Βασιλεύουσα έως την πρόσφατη μαρτυρική Κύπρο ο κατάλογος των πόλεων είναι αμέτρητος. Η παρουσία όμως της χριστιανικής πίστεως και των ιερέων της, υπήρξε αρωγός βασικός και ουσιώδης. Ήταν το στοιχείο αυτό, που μαζί με το φρόνημα του λαού κράτησαν ψηλά την αντοχή, την ελπίδα, την καρτερία και την υπομονή των διωχθέντων. Έτσι λοιπόν, με την παρουσία της στο έργο, η Παναγία, που αντιπροσωπεύει για όλους τους χριστιανούς στη Γη, το μέγιστο παράδειγμα υπομονής και εγκαρτέρησης, προστρέχει ως η απόλυτη και πανταχού παρούσα, «μάνα», να παρηγορήσει τα παιδιά της. Τα παιδιά της, αυτά που στο πρόσωπο της Ελπίδας, της Σμυρνιάς μάνας, υποφέρουν και στενάζουν την αποφράδα εκείνη ημέρα της Καταστροφής της Σμύρνης. Η νοητή μεταφορά της Ελπίδας, από την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη, στην Οδό του Μαρτυρίου, υποδεικνύει και επισημαίνει τη μέγιστη στιγμή του ανθρώπινου γένους. Τη στιγμή που ο άνθρωπος ως ελεύθερο ον, κατά Θεού παραχώρηση αλλά και προσωπική επιλογή, αποφασίζει να «σκοτώσει» τον Αθάνατο και Έναν δημιουργό του. Μπροστά λοιπόν σε αυτό το Θείο Δράμα η Ελπίδα κατανοεί ότι η Καταστροφή της Σμύρνης δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ακόμα μία τραγική στιγμή της απώλειας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μία αναβίωση μετά από τέσσερις αιώνες του Λειτουργικού Δράματος που εμφανίστηκε στο Μεσαίωνα και άκμασε μέχρι και το 16ο αιώνα.