Από όλη τη συζήτηση που έγινε σήμερα στη Βουλή μονάχα ένα πράγμα είναι πια πεντακάθαρο.
Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να κρύβεται -σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος- πίσω από την διάκριση των εξουσιών για να μην ικανοποιήσει το αίτημα του Νίκου Ρωμανού. Ένα αίτημα το οποίο στηρίζουν έμπρακτα και με πολύμορφες δράσεις άνθρωποι, συλλογικότητες και σημαντικές προσωπικότητες από ολόκληρη τη χώρα και το εξωτερικό.

Πίσω από τα "τεχνικά" ζητήματα τα οποία επικαλείται η κυβερνητική πλευρά δεν μπορεί πια να κρυφτεί το γεγονός ότι ακόμα κι αν το αίτημα του Νίκου Ρωμανού δεν είναι εκατό τοις εκατό "νομότυπο" είναι ουσιαστικά βαθιά δίκαιο, ενώ η όλη στάση του δικαιώνει το σύνθημα που γράφεται όλο και περισσότερο στους τοίχους και εικονίζεται στη φωτογραφία.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι άνθρωποι που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στον Νίκο Ρωμανό ενώ σέβονται απόλυτα τη βούλησή του να προχωρήσει μέχρι τέλους, ταυτόχρονα εκφράζουν όλο και περισσότερο την ανάγκη τους να τον έχουν κοντά τους στους αγώνες που έρχονται. Η κοινωνία δείχνει να χρειάζεται το Νίκο Ρωμανό, σαν ένα κύτταρό της, αναγνωρίζοντας σε όλα τα επίπεδα -ακόμα και μέσα στη Βουλή- πως ακόμα κι η διαφωνία με τις θέσεις ή τις πράξεις του προκαλεί έναν δημιουργικό πολιτικό και κοινωνικό διάλογο. 

Δεν είναι τυχαίο ότι η απεργία πείνας του ανέδειξε σε θέματα της κεντρικής πολιτικής ατζέντας όλες τις "γκρίζες ζώνες" της σημερινής Ελλάδας. Ξανάθεσε το ερώτημα -με δραματικό τρόπο- αν η Δημοκρατία εκδικείται. Ανέδειξε την κατάσταση στα κολαστήρια που τολμάμε να ονομάζουμε ακόμα φυλακές. Ανέδειξε τις τρύπες που υπάρχουν στο Νομικό μας σύστημα σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και την ελαστική μεταχείριση που ετοιμάζει το Κράτος στους καταχραστές του Δημοσίου χρήματος που θα επιστρέψουν τμήμα των κλεμμένων. Αποκάλυψε την απανθρωπιά που επικρατεί σε μια μερίδα των χρηστών του Διαδικτύου. Και τέλος, επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά ότι η συμπαιγνία των συστημικών μέσων ενημέρωσης με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο συνεχίζει να διαστρεβλώνει τρομακτικά κάθε αλήθεια.

Λίγοι άνθρωποι στα εικοσιένα τους χρόνια έχουν καταφέρει να κάνουν τόσα πολλά -ως φάροι αξιοπρέπειας και αλήθειας- όσα ο Νίκος Ρωμανός. Και από αυτή την άποψη, κανένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει ότι έχει ήδη νικήσει στον αγώνα που δίνει.