Σε σημερινή του ομιλία σε εκδήλωση της ΛΑΕ στο Ναύπλιο ο Αλέκος Αλαβάνος ανάφερε και τα εξής:

Είναι πιστεύω μοναδική η ευκαιρία για τη συνεργασία των ριζοσπαστικών δυνάμεων που προτείνουν ένα εναλλακτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης έξω από τα πλαίσια της τρόικα. Για τρεις κυρίως παράγοντες.


Πρώτο, γιατί ποτέ ως τώρα δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο σήμερα η πολύπλευρη κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά, και του ευρώ ειδικότερα, και η απαξίωσή της στη συνείδηση της κοινής γνώμης.Brexit, όξυνση της κρίσης στην Ιταλία και Πορτογαλία, μεταναστευτικό αδιέξοδο, μαζική ανασφάλεια, δημόσια περιφρόνηση από τον μέχρι τώρα ιερό σύμμαχο, τις ΗΠΑ του Τραμπ, απογοήτευση της μεσαίας τάξης, ακραία οργή των φτωχών και των ανέργων.

Δεύτερο, ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη η αμφισβήτηση του ευρώ, όσο σήμερα, περιλαμβάνοντας πλατύτατα στρώματα του πληθυσμού. Το θέμα του νομίσματος της Ελλάδας έχει γίνει το κύριο θέμα πολιτικής συζήτησης – κι όχι μόνο εντός συνόρων. Ποτέ, τα δύο ρεύματα υπέρ ή κατά του ευρώ, δεν ήταν τόσο κοντά.

Τρίτο, μόνο σε δύο περιπτώσεις το ενδεχόμενο της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ και τα καταστροφικά σχέδια της τρόικα ήταν τόσο στην επικαιρότητα στους διεθνείς αναλυτές και στον διεθνή τύπο, όσο σήμερα. Την εποχή των πλατειών και την εποχή του άτυχου δημοψηφίσματος. Χάθηκαν αυτές οι δύο, ας μη χαθεί και η τρίτη.

Υπάρχουν από ορισμένους ενστάσεις σε σχέση με τη συνεργασία. Είναι τρεις κυρίως.

Πρώτη, ότι κάποιες δυνάμεις, όπως το Σχέδιο Β, θέτουν θέμα ευρώ, αλλά όχι άμεσα και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δυνάμεις αυτές όχι μόνο δεν θέτουν ούτε θέμα παραμονής στην Ε.Ε., αλλά σαφώς προειδοποιούν ότι θα έρθουμε σε σύγκρουση μαζί της, και πιστεύουν ότι τότε θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Αν η συνεργασία περιορισθεί μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν την άμεση αποχώρηση από την Ε.Ε., θα υπάρξουν πάλι κάποιοι που θα θέλουν άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, κι αν γίνει στη βάση και του ΝΑΤΟ, κάποιοι θα θέλουν άμεση αποχώρηση κι από τον ΟΟΣΑ, κι αν γίνει στη βάση και του ΟΟΣΑ κάποιοι θα θέλουν κι από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Και ούτω καθεξής. Δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα πάντα βρίσκονται.

Δεύτερη, η ενδελεχής εξέταση του ποινικού μητρώου και του ιατρικού φακέλου κάθε κόμματος και οργάνωσης. Σωστή ίσως, αλλά μόνο στις κρίσιμες επιλογές, γιατί ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλλέτω. Και για να είμαστε συγκεκριμένοι όσοι ήταν στον ΣΎΡΙΖΑ κι αποχώρησαν μετά την ακύρωση του δημοψηφίσματος και πριν το τρίτο μνημόνιο, δοκιμάσθηκαν και μάλιστα δοκιμάσθηκαν στην πυρά. Από εκεί και πέρα ο καθένας ας επιλέξει αν προτιμά να στρατολογήσει πέντε άτομα για αφισοκολλήσεις από κάποιον ανταγωνιστή του ή αν θέλει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός μετώπου εκατοντάδων χιλιάδων.

Τρίτη, η φιλοδοξία κάποιων σχημάτων να εκλεγούν από μόνα τους στη Βουλή. Κι εδώ είναι θέμα επιλογής. Αν προτιμάς να διακινδυνεύσεις κι αν είσαι τυχερός να έχεις δέκα «δικούς» σου βουλευτές στη Βουλή ή να πρωταγωνιστήσεις στη δημιουργία μιας ισχυρότατης κοινοβουλευτικής μετωπικής παρουσίας που θα είναι το αντίπαλο δέος, δέος πραγματικό, στο μνημονιακό διασπασμένο στρατόπεδο. Το μάθημα δόθηκε με την ΛΑΕ και την κατάρτιση των συνδυασμών της στις τελευταίες εκλογές, κι ήταν πικρό για όλους.

Υπάρχουν όμως και τρείς λόγοι που δεν σηκώνει πια ούτε μέρα ούτε νύχτα καθυστέρησης. Μπροστά μας είναι η τελευταία ευκαιρία.

Πρώτος, η μαζική επίθεση των μαζικών μέσων ενημέρωσης, ολομέτωπη, συντονισμένη και ακραία, ενάντια στην άποψη του εθνικού νομίσματος. Κι όχι μόνο αυτών, αλλά και των κομμάτων και βουλευτών του συστήματος από ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, και φορέων όπως ο ΣΕΒ. Κοινός παρονομαστής, η αναζωπύρωση του φόβου σε μια κοινωνία που αρχίζει να αναρρώνει  από τα τραύματα της εμπειρίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ του δημοψηφίσματος. Θέλουν να πνίξουν το μωρό, ένα παλλαϊκό αίσθημα που γεννιέται τις μέρες αυτές, μέσα στην κούνια του. Απέναντί τους δεν αρκούν μεμονωμένες φωνές, απαιτείται μια κοινή και ενωμένη αντίσταση.

Δεύτερος, η μεταστροφή της ακροδεξιάς, οσμιζόμενης την μεταστροφή της κοινωνίας, προς θέσεις υπέρ του εθνικού νομίσματος. Επιχειρεί να εισάγει τον δημαγωγικό ρατσιστικό λόγο της Λεπέν, στολισμένο με αντικαπιταλιστικές κορώνες για το νόμισμα, και στη χώρα μας. Το ισχυρότερο μέσο να κλείσει αυτός ο επικίνδυνος δρόμος είναι η ταχύτατη συγκρότηση ενός προοδευτικού λαϊκού μετώπου. Το λάθος του κενού που αφήνει η αριστερά, για να παρελάσουν οι φασίστες και το συγγενολόι τους, που έχει συμβεί στην Γαλλία, στην Βρετανία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στην Ολλανδία, ας μην επαναληφθεί και στην Ελλάδα.

Τρίτος, αυτή η σημερινή φουσκοθαλασσιά της κοινωνίας κατά της τρόικα και του ευρώ, ας μην εξαντληθεί, ας γίνει μια θαλασσοταραχή που θα συντρίψει όλα τα εμπόδια, για να δώσει τη θέση της σε μια γαλήνη για την επιβίωση και την ανασυγκρότηση του τόπου. Ο λαός χρειάζεται κατεπειγόντως μια υπεύθυνη, αξιόμαχη, ισχυρή, αποφασισμένη δύναμη, που θα τον στηρίξει, θα συμβάλλει ώστε να γίνει πεποίθηση αυτό που είναι στους περισσότερους ακόμη αμφιβολία, προβληματισμός, δισταγμός, αναζήτηση, και να μην εξατμισθεί. Οι διεσπαρμένες σήμερα αριστερές οργανώσεις, με τη συνεργασία στη βάση της διαφορετικότητας, να γίνουν αύριο, όχι μεθαύριο, ο άθραυστος πυρήνας ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου. Οι βραχονησίδες να γίνουν Αρχιπέλαγος.

Ούτε μια μέρα καθυστέρηση, λοιπόν. Ούτε μια νύχτα.

Και για να είμαι σαφής και πρακτικός. Ας γίνει λοιπόν μια δημόσια πρόσκληση προς τις ηγεσίες της ΛΑΕ και της Πλεύσης Ελευθερίας, κόμματα με μια σχετικά μεγαλύτερη επιρροή ή δικτύωση, που και τα δύο έχουν δημοσίως εκφράσει την θετική τους γνώμη σε σχέση με τη συνεργασία. Το αόριστο, ας γίνει συγκεκριμένο. Ας δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα. Η γενική θετική διάθεση, ας γίνει άμεσες συναντήσεις για τη συνεργασία αυτών των δύο χώρων. Αν επιτευχθεί αυτό, θα λειτουργήσει ως μαγνήτης για πολλές, πολλές άλλες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, κινήσεις και πρωτοβουλίες.

Όσοι δεν επιθυμούν αυτή τη συνεργασία, τους χαρακτηρίζει η ανευθυνότητα. Κι όσοι θέλουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν, τους χαρακτηρίζει η ανικανότητα. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε από τα δύο. Παρά μόνο την αίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών, το αίσθημα αλληλεγγύης και το χρέος προς τον λαό.-


Σχέδιο Β

Πρώτο, σχετικά με το διεθνές χρέος, όπου το ΔΝΤ αναφέρει ότι είναι μη βιώσιμο κι ότι σε μερικές δεκαετίες θα φτάσει σε εξωφρενικά επίπεδα. Σε αντίθεση όμως με όλα τα μέχρι τώρα προγράμματα σε άλλες χώρες που έχει συμμετάσχει, δεν προτείνει ριζική περικοπή του, αλλά συμφιλιώνεται με την άποψη της Ευρωζώνης για μικροβελτιώσεις των επιτοκίων και της περιόδου αποπληρωμής. Αντί να υποστηρίξει ακύρωση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και πλήρη παύση πληρωμών μέχρι η Ελλάδα να συνέλθει πλήρως.

Δεύτερο, σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική, που την αμφισβητεί μέσω της αντίθεσής του στο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Δέχεται όμως ένα πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%, που θα κρατήσει κι αυτό την Ελλάδα σε μια νοσηρή δημοσιονομική πολιτική φορολογικής ασφυξίας των πολιτών και ασήμαντων κοινωνικών και επενδυτικών δημοσίων δαπανών. Αντί να υποστηρίξει την ολοκληρωτική αναστροφή της, με μείωση των φόρων και αύξηση των δαπανών, για να υπάρξει ενεργή ζήτηση και επενδυτική αναβίωση.

Τρίτο, σχετικά με την λιτότητα ως σημαντικό υφεσιακό παράγοντα. Περιορίζεται όμως στα λόγια και την ίδια στιγμή αδίστακτα προτείνει το ίδιο μέτρα λιτότητας στο ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό, πρόσθετα σε αυτά που εφαρμόζει η Ευρωζώνη. Αντί να υποστηρίξει την 180^Ο στροφή που πρέπει να γίνει, αναδεικνύοντας την αγοραστική δύναμη της εξουθενωμένης σήμερα ελληνικής οικογένειας ως κεντρικό παράγοντα για την έξοδο από την κρίση.

Τέταρτο, σχετικά με τις διαρθρωτικές αλλαγές, που τις θεωρεί σωστά κεντρικές για μια οικονομική ανασυγκρότηση. Επιμένει όμως στην ίδια εντελώς αποτυχημένη συνταγή της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και του δημόσιου χώρου, θέτοντας μάλιστα με ένα σαδιστικό τρόπο ως προτεραιότητα τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων. Αντί να υποστηρίξει την άμεση εγκατάλειψη της εφαρμοζόμενης νεοφιλελεύθερης και καταστροφικής διαρθρωτικής φιλοσοφίας και την προώθηση μιας ριζικά νέας, που κεντρικό στοιχείο θα έχει την έρευνα, την παιδεία, την τεχνολογία.

Και πέμπτο, σχετικά με τα ανεξόφλητα τραπεζικά δάνεια, που θεωρεί μεγάλο κίνδυνο για την επιβίωση των τραπεζών. Επιμένει όμως σε λύσεις μέσω των αρπαχτικών διεθνών εταιριών, που αναλαμβάνουν ως κοράκια τα κόκκινα δάνεια, εξοντώνουν και πετούν στο δρόμο τους οφειλέτες. Αντί να υποστηρίξει την εφαρμογή της σεισάχθειας, μερικής για όσους έχουν μια σχετική εισοδηματική αντοχή, πλήρους για όσους είναι άνεργοι και χωρίς εισόδημα και από την άλλη την υποχρέωση των τραπεζών να κινούνται όχι πια κερδοσκοπικά, αλλά πλήρως στα πλαίσια μιας κρατικής πολιτικής παραγωγικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Το ΔΝΤ βέβαια αποφεύγει να ασχοληθεί σε βάθος με το «στρατηγικό» θέμα για την έξοδο από την ελληνική κρίση, που συζητιέται πια παντού, στο διεθνή τύπο, στις επιστημονικές αναλύσεις, ανάμεσα σε νομπελίστες, από στελέχη των ευρωπαϊκών, κι όχι μόνο, κυβερνήσεων. Κάνει την πάπια, γιατί οι τουλάχιστον οι επιστήμονές του πολύ καλά γνωρίζουν από την εμπειρία των προηγούμενων προγραμμάτων του σε χώρες σε ύφεση, ότι ούτε η ρευστότητα ούτε η κοινωνική ανάκαμψη ούτε η αναπτυξιακή δημοσιονομική πολιτική ούτε η επενδυτική άνοιξη ούτε η αντιμετώπιση του χρέους μπορούν να συμβούν χωρίς το συγκεκριμένο κράτος να διαθέτει το εργαλείο της δικής του νομισματικής πολιτικής».

*Ο Α. Αλαβάνος Σε συνέντευξη του σήμερα στον Πέτρο Ιωάννου, στον ραδιοφωνικό σταθμό Sport-News της Λάρισας

Σχέδιο Β – 9.2.17

Κινηματογραφικές βραδιές στη Σολωμού επανέχονται στον κανονικό τους ρυθμό με την κλασσική ταινία του Σ. Αιζενσταϊν : "Απεργία", σήμερα Παρασκευή 21 Οκτωβρίου στις 8μμ .

" ....Η «Απεργία» (Strike / Stachka - 1925) αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του πρωτοπόρου Σοβιετικού σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν. Μία δημιουργία γεμάτη συμβολισμούς και αντιθέσεις. Το φιλμ, αφηγείται τη διενέργεια και καταστολή μιας απεργίας κάνοντας χρήση του μεταφορικού μοντάζ, δημιουργώντας εντυπώσεις μέσα από τη διαδοχική διαλεκτική σύγκρουση των εικόνων.

Με στόχο τον προβληματισμό του θεατή και τη δημιουργία της σύνθεσης, παρακολουθούμε σκηνές με συναρπαστικό μοντάζ, κινηματογραφική καινοτομία και σουρεαλιστικά πλάνα, που απεικονίζουν την επική μάχη ανάμεσα στο προλεταριάτο και τους καπιταλιστές...." (Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Ρούσου)


Ώρα : 20.00
Σολωμού 13 2ος όρ.

Ο Κώστας Παπουλής* και ο Νίκος Κλέτσας στην "Ραδιοεφημερίδα"* της ERTopen την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016, έκαναν αναδρομή στα πως και τα γιατί, από το πρώτο μνημόνιο έως σήμερα.

Η εκπομπή μας προσφέρει μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε πράγματα που μας οδήγησαν στη σημερινή ζοφερή οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς κάνει μια αναδρομή για το πως φτάσαμε στα μνημόνια μέχρι σήμερα.

Επίσης για το πως η Τρόικα παγίδεψε την Ελλάδα για να σώσει τις τράπεζες, αφού το 2010 ενώ το ΔΝΤ όφειλε να οργανώσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους όπως γίνεται πάντοτε στα κράτη που παρεμβαίνει τότε αυτό δεν έγινε, καθώς μεγάλες γαλλικές και γερμανικές τράπεζες κατείχαν σημαντικά μερίδια του ελληνικού χρέους που έφτανε στα 150 δις ευρώ και θα ζημιώνονταν από ενδεχόμενο κούρεμα.

Η εκπομπή αναφέρεται ακόμη στο που μας οδηγεί η "Μνημονιακή Λιτότητα" μετά τα 3 μνημόνια και στην "ρομποτική" νοοτροπία του γερμανικού οικονομικού μοντέλου με τις περικοπές σε όλα".
Όλα αυτά σε σχέση και με την τρέχουσα επικαιρότητα που αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ζήτημα των Μνημονίων, ύστερα και από την πρόσφατη έκθεση του ανεξάρτητου γραφείου αξιολόγησης του ταμείου,( Ιndependent Εvaluation Οffice), το οποίο συνομολογεί τα λάθη του ΔΝΤ
και επιβεβαιώνει αυτά που λέγαμε κάποιοι ήδη, από το 2010, ότι δηλαδή η Ελλάδα αποτέλεσε το πειραματόζωο της ΕΕ και του ΔΝΤ που μαζί με την εφαρμοζόμενη πολιτική της Τρόικα κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας.

Ακόμη η εκπομπή αναφέρεται στην εντύπωση που προκαλούν και τα πρόσφατα δημοσιεύματα της γερμανικής εφημερίδας  "Die Welt " περί δραχμής
αλλά και τις θέσεις του υπουργού οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ακόμη ο κ. Παπουλής απαντά σε επίκαιρα ερωτήματα όπως τι θα σημάνει μια χρεοκοπία υπό τέτοιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες;
Θα πάει ή όχι σε εκλογές ή κυβέρνηση, θα χρειαστούν νέα σκληρά μέτρα;
Μπορούμε να πάμε αλλιώς;

Ακούστε στο βίντεο ολόκληρη την εκπομπή εδώ:


Στην επιμέλεια και την παρουσίαση της εκπομπής ήταν ο Νίκος Κλέτσας
Στη ρύθμιση του ήχου ήταν ο Γιάννης Ασημακόπουλος
Στο μοντάζ και την φωτογραφία ο Μανώλης Σάλλας

**H εκπομπή "Ραδιοεφημερίδα" μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen
στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.
Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

*Ο Κώστας Παπουλής είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του Σχεδίου Β και συντονιστής της Οικονομικής Επιτροπής.

Του Kώστα Παπουλή

1.Γιατί να κάνει εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ;

Στην Ελλάδα της μνημονιακής εποχής, όπως αποδείχτηκε και με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι η οικονομία που σφραγίζει τις πολιτικές εξελίξεις και όχι η βούληση των πολιτικών κομμάτων. Η επιδείνωση της οικονομίας είναι αυτή που θα ρίξει (και σύντομα) τον ΣΥΡΙΖΑ.

2.Δηλαδή, δεν θα υπάρξει ανάκαμψη ώστε να πιαστούν οι μνημονιακοί στόχοι, όπως προβλέπει ο προϋπολογισμός;

Δεν έχει καμιά λογική, αλλά και επιστημονική-οικονομική βάση ότι η Ελλάδα θα μπει σε φάση ανάκαμψης, έστω και σε αυτήν την μικρή που προβλέπουν . Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να δώσει ώθηση στην (εντός ευρώ) ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα αν υπάρχει σημαντική υποαπασχόληση τόσο του κεφαλαίου, όσο και της εργασίας. Δυνατότητα ανάκαμψης και μάλιστα ουσιαστικής, υπάρχει μόνο μέσα από την εγκατάλειψη του ευρώ και της υπόθεσης της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αντίθετα, το λογικό σενάριο και το πιο πιθανό, είναι τα μέτρα να φέρουν ύφεση και μάλιστα μεγαλύτερη από το μέγεθος των μέτρων, αφού λειτουργεί ο «γνωστός» πολλαπλασιαστής, που πάντα είναι μεγαλύτερος της μονάδας. Μην ξεχνάμε ότι το 2014, αλλά και το 2015, υπήρξαν άλλοι ευνοϊκοί παράγοντες για την ελληνική οικονομία, που όμως έχουν εξαντληθεί. Αν περιορίστηκε η ύφεση τα δύο προηγούμενα χρόνια, σημαντικό ρόλο έπαιξε η κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου και των πρώτων υλών, αλλά και η υποτίμηση του ευρώ. Από την άλλη η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση έχει αποτύχει, όπως δείχνει η πτώση των εξαγωγών, ενώ το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της χώρας που ήταν και η βασική αιτία της ελληνικής κρίσης διογκώνεται από την βαριά φορολογία. Ο τουρισμός και αυτός θα επιδεινωθεί, όχι μόνο εξ αιτίας της φορολογίας που τον καθιστά ακριβότερο, αλλά και από την όποια αποκατάσταση της κίνησης προς την Τουρκία. Η τουρκική λίρα έχει άλλωστε υποτιμηθεί σημαντικά έναντι του ευρώ. Επίσης καθώς υποτιμάται η στερλίνα, μπορεί να γίνεται πάρτι στο Αγγλικό χρηματιστήριο γιατί βελτιώνεται η παραγωγική βάση του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά για τους Βρετανούς τουρίστες η Ελλάδα καθίσταται ένας ακριβός προορισμός. Τέλος ο πληθυσμός μειώνεται λόγω της μετανάστευσης, (το τρίτο ιστορικά μεγάλο κύμα εγκατάλειψης της χώρας) με ταχύτατο ρυθμό, που «εμμέσως» ενισχύει την οικονομική κάμψη.

Όπως φαίνεται είναι αδύνατον να πιαστεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, για 1,75% του ΑΕΠ για το 2017 και θα έχουμε «δυσάρεστες» εξελίξεις.

3.Δηλαδή θα χρειαστούν νέα σκληρά μέτρα;

Είναι βέβαιο και τα «προαναγγέλλει» το Δ.Ν.Τ. , θα πρέπει να εξισωθούν οι «νέες» με τις παλιές συντάξεις, να κοπεί η λεγόμενη προσωπική διαφορά σε όλο τον δημόσιο τομέα κλπ. Οι περικοπές αυτές των δημοσιών δαπανών θα έχουν μεγάλες και αρνητικές συνέπειες στο παραγόμενο προϊόν και στην απασχόληση,    κάτι που συνεπάγεται βάθεμα της ύφεσης. Εκτός, αν συμβεί κάποιο θαύμα και «βρέξει» δολάρια (βλ. ξένες επενδύσεις), ή βρούμε πετρέλαιο στην Ακρόπολη, η χώρα θα οδηγηθεί όλο και πιο βαθιά στο σπιράλ του θανάτου, με τελικό πιο πιθανό αποτέλεσμα την χρεοκοπία. Είναι απίθανο σε τέτοιες συνθήκες να βγει η χώρα στις αγορές, όπως και εξ ίσου δύσκολο, λόγω των πολιτικών συνθηκών που επικρατούν στο «Βορρά» και στο Βερολίνο να πάμε σε τέταρτο μνημόνιο. Δεν αποκλείεται ακόμη, εξ αιτίας αυτών και της μεγάλης ελληνικής κάμψης, η χρηματοδότηση προς την χώρα να διακοπεί πριν το 2018 λόγω των μεγάλων προβλημάτων της.

4.Γιατί όμως Οικουμενική;
Το κόμμα του ευρώ, η εγχώρια ολιγαρχία και τα πολιτικά της κόμματα, θα κάνουν τα πάντα για να μείνουν στο ευρώ. Η οικονομική επιδείνωση, η σκληρότητα των νέων μέτρων που απαιτούνται, η φτώχια και η αθλιότητα που θα αυξηθούν, η αέναη παράταση της ύφεσης και της παρακμής, μετά μάλιστα από έξι χρόνια οικονομικής καταστροφής, είναι καταστάσεις μη διαχειρίσιμες από ένα-δύο κόμματα ίσως και για την οικουμενική. Άλλωστε για αυτό θα οδηγηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογές. Επίσης όπως δείχνει έγκαιρη έρευνα δημοσκοπήσεων (από αυτές που γίνονται με ερωτηματολόγιο), πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος είναι αναποφάσιστο, δεν εμπιστεύεται δηλαδή ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε την Ν.Δ. μιλάμε δηλαδή για το απόλυτο πολιτικό κενό. Δεν φαίνεται να βγαίνει κυβέρνηση αλλά ακόμη και εάν έβγαινε δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει.

5.Τι Θα σημάνει μια χρεοκοπία υπό τέτοιες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες;

Σίγουρα σημαίνει επιστροφή στην δραχμή αλλά με αυτό το πολιτικό σύστημα στο τιμόνι της χώρας, μάλλον θα είναι μια «Σοϊμπλική» δραχμή. Δηλαδή οι βαθμοί ελευθερίας της οικονομικής πολιτικής θα είναι περιορισμένοι. Μια χώρα απροετοίμαστη για έξοδο με δικό της τρόπο, οικονομικά διαλυμένη, με έναν λαό ανέτοιμο, οπωσδήποτε με κάποιο κλίμα οικονομικού πανικού, με μια εξαρτημένη   πολιτική και οικονομική ελίτ, θα δεχτεί ότι συμφωνία και όρους της προτείνει το Βερολίνο για να παραμείνει στην Ε.Ε.. Είναι αυτό που λένε κάποιοι στο   Βερολίνο, για «διάλειμμα» από το ευρώ, δηλαδή παραμονή στην διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, άρα θεωρητικά αλλά και πρακτικά (μέσα από την οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί) θα γίνει επώδυνη προσπάθεια για «επιστροφή» στο ευρώ. Με υψηλό χρέος και παραμονή στο δημοσιονομικό σύμφωνο και στην συνθήκη του Μάαστριχτ, πιθανότατα χωρίς εκδοτικό προνόμιο για την Τράπεζα της Ελλάδος, θα υπάρξει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (πιθανόν μόνο βραχυχρόνια) λόγω της υποτίμησης και μια βελτίωση στη ρευστότητα των τραπεζών. Όμως χωρίς δυνατότητα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, με λιτότητα, με εξυπηρέτηση μεγάλου κομματιού του χρέους, και τέλος χωρίς να ανακτηθεί η εμπορική και βιομηχανική πολιτική που σημαίνει (σε δεύτερο χρόνο) έξοδο και από την Ε.Ε., δεν υπάρχει πιθανότητα ουσιαστικής και μεγάλης ανάκαμψης τέτοια που χρειάζεται η χώρα. Για να είμαστε σαφείς, το Βερολίνο δεν θα βοηθήσει την Ελλάδα για να εξέλθει από την κρίση, αλλά απλώς θα προσπαθήσει να την «συντηρήσει» στην εντατική, ώστε να «εισπράττει» και να «κερδίζει» κάτι από αυτήν. Γιατί από τον νεκρό δεν έχει να κερδίσει κανείς, και φυσικά στο Βερολίνο δεν  θα ήθελαν να δημιουργήσουν ένα θετικό κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στην Ελλάδα.

6.Μπορούμε να πάμε αλλιώς;

Είναι αλήθεια ότι κάθε μέρα που περνάει, η έξοδος από την κρίση γίνεται όλο και πιο δύσκολη, λόγω της καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Ένα μεγάλο επιστημονικό δυναμικό έχει χαθεί στο εξωτερικό, ενώ και κεφάλαιο καταστρέφεται καθημερινά, αφού είναι σαφές ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε φάση αποεπένδυσης, και υποβάθμισης στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Όμως, όπως είπαμε, κυριαρχεί το απόλυτο πολιτικό κενό που δεν μπορούν να το καλύψουν τα συστημικά κόμματα.

Ένα οικονομικό και τεχνικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση υπέρ των δυνάμεων της δημοκρατίας και της εργασίας, έχει διατυπωθεί. Σαφώς αυτό σήμερα είναι γενικό, είναι ανοικτό και δεν τελειώνει ποτέ, αλλά θα μπορούσε να συνεχιστεί τώρα και να το ολοκληρώσει και να το εξειδικεύσει μια λαϊκή κυβέρνηση, που θα είχε άλλα μέσα και δυνατότητες σε σχέση με αυτά που έχει σήμερα μια χούφτα επιστημονικού και πολιτικού δυναμικού.

Το μνημόνιο δεν έχει σταθεροποιηθεί, δηλαδή «το Βαρέλι δεν έχει πιάσει πάτο» και όλα δείχνουν ότι δεν έχει πάτο.

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει μια έκρηξη του λαϊκού παράγοντα που θα ανατρέψει πλήρως όλους τους συσχετισμούς.

Τέλος κανείς δεν γνωρίζει τις εξελίξεις της αποσύνθεσης της Ε.Ε. και πως θα επηρεάσουν την πατρίδα μας.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η παρτίδα όχι μόνο δεν έχει χαθεί για τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας, αλλά είναι πολλές οι δυνατότητες για να κερδηθεί. Χρειάζεται όμως ένα πολιτικό ρεύμα που θα μιλήσει συγκεκριμένα και λαϊκά για τα άμεσα προβλήματα, χωρίς ιδεοληψίες και τις γνωστές ξύλινες γλώσσες. Η διαίρεση στην κοινωνία είναι σήμερα ανάμεσα σε ευρωενωσιακή  και αντιευρωενωσιακή πορεία της χώρας και όχι ανάμεσα σε «αριστερά» και «δεξιά» έννοιες που ίσως πλέον στερούνται περιεχομένου. Το λαϊκό ένστικτο καταλαβαίνει ότι η επιβίωση,   η εργασία με αξιοπρέπεια, η δημοκρατία και η εθνική κυριαρχία, το κοινωνικό κράτος κλπ σημαίνουν μια πορεία έξω από τις ευρωπαϊκές συντεταγμένες, απελευθέρωση από τον ζυγό του ξένου παράγοντα και της εγχώριας παρασιτικής και εξαρτημένης ολιγαρχίας. Το κοινωνικό αυτό ρεύμα ψάχνει τρόπους για να εκφραστεί και δεν είναι βέβαιον ότι θα εκφραστεί από «αριστερής» απόχρωσης δυνάμεις. Ο χρόνος δεν είναι πολύς και σύντομα θα ξέρουμε τι θα συμβεί στην Ελλάδα, αν θα υποκύψει στο Βερολίνο μετατρεπόμενη έστω και με (Σοϊμπλική) «Δραχμή», σε μόνιμα αποψιλωμένη περιφέρεια του κέντρου, ή σε ένα ουγγρικού τύπου αυταρχικό μοντέλο, ή αλλιώς σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στην Μεσόγειο εκτός ευρωενωσιακών συντεταγμένων. Ο χρόνος όμως, είναι πολύ συμπυκνωμένος και δίνει πάλι την ευκαιρία σε μια σειρά εστίες κοινωνικές και πολιτικές, των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, να ενωθούν σε μια μεγάλη φωτιά.

ΣΧΕΔΙΟ - Β

Συναντήθηκαν σήμερα αντιπροσωπείες της ΛΑ.Ε. με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και του ΣΧΕΔΙΟΥ Β με τη συμμετοχή του Αλέκου Αλαβάνου.            
Στην αντιπροσωπεία της ΛΑ.Ε   συμμετείχαν, ο Δημ. Στρατούλης, πρώην υπουργός και μέλος της Π.Γ. της ΛΑ.Ε, ο Στ. Λεωτσάκος Συντονιστής του Π.Σ. της ΛΑ.Ε και ο Δημ. Σαραφιανός μέλος του Π.Γ. της ΛΑ.Ε, ενώ στην αντιπροσωπεία του ΣΧΕΔΙΟΥ Β συμμετείχαν, ο Τάσος Σταυρόπουλος, Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΧΕΔΙΟΥ Β, η Κατερίνα Καστρίτη και ο Κώστας Παπουλής,   μέλη της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΧΕΔΙΟΥ Β.

            Οι αντιπροσωπείες της ΛΑ.Ε. και του ΣΧΕΔΙΟΥ Β συζήτησαν, σε θερμό κλίμα, τις πολιτικές εξελίξεις και τα τραγικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο ελληνικός λαός εξαιτίας της μνημονιακής καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία πολιτική έχει τη συναίνεση και των άλλων μνημονιακών κομμάτων της Βουλής.

            Οι δύο αντιπροσωπείες συζήτησαν ιδιαίτερα την κατάσταση στον χώρο της Αριστεράς και πρώτα απ' όλα τις πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να αναληφθούν από την Αριστερά για τα όλο και πιο οξυμμένα προβλήματα που βασανίζουν τον τόπο και το λαό στην κατεύθυνση της ανατροπής του σημερινού μνημονιακού σκηνικού, για μια νέα, απαλλαγμένη από την ηγεμονία του Βερολίνου, των Βρυξελλών και του ΔΝΤ, προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης και διεξόδου από την κρίση, με εθνικό νόμισμα, απαραίτητο εργαλείο ρευστότητας και εφαρμογής ενός ριζοσπαστικού προγράμματος,, σε σύγκρουση με την ΕΕ και με ορίζοντα ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, που θα ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και δημοκρατικές ανάγκες και προσδοκίες των λαών και θα αξιοποιεί τις δυνατότητες και τους ορίζοντες, που προσφέρει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στην εποχή που ζούμε, ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές.

            Οι δύο πλευρές τόνισαν ότι αποδίδουν κεντρική σημασία στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες και τα κινήματα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, στις λαϊκές συσπειρώσεις στις γειτονιές, στις δημιουργικές πρωτοβουλίες της νέας γενιάς, στην αφύπνιση των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών,για μια προοδευτική διέξοδο από την κρίση.

            Συναποφάσισαν να αναλάβουν, όσο το δυνατόν πιο συντονισμένα, πιο ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την αναζωογόνηση των κοινωνικών αγώνων των κινημάτων, για κοινές δράσεις στα επίκαιρα μέτωπα και την πραγματοποίηση κοινών εκδηλώσεων που θα ενισχύουν τους αγώνες των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας για τα δικαιώματα τους,για ένα διάλογο με ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας που, χωρίς να ταυτίζονται πλήρως στις απόψεις μαζί μας, βιώνουν την αγωνία αυτού του τόπου κι αναζητούν μια διέξοδο για το άμεσο μέλλον.

            Οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν την μεταξύ τους συμπόρευση, συνεργασία και συμπαράταξη και τόνισαν την ανάγκη να καταστήσουν αυτή τη συνεργασία, πέρα από τις όποιες διαφορές τους, πιο στενή, πιο ουσιαστική και αποτελεσματική.

            Η ΛΑ.Ε. και το ΣΧΕΔΙΟ Β τόνισαν ότι σήμερα είναι πιο αναγκαία από ποτέ η συγκρότηση του πιο πλατιού δυνατού μετώπου αριστερών ριζοσπαστικών προοδευτικών απελευθερωτικών δυνάμεων που κατανοούν τη στρατηγική σημασία της ύπαρξης ενός συγκεκριμένου εναλλακτικού και υλοποιήσιμου σχεδίου και που θα εκφρασθεί τόσο σε κοινωνικό επίπεδο μέσα στους κοινωνικούς αγώνες όσο και σε πολιτικό επίπεδο για μια βαθιά προοδευτική ανατροπή στη χώρα.

            Υπογράμμισαν ότι θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το σχηματισμό αυτού του μετώπου στη βάση ενός κοινού ριζοσπαστικού προγράμματος για την ήττα του μνημονιακού μπλοκ, της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης και για μια συνεπή προοδευτική πορεία της χώρας.

            Τέλος ΛΑ.Ε. και ΣΧΕΔΙΟ Β συναποφάσισαν να πυκνώσουν και να συστηματοποιήσουν τις μεταξύ τους επαφές και συζητήσεις για την επίτευξη των συμφωνημένων κοινών στόχων και προσπαθειών τους.

Το έγγραφο της 9ης Σεπτεμβρίου από τη Γενική Διεύθυνση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης «εκ μέρους του Προέδρου της Επιτροπής κ. Ζ. Κλ. Γιουνκέρ», όπως αναγράφει, αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι απλώς εφαρμόζει τα μνημόνια, αλλά προχωρεί σε αδυσώπητα μέτρα κατά της κοινωνίας χωρίς αυτά να αποτελούν απαίτηση των δανειστών.

Συγκεκριμένα σε σχέση με την παραχώρηση των δικαιώματος είσπραξης των δανειακών υποχρεώσεων ελλήνων πολιτών από τις τράπεζες στα επιθετικά κερδοσκοπικά διεθνή καπιταλιστικά funds (που σε όσες ευρωπαϊκές χώρες έχει γίνει είναι με ένα ευτελέστατο τίμημα 5-20%), χωρίς το δικαίωμα των δανειοδοτηθέντων να προτείνουν στις τράπεζες τη δική τους προσφορά, δεν είναι «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που το επέβαλαν ως προαπαιτούμενο» αλλά «είναι οι Ελληνικές αρχές που είχαν την πρωτοβουλία να σχεδιάσουν και την αρχική και την τελική εκδοχή του Νόμου 4354/2015.

Μιλάμε πια για μια κυβέρνηση που έχει συμπεριφορά γενίτσαρου σε σχέση και με την Ευρωζώνη και το Δ.Ν.Τ.  στην αδυσώπητη συμπεριφορά της απέναντι στην ελληνική κοινωνία».

Ο πρωθυπουργός στην συνέντευξη του μίλησε για την αναθεώρηση του Συντάγματος που θα προβλέπει στην «ενίσχυση της λαϊκής επιλογής μέσα από δημοψηφίσματα» κι ότι είναι ενδεχόμενο ένα «συμβουλευτικό δημοψήφισμα» για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

Το να επαινεί ο Τσίπρας τα δημοψηφίσματα είναι σαν ένας παιδεραστής να εξαίρει τις αρετές των παιδιών.

Δεν νιώθει ίχνος ντροπής που ο μέχρι πριν λίγο δεξιός βρετανός πρωθυπουργός ζήτησε να εφαρμοσθεί το Brexit και παραιτήθηκε γιατί ο ίδιος είχε υποστηρίξει το «ναι» ενώ ο λαός ψήφισε «όχι», ενώ ο έλληνας πρωθυπουργός κόλλησε στην καρέκλα και εφάρμοσε «ναι» όταν ο ελληνικός λαός ψήφισε συντριπτικά «όχι».

Όλα τα περί συνταγματικής αναθεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ – από την ανάδειξη προέδρου δημοκρατίας με εκλογές μέχρι τα δημοψηφίσματα - όπως και ο εκλογικός νόμος, ένα σκοπό έχουν: να αποπροσανατολίσουν την πολιτική συζήτηση από τα εξοντωτικά προβλήματα του λαού που φτάνουν σε νέα κορύφωση με τις φορολογικές δηλώσεις και τον ΕΝΦΙΑ. Κι αν υπάρχει και δεύτερος σκοπός, αυτός είναι τα ιδιοτελή συμφέροντα της ηγεσίας του κυβερνητικού κόμματος.

Τέλος ο Τσίπρας θυμήθηκε τους «μεροκαματιάρηδες» για να τους τρομοκρατήσει πάλι με το ενδεχόμενο Σχεδίου Β, εξόδου από την Ευρωζώνη, ξεπερνώντας σε ρητορεία της υποτέλειας ακόμη και τον Σαμαρά. Οι «μεροκαματιάρηδες» και οι άνεργοι έχουν πάρει πρέφα τι γίνεται με το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ για αυτό και η καθημερινή διαπόμπευση των υπουργών μισθοφόρων του Σχεδίου Α».

ΣΧΕΔΙΟ   Β

1. Μέσα στο Σαββατοκύριακο με διαδικασίες express   η κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ     επιχειρεί να ενταφιάσει την κοινωνική ασφάλιση. Εκμεταλλευόμενη η κλίκα Τσίπρα- Κατρούγκαλου τις διακοπές του Πάσχα, αποφάσισε να ψηφίσει το ασφαλιστικό- φορολογικό εν μια νυκτί. Οι νέες μειώσεις των κύριων συντάξεων, επικουρικών και εφάπαξ, η αύξηση της φορολογίας και του ΦΠΑ   σε είδη μάλιστα πρώτης ανάγκης, η κατάργηση του ΕΚΑΣ από τους χαμηλοσυνταξιούχους, η αύξηση της «ειδικής   εισφοράς αλληλεγγύης», η εξοντωτική ασφαλιστική εισφορά και φορολογία   των μικροεπαγγελματιών, νέων επιστημόνων και αγροτών, τα πρόσθετα μέτρα που απαιτεί η τρόικα, «υποχρεώνουν» την κυβέρνηση σαν να τον κλέφτη να μπει στο σπίτι του λαού και να τον ληστέψει.

2. Η νέα ληστεία, σύμφωνα με το τρίτο μνημόνιο που υπόγραψε ο Τρίπρας τον περασμένο Ιούλιο δεν πρέπει να περάσει. Τα ψέματα και η πολιτική απάτη   σε βάρος του λαού της κυβέρνησης Σύριζα- ΑΝΕΛ πρέπει να ανατραπούν, Ο λαός στους δρόμους και πρέπει και μπορεί να εμποδίσει τη Βουλή να ψηφίσει το ασφαλιστικό έκτρωμα του Κατρούγκαλου, για να ανοίξει ο δρόμος για ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της ΕΕ και ΔΝΤ.

«Σαδιστική απέναντι στην Ελλάδα η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη, μαζοχιστική η κυβέρνηση Τσίπρα»

«Είναι τραγικό για τον λαό μας το χάσμα οικονομικών μέτρων για όλη την Ευρωζώνη σε σχέση με τα μέτρα που επιβάλλονται στην Ελλάδα.

Χτες η Ευρωπαϊκή Ταράπεζα αποφάσισε μια σειρά μέτρα για την αύξηση της ρευστότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, που κινείται σχεδόν σε επίπεδα στασιμότητας. Πρώτο την ενίσχυση της ρευστότητας, με την άνοδο της μηνιαίας αύξησης της ρευστότητας από 60 σε 80 δις ευρώ και την διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της. Δεύτερο, την εντυπωσιακή μειώση των επιτοκίων, από το 0% για το επιτόκια αναφοράς μέχρι το αρνητικό -0,4% των καταθέσων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ώστε να ενδυναμωθεί η τάση τραπεζικών δράσεων στην αγορά σε βάρος της σιγουριάς των καταθέσεων τους στη ΕΚΤ. Τρίτο, ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών με νέους μηχανισμούς (TargetedLonger–TermRefinancingOperations), ώστε να ενισχυθούν οι δανειοδοτήσεις που δίνουν.

Παρότι ήδη κρίνεται εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα υπάρχει θετικό αποτέλεσμα, εφ’ όσον η Ευρωζώνη δεν κάνει 180ο στροφή από την πολιτική της λιτότητας προς μια πολιτική ενίσχυσης της αγοραστικής δύναμης και της ζήτησης, μόνο το γεγονός ότι λαμβάνει τέτοια μέτρα για την Ευρώπη και αποκλείει την Ελλάδα είναι σκανδαλώδες. Κι ο αποκλεισμός γίνεται με δύο τρόπους. Πρώτο, η Ελλάδα, αυτή που το έχει περισσότερο ανάγκη, δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, παρότι για αυτήν είναι θέμα SOS η αυξημενη ρευστότητα. Δεύτερο η Ελλάδα υποχρεούται και συνεχίζει την καταστροφική πορεία εφαρμογής μέτρων μείωσης της ρευστότητας με αυξήσεις φόρων, μειώσεις συνταξεων και όλο τον μακάβριο κατάλογο ενεργειών για διαρροή πόρων στο εξωτερικό με τις τοκοχρεωλυτικές υποχρεώσεις για μεγαλυτερα χαράτσια και μικρότερες δαπάνες.

Μια ήπειρος είναι σε ανομβρία και την ποτίζουν. Μια χώρα είναι σε εξάχρονη απόλυτη ξηρασία κι όχι μόνο δεν της δίνουν σταγόνα, αλλά της κλεβουν και τον ιδρώτα.

Για όλα αυτά τα τερατώδη η κυβέρνηση Τσίπρα τσιμουδιά. Απέναντι στή τη σαδιστική συμπεριφορά των ευρωπαϊκών θεσμών, η κυβέρνηση με τις «αξιολογήσεις» και την πειθαρχία έχει επιλέξει τη θέση του μαζοχιστή. Είναι θέμα ζωής για την Ελλάδα μια νέα, πραγματικά λαϊκή κυβέρνηση μιας νέας, αξιοπρεπους χώρας, να δώσει την κατάλληλη απάντηση και στους τραπεζίτες και στα πολιτικά αφεντικά της Ευρωζώνης».