Πράκτορες της CIA με ελικόπτερα της διαβόητης Air America, φυγάδευαν από τις ταράτσες των κτηρίων και μέσα σε μια χαοτική ατμόσφαιρα πανικόβλητα στελέχη του αμερικανόδουλου καθεστώτος, ξένους και άλλους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχαν σχέση με την κυβέρνηση της Σαϊγκόν.

Η κατάληψη της πόλης, ύστερα από επίθεση που εξαπολύθηκε μια ημέρα νωρίτερα, σηματοδότησε το τέλος του μακρόχρονου, αιματηρού, αδυσώπητου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του Βιετνάμ για ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία, η τελευταία φάση του οποίου άρχισε με τον πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας (το 1946) και την ήττα της γαλλικής αποικιοκρατίας στη μάχη του Ντιέν Μπιέν Φου το 1954 και ολοκληρώθηκε 21 χρόνια αργότερα μ' ένα γερό χαστούκι στα μούτρα της αμερικανικής υπερδύναμης και στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στην Ασία.

«Το Βιετνάμ ήταν το πολιτικό, στρατιωτικό και ηθικό πιλοτήριο του κόσμου για χρόνια. Ο πόλεμος βρισκόταν στο κέντρο της συνείδησης του καθενός. Πολλά πράγματα θα αποφασίζονταν εδώ: ποια πλευρά θα επικρατούσε στη διεθνή σκηνή μεταξύ του κομμουνιστικού και του μη-κομμουνιστικού κόσμου, αν οι αποικιοκρατικές δυνάμεις θα συνέχιζαν να κυριαρχούν στις πρώην αποικίες τους, αν οι μικρές χώρες θα μπορούσαν να εναντιωθούν στις μεγάλες, αν οι αντάρτες θα μπορούσαν να νικήσουν σύγχρονους, τακτικούς στρατούς» γράφει τώρα ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Martin Woollacott, ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας Guardian στη Σαϊγκόν την εποχή του πολέμου.

"Και επίσης, αν ένα λαϊκό ειρηνιστικό κίνημα -στην καρδιά μάλιστα της ίδιας της επιτιθέμενης χώρας- θα μπορούσε να αλλάξει τις πολιτικές της. Τα ερωτήματα αυτά, απλά σε γενικές γραμμές, είναι και σήμερα το ίδιο δύσκολο να απαντηθούν, όπως ήταν και την ημέρα που απελευθερωνόταν η Σαϊγκόν. Το ότι ο αμερικανικός πόλεμος στο Βιετνάμ ήταν ένα λάθος και ένα έγκλημα επειδή ξεκίνησε τόσο επιπόλαια, συνεχίστηκε τόσο βάναυσα και εγκαταλείφθηκε τόσο ύπουλα, είναι το μόνο αδιαμφισβήτητο γεγονός»...

Πηγή: avgi.gr