ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ:ΣΩΡΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΣΩΡΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ - ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ
Εδώ και 7 χρόνια γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες των δικαιωμάτων μας να θυσιάζονται απλόχερα στο όνομα της κρίσης και των μνημονίων, των εργασιακών σχέσεων να ξεχειλώνουν, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας να χτυπάνε κόκκινο και των εργατικών αγώνων να ποινικοποιούνται σορρυδών.
Κι ενώ η απλήρωτη εργασία εξαθλιώνει και δολοφονεί εν ψυχρώ- πρόσφατο το τραγικό συμβάν της απλήρωτης συναδέλφισσας από τον «Καρυπίδη, η οποία έθεσε τέλος στη ζωή της μετά την απόγνωση 15 μηνών -, η κορωνίδα των δικαστικών αρχών, ο Άρειος Πάγος, νίπτει τας χείρας του σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος και τη νομιμοποιεί. Ο λόγος γίνεται για την απόφαση 677/2017, η οποία προβλέπει χυδαία ότι «η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας»! Καταργείται επί της ουσίας, με αυτήν την απόφαση, ο μισθός και νομιμοποιείται η ωμή ληστεία των εργαζομένων, καθώς δίνει το «πράσινο φως» σε εργοδότες/μαυραγορίτες να ξεσαλώσουν ακόμη πιο άγρια εις βάρος των εργαζομένων.
Συνεχίζοντας το έργο του Άρειου Πάγου, το Α΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης αποφάνθηκε ανάλογα, σχετικά με την δίωξη που είχε ασκηθεί κατά της εργοδοσίας των φροντιστηρίων «Μπαχαράκης» για την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και την μη καταβολή δεδουλευμένων στον εργαζόμενο του φροντιστηρίου Γ. Παπαγιάννη. Στην εργοδοσία των φροντιστηρίων είχε επιβληθεί πρωτόδικα ποινή φυλάκισης 7 μηνών με αναστολή, η οποία είχε μετατραπεί από το Εφετείο σε 2 μήνες φυλάκιση με αναστολή. Μετά από απόφαση του Άρειου Πάγου, στον οποίον κατέφυγε ο εργοδότης, αναστάλθηκε η απόφαση του Εφετείου με πρόφαση τυπικούς λόγους καιη υπόθεση ξαναδικάστηκε για τρίτη φορά!!!Το αποτέλεσμα ήταν η αθώωση του εργοδότη λόγω έλλειψη δόλου!!! (sic!) Εξελίσσοντας, δηλαδή την άποψη του Άρειου Πάγου δικαίωσε «ηθικά» έναν εργοδότη που συνειδητά και κατ΄ εξακολούθηση έκλεβε τους εργαζόμενους!!!
Σε αυτό το κλίμα των εξοργιστικών αποφάσεων που χαρίζουν τα πάντα στους εργοδότες, οι τελευταίοι παίρνουν αέρα και χέρι-χέρι με το κράτος αντεπιτίθενται ακόμη πιο σκληρά σε όποιον τολμήσει να διεκδικήσει ακόμη και τα πιο αυτονόητα και στοιχειώδη. Και έχουμε το παράδειγμα των συναδέλφων στο ΕΚΑΒ, οι οποίοι πριν λίγους μήνες προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας από τη Διοίκηση, δηλαδή το δημόσιο-το κράτος, δεδουλευμένα από τον Ιανουάριο του 2016 και βρέθηκαν να διώκονται από αυτήν με την αξίωση, όχι μόνο να κριθεί παράνομη αυτή η επίσχεση, αλλά προκαταβολικά και κάθε μελλοντική. Έχουμε και το παράδειγμα της νεαρής Ηριάννας που καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη, επί της ουσίας χωρίς αποδεικτικά στοιχεία!
Οι δικαστικές αποφάσεις αυτές δεν είναι ούτε οι πρώτες , ούτε οι τελευταίες που στρέφονται με μένος και χωρίς κανένα όριο εναντίον των εργαζομένων. Ωστόσο αποτελούν μία τομή και αποδεικνύουν ότι όσο η κρίση θα βαθαίνει τόσο πιο απροκάλυπτα το δίκαιο και το δίκιο θα αποστασιοποιούνται μεταξύ τους, τόσο θα αποκαλύπτεται το βαθιά αντεργατικό πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης, τόσο θα αναβαθμίζεται η συντονισμένη από κράτος και εργοδότες επίθεση που δεχόμαστε, τόσο θα σκληραίνει και θα γίνεται πιο επικίνδυνο το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Γιατί η διαμόρφωση ενός Νέου Συστήματος Εκμετάλλευσης της Εργασίας, με όρους σύγχρονης δουλείας, επιβάλλεται από την αποσύνθεση του ελληνικού καπιταλισμού και προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία όλων των κρατικών λειτουργιών με τα αφεντικά.
Τα δείγματα αυτής της εξέλιξης δε μας φοβίζουν, δε μας τρομοκρατούν. Μας εξοργίζουν και μας πεισμώνουν στο να διεκδικήσουμε συλλογικά, ακόμη πιο μαχητικά και αποφασιστικά, μέσα από όργανα αυτοοργάνωσης, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
Εδώ και 7 χρόνια γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες των δικαιωμάτων μας να θυσιάζονται απλόχερα στο όνομα της κρίσης και των μνημονίων, των εργασιακών σχέσεων να ξεχειλώνουν, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας να χτυπάνε κόκκινο και των εργατικών αγώνων να ποινικοποιούνται σορρυδών.
Κι ενώ η απλήρωτη εργασία εξαθλιώνει και δολοφονεί εν ψυχρώ- πρόσφατο το τραγικό συμβάν της απλήρωτης συναδέλφισσας από τον «Καρυπίδη, η οποία έθεσε τέλος στη ζωή της μετά την απόγνωση 15 μηνών -, η κορωνίδα των δικαστικών αρχών, ο Άρειος Πάγος, νίπτει τας χείρας του σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος και τη νομιμοποιεί. Ο λόγος γίνεται για την απόφαση 677/2017, η οποία προβλέπει χυδαία ότι «η καθυστέρηση καταβολής του μισθού δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας»! Καταργείται επί της ουσίας, με αυτήν την απόφαση, ο μισθός και νομιμοποιείται η ωμή ληστεία των εργαζομένων, καθώς δίνει το «πράσινο φως» σε εργοδότες/μαυραγορίτες να ξεσαλώσουν ακόμη πιο άγρια εις βάρος των εργαζομένων.
Συνεχίζοντας το έργο του Άρειου Πάγου, το Α΄ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης αποφάνθηκε ανάλογα, σχετικά με την δίωξη που είχε ασκηθεί κατά της εργοδοσίας των φροντιστηρίων «Μπαχαράκης» για την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και την μη καταβολή δεδουλευμένων στον εργαζόμενο του φροντιστηρίου Γ. Παπαγιάννη. Στην εργοδοσία των φροντιστηρίων είχε επιβληθεί πρωτόδικα ποινή φυλάκισης 7 μηνών με αναστολή, η οποία είχε μετατραπεί από το Εφετείο σε 2 μήνες φυλάκιση με αναστολή. Μετά από απόφαση του Άρειου Πάγου, στον οποίον κατέφυγε ο εργοδότης, αναστάλθηκε η απόφαση του Εφετείου με πρόφαση τυπικούς λόγους καιη υπόθεση ξαναδικάστηκε για τρίτη φορά!!!Το αποτέλεσμα ήταν η αθώωση του εργοδότη λόγω έλλειψη δόλου!!! (sic!) Εξελίσσοντας, δηλαδή την άποψη του Άρειου Πάγου δικαίωσε «ηθικά» έναν εργοδότη που συνειδητά και κατ΄ εξακολούθηση έκλεβε τους εργαζόμενους!!!
Σε αυτό το κλίμα των εξοργιστικών αποφάσεων που χαρίζουν τα πάντα στους εργοδότες, οι τελευταίοι παίρνουν αέρα και χέρι-χέρι με το κράτος αντεπιτίθενται ακόμη πιο σκληρά σε όποιον τολμήσει να διεκδικήσει ακόμη και τα πιο αυτονόητα και στοιχειώδη. Και έχουμε το παράδειγμα των συναδέλφων στο ΕΚΑΒ, οι οποίοι πριν λίγους μήνες προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας από τη Διοίκηση, δηλαδή το δημόσιο-το κράτος, δεδουλευμένα από τον Ιανουάριο του 2016 και βρέθηκαν να διώκονται από αυτήν με την αξίωση, όχι μόνο να κριθεί παράνομη αυτή η επίσχεση, αλλά προκαταβολικά και κάθε μελλοντική. Έχουμε και το παράδειγμα της νεαρής Ηριάννας που καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη, επί της ουσίας χωρίς αποδεικτικά στοιχεία!
Οι δικαστικές αποφάσεις αυτές δεν είναι ούτε οι πρώτες , ούτε οι τελευταίες που στρέφονται με μένος και χωρίς κανένα όριο εναντίον των εργαζομένων. Ωστόσο αποτελούν μία τομή και αποδεικνύουν ότι όσο η κρίση θα βαθαίνει τόσο πιο απροκάλυπτα το δίκαιο και το δίκιο θα αποστασιοποιούνται μεταξύ τους, τόσο θα αποκαλύπτεται το βαθιά αντεργατικό πρόσωπο της αστικής δικαιοσύνης, τόσο θα αναβαθμίζεται η συντονισμένη από κράτος και εργοδότες επίθεση που δεχόμαστε, τόσο θα σκληραίνει και θα γίνεται πιο επικίνδυνο το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Γιατί η διαμόρφωση ενός Νέου Συστήματος Εκμετάλλευσης της Εργασίας, με όρους σύγχρονης δουλείας, επιβάλλεται από την αποσύνθεση του ελληνικού καπιταλισμού και προϋποθέτει την αγαστή συνεργασία όλων των κρατικών λειτουργιών με τα αφεντικά.
Τα δείγματα αυτής της εξέλιξης δε μας φοβίζουν, δε μας τρομοκρατούν. Μας εξοργίζουν και μας πεισμώνουν στο να διεκδικήσουμε συλλογικά, ακόμη πιο μαχητικά και αποφασιστικά, μέσα από όργανα αυτοοργάνωσης, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΣΜΕΘ)