Έρευνα της ιταλικής κοινοβουλευτικής επιτροπής κατά της μαφίας έφτασε στο συμπέρασμα ότι η δολοφονία του σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι στην Όστια πιθανώς σχετίζεται με την κλοπή κινηματογραφικού υλικού από το έργο «Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα».

Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι ο ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης μπορεί να πήγε στην Όστια, παραθαλάσσια περιοχή της Ρώμης, για να του επιστραφεί το υλικό που του είχε κλαπεί.

Η επιτροπή κατά της μαφίας αναφέρει ότι «σε αυτή την ενδεχόμενη εξέλιξη φέρεται να εμπλέκεται και το οργανωμένο έγκλημα, όπως η ισχυρή συμμορία Μαλιάνα της Ρώμης», εκφράζοντας την ελπίδα να προκύψουν νέα σχετικά στοιχεία, τουλάχιστον για την εξιχνίαση της υπόθεσης από ιστορικής, αν όχι δικαστικής, άποψης.

Ο Παζολίνι υπήρξε δηλωμένος μαρξιστής και αμετανόητος αντιφασίστας. Σχεδόν όλες οι ταινίες του περιέχουν κοινωνικά και πολιτικά σχόλια για τα λαϊκά και αστικά στρώματα, τα οποία συμβαδίζουν με τις αρχές του μαρξισμού, όπως «Το θεώρημα» και το «Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο».

Δολοφονήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1975 στην παραλία της Όστια. Πατήθηκε αρκετές φορές με το δικό του αυτοκίνητο, και μέρος του σώματός του κάηκε με βενζίνη μετά το θάνατό του. Το έγκλημα για πολύ καιρό θεωρήθηκε σαν φόνος εκδίκησης τύπου Μαφίας και είναι απίθανο ότι έγινε από ένα μόνο άτομο. Για τη δολοφονία του συνελήφθη τότε ο Πίνο Πελόζι, τότε 17 ετών, που εντοπίστηκε να οδηγεί το αυτοκίνητο του Παζολίνι και ομολόγησε τον φόνο. Καταδικάστηκε στο 1976. Το 2005, απέσυρε την ομολογία του, και υποστήριξε ότι άγνωστοι είχαν σκοτώσει τον Παζολίνι και πως αναγκάστηκε να ομολογήσει, γιατί δεχόταν απειλές για τη ζωή τους και τη ζωή της οικογένειάς του. 

Μετά την αναίρεση της ομολογίας του Πελόζι, ξεκίνησε ξανά έρευνα, καθώς υπήρξαν ενδείξεις ότι ο φόνος έγινε από εκβιαστές, οι οποίοι είχαν κλέψει μερικές μπομπίνες της ταινίας «Σαλό ή 120 Μέρες στα Σόδομα» και ο Παζολίνι σχεδίαζε να τους συναντήσει στη Στοκχόλμη. Οι δικαστές πάντως έκριναν ότι οι νέες ενδείξεις δεν ήταν αρκετές για να ξανανοίξουν την υπόθεση.

Βασιλική Τζεβελέκου

Το όνομα της διαπρεπούς διανοούμενης και πολιτικού, που δίνεται στον φορέα ως ύψιστη αναγνώριση του πολυσχιδούς έργου της, θα συνυπάρχει εσαεί με το όνομα του Ιταλού νεοελληνιστή Μάριο Βίττι, που έχει δοθεί στο Νεοελληνικό Παρατηρητήριο.

Εργαστήριο Νεοελληνικών Σπουδών «Μυρσίνη Ζορμπά» είναι η νέα ονομασία του Εργαστηρίου του Τμήματος Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ρώμης Sapienza. «Laboratorio Studi Neogreci Myrsini Zorba» γράφει το ολοκαίνουργιο λογότυπο που φέρει το όνομα της διαπρεπούς Ελληνίδας διανοούμενης και πολιτικού.

Τα εγκαίνια γίνονται αύριο (15 Δεκεμβρίου) στη Ρώμη, στην πανεπιστημιακή αίθουσα τελετών, όπου θα παρουσιαστεί επίσημα η μετονομασία. Και θα παραμείνει εσαεί μαζί με το όνομα του Ιταλού ερευνητή, νεοελληνιστή Μάριο Βίττι, που έχει δοθεί στο Νεοελληνικό Παρατηρητήριο, ένα από τα σημαντικότερα σημεία του Εργαστηρίου Νεοελληνικών Σπουδών (ΕΝΣ). Ακρως τιμητικό και συγκινητικό αν αναλογιστούμε ότι πριν από μερικές δεκαετίες η νεαρή, τότε, Ελληνίδα γνώρισε τον Μάριο Βίττι, ο οποίος της εμπιστεύτηκε τη μετάφραση της «Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του, που εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1978 από τον «Οδυσσέα» και θεωρείται σημείο αναφοράς για πολλές γενιές Ελλήνων φιλολόγων και αναγνωστών.

Το Πανεπιστήμιο Sapienza με τη μακραίωνη ιστορία αναγνωρίζει την προσωπικότητα της Μυρσίνης Ζορμπά και το πολυσχιδές έργο της, την ξεχωριστή και διακεκριμένη πορεία της στην επιστήμη, την πολιτική, τον πολιτισμό και την καθοριστική συμβολή της στην ανάπτυξη των ιταλο-ελληνικών πολιτισμικών σχέσεων, καθώς θεωρείται μία από τους σημαντικότερους μελετητές της ιταλικής διανόησης και λογοτεχνίας. Το διδακτορικό της «Κρατική πολιτική βιβλίου» βασίστηκε, όπως η ίδια έχει γράψει, «στην γκραμσιανή θεωρία της εννοιολόγησης και της οργάνωσης της κουλτούρας».

Οταν η πρώην υπουργός Πολιτισμού πληροφορήθηκε την πρόταση να δοθεί το όνομά της στο ΕΝΣ, είχε απαντήσει «...όχι μόνο με τιμά εξαιρετικά, αλλά μου προκαλεί επίσης ιδιαίτερο δέος και αίσθημα ευθύνης, όταν αναλογίζομαι τη σημασία και το βάρος της ως ενός θεσμού που θα λειτουργήσει στο πλαίσιο ενός πανεπιστημιακού τμήματος και προγράμματος με ακαδημαϊκούς και πολιτισμικούς στόχους. Επιπλέον των παραπάνω, σας εξομολογούμαι ότι η πρότασή σας μου προκαλεί επίσης μεγάλη συγκίνηση, δεδομένου ότι ανακινεί μέσα μου την πορεία πέντε ολόκληρων δεκαετιών, που είχαν ως αφετηρία τη νεανική μου απόφαση να φοιτήσω σε ένα Corso di lingua Italiana στην Casa d’ Italia της Αθήνας. [...] Η μαθητεία στη γλώσσα ήταν η πρώτη μου επαφή με την ιταλική κουλτούρα, η οποία τροφοδότησε την εποχή εκείνη πολύ γρήγορα το ευρύτερο ενδιαφέρον μου για τη λογοτεχνία και τους συγγραφείς της, την ιστορία, τον κόσμο των εκδόσεων, την κίνηση των ιδεών και τη συνολικότερη ατμόσφαιρα δημιουργικότητας της χώρας. Μέσα από όλα αυτά, ενισχύθηκε επίσης σε μένα το μήνυμα δημοκρατίας και ελευθερίας, που γενναιόδωρα εξέπεμπε η χώρα σε μας τους νέους φοιτητές, οι οποίοι τις στερούμασταν ζώντας κάτω από το δικτατορικό καθεστώς των Ελλήνων συνταγματαρχών».

Προηγήθηκε τον Μάιο του 2022 η τελετή βράβευσης της Μυρσίνης Ζορμπά από το Πανεπιστήμιο που αναγνώρισε στην πρώην φοιτήτρια και απόφοιτη του Sapienza (έκανε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία του ιταλικού κράτους) τη διακεκριμένη καριέρα της στους τομείς της επιστήμης, της πολιτικής, των εκδόσεων, της μετάφρασης και του πολιτισμού. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ιδρύματος, το όνομα μιας Ελληνίδας προστέθηκε στον κατάλογο των αποφοίτων του Πανεπιστημίου της Ρώμης οι οποίοι διακρίθηκαν στην καριέρα τους, ανάμεσα σε άλλες σπουδαίες σύγχρονες προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και δέκα που έχουν τιμηθεί με βραβεία Νόμπελ.

Σχετικά με τη διαμόρφωση και προετοιμασία του προγράμματος του ΕΝΣ, ο Χρήστος Μπιντούδης, καθηγητής στην έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας, είχε δηλώσει στην «Εφ.Συν.»: «...η πορεία της Μυρσίνης Ζορμπά υπήρξε για εμάς πηγή έμπνευσης, μια πραγματική πυξίδα. Αν κοιτάξετε στο σύνολό του το έργο της, εύκολα θα διαπιστώσετε έναν ξεκάθαρο διαπολιτισμικό χαρακτήρα που τη δεκαετία του ’70, του ’80 ή και του ’90 υποψιάζομαι πως θα μπορούσε ακόμη και να ξενίζει. Και σε όλα αυτά χρειάζεται να προστεθεί η μελέτη της για την πολιτική του πολιτισμού, που πραγματεύεται ζητήματα πολιτισμικής πολιτικής άμεσα συνυφασμένα με την Ελλάδα αλλά και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα μέσα στην παγκοσμιοποιημένη εποχή που ζούμε. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που η Sapienza αναγνώρισε στο πρόσωπό της μια γυναίκα για την οποία το Πανεπιστήμιό μας μπορεί να είναι υπερήφανο».

Πηγή: efsyn.gr

Φόβο για τον περιορισμό των ελευθεριών προκαλεί η Ακροδεξιά κυβέρνηση της Μελόνι στην Ιταλία αφού με μια αιφνιδιαστική ψήφιση νόμου, επισύρει βαριές ποινές φυλάκισης σε όσους οργανώνουν παράνομα rave πάρτι χωρίς άδεια. Το μέτρο προκάλεσε οργή και αντιδράσεις και έχει χαρακτηριστεί ως “τέρας που σκοτώνει την ελευθερία”.

Αφορμή στάθηκε ένα τριήμερο αποκριάτικο πάρτι στη Μόντενα, με την κυβέρνηση να ψηφίζει αστραπιαία νόμο με τον οποίο θα τιμωρεί τους διοργανωτές ή ακόμα και τους υποστηρικτές τέτοιων συναθροίσεων, καθώς, σύμφωνα με το σκεπτικό τους, “θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή την ασφάλεια”

Οι ποινές φυλάκισης που προβλέπονται είναι από τρία μέχρι έξι χρόνια και τα πρόστιμα θα κυμαίνονται από 1.000 έως 10.000 ευρώ. Οι ποινές για όσους συμμετέχουν σε αυτό που το διάταγμα περιγράφει ως “εισβολή” δεν έχουν περιγραφεί, το μόνο που γνωρίζουμε έως τώρα είναι ότι θα είναι λιγότερο αυστηρές.

Το νομοσχέδιο αναφέρεται σε συγκεντρώσεις στις οποίες συμμετέχουν 50 ή περισσότερα άτομα που “εισβάλλουν αυθαίρετα σε γη ή κτίρια άλλων ανθρώπων” όπως αναφέρει ο Guardian, διατύπωση που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας, καθώς και φόβους ότι θα δώσει εξουσία στις αρχές να καταπνίξουν οποιαδήποτε διαμαρτυρία, χρησιμοποιώντας τον νόμο ως εργαλείο.

Η σκληρή αντιμετώπιση των rave πάρτι αποτελούσε ένα από τα σημεία που “σήκωσε” πολιτικά το νεοφασιστικό κόμμα των Αδελφών της Ιταλίας της Μελόνι, αλλά και του ακροδεξιού εταίρου του στον κυβερνητικό συνασπισμό, της Λέγκας, της οποίας ηγείται ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ματέο Σαλβίνι.

Δεκατέσσερις νέοι, μεταξύ των οποίων και ένας Ολλανδός πολίτης, ερευνώνται από τις αρχές αφότου ο υπουργός Εσωτερικών, Ματέο Πιαντεντόζι, διέταξε την Κυριακή την εκκένωση του χώρου όπου διασκέδαζαν περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι, σε ένα rave πάρτι που διεξαγόταν σε εγκαταλελειμμένη αποθήκη στα περίχωρα της πόλης Μοντένα της Εμίλια-Ρομάνια και δεν είχε λάβει κάποιου είδους “νόμιμη άδεια”. Η εκδήλωση οργανώθηκε μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προσελκύοντας συμμετέχοντες και από το εξωτερικό.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε ως πρωθυπουργός τη Δευτέρα, η Μελόνι αναφέρθηκε σε ένα εξαήμερο rave στην περιοχή Βιτέρμπο στη Λάτσιο το περασμένο καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια του οποίου έχασε τη ζωή του ένα άτομο.

“Στους κανόνες για τα rave δεν διαφέρουμε από οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό έθνος”, δήλωσε η ίδια. “Όταν έγινε το περίφημο rave του Βιτέρμπο, μου έκανε εντύπωση ότι χιλιάδες από τους ανθρώπους που έφτασαν στην Ιταλία για να σπείρουν τον όλεθρο είχαν έρθει από όλη την Ευρώπη, επειδή η εντύπωση της Ιταλίας τα τελευταία χρόνια ήταν αυτή της χαλαρότητας όσον αφορά στην τήρηση των κανόνων. Τώρα η Ιταλία δεν είναι πλέον το έθνος στο οποίο μπορεί κανείς να διαπράξει έγκλημα- υπάρχουν κανόνες και εφαρμόζονται” είπε χαρακτηριστικά.

Το σκληρό όμως μέτρο στο οποίο προχώρησε η νέα ακροδεξιά κυβέρνηση της Ιταλίας,επικρίθηκε έντονα από την αντιπολίτευση, συνδικάτα και τη Διεθνή Αμνηστία Ιταλίας.

Ο Ενρίκο Λέτα, ο ηγέτης του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος, δήλωσε ότι πρόκειται για “σοβαρό λάθος” που θέτει την ελευθερία των πολιτών “σε κίνδυνο”,ενώ ο Τζουζέπε Κόντε, ο οποίος ηγείται του Κινήματος Πέντε Αστέρων, το χαρακτήρισε “τρομακτικό” και παρόμοιο με αυτό “ενός αστυνομικού κράτους”.

Ο Ρικάρντο Μάγκι, πρόεδρος του αριστερού κόμματος “Περισσότερη Ευρώπη”, χαρακτήρισε τον νόμο “με άρωμα Πούτιν”.

Ο Αλεσάντρο Ζαν, από το Δημοκρατικό Κόμμα, δήλωσε ότι το μέτρο αποτελεί παραβίαση του άρθρου 17 του ιταλικού συντάγματος, το οποίο δίνει στους πολίτες “το δικαίωμα να συγκεντρώνονται ειρηνικά και χωρίς όπλα”.

“Η κυβέρνηση Μελόνι καθιέρωσε ότι αν 51 άνθρωποι συγκεντρωθούν μαζί κινδυνεύουν με έξι χρόνια φυλάκιση”, δήλωσε ο Ζαν. “Η πρώτη τους πράξη είναι ένα τέρας που σκοτώνει την ελευθερία … τα ρέιβ πάρτι είναι απλώς η δικαιολογία – ο στόχος είναι να κατασταλούν οι διαδηλώσεις σε σχολεία, πανεπιστήμια και πλατείες”.

Ο Vinicio Nardo, πρόεδρος της τάξης των δικηγόρων του Μιλάνου, δήλωσε επίσης ότι ο νόμος θέτει σε κίνδυνο το άρθρο 17, ενώ η Διεθνής Αμνηστία της Ιταλίας δήλωσε: “Κινδυνεύει να έχει διακριτική και αυθαίρετη εφαρμογή εις βάρος του δικαιώματος της ειρηνικής διαμαρτυρίας”.

Με πληροφορίες από το κείμενο της Συραγώ Λιάτσικου στο News247

Τα δύο πλοία των ΜΚΟ που διέσωσαν μετανάστες στη Μεσόγειο δεν θα μπορέσουν να μπουν στα χωρικά ύδατα της Ιταλίας, καθώς η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι ετοιμάζεται να τους απαγορεύσει την είσοδο

Όπως μετέδωσαν μέσα του τηλεοπτικού ομίλου του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο νέος υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Πιαντεντόζι, υπέγραψε απόφαση, στην οποία υπογραμμίζεται ότι τα πλοία των ΜΚΟ, Ocean Viking και Humanity1, με τους μετανάστες «δεν ευθυγραμμίζονται με τους ιταλικούς και ευρωπαϊκούς κανόνες σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, τον έλεγχο των συνόρων και την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης».

Σημειώνεται ότι τα δυο πλοία διέσωσαν και μεταφέρουν περίπου 300 μετανάστες και πρόσφυγες. Στην απόφαση του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών (η οποία κοινοποιήθηκε στις πρεσβείες της Νορβηγίας και της Γερμανίας) αναφέρεται ότι η κυβέρνηση Μελόνι «εξετάζει την απαγόρευση εισόδου (των δύο πλοίων) στα ιταλικά χωρικά ύδατα».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Οι άνδρες και οι γυναίκες της ιταλικής οικονομικής αστυνομίας διέσωσαν σήμερα εβδομήντα μετανάστες που επέβαιναν σε πλεούμενο το οποίο ανετράπη, στα ανοικτά της Λαμπεντούζα.

Όπως γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι διασωθέντες είχαν σαλπάρει από το Σφαξ της Τυνησίας και η καταγωγή τους είναι από Νιγηρία, Γκάνα, Σιέρα Λεόνε και Μάλι. Ανάμεσά τους, βρίσκονται και οκτώ ανήλικα.

Λίγο μετά την επιχείρηση διάσωσης, ένα ζευγάρι είπε τις ιταλικές αρχές ότι η κόρη του, η οποία γεννήθηκε μόλις πριν λίγες εβδομάδες, κατά την ανατροπή της βάρκαςέπεσε στο νερό και δεν κατάφεραν να την σώσουν. Βρίσκονται σε εξέλιξη έρευνες, με την ελπίδα να μπορέσει, το βρέφος, να εντοπιστεί ζωντανό. 

Η ρατσιστική δολοφονία του μετανάστη, πλανόδιου πωλητή από τη Νιγηρία, στη μέση του δρόμου, στην πόλη Τσιβιτανόβα Μάρκε, έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην Ιταλία.

Ο δράστης, που συνελήφθη λίγο αργότερα, αρχικά χτύπησε το θύμα με την ίδια του την πατερίτσα και στη συνέχεια το στραγγάλισε με γυμνά χέρια. Αυτό που προκαλεί αλγεινές εντυπώσεις είναι και το γεγονός ότι πολλοί τραβούσαν βίντεο την ώρα της δολοφονίας και κανένας δεν προσπάθησε να βοηθήσει τον άτυχο άνδρα.

Ο 39χρονος Αλίκα Ογκορκούκβου, πατέρας δύο παιδιών, άρχισε να εργάζεται ως πλανόδιος πωλητής μετά από ατύχημα που του προκάλεσε κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά του ως εργάτης.

Τη στιγμή της επίθεσης περαστικοί ήταν συγκεντρωμένοι στο σημείο. Κάποιοι από αυτούς βιντεοσκόπησαν όσα συνέβαιναν, άλλοι κάλεσαν την Αστυνομία, αλλά κάνεις δεν παρενέβη. Ο δράστης μάλιστα, κατάφερε να ξεφύγει, με την αστυνομία να τον εντοπίζει αργότερα με τη βοήθεια των καμερών δρόμου.

Εκατοντάδες πολίτες κατέβηκαν στους δρόμους της Τσιβιτανόβα Μάρκε το Σάββατο για να διαδηλώσουν για την αποτρόπαια δολοφονία, ενώ ο δήμαρχος της περιοχής συνάντησε μέλη της νιγηριανής κοινότητας.

Ξέσπασε η σύζυγος του θύματος

Η σύζυγος του Ογκορκούκβου, Charity Oriachi, είπε: «Θέλω να κοιτάξω αυτόν τον άντρα στα μάτια και να τον ρωτήσω γιατί σκότωσε τον άντρα μου. Υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι τριγύρω, γιατί δεν τον βοήθησε κανείς; Θέλω δικαιοσύνη τώρα».

Από το 2005 μέχρι σήμερα, σχεδόν τριπλασιάστηκε ο αριθμός των κατοίκων της Ιταλίας που είναι σε κατάσταση απόλυτης ένδειας, σύμφωνα με το Ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής Istat.

Το 2005 ήταν 1,9 εκατομμύριο, ενώ πέρυσι άγγιξαν τα 5,6 εκατομμύρια, δηλαδή το 9,4% του συνόλου του πληθυσμού. Οι δε οικογένειες, από 800 χιλιάδες έφτασαν σχεδόν τα 2 εκατομμύρια.

Η διαβίωση σε συνθήκες απόλυτης ένδειας είναι τρεις φορές συχνότερη στα ανήλικα άτομα σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο, ενώ στους νέους 18 με 34 ετών, το σχετικό ποσοστό αγγίζει το 11,1%. Το 2005, το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνούσε το 3,1%.

Πιο φτωχοί οι ξένοι πολίτες και ο ιταλικός Νότος

Το Ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής υπογραμμίζει, παράλληλα, ότι στις οικογένειες που απαρτίζονται μόνο από ξένους πολίτες, το ποσοστό φτώχειας είναι πολύ υψηλότερο και κατά μέσο όρο φτάνει το 25% του συνόλου.

Στον ιταλικό Νότο, το 12,1% των κατοίκων πέρυσι ζούσε σε συνθήκες πλήρους ένδειας.

Το Ινστιτούτο Στατιστικής Istat, τέλος, τονίζει ότι το κοινωνικό εισόδημα που χορηγήθηκε στους ανέργους το 2020 επέτρεψε σε ένα εκατομμύριο πολίτες της Ιταλίας να μην αντιμετωπίσουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και μην βρεθούν σε απόλυτη φτώχεια.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στην Ελλάδα οι άνω των 60 πλήρωναν πρόστιμο

Το Δικαστήριο Διοικητικής Δικαιοσύνης της Σικελίας έκρινε ότι η υποχρεωτική εντολή εμβολιασμού της Ιταλίας κατά του Covid είναι αντισυνταγματική.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι υποτιθέμενες θεραπείες mRNA που αποσκοπούν στην προστασία του κοινού από τον Covid έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν «σοβαρές ή θανατηφόρες ανεπιθύμητες ενέργειες».

Το δικαστήριο εξηγεί ότι ακόμη και αν τέτοιοι θάνατοι είναι σπάνιοι, ένας μόνο θάνατος αρκεί για να καταστεί η εντολή αντισυνταγματική.

Η απόφαση της Σικελίας διαβίβασε την απόφαση στο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο θα πρέπει πλέον να αποφανθεί για το θέμα.

Δείτε στο παρακάτω βίντεο αναφορά του Ιταλού δικηγόρου Marco Mori σχετικά με την ρηξικέλευθη απόφαση:

Ιταλικό δικαστήριο αποφασίζει ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι αντισυνταγματικός

Όπως ανακοινώθηκε το βράδυ της Παρασκευής 29 Απριλίου 2022, η Γερμανία προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Χάγης εναντίον της Ιταλίας για δεύτερη φορά μετά το 2008 επικαλούμενη ότι η Ιταλία συνεχίζει να επιτρέπει την άσκηση αξιώσεων αποζημίωσης στα εθνικά δικαστήρια, παρά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης της Χάγης (International Court of Justice) στις 3 Φεβρουαρίου 2012 και ότι αυτό παραβιάζει το δικαίωμα του Βερολίνου στην κρατική ασυλία.. Ο στόχος της αμετανόητης Γερμανίας είναι σαφής και διπλός: να εμποδίσει τα Ιταλικά Δικαστήρια να εκδώσουν αποφάσεις κατάσχεσης περιουσίας του γερμανικού δημοσίου προς αποζημίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και να σταματήσει την έκδοση νέων αποφάσεων υπέρ των θυμάτων του ναζισμού.

Υπενθυμίζουμε ότι η Γερμανία είχε προσφύγει εναντίον της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2008. Η δίκη (προφορική διαδικασία) έλαβε χώρα από τις 12 έως τις 16 Σεπτεμβρίου 2011 και η Ελλάδα συμμετείχε ως παρεμβαίνουσα (μη διάδικο μέρος) κατόπιν επίσημου αιτήματός της το οποίο κατατέθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2011 κι έγινε αποδεκτό από το Διεθνές Δικαστήριο με διάταξή του στις 4/15 Ιουλίου 2011.  Πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ο Καθηγητής Στέλιος Περράκης, ενώ στην ελληνική νομική ομάδα συμμετείχαν, επίσης, ο Καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας και η Λέκτορας (τότε) Μαρία – Ντανιέλλα Μαρούδα.

Είχα την τιμή να εκπροσωπώ το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και έζησα από κοντά, από την πρώτη μέρα, την ιστορική αυτή διαδικασία. Παράλληλα, συμμετείχα, μαζί με άλλους Έλληνες συναγωνιστές σε σημαντικές εκδηλώσεις εκτός του Δικαστηρίου, τις οποίες οργάνωσε η Ομάδα “ΑΚ Distomo” από το Αμβούργο, σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία και άλλους φορείς. Στόχος των παρεμβάσεων αυτών ήταν η έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης στα θύματα του Διστόμου και των άλλων ελληνικών Ολοκαυτωμάτων, η ενημέρωση της κοινής γνώμης και η στήριξη του αγώνα για Δικαιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικά τα συνθήματα που φωνάξαμε στους δρόμους της Χάγης εκείνες τις μέρες, Γερμανοί, Ολλανδοί και Έλληνες συναγωνιστές: «Δικαιοσύνη και Αποζημίωση», «άμεση αποζημίωση όλων των θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού» και «όχι κρατική ασυλία για τα εγκλήματα των Ναζί - έξω (η γερμανική κυβέρνηση) από τη Χάγη!».
 
Στη μνήμη μου έχει αποτυπωθεί έντονα η εξαιρετική εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο της Χάγης, παράλληλα με τη διεξαγωγή της δίκης, την οποία είχαν οργανώσει η Διεθνής Αμνηστία Ολλανδίας και η Ομάδα “ΑΚ Distomo” από το Αμβούργο με κύριο ομιλητή τον διεθνούς φήμης Γερμανό Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Δρ. Michael Bothe. Η ποιότητα των επιχειρημάτων του, η ρητορική του ικανότητα αλλά και το γεγονός ότι αυτός, ένας Γερμανός, δεν δίστασε να καταρρίψει πλήρως τα επιχειρήματα της Γερμανίας με έκανε να αναρωτηθώ γιατί, άραγε, δεν είχε κληθεί να στηρίξει την ελληνική νομική ομάδα στο δύσκολο έργο της… Ας ελπίσουμε ότι θα κληθεί αυτή τη φορά!

Η Γερμανία στην επιχειρηματολογία της κατά την πρώτη μέρα της διαδικασίας προσπάθησε να απορρίψει το προβάδισμα του Ανθρωπιστικού Δικαίου εντός του Διεθνούς Δικαίου, εκφράζοντας την άποψη της απόλυτης εφαρμογής, χωρίς εξαίρεση,  του προνομίου της κρατικής ασυλίας - ετεροδικίας. Υποστήριξε δηλαδή ότι καμία υπόθεση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται διαφορετικά (δηλαδή να εξαιρείται της εφαρμογής της αρχής της ετεροδικίας), ακόμα κι αυτές που παραβιάζουν τα πιο θεμελιώδη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στρέφονται εναντίον της ανθρωπότητας («jus cogens»). Η Γερμανία προχώρησε, μάλιστα, ακόμα πιο πέρα, δείχνοντας την προϊούσα ηθική έκπτωση του γερμανικού κράτους: προειδοποίησε (ή καλύτερα απείλησε) ότι στην περίπτωση που γίνουν δεκτές οι αποφάσεις των Ιταλικών Δικαστηρίων, που δικαιώνουν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ο πλανήτης θα βυθισθεί στο χάος και θα υπάρξει παγκόσμια αναρχία! Το Διεθνές Δικαστήριο δέχθηκε, ουσιαστικά, τον εκβιασμό της ισχυρής Γερμανίας αλλά στην πράξη συνέβη το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επικαλούνταν η Γερμανία: η μη απόδοση Δικαιοσύνης στα θύματα του ναζισμού και ο μη έμπρακτος σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου κινδυνεύει να βυθίσει σήμερα τον πλανήτη στο χάος!

Όμως, παρά την απόφαση της Χάγης, η Ιταλική Δικαιοσύνη απέδειξε το υψηλό της κύρος. Με ιστορικές αποφάσεις τους τα Ιταλικά Δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας (Οκτώβριος 2014), δεν δέχθηκαν το σχετικό νόμο της Ιταλικής Βουλής, που επιχειρούσε την εφαρμογή της απόφασης της Χάγης και απέρριψαν εκ νέου την απόλυτη εφαρμογή της αρχής της ετεροδικίας, η οποία προσβάλλει τόσο το Ιταλικό Σύνταγμα όσο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ακολούθησε, δε, ο Ιταλικός Άρειος Πάγος με την πολύ σημαντική απόφασή του της 3ης Σεπτεμβρίου 2019 με την οποία απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της Γερμανίας και άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τη δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου δικαιώνοντας τον πρωτοπόρο της δικαστικής διεκδίκησης Γιάννη Σταμούλη και τον δικηγόρο Φλωρεντίας Γιόακιμ Λάου που πέτυχε τις σημαντικές αυτές αποφάσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την απόφαση του Δ.Δ. της Χάγης, χάρη στις γενναίες αποφάσεις της Ιταλικής Δικαιοσύνης, έχουν κατατεθεί στην Ιταλία μετά τις 3.2.2012  περισσότερες από 25 νέες αγωγές αποζημίωσης κατά του γερμανικού κράτους για εγκλήματα του Γ' Ράιχ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε πολλές από αυτές τις υποθέσεις, τα δικαστήρια έχουν διατάξει τη Γερμανία να καταβάλει αποζημίωση, ενώ σε δύο τέτοιες υποθέσεις Ιταλικά Δικαστήρια προσπαθούν να κατασχέσουν ακίνητα του Γερμανικού Δημοσίου στη Ρώμη.

Η νέα προσφυγή της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντική εξέλιξη που αφορά και την Ελλάδα και δικαιώνει όσους υποστηρίζαμε ότι το θέμα δεν έχει κλείσει! Και εκθέτει τη χώρα μας που δεν έχει προχωρήσει αποφασιστικά στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Ταυτόχρονα η σθεναρή στάση της Ιταλικής Δικαιοσύνης στην προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στα κελεύσματα της κρατικής εξουσίας, υπενθυμίζει σε μας τους Έλληνες, άμεσα θύματα και απογόνους θυμάτων της ναζιστικής κατοχής, ότι πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα και να δώσουμε και στην Ελληνική Δικαιοσύνη την ευκαιρία μέσω της άσκησης αγωγών, να σταθεί στο ύψος της Ιταλικής Δικαιοσύνης.

Αλλά και η Ελληνική Δημοκρατία οφείλει να ζητήσει επισήμως να παρέμβει στη δίκη της Γερμανίας εναντίον της Ιταλίας στη Χάγη και να στείλει την κατάλληλη νομική αντιπροσωπεία με ισχυρή στήριξη, αφού -ας μη το ξεχνάμε- στην Ιταλία συνεχίζεται ο δικαστικός αγώνας της υπόθεσης του Διστόμου εξαιτίας του οποίου και προκλήθηκε η προηγούμενη προσφυγή της Γερμανίας στη Χάγη. Παράλληλα οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να άρει πλήρως τα δικαστικά εμπόδια (δικαστικό ένσημο για αγωγές θυμάτων, αλλαγή του άρθρου 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που αποτελεί κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά, κ.α.) διευκολύνοντας την πρόσβαση των θυμάτων των ελληνικών Ολοκαυτωμάτων σε δίκη και δικαστή, όπως επιτάσσει ο σεβασμός των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου!

Αναμφισβήτητα, ο αγώνας για Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση μπαίνει σε μια ενδιαφέρουσα και κρίσιμη φάση. Η Γερμανία μετά την μονομερή και αντίθετη με τις Διεθνείς Συνθήκες απόφασή της για τον περαιτέρω επανεξοπλισμό της προχωρά σε νέα πρόκληση επιχειρώντας, κυνικά και απροκάλυπτα, να μπλοκάρει τη δικαίωση των Ιταλών και Ελλήνων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Αποδεικνύει, έτσι, ότι δεν της αξίζει ο ρόλος της ηγέτιδας δύναμης της Ευρώπης αλλά η περιφρόνηση όσων πιστεύουν στην ισχύ της Ηθικής και του Δικαίου απέναντι στο δίκαιο της ισχύος.

Ο ελληνικός και ο ιταλικός λαός πρέπει να κινητοποιηθούν για να αναγκάσουν όλους τους εμπλεκόμενους – και ιδίως τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ιταλίας – να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων!

* Δρ. Αριστομένης Ι. Συγγελάκης Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μέλος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πηγή: tvxs.gr

Τα παιδιά που γεννιούνται θα πρέπει να αποκτούν, αυτόματα, το επώνυμο και των δυο γονέων. Θα μπορούν να φέρουν μόνον το ένα από τα δυο επώνυμα, αν οι γονείς έχουν εκφράσει την συγκεκριμένη βούληση, όπως όρισε με σημερινή του απόφαση, το Ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο.

Ο μέχρι τώρα κανόνας της αυτόματης απόκτησης μόνον του πατρικού επωνύμου, «ζημιώνει την ταυτότητα του παιδιού και αποτελεί διάκριση», σύμφωνα με τους Ιταλούς ανώτατους δικαστές.

Η απόφαση, φυσικά, αφορά όλα τα παιδιά, τόσο παντρεμένων, όσο και ανύπαντρων γονέων και της υιοθεσίες. Ωστόσο, θα πρέπει να τροποποιηθεί από το ιταλικό κοινοβούλιο, η ισχύουσα νομοθεσία, προκειμένου να ισχύσει, ο νέος αυτός κανόνας.

Τα μέσα ενημέρωσης της Ιταλίας κάνουν λόγο για απόφαση ιστορικής σημασίας, η οποία αλλάζει σε βάθος την κοινωνική πραγματικότητα της χώρας.