Σε σημερινή του ομιλία σε εκδήλωση της ΛΑΕ στο Ναύπλιο ο Αλέκος Αλαβάνος ανάφερε και τα εξής:

Είναι πιστεύω μοναδική η ευκαιρία για τη συνεργασία των ριζοσπαστικών δυνάμεων που προτείνουν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης έξω από τα πλαίσια της τρόικα. Για τρεις κυρίως παράγοντες.


Πρώτο, γιατί ποτέ ως τώρα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα η πολύπλευρη κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά, και του ευρώ ειδικότερα, και η απαξίωσή της στη συνείδηση της κοινής γνώμης.Brexit, όξυνση της κρίσης στην Ιταλία και Πορτογαλία, μεταναστευτικό αδιέξοδο, μαζική ανασφάλεια, δημόσια περιφρόνηση από τον μέχρι τώρα ιερό σύμμαχο, τις ΗΠΑ του Τραμπ, απογοήτευση της μεσαίας τάξης, ακραία οργή των φτωχών και των ανέργων.

Δεύτερο, ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη η αμφισβήτηση του ευρώ, όσο σήμερα, περιλαμβάνοντας πλατύτατα στρώματα του πληθυσμού. Το θέμα του νομίσματος της Ελλάδας έχει γίνει το κύριο θέμα πολιτικής συζήτησης – κι όχι μόνο εντός συνόρων. Ποτέ, τα δύο ρεύματα υπέρ ή κατά του ευρώ, δεν ήταν τόσο κοντά.

Τρίτο, μόνο σε δύο περιπτώσεις το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ και τα καταστροφικά σχέδια της τρόικα ήταν τόσο στην επικαιρότητα στους διεθνείς αναλυτές και στον διεθνή τύπο, όσο σήμερα. Την εποχή των πλατειών και την εποχή του άτυχου δημοψηφίσματος. Χάθηκαν αυτές οι δύο, ας μη χαθεί και η τρίτη.

Υπάρχουν από ορισμένους ενστάσεις σε σχέση με τη συνεργασία. Είναι τρεις κυρίως.

Πρώτη, ότι κάποιες δυνάμεις, όπως το Σχέδιο Β, θέτουν θέμα ευρώ, αλλά όχι άμεσα και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυνάμεις αυτές όχι μόνο δεν θέτουν ούτε θέμα παραμονής στην Ε.Ε., αλλά σαφώς προειδοποιούν ότι θα έρθουμε σε σύγκρουση μαζί της, και πιστεύουν ότι τότε θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Αν η συνεργασία περιορισθεί μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν την άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε., θα υπάρξουν πάλι κάποιοι που θα θέλουν άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, κι αν γίνει στη βάση και του ΝΑΤΟ, κάποιοι θα θέλουν άμεση αποχώρηση κι από τον ΟΟΣΑ, κι αν γίνει στη βάση και του ΟΟΣΑ κάποιοι θα θέλουν κι από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Και ούτω καθεξής. Δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα πάντα βρίσκονται.

Δεύτερη, η ενδελεχής εξέταση του ποινικού μητρώου και του ιατρικού φακέλου κάθε κόμματος και οργάνωσης. Σωστή ίσως, αλλά μόνο στις κρίσιμες επιλογές, γιατί ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω. Και για να είμαστε συγκεκριμένοι όσοι ήταν στον ΣΎΡΙΖΑ κι αποχώρησαν μετά την ακύρωση του δημοψηφίσματος και πριν το τρίτο μνημόνιο, δοκιμάσθηκαν και μάλιστα δοκιμάσθηκαν στην πυρά. Από εκεί και πέρα ο καθένας ας επιλέξει αν προτιμά να στρατολογήσει πέντε άτομα για αφισοκολλήσεις από κάποιον ανταγωνιστή του ή αν θέλει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός μετώπου εκατοντάδων χιλιάδων.

Τρίτη, η φιλοδοξία κάποιων σχημάτων να εκλεγούν από μόνα τους στη Βουλή. Κι εδώ είναι θέμα επιλογής. Αν προτιμάς να διακινδυνεύσεις κι αν είσαι τυχερός να έχεις δέκα «δικούς» σου βουλευτές στη Βουλή ή να πρωταγωνιστήσεις στη δημιουργία μιας ισχυρότατης κοινοβουλευτικής μετωπικής παρουσίας που θα είναι το αντίπαλο δέος, δέος πραγματικό, στο μνημονιακό διασπασμένο στρατόπεδο. Το μάθημα δόθηκε με την ΛΑΕ και την κατάρτιση των συνδυασμών της στις τελευταίες εκλογές, κι ήταν πικρό για όλους.

Υπάρχουν όμως και τρείς λόγοι που δεν σηκώνει πια ούτε μέρα ούτε νύχτα καθυστέρησης. Μπροστά μας είναι η τελευταία ευκαιρία.

Πρώτος, η μαζική επίθεση των μαζικών μέσων ενημέρωσης, ολομέτωπη, συντονισμένη και ακραία, ενάντια στην άποψη του εθνικού νομίσματος. Κι όχι μόνο αυτών, αλλά και των κομμάτων και βουλευτών του συστήματος από ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, και φορέων όπως ο ΣΕΒ. Κοινός παρονομαστής, η αναζωπύρωση του φόβου σε μια κοινωνία που αρχίζει να αναρρώνει  από τα τραύματα της εμπειρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του δημοψηφίσματος. Θέλουν να πνίξουν το μωρό, ένα παλλαϊκό αίσθημα που γεννιέται τις μέρες αυτές, μέσα στην κούνια του. Απέναντί τους δεν αρκούν μεμονωμένες φωνές, απαιτείται μια κοινή και ενωμένη αντίσταση.

Δεύτερος, η μεταστροφή της ακροδεξιάς, οσμιζόμενης την μεταστροφή της κοινωνίας, προς θέσεις υπέρ του εθνικού νομίσματος. Επιχειρεί να εισάγει τον δημαγωγικό ρατσιστικό λόγο της Λεπέν, στολισμένο με αντικαπιταλιστικές κορώνες για το νόμισμα, και στη χώρα μας. Το ισχυρότερο μέσο να κλείσει αυτός ο επικίνδυνος δρόμος είναι η ταχύτατη συγκρότηση ενός προοδευτικού λαϊκού μετώπου. Το λάθος του κενού που αφήνει η αριστερά, για να παρελάσουν οι φασίστες και το συγγενολόι τους, που έχει συμβεί στην Γαλλία, στην Βρετανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, ας μην επαναληφθεί και στην Ελλάδα.

Τρίτος, αυτή η σημερινή φουσκοθαλασσιά της κοινωνίας κατά της τρόικα και του ευρώ, ας μην εξαντληθεί, ας γίνει μια θαλασσοταραχή που θα συντρίψει όλα τα εμπόδια, για να δώσει τη θέση της σε μια γαλήνη για την επιβίωση και την ανασυγκρότηση του τόπου. Ο λαός χρειάζεται κατεπειγόντως μια υπεύθυνη, αξιόμαχη, ισχυρή, αποφασισμένη δύναμη, που θα τον στηρίξει, θα συμβάλλει ώστε να γίνει πεποίθηση αυτό που είναι στους περισσότερους ακόμη αμφιβολία, προβληματισμός, δισταγμός, αναζήτηση, και να μην εξατμισθεί. Οι διεσπαρμένες σήμερα αριστερές οργανώσεις, με τη συνεργασία στη βάση της διαφορετικότητας, να γίνουν αύριο, όχι μεθαύριο, ο άθραυστος πυρήνας ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου. Οι βραχονησίδες να γίνουν Αρχιπέλαγος.

Ούτε μια μέρα καθυστέρηση, λοιπόν. Ούτε μια νύχτα.

Και για να είμαι σαφής και πρακτικός. Ας γίνει λοιπόν μια δημόσια πρόσκληση προς τις ηγεσίες της ΛΑΕ και της Πλεύσης Ελευθερίας, κόμματα με μια σχετικά μεγαλύτερη επιρροή ή δικτύωση, που και τα δύο έχουν δημοσίως εκφράσει την θετική τους γνώμη σε σχέση με τη συνεργασία. Το αόριστο, ας γίνει συγκεκριμένο. Ας δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα. Η γενική θετική διάθεση, ας γίνει άμεσες συναντήσεις για τη συνεργασία αυτών των δύο χώρων. Αν επιτευχθεί αυτό, θα λειτουργήσει ως μαγνήτης για πολλές, πολλές άλλες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, κινήσεις και πρωτοβουλίες.

Όσοι δεν επιθυμούν αυτή τη συνεργασία, τους χαρακτηρίζει η ανευθυνότητα. Κι όσοι θέλουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν, τους χαρακτηρίζει η ανικανότητα. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε από τα δύο. Παρά μόνο την αίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών, το αίσθημα αλληλεγγύης και το χρέος προς τον λαό.-


Σχέδιο Β

6η Φλεβάρη

ΑΝΥΠΑΚΟΗ

Όλη η Ομιλία




Σε Γενική Ανυπακοή, κάλεσε τους πολίτες η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την ομιλία της στην εκδήλωση της Πλεύσης Ελευθερίας και του ΌΧΙ στα Ναι τους στις 6 Φλεβάρη.

«Με άρνηση πληρωμής κάθε οφειλής που προορίζεται για το παράνομο χρέος, κάθε ποσού που ζητείται αχρεωστήτως και χωρίς ανταπόδοση, φόρων που πάνε στους δανειστές, ασφαλιστικών εισφορών χωρίς εγγυημένη σύνταξη, δόσεων δανείων που έχουν πουληθεί αντί πινακίου φακής σε funds»

 

Το video όλης της ομιλίας εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=99AMRKFjsbI

-«Το πραγματικό ερώτημα είναι ένα, υποταγή ή εξέγερση; Και σε αυτό το ερώτημα απαντάμε καθαρά: Καθολική εξέγερση».

-«Πριν από τα σχέδια, είναι η απόφαση. Η απόφαση να παλέψεις»

-«Σήμερα παίρνουμε καθαρή θέση απέναντι σε εκείνα που φοβίζουν»

-«Εμείς δεν φοβόμαστε. Όχι γιατί “δεν θα μας συμβεί τίποτα” , αλλά γιατί έχουμε πάρει την απόφαση»

-«Θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να ρίξουμε το Μνημόνιο και να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία στη χώρα μας. Έχω πάρει την απόφαση να δώσω ακόμα και τη ζωή μου για να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας, τον λαό μας, τα παιδιά που ζουν στη χώρα αυτή. Για να μη ζήσουν υπόδουλα τα σημερινά και τα μελλοντικά παιδιά».

Με αυτά τα λόγια, η Ζωή ξεκίνησε το κάλεσμα για γενική ανυπακοή, ως «αναγκαία πράξη για τη διεκδίκηση ελευθερίας και ανεξαρτησίας».

 

«ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ»

Με αυτές τις λέξεις, προσδιόρισε πώς τοποθετείται η Πλεύση Ελευθερίας:

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ: Το ευρώ δεν είναι πλέον νόμισμα, αλλά εργαλείο εκβιασμού και εξανδραποδισμού. Η ΕΚΤ δεν είναι Τράπεζα, αλλά όργανο επιβολής πολιτικών στους λαούς. Αποκρούουμε τους εκβιασμούς τους και διεκδικούμε νομισματική κυριαρχία. Νόμισμα και τρόπους πληρωμής που να απελευθερώσουν τις συναλλαγές και τις ζωές των πολιτών»

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: Οι τράπεζες σήμερα χρησιμοποιούνται ως εργαλείο του καθεστώτος. Από τη μια παρακρατούν ληστρικά τις καταθέσεις των πολιτών μέσω των capital controls, του παράνομου καθεστώτος που αποτελεί άλλη μια μέγγενη για τους πολίτες. Από την άλλη επισπεύδουν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, σε βάρος των υπερχρεωμένων πολιτών, που έχουν αιμοδοτήσει με φόρους κα εισφορές τη διάσωση αυτών των χρεοκοπημένων τραπεζών. Οφείλουμε να αντισταθούμε συνολικά στο Τραπεζικό Σύστημα και στον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που ενεργεί ως τοποτηρητής του Μνημονίου

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, Ε.Ε. και ΔΝΤ: Δεν είναι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους συμμετέχουμε ισότιμα όπως λένε οι συνθήκες. Είναι δυνάστες της χώρας. Το ερώτημα «μέσα ή έξω» από Ε.Ε., ευρώ, ΔΝΤ δεν έχει νόημα όταν μας θέλουν και μας θέτουν «υπό». Παίρνουμε θέση απέναντι. Συγκρουόμαστε διεκδικώντας ελευθερία και δημοκρατία.

 

Μίλησε για την διεκδίκηση ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ, για το έγκλημα του Μνημονίου. Αλλά και για τα μέσα ανυπακοής και διεκδίκησης που έχουν οι πολίτες για τον εξαναγκασμό της Γερμανίας να καταβάλει τις οφειλές της στην Ελλάδα από τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε στήριξη του καλέσματος σε γενική ανυπακοή μίλησαν στην εκδήλωση ο Επίτιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασσιμάτης και το Ιδρυτικό Μέλος του Κινήματος Δεν Πληρώνω Ηλίας Παπαδόπουλος.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ:

Στο Εσωτερικό:

Η Ζωή ανακοίνωσε ότι η Πλεύση Ελευθερίας ξεκινά άμεσα εκστρατεία γενικής ανυπακοής, που θα οργανωθεί και θα στελεχωθεί στους επόμενους δύο μήνες, με τη δημιουργία:

 

-πλατφόρμας νομικής στήριξης,

-πλατφόρμας έμπρακτης υπεράσπισης της ανυπακοής,

-ηλεκτρονικής πλατφόρμας μέσα από την οποία θα οργανώνονται οι δράσεις της ανυπακοής.

 

Θα ακολουθήσει οργανωτική διάσκεψη συγκρότησης και συντονισμού δράσεων, από την οποία θα ανακοινωθεί η ημερομηνία έναρξης της γενικής ανυπακοής.



Στο εξωτερικό:

• Plan B

Το κίνημα της ανυπακοής θα στηριχθεί από την Πανευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Plan B (11-12 Μαρτίου, Ρώμη), στην οποία η Ζωή είναι εκ των ιδρυτών, με εμπνευστή της τον υποψήφιο Πρόεδρο της Γαλλίας Ζαν-Λυκ Μελανσόν, που απέστειλε βιντεοσκοπημένο μήνυμα στήριξης της ανυπακοής και της Ζωής.

• Μήνυση εναντίον της ΕΚΤ για τον εκβιασμό του καλοκαιριού του 2015

Για την απονομιμοποίηση των ενεργειών των δανειστών, θα κατατεθεί μήνυση εναντίον της ΕΚΤ από τον Γερμανό Ευρωβουλευτή της Γερμανικής Αριστεράς Fabio Di Masi, σταθερό υπέρμαχο της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, ο οποίος επίσης με μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του δήλωσε τη στήριξή του στη Ζωή και στην πρωτοβουλία. Η Ζωή θα είναι μεταξύ των κεντρικών προσώπων που θα υπογράψουν και θα ενεργοποιηθούν στη δράση αυτή.

Τον τόνο για τη μάχη της ανυπακοής έδωσε η Ζωή σε πολλά άλλα σημεία της ομιλίας της:

Υπογράμμισε την αξία της γενικής ανυπακοής, που είναι το «πανίσχυρο όπλο που έχουν οι πολίτες και οι λαοί απέναντι στους δυνάστες τους», και επισήμανε «την υποχρέωση όσων πιστεύουμε στη δύναμη του ΌΧΙ μας και στη δύναμη ενός λαού που δεν υπέκυψε, να κάνουμε το παν για να υπερασπιστούμε το περιεχόμενο του ΟΧΙ και την Ελευθερία μας».

 

Μίλησε προσωπικά, για την απόφασή της: «Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, αφού γεννήθηκα σε μια δημοκρατία και πήρα τα εφόδια να ξεχωρίζω την ελευθερία από τη σκλαβιά. Αφού έχω κάποια από τα εργαλεία για να αποκρούσω αυτό που συμβαίνει»

 

Μίλησε με ευθύτητα για το πόσο δύσκολη είναι η μάχη: «Όποιος θέλει να μπει στη μάχη αυτή, όποιος θέλει να έρθει στο καράβι μας, όποιος θέλει να με ακολουθήσει, πρέπει να ξέρει ότι η πορεία για την ελευθερία είναι πάρα πολύ δύσκολη. Δεν έχει σιγουριές, εγγυήσεις, συμβόλαια επιτυχίας. Έχει δοκιμασίες και απώλειες. Και φοβερές δυσχέρειες. Γιατί όλα πρέπει να γίνουν από την αρχή. Και γιατί απέναντί μας έχουμε τους πιο αδίστακτους, τους πιο αιμοδιψείς εχθρούς»

Και έκλεισε με αισιοδοξία:

«Έχουμε για όλα αυτά τα δύσκολα, πολύ μεγάλη αισιοδοξία. Προσωπικά έχω την απόλυτη πεποίθηση ότι θα πετύχουμε.

Έχουμε την αισιοδοξία της θέλησης και της αποφασιστικότητάς μας. Γιατί ξέρουμε καλά ότι καμμιά αλλαγή και καμμιά ανατροπή στον κόσμο αυτό δεν έγινε ποτέ από απαισιόδοξους ανθρώπους».

Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017, στις 7.00 μ.μ., η Πλεύση Ελευθερίας πραγματοποιεί ανοιχτή εκδήλωση στη «Σφίγγα», στο κέντρο της Αθήνας (Κιάφας 13, Συμβολή Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής), με κεντρική ομιλήτρια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Ακολουθεί το βίντεο για την εκδήλωση εδώ:

Πρόσκληση

Τη Δευτέρα 6 Φλεβάρη συναντιόμαστε στη «Σφίγγα».
Στην πρώτη μας ανοιχτή συνάντηση για το 2017.

Ξεκινάμε για να τους ρίξουμε.

Και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πέσουν.

Τα μέτρα δεν θα είναι ποτέ τα τελευταία.

Δεν θα τελειώσουν ποτέ, αν δεν τα τελειώσουμε εμείς.

Στις 6 Φλεβάρη παίρνουμε θέση μάχης. Απέναντι.

Απέναντι σε Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Χωρίς Μνημόνια, χωρίς Χρέος, χωρίς Ευρώ, χωρίς άλλους εκβιασμούς και τελεσίγραφα.

Επιμένουμε ανοιχτά. Επιμένουμε δημοκρατικά. Επιμένουμε και ενημερώνουμε για τα επόμενα βήματα.

Επιμένουμε έξω. Και συναντιόμαστε παντού.

Τόπος: «Σφίγγα» (Κιάφας 13, Συμβολή Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, Αθήνα)

Χρόνος: Δευτέρα 6/2/2017, 7.00 μ.μ.

Περί «ελευθεροτυπίας» και ελευθερίας του λόγου, με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

(αλλά και των τελευταίων εβδομάδων, των τελευταίων μηνών, των τελευταίων ετών):

Στη χώρα (όπως και σε πολλές άλλες χώρες) εδώ και χρόνια, δεν υπάρχει ούτε ελευθεροτυπία ούτε ενημέρωση. 

Δεν υπάρχει καν εγγύηση του δικαιώματος στην πληροφόρηση. 

Τα μέσα ενημέρωσης έχουν αλωθεί-αγορασθεί από οικονομικούς παράγοντες, άσχετους με την ενημέρωση, που διαπλέκονται με την εξουσία. Και σε αυτό το παιχνίδι έχουν μπει πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι διακινούν αυτοπροσώπως πληροφορίες και επιρροή. Μεταφέρουν δήθεν κουτσομπολιά που δεν δημοσιεύονται και «κομίζουν» προειδοποιητικά μηνύματα, πάσης φύσεως και περιεχομένου. Άλλοι πάλι αντιλαμβάνονται τη δημοσιογραφία ως υπαλληλία και συμμορφώνονται στις βουλές και στα συμφέροντα του αφεντικού, με υπερβάλλοντα ζήλο. 

Η σημερινή Κυβέρνηση, με τις λοβιτούρες κατάργησης του ΕΣΡ και αντισυνταγματικής διάθεσης των τηλεοπτικών αδειών, απέδειξε περίτρανα ότι θέλει απλώς να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να στήσει τη δική της διαπλοκή, ως αντίποδα στην διαπλοκή των προηγούμενων Κυβερνήσεων. 

Προσωπικά, έχω το προνόμιο να έχω συγκρουσθεί και να με έχουν χτυπήσει όλοι αυτοί. Οικονομικοί παράγοντες, μεγαλόσχημοι «δημοσιογράφοι»-υπάλληλοι, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Έχω το προνόμιο να μην έχω δεχθεί να επηρεαστώ ούτε από ανθρώπους που βρέθηκαν δίπλα μου, σε εποχές που τους θεωρούσαμε όλοι ανεξάρτητους και ιδεολόγους. Κι έχω το προνόμιο να μου επιτίθενται τώρα και αυτοί, αφού παρέδωσαν και επίσημα την ανεξαρτησία τους στην υπηρεσία ιδιωτικών συμφερόντων και απέτυχαν να με πείσουν να «κάνω τα στραβά μάτια». Το φέρω ως τιμή μου. Και θα συνεχίσω να συγκρούομαι για την πραγματική ελευθερία του λόγου, για την αποκάλυψη της αλήθειας και την πάταξη της διαπλοκής, με όποιον χρειαστεί. 

Οι δημοσιογράφοι δεν είναι όλοι ίδιοι. Όπως καμμία κοινωνική ή επαγγελματική κατηγορία. Υπάρχουν πάντοτε οι αδάμαστοι, οι απείθαρχοι, αυτοί που ξέρουν ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και δεν παραιτούνται από την αναζήτηση της αλήθειας. Αυτοί που ανθίστανται στη λογοκρισία και την υπαγόρευση. Πολλοί, πάρα πολλοί είναι σήμερα άνεργοι και πάρα πολλοί άλλοι δίνουν αγώνα επιβίωσης, χωρίς να προδίδουν τις αρχές τους. Ξέρω να τους ξεχωρίζω. Και πρέπει να τους ξεχωρίζουμε. Ως κόρη δημοσιογράφου, που μεγάλωσε 2 παιδιά απ’ τη δουλειά της, πιο σημαντικό από το βιοπορισμό θεωρώ ότι η μητέρα μου δε δίστασε, αρκετές φορές, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση αλλά υπερασπιζόμενη την αξιοπρέπεια, να υποβάλει παραίτηση για να υπερασπισθεί την ακεραιότητα της δουλειάς της από παρεμβάσεις «άνωθεν» ή έξωθεν. 

Δεν είναι όλοι ίδιοι. Γι’ αυτό και η υπεράσπιση του εκβιασμού, της συκοφαντίας ή της διακίνησης επιρροής δεν έχει σχέση με την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας ή της ελευθερίας του λόγου. Υπηρετεί το ακριβώς αντίθετο: το φόβο, τη φίμωση, την παρασιώπηση. Την έμφοβη συμμόρφωση και την υποταγή.   

Όσοι υποστηρίζουν ότι η σύλληψη δημοσιογράφων από μόνη της παραβιάζει την ελευθεροτυπία, παριστάνουν υποκριτικά ότι αγνοούν τις πλήρεις διαστάσεις της διαπλοκής. 

Τα πληρωμένα συμβόλαια δολοφονίας προσωπικότητας μέσω δημοσιευμάτων.

Τη διακίνηση δημόσιου χρήματος για ευμενείς ή δυσμενείς δημοσιεύσεις. Τη διακίνηση σπερμολογίας αποδόμησης εκείνων που ενοχλούν. 

Δεν είναι μόνο το ΚΕΕΛΠΝΟ, τεράστιο πράγματι σκάνδαλο, στο οποίο εμπλέκεται η Κυβέρνηση Σαμαρά. 

Είναι και η ΕΥΔΑΠ (η λεγόμενη υπόθεση των «εκβιαστών»), τεράστιο σκάνδαλο, στο οποίο εμπλέκεται η Κυβέρνηση Τσίπρα. Την τελευταία φορά που μίλησα για αυτό, στην ΕrtOpen και στη Β. Σιούτη, διακόπηκε η αναμετάδοση του προγράμματος. Και όταν ξαναπαίχτηκε η εκπομπή, έγινε κατάσχεση των πομπών…

Η τεχνική των υπαινιγμών και των προειδοποιητικών βολών προδίδει αλισβερίσι, διαπραγμάτευση, εκβιασμό. 

Αν έχεις είδηση, τη δημοσιεύεις. 

Επώνυμα, ονομαστικά και τεκμηριωμένα. Έντιμα. 

Κι αν μηνυθείς ή εναχθείς, στοιχειοθετείς το δημοσίευμά σου. 

Η πρακτική «κάτσε καλά, γιατί αλλιώς θα δημοσιεύσω…» δεν κατατάσσει εκείνον που εκτοξεύει την απειλή στην κατηγορία του δημοσιογράφου, αλλά στο πεδίο του κοινού ποινικού δικαίου. 

Είτε αυτό που απειλεί ότι θα δημοσιεύσει είναι αληθές είτε είναι ψευδές. 

Αν είναι αληθές, το να μην το δημοσιεύει και να το διακινεί κεκαλυμμένα, παραβιάζει κατάφωρα την υποχρέωση του δημοσιογράφου για δημοσίευση και το δικαίωμα των πολιτών στην πληροφόρηση. Αν είναι ψευδές, το να απειλεί ότι θα δημοσιεύσει παραβιάζει κατάφωρα το καθήκον του να υπηρετεί την αλήθεια.

Το ίδιο συμβαίνει με την… «στοργική» διαβεβαίωση: «επειδή είσαι φίλος, δεν θα δημοσιεύσω», ως άλλη μορφή επιρροής και εκβιασμού στον… ευγνώμονα, που εντεύθεν χρωστάει χάρη.

Η διάσταση αυτών των πραγμάτων γίνεται ακόμη πιο ενοχλητική αν αναλογισθεί κανείς τα παλιά και νέα σκάνδαλα και τις ανοιχτές ποινικές υποθέσεις υποκλοπών, κατασκοπείας και παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών Κυβερνήσεων, πολιτικών προσώπων και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής, που δίνουν σαφή εικόνα ενός εκβιαζόμενου αενάως πολιτικού προσωπικού. Για τον εκβιασμό αυτόν έχουν ευθύνη οι εκβιαστές. Έχουν, όμως, ευθύνη και εκείνοι που δέχονται να εκβιάζονται από δημόσια θέση και να παίρνουν στο λαιμό τους και στο γκρεμό τη χώρα και το λαό. 

Αναφορικά με την πρόσφατη μήνυση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Π. Καμμένου κατά των Γ.Κουρτάκη και Π. Τζένου και την σύλληψη των τελευταίων με τη διαδικασία του αυτοφώρου, πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για «ελευθεροτυπία» και «φίμωση». «Σε δημοσιογράφους και εκπροσώπους των media δεν επιτρέπονται μηνύσεις ούτε αγωγές. Όποιος τις κάνει, είναι εχθρός όλων των δημοσιογράφων, που πρέπει από δημοσιογραφική αλληλεγγύη να υπερασπίζονται τους συναδέλφους τους, των οποίων περιορίζεται η ελευθερία λόγου». 

Κι αν ο δημοσιογράφος διαπράττει ποινικά αδικήματα; Αν συκοφαντεί, λοιδορεί, εκβιάζει; Αν χρησιμοποιεί το δημόσιο βήμα για να διακινεί χρήμα και πολιτική επιρροή; Πάλι να τον υπερασπιστούν οι συνάδελφοί του; Ή να τον καταγγείλουν και να ζητήσουν να του αφαιρεθεί η δυνατότητα να εμφανίζεται ως δημοσιογράφος, δηλαδή λειτουργός της ενημέρωσης και της αλήθειας; 

Από όσα ακούστηκαν να λένε οι ανωτέρω δημοσιογράφοι στην εκπομπή τους, δεν προκύπτει είδηση. Υπαινιγμοί, κρυφά μηνύματα, προειδοποιήσεις, ύβρεις και απειλές που αφορούν την οικογένεια και την ιδιωτική σφαίρα. 

Αν έχεις είδηση, τη δημοσιεύεις. 

Αν δεν το κάνεις, δεν κάνεις δημοσιογραφία.

Κι όσοι σπεύδουν να υπερασπισθούν δήθεν την ελευθεροτυπία στο όνομα τέτοιων συμπεριφορών, ή βρίσκονται σε βαθύτατη σύγχυση ή ξεπληρώνουν γραμμάτια.

Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι. Κι αυτούς που υπηρετούν μέχρι σήμερα με κόστος το λειτούργημά τους, πρέπει να τους υπερασπισθούμε. Αλλά πρέπει κι οι ίδιοι να υπερασπισθούν, σθεναρά και αταλάντευτα, τον εαυτό τους, την αξιοπρέπειά τους, τη δουλειά τους. Χωρίς φόβο. Με πάθος για την αλήθεια και για την ελευθερία. Και την ελευθερία του λόγου. Όλων μας.

Ξεκαθαρίζω ότι, διαβάζοντας την μήνυση του Πάνου Καμμένου (τον οποίο δεν εκτιμώ ούτε κατ’ ελάχιστον και ο οποίος με έχει προσωπικά συκοφαντήσει αισχρά στην προεκλογική περίοδο του 2015, εφαρμόζοντας ακριβώς τις ίδιες πρακτικές που καταγγέλλει), μου γεννήθηκαν τρεις σοβαρές απορίες, που δεν είδα να διατυπώνονται δημόσια:

1) Πώς είναι δυνατόν να μην έχει καταγγείλει δημόσια τα γεγονότα τα οποία αναφέρει ότι συνέβησαν στις 15 και 22 Ιουλίου 2015, δηλαδή τις ημέρες εισαγωγής και ψήφισης στη Βουλή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, των 1ων και των 2ων προαπαιτουμένων, κατά παραβίαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος; Ποιες άλλες υπόγειες «συνεννοήσεις» έγιναν εκείνες τις μέρες για να καταλυθεί η δημοκρατία και να ολοκληρωθεί το πραξικόπημα; 

2) Γιατί, παρά τη σοβαρότητα όσων αναφέρει, διατυπώνει τη μήνυσή του με αμφιβολία για το αν υφίσταται απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης (δίνοντας έτσι το ξεκάθαρο πάτημα να μην ασκηθεί ποινική δίωξη για αυτό το σκέλος της μήνυσής του);

3) Γιατί, στην ίδια μήνυση στην οποία καταγγέλλει έναν ολιγάρχη, χωρίς να τον κατονομάζει, υπερασπίζεται έναν άλλον, κατονομάζοντάς τον;

Αυτές οι σοβαρές απορίες έχουν να κάνουν με τα κίνητρα και το ποιόν του μηνυτή. Και με πτυχές της πραγματικότητας κρίσιμων ημερών, που αποκαλύπτονται παρεμπιπτόντως και αποκαλύπτουν τον τρόπο δράσης και λήψης αποφάσεων από κεντρικούς παράγοντες της πολιτικής ζωής. 

Η αλήθεια είναι δύσκολο πράγμα. 

Αλλά και λυτρωτικό. 

Και απελευθερωτικό. 

Και εν ανεπαρκεία εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας.

Τα δύσκολα τα επιλέγω πάντοτε. Δεν τα φοβάμαι. Και την αλήθεια επίσης. Δεν τη φοβάμαι. Την αναζητώ και την κυνηγάω. Αυτό είναι κάτι που δικαίως ενοχλεί εκείνους που φοβούνται. Τους βουτηγμένους στο ψεύδος, τη λάσπη και τη διαπλοκή. Είναι όμως και αυτή που μπορεί να λυτρώσει τους πολίτες αυτής της χώρας, που το σύστημα προσπαθεί να τους θάψει στην παραπληροφόρηση, στην αποπληροφόρηση, στο ψέμα και στην προπαγάνδα.

Τη μάχη για την αλήθεια θα την δώσω ανεξαρτήτως κόστους. 

Επιμένοντας στην αλήθεια και όχι σε πρόσκαιρες ή διαρκείς ανίερες συμμαχίες. 

Και καλώντας όσους έχουν δημόσιο βήμα, όσους έχουν μέσο απεύθυνσης στην κοινωνία, να τη δώσουμε μαζί. 

Τους δημοσιογράφους που δεν παίζουν παιχνίδια, που δεν μπαίνουν σε pay roll, που δεν εξαγοράζονται και δεν χαρίζονται. Είναι οι περισσότεροι. Μένει να ασκήσουν και να δείξουν τη δύναμή τους και να πάψουν να φοβούνται.  

Όσο για τους πρώην «ανεξάρτητους» (;;) δημοσιογράφους που θαμπώθηκαν από το χρήμα, έγιναν ακόλουθοι-followers των πάσης φύσεως εξουσιών και ορέγονται να γίνουν παράγοντες ενός νέου συστήματος διαπλοκής, διαβρώνοντας το χώρο της αριστεράς και τον αντιμνημονιακό χώρο, αλλά και τους υπαλλήλους τους που παριστάνουν τους αριστερούς επαναστάτες ενώ παίζουν παιχνίδια εξουσίας και επιρροής, διακινώντας χρήμα, όπως αποκαλύψαμε δημόσια από τις 30 Δεκεμβρίου 2016, όλοι αυτοί έχουν αυτές τις ημέρες και τις επόμενες την ευκαιρία να ανακαλύψουν ότι δεν έχουν όλοι την τιμή τους:

Υπάρχουν κι αυτοί οι «τρελοί», που είναι έτοιμοι να δώσουν τη μάχη με ένα πανίσχυρο όπλο, σπαθί ξεγυμνωμένο: την αλήθεια. 

Χωρίς φόβο και με άσβεστο πάθος για ελευθερία και δικαιοσύνη. 

Είμαι μία από αυτούς. 

Και θα με βρίσκετε απέναντί σας συνεχώς.

Ζωή Κωνσταντοπούλου

12/1/2017

Η απάντηση στο λογαριασμό Facebook του Διαμαντή Καραναστάση στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ για την επίθεση προς την Πλεύση Ελευθερίας:

Η δημοσιογράφος κ. Τζαβάρα είναι μία από αυτούς που ρώτησαν.
Η απάντηση μου είναι εδώ.
(ΕΘΝΟΣ 7/1/2017)

“Στις 30 του Δεκέμβρη έγραψα μία επιστολή, επώνυμα και ονομαστικά. Έτσι μ’ αρέσει να κάνω εγώ, μέσα σε ένα περιβάλλον υπαινιγμών, ανώνυμων κατηγοριών και facebook κουτσομπολιών.
Περιείχε μία πρώτη καταγγελία για κάτι που υφαίνεται, εδώ και μήνες. Υπόγεια αλλά και φανερά. Μια επιστολή για την υποκρισία, το φασισμό και τον εκφοβισμό.
Για μια επίθεση στην Πλεύση αλλά και σε πρόσωπα, με πολιτικές, προσωπικές, εργασιακές, καλλιτεχνικές, οικογενειακές αλλά και ερωτικές, χυδαίες σεξιστικές και ομοφοβικές αναφορές.
Αυτό το έργο το έχουμε παρακολουθήσει άλλες δύο φορές, πάντα όταν η Ζωή γίνεται “επικίνδυνη” για το σύστημα. Μία με τον προσωπικό φρουρό που “έπαθε νευρικό κλονισμό” και μία με το περίφημο “βενζινάδικο”. Η διαφορά τώρα είναι ότι η επίθεση απλώνεται και σε άλλα πρόσωπα και εκδηλώνεται από παντού.
Γιατί το σύστημα έχει εξαπλωθεί παντού.
Η ανάρτηση του νεαρού, ενώ από την πρώτη της γραμμή τοποθετείται ως απάντηση στην καταγγελία, έχει στη συνέχεια άσχετο με αυτήν, αστείο και ψευδές -πιπεράτο δε…- περιεχόμενο.

Μου είναι πολύ ευχάριστο να επιβεβαιώνεται τόσο απροκάλυπτα η καταγγελία μου αλλά και εμφατικά η γελοιότητα της επίθεσης, βλέποντας να χρησιμοποιείται ένα νέο παιδί που πριν 20 μέρες είχε δημοσιοποιήσει ύμνο λατρείας για τη Ζωή και για το κόμμα. Σε μια περίοδο που είχε ήδη από καιρό απομακρυνθεί από την Πλεύση, καθώς είχε καταστεί ανεπιθύμητος, όπως εξακολουθούσε να γράφει μέχρι πρόσφατα στα ζεστά μηνύματα συμπαράστασης στη Ζωή.



Η αποχώρηση και η απομάκρυνση 7-8 ακόμα νέων που βοηθούσαν στο κόμμα έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω. Δυστυχώς για αυτούς, ευτυχώς για εμάς.
Υπάρχει νέος ανάμεσα σε αυτούς με σοβαρό πρόβλημα δυσλεξίας, ο οποίος ξεκίνησε να υπογράφει και να στέλνει άριστα γραμμένες και ορθογραφημένες επιστολές ακραίων κατηγοριών και χαρακτηρισμών, μόλις καμιά δεκαριά μέρες μετά την συμπαθητικά-εντελώς-ανορθόγραφη επιστολή λατρείας προς τη Ζωή και στο όραμά της.
Θα το βγάλουν κι αυτό σε λίγο…

Ο κόσμος καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει.
Εμάς μας δίνεται η διασκεδαστική ευκαιρία να το χτυπήσουμε και να το τελειώσουμε.”

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου φιλοξενείται απόψε στις 8 , στην εκπομπή της Μαρίας Κωνσταντοπούλου σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης.

Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βασιλική Σιούτη στην ΕΡΤopen 21/10/2016

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η εσχάτη προδοσία δεν είναι πολιτική πράξη, είναι εγκληματική δράση. Η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργήσει θαρρετά, ουσιαστικά αποτελεσματικά και εναντίον εκείνων που εγκατέστησαν τα Μνημόνια και εναντίον εκείνων που τα υπηρετούν. Δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα το Μνημόνιο

Διαβάστε την απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βασιλική Σιούτη:
για την διεθνή δράση της, την Κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη, το ΕΣΡ, τη διαπλοκή

Βασιλική Σιούτη: Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η καλεσμένη μας είναι εδώ, στο στούντιο της ΕΡΤopen. Nα την καλωσορίσουμε. Ζωή Κωνσταντοπούλου, να σε καλωσορίσουμε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βασιλική Σιούτη, σας χαιρετώ.

Βασιλική Σιούτη:Λοιπόν, θα ήθελα να σας ρωτήσω, την περασμένη Κυριακή, πραγματοποιήθηκε το δεύτερο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι σχολίασαν ότι, ίσως, αυτό να ήταν το Ιδρυτικό και όχι το πρώτο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Της επανίδρυσης…

Βασιλική Σιούτη:Ναι, ίσως να είναι αυτό πιο σωστό αυτό το ρήμα. Το παρακολουθήσατε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Όχι.

Βασιλική Σιούτη:Νομίζω ότι δεν ήσασταν καν στην Ελλάδα ή όχι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Δεν ήμουν στην Ελλάδα, ήμουν στην Λιλ της Γαλλίας, δίπλα στον Ζαν-Λυκ Μελανσόν που ξεκίνησε την Παν-γαλλική του Συνδιάσκεψη, την επίσημη έναρξη της καμπάνιας του για τις εκλογές τις Προεδρικές του 2017, της καμπάνιας που ονομάζεται “Γαλλία Ανυπότακτη” (“France Insoumise”). Με είχε καλέσει ο Ζαν-Λυκ να χαιρετίσω την Συνδιάσκεψη και να μιλήσω για την χώρα μας, για την Ελλάδα.

Ο Μελανσόν είναι από τους πολιτικούς ηγέτες που στάθηκαν στο πλευρό του λαού μας από την πρώτη στιγμή, από την έναρξη των Μνημονίων και, αντίθετα με άλλους, παρέμεινε σταθερός και μέχρι σήμερα υποστηρίζει και υπερασπίζεται την απελευθέρωση του λαού μας από αυτήν την μέγκενη του Χρέους και των Μνημονίων. Από το 2015, από την κωλοτούμπα ή, εν πάση περιπτώσει, επειδή για εμένα δεν είναι μια απλή κυβίστηση, είναι μια προδοσία, από την προδοσία αυτή ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν και, πάλι, τήρησε ευθυτενή στάση. Από την πρώτη στιγμή με κάλεσε για να δηλώσει την στήριξή του στον λαό μας και τον αποτροπιασμό του γι’ αυτήν τη φοβερή φαλκίδευση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και έκτοτε συνεργαζόμαστε πολύ στενά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Έχουμε ξεκινήσει μία Πρωτοβουλία που λέγεται Plan B και στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας αυτής συγκεντρώνονται πολιτικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη και συνολικά από τον κόσμο και συγκροτούμε το σχέδιο της αποτροπής κάθε μελλοντικού εκβιασμού για κάθε ευρωπαϊκό λαό. Είναι…

Βασιλική Σιούτη:Το Plan B, ωστόσο, για κάποιους είναι συνδεδεμένο με την έξοδο από την Ευρωζώνη, τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Στη δική μας συνείδηση καμμία επιλογή δεν είναι πάνω από την Δημοκρατία. Και, βεβαίως, εφόσον ξαναϋπάρξει εκβιασμός με αυτόν τον τρόπο που δρομολογήθηκε και προωθήθηκε, είναι σαφές ότι το προέχον είναι ο λαός, οι λαοί, οι κοινωνίες να μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους, την Δημοκρατία και την ελευθερία.

Η Ευρωζώνη δεν είναι από μόνη της αξία, ούτε η παραμονή στην Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι από μόνη της αξία, ούτε η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμμετοχή σε Διεθνείς Οργανισμούς ή σε Νομισματικές Ενώσεις έχει την σημασία της εάν υπηρετούν τις θεμελιώδεις ανθρώπινες και πανανθρώπινες αξίες. Όταν παύουν να το κάνουν και όταν λειτουργούν ως καταδυναστευτικοί μηχανισμοί και, μάλιστα, ως ολοκληρωτικά συστήματα, ως συστήματα ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού, τότε το πρωτεύων καθήκον και το πρωταρχικό μέλημα και το θεμελιώδες δικαίωμα των λαών είναι να αντισταθούν.

Βασιλική Σιούτη: Νομίζω ότι δύσκολα κάποιος θα διαφωνούσε με αυτά που λέτε, ωστόσο ξέρετε το ότι το ζήτημα εδώ πέρα που υπάρχει είναι ότι πολλοί αναρωτιούνται κατά πόσο θα μπορούσε η χώρα να τα βγάλει πέρα μόνη της έξω από την Ε.Ε., από την Ευρωζώνη σε αυτήν την περίπτωση.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν νομίζω ότι υπάρχει…

Βασιλική Σιούτη: Αν χρειαστεί, δηλαδή, να βγει πόσο εύκολο είναι να τα καταφέρει; Αυτό νομίζω είναι η μεγαλύτερη αγωνία του κόσμου.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω ότι αυτό είναι μια αγωνία των ανθρώπων που έχουν βιωματική σχέση με τα πράγματα. Γιατί οι άνθρωποι που έχουν βιωματική σχέση με τα πράγματα, δηλαδή ζουν την πραγματική ζωή και όχι το παραμύθι της μιντιακής προπαγάνδας ή της Κυβερνητικής προπαγάνδας ή της μνημονιακής προπαγάνδας, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτήν την στιγμή δεν τα βγάζουμε πέρα.

Η Ελλάδα δεν είναι άλλο πράγμα από τους ανθρώπους της. Οι άνθρωποι αυτήν την στιγμή ασφυκτιούν. Δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι τα βγάζει πέρα η χώρα, η χώρα πεθαίνει. Οι νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν καταναγκαστικά. Αφήνουν την πατρίδα τους ενώ θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους και να κάνουν προκοπή στην χώρα τους, εξοβελίζονται από τον τόπο τους και την ίδια ώρα αυτό παρουσιάζεται ως ιστορία επιτυχίας. Η δική μου προσέγγιση, κυρία Σιούτη, και η θέση της Πλεύσης Ελευθερίας είναι στο πλευρό των ανθρώπων που αυτή την στιγμή βάλλονται, οι οποίοι καταδυναστεύονται και οι οποίοι καθόλου δεν τα βγάζουν πέρα.

Βασιλική Σιούτη:Αλήθεια είναι αυτό. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν τα βγάζει πέρα και είναι γεγονός ότι η φτωχοποίηση εξαπλώνεται.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Δεν είναι μόνο η φτωχοποίηση είναι και μία συνολική καταρράκωση της αξιοπρέπειας και του φρονήματος. Για μένα το Μνημόνιο και το μνημονιακό σύστημα δεν είναι απλώς ένα σύστημα οικονομικό, δεν είναι μία συνθήκη λιτότητας, είναι μία πολιτική επιβολή, είναι ένα καθεστώς καταδυνάστευσης, όχι απλώς συρρίκνωσης ή υπονόμευσης της Δημοκρατίας, πλήρους κατάλυσης της Δημοκρατίας η οποία τελικά οδηγεί τους ανθρώπους σε έναν διαρκή εκβιασμό υποταγής. Για μένα, λοιπόν, εκτός από την εξαθλίωση σε όλα τα επίπεδα, υπάρχει και ζήτημα της βαθύτατης προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αξίας, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις υλικές συνθήκες, έχει να κάνει με το φρόνημά μας, αν αισθανόμαστε ελεύθεροι ή αν καλούμαστε να ζήσουμε δούλοι και πιστεύω βαθιά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, η συντριπτική πλειοψηφία, εκφράστηκε άλλωστε αυτό στο δημοψήφισμα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αποδέχονται την υποδούλωση, δεν θέλουν να ζήσουν δούλοι, αισθάνονται ελεύθεροι και είναι έτοιμοι να διεκδικήσουν την ελευθερία τους.

Βασιλική Σιούτη: Ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχουν αντιδράσεις, δεν φαίνεται να υπάρχει λαϊκό κίνημα αυτήν την περίοδο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι σίγουρα αυτό που αποτυπώθηκε από τον Ιούλιο-Αύγουστο πέρσι και μετά, ήταν η φοβερή κάμψη του φρονήματος και της αισιοδοξίας και η καταρράκωση της ελπίδας. Αυτό δε σημαίνει ότι ο κόσμος παραιτήθηκε. Προδόθηκε, σίγουρα προδόθηκε, αλλά δεν παραιτήθηκε. Σίγουρα κάμφθηκε αλλά δεν υπέστειλε αμετάκλητα τη σημαία.

Και αυτό που εγώ θα σας έλεγα ότι διαρκώς βρίσκω μπροστά μου σε ανθρώπους όλων των ηλικιών είναι μία πολύ μεγάλη διάθεση να παλέψουν, σίγουρα συνδυασμένη, με αυτό που λέτε, με μία ανησυχία για το αν μπορούν να παλέψουν. Αν δηλαδή υπάρχει μάχη να δοθεί ή αν είναι όλα χαμένα. Και εκεί η δική μου απάντηση που είναι πάρα πολύ βέβαιη απάντηση, δεν είναι καθησυχαστική, είναι ότι βεβαίως υπάρχει μάχη να δοθεί, υπάρχουν μάχες να δοθούν. Η μάχη αν δοθεί, θα κερδηθεί. Είναι μάχη απελευθέρωσης. Ιστορικά, στην πορεία της ανθρωπότητας έχουν δοθεί πολύ πιο σκληρές και δύσκολες μάχες και έχουν κερδηθεί αλλά έχουν δοθεί από λαούς και κοινωνίες που πάτησαν στα πόδια τους, πίστεψαν στις δυνάμεις τους και διεκδίκησαν σε πείσμα όλων των οιωνών και όλων των συνθηκών και όλης της, κάθε εποχής, προπαγάνδας.

Βασιλική Σιούτη:Ήταν αποφασισμένοι, δηλαδή;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ήταν αποφασισμένοι.

Βασιλική Σιούτη: Να πάμε και λίγο στο θέμα που θίξατε εσείς πριν, η παρουσία σας στην Γαλλία μαζί με το κόμμα της Γαλλικής Αριστεράς και τον Μελανσόν. Ο Μελανσόν, η Ευρωπαϊκή Αριστερά, πριν από δύο χρόνια, μέχρι και πριν δύο χρόνια, πόνταρε πάρα πολλά στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν όλα τα ηγετικά στελέχη της δεν φαίνονταν να έχουν επιφυλάξεις. Ο Μελανσόν είναι μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και είναι ένας άνθρωπος που στήριξε πάρα πολύ και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα τα προηγούμενα χρόνια. Τι λένε αυτά τα πρόσωπα τώρα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο Μελανσόν ήταν εκείνος που άνοιξε την πόρτα στον Αλέξη Τσίπρα, στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση και δόθηκε εκείνη η μεγάλη συνέντευξη τύπου του Τσίπρα το 2012. Είναι ένας άνθρωπος που σήμερα αυτό το οποίο λέει και ξαναλέει είναι ότι δεν μπορεί να αποδεχτεί και δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ένας ηγέτης με τέτοια λαϊκή ισχυρή νομιμοποίηση και εντολή, όπως ήταν η εντολή του δημοψηφίσματος, αποδέχτηκε να κλεισθεί 17 ώρες σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που ήταν βέβαιο ότι επιδίωκαν το να γονατίσει η χώρα και πώς στο τέλος γονάτισε ο ίδιος παριστάνοντας ότι δεν είχε εναλλακτική. Αυτό που λέει ο Ζαν-Λυκ, και εμένα με αγγίζει πολύ, το είπα και εγώ στην ομιλία μου- είναι ότι -και το πιστεύω βαθιά-, εκείνος δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτεί για την χώρα του, για την Γαλλία, για τον λαό του, για τους Γάλλους, αλλά και για καμία χώρα και για κανέναν λαό αυτό που ο Τσίπρας αποδέχτηκε για την Ελλάδα και για τους Έλληνες. Και είναι πολύ σημαντικό, για εμένα είναι κεφαλαιώδες, στην ηγεσία των χωρών και στην κεφαλή της υπεράσπισης των λαών να τίθενται τέτοια πρόσωπα που έχουν την ποιότητα, το φρόνημα, την ηθική ακεραιότητα και την αποφασιστικότητα να πολεμήσουν, να υπερασπιστούν τον λαό τους και την Δημοκρατία και, φυσικά, δεν περνάει, ούτε κατά διάνοια, από την σκέψη τους μια τέτοια προδοσία σαν αυτήν που ζήσαμε εμείς.

Βασιλική Σιούτη: Άρα, θέλετε να πείτε ότι υπάρχει ένα θέμα για την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρωπαϊκή Αριστερά αυτή την στιγμή; Υπάρχει και το φλερτ του με την σοσιαλδημοκρατία ταυτόχρονα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, αυτό που βλέπουμε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Αριστεράς, εγώ το ζω εδώ και 1,5 χρόνο, υπάρχει μία πολύ μεγάλη βάση στην Ευρωπαϊκή Αριστερά που δεν αποδέχεται με τίποτε ότι αποτελεί παραδεκτή στάση μιας αριστερής δύναμης η υπογραφή και εκτέλεση Μνημονίων. Γίνονται όλο αυτό το διάστημα διασκέψεις, συνέδρια σε πάρα πολλές χώρες. Εγώ έχω πάει και στο Βέλγιο κατ’ επανάληψη και στην Γαλλία κατ’ επανάληψη και στην Ισπανία και στην Γερμανία και αυτό που συναντώ είναι μια πολύ μεγάλη στήριξη για την αντίσταση στα Μνημόνια, πολύ μεγάλη αλληλεγγύη στο λαό μας και συναίσθηση ότι θυματοποιείται ο λαός αυτός από την σημερινή Κυβέρνηση και πολύ μεγάλη αποστασιοποίηση από την Κυβέρνηση Τσίπρα που από ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς δεν γίνεται αποδεκτή ως Κυβέρνηση Αριστεράς.

Εγώ, όμως, κυρία Σιούτη, πάω ένα βήμα παραπάνω, ένα βήμα παραπέρα: θα έλεγα δεν έχει σημασία καν να μιλήσουμε για Αριστερά και Δεξιά και αυτό είπα στη Λιλ στην ομιλία μου: Δεν μιλάμε εδώ ούτε για Κυβέρνηση Αριστερών ούτε για Κυβέρνηση Δεξιών. Μιλάμε για Κυβέρνηση προδοτών. Και αυτό, να ξέρετε, ότι σε κοινωνίες που παρακολουθούν και σε λαούς που έχουν δημοκρατική ιστορία και εμπειρία και αγωνιστική ιστορία και εμπειρία είναι απολύτως αισθητό. Αν ήσασταν την προηγούμενη Κυριακή να δείτε με ποιο τρόπο χειροκροτήθηκε η ευθεία αναφορά σε Κυβέρνηση προδοτών και με ποιον τρόπο έρχονταν στην συνεχεία γυναίκες, άντρες, νέοι, μεγαλύτεροι να μου πουν “σε ευχαριστούμε που τα είπες ευθέως και σε ευχαριστούμε που τα είπες όπως είναι”, γιατί η υποκρισία, ξέρετε, δεν περπατάει πια και, κυρίως, δεν μπορεί να στηριχτεί ούτε στα χωλά πόδια της προπαγάνδας.

Βασιλική Σιούτη:Ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποδέχεται τα περί προδοσίας ωστόσο και…

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Έχει ρωτηθεί από κανέναν;

Βασιλική Σιούτη:Όχι, η αλήθεια είναι ότι δεν έχει ρωτηθεί από κανέναν.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Έτσι λέω και εγώ ότι η αλήθεια είναι αυτή…

Βασιλική Σιούτη:Είναι η αλήθεια πράγματι αλλά ωστόσο έχει δικαιολογήσει την στροφή του ότι είχε αυταπάτες έχει πει ότι έχει αυταπάτες και το κύριο επιχείρημα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Έχει πει ότι εμείς είχαμε αυταπάτες.

Βασιλική Σιούτη:Ναι και για τον ίδιο νομίζω.. Έτσι για σας πιστεύει ότι εξακολουθείτε να έχετε υποθέτω αλλά έχει πει ότι δεν είναι προδοσία γιατί όπως σωστά είπατε δεν έχει ρωτηθεί για αυτό έχει πει έχει δικαιολογήσει την απόφαση του όμως ότι εγώ πήγα στο λαό με το μνημόνιο και ο λαός μας επιβεβαίωσε και μας επιβράβευσε και μας έδωσε ξανά την εξουσία οπότε θεωρεί ότι αυτό αίρει όλες τις αμαρτίες τις προηγούμενες.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:Κοιτάξτε, τώρα με ειδοποιούν ότι δεν ακουγόμαστε στα Fm είναι γιατί μάλλον αυτά που λέμε ενοχλούν τόσο πολύ και το μαύρο που ετοιμάζεται να εργαλιοποιήσει η Κυβέρνηση θέλει να το ρίξει και στην ΕΡΤopen έτσι για να θυμηθεί τα παλιά…

Aυτό είναι ένα κατασκεύασμα που γνωρίζουν όλοι πάρα πολύ καλά ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια. Δεν έγιναν ελεύθερες εκλογές στο πλαίσιο της συνταγματικής και δημοκρατικής λειτουργίας. Έγινε μια αιφνιδιαστική διάλυση της Βουλής, την οποία απεργάστηκε η Κυβέρνηση μαζί με τους δανειστές για να απαλλαγούν από τους ενοχλητικούς βουλευτές και να εγκαταστήσουν μια ελεγχόμενη δοτή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Έγιναν οι εκλογές σε συνθήκες ακραίας επίσπευσης και αντισυνταγματικής συμπεριφοράς των θεσμών και του Προέδρου της Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης, αλλά και άλλων λειτουργών και λειτουργιών και το αποτέλεσμα αυτής της βίαιης διάλυσης της Βουλής ήταν μια εκλογή Κοινοβουλίου, εξ ολοκλήρου μνημονιακού, από ποιον όμως; Από λιγότερο από τους μισούς εκλογείς 50% των ανθρώπων απείχε 48,5%

Βασιλική Σιούτη: Πράγματι ήταν τεράστια η αποχή.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: 3,2 ήταν άκυρα και λευκά και περίπου 10% είναι η ψήφος των ανθρώπων που δόθηκε σε κόμματα που δεν μπήκαν στην Βουλή.

Βασιλική Σιούτη: Και ο ΣΥΡΙΖΑ σε απόλυτους αριθμούς είχε περισσότερους από 300.000 λιγότερους ψηφοφόρους.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, και σε κάθε περίπτωση, πήρε ένα ποσοστό 36% επί του λιγότερου από 50% των εκλογέων. Αυτό είναι λιγότερο από 18%. Αυτό το 18% σε αυτές τις συνθήκες, που αν τολμάει ο Τσίπρας ας κάνει τώρα εκλογές για να δει αν θα το βρει, αυτό το 18% επ’ ουδενί παρέγραψε ή διέγραψε την εντολή του δημοψηφίσματος. Η εντολή είναι εκεί, είναι ενεργή, είναι ιστορική και είναι και συνταγματική, δεν μπορεί να παραβιαστεί. Βγήκε και Ειδικό Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους τον περασμένο Σεπτέμβρη γι’ αυτό το λόγο με αυτό το αντικείμενο. Και με αυτήν ακριβώς την επισήμανση με αυτή ακριβώς την υπογράμμιση κάνουμε και αυτή την καμπάνια το “ΟΧΙ στα Ναι τους”: κάθε “Ναι” που λέγεται από αυτή την Βουλή την εξ ολοκλήρου Μνημονιακή και συστημική, κάθε “Ναι” προσκρούει στο “ΟΧΙ” του δημοψηφίσματος, άρα είναι αντισυνταγματικό, απονομιμοποιημενο. Αυτό που ο λαός πρέπει να κάνει πια, και εκεί θέλω να το πω πολύ έντονα, είναι να υπερασπιστεί το όχι του

Βασιλική Σιούτη: Δεν υπάρχει και ένα ζήτημα όμως προστασίας, θεσμικό, δηλαδή, της Δημοκρατίας για το πώς γίνεται να καλείται ο λαός, να ψηφίζει σε ένα δημοψήφισμα και η βούληση του να μην γίνεται τελικά…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι πραξικόπημα, δεν είναι σχήμα λόγου.

Βασιλική Σιούτη: Δεν υπάρχει, ωστόσο, καμμία συνέπεια, όμως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα πρέπει να υπάρξουν συνέπειες. Για μένα είναι ξεκάθαρο…

Βασιλική Σιούτη: Θεσμικά δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Υπάρχει?

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σε αυτό πρέπει να δώσουν απαντήσεις και νομίζω να κληθούν να ασκήσουν την αρμοδιότητά τους οι θεσμικοί λειτουργοί και, κυρίως, η Δικαιοσύνη. Το πραξικόπημα δεν είναι σχήμα λόγου. Καταλύθηκε η δημοκρατία. Δεν μπορεί να καλείται ο λαός να δίνει εντολή και μάλιστα περίτρανη, μεγαλειώδη εντολή και αυτή η εντολή να καταστρατηγείται και να περηφανεύονται διάφοροι επιτελείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι ο Τσίπρας έκανε το αδιανόητο, παραβίασε την Δημοκρατία και μετά να βάζουν το σχολιάκι τους το κακεντρεχές “αλλά ο λαός τον συγχώρησε”. Δεν ρώτησαν τον λαό, ούτε τον συγχώρησε ο λαός. Εδώ, όμως, υπάρχει ένα ζήτημα και εγκληματικής συμπεριφοράς: η εσχάτη προδοσία δεν είναι πολιτική πράξη μόνο είναι κυρίως αξιόποινη δράση και ως τέτοια πρέπει να ελεγχθεί και ως τέτοια δεν παραγράφεται. Τα Μνημόνια δεν παραγράφονται. Η επιβολή του Μνημονιακού καθεστώτος δεν παραγράφεται, ακριβώς γιατί συνέχεται και συναρτάται με το Πολίτευμα.

Βασιλική Σιούτη: Κυρία Κωνσταντοπούλου θέλω να σας ρωτήσω κάτι που έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα το θέμα αυτό, σχετικά με το ΕΣΡ. Στις 4 Αυγούστου 2015 ήταν η τελευταία Διάσκεψη των Προέδρων, ενώ ήσασταν Πρόεδρος της Βουλής, το αντικείμενο ήταν το ΕΣΡ και η συζήτηση ήταν για την πλήρωση των κενών θέσεων της Ανεξάρτητης Αρχής. Είχατε προσκαλέσει, τότε νομίζω, και τον αρμόδιο Υπουργό για θέματα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, τον κύριο Παππά, δεν θυμάμαι αν είχε έρθει, νομίζω ότι δεν είχε έρθει.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είχε έρθει.

Βασιλική Σιούτη: Είχε έρθει, ωραία. Θα ήθελα όμως να μας πείτε τι είχε γίνει τότε γιατί νομίζω έχει και μια ιστορική σημασία αυτή τη στιγμή με αυτές τις εξελίξεις που έχουμε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, ήταν η τελευταία Διάσκεψη των Προέδρων, πριν δηλώσει παραίτηση η Κυβέρνηση. Μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Τσίπρα στις 20 Αυγούστου έγινε ξανά, έγιναν αρκετές Διασκέψεις των Προέδρων, έγινε και όταν έφεραν το Μνημόνιο, ήταν όμως η τελευταία, ας το πούμε έτσι, πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Ήταν, κυρίως, η Διάσκεψη Προέδρων που εγώ δρομολόγησα όταν διέγνωσα στις 30 Ιουλίου στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό το οποίο θα επιχειρούσε ο Τσίπρας και ο Παππάς, ο υιός Παππάς με την επικουρία του πατρός Παππά, Νίκος Παππάς και Στέλιος Παππάς, ήταν να στοχοποιήσουν την λειτουργία, την δική μου καταρχάς, την δική μου αντίσταση στο Μνημόνιο…

Βασιλική Σιούτη: Συγγνώμη, αλλά έχω κι εγώ μηνύματα, πράγματι, που λένε ότι κόπηκε ξαφνικά η εκπομπή, δηλαδή από τα Fm ότι δεν ακούγεται. Ας μας ακούσουν, όσοι φίλοι τουλάχιστον μας ακούν, από το διαδίκτυο αφού υπάρχει κάποιο τέτοιο έκτακτο πρόβλημα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αφού υπάρχει έκτακτη ενεργοποίηση… Λοιπόν, τότε επιχειρήθηκε με μια επίθεση που μου έγινε στην τελευταία Κεντρική Επιτροπή και έναν αντιπερισπασμό που έκανε ο κύριος Παππάς, επιχειρήθηκε να συσκοτιστεί ότι η Κυβέρνηση έφερνε Μνημόνια, με κορώνες του κύριου Παππά, ότι θα πατάξει την διαπλοκή των καναλιών μαζί με επίθεση στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης…

Βασιλική Σιούτη: Η διαπλοκή πως πατάσσεται; Με γεύματα με τους μεγαλοεκδότες-μεγαλοεπιχειρηματίες και τα λοιπά;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με διάφορα γαστρονομικά, με γεύματα, με εσπρέσο και με διάφορες άλλες υπηρεσίες στους μιντιάρχες, όπως αποδείχτηκε. Εκείνο, λοιπόν, που επιχειρήθηκε τότε πολύ νωρίς και εξ αρχής ήταν να στοχοποιηθώ εγώ και να στοχοποιηθεί και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης του οποίου τότε Αντιπρόεδρος ήταν η μητέρα μου, χωρίς να έχει καμμία σχέση ο διορισμός της με την δική μου θητεία. Διορίστηκε με ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων το 2011 προ πάσης δικής μου ανάμειξης με την Βουλή.

Βασιλική Σιούτη: Ωραία ο νόμος τότε τι όριζε? Το ΕΣΡ τότε ήταν νόμιμο έτσι, υπήρχε θέμα πλήρωσης κάποιων μελών αυτό δεν ήταν το πρόβλημα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι απλώς ήταν νόμιμο τότε: Το 2015, το ΕΣΡ μετά από πάρα πολύ καιρό για πρώτη φορά λειτουργούσε με πλήρη και ενεργό θητεία, με έγκυρη θητεία όλων των μελών του. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη από τα επτά, γιατί είχαν λήξει, προ πολλού, οι θητείες τριών μελών. Είχαν μείνει τέσσερα μέλη που είχαν όλα ενεργό θητεία.

Βασιλική Σιούτη: Ωραία, σε αυτή την περίπτωση ο νόμος τι όριζε;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να καλυφθούν οι τρεις κενές θέσεις. Όμως το σημαντικό είναι ότι ακόμα και αν δεν καλύπτονταν οι 3 κενές θέσεις, ακόμα, δηλαδή, και αν η Διάσκεψη των Προέδρων δεν ομονοούσε για να διορίσει άλλα τρία μέλη, η Ανεξάρτητη Αρχή για πρώτη φορά λειτουργούσε έχοντας απαρτία των τεσσάρων μελών και κανένα πρόβλημα κύρους κανενός μέλους. Αυτό ήταν το οποίο εμφάνισε τότε, επινόησε ο κύριος Παππάς ότι είναι δήθεν ένα παράνομο ΕΣΡ, ένα παράνομο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Επειδή εγώ διέγνωσα ότι αυτό ήταν μια μεθόδευση, συγκάλεσα την Διάσκεψη των Προέδρων και τον κάλεσα να πει, τι ακριβώς εννοούσε, σε μία κομματική, βέβαια, εκδήλωση, αλλά το οποίο καταγράφηκε ως θέση Υπουργική.

Βασιλική Σιούτη: Τι ακριβώς είχε πει στην κομματική εκδήλωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είχε πει ότι είναι παράνομες οι θητείες των μελών και είχε πεταχτεί ο πατέρας του από κάτω και είχε πει ότι κάποιοι έχουν και συγγενείς τους στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Βασιλική Σιούτη: Όχι πολύ θεσμικός τρόπος πάντως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτός είναι ο τρόπος. Νομίζω ότι πρέπει να έχετε πεισθεί ότι αυτός είναι ο τρόπος όλον αυτόν τον καιρό. Μετά από αυτό, όμως, ετίθετο θέμα θεσμικό, διότι εάν η θέση του Υπουργού, είναι ότι είναι άκυρες ή παράνομες οι θητείες, αυτό σήμαινε για την Διάσκεψη των Προέδρων ότι έπρεπε να ορίσει επτά μέλη και όχι τρία όπως ήταν η αρχική, και προηγούμενη θέση και της Κυβέρνησης. Είχαν βγει ανακοινώσεις του κυρίου Κατρούγκαλου, επίσημες θέσεις του κυρίου Βούτση, τότε Υπουργού και ούτω καθεξής. Κλήθηκε ο κύριος Παππάς να εξηγήσει τι εννοούσε και αν είχε κάποια νομική εισήγηση. Απάντησε ότι δεν είχε καμία νομική εισήγηση, ήταν μια δική του ερμηνεία. Του επισήμανα ότι η δική του ερμηνεία ήταν βούτυρο στο ψωμί όλων των καναλαρχών. Διότι εάν γινόταν δεκτό ότι ήταν άκυρη η λειτουργία του ΕΣΡ, κάθε πρόστιμο που είχε επιβληθεί, θα μπορούσε να ακυρωθεί. Το ίδιο συνέβαινε και για άλλες Ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ: εάν υιοθετείτο μια τέτοια ερμηνεία του κυρίου Παππά, που δεν είναι νομικός και δεν είχε νομική εισήγηση, πρόστιμα, όπως το πρόστιμο στη Vodafone για τις υποκλοπές, επίσης θα ακυρώνονταν. Επισημαίνοντάς τα αυτά, παράλληλα έκανα αναφορά στην νομολογία του ΣτΕ που ήταν πάρα πολύ συγκεκριμένη και πάγια, σχετικά με το νόμιμο της σύνθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Τότε, λοιπόν, αποφασίσθηκε από την Διάσκεψη να ζητηθεί γνωμοδότηση και του Συμβουλίου, του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους απεφάνθησαν ότι είναι απολύτως νόμιμη η λειτουργία του ΕΣΡ, δεν μπορούσαν άλλωστε να αποφασίσουν κάτι άλλο. Είναι ξεκάθαρη η νομοθεσία. Μετά από αυτό λοιπόν και μετά τις Εκλογές, ο κύριος Παππάς με μία τροπολογία της νύχτας, κατά την πατέντα Σαμαρά-Βενιζέλου της προηγούμενης Κυβέρνησης, κατήργησε, όλες τις ενεργούς θητείες, όλων των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών και είναι γνωστό…

Βασιλική Σιούτη: Με ποια δικαιολογία από την στιγμή που υπήρχαν εισηγήσεις και από την Βουλή και από παντού…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με καμία δικαιολογία, αυτό ήταν ένα πρώτο δείγμα καθεστωτισμού στην άκρατη μορφή του. Ήταν ταυτόχρονα και μία ενέργεια που έδειξε ο πρόσωπο της Κυβέρνησης αυτής…

Βασιλική Σιούτη: Συγνώμη, όμως, κυρία Κωνσταντοπούλου, αυτό που περιγράφετε, περιγράφετε και μία θεσμική αδυναμία του ελληνικού Κράτους. Μπορεί ο κάθε Υπουργός, με μια τροπολογία αυθαίρετη και χωρίς νομική βάση να κάνει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει τρόπος να προστατεύεται το Κράτος από αυτό;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η άποψη μου κυρία Σιούτη, έχει καταγραφεί από το 2012-2013 και το 2014…

Βασιλική Σιούτη: Δεν είναι το θέμα Παππάς και κάθε κύριος Παππάς, μπορεί να έρθει αύριο μία άλλη Κυβέρνηση, μια Κυβέρνηση Μητσοτάκη ή οποιοσδήποτε, εδώ μπορεί ο κάθε Υπουργός να αποφασίζει ό,τι θέλει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Προφανώς δεν είναι το θέμα ο κάθε κύριος Παππάς, αν και είναι χωρίς προηγούμενο το μητρώο του κυρίου Παππά, πλέον. Όμως εγώ αυτό που θέλω να πω, είναι ότι αυτή η λειτουργία, ο Κοινοβουλευτικός καθεστωτισμός ή το Κοινοβουλευτικό ξέπλυμα, είναι μια λειτουργία την οποία πολέμησα σταθερά, επιμελήθηκα ολόκληρου βιβλίου που βγάλαμε, την «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής» το 2014, για την Κυβέρνηση Σαμαρά με αυτά που έκανε, και αυτά που μεθόδευε και τις αμνηστεύσεις και την διακριτική μεταχείριση και την τοποθέτηση ημετέρων και ούτω καθεξής. Και ως Πρόεδρος της Βουλής, ήμουν αυτή που δεν επέτρεπε τέτοιες τροπολογίες και θυμάστε ποιοι ήταν αυτοί που με παρουσίαζαν ως τυπολάτρισσα, σχολαστική, υστερική και ούτω καθεξής…

Βασιλική Σιούτη: Ωραία, εάν λοιπόν υπάρχει μια Πρόεδρος της Βουλής που προσπαθεί να προστατέψει τους θεσμούς, έχει καλώς, αλλιώς πάλι τα πράγματα είναι… Δηλαδή αυτό θα μπορούσε να είναι και λίγο τυχαίο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θα ‘πρεπε να είναι τυχαίο…

Βασιλική Σιούτη: Φυσικά, αυτό ακριβώς θέτω, αυτό το ζήτημα θέτω…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα έπρεπε να είναι δεδομένο. Και θα έπρεπε επιπλέον, αυτή είναι η δική μου θέση, θα έπρεπε επιπλέον, και η Δικαιοσύνη απέναντι σε αυτό να πάρει πολύ αυστηρή και θεσμική θέση. Το Σύνταγμα μας, κυρία Σιούτη, έχει μία πάρα πολύ δημοκρατική πρόβλεψη και για μένα είναι θεμελιώδης αυτή η πρόβλεψη. Και είναι η πρόβλεψη ότι ο συνταγματικός έλεγχος των νόμων, ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, είναι διάχυτος. Αυτό θα πει ότι τον ελέγχει και ο πιο νέος δικαστής όταν ασκεί τα δικαστικά του καθήκοντα. Και ότι ταυτόχρονα, κάθε δικαστής οφείλει να μην εφαρμόζει αντισυνταγματικό νόμο. Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, αυτές είναι διατάξεις αυτοδικαίως άκυρες και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν από τη Δικαιοσύνη…

Βασιλική Σιούτη: Το ότι ο Υπουργός πήρε πάνω του, καταργεί την Ανεξάρτητη Αρχή και ταυτόχρονα παίρνει επάνω του όλες τις αρμοδιότητες της Ανεξάρτητης Αρχής, αυτό δεν είναι θέμα; Και ότι η διάθεση, του δημοσίου αγαθού, των συχνοτήτων, γίνεται υπόθεση ενός Υπουργού; Ενός ανθρώπου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα είναι…

Βασιλική Σιούτη: Άντε και ενός συνεργάτη… του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Α νόμιζα θα λέγατε του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης, που είναι και ο νομοπαρασκευαστής αυτών…

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Καλογήρου;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Του κυρίου Καλογήρου, είναι ο πρώην νομικός σύμβουλος του κυρίου Παππά…Είναι και εκείνος που έγραψε τον νόμο για την ΕΡΤ. Λοιπόν, είναι συμπεριφορές δικτατορίσκων, είναι συμπεριφορές ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία, είναι συμπεριφορές προσώπων και επιτετραμμένων που ορέγονται να διαλύσουν κάθε Ανεξάρτητη και Αυτόνομη λειτουργία εντός του Πολιτεύματος και είναι και ενδείξεις μιας παρακρατικής συμπεριφοράς και δράσης. Τα τελευταία γεγονότα με τα οποία ξεκινήσατε την εκπομπή, η, με παρακρατικά μέσα, επίθεση σε δικαστικό λειτουργό, είναι ενδεικτικά του πόσο χαμηλά, αλλά και πόσο βαθιά σε αυταρχισμό, είναι διατεθειμένη και έτοιμη να πέσει αυτή η Κυβέρνηση.

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Παρασκευόπουλος, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, δεν σας ξάφνιασε με την συμπεριφορά του; Που αντί να διατάξει έλεγχο για το πώς έφτασε μια παράνομα αποκτηθείσα ιδιωτική συνομιλία, από την οποία δεν προκύπτει και καμμία ενοχή για τον άνθρωπο αυτό, από αυτά που δημοσιεύθηκαν τουλάχιστον. Αντί να ελέγξει αυτό, επιχείρησε να ελέγξει τον δικαστή, του οποίου η προσωπική ζωή παραβιάστηκε.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, είμαι από τους δικηγόρους, θα μιλήσω με την δικηγορική μου ιδιότητα, που έχουν συγκρουστεί με δικαστές με τον πιο σφοδρό τρόπο, όταν υπήρχαν παραβιάσεις εκ μέρους δικαστών. Είμαι από τους πολιτικούς που έχω μιλήσει με πάρα πολλή επιμονή για το καθήκον των δικαστών να υπερασπιστούν την Δημοκρατία και την κοινωνία, την εποχή των Μνημονίων. Και για τον θεσμικό ρόλο του δικαστή που είναι εγγυητικός της Δημοκρατίας, της δημοκρατικής λειτουργίας: η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας της Δημοκρατίας. Όταν ένας δικαστικός λειτουργός, φτάνει να στοχοποιείται και να υφίσταται αυτό που ξεκίνησε από πέρυσι, το κυνήγι μαγισσών και τη διαπόμπευση κάθε φωνής που μπορεί να ενοχλεί ή που μπορεί να μην υποτάσσεται, όταν εξαπολύεται μια τέτοιου είδους παρακρατική επίθεση, με μέσα και κομματικά, μιντιακά, όταν επιχειρείται η εκβίαση του φρονήματος και της συνείδησης του δικαστή, τότε είναι ξεκάθαρο, ότι δεν μπορεί καμία υπουργική τοποθέτηση να περισώσει τίποτα, πολύ λιγότερο, η θέση του κυρίου Παρασκευόπουλου, για τον οποίο με ρωτάτε. Ο κύριος Παρασκευόπουλος που έβαλε την υπογραφή του στον νόμο που είχε ο ίδιος κατακρίνει, στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, και ήρθε κλαίγοντας στη Βουλή, να λέει ότι δεν συμφωνεί με τον Κώδικα, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και ότι ρώτησε τους δανειστές αν μπορούμε να τον αλλάξουμε και του είπαν όχι και τι κρίμα, 22 Ιουλίου 2015…

Βασιλική Σιούτη: Σας ρωτάω γιατί ο κύριος Παπαγγελόπουλος, ήταν ένας άνθρωπος της δεξιάς, της Νέας Δημοκρατίας, εν πάση περιπτώσει, δεν ήταν γνωστός για τους αγώνες του για τα δικαιώματα και τα λοιπά. Ο κύριος Παρασκευόπουλος, όμως, ήταν ένας άνθρωπος που ανήκε στον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ποιος το λέει;

Βασιλική Σιούτη: Ένας άνθρωπος που αρθρογραφούσε για το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη…

Βασιλική Σιούτη: Ο κύριος Παρασκευόπουλος μάλλον ξάφνιασε…

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα με έχετε ακούσει πολλές φορές να λέω από πέρυσι, δεν είμαστε αυτά που λέμε, είμαστε αυτά που κάνουμε, δεν είμαστε τα άρθρα μας, δεν είμαστε τα λόγια μας, είμαστε οι επιλογές μας, είμαστε οι πράξεις μας. Την κρίσιμη στιγμή ο κύριος Παρασκευόπουλος, έδειξε τι είναι, και αυτό που είναι δεν έχει καμία σχέση ούτε με Αριστερά, ούτε με Δεξιά. Είναι ένα υποταγμένο πρόσωπο, το οποίο λειτουργεί ως φερέφωνο και εκτελεστικό όργανο των δανειστών. Είναι επίσης ένα πρόσωπο, που δεν έχει κανένα όριο, στην άσκηση των θεσμικών του καθηκόντων: δεν υπογράφει για το Δίστομο, για να προστατέψει την Γερμανία από την εκτέλεση της απόφασης που δικαιώνει τα θύματα. Την ίδια ώρα, υπογράφει  για να πλειστηριάζονται τα σπίτια των υπερχρεωμένων πολιτών. Πηγαίνει, μεταβαίνει αυτοπροσώπως στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, για να καταθέσει μήνυση κατά πρώην Υπουργού, του κυρίου Πανούση, ο οποίος μίλησε για κάτι αληθές, ότι υπάρχει μία παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών σε επίπεδο κυβερνητικό.

Βασιλική Σιούτη: Σωστά τι έγινε με αυτές τις καταγγελίες του κυρίου Πανούση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Φαίνεται ότι κάποιοι σίγησαν, ήταν λαλίστατοι κάποια στιγμή και σίγησαν. Εγώ είπα από τότε ότι υπάρχει μείζον θέμα.

Βασιλική Σιούτη: Η Δικαιοσύνη δεν θα έπρεπε να το ελέγξει σε κάθε περίπτωση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα έπρεπε να το ελέγξει. Ο κύριος Παρασκευόπουλος επίσης εμφανίστηκε τον Φεβρουάριο, στη Ένωση Διοικητικών Δικαστών και επιχείρησε να περάσει γραμμή στους δικαστές του ΣτΕ, λέγοντάς τους ποια είναι η δική του θέση η συνταγματικότητα του νόμου Παππά.

Βασιλική Σιούτη: Είχαμε και μία δήλωση σήμερα του κυρίου Παππά, ότι θα είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη για την Δημοκρατία, να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος του.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι δοκιμάζεται σε όλα τα επίπεδα η Δημοκρατία και οι λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η Δημοκρατία σε επίπεδο ουσιαστικού περιεχομένουτης, έχει καταλυθεί, ούτως ή άλλως, από τα Μνημόνια και έχει ομολογηθεί αυτό. Η Δικαιοσύνη, πια, καλείται να αρθεί στο ύψος της ευθύνης της και να πάρει απόφαση σύμφωνα με το Σύνταγμα. Η απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και ελέγχου της Δικαιοσύνης που εκδηλώνεται αυτήν τη στιγμή από την Κυβέρνηση Τσίπρα και τον κύριο Παππά, με πρώτον όμως τον κύριο Τσίπρα, ο οποίος επιχείρησε και να δελεάσει την ηγεσία της Δικαιοσύνης με ρουσφέτια, με παράταση θητειών των ηγεσιών των δικαστηρίων και ούτω καθεξής…

Βασιλική Σιούτη: Πιστεύετε ότι αυτά λειτουργούν;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πιστεύω ότι δεν πρέπει να λειτουργούν. Πιστεύω ότι, δυστυχώς, πάρα πολλά από αυτά μπορεί και να λειτουργήσουν, και στο παρελθόν έχουν λειτουργήσει, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που μία Κυβέρνηση επιχειρεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη.
Η Κυβέρνηση Σαμαρά, με Υπουργό τον κύριο Αθανασίου, ήταν μια Κυβέρνηση που επίσης επιδίωκε να ελέγχει τη Δικαιοσύνη, όπως και οι Κυβερνήσεις Σημίτη. Και για μεγάλο διάστημα και σε πολλά επίπεδα το κατάφερναν. Πάρα πολλές υποθέσεις δεν είχαν την μεταχείριση που θα έπρεπε.

Βασιλική Σιούτη: Άρα συμβαίνει το ίδιο τώρα ή υπάρχει κάποια διαφορά;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι αυτή την στιγμή, η διάθεση ελέγχου και οι ενέργειες ελέγχου της Δικαιοσύνης έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Έχουν ξεπεράσει ακόμα και το ρεκόρ της Κυβέρνησης Σαμαρά. Και νομίζω πια, ότι όλοι είναι προ των ευθυνών τους. Εγώ θα σας έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι Δικαστικές Ενώσεις, σύμφωνα με την παράδοσή τους, που είναι δημοκρατική και ουσιαστική, αντιδρούν με αξιοπρέπεια, με φρόνημα, με περιεχόμενο και με αναφορά σ’ αυτό που πράγματι πρέπει να είναι η Δικαιοσύνη: ο θεσμικός υπερασπιστής του Δικαίου, ο θεσμικός υπερασπιστής των πολιτών εναντίον της αδικίας και ο θεσμικός υπερασπιστής της Δημοκρατίας.

Βασιλική Σιούτη: Ωστόσο η Κυβέρνηση και ο κύριος Παππάς, όχι τόσο έντονα θα έλεγα τώρα τελευταία αλλά, μιλούσαν για πάταξη της διαπλοκής. Εσείς βλέπετε ότι υπάρχει πάταξη της διαπλοκής και της διαφθοράς;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βέβαια, είναι ξεκάθαρο… Νομίζω ότι έχει εξαλειφθεί η διαφθορά και η διαπλοκή και πρέπει όλοι να είμαστε πολύ ευγνώμονες, νομίζω επίσης ότι δεν χρειάζεται πια να υπάρχει η ενημέρωση… Μπορούν να καταργηθούν όλα τα Μέσα Ενημέρωσης και όλοι να είναι αποδέκτες του δελτίου τύπου της Κυβέρνησης…

Βασιλική Σιούτη: Ειρωνεύεστε τώρα!

Είχατε και μια ομιλία πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη νομίζω, και στα θέματα αυτά κάνατε μια μεγάλη αναφορά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω, κυρία Σιούτη, ότι επιχειρεί η Κυβέρνηση αυτή, με ένα κόλπο πολύ παλαιάς κοπής, να αντιμεταθέσει την προσοχή των πολιτών και να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς, και αναφέρεται στην διαφθορά και στην διαπλοκή σαν να ήταν ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, που είχε μέσα ανθρώπους που συγκρούστηκαν με κόστος με την διαφθορά και την διαπλοκή και σαν να ήμασταν στο έτος μηδέν. Δεν είμαστε στο έτος μηδέν, δεν μιλάμε σε επίπεδο παρελθόντος και κυρίως δεν μπορεί να τοποθετείται σαν να έχει ηθικό πλεονέκτημα μια Κυβέρνηση που αυτό ακριβώς το ηθικό πλεονέκτημα το έχει απολέσει προ πολλού. Είναι η δεύτερη προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση που έκανε η Κυβέρνηση Τσίπρα, πάλι για την διαφθορά και την διαπλοκή.
Στην πρώτη τέτοια συζήτηση στην Βουλή, ο κύριος Τσίπρας ουσιαστικά επανέλαβε αυτά που είχα γράψει ως υπεύθυνη Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, στην “Μαύρη Βίβλο της Ντροπής”, γιατί τόσο πολύ ασχολείται με την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, ώστε από το 2014 δεν είχε καμμία επικαιροποίηση της γνώσης και του λόγου του. Τώρα έκανε μια τοποθέτηση, κατά την γνώμη μου τρομακτικά προκλητική για Κυβέρνηση η οποία ανερυθρίαστα διαπλέκεται, δημιουργεί κανόνες καζίνο και τζόγου για τις τηλεοπτικές άδειες, εν συνεχεία καλεί σε γεύματα τους υπερθεματιστές, υπερασπίζεται εμπλεκόμενους σε υποθέσεις μέσα στην Βουλή και στο τέλος εμφανίζεται να τοποθετείται και για ποινικές υποθέσεις που την εκθέτουν, σαν να είναι ποινικές υποθέσεις που την δικαιώνουν. Αναφέρομαι, βέβαια, στην υπόθεση των λεγομένων εκβιαστών, στην υπόθεση, δηλαδή, ποια; Εκείνη την υπόθεση που…

Βασιλική Σιούτη: Αναφέρεστε στο σκάνδαλο αυτό το τηλεοπτικό, που εμπλέκονταν και δημοσιογράφοι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι. Αναφέρομαι στην περίπτωση που αποκαλύφθηκε και δημοσιεύθηκαν στα Μέσα Ενημέρωσης, τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο κύριος Μπενίσης, Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ και κεντρικό πρόσωπο στην σημερινή κυβερνητική τάξη και διάταξη και σύντροφος της κυρίας Δούρου και σύμβουλος της κυρίας Δούρου στην Περιφέρεια, διέθετε χρήματα της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή μιας δημόσιας επιχείρησης την οποία δρομολογούν προς ξεπούλημα, για ποιο πράγμα; Ως δήθεν διαφήμιση της ΕΥΔΑΠ, στην πραγματικότητα όμως σε περιθωριακούς δημοσιογράφους προκειμένου να φιλοτεχνούν θετικές καταχωρίσεις και θετικά άρθρα για τον Πρωθυπουργό και για τον κύριο Παππά.

Βασιλική Σιούτη: Αυτά ισχυρίστηκαν ότι αφορούσαν μόνο τις προηγούμενες Κυβερνήσεις.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μα υπάρχουν, είναι κραυγαλέα τα στοιχεία, είναι επώνυμες οι αναφορές, είναι πολύ συγκεκριμένη η αναφορά και είναι και αποτυπωμένη η συναλλαγή. Εκείνο, όμως, που κάνει εντύπωση και πρέπει όλα να τα πούμε, είναι ότι αυτό το φοβερό σκάνδαλο που ήταν τέτοιων διαστάσεων που θα μπορούσαν ρίξουν την Κυβέρνηση, κουκουλώθηκε και από ταΜέσα Ενημέρωσης. Εμφανίστηκε ως σκάνδαλο εκβιαστών, εμφανίστηκε ως εκβίαση τηςΚυβέρνησης, ενώ ήταν συναλλαγή της Κυβέρνησης. Εμφανίστηκε επίσης με άλλες διαστάσεις από αυτές που είχε. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι μιλούσαν με κωδικούς για τον κύριο Παππά τον οποίο τον αποκαλούσαν ”ο Αρχιμανδρίτης”. Μιλούσαν με κωδικό και για ένα άλλο πρόσωπο το οποίο αποκαλούσαν ”ο Πατριάρχης Αλέξιος”. Είναι αυτόδηλο – κατάδηλο ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” δεν είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πρωθυπουργό. Ωστόσο, τα Μέσα Ενημέρωσης…

Βασιλική Σιούτη: Υπάρχουν και στο διαδίκτυο αυτά που λέτε; Έχω αρχίσει να φοβάμαι.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τα έχω ξαναπεί, να μην φοβάστε. Είμαι εγώ εδώ.

Τα Μέσα Ενημέρωσης με εντελώς εναρμονισμένο και προγραμματισμένο τρόπο άρχισαν να αναμεταδίδουν ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” είναι, δήθεν, ο Τρύφων Αλεξιάδης, δηλαδή ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας είναι πάνω από τον Υπουργό Επικρατείας. Αυτό θέλανε, περίπου, να πουν και αυτό αναπαρήγαγαν. Νομίζω ότι αυτό δεν είναι παρά ένα δείγμα του βαθμού στον οποίο έχει φτάσει ο έλεγχος στην πληροφορία – ο έλεγχος στην ενημέρωση και βέβαια η διαπλοκή της Κυβέρνησης με οικονομικά επιχειρηματικά και μινιτιακά συμφέροντα. Και νομίζω ότι και οι εξελίξεις στο επίπεδο του διαγωνισμού το δείχνουν αυτό με τρόπο απροσμάχητο.

Βασιλική Σιούτη: Για σας ποιο είναι το κύριο ζήτημα και να κλείσουμε με αυτήν την τελευταία ερώτηση. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα, αυτό που επικαλείται η Κυβέρνηση κατά την γνώμη σας. Θα ήθελα μια τελευταία απάντηση για το ποιο είναι για εσάς το επίδικο, σε όλο αυτό το θέμα που έχει προκύψει με την Δικαιοσύνη και με τις τηλεοπτικές άδειες, που είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα και πολύ κομβικό, θα έλεγα.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κυρία Σιούτη, εμείς κάναμε πριν από ενάμιση μήνα, πήραμε μια πρωτοβουλία, η οποία αυτή την στιγμή συγκροτείται, υλοποιείται, ενημερώνει τον κόσμο και σε πολύ σύντομο χρόνο θα προβεί και στις πρώτες ενέργειες. Στις πρώτες νομικές ενέργειες. Πήραμε μια πρωτοβουλία που ονομάζεται ”Δικαιοσύνη για όλους” και είναι ένας νομικός φορέας που είναι υπό σύσταση, με τον οποίο θα διεκδικήσουμε εκ μέρους των πολιτών, τους οποίους καλούμε να συμμετέχουν και να τον στηρίξουν, την αποκατάσταση, απονομή, απόδοση Δικαιοσύνης. Το διακύβευμα είναι σαφές. Η Δικαιοσύνη είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας, είναι όρος για την ελευθερία και είναι συνεκτικό στοιχείο για την κοινωνία. Αν δεν λειτουργήσει η Δικαιοσύνη, αν καμφθεί, αν χειραγωγηθεί, αν συνεχίσει να υπονομεύεται και να εκβιάζεται, τίθενται οι προϋποθέσεις της πλήρους διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής. Γιατί καμμία κοινωνία δεν μπορεί να ζει μέσα σε αυτό το καθεστώς της αφόρητης αδικίας και της έλλειψης λογοδοσίας και της αρνησιδικίας. Η Δικαιοσύνη πρέπει να λειτουργήσει, πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνωνοι οποίοι καταλύουν την Δημοκρατία, πρέπει να λειτουργήσει θαρρετά, ουσιαστικά, αποτελεσματικά. Πρέπει να ανοίξει τις μεγάλες υποθέσεις υπονόμευσης του δημοσίου συμφέροντος και απομύζησης του δημοσίου χρήματος και πρέπει να λειτουργήσει και εναντίον εκείνων οι οποίοι εγκατέστησαν, εγκαθίδρυσαν στην χώρα τα Μνημόνια, και εκείνων οι οποίοι τα υπηρετούν. Δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα το Μνημόνιο, δεν προσφέρεται για επινοήσεις και για ισορροπισμούς αυτή η τόσο τραυματική μας εμπειρία. Η Δικαιοσύνη είναι αυτήν την στιγμή ένας καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας και κυρίως για την αισιοδοξία, το φρόνημα και την ελπίδα των νέων γενεών και των επόμενων γενεών.

Βασιλική Σιούτη: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά.


Μπορείτε να ακούσετε τη συνέντευξη εδώ:

Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Θεσσαλονίκη    
Στη Δεύτερη δημόσια παρέμβαση της «Δικαιοσύνης για Όλους»    
Για τα Μνημόνια, το Χρέος, το ΤΑΙΠΕΔ, το Υπερταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας 

Στο αμφιθέατρο της Αποθήκης Δ’ στον Ο.Λ.θ. πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας η δεύτερη δημόσια παρέμβαση της «Δικαιοσύνης για Όλους», για την υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου, με έμφαση το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο.

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν η «Δικαιοσύνη για Όλους», το «ΟΧΙ στα Ναι τους» και σωματεία εργαζομένων στον Ο.Λ.Θ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Διαμαντής Καραναστάσης, που παρουσίασε τα βίντεο της Πρωτοβουλίας «Δικαιοσύνη για Όλους» και το Βίντεο της Εκδήλωσης.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος του Plasticobilism στο πλευρό της Ζωής.
Ένα ξεχωριστό κομμάτι της εκδήλωσης ήταν η τοποθέτηση του Νίκου Παπαδόπουλου, που, μέσα από τη δράση «Plasticobilism» παρεμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη δημόσια σφαίρα, οπτικοποιώντας μηνύματα αντίστασης και ανατροπής, πολλά από τα οποία προβλήθηκαν στην εκδήλωση.

Στην ομιλία της η Ζωή μίλησε και πάλι με ντοκουμέντα: άνοιξε τα απόρρητα έγγραφα της δικογραφίας του Μνημονίου, αλλά και έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο πώς  οι σημερινές «ιδιωτικοποιήσεις» ισοδυναμούν με την πλήρη παράδοση στους κατακτητές, που σήμερα είναι οι δανειστές. Παράδοση που συνοδεύεται από ασυλία και ατιμωρησία σε αυτούς που συμπράττουν στο έγκλημα., επιτελείς του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου, με την ίδια πατέντα που δόθηκε ασυλία στον Ναζί εγκληματία Μέρτεν από την Κυβέρνηση Καραμανλή το 1959.

«Στο «γη και ύδωρ» απαντάμε «μολών λαβέ» και δεν ξεχνάμε ότι εκείνοι που υπερασπίσθηκαν τις Θερμοπύλες προδόθηκαν από τον Εφιάλτη. Το δικό μας «μολών λαβέ», περνά μέσα από τη Δικαιοσύνη και τη λογοδοσία για τους σύγχρονους Εφιάλτες», είπε κλείνοντας.

Στο τελευταίο μέρος της εκδήλωσης, που συντόνισε ο Μιχάλης Χουρδάκης, μίλησαν ο Λάζαρος Τανταλίδης, εκπροσωπώντας σωματεία του ΟΛΘ, που συνδιοργάνωσαν την εκδήλωση και ο Πρόεδρος των εργαζομένων της ΕΥΑΘ Γιώργος Αρχοντόπουλος.

Ολόκληρη η ομιλία της Ζωής:

Σας καλησπερίζω όλους και όλες.

Είναι τιμή που είστε μαζί μας απόψε. Είναι ιδιαίτερη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσά σας και που κάνουμε αυτό το δεύτερο βήμα της πρωτοβουλίας ”Δικαιοσύνη για Όλους”, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κυρίαρχη και κυριαρχική έκφραση της λαϊκής αξίωσης, της κοινωνικής απαίτησης για Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει κοινωνική ευημερία χωρίς Δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει προοπτική χωρίς Δικαιοσύνη.

Και αυτοί που σήμερα λυσσομανούν να καθυποτάξουν την κοινωνία, εκείνοι που επιχειρούν να ενσταλάξουν το αίσθημα της απόγνωσης και της παραίτησης, είναι οι ίδιοι που θέλουν να αποδεχθούμε την αδικία, ως γενικό καθεστώς ύπαρξης και συνύπαρξης.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τα Σωματεία του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, τα Σωματεία Χειριστών, Αρχιεργατών και Σημειωτών που μας φιλοξενούν απόψε εδώ. Και που δέχθηκαν να συμπράξουν μαζί μας σε αυτήν την πρωτοβουλία.

Γιατί η ”Δικαιοσύνη για Όλους” είναι μια πρωτοβουλία νομική, αλλά και βαθιά πολιτική. Είναι μια πρωτοβουλία νομική, πολιτική και, προεχόντως και προεξαρχόντως, κοινωνική και κινηματική. Είναι η απάντησή μας σε αυτούς που θέλουν να εξαπλώσουν την διαφθορά, την διαπλοκή, την ασυλία για τους επιόρκους, την ατιμωρησία για τους υπαίτιους και του υπόλογους, την έλλειψη λογοδοσίας, για εκείνους οι οποίοι έχουν καταβυθίσει την κοινωνία στο Μνημονιακό καθεστώς, έχουν συλήσει τα δημόσια ταμεία, έχουν εγκαθιδρύσει μηχανισμούς υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, της δημοκρατικής κυριαρχίας, συνολικά, της ανεξαρτησίας της χώρας μας. Είναι μεγάλη χαρά μου που κάνουμε αυτήν την δεύτερη εκδήλωση, αλλά επειδή ίσως έχετε χάσει επεισόδια, γιατί επικεντρωθήκαμε το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα, έχουμε να έρθουμε στην Θεσσαλονίκη, κάτι λιγότερο από ένα μήνα, θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το τι σηματοδοτεί η πρωτοβουλία μας:

Το τι σηματοδοτεί η πρωτοβουλία μας το λέει το όνομά της.

Το λέει ο τίτλος της:

Διεκδικούμε Δικαιοσύνη για Όλους. Αυτό σημαίνει, διεκδικούμε το τέλος του καθεστώτος της ασυδοσίας, το τέλος του καθεστώτος της ατιμωρησίας, το τέλος του καθεστώτος της Μνημονιακής λεηλασίας.

Το άρθρο 1 του Συντάγματος λέει καθαρά ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Αυτό σημαίνει ότι Εκτελεστική Εξουσία, Νομοθετική Λειτουργία, Δικαστική Λειτουργία πηγάζουν από τον λαό. Ασκούνται στο όνομά του. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ αυτού. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ των συμφερόντων του. Και πρέπει να ασκούνται υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, που δεν είναι τίποτε άλλο από το συμφέρον των πολιτών της χώρας αυτής και το συμφέρον της χώρας αυτής.

Δυστυχώς, τα τελευταία 6,5 χρόνια, επί Μνημονίου, στις μείζονες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος παρατηρούμε διαφόρων τύπων προδοσίες. Παρατηρούμε εκείνοι που όφειλαν να λογοδοτούν να περιφέρονται αμέριμνοι, να απολαμβάνουν την ασυλία και την ατιμωρησία την ίδια ώρα που οι απλοί πολίτες συνθλίβονται από αδυσώπητες διαδικασίες, ακόμη κι από την απειλή στην ίδια την περιουσία τους.

Σήμερα εκπλειστηριάζονται οι κατοικίες των πολιτών, τα σπίτια τους, και θέλω με την ευκαιρία αυτή να δηλώσω την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μου και τον σεβασμό που αισθάνομαι για τους ανθρώπους που συμπαρατασσόμενοι και ορθώνοντας το ανάστημα, αποτρέπουν τους πλειστηριασμούς αδύναμων συνανθρώπων μας. Την ίδια ώρα που παραδίδονται στις τράπεζες τα σπίτια των απλών ανθρώπων, την ίδια ώρα ακόμη και Κράτη υπόλογα, όπως η Γερμανία, απολαμβάνουν ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας. Τέτοιο ιδιότυπο καθεστώς προστασίας είναι η άρνηση των Υπουργών Δικαιοσύνης της χώρας αυτής, επί δεκαέξι χρόνια, από το 2000, όταν κατέστη αμετάκλητη η απόφαση αποζημίωσης των θυμάτων της θηριωδίας του Διστόμου, η άρνηση των Υπουργών Δικαιοσύνης να υπογράψουν προκειμένου να εκτελεστεί η απόφαση αυτή. Προκειμένου, δηλαδή, να αποδοθεί Δικαιοσύνη και να εκτελεσθεί η δικαστική απόφαση.

Γιατί αρνούνται;

Για να μην κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Λες και η Γερμανία δεν έχει τρόπο να μην κατασχεθεί η περιουσία της.

Έχει, βεβαίως: να πληρώσει.

Όμως, αυτήν την στιγμή, δεν καλείται να πληρώσει: δεν υποχρεώνεται να πληρώσει, γιατί την προστατεύουν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης της Ελλάδας. Με πρώτο Υπουργό-προστάτη τον κύριο Μιχάλη Σταθόπουλο, τον Υπουργό Δικαιοσύνης που διορίστηκε στις 13 Απριλίου 2000, την ημέρα που κατέστη αμετάκλητη η απόφαση του Διστόμου, και τελευταίο Υπουργό Δικαιοσύνης που αρνείται να υπογράψει για την εκτέλεση της απόφασης για το Δίστομο τον εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο, κύριο Νίκο Παρασκευόπουλο.

Αποφασίσαμε να μην καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε την συνταγματική επιταγή: το άρθρο 120 του Συντάγματος που λέει ότι οι Έλληνες “δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον εκείνων που επιχειρούν να καταλύσουν το Σύνταγμα με τη βία”. Είναι βίαιη η κατάλυση του Συντάγματος, η Μνημονιακή επιβολή. Είναι βίαιη κατάλυση του Συντάγματος οι Μνημονιακοί εκβιασμοί, η κατάλυση της Κοινοβουλευτικής λειτουργίας και ο σφετερισμός Νομοθετικής, Εκτελεστικής αλλά και Δικαστικής λειτουργίας.

Και απέναντι σε αυτήν την βίαιη κατάλυση του Συντάγματος, απέναντι στην καταστρατήγηση της επιταγής της λαϊκής κυριαρχίας, υπάρχει η δημοκρατική, ηθική και ιστορική ευθύνη της αντίστασης με κάθε μέσο.

Εμείς λέμε, λοιπόν, ότι θα αντισταθούμε με όλα τα μέσα. Θα αντισταθούμε και με νομικά μέσα. Σε αυτούς που επιχειρούν να παρουσιάσουν τα νομικά μέσα ως δήθεν απολιτικά, απαντάμε ότι ήττα της πολιτικής και της δημοκρατικής λειτουργίας είναι να απεμπολείς τα δικαιώματα και τα νομικά σου εργαλεία, την ώρα που είναι κατακτημένα και μάλιστα με θυσίες πολλών και με το αίμα πολλών.

Θα απαντήσουμε, λοιπόν, με νομικά μέσα.

Συγκροτήσαμε την «Δικαιοσύνη για Όλους», που είναι ένας νομικός φορέας παρέμβασης στις μείζονες υποθέσεις Δημοσίου συμφέροντος και ξεχωρίσαμε τέσσερις μείζονες υποθέσεις, στις οποίες θα παρέμβουμε. Γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτές τις υποθέσεις τις έχει πουλήσει η Κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη δεν έχει ενεργήσει, ή έχει παρεμποδιστεί να ενεργήσει, μέσα από τροπολογίες της ντροπής της τελευταίας στιγμής και μέσα από Μνημονιακές μεθοδεύσεις και εναπόκειται στους πολίτες, εναπόκειται σε εκείνους που τιμούν την Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, να παρέμβουν και να διεκδικήσουν Δικαιοσύνη για όλους.

Ξεκινάμε με τις Γερμανικές Οφειλές, με την υπόθεση της Siemens, με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και με την μεγάλη, βέβαια, ποινική και ιστορική εκκρεμότητα, που είναι η υπόθεση του Μνημονίου και του Χρέους.

Έχουμε εδραία την πεποίθηση ότι οι υποθέσεις αυτές πρέπει να αρθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Έχουμε την πεποίθηση ότι χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να περπατήσει η κοινωνία και η Ιστορία.

Κι έχουμε την πεποίθηση ότι αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα μπορέσουμε ούτε εμείς να δικαιώσουμε τις προσδοκίες, αλλά και την ιστορική παρακαταθήκη και το ιστορικό παράδειγμα εκείνων που διαχρονικά αγωνίσθηκαν με πολύ λιγότερα μέσα, με πολύ λιγότερα κεκτημένα, με πολύ λιγότερα δικαιώματα καταγεγραμμένα, θεμελιωμένα και θεσμοθετημένα.

Την προηγούμενη εβδομάδα στη «Δεξαμενή», μιλήσαμε για τις Γερμανικές Οφειλές. Και εκεί είπα ότι θα εκθέσω τον εαυτό μου στον κίνδυνο της σύλληψης: θα ανοίξω τα απόρρητα έγγραφα. Γιατί έχω εδραία την πεποίθηση, ότι τίποτε από αυτά που κρατιούνται απόρρητα, δεν δικαιούται κανείς να το κρύβει από τον Ελληνικό λαό. Κι έχω εδραία, επίσης, την πεποίθηση, ότι η σιωπή ενεργεί για τη συγκάλυψη, ότι η παρασιώπηση δεν είναι παρά ένα ακόμη μέσο παρέλκυσης και, τελικά, διαιώνισης της ατιμωρησίας, της αμνησίας, της αμνηστίας.

Σήμερα, στο δεύτερο αυτό βήμα μας, θα το ξανακάνω το αδίκημα. Θα σας διαβάσω και εδώ από απόρρητα έγγραφα, γιατί πιστεύω ότι μέσα από αυτά, που κάποιοι θέλουν να κρατήσουν κρυφά, μέσα από αυτά που δεν εμπεριέχουν τίποτε το ουσιαστικά και νομικά απόρρητο, μέσα από αυτά ενεργοποιείται η συνείδηση και κινητοποιείται η κοινωνική δράση.

Σήμερα θα μιλήσουμε Νομικά, θα μιλήσουμε Πολιτικά, θα μιλήσουμε για το Χρέος και για το Μνημόνιο, θα μιλήσουμε γι’ αυτήν την νέου τύπου οικονομική, πολιτική και εδαφική Κατοχή, που λέγεται Μνημόνιο. Και η οποία υλοποιείται μέσα και από τη στρατηγική της υφαρπαγής της Δημόσιας περιουσίας.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή μας να κάνουμε την εκδήλωση – παρέμβασή μας αυτή εδώ στον ΟΛΘ. Γιατί ο ΟΛΘ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης, είναι μεταξύ των Δημοσίων Οργανισμών και Επιχειρήσεων που άγονται βιαίως προς ιδιωτικοποίηση.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή μας να κάνουμε την παρέμβασή μας αυτή σε συνεργασία και συνάφεια με τους εργαζομένους στις υπό ιδιωτικοποίηση, υπό ξεπούλημα Δημόσιες Επιχειρήσεις. Γιατί ο φορέας μας, η «Δικαιοσύνη για Όλους», είναι νομικός, αλλά είναι και βαθιά κινηματικός. Ακουμπάει πάνω στους ανθρώπους, πάνω στους πολίτες, πάνω στους εργαζομένους που διεκδικούν, υπερασπίζονται, αντιστέκονται και που θα νικήσουν.

Θα σας μιλήσω, λοιπόν, για την υφαρπαγή της Δημόσιας περιουσίας, ως μηχανισμό του Μνημονίου. Και θα σας πω εκείνα που καταδεικνύουν ότι δεν μιλάμε, βέβαια, για μία όψιμη τακτική. Δεν μιλάμε για μία πρόσφατη πρακτική.

Στα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιούσαν την έκφραση «παρέδωσαν γη και ύδωρ». Και με την έκφραση αυτή, της παράδοσης της γης και του ύδατος, αυτό που σηματοδοτούσαν εκείνοι που ζητούσαν κι εκείνοι που παρέδιδαν, οι Πέρσες και οι Έλληνες αντιστοίχως, ήταν η εξευτελιστική συνθηκολόγηση. Η παραίτηση από κάθε δικαίωμα.

Η παράδοση γης και ύδατος ήταν η απαίτηση διαχρονικά των κατακτητών.

Και εκφράσθηκε στη χώρα μας και με τον πιο αδυσώπητο τρόπο επί Γερμανικής Κατοχής. Τότε που ζητήθηκε να παραδοθούν αναγκαστικά τα ταμειακά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος, τότε που ζητήθηκε να παραδοθούν αναγκαστικά ακόμη και τα προϊόντα της παραγωγής της χώρας αυτής, τότε που τέθηκαν υπό τον πλήρη έλεγχο των κατακτητών όλες οι Δημόσιες επιχειρήσεις και οι υποδομές του Κράτους. Οι ίδιες που σήμερα, αφού καταστράφηκαν και ανοικοδομήθηκαν, ξεπουλιούνται, παραδίδονται.

Θα σας διαβάσω από το απόρρητο πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Έχει ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 2014, και αποκρυσταλλώνει το βέβαιο και εμπεδωμένο των απαιτήσεων της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας. Κάνει και μία αναδρομή. Και αναφέρεται στις μεθόδους της Κατοχής. Και αναφέρει, ειδικότερα, εκτός από την σύληση της σοδειάς, εκτός από την υφαρπαγή των ταμείων και τί άλλο έκαναν οι κατακτητές.

«Την εποχή εκείνη,- είναι η σελίδα 23-, εν όψει και των διαπραγματεύσεων του Βερολίνου και της αρχής η οποία επικράτησε σ’ αυτές, σχετικά με το ότι η έκδοση χαρτονομίσματος για την χρηματοδότηση των αρχών Κατοχής, πρέπει να αντισταθμίζεται με την εισαγωγή αγαθών ίσης αξίας, συστήθηκαν δύο Εταιρίες. Η μεν “Deutsch Griechische Gesellscnaft” από τους Γερμανούς, η δε “SACIG” από τους Ιταλούς, οι οποίες ανέλαβαν τη διεξαγωγή του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της Ελλάδας, η μεν πρώτη μετά της Γερμανίας, η δε δεύτερη μετά της Ιταλίας. Ο εν λόγω μηχανισμός εμπορικών ανταλλαγών, κατά το σύστημα του “κλήρινγκ”, όπως αποδείχθηκε, υπήρξε άλλος ένας τρόπος οικονομικής αφαίμαξης της Ελλάδας. Ειδικότερα, οι ανωτέρω δύο Κρατικοί Εμπορικοί Οργανισμοί, έπαιρναν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής παραγωγής και έφερναν άλλα φτηνά και άχρηστα προϊόντα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατόπιν, συμψήφιζαν τις αξίες των εμπορευμάτων αυτών αλλά οι τιμές τους καθορίζονταν αυθαίρετα από τους ίδιους τους κατακτητές σε βάρος των ελληνικών προϊόντων”

Δεν ξέρω αν σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά…

“Δηλαδή, η δραστηριότητα των εταιρειών αυτών στην πράξη λειτούργησε σε βάρος του ελληνικού λαού ως ένα νέο μέσο απομυζήσεως αυτού.”

Αυτό αναφέρεται και στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας του Απριλίου του 1963, αφού “οι αναληφθείσες από τις Κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας πιστώσεις, υπερέβησαν στο πολλαπλάσιο τις γενόμενες υπό των δυο αυτών εταιρειών καταθέσεις, σε πίστωση των λογαριασμών χρηματοδότησης, πλην όμως η λειτουργία και η σύστασή τους αποτέλεσαν αναμφίβολα έμπρακτη αναγνώριση εκ μέρους των Κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Ιταλίας της υποχρέωσής τους να εξασφαλίσουν τις πιστώσεις που εισέπραξαν πλέον των εξόδων κατοχής με την εισαγωγή αγαθών ίσης αξίας.”

Ανώνυμη εταιρία είναι και μάλιστα εδρεύουσα στο Λουξεμβούργο εταιρία είναι και το νέο Υπερταμείο, που συστήθηκε πριν από λίγους μήνες με κατεπείγουσα διαδικασία για να ρευστοποιήσει τη δημόσια περιουσία της χώρας μας. Με τις ίδιες πρακτικές που ακολουθήθηκαν πριν από εβδομήντα τόσα χρόνια, επί Κατοχής, με τις ίδιες πρακτικές προωθείται το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου και με τα ίδια ή ανάλογα μορφώματα επιχειρείται η υφαρπαγή της κυριαρχίας της χώρας αυτής.

Το είπα και στην Αθήνα και θα το πω κι εδώ γιατί έχει ξεχωριστή σημασία για τη Θεσσαλονίκη:

Η χώρα μας πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος από όλες τις χώρες που θυματοποιήθηκαν από τη Γερμανία. Σύμφωνα με το απόρρητο πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των κρατών που θρήνησαν θύματα του πολέμου σε αναλογία επί του πληθυσμού ανερχόμενη σε 19,7% Επί συνολικού πληθυσμού 7 εκατομμυρίων περίπου, είχαμε 558.000 θανόντες και 880.000 ανάπηρους, συνολικά 1.438.000 ανθρώπους θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. 19,7% του πληθυσμού της Ελλάδας θύματα, το αντίστοιχο για την Γαλλία ήταν 2,65%, για την Ολλανδία 2,5%, για την Τσεχοσλοβακία 2,44%, για το Λουξεμβούργο 2,34%, για το Βέλγιο 2,24%. Και όμως αυτός ο βαρύς φόρος αίματος μεταφράστηκε, μετά από διαπραγμάτευση, σε αναλογία για την Ελλάδα 2,7% των χρημάτων με τα οποία η Γερμανία θα αποζημίωνε εκ των διαθεσίμων της τότε τις χώρες-θύματά της, τους πληθυσμούς-θύματά της.

Και μπορούμε, νομίζω, να αποτιμήσουμε διαχρονικά το πώς διαπραγματεύτηκαν για τον λαό αυτό οι ηγεσίες του.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο που είναι ακόμη πιο οχληρό και, δυστυχώς, εξίσου διαχρονικό: Με δυο επάλληλες διατάξεις που δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης το 1959, η Κυβέρνηση Καραμανλή, σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο, νομοθέτησε, αρχικά, την αναστολή των ποινικών διώξεων εναντίον των εγκληματιών πολέμου και στην συνέχεια την πλήρη αναστολή, την πλήρη κατάργηση των δικαστικών εκκρεμοτήτων. Με αυτές τις δυο διατάξεις που δημοσιεύτηκαν στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης το Φλεβάρη και τον Νοέμβρη του 1959 -ήταν το άρθρο μόνο του νόμου 3933 του ’59 και το Νομοθετικό Διάταγμα 4016 του ’59- με αυτές τις διατάξεις περιεβλήθησαν με ατιμωρησία και ασυλία οι μεγάλοι εγκληματίες σε βάρος του λαού μας μεταξύ των οποίων ο μεγάλος εγκληματίας των ναζί, που είναι υπεύθυνος για απροσμέτρητα θύματα εδώ στη Θεσσαλονίκη, ο Μέρτεν.

Σήμερα, η κατοχή και η παράδοση της χώρας υλοποιείται όχι με τα όπλα, όχι με τα τανκς αλλά με τις τράπεζες, με την οικονομική αφαίμαξη, την επιβολή του Χρέους. Στο όνομα της οικονομικής ασφυξίας και υπό την απειλή της πλήρους άρνησης ρευστότητας, ζητείται από τη χώρα μας να παραδώσει ό,τι έχει και δεν έχει. Να παραδώσει “γη και ύδωρ”. Και κάποιοι, δυστυχώς, υπέγραψαν.

Υπέγραψαν για να παραδώσουν “γην και ύδωρ”. Στην κυριολεξία γη και ύδωρ: όλα τα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, ακόμη και εκείνα που περιέχουν αρχαιότητες ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά εκτάσεις, αιγιαλούς, παραλίες, περιοχές φυσικού κάλλους, πηγές, δρυμούς, όλα. Υπέγραψαν για να δρομολογηθούν προς “Αξιοποίηση”, όπως έλεγε ο πρώτος νόμος, ένας επείγων νόμος του 2011, “Αξιοποίηση” ή “Ρευστοποίηση”, όπως λέει η νεότερη διάταξη, αυτή με την οποία δημιουργείται το λεγόμενο Υπερταμείο, η “Εταιρεία Συμμετοχών του Ελληνικού Δημοσίου”.

Γη και ύδωρ, λοιπόν: εκτάσεις εδαφικές αλλά και το νερό και η ΕΥΑΘ και η ΕΥΔΑΠ. Παρά το γεγονός ότι στην Πόλη αυτή, στην Θεσσαλονίκη, πριν από δυόμιση χρόνια έγινε δημοψήφισμα, και χαίρομαι που είναι ανάμεσά μας και οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ που είχαν ενεργό ρόλο σε αυτήν την κινηματική, δημοκρατική και κυριαρχική πρωτοβουλία.

98% των Θεσσαλονικέων αντιτάχθηκε στην ιδιωτικοποίηση και αυτό δεν είναι αμελητέο ούτε προσπερνιέται έτσι εύκολα.

Αλλά και η Δικαιοσύνη τοποθετήθηκε εναντίον της ιδιωτικοποίησης των δικτύων και του νερού στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ΕΥΔΑΠ, την αδελφή εταιρία της ΕΥΑΘ στην Αθήνα και τον Πειραιά.

Όμως, σήμερα κάποιοι παραδίδουν γη και ύδωρ και είναι χαρακτηριστικό ότι χωρίς να περιλαμβάνεται καν σε εκείνα τα οποία δήθεν εξαναγκάσθηκαν να συμφωνήσουν, ενέταξαν την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ στο πρόγραμμα ρευστοποίησης με το νόμο-τέρας που ψηφίστηκε το Μάιο του ΄16, με τον νόμο των 7.500 σελίδων, με τον οποίο δεσμεύτηκαν να υλοποιήσουν, όχι μόνον αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά κι άλλες, κι άλλες. Λιμάνια, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Αεροδρόμια, Δίκτυα, ο ΑΔΜΗΕ, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, ό,τι προσμετράται στην πολύτιμη περιουσία της χώρας και του λαού μας, δρομολογείται προς ιδιωτικοποίηση.

Εμείς ξεκινήσαμε, η Πλεύση Ελευθερίας, πριν από λίγους μήνες, στις 5 Ιουλίου, στην επέτειο του Δημοψηφίσματος, μια πρωτοβουλία που λέγεται «ΟΧΙ στα Ναι τους» και είναι η συνδιοργανώτρια πρωτοβουλία αυτής της εκδήλωσης. Και ξεκινήσαμε με μία εκδήλωση, συναυλία και αντίσταση, στο Λυκαβηττό. «ΟΧΙ στα Ναι τους», είπαμε, και με το «ΟΧΙ στα Ναι τους» εννοούμε ότι θα αντισταθούμε σε κάθε «Ναι» που λέγεται, παραβιάζοντας το «Όχι» του Δημοψηφίσματος, το «Όχι» της 5^ης Ιουλίου του 2015. Γιατί πρέπει να το ξέρετε και, κυρίως, πρέπει να το υπενθυμίζουμε: ό,τι ψηφίζεται από τον Ιούλιο του 2015 και μετά, ψηφίζεται κατά παραβίαση της λαϊκής ετυμηγορίας, ψηφίζεται κατά παραβίαση του δεσμευτικού αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος.

Σήμερα ξεπουλιέται, εκτός από τον ΟΛΠ, εκτός από τον ΟΛΘ, εκτός από την ΕΥΔΑΠ, εκτός από την ΕΥΑΘ, ξεπουλιέται το Ελληνικό. Όμως το Ελληνικό ήταν κομμάτι της συμφωνίας, που απέρριψε με 61,3% ο ελληνικός λαός λέγοντας «Όχι». Και η εκποίηση του Ελληνικού, εκτός από επιζήμια πράξη για το δημόσιο συμφέρον και την δημόσια περιουσία, αποτελεί και σφετερισμό της δημοκρατικής λειτουργίας, του πολιτεύματος, γιατί παραβιάζει ευθέως την δεσμευτική λαϊκή ετυμηγορία της 5^ης Ιουλίου 2015.

Πώς προωθείται η ιδιωτικοποίηση; Προωθείται με κατεπείγουσες διαδικασίες. Εδώ και 6 χρόνια είναι κατεπείγον να ξεπουλήσουμε, όσο-όσο, με τον πιο επιζήμιο τρόπο. Σήμερα κάναμε διάβημα με την Σοφία τη Σακοράφα στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, είναι και ο λόγος για τον οποίο χρειάστηκε να περιμένετε λίγο παραπάνω εδώ, γιατί καθυστερήσαμε εκεί αρκετά. Κάναμε διάβημα για το Ελληνικό, γιατί το Ελληνικό εκχωρείται, παραδίδεται για 915 εκατομμύρια ευρώ ονομαστική αξία σε βάθος δεκαετίας, πράγμα που σημαίνει σημερινή αξία 576 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό το δρομολογούν Υπουργοί, όπως ο κύριος Σπίρτζης, που έχουν διατυπώσει την θέση ότι η αξία του Ελληνικού, κυμαίνεται στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπουργοί που γνωρίζουν, ότι υπάρχουν εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης σύμφωνα με τις οποίες η αξία αυτής της έκτασης-φιλέτου αποτιμάται σε 1,5 έως 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπουργοί που, παρ’ όλα αυτά, δέχονται να υπογράψουν αυτήν την τόσο επιζήμια πράξη εκχώρησης, και στη συνέχεια κλαυθμυρίζουν και παριστάνουν τους ανήμπορους. Κάτι σαν τον κύριο Δρίτσα, που έκανε πολιτική καριέρα ως υπερασπιστής του Λιμανιού, ως Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «το Λιμάνι της Αγωνίας», για να γίνει ο Υπουργός που υπέγραψε το ξεπούλημα του λιμανιού.

Με κατεπείγουσες, λοιπόν, διαδικασίες το ξεπούλημα. Θυμάμαι την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του 2012, για να παρακαμφθεί η Βουλή και να οριστεί άρον-άρον Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ. Και φτάσαμε στις σημερινές διαδικασίες όπου, ο εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενος κύριος Πιτσιόρλας, ενώ έχει εκπνεύσει απολύτως η εντολή του, που ήταν για ένα μόνο δίμηνο, όταν διορίστηκε το Μάρτιο του 2015, συμπράττει στην δρομολόγηση του ξεπουλήματος και νέων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και διεκδικεί το ρόλο του εθνικού πλασιέ. Και νομίζω ότι θα μπορούσε να τον κατακτήσει αν δεν του είχε πάρει τα σκήπτρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που ήρθε εδώ στην ΔΕΘ και έδωσε και τιμή πώλησης για το λιμάνι, κάτι το οποίο δεν έχει προηγούμενο στα ιστορικά και πολιτικά χρονικά.

Σήμερα, στη Βουλή έγινε συζήτηση για την διαφθορά και τη διαπλοκή. Αν ήμουν μέσα θα ζητούσα από τον κύριο Τσίπρα να μας πει για την υπόθεση της ΕΥΔΑΠ. Της ΕΥΔΑΠ την οποία ξεπουλάει. Της ΕΥΔΑΠ τα χρήματα της οποίας χρησιμοποίησε η Κυβέρνησή του και οι επιτελείς του ιδίου και του Υπουργικού του Συμβουλίου προκειμένου να επιτυγχάνουν ευμενείς καταχωρίσεις σε ιστοσελίδες και εφημερίδες για Κυβερνητικά πρόσωπα. Η υπόθεση των λεγόμενων “εκβιαστών”. Δεν ξέρω αν την γνωρίζετε. Δεν την γνωρίζετε, μάλλον, και αυτό συμβαίνει γιατί η διαφθορά και διαπλοκή καλά κρατεί και η υπόθεση αυτή εμφανίστηκε ως υπόθεση εκβιασμού. Η υπόθεση αυτή, όμως, είναι μία υπόθεση όζουσας διαπλοκής στην οποία καταγράφονται και δημοσιοποιήθηκαν οι συνομιλίες των περιθωριακών αλλά όχι περιθωριοποιημένων δημοσιογράφων οι οποίοι ζητούσαν και λάμβαναν χρήματα της ΕΥΔΑΠ με Διευθύνοντα Σύμβουλο τον κύριο Μπενίση, λάμβαναν χρήματα της ΕΥΔΑΠ για να πλέκουν το εγκώμιο κυβερνητικών προσώπων.

Θα σας βάλω ένα κουίζ. Στις συνομιλίες αυτές περιγράφεται ένας Υπουργός ως “ο Αρχιμανδρίτης”. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο Αρχιμανδρίτης; To λένε τα ίδια τα έγγραφα, και δεν θα σας βάλω σε κόπο. Είναι ο κύριος Παππάς. Για τον “Αρχιμανδρίτη”, λοιπόν, ζητούνται θετικές καταχωρίσεις και γίνονται.
Περιγράφεται, όμως, και ένα άλλο πρόσωπο, ο “Πατριάρχης Αλέξιος”. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο “Πατριάρχης Αλέξιος”;

O Τσίπρας, λέτε.

Όμως τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτά που “δεν διαπλέκονται”, αυτά που “δεν χειραγωγούνται” και αυτά που “δεν ελέγχει, δήθεν, η Κυβέρνηση”, έγραψαν ότι ο “Πατριάρχης Αλέξιος” είναι ο …Τρύφων Αλεξιάδης και νομίζω ότι από αυτή και μόνο την απόπειρα παρασιώπησης και χειραγώγησης μπορεί κανείς καλά να καταλάβει τι σημαίνει διαφθορά και διαπλοκή σήμερα και τί δεν ειπώθηκε στη σημερινή συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή.

Όπως δεν ειπώθηκε στη σημερινή συζήτηση για τη διαφθορά και τη διαπλοκή ότι η σημερινή Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Τσίπρα, εξασφάλισε κατ’ απαίτηση των δανειστών για τους συμπράττοντες στην υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας για τα μέλη, δηλαδή, της Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ και του Υπερταμείου το ίδιο που διασφάλισε ο Καραμανλής για το Μέρτεν: την ασυλία και την ατιμωρησία.

Γιατί αυτές οι πρακτικές και αυτές οι τακτικές δεν είναι σημερινές. Υφαρπαγή της Δημόσιας περιουσίας και όλων των στρατηγικών εργαλείων της χώρας μας γίνεται στο όνομα του Χρέους, γίνεται στο όνομα της δήθεν εξυπηρέτησης του Χρέους και πιστεύω ότι μπορεί να έχετε μία καλή αίσθηση του τι σημαίνει να εκχωρούνται περιουσιακά στοιχεία φιλέτα αντί τόσο ευτελούς τιμήματος και να πέφτει το τίμημα στη μαύρη τρύπα του Χρέους. Εκείνο που θέλω σήμερα να σας πω είναι ότι και αυτό το έγκλημα είναι προμελετημένο αλλά και αυτό το έγκλημα είναι αποδεδειγμένο. Πάλι θα σας διαβάσω απόρρητα έγγραφα και ειδικότερα το απόρρητο έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με ημερομηνία 25 Μαρτίου 2010. Είναι ένα έγγραφο που εστάλη στον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τον κύριο Προβόπουλο, στις 29 Μαρτίου 2010. Είναι μέρος της ποινικής δικογραφίας για το Μνημόνιο. Μιας δικογραφίας που κρατήθηκε για 2,5, σχεδόν, χρόνια στο συρτάρι της Νομοθετικής Υπηρεσίας της Βουλής και ανασύρθηκε το 2015 και παραδόθηκε στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που χαίρομαι που βλέπω εδώ και επιφανή μέλη της.

Είναι μια Επιτροπή την οποία κυνήγησε και κατήργησε στη συνέχεια η σημερινή Κυβέρνηση και στην Επιτροπή διερεύνησης των ευθυνών για το Μνημόνιο, είναι μια Επιτροπή που διαλύθηκε με τη βίαιη διάλυση της Βουλής και δεν επανασυστήθηκε, ακριβώς για να μην διερευνηθούν οι ευθύνες για τα Μνημόνια και για το τρίτο και χειρότερο Μνημόνιο, που είναι και τριπλό Μνημόνιο, όπως ξέρετε, γιατί υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2015, επεκτάθηκε τον Μάρτιο και συμπληρώθηκε τον Μάιο του 2016. Σε αυτό το έγγραφο, λοιπόν, υπογραμμίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ότι μία προσαρμογή όπως αυτή που περιγραφόταν σε μια ηπιότερη μορφή του πρώτου Μνημονίου, είναι πάρα πολύ ριψοκίνδυνη. Η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία και η συμπίεση, η δημοσιονομική συμπίεση και πίεση η οποία υπονοείται στην προσαρμογή θα προκαλέσει μεγάλες αναταράξεις στην εσωτερική οικονομία, βαθιά ύφεση και διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Αυτό το έγγραφο από το 2010 αποδεικνύει ότι οι δανειστές γνωρίζουν -από το 2010- ότι όλα αυτά τα μέτρα τα οποία επιβάλλουν για την αποπληρωμή του Χρέους δεν μπορεί να οδηγήσουν ούτε σε σε αποπληρωμή του Χρέους αλλά ούτε και σε ανάκαμψη και ανάπτυξη. Το γνωρίζουν, αλλά αδιαφορούν, γιατί αντλούν οφέλη από την επιβολή αυτού του καθεστώτος, γιατί, όπως αναγράφεται στα επίσης εμπιστευτικά και απόρρητα έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Μαρτίου και του Μαΐου του 2010, που τα έχω κι αυτά στα χέρια μου γιατί είναι μέρος αυτής της δικογραφίας, η πραγματική διάσωση δεν έγινε για την Ελληνική οικονομία, έγινε για τις Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες οι οποίες γλίτωσαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ζημίας, επιβάλλοντας τη μη διαγραφή του Ελληνικού Χρέους. Την ίδια ώρα, στο απόρρητο έγγραφο που αποτελεί και υπόμνημα εργασίας της 10ης Μαΐου 2010, δύο μέρες μετά την υπογραφή της 1ης Δανειακής Σύμβασης, καταγράφεται ότι εκπρόσωποι πολλών χωρών – στις συζητήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κατέγραψαν ότι το πρόγραμμα δεν μπορεί να προωθηθεί και να υλοποιηθεί χωρίς αναδιάρθρωση Χρέους. Αυτά όλα, και πολλά ακόμη, που υπάρχουν και που η “Δικαιοσύνη για Όλους”, όχι απλώς θα φέρει στο φως αλλά θα διεκδικήσει να χρησιμοποιηθούν με κατεύθυνση και με ζητούμενο την λογοδοσία και την απόδοση Δικαίου, αυτά όλα αποδεικνύουν και το προμελετημένο και το ασύγγνωστο του διενεργούμενου και διαπραττόμενου σε βάρος της χώρας μας εγκλήματος.
Για την σκανδαλώδη εκποίηση-υφαρπαγή της Δημόσιας Περιουσίας υπάρχουν ανοιχτές ποινικές δικογραφίες.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για το Ελληνικό.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για τον Αστέρα Βουλιαγμένης.

Ανοιχτή ποινική δικογραφία για τα 28 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, στο πεδίο των οποίων κερδοσκόπησαν εταιρίες τραπεζικές και πρόσωπα συνδεδεμένα με τράπεζες και εταιρίες τραπεζικές.

Στην επιταγή “να παραδώσεις γη και ύδωρ”, υπάρχουν επιλογές.

Δεν υπάρχει μόνο η επιλογή της υποταγής.

Δεν υπάρχει μόνο η επιλογή της παράδοσης.

Υπάρχει και το “μολών λαβέ”.

Και αυτό που, ιστορικά, οφείλουμε, να γνωρίζουμε είναι ότι εκείνοι που υπερασπίστηκαν τη “γη και το ύδωρ”, προδόθηκαν από τον Εφιάλτη.

Το δικό μας “μολών λαβέ” περνάει μέσα από την Δικαιοσύνη.

Το δικό μας “μολών λαβέ” είναι ένα μήνυμα ότι “κανένας Εφιάλτης, ούτε οι απώτεροι, ούτε οι πιο πρόσφατοι δεν θα μείνει ατιμώρητος”.

Το δικό μας “μολών λαβέ” είναι η δική μας ενεργοποίηση ώστε η ασυλία και η ατιμωρησία, με την οποία προέλασαν τα καθεστώτα Κατοχής και στην οποία βασίζεται και ερείδεται και το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου, τελειώνει. Και τελειώνει γιατί θα το τελειώσει ο λαός, οι πολίτες, όλοι εμείς, διεκδικώντας Δικαιοσύνη για Όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Αύριο Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016
η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
καλεί τους Θεσσαλονικείς να πάρουν τη σκυτάλη της μάχης

Μετά την 1η Δημόσια Παρέμβαση στην Δεξαμενή,
Όπου ανοίξαμε τα απόρρητα έγγραφα για τις Γερμανικές Οφειλές

Μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας
Για τα Μνημόνια, το Χρέος, το ΤΑΙΠΕΔ, το Υπερταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας

Αύριο Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ κάνει τη δεύτερη δημόσια παρέμβαση της, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη.

Θα ανακοινωθούν νέα τεκμήρια που έχει στα χέρια της και επεξεργάζεται η νομική ομάδα της "Δικαιοσύνης για Όλους” και -μετά τα απόρρητα έγγραφα που διαβάστηκαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρώτη εκδήλωση- θα αποκαλυφθούν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν την προδοσία.

Ο νομικός φορέας που συγκροτείται με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας και του "ΟΧΙ στα Ναι τους" για να διεκδικήσει, εκ μέρους των πολιτών, την απόδοση Δικαιοσύνης σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος, θα συναντηθεί εκεί με συλλογικότητες, κινήματα και σωματεία υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας.

Εκτός από τη Ζωή, μιλούν ο Δημήτρης Κλούρας (τ. Γ.Γ. Δημόσιας Περιουσίας) και εκπρόσωποι των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των σωματείων εργαζομένων των δημοσίων επιχειρήσεων που ξεπουλιούνται.

Διοργάνωση: ΟΧΙ στα Ναι τους, Δικαιοσύνη για Όλους, σε συνεργασία με Σωματεία και Συλλόγους Εργαζομένων του Ο.Λ.Θ.

Τόπος: Αποθήκη Δ, Προβλήτα 1 Λιμένα Θεσσαλονίκης
Χρόνος: Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, 18.30’

το βίντεο για την αυριανή εκδήλωση:

Τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ κάνει τη δεύτερη δημόσια παρέμβαση της, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη.

Θα μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας για τα Μνημόνια, το Χρέος, το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.

Θα ανακοινωθούν νέα τεκμήρια που έχει στα χέρια της και επεξεργάζεται η νομική ομάδα της "Δικαιοσύνης για Όλους” και -μετά τα απόρρητα έγγραφα που διαβάστηκαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρώτη εκδήλωση- θα αποκαλυφθούν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν την προδοσία.

Ο νομικός φορέας που συγκροτείται με πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας και του "ΟΧΙ στα Ναι τους" για να διεκδικήσει, εκ μέρους των πολιτών, την απόδοση Δικαιοσύνης σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος, θα συναντηθεί εκεί με συλλογικότητες, κινήματα και σωματεία υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας.

Εκτός από τη Ζωή, μιλούν ο Δημήτρης Κλούρας (τ. Γ.Γ. Δημόσιας Περιουσίας) και εκπρόσωποι των κινημάτων, των συλλογικοτήτων και των σωματείων εργαζομένων των δημοσίων επιχειρήσεων που ξεπουλιούνται.

Διοργάνωση: ΟΧΙ στα Ναι τους, Δικαιοσύνη για Όλους, σε συνεργασία με Σωματεία και Συλλόγους Εργαζομένων του Ο.Λ.Θ.

Τόπος: Αποθήκη Δ, Προβλήτα 1 Λιμένα Θεσσαλονίκης

Χρόνος: Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016, 18.30’

το βίντεο για την εκδήλωση: