Ο καθρέπτης της συλλογικής μας συνείδησης δεν φτιάχνει πια είδωλα

Γράφει ο Νίκος Σίμος 

Τα απανταχού “κομματόσκυλα” και ο ραγιαδισμός των πλειοψηφούντων για μια ακόμα φορά στοχοποιούν την Μητσοτακική Δεξιά (μια όντως και αναντίρρητα ακραία περίπτωση νεοκοτζαμπασισμού) για τα τεταρτοκοσμικά μας χάλια σαν να μην υπήρξαν ανάλογα φαινόμενα φυσικών καταστροφών που δεν αντιμετωπίστηκαν από τους οιωνοί και μελλοντικούς “σωτήρες” και πριν την “Reset” δυστοπική διακυβέρνηση του απερίγραπτου γόνου, που ενώ η πολιτεία του ήταν γνωστή, υπερψηφίστηκε από τους συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία του 2019, με την ίδια συνταγή την δοκιμασμένη στην νεοελληνική πραγματικότητα, της ακατάσχετης μπουρδολογίας, της υποσχεσιολογίας, της απιθανολογίας και της πρόκλησης της κοινής λογικής, ενώ ταυτόχρονα οι “υπεύθυνοι επαναστάτες της σιωπής και του καναπέ” αποφάσιζαν κατά 43% να απέχουν των εκλογών, λες και δεν τους αφορούσε η Χώρα και το μέλλον τους

Η νέα κακοκαιρία και η “αντιμετώπιση” της από τους διαχειριστές του “Reset” στην Χώρα, έδειξε σε όλους, για μια ακόμα φορά, μια αλήθεια που αποφεύγουν και τεχνητά λησμονούν

Η αδράνεια και η συνένοχος αποδοχή των πλειοψηφούντων, σε  πολιτικά σχήματα του νεοκοτζαμπασισμού και της υποταγής, με όποιο ψευδεπίγραφο τίτλο και εάν προβάλλονται, προς τέρψη των “κομματόσκυλων” καιροσκόπων και των ηλιθιωδώς φανατικών, θα επιτείνει τα ανάλογα με τα  χθεσινά  τραγικά περιστατικά, απόλυτης παράλυσης ενός ανύπαρκτου κρατικού μηχανισμού, που δεν οφείλονται στο φυσικό φαινόμενο ούτε στην καλά προετοιμαζόμενη αλλά επιστημονικά αίολη νέα προπαγάνδα της “κλιματικής αλλαγής” Οφείλονται αποκλειστικά στην υποταγή αυτών των “πολιτικών σχημάτων” στην λογική της παράδοσης του κράτους στα αδηφάγα κερδοσκοπικά συμφέροντα και της υποταγής τους στις “πολιτικές” που διαμορφώνουν το πλαίσιο της νεοφεουδαρχικής εποχής, όπου οι κοινωνίες και οι κρατικές οντότητες  παραδίδονται στις ορέξεις Ολίγων, σαν αναλώσιμα καταναλωτικά προϊόντα με ημερομηνία λήξεως

Μόνη λύση η ανατροπή και η ρήξη με το φαύλο νεότερο κοινωνικοπολιτικό μας παρελθόν, που συνοδευόμενο από την αδήριτη Νέμεσι, ίσως χαράξει ένα φως ελπίδας για τους Έλληνες που θα απομείνουν

Ξέρω είναι δύσκολο και απαιτεί θυσίες…. αλλά έτσι γράφεται το μέλλον σε κοινωνίες που αρνήθηκαν, ωραιοποίησαν ή στρέβλωσαν το ιστορικό πολιτικοκοινωνικό τους παρελθόν

Η ώρα της αλήθειας είναι εδώ για όλους μας και ο καθρέπτης της συλλογικής μας συνείδησης δεν φτιάχνει πια είδωλα