Το αθάνατο ιατροδικαστικό «μοντέλο Καψάσκη»
Πλυντήριο των υπηρεσιών ασφαλείας και της εξουσίας
Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντοτε ως τραγωδία
Κλεάνθης Γρίβας
15-06-2021
Το ευφυολόγημα του Karl Marx, σύμφωνα με το οποίο: «Ο Hegel κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται σα να λέμε, δύο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: Τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα» [Karl Marx, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη] δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται πάντοτε ως τραγωδία, δυστυχώς.
Αδίκως διαμαρτύρεται ο ιατροδικαστής Δημήτρης Γαλεντέρης, τεχνικός σύμβουλος της Γεωργίας Μπίκα, ότι ο καθηγητής ιατροδικαστικής και τοξικολογίας στο ΑΠΘ, κ. Νίκος Ράικος, «έπρεπε να αναλύσει την υπόθεση με συγκεκριμένα μοντέλα» (όπως αναλύθηκε από τους Γάλλους επιστήμονες). [Ζούγκλα, 4/6/2022].
https://www.zougla.gr/greece/article/etsi-kseplinan-ton-viasmo-tis-georgias-mpika-2012980
Γιατί απλούστατα, ο κ. Νίκος Ράϊκος – θιασώτης της θεωρίας της «εμπιστοσύνης μεταξύ ιατροδικαστικής και διωκτικών αρχών, κατά δήλωσή του – αυτό ακριβώς έκανε, με την εφαρμογή του εν Ελλάδι αθάνατου ιατροδικαστικού «μοντέλου Καψάσκη».
Ο Δημήτριος Καψάσκης (1909-1993) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Μεταξύ άλλων υπήρξε εκπαιδευόμενος στο FBI και την Scotland Yard και επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού (1938).
Σύμφωνα με αναφορά ενός δικτύου κατασκόπων προς τη βρετανική SOE (Special Operations Executive / Επιχειρήσεις Ειδικών Αποστολών, που ιδρύθηκε από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ), ο Καψάσκης κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, έδρασε ως μέλος μιας οργάνωσης δημιουργημένης από Γερμανούς για να παγιδεύει Έλληνες (βλ. Wikipedia, παραπάνω σύνδεσμο)
Το 1943 διορίστηκε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών.
Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Αστυνομίας Πόλεων.
Το 1957 έγινε προϊστάμενος της υπηρεσίας αυτής, θέση που κατείχε μέχρι την πτώση της Χούντας το 1974.
Από μια σατανική περίπτωση, το όνομα του Δημήτρη Καψάσκη το συναντάμε να γνωματεύει, πάντα βεβαίως υπέρ των αρχών ασφαλείας, σε όλες τις ‘δύσκολες’ περιπτώσεις δολοφονιών και θανάτων που σημάδεψαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ο Δημήτρης Καψάσκης, ο μετέπειτα βασικός ιατροδικαστής της Χούντας, έβρισκε "φυσιολογικούς" όλους τους θανάτους από βασανιστήρια ή δολοφονίες).
Ως ιατροδικαστής πρωταγωνίστησε σε σημαντικές υποθέσεις δολοφονίας: του Στέφανου Σαράφη (1957) του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963), του Σωτήρη Πέτρουλα, (1965), του Νικηφόρος Μανδηλαρά (1967), της Ευγενίας Νιάρχου (1970) και άλλες. Τόσο για τον χειρισμό του σε αυτές τις υποθέσεις όσο και για την συνεργασία του με την Χούντα, έχει κατακριθεί πολύπλευρα.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία από την Wikipedia:
• Στέφανος Σαράφης (31 Μαΐου 1957)
Αθήνα, Λεωφόρος Συγγρού, 31 Μαΐου 1957). Αυτοκίνητο της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής που οδηγούσε ο αεροπόρος Μάριο Μουζάλι, σκότωσε τον στρατηγό Στέφανο Σαράφη, και τραυμάτισε τη σύζυγό του, Μάριον Σαράφη. Ο στρατηγός Σαράφης υπήρξε αρχηγός του ΕΛΑΣ στην εθνική αντίσταση και εξέχουσα πολιτική φυσιογνωμία, αρχικά του φιλελευθέρου - βενιζελικού χώρου, και αργότερα της Αριστεράς (ΕΔΑ)
Το γεγονός καταγγέλθηκε από την Αριστερά και τον τύπο ως στοχευμένη δολοφονία. Αλλά, ο πανταχού παρών κ. Καψάσκης θα αποφανθεί εν τάχει ότι επρόκειτο απλώς για «τροχαίο ατύχημα».
• Γρηγόρης Λαμπράκης (22 Μαΐου 1963)
Μετά τη δολοφονία στη Θεσσαλονίκη στις 22 Μαΐου 1963, του Γρηγόρη Λαμπράκη, υφηγητή της ιατρικής και ανεξάρτητου βουλευτή συνεργαζόμενου με την ΕΔΑ στη Β’ Πειραιώς, προέκυψε διαφωνία ανάμεσα στους γιατρούς που είχαν γνωματεύσει για τον θανάσιμο τραυματισμό του:
Οι καθηγητές, Συμεωνίδης και Καβαζαράκης, και ο ιατροδικαστής Ροβίθης, είχαν βεβαιώσει ότι ο Λαμπράκης είχε χτυπηθεί στο πίσω μέρος της κεφαλής όρθιος (ον μεθερμηνευόμενον σημαίνει: θύμα προμελετημένης δολοφονίας).
Ενώ ο ιατροδικαστής Δημήτριος Καψάσκης, που στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη από το παρακράτος των Αθηνών, αποφάνθηκε ότι «ο θανάσιμος τραυματισμός του βουλευτή της αριστεράς, οφείλονταν στην πτώση του στο έδαφος από το χτύπημα του τρικύκλου» (τουτέστιν, κι άλλο «τροχαίο ατύχημα»).
Κατά την εκδίκαση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, προβλήθηκαν την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 1966 στο δικαστήριο σλάϊτς που έδειχναν ότι τα τραύματα του Γρηγόρη Λαμπράκη επιβεβαίωναν τις εκτιμήσεις των δύο καθηγητών και του ιατροδικαστή Ροβίθη. Και ο ανεκδιήγητος κ. Καψάσκης, για να αποφύγει τον επιπλέον εξευτελισμό του, αναγκάστηκε να δηλώσει ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια». Ωστόσο, με την έκδοση της απόφασης, αποδείχθηκε ότι η στημένη σύνθεση ενόρκων αποδέχτηκε ομόφωνα την άποψη του Καψάσκη.
• Σωτήρης Πέτρουλας (21 Ιουλίου 1965)
Στις 21 Ιουλίου 1965, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά, γύρω στις 22:00, δολοφονήθηκε από την αστυνομία ο Σωτήρης Πέτρουλας, φοιτητής και στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, σε μεγάλη διαδήλωση φοιτητών κατά της βασιλικού πραξικοπήματος (15 Ιουλίου 1965).
Ο νόμιμος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου κατήγγειλε την κυβέρνηση των αποστατών, δηλώνοντας: «Η κυβέρνηση Νόβα δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοσίας. Έγινε και κυβέρνησις αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου της γης και να λογοδοτήσει δια τα εγκλήματά της».
Σημειώνεται ότι την εποχή δοτός πρωθυπουργός μέχρι να καταψηφιστεί από την Βουλή ήταν ο Γ. Αθανασιάδης-Νόβας, ο οποίος έγραφε και «υψηλή ποίηση» του τύπου: «Ήταν τα στήθη σου άσπρα σαν γάλατα / και μούλεγες γαργάλατα» ή «Επειδή είναι κρύα τα νερά του Βόλγα / πίνω στην υγεία σας κυρία Όλγα». Ιατροδικαστής ήταν, φυσικά, ο Δημήτριος Καψάσκης, υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Ασφάλειας ο ναύαρχος Ιωάννης Τούμπας, Διευθυντής Αστυνομίας Αθηνών ο περιβόητος Ευάγγελος Καραμπέτσος.
• Νικηφόρος Μανδηλαράς (18 Μάϊου 1967)
Στις 18 Μαΐου 1967, όργανα της Χούντας δολοφονούν τον διακεκριμένο αγωνιστή δικηγόρο Νικηφόρο Μανδηλαρά, έναν από τους πρωταγωνιστές της υπεράσπισης κατά την δίκη των αξιωματικών που κατηγορούνταν για την σκευωρία του ΑΣΠΙΔΑ. Ο κ. Καψάσκης, ως ιατροδικαστικό-πασπαρτού της εξουσίας θα αποδώσει τη δολοφονία του Ν. Μανδηλαρά σε… «πνιγμό» (!!!), παρά το ότι έφερε πολλαπλά βαριά χτυπήματα στο κεφάλι και το στήθος.
• Ευγενία Λιβανού (4 Μαΐου 1970)
Ευγενία Λιβανού (1927 – 1970), κόρη του εφοπλιστή Σταύρου Λιβανού και της Αριέτας Ζαφειράκη και σύζυγος του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου. Στις 4 Μαΐου 1970 βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στην Σπετσοπούλα, το ιδιόκτητο νησί της οικογένειας Νιάρχου. Ο ιατροδικαστής βρήκε σημάδια πάλης και μώλωπες στο σώμα της, αλλά παρά την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα, η υπόθεση έκλεισε με απαλλακτικό βούλευμα του δικαστηρίου για τον Σταύρο Νιάρχο. Η αιτία θανάτου σύμφωνα με τις ιατροδικαστικές αρχές ήταν υπερβολική δόση ηρεμιστικών χαπιών. Ενταφιάστηκε στο μνήμα της οικογένειας Νιάρχου.
• Καραγεώργης Στυλιανός και Παντελεάκης Κυριάκος (17 και 18/11/1973)
Παντελεάκης Κυριάκος του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης στις 18 Νοεμβρίου 1973 (πέθανε στις 27/12/1973).
Καραγεώργης Στυλιανός του Αγαμέμνονος, 19 ετών, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, τραυματίστηκε θανάσιμα στις 17/11/1973, από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών. που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30/11/1973.
Ο ιατροδικαστής Δημ. Καψάσκης θα αποδώσει τις δολοφονίες τους σε «αποστρακισθέντα βλήματα». (δηλαδή, σε «ατύχημα») και όχι σε «ευθείες βολές» (δηλαδή σε φόνο από πρόθεση), «ξεπλένοντας» τους δολοφόνους.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για την απόλυτη ανυποληψία των ιατροδικαστικών εκθέσεων (στη Γερμανία από τις 10.000, μόνο 223 δεν περιείχαν «λάθη»), βλ. την ανάρτηση: Τα ιατρικά και ιατροδικαστικά «λάθη» είναι κανόνας και όχι εξαίρεση (Ζούγκλα, 5 Μαΐου 2022)
https://www.zougla.gr/apopseis/article/iatrika-ke-iatrodikastika-la8i