Μα τι θέλουν, τελικά, αυτοί οι αρχαιολόγοι από το Ελληνικό;

(ή αλλιώς: ποιοι φοβούνται την κήρυξη των αρχαιοτήτων και γιατί)

Αυτές τις μέρες βρίσκεται σε εξέλιξη άλλη μια προσπάθεια να παρακαμφθεί ο Αρχαιολογικός Νόμος και η συνταγματική επιταγή της προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος (άρθρο 24 του Συντάγματος), δηλαδή της κοινής περιουσίας όλων μας, προς όφελος της ιδιωτικής εταιρίας LamdaDevelopment και των σχεδίων που έχει παρουσιάσει για την περιοχή του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Ταυτόχρονα, εδώ και πολύ καιρό βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη επικοινωνιακή εκστρατεία για να πειστεί το κοινό ότι οι αρχαιότητες στο Ελληνικό είναι ένα «ανέκδοτο» και ότι «οι αρχαιολόγοι εμποδίζουν την ανάπτυξη». Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι πραγματικά συμβαίνει με αυτή την υπόθεση και για ποιο λόγο μας αφορά όλους και όλες, και όχι μόνο εμάς τους αρχαιολόγους.

Μα υπάρχουν αρχαία στο Ελληνικό; Αφού εκεί ήταν αεροδρόμιο!

Η απάντηση είναι ναι, υπάρχουν αρχαιότητες. Καταρχάς η χερσόνησος του Αγίου Κοσμά, με σημαντική προϊστορική κατοίκηση αλλά και το μεταβυζαντινό ναό Κοσμά και Δαμιανού, αποτελεί κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο ήδη από το 1957. Σημαντικές αρχαιότητες έχουν βρεθεί στις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν τόσο εντός, όσο και στις παρυφές του χώρου του αεροδρομίου, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και πολύ πρόσφατα (λ.χ. κατασκευή ΤΡΑΜ, αμαξοστασίου ΟΣΕ, Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, ΜΕΤΡΟ κ.ά.).

Οι αρχαιότητες που ήρθαν στο φως σχετίζονται με τους τρεις αρχαίους δήμους Ευωνύμου, Αλιμούντος και Αιξωνής (αποθέτης εμπορικών αμφορέων και θησαυρός αττικών νομισμάτων, που παραπέμπουν στην ύπαρξη εμπορείου σε παρακείμενη θέση, αρχαία τεχνικά έργα διευθέτησης της κοίτης του ρέματος των Τραχώνων, εργαστηριακές εγκαταστάσεις, οργανωμένα αρχαία νεκροταφεία με ταφές μερικές εκ των οποίων έφεραν πλούσια κτερίσματα, αρχαίο οδικό δίκτυο με παρόδια -επισημαίνεται ότι παρόδιος ταφικός περίβολος μεταφέρθηκε το 1960 σε έκταση εντός των πρώην Κολεγίου Αθηνών, νυν εγκαταστάσεις Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας.) Στη δυτική είσοδο του πρώην αεροδρομίου είχε βρεθεί επιγραφή που αναφέρει: ΑΣΤΙΝΟΣ ΑΛΙΜΟΣΙΟΣ, ενώ κατά τη διάνοιξη της παραλιακής οδού είχε βρεθεί δημοτικό ψήφισμα των Αλιμουσίων. Ανασκαφές έχουν φέρει στο φως ίχνη χρήσης της ευρύτερης περιοχής από τα νεολιθικά χρόνια (περιοχή Αλίμου) έως και τη βυζαντινή περίοδο, όταν στον μικρό λόφο Χασάνι (εντός της περιοχής του πρώην αεροδρομίου) είχε αναπτυχθεί βυζαντινός οικισμός.

Είναι άγνωστες αυτές οι αρχαιότητες;

Όπως φάνηκε και παραπάνω, οι αρχαιότητες της περιοχής είναι γνωστές ήδη από την εποχή εγκατάστασης του αεροδρομίου στη θέση αυτή, κατά τη δεκαετία του 1950. Οι αρχαιότητες που αποκαλύφθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες έχουν παρουσιαστεί πολλάκις –και μια μικρή έρευνα στο αρχείο των εφημερίδων θα αποκαλύψει πληθώρα άρθρων που παρουσιάζουν τα ευρήματα αυτά. Και βέβαια, η μελέτη που έχει γίνει για την περιοχή από τη LamdaDevelopment περιλαμβάνει την καταγραφή των αρχαιοτήτων που έχουν βρεθεί (παρά το γεγονός ότι σταματά στις γνώσεις του 2012, ενώ το 2016 η αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων έχει καταθέσει πλήρη καταγραφή με όλες τις νεότερες έρευνες και ευρήματα). Πώς λοιπόν η LamdaDevelopment κάνει ότι… δεν γνωρίζει τις αρχαιότητες αυτές; Με ποια λογική, αφού γνωρίζει ότι στην περιοχή του Λόφου Χασάνι έχουν εντοπιστεί πυκνές αρχαιότητες, τον εντάσσει στα σχέδιά της εντός πολεοδομούμενης περιοχής («Οικισμός του Λόφου»); Γιατί δεν προβλέπει την εξαίρεση του αρχαιολογικού χώρου του λόφου από τη δόμηση; Γιατί δεν συμπεριλαμβάνει την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων που είναι δεδομένο ότι θα βρεθούν εκεί, στο πλαίσιο της «γειτονιάς» που σχεδιάζει;

Θα βρεθούν κι άλλες αρχαιότητες; Και πόσο σημαντικές θα είναι;

Επειδή οι ανασκαφές που έχουν γίνει ως τώρα είναι σε συγκεκριμένα σημεία, με αφορμή την κατασκευή συγκεκριμένων έργων, τα ευρήματα είναι σποραδικά. Η αρχαιολογική τους σημασία προφανώς και είναι τεράστια, αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε ποια κατάσταση διατήρησης θα βρεθούν. Ούτε αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο, προφανώς, για την επιστήμη της αρχαιολογίας.

Μα θα κηρύξετε όλο το αεροδρόμιο αρχαιολογικό χώρο;

Όχι. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού πρότεινε το 2012, το 2014 και το 2016 την κήρυξη αρχαιολογικού χώρου στο συγκεκριμένο τμήμα του πρώην αεροδρομίου, όπου εκτείνονται οι αρχαιότητες αυτές (και όχι σε όλη την έκταση του πρώην αεροδρομίου), μαζί με ένα τμήμα της σύγχρονης πόλης (τα όρια των αρχαίων δήμων, όπως είναι κατανοητό, δεν σταματούν στην περίφραξη του παλιού αεροδρομίου!). Η κήρυξη αυτή δεν προχώρησε ποτέ, όχι γιατί δεν υπήρχαν αρχαιότητες εκεί, αλλά γιατί διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες δεν προχωρούσαν στην κήρυξη του γνωστού αρχαιολογικού χώρου λόγω των ισχυρών πιέσεων από τους οικονομικούς παράγοντες της «επένδυσης» και των συνεχών δημοσιευμάτων που λοιδορούσαν τους αρχαιολόγους ότι θέλουν «να καταστρέψουν την επένδυση».

Όσοι τα έλεγαν αυτά, απλώς ψεύδονται –και, το χειρότερο, ψεύδονται για να μη βάλει το χέρι στην τσέπη ο «επενδυτής». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς ότι είναι καλύτερο να γίνει στην περιοχή του πρώην αεροδρομίου (και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων πιστεύει ότι θα πρεπε να γίνει Μητροπολιτικό πάρκο για όλους τους κατοίκους της Αττικής), η αλήθεια είναι ότι η κήρυξη των αρχαιοτήτων δεν εμποδίζει την υλοποίηση του έργου, ούτε αυτού ούτε άλλων. Ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας αποτελεί κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο –και δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι άχτιστο! Η κήρυξη απλώς εξασφαλίζει ότι το όποιο έργο γίνεται με την εποπτεία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, ότι αν βρεθούν αρχαιότητες γίνονται ανασκαφές με έξοδα του εργολάβου, κι ότι ανάλογα με τη σημασία και την κατάσταση διατήρησης των αρχαιοτήτων, μπορεί να τροποποιηθούν τα σχέδια του έργου για λόγους προστασίας και ανάδειξης των αρχαιοτήτων, όπως ακριβώς προβλέπει ο Αρχαιολογικός Νόμος και όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες σε κάθε μικρό και μεγάλο έργο.

Δεν έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ και πουθενά;

Για να το λέει αυτό κάποιος, μάλλον ζει σε κάποια άλλη χώρα. Σε αυτή τη χώρα πάντως, σε πάρα πολλά από τα δημόσια ή ιδιωτικά έργα, μικρά ή μεγάλα, προηγούνται ανασκαφές και εφαρμόζονται σύγχρονες λύσεις για την συνύπαρξη αρχαιοτήτων και τεχνικών έργων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εκθέσεις αρχαιολογικών ευρημάτων στους σταθμούς του Μετρό της Αθήνας. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη μικρές και μεγάλες ανασκαφές σε όλες τις εθνικές οδούς, στο Μετρό της Θεσσαλονίκης, στα έργα της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ κλπ. Τα έργα αυτά πραγματοποιούνται με βάση τις διατάξεις του Αρχαιολογικού Νόμου. Στις ανασκαφές αυτές απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι, μόνιμοι και συμβασιούχοι, με το μόχθο των οποίων έρχονται στο φως σημαντικά κομμάτια της ιστορίας μας, που δημιουργούν παγκόσμιο ενδιαφέρον. Δημιουργούν νέους αρχαιολογικούς χώρους, νέες εκθέσεις στα μουσεία, νέα παραγωγή γνώσης, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τόπου, μία διαφορετική ανάπτυξη για όλους τους πολίτες, που αξιοποιεί και αναδεικνύει ό,τι πολυτιμότερο έχει να δείξει αυτός ο τόπος, χωρίς ημερομηνία λήξης. Κι όλα αυτά με ένα κόστος που το πληρώνει ο προϋπολογισμός των έργων –αφού το ΥΠ.ΠΟ.Α. ουδέποτε έλαβε πάνω από το 0,5% του κρατικού προϋπολογισμού ώστε να μπορεί να έχει το προσωπικό που απαιτείται για να ανταποκριθεί.

Τι θέλουν τελικά «αυτοί οι αρχαιολόγοι»;

Ακούστε λοιπόν από μας τους ίδιους τι ζητάμε: το μόνο που ζητάμε είναι να υπάρχει ισονομία. Να τηρηθούν ακριβώς οι ίδιες διατάξεις και στην περίπτωση του Ελληνικού και οι αρχαιότητες που θα βρεθούν εκεί να έχουν την ίδια μεταχείριση με τις αρχαιότητες σε όλη την υπόλοιπη χώρα. Ζητάμε να εφαρμοστεί για τη Lamda Development η νομοθεσία που εφαρμόζεται για κάθε ιδιώτη που ξεκινά μια οικοδομή.

Ακόμη περισσότερο στην περίπτωση της LamdaDevelopment, για την οποία ψηφίστηκε στη Βουλή μια σκανδαλώδης σύμβαση παραχώρησης του Ελληνικού με αδιανόητες για κάθε ευνομούμενο κράτος διατάξεις υπέρ του επενδυτή, όπως την αποζημίωσή του σε περίπτωση ανεύρεσης αρχαιοτήτων! Ακόμη περισσότερο που η υπουργός πολιτισμού Λ. Κονιόρδου υπέγραψε πριν από μερικές μέρες, χωρίς να ρωτήσει καν τους αρμόδιους αρχαιολόγους, ένα Μνημόνιο συνεργασίας με ειδικούς όρους μόνο για την περίπτωση του Ελληνικού, που στην ουσία καταργεί τον Αρχαιολογικό Νόμο και δεν έχει καμία σχέση με τα Μνημόνια που εφαρμόζονται σε παρόμοια έργα.

Αυτό που ζητάμε είναι να μην βρεθεί το ελληνικό δημόσιο να πληρώνει και «καπάρο» στη Lamda Development για τις αρχαιότητες που ήδη γνωρίζει ότι υπάρχουν εκεί. Το μόνο που ζητάμε είναι να προστατευτεί το συμφέρον του δημοσίου (δηλαδή όλων μας) και όχι το συμφέρον του ιδιώτη επενδυτή σε βάρος των αρχαιοτήτων, σε βάρος όλων μας.

Αντιθέτως όσοι φωνάζουν να παρακαμφθεί στην περίπτωση αυτή ο Αρχαιολογικός Νόμος ζητούν να εξαιρεθεί η LamdaDevelopmentαπό τις διατάξεις που διέπουν όλα τα άλλα έργα. Ζητούν να μην υπάρχει ισονομία, αλλά ειδική μεταχείριση. Ζητούν να μη βάλει το χέρι στην τσέπη η LamdaDevelopment, όταν το βάζει ακόμη και ένας απλός ιδιώτης για τη διενέργεια σωστικής ανασκαφής στο ακίνητό του!

Από τους ίδιους που σήμερα ακούτε ότι «οι αρχαιολόγοι εμποδίζουν την ανάπτυξη» ακούσατε κάποτε και ότι «το δημόσιο είναι τεμπέληδες», ότι «πρέπει να μειωθούν οι μισθοί των εργαζόμενων», ότι «το Μνημόνιο θα μας σώσει». Και τόσα χρόνια μετά, το μόνο που όλοι βιώνουμε είναι φτώχεια, έλλειψη δικαιοσύνης και έλλειψη ισότητας.

Από τους ίδιους που σήμερα ακούτε ότι «οι αρχαιολόγοι είναι υπερβολικοί» ακούσατε κάποτε ότι «ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας» και ότι «τα μνημεία μας είναι πολύ σημαντικά». Προφανώς μόνο όταν δεν βρίσκονται σε λάθος θέση, π.χ. μέσα στον χώρο που παραχωρείται στη LamdaDevelopment.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, για να υπερασπιστούμε την ισονομία που είναι η βάση της δημοκρατίας, για να υπερασπιστούμε τον Αρχαιολογικό Νόμο και την πολιτιστική κληρονομιά, για να υπερασπιστούμε το δημόσιο συμφέρον, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε.

Ξεκινάμε με στάση εργασίας την Τρίτη 5/9/2017 και συγκέντρωση στις 12 μ στο Υπουργείο Πολιτισμού και ζητάμε τη συμπαράσταση όλων σας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ


 

 

«Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο» λέει ο πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος Ροδόπης της ΑΔΕΔΥ και με μια ανοιχτή δισέλιδη επιστολή του εξηγεί του λόγους της αποχώρησής του από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος.

«Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις», διαπιστώνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος ο οποίος κατακρίνει την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και επιβεβαιώνει το βαρύ κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της.


«Δεν ήταν καθόλου εύκολη η απόφασή μου να αποχωρήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παλεύω πολλούς μήνες με τη συνείδησή μου. Κάποιοι φίλοι μπορεί να πουν ότι άργησα, κάποιοι ότι βιάστηκα. Δεν πειράζει. Κάποιες αποφάσεις είναι μόνο δικές μας. Όσο δύσκολες και αν είναι. Βγαίνουν απ' την ψυχή μας...

Γιατί αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ

Όταν το 2012 κατέβηκα υποψήφιος στις Βουλευτικές Εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε με το κυάλι υποψηφίους, καθώς από πουθενά δεν φαινόταν ότι θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση), δήλωνα τα εξής:

«Τάσσομαι σε έναν διαρκή αγώνα για την ανατροπή του υφιστάμενου παρασιτικού πολιτικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των προπαγανδιστικών εργαλείων τους που οδήγησαν και επιμένουν να ολοκληρώσουν την διάλυση της Χώρας μας. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τον Λαό, να συγκροτήσουμε ένα νέο γνήσιο λαϊκό κίνημα που θα ξαναγεννήσει την προοπτική και την ελπίδα για μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ανθρώπινη Χώρα όπου ο κυρίαρχος Λαός θα ορίζει τις τύχες του».

Δηλαδή αυτό που με απασχολούσε δεν ήταν η κατάληψη της εξουσίας (η οποία έτσι και αλλιώς ήταν όνειρο απατηλό σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις), αλλά πρωτίστως η συγκρότηση εκείνου του λαϊκού κινήματος που θα χειραφετούσε τον Ελληνικό Λαό, ώστε να μπορέσει να ορίσει ο ίδιος τις τύχες του.

Όταν εντάχθηκα κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ήλπιζα ότι σε έναν αριστερό χώρο θα έβρισκα να γίνεται πολιτική αναζήτηση και δημιουργία, με σκοπό την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Μέχρι σήμερα, ούτε πολιτική δημιουργία υπήρχε και το κυριότερο ανακόπηκαν οι όποιες κινηματικές προσπάθειες. Γι αυτό έχουν δίκιο όσοι υποστήριξαν ότι το «παιχνίδι» δεν χάθηκε μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, αλλά στο κρίσιμο διάστημα μεταξύ του 2012 έως τις εκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση.

Ειδικά μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, το κόμμα τέθηκε πλήρως στην αδράνεια με την δικαιολογία ότι «τώρα εν μέσω διαπραγμάτευσης δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο». Όμως το Κόμμα δεν είναι ένα απλό «Τίποτα άλλο», αλλά είναι η «καρδιά» της ιδεολογίας, της δυναμικής και της καθημερινή πράξης, που θα έπρεπε να έχει λόγο στις εξελίξεις των τόσο σημαντικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν. Αντί αυτού, η βάση του κόμματος αποκόπηκε τελείως από τις όποιες εξελίξεις, αναμένοντας παθητικά και ελπίζοντας σε μια θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Μετά από όσα ακολούθησαν, προκύπτει ότι αυτό δεν συνέβη από αμέλεια ή από τον «φόρτο» της διαπραγμάτευσης. Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις. Και ενώ αναμέναμε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση όπου θα συστράτευαν τον Ελληνικό Λαό, τον καθένα στο μετερίζι του, ώστε να αναπτυχθεί η δυναμική για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και καταστροφής της Χώρας, αυτοί αποφάσιζαν ερήμην όλων μας.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο Λαός «ότι μόνο μια αριστερή Κυβέρνηση μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα». Και ακόμη χειρότερα αμαυρώνοντας την ιδέα της Αριστεράς, περνάνε το εγκληματικό μήνυμα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ!!! Ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές είναι μονόδρομος και εμείς πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε φρόνιμα τη μοίρα μας. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας το ομολόγησε ωμά ότι δεν μπορούμε σήμερα να ασχολούμαστε με φαντασιώσεις για μια άλλη κοινωνία και πλέον δεν απευθυνόμαστε στο «αριστεροχώρι», αλλά σε ευρύτερους χώρους. Με λίγα λόγια λέει ότι όποιος από το κόμμα αντιστέκεται θα τον φάει η μαρμάγκα. Επομένως ή υποτάσσεσαι και γλύφεις ή πετιέσαι στον καιάδα. Το γνωστό δηλαδή του Μπους «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».

Δυστυχώς όπως αποδείχτηκε στην πράξη, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του ίδιου συστήματος, που όλα αυτά τα χρόνια μας χειραγωγεί με το διαίρει και βασίλευε και μας μεταχειρίζεται επικοινωνιακά με επιστημονικό τρόπο. Καθώς εμείς δεν διαθέτουμε τα δικά τους «όπλα» (για να διαπιστώσουμε και να αντιδράσουμε στην χειραγώγηση) αντιλαμβανόμαστε μόνο εκ των υστέρων τις παγίδες τους. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να μας αποπροσανατολίσουν για να ελέγξουν το όποιο κίνημα πάει να αναπτυχθεί, εξυπηρετώντας έτσι τα ξένα και ντόπια συμφέροντα των ισχυρών.

Όμως, όπως πολύ καλά έχουμε συνειδητοποιήσει, δεν παίζει ρόλο ούτε η απλή εναλλαγή προσώπων, ούτε οι όποιες ιδεολογικές ταμπέλες για να παραπλανήσουν τον Λαό. Το σύστημα έχει πολλά αποθέματα εφεδρειών και εργαλείων για να διαχειριστεί τις αντιδράσεις μας. Απέναντι σε όλα αυτά, όλοι εμείς έχουμε ένα και μοναδικό όπλο: την ενότητα του Ελληνικού Λαού!

Αυτή είναι η δύναμή μας, που δεν πρέπει να επαφίεται σε κανέναν σωτήρα, ούτε να περιορίζεται στην στείρα αντίδραση, αλλά ως γνήσιο λαϊκό κίνημα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ορίσουμε και να αλλάξουμε τη ζωή μας εμείς οι ίδιοι. Δύσκολο; Φυσικά, πάρα πολύ δύσκολο, καθώς ο καθένας μας θα πρέπει να αναλάβει ένα προσωπικό κόστος. Κυρίως να έρθει σε ρήξη με τον εαυτό του και τις κατεστημένες αντιλήψεις που μας έχουν επιβάλλει.

Εάν όμως αποδεχτούμε οριστικά το ξεπούλημα της Χώρας, την εξαθλίωση του Λαού και την μετανάστευση ακόμη περισσότερων νέων στο εξωτερικό, τότε το κόστος της καταστροφής για την Χώρα ξεπερνάει κατά πολύ το ατομικό συμφέρον του καθενός μας.

Ευχαριστώ τους συντρόφους που παλεύαμε μαζί, με όποιες δυνάμεις είχαμε, για να αλλάξουμε τα πράγματα και μέσα στο κόμμα, όπου μέχρι και σήμερα κυριαρχούν οι γνωστές κάστες και φατρίες. Σύντροφοι, κάναμε λάθος στην εκτίμησή μας: το πρόβλημα δεν ήταν τοπικό, αλλά το Κεντρικό Πολιτικό Ζήτημα.

Διότι, δυστυχώς «Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο».

Καλή δύναμη σύντροφοι!».

Με μία ανοιχτή επιστολή, μετανάστρια μητέρα από την Κρήτη απαντά στον Αντώνη Σαμαρά για τα «θρασίμια» που κατήγγειλε από το βήμα της επετείου για τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ.  

Ο πρώην γενικός γραμματέας Εσόδων Χάρης Θεοχάρης με επιστολή μέσω Facebook, απαντά σε δημοσιεύματα που τον έφεραν να έχει ζητήσει αποζημίωση μετά την παραίτησή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων.

«Δεν έχω ζητήσει» ούτε ένα ευρώ, αναφέρει στην επιστολή του, διαψεύδοντας κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα.