Οι συνάδερφοι μας στο εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου της ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ στην Χαλκίδα, εδώ και πάρα πολύ καιρό βιώνουν την εργοδοτική υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Δοκιμάζονται ανάλγητα στα βιομηχανικά ιεροεξεταστήρια, εφαρμογής των νεοφεουδαρχικών νόμων.

Καθημερινά βιώνουν την τεχνητή "αεργία" προκειμένου να καμφθεί το ηθικό τους, να απαξιωθεί η χρησιμότητα τους, να διασπαστεί η συνοχή τους και η αλληλέγγυα στάση τους.

Και όσο αυτοί δεν λυγίζουν, όσο επιμένουν να μάχονται για το δίκαιο και ηθικό σαν μια γροθιά, προς όφελος όλου του κλάδου, τότε είναι που  έρχεται ως "αρωγός" στους υπόλοιπους μηχανισμούς πίεσης, η επιλεκτική εταιρική κοινωνική ευθύνη για να λαβώσει τους εργαζόμενους άνανδρα εκεί που αγαπούν περισσότερο, στα παιδιά τους.

Το υποκείμενο της πίεσης τώρα δεν είναι άμεσα οι αντιστεκόμενοι εργαζόμενοι, άλλα τα παιδιά τους....! Τα παιδιά των εργαζομένων που αντιστέκονται.

Τα παιδιά αυτά, ως παράπλευρες απώλειες, εξαιρέθηκαν επιδειχτικά, επιλεκτικά και υστερόβουλα, των "θεσμοθετημένων" επαίνων και επιβραβεύσεων από την μνημονευόμενη εταιρία, για την ευόδωση των κόπων τους και την επιτυχία τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Σε αντίθεση με τα παιδιά των εργαζομένων, των υπόλοιπων εργασιακών χώρων της εταιρίας..., και αυτό όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος για τα παιδιά αυτά, αλλά γιατί ο στόχος είναι η επίτευξη του "διαίρει και βασίλευε".

Εκτός φυσικά και αν ο λόγος είναι ότι για την συγκεκριμένη εταιρία, η επιτυχία να μην είναι επιτρεπτή, αποδεκτή ή ανεκτή για τους γόνους όσων αντιστέκονται.

Σίγουρα τέτοιου είδους διακρίσεις δεν αποτελούν πρωτοτυπία, έχουν παρατηρηθεί και στο παρελθόν σε σκοτεινότερους ή και το ίδιο σκοτεινούς καιρούς, είναι όμως ένα σαφές και "εύγλωττο" μήνυμα προθέσεων προς τους "ταραξίες"!

Δεν είναι γνωστό αν οι υπόλοιποι εργασιακοί χώροι θα ανεχθούν αυτήν την διάκριση και αν θα τολμήσουν να αντιδράσουν, είναι όμως σίγουρο πως τα παιδιά αυτού του κατώτερου Θεού, κέρδισαν μέσα από την πάλη και τους αγώνες των γονιών τους, κάτι μεγαλύτερο και σπουδαιότερο από το φιλί του Ιούδα.

Κληρονόμησαν καθαρό μέτωπο, περηφάνια και αξιοπρέπεια. Παρακαταθήκες αμύθητης αξίας για το μέλλον τους και το μέλλον της χώρας, γιατί μόνο τέτοιες αξίες μπορούν να κρατήσουν ζωντανή την κοινωνία που αντιστέκεται και επιμένει.

Αξίες εξαιρετικά αναγκαίες τώρα, που στα σπλάχνα της χώρας μας (αυτού του "ευρωπαϊκού"  πειραματόζωου), δοκιμάζονται ανεμπόδιστα πλήθος αντισυνταγματικά θεσμοθετημένων και εξωραϊσμένων μεσαιωνικών συνταγών, με καταλύτες την ανασφάλεια, τον φόβο και το τεχνικό κοινωνικό σοκ.

Είμαστε πλέον στο εμείς και όχι στο εγώ, γιατί τώρα  ξέρουμε ότι αυτοί που πρώτοι έτρεξαν ανερυθρίαστα και με ζήλο, να εφαρμόσουν τις επαίσχυντες συνταγές της εξαθλίωσης επί δικαίων και αδίκων, ήταν και οι εισηγητές τους.

Αυτοί ήταν οι ψιθυριστές στο αυτί των κάθε λογής επιτρόπων και συμφερόντων, των μέτρων εκείνων που  σφαγιάζουν τους εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα.

Μέτρων που σε καμία περίπτωσή δεν βγάζουν την χώρα από το αδιέξοδό, άλλα σε κάθε περίπτωση φουσκώνουν τα θησαυροφυλάκια των σύγχρονών μαυραγοριτών.., αυτών που ίσως αύριο να είναι και οι καρπωτές των μελλοντικών δημόσιων έργων, με χαμηλό εργατικό κόστος και υψηλό κέρδος.

Εν τέλει είναι γεγονός πως όλοι οι επίδοξοι απορρυθμιστές της κοινωνικής επιλογής και της προόδου, τιμωρούνται από την ιστορία παραδειγματικά γιατί ξεχνούν "ανελλιπώς" κάτι πολύ σημαντικό, πως οι Κερκόπορτες ανοίγουν για όλους και πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση για τον αδικημένο, από το να παρακολουθεί τον τροχό να γυρίζει απτόητος, τσακίζοντας τα χέρια όλων εκείνων που προσπαθούν να τον γυρίσουν προς τα πίσω με την βία!

 «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ρθει» Πάμπλο Νερούντα.

Αγγελόπουλος Χ. Γεώργιος - Γεν. Γραμματέας σωματείου Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ Πάτρας