Iωάννης Καβαλιώτης παιδiατρος- λοιμωξιολόγος

Για μια ακόμη φορά θα αναφερθώ στον φόβο, την επίπτωση του και την εξάρτηση του ανθρώπου από κάτι που νομίζει ότι θα τον προστατεύσει από τον φόβο.

Ήρθε ο ιός. Μας τρομοκράτησαν τεχνηέντως. Με μεγάλη μαεστρία ομολογώ. Ήρθε και το εμβόλιο. Το προέβαλαν σαν πανάκεια. Σαν σωτηρία. Αρχικά τουλάχιστον. Με μαεστρία και αυτή τη φορά. Και έτρεξε ο κόσμος να εμβολιασθεί μαζικά. Για να σωθεί από τη φοβερή μάστιγα. Για να σταματήσει η πανδημία. Τι ουτοπία. Είπαν ότι όλες οι πανδημίες σταμάτησαν με εμβολιασμούς, χωρίς όμως να μας πούνε ποιες ήταν αυτές οι πανδημίες στην ιστορία του ανθρώπου που τις καταπολέμησε ο εμβολιασμός (που βέβαια δεν υπήρχε στις παλαιότερες πανδημίες).

Πολλοί αντέδρασαν στα παραπάνω. Δημιουργήθηκαν έτσι δυο ομάδες ανθρώπων (ο χρόνος θα δείξει ποια από τις δύο ομάδες είχε δίκιο). Οι εμβολιασμένοι και οι “αντιεμβολιαστές” (μιαροί, αμόρφωτοι και χαζοί).

Στη συνέχεια άρχισαν να εμφανίζονται σιγά-σιγά μελέτες για το εμβόλιο, οι παρατηρήσεις άρχισαν να πληθαίνουν.  Νοσήσεις επί νοσήσεων, ανεπιθύμητες ενέργειες, θάνατοι, αιφνίδιες απώλειες υγιών κατά τα άλλα ατόμων. Όλοι πλέον (ή σχεδόν όλοι) κατάλαβαν ότι το εμβόλιο δεν ήταν το σωτήριο όπλο, όπως παρουσιάσθηκε. 

Και τώρα τι κάνουμε; Οι εξ αρχής ενάντιοι του εμβολίου έγιναν ο στόχος, οι εχθροί όλων όσων είχαν εμβολιασθεί. Οι οποίοι εμβολιασθέντες σε ικανό ποσοστό κατάλαβαν το λάθος. Δεν υπήρχε όμως επιστροφή. Αυτό και μόνον οδήγησε στην οργή και στην άμυνα. Έπρεπε οι άνθρωποι να αμυνθούν εσωτερικά. Αν δεχόντουσαν την ύπαρξη λάθους επιλογής θα κατέρρεαν ψυχολογικά. Αν αποδεχόντουσαν ως αλήθεια τα ευρήματα μελετών  και στατιστικών τότε θα δεχόντουσαν ότι το πιθανό τίμημα και για τους ίδιους ίσως ήταν βαρύ. Αυτό δεν αντέχεται να  το κουβαλάς στη ζωή σου. Ο φόβος έπρεπε να βρει μια διέξοδο, μια διαφυγή. Το πιο εύκολο ήταν η άρνηση των ισχυρισμών των «αντιεμβολιαστών» και η απομόνωση των ατόμων αυτών. Θα το ξαναπούμε: μιαροί, ανεπιθύμητοι, αμόρφωτοι, συνωμοσιολόγοι, ψεκασμένοι, χαζοί. Λόγια που προέρχονται από μορφωμένους υποτίθεται ανθρώπους, επίσημους φορείς, πολιτικούς και κυρίως γιατρούς (!). Κορυφαία η πρόσφατη ατάκα πολιτικού προσώπου: σήμερα, αυτοί που θα πεθαίνουν είναι οι ανεμβολίαστοι. Μάλιστα.

Το σπουδαίο είναι ότι οι μη δεχόμενοι το εμβόλιο δεν λένε τίποτε για τους άλλους, δεν πιέζουν κανέναν, δεν ασχολούνται με τους άλλους. Είναι ευνόητο ότι οι άνθρωποι που εμβολιάσθηκαν δεν οδηγήθηκαν σ' αυτό επειδή ήσαν ανόητοι ή ψεκασμένοι. Εμβολιάσθηκαν γιατί φοβήθηκαν τη νόσο. Χωρίς βέβαια να έχουν κανένα  στοιχείο για το εμβόλιο και την ασφάλεια του. Φοβήθηκαν. Τόσο απλό. Δεκτόν.  Ο φόβος είναι ισχυρότατο κίνητρο, είναι ένστικτο επιβίωσης και δεν έχει να κάνει με μόρφωση, νοητική ικανότητα κλπ. Αντίθετα, το μένος των εμβολιασθέντων κατά των άλλων είναι περίεργο και έντονο. Κυνηγητό, υποχρεωτικότητα, απειλές, πιστοποιητικά, κατηγόριες, απαξίωση. Χάλασε φιλίες, σχέσεις, οικογένειες. Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα οικονομικού οφέλους κάποιων, το μόνο που δικαιολογεί όλα αυτά είναι ο φόβος του λάθους ή ενός πιθανού μελλοντικού δυσάρεστου συμβάντος. Και βασική άμυνα είναι η ακόμη μεγαλύτερη προσκόλληση στο εμβόλιο. Να το δικαιολογήσουν στον εαυτό τους και να κάνουν κι άλλη δόση και ακόμη μία, και πολλές ακόμη (το πόσες θα χρειασθούν δεν είναι προς το παρόν γνωστό). Έτσι πιστεύουν ότι θα είναι προστατευμένοι και άτρωτοι. Είναι αξιοπερίεργο να βλέπεις ακόμη και υπερήλικες, όπου η ανοσία είναι εξασθενημένη και άρα δεν αντιδρά ικανοποιητικά, να τρέχουν για τη δόση τους. Ό,τι και να λένε οι μελέτες και η πράξη, τα αγνοούν πλήρως. Κρέμονται από το εμβόλιο. Άδραξαν τη σωτηρία.

Δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά θα τολμούσα να χαρακτηρίσω την κατάσταση αυτή ως ψυχαναγκαστική εξάρτηση. Ή να χρησιμοποιήσω τον όρο «η ψυχολογία των όχλων» δανειζόμενος τη φράση από γνωστό βιβλίο του Γάλλου γιατρού, κοινωνιολόγου και συγγραφέα Gustave Le Bon*. Νομίζω ότι και τα δυο αποδίδουν σωστά τη διαμορφωθείσα κατάσταση.

 ______________________

* Gustave Le Bon  (1841 - 1931). Γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνιολόγος, ιστορικός. Το πνεύμα του Le Bon χαρακτηρίστηκε από την απόλυτη απουσία υποκειμενικότητας. Ψυχρές επιστημονικές ανθρωπολογικές, βιολογικές ή ιστορικές αναλύσεις καλύπτουν τα συμπεράσματά του με σχεδόν απόλυτη αντικειμενικότητα.

Στο περίφημο έργο του «Η ψυχολογία των όχλων» μεταξύ άλλων τονίζει: Όλα τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά ενός ατόμου, όπως η λογική, η συνείδηση, η κριτική ικανότητα, μέσα στη μάζα εξισώνονται προς τα κάτω. Οι όχλοι έχουν χαρακτηριστικά ολότελα διαφορετικά απ' αυτά των ατόμων που τους συγκροτούν. Διαφορετικές προσωπικότητες συγχωνεύονται σε μία ενιαία οντότητα σκέψης και συναισθήματος. 

http://loimoxi.blogspot.com

Η ηπατίτιδα από ηπατοτρόπους ιούς είναι γνωστή εδώ και πολλές δεκαετίες και συχνή επίσης, παρά τα δύο υπάρχοντα εμβόλια. Επίσης γνωστό είναι ότι διάφοροι άλλοι ιοί που προκαλούν λοιμώξεις, προσβάλλουν και το ήπαρ.

Τα σημερινά δεδομένα: περί τα 170 κρούσματα διεθνώς, κατ εξοχήν στη Βρετανία. Επίσης σε 8-10 περίπου άλλες χώρες. Μερικά παιδιά μεταμοσχεύθηκαν και ο ΠΟΥ αναφέρει έναν θάνατο με άγνωστα λοιπά στοιχεία.

Που οφείλεται η νόσος; Προς το παρόν δεν είναι τεκμηριωμένο. Πάντως όχι στους ηπατοτρόπους ιούς. Σε μεγάλο ποσοστό παιδιών αποδίδεται σε αδενοϊό, ειδικά στη Βρετανία (77%). Ακούσαμε διάφορες ερμηνείες, ιδιαίτερα από «ειδικούς» και σε αυτό το θέμα (πχ πνευμονολόγους)! Θα προσπαθήσω όχι να δώσω ερμηνεία, αλλά να παραθέσω κάποια στοιχεία, κάποια ερωτήματα και κάποιες απορίες. Ουσιαστικά, ερωτηματικά που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν μια υπόθεση περί του αιτίου της περίεργης αυτής ηπατίτιδας. Υπόθεση λοιπόν. Ούτως ή άλλως είναι γνωστό ότι η ιατρική προχωρά με αμφισβητήσεις, απορίες και προσπάθειες ερμηνείας αγνώστων καταστάσεων.

• Οι χώρες που αρχικά εκδηλώθηκε η ηπατίτιδα είναι χώρες όπου χρησιμοποιήθηκαν κατ΄ εξοχήν τα δύο εμβόλια που μεταφέρουν τη γενετική πληροφορία για τον κορωνοϊό μέσω αδενοϊού (Astra Zeneca και Jonhson & Jonhson).

• Σύμφωνα με τις εταιρείες, ο αδενοϊός αυτός είναι έτσι τροποποιημένος ώστε να μην προκαλεί λοίμωξη.

• Μετά τη χορήγηση εμβολίου ο αδενοϊός και τα λοιπά συνοδά στοιχεία καταστρέφονται.

• Το ότι ο αδενοϊός είναι αδρανοποιημένος δεν μας διασφαλίζει σε τίποτε. Είναι σε όλες τις παρτίδες αδρανοποιημένος; Να θυμήσω την πολιομυελίτιδα, όταν μετά χορήγηση αδρανοποιημένου εμβολίου στις ΗΠΑ (1955 – Cutter incident) ξέσπασε επιδημία πολιομυελίτιδας με χιλιάδες θύματα. Διαπιστώθηκε ότι οι ιοί του εμβολίου δεν είχαν αδρανοποιηθεί πλήρως (αυτό προς επίρρωσιν της αμέσως προηγούμενης πρότασης).

• Βέβαια, τα παιδιά με ηπατίτιδα δεν είχαν γενικώς εμβολιασθεί κατά του κορωνοϊού. Όμως το ερώτημα είναι αν ο ιός (αδενοϊός εδώ) μπορεί να διαφύγει από τον λήπτη του εμβολίου και να μεταδοθεί αλλού. Αν μπορεί να συμβεί αυτό, τότε το αιτιολογικό πρόβλημα λύνεται. Φυσικά θα πρέπει να γνωρίζουμε αν οι γονείς των παιδιών που νόσησαν από ηπατίτιδα, έχουν εμβολιασθεί με ένα από τα δύο εμβόλια (ΑΖ ή J&J).

• Οι γονείς θα πρέπει να ερωτηθούν επίσης αν έχουν νοσήσει από κορωνοϊό.

• Μπορεί ένας εμβολιασμένος να μεταδώσει την ακίδα; Άρα να δημιουργεί νόσο; Αυτό είναι μια παλαιότερη σκέψη, λόγω της συχνότητας της λοίμωξης στους εμβολιασμένους. Πέραν λοιπόν της μη καλής προστασίας του εμβολίου, είναι και η τυχόν μετάδοση της ακίδας. Η σκέψη φαντάζει ίσως περίεργη. Αν όμως η ακίδα μεταδίδεται και είναι παθογόνος, τότε υπάρχει πρόβλημα.

• Τα γενετικά εμβόλια κατά της COVID-19 προάγουν την παραγωγή πρωτείνης ακίδας από τα ανθρώπινα κύτταρα, κάτι που βασίζεται εγγενώς σε μια αυτοάνοση αντίδραση, η οποία επεκτείνεται σε όλα τα κύτταρα που προσλαμβάνουν το γενετικό υλικό και ξεκινούν την πρωτεϊνοσύνθεση.

• Υπόψη ότι ο εμβολιασμός μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοση ηπατίτιδα. Μήπως να διερευνηθεί αυτή η σχέση και στα παιδιά γενικώς και ποιο ειδικά σ΄ αυτά με την περί ου ο λόγος ηπατίτιδα που έχουν λάβει και εμβόλιο;

• Υπάρχει περίπτωση η βιοκατανομή των γενετικών εμβολίων να είναι τέτοια ώστε ορισμένα στοιχεία να συσσωρεύονται σε διάφορα όργανα και ιστούς του οργανισμού του λήπτη (μελέτες σε πειραματόζωα, όχι σε άνθρωπο).

• Νέες μελέτες δείχνουν ότι η πρωτείνη ακίδας μπορεί να είναι βλαπτική πηγή τοξικότητας. Επίσης, δείχνουν ότι σημαντικές ποσότητες πρωτεΐνης ακίδας, καθώς και η διασπασμένη υπομονάδα S1, μπορούν να ανιχνευθούν στο πλάσμα του αίματος αρκετές ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Οι συγγραφείς μιας μελέτης υποθέτουν ότι οι κυτταρικές ανοσοαποκρίσεις που προκαλούνται από την ενεργοποίηση των Τ-κυττάρων, και που συμβαίνουν ημέρες μετά τον εμβολιασμό, οδηγούν στο θάνατο των κυττάρων όπου υπάρχει η πρωτεΐνη ακίδας, απελευθερώνοντάς την στην κυκλοφορία του αίματος.

• Αν λοιπόν η ακίδα κυκλοφορεί στο αίμα (σε όσους κυκλοφορεί), υπάρχει δυνατότητα μετάδοσης της σε άλλους καθ΄ οιονδήποτε τρόπο; Γνωρίζουμε γενικώς ότι μέσω του αίματος μπορεί να γίνει μετάδοση. Μάλιστα, αν ισχύει αυτό, τι μπορεί να συμβεί όταν ο εμβολιασμένος θελήσει να γίνει αιμοδότης; Απλή ερώτηση για να δώσουμε ένα παράδειγμα.

• Εφόσον λοιπόν η ακίδα κυκλοφορεί στο αίμα, τότε μπορεί να κυκλοφορεί και σε άλλα υγρά. Συνεπώς η μετάδοση μπορεί να γίνει και από αλλού. 

• Να σημειωθεί ότι τόσο το εμβόλιο της AZ όσο και αυτό της J&J αποσύρθηκαν διακριτικά από την κυκλοφορία. Μάλιστα πρέπει να έκλεισαν και κάποια εργοστάσια. Υπάρχει εξήγηση γι αυτό; Μπορεί να γνωρίζουν οι εταιρείες κάτι που δεν γνωρίζουμε εμείς;

Επαναλαμβάνω, ότι τα παραπάνω είναι υποθέσεις και επιστημονικές απορίες. Ορισμένα στηρίζονται σε μελέτες. Νομίζω όμως ότι όλα θα πρέπει να διερευνηθούν και ει δυνατόν να δοθούν απαντήσεις.

Δρ Ιωάννης Καβαλιώτης

Παιδίατρος-Λοιμωξιολόγος

τεως διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής

Νοσοκομείου Λοιμωδών Θεσσαλονίκης

www.loimoxi.blogspot.com

Πριν ένα και κάτι χρόνο, (Δεκέμβριος 2020), η ανάπτυξη των εμβολίων κατά του SARS-CoV-2 θεωρήθηκε ως ο επιστημονικός θρίαμβος της χρονιάς. Στην πορεία όμως, η επιτυχία εκείνη μετατράπηκε σε απίστευτη απογοήτευση. Τι πήγε στραβά; Πολλοί οι παράγοντες. 

Η ταχύτητα ανάπτυξης των εμβολίων ήταν μεγάλη. Η αποτελεσματικότητα τους σε κλινικές δοκιμές υπερέβη τα όνειρα της επιστήμης - 95% προστασία από νόσηση για τα mRNA εμβόλια. Ωστόσο, όταν άρχισε η χρήση τους στην πράξη, και σε πραγματικές συνθήκες, η κατάσταση μεταβλήθηκε. Η τεράστια παραγωγή και διανομή (δισεκατομμύρια δόσεις) έθεσε και τεράστια υλικοτεχνικά εμπόδια. Το αρχικά υψηλό ποσοστό προστασίας του εμβολίου άρχισε να μειώνεται ταχέως. Ο ιός αποδείχθηκε εξαιρετικά προσαρμοστικός,  έπρεπε να επιβιώσει από τη δεχόμενη πίεση, και ταχύτατα άρχισαν να εμφανίζονται μεταλλάξεις. Ο μέχρι τότε λαμπρός θρίαμβος της επιστήμης καταδύθηκε στις σκοτεινές διαδρομές της πολιτικής, του εμπορίου και των θεωριών συνωμοσίας. Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί σύγχυση στον επιστημονικό (και μη) κόσμο και η αρχική απόλυτη επιτυχία να οδηγηθεί σε μία κατάσταση που ήταν μισή θρίαμβος και μισή «τραγωδία». 

                ΠΟΙΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΤΙΣ 10 δις ΔΌΣΕΙς ΕΜΒΟΛΊΩΝ?

Παγκοσμίως έχουν χορηγηθεί σήμερα πάνω από 10 δις δόσεις εμβολίων. Ποιοι έλαβαν τις δόσεις αυτές; Όσοι τις χρειαζόντουσαν επειγόντως (υγιειονομικοί, πάσχοντες από χρόνια υποκείμενα νοσήματα, άτομα μεγάλης ηλικίας), ή όχι; Οι δόσεις θα επαρκούσαν για να εμβολιαστούν πλήρως όλοι οι παραπάνω, σε όλον τον πλανήτη.  Όμως συνέβη το αντίθετο. Για μια ακόμη φορά επικράτησε η διπλή ηθική. Ο πλούτος έναντι της φτώχειας. Ανισομερής κατανομή εμβολίων. Σε πολλές χώρες εμβολιάστηκαν ακόμη και έφηβοι (μη άμεση προτεραιότητα), ενώ σε άλλες χώρες άτομα υψηλού κινδύνου για βαριά νόσηση ή θάνατο, περιμένουν ακόμη για την πρώτη δόση. Δύο πολιτικές. Όμως ο πλανήτης είναι ένας. Η πανδημία είναι μία. Οι άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι. Στοχεύοντας τους υψηλού κινδύνου σε ολόκληρο τον κόσμο, θα ήταν πιο δίκαιο και θα είχε αποτρέψει και περισσότερους θανάτους. Αν οι πλούσιες χώρες διέθεταν ολιγότερες δόσεις, δεν θα έφταναν στο σημείο να χαλαρώσουν τα μέτρα δημόσιας υγείας, και έτσι παρά τον μικρότερο αριθμό δόσεων θα μπορούσαν να έχουν ολιγότερα κρούσματα. Η αίσθηση (ψευδής όπως φάνηκε) ότι με τα εμβόλια τα χειρότερα έχουν παρέλθει, έκανε κακό, οδήγησε στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμβολιασθέντων και συγχρόνως μείωσε πιθανόν την πίεση για αύξηση της παραγωγής και ταχείας παράδοσης σε περισσότερα μέρη. 

Θεωρείται ότι εκατομμύρια άνθρωποι σώθηκαν σήμερα επειδή εμβολιάστηκαν. Όμως και εκατομμύρια αρνήθηκαν τη λήψη εμβολίου. Εκατοντάδες χιλιάδες πέθαναν άσκοπα. Οι αμφισβητήσεις είχαν αρχίσει από νωρίς. Η επιχείρηση υποχρεωτικής επιβολής του εμβολίου ήταν καίριο λάθος των αρχών στην προσπάθεια περιορισμού του ιού. Οι όποιες ελπίδες ότι το εμβόλιο θα παρεμπόδιζε τη μετάδοση, τη νόσηση αλλά και τον θάνατο (έστω και στα μικρά ποσοστά), αποδείχτηκαν αβάσιμες. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, πληθαίνουν τα στοιχεία ότι η μετάλλαξη Omicron μπορεί να διαφύγει των εμβολίων και να μειώσει περαιτέρω την προστασία τους. Για οποιοδήποτε φάρμακο ή εμβόλιο, οι προσδοκίες βοηθούν πολύ στη διαμόρφωση της άποψης εάν το φάρμακο θεωρείται επιτυχία. Για τα συγκεκριμένα εμβόλια, οι επιστήμονες από την αρχή εκτίμησαν ότι θα υπήρχε προστασία της τάξης του 50% περίπου. Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις, τα εμβόλια υπεραπέδωσαν. Ωστόσο, το κοινό, ο μη ιατρικός κόσμος, περίμενε κάτι άλλο. Κάτι σαν το εμβόλιο πχ., της ιλαράς, το οποίο προσφέρει σχεδόν πλήρη προστασία από τη λοίμωξη. Αυτό βέβαια, ήταν μια μη ρεαλιστική ελπίδα, για ένα εμβόλιο που παρασκευάσθηκε τόσο γρήγορα. Ίσως φταίνε βέβαια και οι αισιόδοξες θεωρίες των ΜΜΕ.

Ένα άλλο πρόβλημα, που αποδείχθηκε στην πορεία, ήταν η ελπίδα ότι ο μαζικός εμβολιασμός θα δημιουργούσε ανοσία της αγέλης. Η ανοσία δεν επιτεύχθηκε και αυτό μεγάλωσε την απογοήτευση. 

 ...ΠΕΡΙΕΣΡΓΕΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ...

Φυσικά υπήρξε και το μείζον θέμα της ασφάλειας. Tα έναντι του κορωνοϊού εμβόλια θεωρήθηκαν και διαφημίστηκαν ως ασφαλή. Σε γενικές γραμμές αποδείχθηκαν σχετικά ασφαλή. Όμως στην εφαρμογή επί του πεδίου άρχισε η εμφάνιση περίεργων ανεπιθύμητων ενεργειών, σπάνιων αρχικά αλλά βαθμιαία αυξανόμενων. Αυτό οδήγησε στην απόσυρση ουσιαστικά κάποιων εμβολίων. Σιγά-σιγά άρχισε και η καταγραφή παρενεργειών αλλά και θανάτων σε ποσοστά μεγάλα για εμβόλια. Παρά το ότι έπρεπε να καταπολεμηθεί μια πανδημία (άρα θα χανόντουσαν και κάποιοι από τα εμβόλια), τα ποσοστά αυτά δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Πρόκειται για εμβόλια. Και τα εμβόλια είναι πρόληψη, όχι θεραπεία. Όλα αυτά έπληξαν την εμπιστοσύνη όχι μόνο στα συγκεκριμένα προϊόντα αλλά στα εμβόλια γενικώς.

Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν φήμες πολλές για τους κινδύνους των εμβολίων. Μισές αλήθειες και μισά ψέματα. Κυκλοφόρησαν υποσχέσεις για θεραπείες, πολλές φορές ανορθόδοξες. Όλα δημιούργησαν μια σύγχυση, η εκμετάλλευση της οποίας οδήγησε σε καταστάσεις όπου δεν ξεχώριζες που αρχίζει η αλήθεια και που τελειώνει το ψέμα. Απίστευτη ροή πληροφοριών διαδικτυακά από ειδικούς και μη. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν το σωστό ή το λάθος. Το εμβόλιο, το φάρμακο, η νόσος, τα μέτρα; Και στο τέλος ήρθε και ο εμβολιασμός των μικρών παιδιών. Χρειαζόταν; Ήσαν τα παιδιά ομάδα υψηλού κινδύνου; Γιατί να εμβολιαστούν τα παιδιά, όταν εκατομμύρια εκατομμυρίων ενηλίκων περιμένουν ακόμη το εμβόλιο; Μια πανδημία δεν χρειάζεται οχύρωση και βελτίωση του τοπικού μικρόκοσμου των ανθρώπων. Χρειάζεται ευρεία αντίληψη των γεγονότων και ενιαία αντιμετώπιση. 

Τέλος, αγνοήθηκαν βασικά σημεία που έπρεπε να ερευνηθούν. Γιατί υπάρχει άρνηση εμβολίων, με τι τρόπους οι άνθρωποι λαμβάνουν ιατρικές αποφάσεις, πώς διαδίδεται η παραπληροφόρηση ή πως αυτή μπορεί να καταπολεμηθεί; Οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας τα αμέλησαν πλήρως. 

Η πανδημία σήμερα μαίνεται παρόλα τα μέτρα. Ο ιός εκδικείται ακόμη και χώρες με υψηλή εμβολιαστική κάλυψη. Η συνεχιζόμενη εξάπλωση του ιού τού δίνει την ευκαιρία να ελιχθεί, να εξελιχθεί και να βρει καλύτερους τρόπους για να αντιμετωπίσει την άμυνα του ανθρώπου. Η ανοσία από τα εμβόλια φθίνει συνεχώς και οι αναμνηστικές δόσεις φαίνεται ότι θα αναχαιτίσουν τη κατάσταση προσωρινά μόνο. Και αυτό βασικά στις πλούσιες χώρες. Οι χώρες χαμηλού εισοδήματος δεν έχουν τη δυνατότητα συνεχούς προμήθειας χωρίς να καταστρέψουν τους προϋπολογισμούς τους για την υγεία. 
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι τα τρέχοντα εμβόλια ουσιαστικά απέτυχαν του βασικού τους στόχου. Μεσομακροπρόθεσμα χρειαζόμαστε νέας γενιάς εμβόλια, που θα επάγουν και τοπική ανοσία (πχ ρινοφάρυγγας), θα έχουν ευρύτερο προφίλ προστασίας, θα καλύπτουν ευρύ φάσμα κορωνοϊών, θα προστατεύουν από τις μεταλλάξεις (τρέχουσες και μελλοντικές) και φυσικά θα απαιτούν ολιγότερες δόσεις. Το βασικό βέβαια είναι να βρούμε και τρόπους για να τα χρησιμοποιήσουμε καλύτερα, πιο δίκαια και πιο ορθά. 

Στην πανδημία που ταλαιπωρεί τον πλανήτη, αυτός που κέρδισε μέχρι στιγμής ήταν ο ιός και όχι ο άνθρωπος. Ο ιός, ήταν αυτός που κατάφερε να προσαρμοσθεί και να εξελιχθεί. Ευτυχώς (σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε), που μέσω της εξέλιξης αυτής ο ιός θα αποδυναμωθεί βαθμιαία και θα παραμείνει μεταξύ μας σε πολύ πιο αθώα μορφή. Η ανθρωπότητα στην πανδημία αυτή κατάφερε απλά να αναδείξει τις μόνιμες παθογένειες της. 

Δρ Ιωάννης Θ. Καβαλιώτης
Παιδίατρος  -  Λοιμωξιολόγος
τέως Διευθυντής Παιδιατρικής Κλινικής 
Νοσοκομείου Λοιμωδών Θεσσαλονίκης

www.loimoxi.blogspot.com
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΒΑΛΙΩΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ-ΛΟΙΜΩΞΙΟΛΟΓΟΣ

H πανδημία πιθανόν κοντεύει προς τέλος της. Ίσως και να καθυστερήσει λίγο βέβαια.  Μέσα σ αυτό το χρονικό διάστημα είδαμε πολλά.

Είδαμε τον φόβο, είδαμε τον τρόμο, είδαμε την  απελπισία, είδαμε την υποταγή. Άνθρωποι αναδύθηκαν από το πουθενά. Άλλοι πλούτισαν, άλλοι έγιναν πρόσωπα της επικαιρότητας αναζητώντας με κάθε τρόπο την αναγνώριση χωρίς πολλές φορές να τη δικαιούνται. Άνθρωποι φτώχυναν, καταστράφηκαν, έχασαν περιουσίες. Και το πιο τραγικό, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Χιλιάδες άνθρωποι. Άδικα; Ίσως. Η έλλειψη πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ήταν  απαράδεκτη. Η απουσία ενιαίου πρωτοκόλλου αντιμετώπισης  (εντός ή εκτός νοσοκομείου) λυπηρή.

Αλλά η πανδημία ανέδειξε κι ένα άλλο. Την ανεπάρκεια του ιατρικού κατεστημένου (πανεπιστημιακού κατά εξοχήν) στο μεγαλύτερο ποσοστό του.  Τι κρίμα. Οι άνθρωποι που όφειλαν να γνωρίζουν ιατρική, να σκέπτονται, να αναλύουν, να ερευνούν, να μην δέχονται αβασάνιστα ότι τους σερβίρουν. Η ιατρική θέλει αναζήτηση έρευνα, τεκμηρίωση, απόδειξη. Δέχθηκαν και επέβαλαν καταστάσεις χωρίς ενδελεχή έλεγχο. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς ιατρική συνείδηση. Αυτοί που έπρεπε να μας κατευθύνουν. Αυτοί που μας διδάσκουν! 

 
Πλήρης υποταγή!

Μήπως εγγίζει το τέλος της κλασικής ιατρικής που γνωρίζαμε; Μήπως την ιατρική θα καθορίζουν και θα κατευθύνουν πλέον άτομα μη έχοντα σχέση με την ιατρική; Μήπως τα κέντρα αποφάσεων θα είναι εκτός ιατρικών πεδίων; Και οι γιατροί θα ακολουθούν, συμφωνούντες με τα πάντα, αρκεί να εξασφαλίζουν ένα πινάκιο φακής;
Λέω μήπως. 

Πηγή: loimoxi.blogspot.com

  Τα άρθρα που δημοσιεύονται   εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της ertopen.com .

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΒΑΛΙΩΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ- ΛΟΙΜΩΞΙΟΛΟΓΟΣ

Δεδομένα για την COVID-19 στα παιδιά υπάρχουν - γενικώς ήπια νόσηση, σπάνιες οι σοβαρές μορφές  

Τα δεδομένα για το εμβόλιο άρχισαν τώρα να ξετυλίγονται σιγά - σιγά 

Από την απόλυτη ασφάλεια φτάσαμε στις δεκάδες εκατοντάδες ανεπιθύμητες ενέργειες και σε πολλές χιλιάδες θανάτους (από επίσημα πλέον στοιχεία) - Αυτά δεν δικαιολογείται να είναι στοιχεία ενός σκευάσματος που σχεδιάστηκε για να προφυλάσσει 

Το mRNA εμβόλιο βρέθηκε ότι μπορεί να αναστέλλει τον μηχανισμό διόρθωσης λαθών του DNA (αυτό σημαίνει δυνητικά άγνωστο αριθμό μελλοντικών νοσημάτων) 

To mRNA εμβόλιο μπορεί μέσω αντίστροφης πορείας να μεταγραφεί στο DNA  και να αλλάξει τον γενετικό κώδικα (πρόσφατες μελέτες) - αντιληπτή η καταστροφική σημασία τυχόν αλλαγής του γενετικού κώδικα

Το mRNA εμβόλιο έχει μειωμένη προστασία σε ηλικίες 5 έως 11 ετών - η αρχική υψηλή προστασία μειώνεται ταχύτατα σε χαμηλά επίπεδα (πρόσφατα συμπεράσματα μελετών)

Όλα τα παραπάνω και ειδικά το τελευταίο με τη χαμηλή προστασία, πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους παιδιάτρους. Ας σκεφτούν λίγο. Κάθε νέο σκεύασμα, και ειδικά με ρηξικέλευθη τεχνολογία, οφείλει να μελετάται προσεκτικά σε βάθος χρόνου και να χρησιμοποιείται με περίσκεψη. Πολλές φορές στην ιατρική έχουν αποσυρθεί φάρμακα μετά την κυκλοφορία τους γιατί διαπιστώθηκαν άλλες επιπτώσεις από αυτές για τις οποίες είχαν παρασκευασθεί. 

Αν θυμόμαστε καλά ο εμβολιασμός των παιδιών χρησιμοποιήθηκε με το αιτιολογικό ότι θα συνεισφέρει στην επίτευξη τείχους ανοσίας. Το τείχος ανοσίας όμως είναι ανέφικτο και αυτό είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό. Επίσης, υπήρξε η δικαιολογία της προφύλαξης των παππούδων από τυχόν κορωνοϊό των παιδιών. Όμως πιο απλά, θα μπορούσαν να εμβολιαστούν οι παππούδες. Γιατί τα παιδιά; Σήμερα που είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι οι εμβολιασμένοι προσλαμβάνουν τον ιό, μεταδίδουν και νοσούν, ούτε αυτή η δικαιολογία έχει έρεισμα. 

Το να εκθέτεις ένα παιδί στον δυνητικό κίνδυνο ανεπιθυμήτων ενεργειών χωρίς παράλληλα να μπορείς να το προστατεύσεις ικανοποιητικά, είναι απορίας άξιο. Το μόνο που θα μπορούσε να προβάλλει κανείς γι αυτό είναι η άγνοια. 

http://loimoxi.blogspot.com