Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τον καταιγισμό της παραπληροφόρησης από κάποια λεγόμενα social media αλλά και από κάποιες εφημερίδες σε μιά εναντίον μου εκστρατεία που κορυφώθηκε με κάποια ερώτηση κάποιου βουλευτή.

Επιτρέψτε μου να θυμίσω ότι επελέγην ομοφώνως για τη θέση της Αντιπροέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης πριν από τέσσερα χρόνια.

Προφανώς δέν επελέγην ως μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που τότε δέν ήταν ούτε βουλευτής ούτε κάν υποψήφια.

Επελέγην με βάση μιά βραβευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία δεκαετιών, που στην διάρκειά τους, πιστεύω, ετίμησα τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και της έντιμης ενημέρωσης.

Για όσους είναι εθισμένοι στη διαπλοκή αυτές οι αρχές είναι άγνωστες, άν όχι περιφρονητέες. Γι΄ αυτό και δέν διστάζουν να κάνουν δήθεν καταγγελίες πιστεύοντας ότι πλήττοντας με κακότητα θεσμούς ή πρόσωπα εκφέρουν πολιτικό λόγο ή ασκούν πολιτική κριτική.

Για εκείνους που προσπάθησαν και αυτή τη φορά να υπηρετήσουν εκ του πλαγίου ευδιάκριτα συμφέροντα, δέν είναι δύσκολο να καταλάβουν πως ούτε εγώ επελέγην (προ τετραετίας) στο ΕΣΡ ως μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου ούτε η Ζωή Κωνσταντοπούλου μπήκε στην πολιτική και εξελέγη βουλευτής ως κόρη της Λίνας Αλεξίου.

Πονάει, βέβαια, ορισμένους να ξέρουν ότι στη δημόσια ζωή υπάρχουν και αυτόνομα πρόσωπα με αδιαπραγμάτευτες αυτόνομες πορείες.

Γι΄αυτό και η τόση αήθεια.

Γι΄αυτό και το τάχατες μπέρδεμα – από ένα καθαρά υπηρεσιακό έγγραφο – της αντιπροέδρου (που προοεδρεύει, ελλείψει προέδρου, στο υπηρεσιακό συμβούλιο) με το αξίωμα του προέδρου του ΕΣΡ.

Εκτός και άν δέν είναι μόνο η αήθεια που περισσεύει, αλλά και η ευήθεια.

Λίνα Αλεξίου
Αντιπρόεδρος ΕΣΡ