«Έπεσε η αυλαία» για την αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιό Δέσποινα Νικολαΐδου, η οποία «έφυγε» σε ηλικία 89 ετών, όπως γνωστοποίησε ο πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας με ανάρτησή του στο Facebook. Όπως είπε, η εξόδιους ακολουθία έγινε σήμερα Σάββατο στις 12:30 στον Χολαργό.
Όπως αναφέρει ο Σπύρος Μπιμπίλας «Ακόμα ένα αντίο σήμερα και θλίψη στην οικογένεια των ηθοποιών.. Η τελευταία εν ζωή συμμαθήτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη πολυτάλαντη Δέσποινα Νικολαιδου και σύζυγος του αείμνηστου Γιώργου Μούτσιου δεν είναι πια κοντά μας.. μέσα από τόσους ωραίους ρόλους θα την θυμόμαστε! στον Χολαργό 12.30 το Σάββατο ή εξοδιος ακολουθία.. Καλό ταξίδι από όλους μας».
Η Δέσποινα Νικολαΐδου γεννήθηκε το 1934 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ενώ εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές.
Μάλιστα συμμετείχε στην σειρά Εκάτη, το πρώτο έγχρωμο πρόγραμμα που προβλήματα στην ελληνική τηλεόραση. Χαρακτηριστικός είναι επίσης ο ρόλος της «Ρούλας Γκραβάνη», κολλητής φίλης της «Λίζας Πετροβασίλη», που υποδυόταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία Χτυποκάρδια στο Θρανίο του 1963.
Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό, Γιώργο Μούτσιο, με τον οποίο το 1977 συγκρότησαν το δικό τους θίασο.
Έφυγε από τη ζωή στα 82 της χρόνια Raquel Welch, Αμερικανίδα ηθοποιός και sex symbol της δεκαετίας του ’60.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Jo-Raquel Tejada. Γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1940 στο Σικάγο από Βολιβιανό πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα.
Το 2002 δήλωσε στους New York Times πως είναι περήφανη για τις λατινικές της ρίζες.
«Είμαι χαρούμενη που τις αναγνωρίζω και καθυστέρησα πολύ…υπήρχε κάπως ένα κενό στην καρδιά μου και στη δουλειά μου για πολύ, πολύ καιρό» είχε δηλώσει.
Η Raquel Welch, που πέθανε μετά από μια σύντομη ασθένεια έγινε γνωστή μέσα από τους ρόλους της στις ταινίες Fantastic Voyage και One Million Years B.C. το 1966.
Μάλιστα ανακηρύχθηκε μία από τις «100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου» σε ένα τεύχος του περιοδικού Empire το 1995. Επίσης το Playboy την τοποθέτησε στην 3η θέση των «100 πιο σέξι σταρ του 20ού αιώνα».
Η Raquel Welch μεσουράνησε τη δεκαετία του ’60 κατακτώντας επάξια τον τίτλο του sex symbol. Έγινε παγκόσμιο είδωλο όταν εμφανίστηκε με ένα μπικίνι από δέρμα ελαφιού στη βρετανική ταινία «One Million Years BC» του 1966.
Η Raquel Welch στην ταινία «One Million Years BC»
Τη στιγμή που η ταινία έλαβε μέτριες κριτικές, η εικόνα της Raquel Welch ως γυναίκα των σπηλαίων έγινε κομμάτι της ιστορίας του κινηματογράφου.
Η ίδια είχε δηλώσει πως δεν την πείραζε που έγινε ευρέως γνωστή λόγω της εμφάνισης αυτής. «Συχνά με ρωτούν αν βαριέμαι να μιλάω για αυτό το μπικίνι, αλλά η αλήθεια είναι πως όχι. Ήταν ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή μου, οπότε γιατί να μην μιλήσω για αυτό;» είχε πει η ηθοποιός.
Μάλιστα, είχε αποκαλύψει πως ο εν λόγω ρόλος παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή. «Έπαιρνα τόση πενικιλίνη όταν φορούσα το μπικίνι (από δέρμα ελαφιού) που παραλίγο να πεθάνω», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Welch, βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των «Fantastic Voyage» και «The Three Musketeers», καθώς και σε περίπου 50 τηλεοπτικές σειρές σε μια καριέρα πέντε δεκαετιών.
Σε μία πρόσφατη συνέντευξή της, στην Σκωτσέζικη Sunday Post, η Welch παραδέχτηκε πως οι δύο επιτυχίες της το 1966 «έκαναν τεράστια διαφορά στην καριέρα μου. Μέσα σε μια νύχτα, βρέθηκα σε ζήτηση. Πριν από αυτό δεν ήμουν κάτι παραπάνω από ‘ένας ακόμη’».
Σύμφωνα με δήλωση της ίδιας, πρώτη της φιλοδοξία ήταν να γίνει χορεύτρια μπαλέτου, ωστόσο στα 17 της συνειδητοποίησε ότι δεν είχε την απαραίτητη σιλουέτα.
Κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Α’ γυναικείου ρόλου σε κωμωδία ή μιούζικαλ για την ταινία «The Three Musketeers», στην οποία υποδύθηκε τη μοδίστρα της βασίλισσας. Είχε προταθεί ξανά το 1987 για τον ρόλο της στην ταινία «Right to Die».
Ενώ γύριζε το «Cannery Row» το 1982, η Welch απολύθηκε επειδή επέμενε να φτιάχνει τα μαλλιά και το μακιγιάζ της στο σπίτι. Μήνυσε τα στούντιο της MGM για παραβίαση της σύμβασης, κερδίζοντας τελικά έναν διακανονισμό 15 εκατομμυρίων δολαρίων.
Λάτρης της γιόγκα, η Welch άνοιξε αργότερα ένα δικό της studio ευεξίας, ενώ δημοσίευσε και το πρόγραμμα «Total Beauty and Fitness» το 1984.
Το 2008 σε ηλικία 68 ετών χώρισε από τον 4ο σύζυγό της, Ρίτσαρντ Πάλμερ, ο οποίος ήταν κατά 14 χρόνια μικρότερός της. Τα επόμενα χρόνια, η Welch συνέχισε την υποκριτική περιστασιακά, αλλά ανέπτυξε επίσης τη δική της σειρά από περούκες και extensions.
Η Ράκελ Γουέλς (Raquel Welch, 5 Σεπτεμβρίου 1940 – 15 Φεβρουαρίου 2022) άρχισε την καριέρα της σε ηλικία 19 ετών, ενώ πρωταγωνίστησε σε μία σειρά περίπου 65 ταινιών και ήταν κάτοχοςΧρυσής Σφαίρας για τη συμμετοχή της στο έργο «Ο Ντ’ Αρτανιάν και οι Τρεις Σωματοφύλακες».
Eκανε τέσσερις γάμους και απέκτησε δύο παιδιά.
Διάσημοι σταρ την αποχαιρετούν
Η είδηση θανάτου της σόκαρε και βύθισε στη θλίψη πολλούς θαυμαστές της ηθοποιού και αστέρες του Χόλιγουντ που είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί της, οι οποίοι έσπευσαν να την αποχαιρετήσουν και να την τιμήσουν με τον δικό τους τρόπο.
Η Witherspoon, συνεργάστηκε με την Welch στην καλτ κλασική ταινία του 2001 Legally Blonde. Την αποχαιρέτησε, χαρακτηρίζοντάς την «απλά εκπληκτική».
Ο σκηνοθέτης του Bridesmaids, Paul Feig, περιέγραψε την Welch ως μία «αληθινή σούπερ σταρ» και πως ο κόσμος έχασε ένα «είδωλο».
Ο επίσημος λογαριασμός των Muppets στο Twitter, και αρκετά από τα μέλη του καστ, δημοσίευσαν τα δικά τους αφιερώματα στην ηθοποιό.
Θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο έχει προκαλέσει ο θάνατος σήμερα της σπουδαίας ηθοποιού και αγωνίστριας, Ντενίζ Μπαλτσαβιά, σε ηλικία 91 ετών, η οποία το τελευταίο διάστημα έμενε στο Σπίτι του Αγωνιστή.
Την είδηση έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο Facebook ο Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος έγραψε:
«Το ΣΕΗ σήμερα θρηνεί μια μεγάλη αγωνίστρια του Σωματείου μας… Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά η σπουδαία ηθοποιός με τους αξέχαστους ρόλους, η συνεπής οραματίστρια που με πάθος υπηρέτησε τα πιστεύω της για τον υγιή σοσιαλισμό, η αγωνίστρια του λαού και του κλάδου μας, η ένθερμη υποστηρίκτρια της ποιότητας, η φίλη, η γυναίκα με το αστείρευτο χιούμορ… Ένα αξιολάτρευτο πλάσμα υπόδειγμα εργατικότητας για τους νέους δεν είναι πια κοντά μας… Έφυγε στα 91 της… Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Ντενίζ… Σ’ ευχαριστούμε για όλα».
Η Ντενίζ Μπαλτσαβιά γεννήθηκε το 1936. Μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, πήγε στην Αγγλία, όπου σπούδασε αγγλική φιλολογία και παράλληλα στη δραματική σχολή, ενώ δούλευε σε διάφορες δουλιές για να καταφέρει να επιβιώσει σε μια ξένη χώρα και παράλληλα να σπουδάζει.
Υπήρξε η προσωποποίηση της φτώχειας, του πόνου, της αδικίας αλλά και της δύναμης, της υπομονής και της τιμιότητας. Ήταν και θα παραμείνει ες αεί, το αγαπημένο «παιδί του λαού» που εξέφρασε μέσα από τους κινηματογραφικούς του ρόλους και τα τραγούδια του τα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων που αναγνώρισαν στο πρόσωπό του έναν απ’ αυτούς. Γι’ αυτό και τον λάτρεψαν και τον έβαλαν στην καρδιά τους και κράτησαν ζωντανή την εικόνα του καθιερώνοντάς τον ως έναν από τους πλέον δημοφιλείς κινηματογραφικούς ήρωες όλων των εποχών.
Αυτός ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος, που «έφυγε» στα 89 του χρόνια, έχοντας διαγράψει μια ζωή γεμάτη που τού χάρισε την αίσθηση της πληρότητας. Και πως να μην ένιωθε πλήρης; Έγραψε ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο και το τραγούδι, αγαπήθηκε όσο λίγοι και όταν ήρθε η ώρα, αποσύρθηκε για ζήσει όπως εκείνος επιθυμούσε, μακριά από τα αδιάκριτα φώτα, σε ένα κτήμα στην ανατολική Αττική, μαζί με την οικογένειά του, την αγαπημένη του σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Πριν από λίγες ημέρες και μετά από έναν ολόκληρο μήνα νοσηλείας σε μονάδα εντατικής θεραπείας, λόγω σοβαρών καρδιολογικών προβλημάτων, ο αγαπημένος ηθοποιός έδειξε σημάδια βελτίωσης και μεταφέρθηκε σε απλή κλίνη συνεχίζοντας τη θεραπεία του. Ωστόσο, φάνηκε πως η καρδιά του δεν άντεξε και σήμερα, 22 Ιανουαρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης όπου είχε προσφάτως μεταφερθεί.
Καθ΄ όλη τη διάρκεια των γιορτών βρισκόταν στην κλινική, έχοντας διαρκώς στο πλευρό του τα μέλη της οικογένειάς του.
«Στη ζωή μου έχω δει τέτοιες χαρές, τόση αγάπη από τον κόσμο, σαν να 'μουνα σπλάχνο από τα σπλάχνα τους, σα να 'μουνα παιδί τους. Ώρες ώρες βούρκωνα, λιώνανε τα μέσα μου, βουβαινόμουν, δεν μπορούσα να μιλήσω. Αναρωτιόμουν αν αξίζω αυτή την αγάπη και προσπαθούσα με τον καιρό να γίνομαι καλύτερος, πιο ταπεινός, πιο καταδεκτικός, αλληλέγγυος, πιο έντιμος, πιο εντάξει. Ένα με τον κόσμο, ένας με αυτούς. Δεν απέφευγα τους ανθρώπους, βρισκόμουν ανάμεσά τους, δίπλα τους, να τους νιώθω, να τους καταλαβαίνω, για να μπορώ και στα έργα μου να μιλάω για τους καημούς και τα προβλήματά τους, που ήταν και δικά μου παλιότερα. Δεν ξεχνούσα τον τσαγκάρη πατέρα μου, τη μητέρα μου στη φάμπρικα, τη μητριά μου παραδουλεύτρα» είχε εξομολογηθεί ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα», που κυκλοφόρησε, το 2005, από τις εκδόσεις «Άγκυρα».
Στις 400 σελίδες αυτούς του βιβλίου, διηγήθηκε τη ζωή του, έτσι όπως την έχτισε, «Πετραδάκι – πετραδάκι», από τη φτωχογειτονιά της Νέας Ιωνίας που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ως παιδί προσφύγων που πάλευαν καθημερινά για το ψωμί τους, γνώρισε από πολύ νωρίς τί θα πει φτώχεια και στερήσεις. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και κυνήγησε τα όνειρά του. Έπαιξε ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ στα εφηβικά του χρόνια, διάβαζε διαρκώς ενώ όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει ποιον δρόμο θέλει να ακολουθήσει στη ζωή του, τα βήματά του τον οδήγησαν στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε μαγευτεί από τις ερμηνείες του Μάνου Κατράκη κι ήθελε να μπει κι ο ίδιος στον μαγικό αυτό κόσμο.
Μπορεί οι πρώτες του δουλειές να ήταν στο θέατρο έμελλε όμως να είναι ο κινηματογράφος εκείνος που θα τον κερδίσει και θα τον αναδείξει. Βγήκε για πρώτη φορά στο λευκό πανί το 1958, στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού «Το Εισπρακτοράκι», παίζοντας στο πλευρό δύο σπουδαίων κωμικών, του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.
Κι όμως αποδείχτηκε τελικά πως προορισμός του ήταν οι δραματικοί ρόλοι. Σε αυτούς διακρίθηκε πρωταγωνιστώντας, επί χρόνια, σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών όπως οι «Αγάπησα και πόνεσα », «Είναι μεγάλος ο Καημός», «Ο Ζητιάνος μιας Αγάπης», «Απόκληροι της Κοινωνίας», «Καρδιά μου πάψε να πονάς», «Με Πόνο και με Δάκρυα», «Η Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου», «Γιακουμής μια Ρωμαίικη Καρδιά» κ.α.
Μέσα από τους κινηματογραφικούς του ρόλους, ωστόσο, κατάφερε να αναδείξει και ένα ακόμη ταλέντο του, αυτό του τραγουδιού. Ο ίδιος αναδείχτηκε ως ιδανικός ερμηνευτής των πονεμένων τραγουδιών που ηρώων που υποδυόταν. Γι’ αυτό και όταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 έληξε η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου έστρεψε εκεί το ενδιαφέρον του. Κυκλοφόρησε 9 δίσκους και 55 σίγκλς και ερμήνευσε συνολικά 300 τραγούδια με σημαντικές υπογραφές όπως αυτές του Απόστολου Καλδάρα, του ΄Ακη Πάνου, του Χρήστου Νικολόπουλου του Σταύρου Ξαρχάκου κ.α. Οι συναυλίες που έδινε εκείνη την περίοδο, εντός και εκτός Ελλάδας, γινόταν το αδιαχώρητο. Οι συναισθηματικές ερμηνείες του Ξανθόπουλου έκαναν τους απανταχού Έλληνες να δακρύζουν!
Κι όμως, παρά την μεγάλη, τη σαρωτική επιτυχία, παρέμεινε ταπεινός, προσγειωμένος στη γη. «Πολλές φορές έπαιρνα το λεωφορείο - αυτοκίνητο δεν είχα ακόμη- και πήγαινα στο Μαρούσι κι από τη στάση, με ψιλόβροχο, περπατούσα μέχρι το στούντιο για να μην ξεχνιέμαι, να είμαι κοντά στον κόσμο, μέσα στον κόσμο, να βλέπω τι τραβάει, πώς περνάει. Έλεγα στον εαυτό μου, περπάτα κερατά, για να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και να θυμάσαι πάντα ότι αξιώθηκες, εσύ, ο γιος του κυρ Παναγιώτη του τσαγκάρη, να δεις αγάπες και χαρές που δεν τις έβαζε ο νους σου, και που δεν ξέρουμε σε τελευταία ανάλυση αν τις άξιζες κιόλας» διηγούνταν ο ίδιος.
Η αυτοβιογραφία του, τού έδωσε την ευκαιρία να αποκαλύψει το αληθινό του πρόσωπο, όλα όσα έκρυβε βαθιά μέσα στην ψυχή του, «σαν εξομολόγησε σε στον πνευματικό του», όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο ίδιος. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο πολύς κόσμος είχε ταυτίσει τον Ξανθόπουλο με τον βαρύ, μονίμως λυπημένο άνδρα που υποδυόταν στις ταινίες. Κι όμως, στην πραγματική του ζωή, δεν ήταν αυτός ο άνδρας: «Δεν με ξέρετε, κανένας δεν με ξέρει. Η εικόνα μου δεν είναι αυτή που δημιούργησαν, ίσως να φταίω κι εγώ που δεν αντιδρώ, δεν μιλάω. Η καλή μου η Ελένη Ζαφειρίου, που έκανε τη μάνα μου στις ταινίες, μου «λεγε, "Χαμογέλα, βρε. Ενώ είσαι τόσο καλό παιδί, έτσι που σε βλέπουν μουτρωμένο, βάζουν χίλια δυο στο μυαλό τους. Μην αδικείς ο ίδιος τον εαυτό σου».
Η Ιταλίδα ηθοποιός Τζίνα Λολομπρίτζιντα πέθανε σε ηλικία 95 ετών, σύμφωνα με δημοσίευμα του ιταλικού πρακτορείου ειδήσεων ANSA.
Η Λολομπρίτζιντα έγινε δημοφιλής τη δεκαετία του 1950 ως το απόλυτο μεσογειακό σύμβολο του σεξ και, στη συνέχεια, όταν αποσύρθηκε από την υποκριτική, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και τη γλυπτική.
Η ηθοποιός ήθελε να παραμείνει δημιουργική μέχρι τέλους, όπως δήλωσε στο ιταλικό πρακτορείο στις 4 Ιουλίου, στα 95α γενέθλιά της. «Τα γενέθλιά μου είναι ένα καλό ορόσημο, ακόμα εργάζομαι» είπε.
«Ετοιμάζω ένα βιβλίο με ζωγραφιές, γεμάτο με κόκκινα λουλούδια, σκίτσα σε κόκκινη απόχρωση. Είναι μια σημαντική και απαιτητική δουλειά». Η «θεά του σινεμά», ή αλλιώς «η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο», όπως την αποκαλούσαν, συμπλήρωσε: «Αισθάνομαι ότι έχω πολλά να πω ακόμη και ελπίζω να έχω τον χρόνο να επιτύχω αυτά που θέλω». Την ίδια ημέρα η Ενωση Ιταλικού Κινηματογράφου της απένειμε ειδική ασημένια κορδέλα για να τιμήσει την πολυετή καριέρα της ηθοποιού.
Η τελευταία δημόσια εμφάνισή της ήταν στις 21 Νοεμβρίου, όταν ξέσπασε σε κλάματα στην τηλεόραση καθώς συγγενείς της «κυνηγούσαν» την περιουσία της. Τον περασμένο Οκτώβριο το Ανώτατο Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι η ηθοποιός χρειάζεται νομική προστασία ώστε να σταματήσει αυτό που γίνεται.
Ρώμη, 15 Ιανουαρίου 1968. Φωτ. AP/Giulio Broglio5 Ιουλίου 1958. Ο Χορστ Μπούχολτς φιλάει το χέρι της Τζίνα Λολομπρίτζιντα στο Βερολίνο. Φωτ. AP/Werner Kreusch, file
Η «πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο»
Το 1955 η Λολομπρίτζιντα πρωταγωνίστησε στην ταινία «The World’s Most Beautiful Woman» («La Donna Piu Bella del Mondo»), με την οποία έγινε ευρέως γνωστή.
Η κόρη κατασκευαστή επίπλων από ένα χωριό έξω από τη Ρώμη, το Σουμπιάκο, έκανε περισσότερα από 60 φιλμ, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της δεκαετίας του 1990.
Το 1981 χώρισε από τον Γιουγκοσλάβο γιατρό με τον οποίο ήταν παντρεμένη, έπειτα από 22 χρόνια γάμου και την απόκτηση του γιου της. Το 2006, σε ηλικία 79 ετών, παντρεύτηκε έναν Ισπανό επιχειρηματία ακινήτων ο οποίος ήταν κατά 34 χρόνια μικρότερός της, αλλά ο γάμος σύντομα ακυρώθηκε από δικαστήριο του Βατικανού.
Τα τελευταία χρόνια προβλήματα στην υγεία της την κράτησαν μακριά από τα φώτα δημοσιότητας.
14 Ιουνίου, 1965. Φωτ. AP
Ο πρώτος της ρόλος ήρθε στην ταινία του Τζον Χιούστον «Beat the Devil» (1953). Το 1961 κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στην ταινία «Come September», με συμπρωταγωνιστή τον Ροκ Χάντσον.
Η Λολομπρίτζιντα ήταν το ιταλικό πρότυπο ομορφιάς. Μάλιστα, τα κοντά μαλλιά της έγιναν μόδα στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 με το όνομα «lollo».
«Είχα πολλούς εραστές και ακόμα έχω ρομαντικές σχέσεις. Είμαι πολύ κακομαθημένη. Σε όλη μου τη ζωή είχα πολλούς θαυμαστές» είπε σε συνέντευξή της το 2000.
Πέθανε ο ηθοποιός του θεάτρου και της μικρής οθόνης Θόδωρος Συριώτης.
Ο ηθοποιός Θόδωρος Συριώτης άφησε την τελευταία του πνοή, προκαλώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή μέσω Facebook, ο γιος του, επίσης ηθοποιός, Χρήστος Συριώτης.
«Αντίο πατέρα μου. Αντίο κόσμε μου. Πέτα ψηλά», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό.
«Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας και τα δεκάδες τηλεφωνήματα αγάπης. Είναι δύσκολες οι μέρες αυτές για μένα και προσπαθώ να βρω στηρίγματα. Συγχωρέστε με αν κάπου φάνηκα ασυνεπής. Την ένιωσα την αγάπη σας και την είχα πολύ ανάγκη. Σας ευχαριστώ! Χρόνια καλά σε όλους», ήταν το δεύτερο μήνυμα του Χρήστου Συριώτη για την απώλεια του πατέρα του.
Χρήστος και Θόδωρος Συριώτης
Ποιος ήταν ο ηθοποιός Θόδωρος Συριώτης
Ο Θόδωρος Συριώτης συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, ενώ εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου το 1959 και παρέμεινε ως μόνιμο στέλεχος επί σειρά ετών μέχρι και το 1989.
Τηλεοπτικά, τον γνωρίσαμε μέσα από τη σειρά «Μικρομεσαίοι».
Στη μακροχρόνια συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, ο Θόδωρος Συριώτης συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες Αλέξη Μινωτή, Αλέξη Σολωμό, Τάκη Μουζενίδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Γιώργο Σεβαστίκογλου, Σπύρο Ευαγγελάτο, Ζυλ Ντασσέν και άλλους.
Πέθανε σε ηλικία 71 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο, η ηθοποιός Κίρστι Άλεϊ, που έγινε περισσότερο γνωστή για το ρόλο της ως Rebecca Howe στην κωμική σειρά «Cheers».
Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε μέσω δήλωσης από τα παιδιά της που δημοσιεύτηκε στον επίσημο λογαριασμό της στο Twitter.
«Με θλίψη σας ενημερώνουμε ότι η απίστευτη, άγρια και στοργική μητέρα μας έφυγε από τη ζωή μετά από μάχη με τον καρκίνο, που ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα», ανέφεραν τα παιδιά της, η True και η Lillie Parker, σε ανακοίνωση που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Όσο εμβληματική ήταν στην οθόνη, ακόμα περισσότερο ήταν μια καταπληκτική μητέρα και γιαγιά», συνεχίζει η ανακοίνωση, που αναφέρεται στο πάθος, στην αγάπη και στη δημιουργικότητα της Alley και ευχαριστεί τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Ιατρικού Κέντρου Moffitt για τη φροντίδα της.
Η ανακοίνωση της οικογένειας για τον θάνατο της Κίρστι Άλεϊ:
Η Κίρστι Άλεϊ κέρδισε και Emmy αλλά και Χρυσή Σφαίρα για τον ρόλο της στο «Cheers».
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το πραγματοποίησε το 1982 με τη συμμετοχή της στην ταινία «Star Trek: Η Οργή του Καάν», όπου υποδυόταν τη Σάβικ, την αξιωματικό του αστροστόλου από τον πλανήτη Βούλκαν. Φυσικά, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν η κωμωδία «Κοίτα ποιος μιλάει» με τον Τζον Τραβόλτα.
Ο Τζον Τραβόλτα απέτισε φόρο τιμής στη συμπρωταγωνίστριά του με μια ανάρτηση στο Instagram.
«Η Kirstie ήταν μια από τις πιο ιδιαίτερες σχέσεις που είχα ποτέ», έγραψε στο Instagram. «Σ’ αγαπώ Kirstie. Ξέρω ότι θα ξανασυναντηθούμε».
Ο ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης που ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στον «Αίαντα», ενώ ταυτόχρονα πρωταγωνιστεί και στα «Νούμερα» στην ΕΡΤ μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά, μιλώντας στην Γεωργία Οικονόμου και το News 24/7 αναφέρθηκε και στην κατάσταση που βιώνουμε.
«Το λέω με μεγάλη λύπη, είμαστε σε κατάσταση εντροπίας. Βλέπω πως δε συγκινείται κανείς με τίποτα. Όλο αυτό δε το φαινόμενο με τον κορονοϊό εντέλει συνέβαλε στο να κοιτάμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας και να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Συνειδητοποιήσα πριν λίγες μέρες πως κάθε μου πρόταση ξεκινά με το “Εγώ” και προσπαθώ πλέον πριν μιλήσω, να μην πω “εγώ”, να λέω “για μένα” ή “πιστεύω πως”. Όχι αυτό το γαμημένο το εγώ μπροστά.
Υπάρχουν πολλές στιγμές που νιώθω απροστάτευτος. Αυτή η αίσθηση που έχουμε όλοι, σε κάνει να λες τουλάχιστον να προστατεύσω τον εαυτό μου. Αλλά δεν πάει έτσι. Με πεισμώνει αυτό, θέλω να τα φέρω όλα τούμπα, να γεμίσω τον κόσμο με λουλούδια, με ομορφιά μέσα από τη δουλειά μου και τις πράξεις μου. Κάθε μας πράξη έχει αντίκτυπο στο σύμπαν. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω και πώς μπορούμε μέσα από την καθημερινότητά μας να αλλάξουμε τον κόσμο. Η μάχη μεταξύ καλού και κακού είναι δεδομένη πλέον. Αυτό είναι το πρόβλημα της εποχής μας. Αλλά τουλάχιστον είναι ξεκάθαρο.
Ωραία δε θα ήταν να έρθει τώρα ένας Αίαντας να τα θερίσει όλα; Και μετά να πάει στο Σύνταγμα και να ξαναχαιρετίσει τον Ήλιο για τελευταία φορά; Σε έναν κόσμο που είναι γεμάτος Οδυσσέα, η ανάγκη ενός Αίαντα, του ανθρώπου που πρεσβεύει το δίκαιο σε απόλυτο βαθμό, είναι πιο απαιραίτητη από ποτέ».
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο ηθοποιός Γιώργος Μάζης όπως έκανε γνωστό μέσω facebook ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας.
«Καθώς οδηγώ προς την Επίδαυρο ένα θλιβερό νέο ήρθε για έναν πολύ καλό συναδελφό μας που έφυγε δυστυχώς… Και ο Γιώργος Μάζης δεν είναι πια ανάμεσά μας… ένας πολύ καλός μου φίλος πού μαζί του ξεκίνησα την ιστορία της μεταγλώττισης και συνεργαστήκαμε πολλές φορές μαζί στο θέατρο Καλό ταξίδι Γιώργο μου», έγραψε στο Facebook, ο Σπύρος Μπιμπίλας.
Λόγω της βαθιάς, χαρακτηριστικής του χροιάς εργάστηκε και σαν ηθοποιός φωνής, κυρίως σε μεταγλωττισμένες παιδικές παραγωγές της μικρής οθόνης.
Bίντεο με τις χαρακτηριστικές μεταγλωττίσεις του ηθοποιού:
Ποιος ήταν ο Γιώργος Μάζης
Ο Γιώργος Μάζης γεννήθηκε το 1938 στην Ελευσίνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών . Έχει λάβει μέρος κυρίως ως αφηγητής (λόγω της πολύ χαρακτηριστικής και βαριάς φωνής του), σε πολλές ξένες παιδικές ταινίες και σειρές (»Κάντυ-Κάντυ», »Η πεντάμορφη και το τέρας», »Ρομπέν των δασών», »Καρουζέλ», »Ποντικομικρούλης 2»κλπ). Παντρεύτηκε τη δεκαετία του 1970 με την ηθοποιό Ελπίδα Μπραουδάκη αλλά χώρισαν λίγα χρόνια αργότερα.
Η Ανέζα Παπαδοπούλου συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου και πάντα δημιουργούσε ιδιαίτερη αίσθηση με τις ερμηνείες της.
Φτωχότερος είναι από σήμερα ο χώρος του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου καθώς έφυγε από τη ζωή η σπουδαία ηθοποιός Ανέζα Παπαδοπούλου.
Η Ανέζα Παπαδοπούλου συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου και πάντα δημιουργούσε ιδιαίτερη αίσθηση με τις ερμηνείες της. Τελευταία τη θυμόμαστε στις Ευτυχισμένες Μέρες (2020) σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, ενώ η κινηματογραφική της ερμηνεία στη "Μικρά Αγγλία" του Παντελή Βούλγαρη άφησε εποχή.
Σκηνή από τις Ευτυχισμένες Μέρες που σκηνοθέτησε ο Σάββας Στρούμπος
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις: Ευτυχισμένες Μέρες (2020), Φαέθων (2015), Ίων (2003), Βάκχες (2017), Αντιγόνη (2016), Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (2014), Μisery (2008), Πριν την αποχώρηση (1999). Και στον κινηματογράφο: 120 ντεσιμπέλ (1987), Ώμος προς ενοικίαση (2007), Αληθινή ζωή (2004), Μικρά Αγγλία (2013)
Ο θάνατός της συγκλόνισε το καλλιτεχνικό στερέωμα και πολλοί ήταν οι ηθοπιοοί που την αποχαιρέτισαν.
