Την Τρίτη 2 Απριλίου έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης και πιανίστας Νίκος Καλαντζάκος.
Ο αποχαιρετισμός των φίλων του και συνεργατών του
Η δυσάρεστη είδηση ανέβηκε και στην επίσημη σελίδα για τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Instagram με το σχόλιο: «Καλό ταξίδι μαέστρο, σε περιμένει ο Λαυρέντης να ενορχηστρώσεις τα τραγούδια του».
Ο Διονύσης Τσακνής έγραψε σε post: «Ο φίλος, ο κουμπάρος, ο συνεργάτης, ο δάσκαλος (με τον υπέροχο τρόπο του) για όλους εμάς της μουσικής οικογένειας, έκανε το τελευταίο … αστείο του. Μας άφησε μόνους και λιγότερους. Νικολή μας να είσαι σίγουρος πως θα σταθούμε όλοι μας δίπλα στον Τονίνο και τη Διονυσία».
Το δικό του αντίο είπε και ο συνθέτης Αντώνης Μιτζέλος γράφοντας σε δημοσίευση:
«Έφυγε από την ζωή ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της Ελλάδος, ένας καλός άνθρωπος. Ο Νίκος Καλαντζάκος. Εξαιρετική ψυχή και καταπληκτικός πιανίστας. Συνεργαστήκαμε σε πάμπολλες δουλειές και για πολλά χρόνια. Σοβαρός, ευγενέστατος, αλάθητος, ευφάνταστος και με υψηλή μουσική ευαισθησία. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Αντίο αδελφέ μου, καλό σου ταξίδι στο φως».
Η σημαντική διαδρομή του καλλιτέχνη
Ο Νίκος Καλαντζάκος γεννήθηκε στην Αθήνα και η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν σε ηλικία 8 ετών, ξεκινώντας κιθάρα με δάσκαλο τον Δημήτρη Φάμπα.
Παράλληλα, ασχολήθηκε με τα πληκτροφόρα όργανα και σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε ηλεκτρονικό όργανο – hammond με καθηγητή τον Κώστα Γανωσέλη, ενώ στράφηκε με μεγάλο ενδιαφέρον στη χρήση των synthesizers και στις μουσικές εφαρμογές μέσω των computers. Στη συνέχεια, πήρε γνώσεις Jazz μουσικής, σύγχρονης αρμονίας και ενορχήστρωσης με τον πιανίστα Μάρκο Αλεξίου. Το 1994 μαζί με τους καταξιωμένους μουσικούς Βασίλη Τζιαζιά (κιθάρα), Γιάννη Βασσάλο (Μπάσο), και Στέφανο Δημητρίου (Τύμπανα) δημιούργησαν το συγκρότημα Loud Jazz όπου για πέντε χρόνια άφησε το στίγμα του στα μουσικά δρώμενα της εποχής.
Τα τελευταία τριάντα σχεδόν χρόνια «υπέγραφε» την Ελληνική δισκογραφία με συμμετοχές, ενορχηστρώσεις, μουσικές παραγωγές και ζωντανές εμφανίσεις με τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες και τραγουδιστές όπως οι: Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Ανδρέου, Νίκος Αντύπας, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Φωτεινή Βελεσιώτου, Γιώργος Ζαμπέτας, Νίκος Ζούδιαρης, Μίκης Θεοδωράκης, Χρήστος Θηβαίος και άλλους.
Ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης πέθανε σε ηλικία 85 ετών.
Ο Δήμος Μούτσης έχει γράψει μουσική για σπουδαία τραγούδια, τα οποία έχουν ερμηνεύσει κορυφαίοι καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη, πολλοί άλλοι. Έχει επίσης μελοποιήσει ποίηση και έχει ενορχηστρώσει έργα άλλων δημιουργών
Γεννήθηκε στον Πειραιά και άρχισε να σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών από την ηλικία των 7 ετών. Σε ηλικία 20 - 21 ετών τελείωσε τις μουσικές του σπουδές κερδίζοντας και το πρώτο βραβείο ως σολίστ στο βιολί. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60 γνώρισε τον Νίκο Γκάτσο και τον Μάνο Χατζιδάκι, σε ένα καφέ - ζαχαροπλαστείο που ήταν παλιό στέκι καλλιτεχνών της Αθήνας, όπου σύχναζαν και οι δύο.
H καριέρα του Δήμου Μούτση
Το 1967 άρχισε ο Νίκος Γκάτσος να δίνει στίχους του στον Μούτση και έτσι έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Το πρώτο τραγούδι του Μούτση ήταν το «Βρέχει ο Θεός». Είχε γράψει πρώτα αυτός την μουσική και ρώτησε ευγενικά τον Γκάτσο αν ήθελε να βάλει τους στίχους, όπως και έγινε. Το τραγούδι αυτό το ερμήνευσε ο Σταμάτης Κόκοτας. Η συνεργασία Γκάτσου και Μούτση συνεχίστηκε με τραγούδια όπως «Μην μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα», «Πειραιώτισσα» με τον ίδιο ερμηνευτή, «Σ΄ έβλεπα στα μάτια» με την Βίκυ Μοσχολιού, αλλά και το 1969 με το «Αύριο πάλι» και με το «με ένα παράπονο» με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αλλά και με τον πρωτοεμφανιζόμενο Μανώλη Μητσιά (η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού ήταν από τον Μητσιά στην ταινία «Ένας μάγκας στα σαλόνια»).
Το 1970 ανέθεσε ο Μάνος Χατζιδάκις στο Μούτση, τη φροντίδα της ενορχηστρώσης και της μουσικής διευθύνσης των τραγουδιών του στον δίσκο «Επιστροφή». Όλα σε στίχους Νίκου Γκάτσου και με ερμηνευτές τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Δήμητρα Γαλάνη. Στον δίσκο αυτό συμπεριλήφθηκαν τα τραγούδια του Χατζιδάκι «Μίλησε μου», «Φιλντισένιο καραβάκι», «Η πίκρα σήμερα», με ενορχηστρώσεις του Μούτση. Την ίδια εποχή ο Μούτσης συνεχίζει να γράφει επιτυχίες όπως το «Αυτά τα χέρια» (στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου) και το «Στην Ελευσίνα μια φορά» (στίχοι Βασίλη Ανδρεόπουλου) με ερμηνεία απο τον Μητσιά.
Ύστερα από μία σειρά μεγάλων λαϊκών τραγουδιών, που έγραψε ο Μούτσης, ερμηνευμένων απο σπουδαίους παλαιούς και νέους τραγουδιστές και τα άλμπουμ «Κάποιο Καλοκαίρι» και «Ένα Χαμόγελο», φτάνει στο «Άγιος Φεβρουάριος», που ηχογραφήθηκε στα τέλη του 1971 και κυκλοφόρησε αρχές του 1972. Τους στίχους υπέγραφε ο Μάνος Ελευθερίου και ερμηνευτές ήταν οι Δημήτρης Μητροπάνος και Πετρή Σαλπέα. Ένα πολύ σημαντικό έργο που σφραγίζει όλη την πρώτη αυτή περίοδο, ανοίγοντας μάλιστα όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, καινούργιους δρόμους στην Ελληνική δισκογραφία. Στον δίσκο «Άγιος Φεβρουάριος» εκτός από το ομώνυμο τραγούδι υπήρχαν κι άλλα διαχρονικά - όπως αποδείχθηκε - τραγούδια όπως: «Κι αν φταίει κανείς», «Το σπίτι στην ανηφοριά», «Η σούστα πήγαινε μπροστά», «Άλλος για Χίο τράβηξε» και άλλα.
Το 1973 κυκλοφορούν οι «Στροφές», άλλη μια λαϊκή και συνάμα πολύ μελωδική δίσκογραφική δουλειά του Δήμου Μούτση. Με μόνη ερμηνεύτρια την Βίκυ Μοσχολιού και στίχους Πυθαγόρα, Λογοθέτη, Ελευθερίου, αλλά και Γκάτσου. Εκεί ακούγονται επιτυχίες όπως: «Αγκαλιά και πλάι πλάι», «Και γειά χαρά», «Μια βραδιά στη Λάρισα», «Εγώ είμ' εγώ» και το ατμοσφαιρικό «Στους μπαξέδες» που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Μάρκου Βαμβακάρη.
Το 1974 στη μεταπολίτευση, κυκλοφορεί το «Μαρτυρίες», που περιλάμβανε τα τραγούδια του Μούτση που είχε κόψει η λογοκρισία της χούντας σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, Γιάννη Λογοθέτη, Γιώργου Χρονά, Βαρβάρας Τσιμπούλη και του ίδιου του συνθέτη και τραγουδιστές το Μανώλη Μητσιά, τη Βασιλική Λαβίνα, σε μια από τις πρώτες δισκογραφικές της συμμετοχές και το Χρήστο Λεττονό.
Το 1975 κυκλοφορεί την «Τετραλογία», ένας πρωτοποριακός κύκλος μελοποιημένης ποίησης βασισμένος σε ποιήματα των Κ.Π. Καβάφη, Κώστα Καρυωτάκη, Γιώργου Σεφέρη και Γιάννη Ρίτσου, με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά, τον Χρήστο Λεττονό και με την πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδίστρια Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Ακολούθησε το 1976 η «Εργατική συμφωνία», μουσική από το θεατρικό έργο του Γιώργου Σκούρτη «Απεργία».
Το 1979 κυκλοφορεί το «Δρομολόγιο» πάνω σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και με την ερμηνεία του Μανώλη Μητσιά. Στο «Δρομολόγιο» θα ακούσουμε κομμάτια όπως «Σαν τον Τσε Γκεβάρα», «Μακρυνή της αγάπης ώρα», «Ελλάδα Ελλάδα», «Στ΄ Αγιον Όρος» κλπ.
Το 1981 κυκλοφόρησε το «Φράγμα» σε στίχους Κώστα Τριπολίτη. Με τραγούδια όπως: «Δε λες κουβέντα», «Delenda est (Ερηνούλα μου) », «Γράμμα από τη λεγεώνα των ξένων», «Νταλίκα» κλπ. Τα λαϊκά τραγούδια του δίσκου τραγουδήθηκαν από την μεγάλη ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλου με τον Δήμο Μούτση να τραγουδάει μόνο το ρεφρέν από το πασίγνωστο «Δε λες κουβέντα». Οι ηλεκτρικές μπαλάντες του δίσκου τραγουδήθηκαν από τον ίδιο τον συνθέτη. Στην ίδια δουλειά επίσης ο Δήμος Μούτσης τραγούδησε μαζί με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη το «Κουβεντούλες με τον Φρόιντ».
Το 1983 με το «Ενέχυρο» εγκαινιάζει την μοναχική πορεία. Το 1987 ακολουθεί το «Να!» που περιέχει και τα πολύ γνωστά του τραγούδια «Το όνειρο» και το «Μια φυσαρμόνικα που κλαίει». Το 1990 «Ταξιδιώτης του παντός» με τη Νανά Μούσχουρη, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος δίσκος που έγραψε για άλλο τραγουδιστή πλην του ιδίου. Το 1994 επέστρεψε με το «Για Πούλημα Λοιπόν!» πάλι με στίχους και ερμηνεία δική του.
Το 1999 ο Δήμος Μούτσης συνεργάστηκε ξανά με τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Δήμητρα Γαλάνη σε μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο στην οποία τραγούδησαν μαζί παλαιότερες και νεότερες επιτυχίες του μεγάλου δημιουργού. Μια πολυαναμενόμενη δουλειά του με ερμηνεύτρια τη Χαρούλα Αλεξίου δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ.
Όχι, μια όχι δυο, αλλά τρεισήμισι ολόκληρες ώρες διήρκησε η προβολή του ντοκιμαντέρ για τη ζωή του διάσημου τραγουδιστή και τραγουδοποιού Πολ Σάιμον (Paul Simon) με τίτλο «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.
«Μάλλον έχετε εξαντληθεί», είπε στο κοινό μετά το τέλος της προβολής ο Paul Simon σημειώνοντας ότι ο ίδιος δεν το έχει δει αλλά όπως υποσχέθηκε ο διάσημος τραγουδιστής και συνθέτης: «θα βρω το κουράγιο να το δω, χωρίς αμφιβολία».
Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ προέρχεται από από έναν στίχο του «The Sound of Silence» που κυκλοφόρησε ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός το 1964.
Αφηγείται το μοναδικό ταξίδι έξι δεκαετιών με τις αμέτρητες μουσικές επιτυχίες, από το «Sounds of Silence» μέχρι το συγκλονιστικό «Graceland», ξεκινώντας από το Κουίνς της Νέας Υόρκης όπου ο Paul Simon μεγάλωσε και την γνωριμία του σε ηλικία 11 χρονών με τον Αρτ Γκαρφάνκελ (Art Garfunkel). Σύμφωνα με το ΑP, την σκηνοθεσία υπογράφει o βραβευμένος με Όσκαρ Άλεξ Γκίμπνι (Alex Gibney).
Τον περασμένο Μάιο ο Σάιμον έκανε γνωστό ότι έχασε μεγάλο μέρος της ακοής του. «Δεν το έχω αποδεχτεί εντελώς, αλλά αρχίζω να το συνειδητοποιώ», είπε χαρακτηριστικά σε ερώτηση του κοινού ενώ παραδέχτηκε ότι εξακολουθεί να γράφει μουσική με την έμπνευση να έρχεται το βράδυ.
«Ονειρεύτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να γράψω ένα τραγούδι με τον τίτλο «It’s What’s His Name» κατέληξε.
Σε ηλικία 80 ετών πέθανε ο Robbie Robertson, κιθαρίστας και συνθέτης του καναδικο-αμερικανικού συγκροτήματος "The Band".
Σε δήλωση που εξέδωσε o μάνατζέρ του αναφέρει πως ο Robbie Robertson πέθανε την Τετάρτη (09/08), περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του, ύστερα από μακρά ασθένεια.
Η δόξα για το συγκρότημα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν ασκούσαν μεγάλη επιρροή και αποτέλεσαν το θέμα του "The Last Waltz", μιας ταινίας του Martin Scorsese για την αποχαιρετιστήρια συναυλία τους.
Ο Robbie Robertson έγραψε μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια τους, μεταξύ αυτών το "The Weight" και "The Night They Drove Old Dixie Down".
Ο Robertson, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν "Jaime Royal Robertson", γεννήθηκε στο Τορόντο το 1943. Σε ηλικία 16 ετών έφυγε από το σπίτι του για να ακολουθήσει καριέρα στη μουσική.
Οι "The Band", όπως γράφει το BBC, είχαν γίνει γνωστοί ως το συγκρότημα που συνόδευε τον Bob Dylan σε περιοδεία του, πριν από την επιτυχία του άλμπουμ τους "Music From Big Pink" το 1968.
Κυκλοφόρησαν μια σειρά από αναγνωρισμένα άλμπουμ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και το 1976 έδωσαν την τελευταία τους συναυλία, αλλά επανενώθηκαν αργότερα -χωρίς τον Robertson- για μία σειρά από περιοδείες μεταξύ 1980 και 1990.
Ο καλλιτέχνης, που ήταν μέλος της Yellow Magic Orchestra (YMO) και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τη μουσική για την ταινία “The Last Emperor“, πέθανε στις 28 Μαρτίου.
Γεννήθηκε στο Τόκιο. Σπούδασε σύνθεση στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο, συνέχισε στο ίδιο μεταπτυχιακό και άρχισε να εργάζεται ως μουσικός. Σχημάτισε την YMO με τους Haruomi Hosono και Yukihiro Takahashi το 1978. Η καινοτόμος μουσική που χρησιμοποιεί πλήρως τα συνθεσάιζερ ονομάζεται techno pop και έχει δημιουργήσει αίσθηση στην Ιαπωνία και έχει σημειώσει επιτυχία, όπως εμφανίσεις στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Σακαμότο εμφανίστηκε ως ηθοποιός στην ταινία του 1983 “Merry Christmas on the Battlefield” σε σκηνοθεσία Ναγκίσα Όσιμα και ήταν υπεύθυνος για τη μουσική. Το θεματικό τραγούδι που συνέθεσε εξακολουθεί να αγαπιέται σε όλο τον κόσμο. Το 1987 εμφανίστηκε στην ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» και ήταν υπεύθυνος για τη μουσική. Κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής, Χρυσή Σφαίρα και Βραβείο Γκράμι.
Ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της ποπ μουσικής, ο Burt Bacharach, πέθανε σε ηλικία 94 ετών.
Έγραψε διαχρονικές επιτυχίες όπως τα “I Say A Little Prayer”, “Walk On By” και “What The World Needs Now Is Love”.
Ο Bacharach πέθανε την Τετάρτη στο σπίτι του στο Λος Άντζελες από φυσικά αίτια, δήλωσε η εκπρόσωπός του Tina Brausam.
O Burt Bacharach το 2016/Ap Photos
Μαζί με τον στιχουργό Hal David, έγραψε επίσης πολλά κινηματογραφικά θέματα, όπως το What's New, Pussycat, Alfie και το The Look Of Love, μια μεγάλη επιτυχία για τον Dusty Springfield.
Γνωστός για τις αέρινες μελωδίες του και τις πλούσιες ορχηστρικές ενορχηστρώσεις του, ο Bacharach ήταν ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς του 20ού αιώνα.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, σημείωσε 73 Top 40 επιτυχίες στις ΗΠΑ και 52 στο Ηνωμένο Βασίλειο, συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες όπως η Dionne Warwick, ο Frank Sinatra, οι Beatles, η Barbara Streisand, ο Tom Jones, η Aretha Franklin και ο Elvis Costello.
Η μουσική του Bacharach άγγιξε πολλά είδη, από την cool jazz και το rhythm and blues, μέχρι την bossa nova και την παραδοσιακή pop - αλλά είχαν ένα κοινό: μπορούσες να τα αναγνωρίσεις μέσα σε μερικές νότες.
Ήταν ένα στυλ εμπνευσμένο από τον δάσκαλό του, τον Γάλλο μουσικό της τζαζ Darius Milhaud.
«Η παρατήρησή του ήταν: Ποτέ μην ντρέπεσαι για κάτι που είναι μελωδικό, θα μπορούσε κανείς να σφυρίξει», θυμάται ο Bacharach, ο οποίος είχε γνωρίσει τον συνθέτη κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Μουσική Ακαδημία της Δύσης της Καλιφόρνιας τη δεκαετία του 1940.
Ποιος ήταν ο Μπερτ Μπάκαρα
Ο Burt Freeman Bacharach ήταν Αμερικανός συνθέτης, τραγουδοποιός, παραγωγός δίσκων και πιανίστας που είχε συνθέτει εκατοντάδες ποπ τραγούδια από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τη δεκαετία του 1980, πολλά από τα οποία σε συνεργασία με τον στιχουργό Χαλ Ντέιβιντ. Βραβευμένα με έξι βραβεία Grammy και με τρία Όσκαρ, τα τραγούδια του Μπάκαρα έχουν ηχογραφηθεί από περισσότερους από 1.000 διαφορετικούς καλλιτέχνες. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες ποπ μουσικής του 20ού αιώνα.
Η μουσική του Bacharach χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστες συγχορδίες, επηρεασμένες από τις σπουδές του στην αρμονία της τζαζ και από ασυνήθιστες επιλογές οργάνων για μικρές ορχήστρες. Οι περισσότερες από τις επιτυχίες του Bacharach και του Ντέιβιντ γράφτηκαν ειδικά για και εκτελέστηκαν από την Ντιόν Γουόργουικ, αλλά και άλλους καλλιτέχνες. Μετά την αρχική επιτυχία αυτών των συνεργασιών, ο Bacharach συνέχισε να γράφει επιτυχίες για τους Τζιν Πίντεϊ, Σίλια Μπλακ, Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, Τζάκι Ντε Σάνον, Τομ Τζόουνς, Χερμπ Άλμπερτ, μεταξύ πολλών άλλων καλλιτεχνών.
Πολλά τραγούδια που συνέγραψε έχουν βρεθεί στην κορυφή του Billboard Hot 100 όπως τα «This Guy's in Love with You» (1968), «Raindrops Keep Fallin' on My Head» (1969), «(They Long to Be) Close to You» (1970), «The Arthur's Theme (Best That You Can Do)» (1981) και «That's What Friends Are For» (1986).
Σημαντική φιγούρα του easy listening, ο Bacharach είδε πολλά τραγούδια του να γίνονται σάουντρακ σημαντικών ταινιών μεγάλου μήκους. Το 2015, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τους Bacharach και Ντέιβιντ στο νούμερο 32 του καταλόγου τους με τους 100 καλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών. Το 2012, το ντουέτο έλαβε το Βραβείο Gershwin της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στην κατηγορία Ποπ Τραγούδι.
Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση, ο συνθέτης γλίστρησε από ένα επίπεδο του σπιτιού στο άλλο και χτύπησε στο κεφάλι.
Το ερχόμενο Σάββατο η κηδεία
Το Σάββατο 7 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η πολιτική κηδεία του μουσικοσυνθέτη Νότη Μαυρουδή ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα το βράδυ της 3ης Ιανουαρίου 2023 στο σπίτι του στην Κουκουράβα Πηλίου, όταν έπεσε από ύψος τριών μέτρων.
Σύμφωνα με ανάρτηση του γιου του Χάρη στα κοινωνικά δίκτυα η πολιτική κηδεία θα γίνει στο κοιμητήριο Χαλανδρίου στις 10:30 το πρωί και θα ακολουθήσει αποτέφρωση στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας στις 13:00.
Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να συγκεντρωθούν χρήματα προκειμένου να αγοραστούν μουσικά όργανα για τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Δήμου Χαλανδρίου.
Πέθανε σε ηλικία 77 ετών ο Νότης Μαυρουδής, βραβευμένος συνθέτης και κιθαρίστας με περισσότερο από μισό αιώνα αδιάλειπτης παρουσίας στην ελληνική μουσική. Ο καλλιτέχνης τραυματίστηκε θανάσιμα το βράδυ της 3ης Ιανουαρίου 2023 στο σπίτι του στην Κουκουράβα Πηλίου, όταν έπεσε από ύψος τριών μέτρων.
«Αν κάτι χαρακτήριζε τον πατέρα μας Νότη Μαυρουδή ως άνθρωπο, ήταν η καλοσύνη του, το ήθος και η σεμνότητά του. Με τον ίδιο σεμνό τρόπο σας ανακοινώνουμε τον ξαφνικό θάνατό του. Η πολιτική κηδεία του θα γίνει στο Χαλάνδρι τις επόμενες ημέρες. Η γυναίκα του Βάσω, τα παιδιά του Ροδή και Χάρης και τα εγγόνια του Ιάσονας, Αριάδνη, Έλλη και Οδυσσέας», έγραψε στο Facebook ο γιος του Χάρης Μαυρουδής.
Πώς συνέβη το μοιραίο περιστατικό
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 77χρονος μουσικός έβαλε ένα ξύλο στα κάγκελα της αυλής του σπιτιού του και πάτησε πάνω, ίσως για να διορθώσει κάτι, αλλά είτε έχασε την ισορροπία του είτε ζαλίστηκε και έπεσε στο κενό.
Τον Νότη Μαυρουδή είδε πρώτο η γυναίκα του, η οποία ήταν και αυτή που κάλεσε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στην Κουκουράβα, όπου ήταν το σπίτι του μουσικού στο Πήλιο αλλά οι διασώστες που έφτασαν στο σημείο δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι καθώς είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή.
Η σορός του μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου, όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό του.
Ποιος ήταν ο Νότης Μαυρουδής
Ο Νότης Μαυρουδής γεννήθηκε το 1945. Τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στη φυλακή δίπλα στη μητέρα του, που ήταν πολιτική κρατούμενη. Το 1958 ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Δημήτρη Φάμπα και πήρε το δίπλωμα το 1969 με 'Αριστα. Το 1970 εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, όπου του ανατέθηκε η έδρα κλασικής κιθάρας στη Scuola Ciciva di Milano, στην οποία δίδαξε έως το 1975. Το 1970 επίσης παρακολούθησε τα μαθήματα της Ακαδημίας Santiago de Compostella στην Ισπανία με τον Jose Tomas. Το 1975 εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα και από αυτή τη χρονιά δίδαξε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο. Ως συνθέτης και σολίστ έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ σε πολλές χώρες (Ελλάδα, Ιταλία, Φινλανδία, Ελβετία, Γερμανία, Ουγγαρία, Αυστρία, Κούβα). Ως καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο Αθήνας είχε μαθητές αρκετούς δημοφιλείς καλλιτέχνες, όπως οι Μανώλης Ανδρουλιδάκης, Σωκράτης Μάλαμας, Παναγιώτης Μάργαρης, Γιώργος Μελάς, Λάμπρος Ντούσικος, Δημήτρης Σωτηρόπουλος κ.ά.
Το 1965 τιμήθηκε με το ‘Α βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, το 1969 με το ‘Α βραβείο στο διεθνή διαγωνισμό κιθάρας στο Μιλάνο, ενώ το 1990 βραβεύεται δικό του τραγούδι στον διεθνή διαγωνισμό παιδικού τραγουδιού στη Λισσαβόνα. Την ίδια χρονιά η Πρεσβεία της Βραζιλίας στην Ελλάδα του απένειμε το βραβείο «Heitor Villa-Lobbos» για την προσφορά του στη διάδοση του έργου του Βραζιλιάνου συνθέτη στην Ελλάδα. Από το 1983 έως το 1987 εκδίδει και διευθύνει το μοναδικό περιοδικό κιθάρας, το Tar, και οργάνωσε σημαντικές συναυλίες σε παγκόσμια δημοφιλείς κιθαριστές. Η πλούσια δισκογραφία του (25 προσωπικοί δίσκοι) περιλαμβάνει έργα για κλασική κιθάρα και συνθέσεις του με δημοφιλείς τραγουδιστές. Από το 2000 ξεκίνησε (με τον συνεργάτη του, Παναγιώτη Μάργαρη) τη δισκογραφική σειρά σε μορφή κιθαριστικού ντουέτου «Café de l' art», διασκευάζοντας και ηχογραφώντας διάφορα μουσικά είδη και εποχές, φτάνοντας τους έξη δίσκους. Το 2005 και 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο «Αρίων» για τους δίσκους Cafe de l' art - Cinema και Cafe de l' art - Τσιτσάνης - Βαμβακάρης. Από το 2002 ως το 2006 ίδρυσε και υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής του δισκογραφικού Label "Corifeo" της εταιρίας "Eros music" που διακρίθηκε για τις εξαιρετικές εναλλακτικές εκδόσεις σε πολυποίκιλους μουσικούς δρόμους.
Τον Φεβρουάριο του 2008 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με κείμενα περί μουσικής και πολιτισμού, με τίτλο «Ηχολογήματα» (εκδ. Νεφέλη). Από τον Οκτώβριο του 2006 επαναλειτούργησε, υπό τη διεύθυνσή του, το περιοδικό TaR σε διαδικτυακή μορφή, στην ιστοσελίδα http://www.tar.gr, καθώς και το ραδιόφωνο του TaR το οποίο βρίσκεται στην διεύθυνση: http://www.tar-radio.com . Ο Νότης Μαυρουδής μπήκε στη δισκογραφία το 1964 με τα τραγούδια «'Ακρη δεν έχει ο ουρανός» και «Τα γιορτινά σου φόρεσε», σε στίχους του Γιάννη Κακουλίδη με ερμηνευτή τον Γιώργο Ζωγράφο. Το 1966 έγραψε μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1968 μελοποίησε το έργο του Οδυσσέα Ελύτη "'Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας" και το 1976 κυκλοφορεί ο δίσκος "Ζωγραφιές απ' τον Θεόφιλο" σε στίχους του 'Ακου Δασκαλόπουλου, εμπνευσμένους από τις ζωγραφιές του Θεόφιλου. Το 1977, μελοποιεί ποιήματα του Μάνου Χατζιδάκι στον δίσκο "Παιδί της Γης" και το 1985 κυκλοφορεί ο δίσκος "Έρως ανίκατε μάχαν" σε ποίηση του Ηλία Πετρόπουλου. Από το 1990 έγραψε τραγούδια για Παιδική Χορωδία και συνεργάστηκε με την Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου.
Ακούστε το τραγούδι:
Ο Νότης Μαυρουδής είχε συνεργαστεί με σπουδαίους ποιητές όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Κακουλίδης, ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο 'Ακος Δασκαλόπουλος, Μάνο Χατζιδάκι, και τραγουδιστές όπως Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Γιώργο Ζωγράφο, Αρλέτα, Πόπη Αστεριάδη, Ελένη Βιτάλη, Γιώργο Μουφλουζέλη, Γιάννη Σαμσιάρη, Νένα Βενετσάνου, Πέτρο Πανδή, Κώστα Θωμαΐδη, Σταμάτη Κραουνάκη, Τάνια Τσανακλίδου, Μανώλη Μητσιά, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία, Παντελή Θαλασσινό, Έλλη Πασπαλά, Αναστασία Μουτσάτσου κ.ά. Ως ερμηνευτή τον συναντάμε σε ένα μόνο τραγούδι, στο «Πόλη Κωνσταντινούπολη» από τον δίσκο "Εάλω η Πόλις", όπου οι συνθέτες ερμηνεύουν τα τραγούδια τους, καθώς επίσης και με δεύτερες φωνές σε πέντε τραγούδια στον δίσκο "Μικρές νυχτερινές μουσικές".
Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν από έναν περίπου μήνα, σε συναυλία του, αστειευόμενος, ανέφερε ότι οι περισσότεροι συνάδελφοί του έχουν φύγει από τη ζωή.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση αποχαιρετούν τον Νότη Μαυρουδή
ΣΥΡΙΖΑ: Το έργο του Νότη Μαυρουδή αποτελεί ακριβή παρακαταθήκη για τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό
«Από εχθές το βράδυ όλη η Ελλάδα θρηνεί για την ξαφνική απώλεια του Νότη Μαυρουδή, κορυφαίου συνθέτη και σολίστ της κλασικής κιθάρας», σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, στη συλλυπητήρια ανακοίνωση του, τονίζοντας ότι «ο Νότης Μαυρουδής υπήρξε μία εκ των σημαντικότερων καλλιτεχνικών φυσιογνωμιών στη χώρα μας τα τελευταία 60 χρόνια».
Ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι ο Νότης Μαυρουδής «σφράγισε το ελληνικό τραγούδι με τις πάνω από 200 συνθέσεις του, ενώ έγινε γνωστός διεθνώς με τα δεκάδες ρεσιτάλ που έδωσε ανά τον κόσμο. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές και στιχουργούς, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Άκος Δασκαλόπουλος και ο Ηλίας Κατσούλης, ενώ μελοποίησε ακόμα ποίηση του Μάνου Χατζιδάκι και του Γιάννη Κακουλίδη.
Για το έργο του βραβεύτηκε σε διεθνή φεστιβάλ και παράλληλα δίδαξε κλασική κιθάρα στη Scuola Ciciva di Milano και στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Ακόμα τιμήθηκε από την πρεσβεία της Βραζιλίας με το βραβείο Heitor Villa-Lobos, για τη διάδοση του έργου του μεγάλου Βραζιλιάνου μουσικού».
Προσθέτει δε ότι «ως πολίτης ήταν διαρκώς ανήσυχος για τις πολιτικές εξελίξεις με συχνότατη παρέμβαση στον δημόσιο διάλογο, είτε με τακτική αρθρογραφία του σε διάφορες εφημερίδες, είτε μέσω του διαδικτύου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει επιπλέον ότι τα τραγούδια του Νότη Μαυρουδή «με την ξεχωριστή και γνώριμη ευαισθησία που διαπνέονταν, καθώς και οι ερμηνείες του στην κλασική κιθάρα αποτελούν ακριβή παρακαταθήκη για τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό».
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράζει συλλυπητήρια
Εκφράζουμε συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μουσικούς του εκλιπόντος.
ΚΚΕ: Με θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη και κιθαρίστα Νότη Μαυρουδή
«Με θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε τον σπουδαίο μουσικοσυνθέτη και κιθαρίστα Νότη Μαυρουδή, που βρήκε τραγικό θάνατο το βράδυ της Τρίτης», αναφέρει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του.
«Ο Νότης Μαυρουδής ανήκε στους πρωτοπόρους του "Νέου Κύματος". Με δημιουργικά κριτική στάση απέναντι σε κάθε είδους "τυποποίηση" και στηρίζοντας όλη τη δημιουργία του στην κλασσική κιθάρα, χάραξε τον δικό του ξεχωριστό δρόμο στη μουσική.
Οι μελωδίες του εκφράζουν τον λυρισμό και τις αναζητήσεις της γενιάς του σε μια εποχή ανατάσεων και ηττών, αλλά με την ελπίδα για ένα πιο φωτεινό κόσμο να μην χάνεται ποτέ.
Μαθητής του μεγάλου Δημήτρη Φάμπα, σφράγισε την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής ως βιρτουόζος και δάσκαλος της κλασσικής κιθάρας, με διεθνή παρουσία, αλλά και ως συνθέτης μέσα από την εξαιρετική μελοποίηση σπουδαίων ποιητών και τη συνεργασία του με μεγάλους ερμηνευτές.
Ο Νότης Μαυρουδής, παιδί εργατικής οικογένειας, έμεινε τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του στις Φυλακές Αβέρωφ, καθώς η μητέρα του ήταν πολιτική κρατούμενη.
Αναπόσπαστη πλευρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Νότη Μαυρουδή υπήρξε η ειλικρινής ανησυχία του για το μέλλον της πνευματικής δημιουργίας, του πολιτισμού και ιδιαίτερα των παιδιών, της νέας γενιάς. Το υψηλής καλλιτεχνικής αξίας μουσικό έργο του είναι η δική του απάντηση-παρακαταθήκη στα μεγάλα ερωτήματα κάθε ανθρώπου που ανησυχεί και προβληματίζεται», επισημαίνει η ανακοίνωση του κόμματος.
Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Δ. Μάντζος για την απώλεια του Ν. Μαυρουδή: Σπάνια η διαδρομή που διέγραψε
«Η αιφνίδια και πρόωρη απώλεια του Νότη Μαυρουδή προκαλεί θλίψη και συγκίνηση», σημειώνει σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, Δημήτρης Μάντζος.Και προσθέτει: «Ένας σπουδαίος συνθέτης δεν είναι πια κοντά μας. Από τις Φυλακές Αβέρωφ, όπου γεννήθηκε, ως τη διεθνή καταξίωση και τη διδασκαλία της τέχνης, διέγραψε με σπάνια διαδρομή, με σκληρή δουλειά και αστείρευτη έμπνευση. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του».
Στην φωτογραφία ο Νότης Μαυρουδής στα στούντιο της Ertopen!
Ο Ιάπωνας μουσικοσυνθέτης Ριουίτσι Σακαμότο, που βρίσκεται πλέον στα τελευταία στάδια του καρκίνου, αποχαιρετά το κοινό του με μια διαδικτυακή συναυλία και εμείς υποκλινόμαστε στο ταλέντο και την αξιοπρέπειά του.
Αν αναζητήσεις το site του Ιάπωνα συνθέτη Ριουίτσι Σακαμότο σε υποδέχεται μια επιστολή. Με αυτήν ο συνθέτης ηλεκτρονικής (και όχι μόνο) μουσικής, που στους περισσότερους είναι γνωστός για το Όσκαρ που κέρδισε για τη μουσική της ταινίας «Ο τελευταίος Αυτοκράτορας», ενημερώνει το κοινό ότι πάσχει από καρκίνο και ότι παρά τη θεραπεία που ακολούθησε, η νόσος έκανε μετάσταση στο έντερο.
Εξηγεί ότι δεν μπορεί να ταξιδεύει πλέον εύκολα, ζητάει εκ των προτέρων συγγνώμη για την αναστάτωση που μπορεί να προκληθεί στο πρόγραμμα των συναυλιών του και υπόσχεται ότι θα συνεχίσει να δουλεύει με όλες του τις δυνάμεις. Λίγες αράδες γεμάτες αξιοπρέπεια και ευγένεια. Όλα αυτά τον Ιανουάριο του 2021, εν μέσω πανδημίας.
Ζώντας και δημιουργώντας με καρκίνο
Τον Ιούνιο του 2022, σε άλλο διαδικτυακό σημείωμά του, ο Σακαμότο ενημέρωσε ότι η εξέλιξη της νόσου υπήρξε ραγδαία –έγινε μετάσταση και στους πνεύμονες– και πλέον ζει με καρκίνο 4ου σταδίου.
Το σημείωμα εντασσόταν σε μια σειρά με τίτλο «How Many More Times Will I See the Full Moon?» (Πόσες φορές ακόμα θα δω την πανσέληνο;) που καλύπτει κυρίως τις μουσικές του δραστηριότητες από το 2009 και τις απόψεις του για τη ζωή και τον θάνατο.
Σε μία ακόμα δήλωσή του σχετικά με την κυκλοφορία της σειράς είχε δηλώσει: «Εφόσον έχω φτάσει τόσο μακριά στη ζωή μου, ελπίζω να καταφέρω να κάνω μουσική μέχρι την τελευταία μου στιγμή, όπως ο Μπαχ και ο Ντεμπισί, που λατρεύω».
Η τελευταία συναυλία
Τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022, στα 70 του χρόνια, ο Σακαμότο έριξε αυλαία με μια διαδικτυακή συναυλία. «Οι δυνάμεις μου με έχουν αφήσει. Οπότε μια κανονική συναυλία διάρκειας περίπου 1 ώρας – 90 λεπτών θα ήταν πολύ δύσκολη. Έτσι λοιπόν, ηχογράφησα τη διαδικτυακή αυτή συναυλία, κομμάτι προς κομμάτι, και την επεξεργάστηκα ώστε να μπορέσει να παρουσιαστεί ως κανονική συναυλία, η οποία –πιστεύω ότι– μπορεί να είναι απολαυστική με τον συνηθισμένο τρόπο. Απολαύστε την!» έγραψε.
Αποτελούμενη από 13 συνθέσεις, που ο Σακαμότο ερμήνευσε σόλο στο πιάνο, η συναυλία μεταδόθηκε 4 φορές, από το μεσημέρι της Κυριακής μέχρι το πρωί της Δευτέρας που μας πέρασε, σε περισσότερες από 24 χώρες σε όλον τον κόσμο. Και ήταν αυτός ένας τρόπος να αποχαιρετήσει το κοινό που τον αγάπησε. Με τη μουσική που εκείνος αγάπησε και υπηρετεί μέχρι το τέλος.
Στο βίντεο ο Ριουίτσι Σακαμότο ερμηνεύει στο πιάνο τη σύνθεσή του για την ταινία «Merry Christmas, Mr. Lawrence»
Το μουσικό του αντίο, αλλά και όλη η στάση του, χωρίς μελοδραματισμούς και χρήση λέξεων όπως «μάχη», «νίκη» και «εχθρός», μας εμπνέουν και παραμένουν συνώνυμα ενός σπουδαίου καλλιτέχνη.
Στα 85 του χρόνια πέθανε ο Angelo Badalamenti, ο διάσημος συνθέτης που «έντυσε» μουσικά έργα του Ντέιβιντ Λιντς, όπως το Blue Velvet, το Twin Peaks και το Mulholland Drive.
Ο Badalamenti πέθανε την Κυριακή από φυσικά αίτια, έχοντας δίπλα την οικογένειά του στο σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ, όπως δήλωσε η ανιψιά του στο Hollywood Reporter.
Ο μουσικός είχε συνεργαστεί με τους Nina Simone, David Bowie, Paul McCartney, Shirley Bassey, Marianne Faithfull, Liza Minnelli, Pet Shop Boys και LL Cool J κατά τη διάρκεια της ποικίλης καριέρας του, ενώ συνέθεσε τους τίτλους για το Inside the Actors Studio και τη μουσική για την λαμπαδηδρομία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Στο Blue Velvet του 1986, την πρώτη του συνεργασία με τον Λιντς, τον έφεραν ως δάσκαλο φωνητικής για την Isabella Rossellini. Ο Λιντς του ζήτησε να γράψει μια μελωδία για τη μουσική επένδυση, λέγοντάς του «άφησέ την να επιπλέει σαν τις παλίρροιες του ωκεανού, κάνε την να συλλέγει χώρο και χρόνο, διαχρονική και ατελείωτη», το οποίο έγινε το τραγούδι Mysteries of Love, που ερμήνευσε η Julee Cruise.
Τελικά ο Λιντς του ανέθεσε να γράψει τη μουσική της ταινίας, ζητώντας από τον Badalamenti να είναι «σαν τον Σοστακόβιτς, να είναι πολύ ρωσικό, αλλά να το κάνεις το πιο όμορφο πράγμα, σκοτεινό και λίγο τρομακτικό».
Ο Badalamenti έγραψε τη μουσική για το μεγαλύτερο μέρος του Twin Peaks χωρίς να έχει δει κανένα από τα πλάνα.
Το 2018, ο Badalamenti θυμήθηκε ότι έγραψε το θέμα της Laura Palmer μαζί με τον Λιντς: «Ο Ντέιβιντ ήρθε στο μικρό μου γραφείο απέναντι από το Carnegie Hall και είπε: "Έχω αυτή την ιδέα για μια σειρά, το "Northwest Passage" ... κάθισε δίπλα μου στο πληκτρολόγιο και είπε: "Δεν έχω γυρίσει τίποτα, αλλά είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα σκοτεινό δάσος με μια κουκουβάγια στο βάθος και ένα σύννεφο πάνω από το φεγγάρι και τα πλατάνια να φυσάνε πολύ απαλά" ... είπε: "Ένα όμορφο προβληματισμένο κορίτσι βγαίνει από το δάσος, περπατώντας προς την κάμερα ..." Έπαιξα τους ήχους που μου εμπνεύστηκε.
Βίντεο: Ο Angelo Badalamenti εξηγεί πώς έγραψε για τη Laura Palmer
«Οι νότες απλά βγήκαν. Ο Ντέιβιντ έμεινε άναυδος, όπως κι εγώ. Ανατρίχιασε και δάκρυσε: "Βλέπω το Twin Peaks. Το κατάλαβα.' Είπα, 'Θα πάω σπίτι και θα το δουλέψω'. "Να το δουλέψω; Μην αλλάξεις ούτε μια νότα". Και φυσικά δεν το έκανα ποτέ"».
Βίντεο: Η σύνθεση του για το Twin Peaks
Ο Badalamenti έλαβε ένα βραβείο Grammy και τρεις υποψηφιότητες για Emmy για τη δουλειά του στο Twin Peaks, ενώ το soundtrack έγινε χρυσό σε 25 χώρες.
