Η 1η ΜΑΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Οι φωνές των σκοτωμένων απεργών του Σικάγο την πρωτομαγιά του 1886 μαζί με εκείνες των οκτώ συνδικαλιστών τους που λίγες ημέρες μετά εκτελέστηκαν γιατί εκφώνησαν λόγους που «ερέθισαν» το πλήθος, μας λένε να μην ξεχνάμε ότι σήμερα δεν είναι αργία ή αφορμή για εκδρομές και μάζεμα χαμομηλιού, αλλά μέρα απεργίας.

Μέρα που μαζί με τα συνδικάτα, τα σωματεία, τις ομοσπονδίες μας, όλοι μαζί θα βγούμε για να τραγουδήσουμε το «τραγούδι της απεργίας» του Μπρεχτ:

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε

Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι

Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή

Και της δουλειάς τη θέση που αύριο θα χάσεις!

Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου!

Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ!

Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!



Η ΠΟΣΠΕΡΤ συμμετέχει και καλεί όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία στις συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα που γίνονται για να τιμήσουμε την απεργία της πρωτομαγιάς.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ:

Από τον Μάη του 1886, στο Σικάγο, την πρώτη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα (Αθήνα – 1893), τον ματωμένο Μάη (Θεσσαλονίκη – 1936), την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή μέχρι και το μέλλον…Γιατί η Ιστορία δεν τελείωσε. Το μέλλον των ανθρώπων δεν είναι καταδικασμένο στη βαρβαρότητα.     

  Γιατί «…η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή / που δεν την αρμενίσαμε ακόμα. / Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα./ Τις πιο όμορφες μέρες,/ τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα…» (Ναζίμ Χικμέτ).

Μια θαυμάσια μέρα…

 «Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ο δυνατός ήλιος (…) Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο, είπε ο Σπάις, δείχνοντας με συγκίνηση, βρίσκονταν εδώ και περίμεναν να αρχίσει η διαδήλωση (…) Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε…» (Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ, Ρ. Ο. Μπόγιερ – Χ. Μ. Μορέ, μετφ: Αθηνά Παναγουλοπούλου, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 152-155).

  Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας το 1884 είχε αποφασίσει πως εάν οι εργοδότες δεν αποδέχονταν το αίτημα του οκτάωρου θα πραγματοποιούσε πανεργατική απεργία την 1η Μάη του 1886.

  Στις 3 του Μάη, έξι εργάτες δολοφονήθηκαν και 30 τραυματίστηκαν όταν η αστυνομία πυροβόλησε σε μεγάλη συγκέντρωση έξω απ’ το εργοστάσιο «Μακ Κόρμικ», στο Χάρβεστερ. Τα συνδικάτα καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την επόμενη μέρα στην πλατεία Χαϊμάρκετ.

  130 αστυνομικοί με επικεφαλής έναν γνωστό αξιωματικό, διώκτη των εργατών, επιτέθηκαν στη συγκέντρωση. Κάποιος, που έμεινε άγνωστος, πέταξε μια βόμβα. Σκοτώθηκαν 7 αστυνομικοί, 4 εργάτες και πολλοί άλλοι εργάτες τραυματίστηκαν.

  Η αστυνομία συλλαμβάνει εργατικά στελέχη και οκτώ παραπέμπονται σε δίκη. Οι 4 (Α. Σπάις, Α. Φίσερ, Τζ. Ενγκελ, Α. Πάρσον) καταδικάζονται σε απαγχονισμό και τους κρεμάνε στις 11 του Νοέμβρη του 1887.



«Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε»

  Τα λόγια με τα οποία ο Αύγουστος Σπάις απευθύνθηκε στους κατηγόρους τους παραμένουν ζωντανά:

  «Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε «αύξηση του εθνικού πλούτου»!«Εθνικού»! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

  (…)Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει.
Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

  (…)Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες.
Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…».

«Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι…»

  «…Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μόν’ ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους / κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος…» (Κώστας Βάρναλης – Πρωτομαγιά 1944).



   «Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί./Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας σημαίες -/ η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο. / Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα. / Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες / αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον./ Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς να ανοίγουν στο μέλλον. Εμείς / μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία / δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, / εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας» (Γιάννης Ρίτσος, «Σκοπευτήριο Καισαριανής»).

  Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευσαν την εντολή:

 «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τους τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:
1.Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μάη 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωριών. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.Ο στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδος».

  Οι «εθελοντές» δεν ήταν τίποτα άλλο από ταγματασφαλίτες.

  Ο Θέμος Κορνάρος έγραψε: «Ο διοικητής του Χαϊδαρίου (σ.σ. του στρατοπέδου όπου ήταν φυλακισμένοι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές της Αντίστασης) δεν είχε κανένα δικαίωμα ν’ αλλοιώσει τη σύνθεση του καταλόγου. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ν’ αντικαταστήσει έναν ορισμένο αριθμό ονομάτων με άλλα(…) Ο διοικητής απάν’ στη βιάση του φώναξε το επίθετο του Ναπολέοντα (…)Οχι. Οχι εσύ Ναπολέων(…) Το στρατόπεδο αναταράσσεται.

  Ως ετούτη τη στιγμή αιτία της αναταραχής είναι η αγωνία και ο φόβος για τη ζωή του «Παιδιού». Ο Ναπολέων απαντά στο διοικητή. Κι όλα τα αυτιά είναι τεντωμένα και αφουγκράζονται. Οσοι ξέρουν γερμανικά μεταφράζουνε την ίδια στιγμή τα λόγια του: Δέχομαι, κύριε διοικητά, τη ζωή μόνο με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλον κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!…

  Το στρατόπεδο ξεχνά τον κανονισμό, ξεχνά τη θέση του, ξεπερνά κάθε όριο πειθαρχίας και χειροκροτά σαν ηλεχτρισμένο την αποκάλυψη. Την κρυμμένη ψυχή της Ελλάδας που κάνει την παρουσία της. Οι Γερμανοί σαστίζουν, κοιτάζονται και σα νευρόσπαστα χτυπούνε τα τακούνια και στέκονται προσοχή!…».

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος»

 Ο Ναπολέων Σουκατζίδης στο δρόμο για το εκτελεστικό απόσπασμα γράφει στον πατέρα του: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου». Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία σκέψη μαζί σου. Θα ‘θελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο άξιό σου και άξιό μου». Το ίδιο δωρικά και τα γράμματα των άλλων ηρώων. Ο Ηπειρώτης δάσκαλος Κώστας Τσίρκας: «Πρωτομαγιά. Γεια σας, όλοι πάμε στη μάχη».

  Ο εργάτης μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, δε χάσαμε την πίστη μας στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης… Καμία δύναμη δε θα τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».

  Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές». Ο Νίκος Μαριακάκης: «Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος». Ο νεαρός Δημήτρης Σοφής από την Πεντέλη με μόλις οκτώ λέξεις: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα».

  Ηταν, έγραψε ο Νίκος Καραντηνός, «μέρα μουντή πνιγμένη στην ομίχλη. Λένε όσοι τη ζήσανε, πως το πρωινό εκείνο πνιγόσουν. Δεν ανάσαινες. Ηταν Δευτέρα. Ηταν Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα ‘βγαινε στις 5.33΄… Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση.

  Ηταν 200 αντιφασίστες. Δεσμώτες όλοι της Ακροναυπλίας κι εξόριστοι της Ανάφης, που η μεταξική δικτατορία τους είχε παραδώσει στους χιτλερικούς. Μια τραγωδία με 200 πρωταγωνιστές… Από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη ως το νεολαίο το Σοφή.
Η πρώτη πράξη γράφτηκε χαράματα, στο Χαϊδάρι. Στο προσκλητήριο του θανάτου. Με την ιαχή της λευτεριάς. Κι η άλλη, όλο το πρωινό, στην αδούλωτη γειτονιά της Καισαριανής: Το Σκοπευτήριο.

  (…) Ο Στέλιος Φραγκίσκος, Ακροναυπλιώτης, θυμόνταν: «Τέτοιο δράμα, τέτοια μέρα η Καισαριανή δεν την ξανάζησε. Περιμένοντας να ακούσει 10 φορές την ομοβροντία και δέκα φορές τις χαριστικές βολές, που τις διέκοπταν τα τραγούδια κι οι ζητωκραυγές των μελλοθάνατων».

  (…) Η Μαίρη Παρασκευοπούλουήταν τότε 14 χρόνων. Είχε βρεθεί σε μια ταράτσα. Και καθώς θυμάται κόντευε μεσημέρι. Ηταν η ταράτσα του αστυνομικού Θάνου. Από εκεί με τα κιάλια παρακολουθούσαν. Διέκρινες μια ομάδα να σηκώνει τα χέρια. Είδε τα χέρια ψηλά με τ’ άσπρα πουκάμισα. Και είχε καρφωθεί στη μνήμη της η κραυγή και μια ριπή: Αδέλφια Γεια σας. Και με το Γεια σας η ριπή. Κι αμέσως μετά οι χαριστικές βολές».

  Το ΕΑΜ, λίγες μέρες μετά, σε ανακοίνωσή του γράφει για τις «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΘΗΝΑΙΟΣ»:

  «… Η φρικώδης και πρωτάκουστη τρομοκρατία που εξασκεί στην Ελλάδα ο καταχτητής με τη βοήθεια γερμανοράλληδων δεν είναι στην ουσία αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ εδώ και στην ύπαιθρο. Αυτό είναι απλή δικαιολογία. Γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο λαός να σταματήσει την αντίστασή του και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητοι οι καταχτητές την επιστράτευση και τη ληστεία του τόπου μας.

 (…) Η στιγμή είναι κρίσιμη. Αν σκύψουμε το κεφάλι είμαστε χαμένοι. Τα θύματα του αγώνα είναι πολύ λιγότερα από τα θύματα της επιστράτευσης, από τα θύματα της πείνας. Οι κρεμασμένοι και τουφεκισμένοι ήρωες, τα καμένα μας χωριά φωνάζουν. Μην αφήστε τη θυσία μας να πάει χαμένη! Μην υποταχθείτε! Αγωνιστείτε για να μη γίνει η επιστράτευση. Αγωνιστείτε για τη ζωή σας. Εκδικηθείτε μας. Αγωνιστείτε για να σταματήσουν οι σφαγές».

Ο ματωμένος Μάης του 1936

 Θεσσαλονίκη 1936. Οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Ξάνθης, της Δράμας και της Καβάλας κατεβαίνουν σε απεργία ζητώντας την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης. Στην απεργία πήραν μέρος 40.000 καπνεργάτες. Τις επόμενες μέρες ακολουθούν συγκρούσεις.



 Στις 9 του Μάη οι χωροφύλακες αρχίζουν επιθέσεις στις συγκεντρώσεις των απεργών. Οι αυτοκινητιστές είχαν κατέβει σε απεργία αλληλεγγύης στην Εγνατία. Για να αμυνθούν στήνουν οδοφράγματα.

  Οι χωροφύλακες χτυπάνε «στο ψαχνό». Πρώτος νεκρός ο Τάσος Τούσης.
Ακολουθούν άλλοι τέσσερις. Αντί για σημαίες υψώνονται μαντίλια βουτηγμένα στο αίμα. Οι διαδηλωτές φωνάζουν: «Κάτω οι δολοφόνοι, να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά».



 Λίγο πιο πέρα οι χωροφύλακες πυροβολούν άοπλο πλήθος. «Απολογισμός»: 20 νεκροί, 300 τραυματίες. Το απόγευμα γίνεται νέα διαδήλωση, τη νύχτα η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις από τη Λάρισα και τέσσερα αντιτορπιλικά.

 Την επόμενη μέρα η κηδεία των θυμάτων είναι πραγματικός παλλαϊκός ξεσηκωμός. Στο νεκροταφείο συγκεντρώνονται 150.000 άνθρωποι. Στις 11 του Μάη κηρύσσονται απεργίες διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις της χώρας και στις 13 του Μάη πανελλαδική απεργία. Οι καπνέμποροι υποχωρούν στις περισσότερες οικονομικές διεκδικήσεις. Η κυβέρνηση Μεταξά αρνείται να ικανοποιήσει τα πολιτικά αιτήματα.




Ο Γιάννης Ρίτσος (γεννήθηκε, σαν σήμερα, την Πρωτομαγιά του 1909), συγκλονισμένος απ’ τα γεγονότα, γράφει τον «Επιτάφιο».
Στις 10 του Μάη ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει τη συγκλονιστική φωτογραφία, όπου απεικονίζεται μια μάνα να θρηνεί καταμεσής του δρόμου το νεκρό παιδί της. Ο νεκρός είναι ο Τάσος Τούσης.

Η πρώτη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

 Αθήνα 1893. Στις 2 του Μάη του 1893 γιορτάστηκε πρώτη φορά η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Εγκρίθηκε ειδικό ψήφισμα με αιτήματα το 8ωρο, την κυριακάτικη αργία, τη σύνταξη. Επιδόθηκε στη Βουλή αλλά ο πρόεδρός της το παρουσίασε χλευαστικά στους βουλευτές. Ο Καλλέργης, εξοργισμένος, προσπάθησε να το διαβάσει απ’ το δημοσιογραφικό θεωρείο, όπου βρισκόταν. Αμέσως πιάστηκε και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα. Κρατήθηκε και παραπέμφθηκε στο πλημμελειοδικείο, όπου καταδικάστηκε σε 10 μέρες φυλάκιση.

***

 Πηγές: Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ, Ρ. Ο. Μπόγιερ – Χ. Μ. Μορέ), μετφ. Αθηνά Παναγουλοπούλου ,εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα (1890-1999), Δημήτρης Λιβιεράτος, εκδόσεις Προσκήνιο – Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ Τόμος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – Θέμος Κορνάρος, «Το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», χαρισμένο στη μνήμη του εθνικού ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Νεοελληνικές Εκδόσεις, Αθήνα, 1963 – «Γράμματα και μηνύματα εκτελεσμένων πατριωτών», εκδόσεις Κέδρος, 1974 – Νίκος Καραντηνός, «Ο λαός της Καισαριανής ξαναθυμάται τους 200», «Ριζοσπάστης», 27 Απριλίου 1980 –  «Ριζοσπάστης».

  Το χαρακτικό για τους 200 της Καισαριανής είναι έργο του Τάσσου.

  Σημείωση: Τηρείται η ορθογραφία των πρωτότυπων κειμένων.




Από imerodromos 1 ΜΑΪΟΥ 2016

Η Πρωτομαγιά καθορίστηκε ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας με Υπουργική Απόφαση. Φέτος πέφτει Δευτέρα. Την Πρωτομαγιά απαγορεύεται η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων, εκτός από αυτές που λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις ημέρες αργίας όπως π.χ επιχειρήσεις στον τομέα Υγείας, Τουρισμού, Συγκοινωνίας, εργοστάσια συνεχούς λειτουργίας κ.λπ.

Ειδικότερα:

Α)Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση.
Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου θα λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που θα υπολογιστεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν.

Β)Σε περίπτωση που αμείβονται με μηνιαίο μισθό, εάν η επιχείρηση λειτουργεί κατά τις Κυριακές και αργίες θα λάβουν μόνο προσαύξηση 75% που υπολογίζεται στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν, ενώ αν πρόκειται για επιχείρηση που αργεί και εκτάκτως λειτουργήσει την 1η Μαΐου θα λάβουν επιπλέον της προσαύξησης 75% (επί του νομίμου ωρομισθίου τους) και τόσα ωρομίσθια του καταβαλλόμενου μισθού για όσες ώρες απασχολήθηκαν



ergasianet

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ:

Όλοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση

πλ. Ηρώων Ελευσίνας 10.00 π.μ.





Εργατική Πρωτομαγιά 2017

«Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών

για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά!»





Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι

Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά!

Οργανώνουμε την πάλη μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!

Είναι σε όλους μας γνωστό ότι η ζωή μας τα τελευταία χρόνια έχει χειροτερέψει. Όλες οι αστικές κυβερνήσεις που πέρασαν με πρόσχημα την κρίση πήραν μέτρα που ωφέλησαν την μεγαλοεργοδοσία, το κεφάλαιο. Για μια ακόμα φορά, ως ορκισμένοι υπηρέτες του κεφαλαίου, φέρνουν νέες αιματηρές ανατροπές στη ζωή μας. Τα νέα μέτρα θα ενισχύσουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Στην ίδια ρώτα με την Κυβέρνηση και οι υπόλοιποι «υπηρέτες» του κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τα υπόλοιπα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο. Όλοι μαζί έχουν συμφωνήσει στα νέα μέτρα, στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, μείωση μισθών και μεροκάματων, νέα φοροληστεία με την μείωση του αφορολόγητου, παραπέρα κόψιμο συντάξεων, κα.

Αυτό όμως δεν τους φτάνει! Θέλουν και την ανοχή των εργαζομένων. Το παλεύουν με νύχια και με δόντια, με εκβιασμούς και απειλές.

Έχουμε εμπειρία από την ανάπτυξή τους!

Η ανάπτυξη που επιδιώκουν μετριέται με κριτήρια κατά πόσο εξυπηρετεί την μεγαλοεργοδοσία. Όλα τα παλιά και νέα μέτρα αυτό μαρτυρούν. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα του κλάδου μας. Η εταιρεία «ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ» έκλεισε και συνεχίζει κι αναπτύσσει τις επενδύσεις της στην φαρμακοβιομηχανία, επειδή εκεί έχει κέρδος. Για το μέλλον των χιλιάδων εργαζομένων δεν νοιάζεται. Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα της «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ».

Η περιβόητη «ανάπτυξη» με την δημιουργία του Θριασίου Πεδίου σε κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων μόνο για το συμφέρον των εργαζομένων δεν είναι. Εκατοντάδες συνάδελφοι εργάζονται στις αποθήκες για πενιχρά μεροκάματα. Πολλοί στα σκλαβοπάζαρα των εργολάβων για 15 και 18 ευρώ την μέρα και συμβάσεις ακόμα και ημέρας. Πολλοί δουλεύουν «μαύρα». Η εντατικοποίηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα με την λογική των εργοδοτών «τόση είναι η νόρμα, τόσα πρέπει να βγαίνουν την μέρα».

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στους εμποροϋπάλληλους. Οι συνάδελφοι εργάζονται με ωράρια λάστιχο, «μαύρα», πληρώνονται έναντι κι άμα έχει δουλειά το μαγαζί. Στο τραπέζι συζητιέται η παραπέρα κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, όπως επιχείρησε να κάνει με πρότασή της η αντιπεριφέρεια, αλλά δεν πέρασε μετά από δυναμικές παρεμβάσεις του σωματείου μας.

Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε. Το σίγουρο είναι πως η όποια ανάπτυξη θα θεμελιωθεί πάνω στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, με την καταστολή στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, με την καταλήστευση άλλων λαών, με το μοίρασμα των ενεργειακών πηγών, των αγορών, των δρόμων μεταφοράς, με νέο αιματηρό χάραγμα των συνόρων.

Αυτό το βλέπουμε ξανά να εξελίσσεται ολοζώντανο μπροστά μας. Ολόκληρες περιοχές βρίσκονται μέσα στη φωτιά. Ο πόλεμος στη Συρία στον οποίο μπλέκονται ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσία,κα) έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει ξεριζώσει εκατομμύρια άλλους και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται με τον εγκλωβισμό τους.

Η ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι μεγάλη. Συμβάλει στα παραπάνω με την πολιτικής της σε όφελος των συμφερόντων των ελληνικών μονοπωλιακών ομίλων. Έφερε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών, του παρέχει βάσεις, αεροδρόμια και λιμάνια. Μπλέκει τη χώρα πιο βαθιά σε αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.





Δεν θα ματώνουμε για τα κέρδη τους στην ειρήνη!

Δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους στον πόλεμο!





Καλούμε όλους τους συναδέλφους να απαιτήσουμε:

• Καμία συμμετοχή, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που εξελίσσονται και σε αυτές που ετοιμάζονται. Να γυρίσουν πίσω πλοία, αεροπλάνα, στρατιωτικές αποστολές. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα.
  
  
• Όχι δαπάνες πολεμικές για το ΝΑΤΟ, αλλά για τις ανάγκες της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
  
  
• Όχι στην αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.
  
  
• Όχι στο μίσος των εθνικιστών. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής.
  
  
• Να κλείσει η βάση της Σούδας.
  
  
• Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
  
  

Τιμάμε, συνεχίζουμε τους αγώνες του κινήματός μας.

Βαδίζουμε τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886, τη Θεσσαλονίκη του 1936, από τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή, από τις χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους αγωνιστές μέχρι τις μέρες μας!





Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Όλοι στην Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση

πλ. Ηρώων Ελευσίνας 10.00 π.μ.

Το παρόν στην Εργατική Πρωτομαγιά έδωσαν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, διαδηλώνοντας μαζί με άλλους κλάδους εργαζομένων.

Κοινό κάλεσμα από το Εργατικό Κέντρο Νομού Χανίων και το Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Νομού Χανίων:

Kάλεσμα στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ (Αθήνα 11πμ Κλαυθμώνος, Θεσσαλονίκη 10.30πμ πλατεία Αριστοτέλους και υπόλοιπη Ελλάδα στις συγκεντρώσεις των εργατικών κέντρων). Αναλυτικά η ανακοίνωσή της: