Σε  ένα  του  βιβλίο  ο  μεγάλος  κοινωνιολόγος  Ιβάν  Ίλιτς  χαρακτηρίζει  με  μία  δόση  υπερβολής  το  ποδήλατο  ως  το  μέσον  με  το  οποίο  φθάνει  κανείς  στον  σοσιαλισμό. Εκεί  αναλύεται  η  κοινωνική  σημασία  της  ταχύτητας  μετάβασης  από  έναν  τόπο  σε  έναν  άλλο  και  με  παραστατικό  τρόπο  αντιπαρατίθεται  η  αδιέξοδη  χρήση  του  αυτοκινήτου  σε  μία  πόλη, εν  αντιθέσει  με  την  λειτουργική  και  οργανική  σύνδεση  του  ανθρώπου  με  το  ποδήλατο. Εδώ  καταδεικνύεται  ότι  το  ποδήλατο   στην  πράξη  υπερέχει  ακόμη  και  στην  ταχύτητα  αλλά  και  μέσα  από  το  ποδήλατο  αποδίδεται  ο  δέων  σεβασμός  στην  πόλη.

  Στη  χώρα  μας  μόλις  τα  τελευταία  χρόνια  παρατηρείται  αύξηση  της  κίνησης  με  ποδήλατο, ενώ  σε  άλλες  ευρωπαϊκές  χώρες  με  δεσπόζουσες  την  Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία , Γαλλία  και  Ιταλία  η  κίνηση  με  ποδήλατο  καλύπτει  από  το  20%  έως  το  40% των  μετακινήσεων  στην  πόλη. Η  κουλτούρα  του  ποδηλάτου  έφθασε  ευτυχώς  και  στην  Ελλάδα  με  κύριους  πρωταγωνιστές  τους  νέους  σε  ηλικία  και  δευτερευόντως  τους  μεσήλικες. Απέχουμε  ωστόσο  πολύ  μέχρι  να  φθάσουμε  το  επίπεδο  των  προαναφερθεισών  χωρών. Στην  ποδηλατική  κίνηση  στην  Ελλάδα  οπωσδήποτε  έπαιξε  ρόλο  και  η  δεινή  οικονομική  κρίση  με  τις  υψηλές  ακόμη  και  σήμερα  τιμές  της  βενζίνης  και  του  πετρελαίου.

 Τα  οφέλη  από  την  ποδηλασία  δεν  περιορίζονται  μόνο  στον  οικονομικό  τομέα, αφού  το  "καύσιμο" του  ποδηλάτου  δεν  είναι  άλλο  από  τα  πόδια  μας, αλλά  επεκτείνονται  σε  πολλούς  άλλους  τομείς  της  ζωής  μας. Με  την  ποδηλασία  δεν  μολύνουμε  το  περιβάλλον, δεν  δημιουργούμε  θόρυβο, ασκούμαστε  με  ιδανικό  τρόπο  τόσο  στα  πόδια  όσο  και  στους  μύς  των  χεριών  και  της  μέσης. Θα  πρέπει  επίσης  να  προσθέσουμε  ότι  ωφελείται  πολλαπλά  και  η  λειτουργία  της  καρδιάς .Παράλληλα  ο  ποδηλάτης  αισθάνεται  μία  ψυχική  ευφορία  ποδηλατώντας, πράγμα  που  του  τονώνει  την  αισιοδοξία. Επίσης  πρέπει  να  σημειώσουμε  ότι  ο  χώρος  που  καταλαμβάνει  ένα  ποδήλατο  είναι  ελάχιστος  σε  σχέση  με  το  αυτοκίνητο. Ακόμη  και  τα  προβλήματα  ενδεχομένων  επισκευών  λύονται  συνήθως  πανεύκολα  και  χωρίς  μεγάλη  δαπάνη. Έχει  παρατηρηθεί  ότι  σε  περίπτωση  μποτιλιαρίσματος  σε  μία  λεωφόρο  ο  χρόνος  μετάβασης  με  τα  συμβατικά  μέσα  μεταφοράς  είναι  πολύ  μεγαλύτερος  σε  σχέση  με  το  ευέλικτο  και  μικρό  σε  μέγεθος  θαυματουργό  μέσο  που  λέγεται  "ποδήλατο".

 Όμως  οι  κίνδυνοι  που  διατρέχει  ένας  ποδηλάτης  και  δή  στη  χώρα  μας  με  την  χαμηλού  επιπέδου  οδηγική  συνείδηση, είναι  σημαντικοί  και  γι' αυτό  κάθε  άνθρωπος  που  επιβαίνει  σε  ποδήλατο  πρέπει  να  τηρεί  βασικούς  κανόνες  παθητικής  ασφάλειας , δηλαδή : Χρήση  κράνους, καθρέπτη  κυρίως  στα  αριστερά  του  τιμονιού, κατάλληλα  παπούτσια, αντανακλαστικό  γιλέκο  για  την  νυκτερινή  κίνηση, φώτα  μεγάλης  έντασης  πίσω  και  εμπρός   και  κουδούνι  ή  κόρνα. Παράλληλα  θα  πρέπει  να  κινείται  στο  δεξιό  τμήμα  του  οδοστρώματος, να  δείχνει  με  το  χέρι  του  την  κατεύθυνση  στην  οποία  πρόκειται  να  στρίψει, να  σταματά  στον  ερυθρό  σηματοδότη   και  γενικότερα  να  τηρεί  τους  κανόνες  του  ΚΟΚ.

  Το  ποδήλατο  βέβαια  δεν  περιορίζεται  μόνο  στην  πόλη. Η  μαγεία  μιάς  ποδηλατικής   διαδρομής  σε  ένα  δάσος , δίπλα  σε  ένα  ποτάμι  ή  σε  ένα  λιβάδι  και  γενικότερα  στην  εξοχή  δεν  μπορεί  να  συγκριθεί  με  καμία  άλλου  είδους  μεταφορική  εμπειρία. Γι' αυτό  κάθε  ποδηλάτης  που  σέβεται  τον  εαυτό  του  και  την  φύση  θα  πρέπει  να  επιχειρεί  και  εξορμήσεις  πέραν  των  ορίων  της  πόλης  με  την  ανάλογη  προσοχή  που  απαιτείται  και  σ' αυτήν  την  περίπτωση.

 Πρέπει  να  κατανοήσουμε  ότι  διαδίδοντας  την  ανάγκη  χρήσης  του  ποδηλάτου, θα  συντελέσουμε  στην  διαμόρφωση  ενός  άλλου  είδους  πολίτη. Όταν  μειώσουμε  την  χρήση  του  αυτοκινήτου  στις  απολύτως  αναγκαίες  μεταφορές  και  μεταβαίνουμε  ακόμη  και  στην  εργασία  μας  με  το  ποδήλατο, δεν  θα  αλλάξει  μόνο  η  πόλη , στην  οποία  ζούμε  και  αναπνέουμε, αλλά  θα  προκύψει  και  ένα  άλλο  είδος  ανθρώπου. Εκείνου  που  σέβεται  τον  διπλανό  του, που  αποβάλλει  την  υπεροψία  που  του  δημιουργεί  η  οδήγηση  του  αυτοκινήτου, που  αισθάνεται  την  πόλη  ή  την  εξοχή  πολύ  πιό  κοντά  του  απ' όσο  μέσα  στην  λαμαρίνα  του  κλουβιού  που  λέγεται  "αυτοκίνητο". Είναι  ενθαρρυντικό  ότι  πολλαπλασιάζονται  οι  ποδηλατικοί  σύλλογοι  που  δεν  περιορίζονται  στο  αθλητικό  ποδήλατο  αλλά  ενισχύουν  και  την  γενικότερη  φιλοσοφία  της  ποδηλασίας. Με  μεγάλη  ικανοποίηση  από  τους  ποδηλάτες  έγινε  γνωστό  ότι  πρόσφατα  έχει  συσταθεί  και  μικρή  εταιρεία  Courier  που  μοιράζει  αλληλογραφία  και  δέματα  με  ποδήλατα.

 Συμπερασματικά  μπορούμε  να  πούμε  ότι  το  ποδήλατο  είναι  το  κατ' εξοχήν  μέσο, που  έχει  επινοηθεί  να  λειτουργεί  σύμφωνα  με  το  ανθρώπινο  μέτρο. Το  μέσο  μεταφοράς  που  θα  σώσει  τις  πόλεις  και  την  φύση.

Ι.Ζ.