Ένα από τα πλέον τραγικά ναυάγια των ελληνικών θαλασσών εντόπισε η ομάδα υποβρυχίων ερευνών του Κώστα Θωκταρίδη σε βάθος 153 μέτρων βορειοανατολικά της Ύδρας: Το ναρκαλιευτικό «Σπερχειός» που βυθίστηκε Μεγάλη Τετάρτη, τον Μάιο του 1945, και έγινε υγρός τάφος 98 ανθρώπων.

«Το ναυάγιο βρίσκεται στον βυθό με κλήση 2 μοιρών αριστερά και σε βάθος 153 μέτρων βορειοανατολικά της Ύδρας, σε διεθνή χωρικά ύδατα. Στην πλώρη διακρίνεται η βάση πυροβόλου 20mm που έφερε το πλοίο προ της μετατροπής του από ναρκαλιευτικό σε βοηθητικό στόλου», αναφέρει ο Κώστας Θωκταρίδης μιλώντας στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Και προσθέτει: «Η αριστερή αγκυροκαδένα απουσιάζει ενώ αντίθετα η δεξιά βρίσκεται στη θέση της. Εντοπίστηκε μικρό κάθετο ρήγμα στην αριστερή πλευρά. Διακρίνονται εγκάρσιοι και διαμήκεις νομείς, που φέρουν τρύπες καρφώματος της λαμαρίνας. Στην κάτω πλευρά της πρύμνης ένα δίχτυ ανεμότρατας έχει καλύψει το πηδάλιο και την προπέλα».

«Στην αριστερή πλευρά των υπερκατασκευών διακρίνεται η μοναδική ανοιχτή πόρτα του ναυαγίου στο μεσοστέγο (περί το μέσον του πλοίου). Τα συντρίμμια στο κατάστρωμα και οι στρεβλώσεις βοηθητικών υποστυλώσεων στις υπερκατασκευές δείχνουν μετακίνηση προς τα αριστερά» εξηγεί ο ίδιος.

Το ναρκαλιευτικό «Σπερχειός» που βυθίστηκε Μεγάλη Τετάρτη, τον Μάιο του 1945 πήρε μαζί του 98 ψυχές και συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία

Το Μοιραίο Ταξίδι

Στις 2 Μαΐου 1945, και ώρα 17:00 το «Σπερχειός»απέπλευσε από τον Πειραιά με προορισμό τα νησιά του Αιγαίου Σύρο, Σάμο, Χίο και Λέσβο έχοντας μόλις βγει από δεξαμενισμό.

Ήταν Μεγάλη Τετάρτη και το ναρκαλιευτικό – λόγω έλλειψης επιβατηγών πλοίων – χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών μεταφέροντας στρατιωτικό προσωπικό καθώς και ιδιώτες που μετέβησαν στις ιδιαίτερες πατρίδες για να γιορτάσουν το Πάσχα με τις οικογένειές τους. Ήταν η πρώτη μεταπολεμική ελεύθερη επικοινωνία του κέντρου με τα νησιά.

H κατάσταση επιβίβασης του Λιμεναρχείου Πειραιά περιελάμβανε 75 επιβάτες με όριο τους 40, αλλά με βεβαιότητα είχαν επιτρέψει την επιβίβαση πολλών περισσοτέρων, σχεδόν στο διπλάσιο, ενώ παράλληλα στο πρυμναίο κατάστρωμα είχε στοιβαχτεί μεγάλος αριθμός αποσκευών, ακόμη και οικοσκευών παρουσιάζοντας μόνιμη αριστερή κλίση στο σκάφος.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός και η θάλασσα γαλήνια. Μετά από τρίωρο ταξίδι, μόλις είχε βραδιάσει, άρχισε να βρέχει και οι επιβάτες που δεν ήταν σε στεγασμένους χώρους άρχισαν να μετακινούνται αριστερά, παρά τις συστάσεις του πληρώματος.

Δημοσίευμα για το ναυάγιο του ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ, από το Αρχείο Εφημερίδων της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης

Ο κυβερνήτης δεν βρισκόταν στη γέφυρα και όταν αντιλήφθηκε ότι ο πηδαλιούχος είχε πάρει επικίνδυνη ρότα φέρνοντας το πλοίο κοντά σε ένα θαλάσσιο ναρκοπέδιο, προσπαθώντας να αποφύγει τον θανάσιμο κίνδυνο έστριψε το πηδάλιο προς τα δεξιά.

Το «Σπερχειός» απώλεσε τις συνθήκες ευστάθειάς του, πήρε αριστερή κλίση και ανατράπηκε. Μέσα σε λίγα λεπτά η θάλασσα σκέπασε το αναποδογυρισμένο πλοίο, το οποίο βυθίστηκε με την πλώρη παρασύροντας μαζί του όσους βρίσκονταν στο εσωτερικό του που δεν πρόλαβαν καν να αντιδράσουν…

Εξίσου τραγική ήταν και η μοίρα πολλών επιβατών, οι οποίοι βρέθηκαν στη θάλασσα. Ο ασυρματιστής του πλοίου δεν πρόλαβε να εκπέμψει σήμα κινδύνου, πλοία στην ευρύτερη περιοχή δεν υπήρχαν και όσοι κατάφεραν να μείνουν στην επιφάνεια κολυμπούσαν επί ώρες χωρίς σωσίβια παλεύοντας να κρατηθούν ζωντανοί.

Η εφημερίδα «Ακρόπολις» της εποχής αναφέρει χαρακτηριστικά: «20 ναυαγοί κρατιόντουσαν από ένα βαρέλι για ώρες ώσπου το κρύο και η εξάντληση παρέλυσαν τα χέρια τους… μόνο 7 από αυτούς κατάφεραν τελικά να σωθούν».

Η διάσωση

Στις 3 τα ξημερώματα ένας από τους ναυαγούς, ο λιμενάρχης Σύρου πλωτάρχης Παν. Νταλιάνης άκουσε τον θόρυβο μηχανής σκάφους που περνούσε από την περιοχή και άρχισε να καλεί σε βοήθεια.

Ήταν το πετρελαιοκίνητο «Άγιος Σπυρίδων» που κατευθυνόταν προς τον Πειραιά και ακούγοντας τις φωνές έσπευσε στην περιοχή και περισυνέλεξε 37 ναυαγούς, τους οποίους μετέφερε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά.

Η τελευταία που επέζησε του ναυαγίου

Όταν το ελληνικό Ναυαρχείο ενημερώθηκε για το ναυάγιο έδωσε εντολή σε ένα αντιτορπιλικό και δύο τορπιλάκατους να μεταβούν στη θαλάσσια περιοχή προκειμένου να διενεργήσουν έρευνες για πιθανή εύρεση και άλλων ναυαγών.

Στις 3 Μαΐου και ώρα 16:00 εντοπίστηκε ζωντανή σε βραχώδη ακτή του ακρωτηρίου Ζούρβας μία γυναίκα. Ήταν η Μαρία Ρούση, η οποία κολυμπούσε επί εννέα ώρες μέχρι να καταφέρει να βγει στη στεριά.

«Η πρώτη μου προσπάθεια όταν βρέθηκα στη θάλασσα ήταν να απαλλαγώ από τα φορέματά μου» περιέγραψε αργότερα η ίδια.

«Ύστερα σημάδεψα το σημείο κατευθύνσεώς μου, τον κάβο Ζούρβα. Στην αρχή άκουγα φωνές απελπισμένες ολόγυρά μου. Μα έσβηναν σιγά σιγά. Ίσκιος πλεούμενου γύρω μου. Με γιγάντωνε η ελπίδα να φθάσω στον κάβο και κράτησα ώρες εννέα πάνω στη θάλασσα. Εχρειάστηκαν άλλες έξι ώρες ροβινσωνικής αναμονής στον έρημο κάβο για να περισυλλεγώ».

Οι έρευνες των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού συνεχίστηκαν αλλά δεν βρέθηκαν άλλοι επιζήσαντες και το έργο τους δυστυχώς, περιορίστηκε στην περισυλλογή σορών.

Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες και πολλές από αυτές ήταν από τη Σύρο, όπως η Μαρή Λαδοπούλου που έχασε τη ζωή της μαζί με τον γιο της Ελπιδοφόρο, τη σύζυγό του Ντέσσυ και τα δυο τους κοριτσάκια Ελένη και Μαρία, 3 και 1,5 ετών.

Μαζί τους χάθηκε και η 7,5χρονη Μαρία Νεοφύτου, εγγονή της Μαρής Λαδοπούλου και κόρη του πλοιάρχου Λουκά Νεόφυτου, ο Δημ. Λαδόπουλος και η σύζυγό του Φανή.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η σύζυγος και οι δύο γιοι 5 και 7 ετών του διασωθέντος Λιμενάρχη Σύρου Παν. Νταλιάνη, ο πλοίαρχος του ναυτικού Ιωάν. Βλαχόπουλος και η σύζυγός του, ο Κων. Ραζής και η σύζυγός του Ντόρα, η σύζυγος του διασωθέντος πλοιάρχου ναυπηγού Φιλίππου, η 11χρονη Ελένη Λιάμπεη κόρη του διευθυντή της ΕΤΜΑ, ο συνταγματάρχης Ε. Κώττης και η κόρη του, ο φιλέλληνας Σουηδός Μαρτέν Νόρδεστρεμ μέλος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που είχε αναλάβει την οργάνωση διανομής βοηθημάτων και ιδιαιτέρως την παιδική περίθαλψη.

Ο ακριβής αριθμός και τα στοιχεία των θυμάτων ήταν πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν τις πρώτες μέρες γιατί δεν είχαν καταγραφεί επισήμως οι υπεράριθμοι επιβαίνοντες παρά μόνο οι 75 για τους οποίους είχαν εκδοθεί οι σχετικές άδειες.

Ο ακριβής αριθμός και τα στοιχεία των θυμάτων ήταν πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν τις πρώτες μέρες γιατί δεν είχαν καταγραφεί επισήμως οι υπεράριθμοι

Στιγμιότυπο από τον εντοπισμό του ναυαγίου του ναρκαλιευτικού «ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ»

Η έρευνα της ομάδας σε πρωτογενείς πηγές

Η έρευνα της ομάδας σε πρωτογενείς πηγές της Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού, του υπουργείου Τύπου και των βρετανικών αρχείων κατέληξε στα εξής στοιχεία:

Οι επιβαίνοντες του «Σπερχειός» μαζί με το πλήρωμα ήταν 136, από τους οποίους επέζησαν 38 ενώ έχασαν τη ζωή τους 98.

Για τα αίτια της ναυτικής αυτής τραγωδίας ακολούθησαν ανακρίσεις και παραπέμφθηκαν σε δίκη ο κυβερνήτης του πλοίου, ο διοικητής Ναυτικής Βάσεως Πειραιώς, ο διευθυντής γραφείου κινήσεως του Λιμεναρχείου Πειραιώς, ο αξιωματικός ελέγχου κινήσεως Λιμεναρχείου Πειραιώς και ένας κελευστής του Λ.Σ.

Ο πλοίαρχος Νεόφυτος τότε διοικητής ναυτικών σχολών που απώλεσε στο ναυάγιο την κόρη του και τις δύο ανιψιές του, δήλωσε στο ναυτοδικείο: «Κατά την γνώμη μου το ναυάγιο του ‘Σπερχειός’ δεν οφείλεται σε υπερφόρτωση και ούτε η στρέψη του τιμονιού μπορεί να ανατρέψει το πλοίο για τεχνικούς λόγους. Πιστεύω ότι έγινε πλημμελής επιθεώρηση κατά τον πρόσφατο δεξαμενισμό».

Το Ναυτοδικείο Πειραιά καταδίκασε τον κυβερνήτη του πλοίου σε εξάμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή ενώ οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν – 79 χρόνια μετά εντοπίζεται το ναυάγιο.

Η ερευνητική ομάδα αρχικά εντόπισε το βυθισμένο ναρκαλιευτικό από την επιφάνεια της θάλασσας με σόναρ και στη συνέχεια έγινε βιντεοσκόπηση με ROV μη επανδρωμένο υποβρύχιο τηλεκατευθυνόμενο όχημα. Οι διαστάσεις του ναυαγίου καθώς και η θέση του σε σχέση με τις καταθέσεις της εποχής, ταυτίζονται με την ιστορία του.

Το ναρκαλιευτικό «Σπερχειός» ναυπηγήθηκε το  1912 στα ναυπηγεία Smith’s Dock στο Middlesbrough της Αγγλίας ως φαλαινοθηρικό με το όνομα NOBLE NORA διαστάσεων 32 μέτρα μήκος και 6,4 μέτρα πλάτος.

Τον Ιούνιο του 1917 επιτάχθηκε από το βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό και εξοπλίστηκε ως περιπολικό. Τον Απρίλιο του 1941 έλαβε το διακριτικό FY.189. Τον Σεπτέμβριο του 1943 παραχωρήθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό από τους Βρετανούς.

Πηγή: ΑΠΕ

Εύη Σαλτού

Το γύρο του διαδικτύου κάνουν εικόνες με μουλάρια και γαϊδούρια τα οποία υποχρεώνονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, μέσα στον ήλιο, κουβαλώντας ανθρώπους ή σέρνοντας άμαξες, συνήθως σε δύσκολες διαδρομές, συχνότατα με υπερβολικό βάρος.

Ενα γαϊδουράκι φορτωμένο με ένα ψυγείο σε γραφικό δρόμο της Υδρας, την ώρα που ο υδράργυρος έχει… χτυπήσει κόκκινο: η εικόνα αυτή στις αρχές του μήνα έκανε τον γύρο του Διαδικτύου, με χιλιάδες χρήστες να κάνουν λόγο για βάναυση κακοποίηση των ζώων εργασίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εικόνες με υπερφορτωμένα γαϊδουράκια να κουβαλούν αποσκευές, έπιπλα, ακόμη και σκουπίδια προκαλούν την έντονη αντίδραση πολιτών και φιλοζωικών οργανώσεων, εικόνες που βγαίνουν και εκτός ελληνικών συνόρων.

Πρόσφατα, η οσκαρική ηθοποιός Αντζέλικα Χιούστον έκανε δημόσια παρέμβαση εκφράζοντας τον αποτροπιασμό της για τη μεταχείριση των γαϊδουριών που μεταφέρουν τουρίστες στη Σαντορίνη. Με αφορμή, λοιπόν, αυτά τα περιστατικά έχει ανοίξει εδώ και μήνες η συζήτηση για το εάν η μεταφορά μεγάλων και βαριών φορτίων πάνω σε ιπποειδή είναι παράδοση ή είναι πράγματι κακοποίηση.

Οπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών Θανάσης Χελιώτης, οι εποχές έχουν αλλάξει, «δεν είμαστε στο 1940, όταν τα ζώα εργασίας είχαν μεγάλη χρησιμότητα. Εν έτει 2023 η πρακτική αυτή είναι αχρείαστη και παρωχημένη και συνεχίζεται ως ατραξιόν σε διάφορες περιοχές της χώρας».

Σύμφωνα, δε, με ανοιχτή επιστολή της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών προς τα αρμόδια υπουργεία και την ΚΕΔΕ, «η κακοποίηση χιλιάδων ιπποειδών (αλόγων, μουλαριών και γαϊδουριών) που υποχρεώνονται να εργάζονται ατελείωτες ώρες, μέσα στον ήλιο, κουβαλώντας ανθρώπους και αποσκευές ή σέρνοντας άμαξες, συνήθως σε δύσκολες διαδρομές, συχνότατα με υπερβολικό βάρος, με κακό εξοπλισμό που μεγαλώνει την κακοποίησή τους, συχνότατα μεγάλης ηλικίας ή άρρωστα, αφυδατωμένα και εξαντλημένα, είναι η πραγματικότητα και οδηγεί συχνά σε βαρύτατους τραυματισμούς, αναπηρίες και θανάτους».

Ρώμη ΚΑΙ Μαγιόρκα

Ηδη, όπως αναφέρεται στην επιστολή που εστάλη πριν από έναν μήνα, δημοτικά συμβούλια σε μεγάλους τουριστικούς προορισμούς όπως η Ρώμη και η Μαγιόρκα πήραν την απόφαση να καταργήσουν τέτοιες μεταφορές με ιπποειδή και άμαξες. «Δεν είναι ούτε γραφικό ούτε ρομαντικό το να εκμεταλλευόμαστε και να εξαντλούμε ανυπεράσπιστα ζώα, να διασκεδάζουμε εις βάρος της ευζωίας και της ζωής τους. Χαρακτηρίζει αρνητικά τον πολιτισμό μας και την εικόνα μας.

Ζητάμε, για το γενικότερο καλό της κοινωνίας μας, τη λήψη μέτρων για την άμεση κατάργηση χρήσης ιπποειδών για τουριστική ατραξιόν και το πέρασμα στη λήξη τέτοιων πρακτικών», καταλήγει.

Την ανάγκη ύπαρξης ενός νομοθετικού πλαισίου που θα καθορίζει τους κανόνες ορθής πρακτικής σε ό,τι αφορά τα ζώα εργασίας τονίζει ο κ. Χελιώτης.

«Εκτός, όμως, από το νομοθετικό πλαίσιο, η πραγματοποίηση συστηματικών ελέγχων αλλά και η βαρύτητα που θα πρέπει να δοθεί στην παιδεία και την ενημέρωση για τα ιπποειδή είναι βασικοί άξονες που θα βοηθήσουν να αλλάξει η κατάσταση».

Από μικρά με πολύ βάρος

Τα γαϊδουράκια από πολύ μικρή ηλικία – σχεδόν από ενάμισι έτους – κι όταν το σώμα τους ακόμη διαμορφώνεται, φορτώνονται με πολύ βάρος, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το μυοσκελετικό τους σύστημα. «Υπάρχουν επαγγελματίες οι οποίοι ακολουθούν ορθές πρακτικές, που εξασφαλίζουν την ευζωία και την προστασία των ιπποειδών που χρησιμοποιούνται για εργασίες. Δυστυχώς, αυτοί μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών», προσθέτει ο κ. Χελιώτης.

Από την πλευρά του ο δήμαρχος της Υδρας Γιώργος Κουκουδάκης σε δηλώσεις του υποστηρίζει πως τα γαϊδουράκια που εμφανίζονται σε κάποιες από τις φωτογραφίες που διακινούνται στο Διαδίκτυο είναι ζώα εργασίας, «σύμφωνα λοιπόν με τις κείμενες κτηνιατρικές διατάξεις, ένα τέτοιο ζώο μπορεί να κουβαλήσει το 1/5 του βάρους του, δηλαδή γύρω στα 100 κιλά. Μία ηλεκτρική συσκευή δεν ζυγίζει πάνω από 60-70 κιλά.

Ετσι δεν συντρέχουν ούτε νομικοί λόγοι για κακοποίηση ζώου».

Προσθέτει, δε, πως «πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι η Υδρα είναι ένα νησί στο οποίο απαγορεύεται η κυκλοφορία τροχοφόρων, είναι ένα νησί χτισμένο αμφιθεατρικά που εδώ και 300 χρόνια χρησιμοποιεί ζώα εργασίας για όλες τις οικονομικές του δραστηριότητες.

Ετσι είναι πολύ βασικό κάποιος να καταλάβει την τοπική κουλτούρα. Δεν είναι κακοποίηση ζώου, δεν ντρέπομαι να πω ότι αυτό είναι η καθημερινότητα του νησιού».

Πηγή: in.gr

ΝΙΚΗ ΜΠΑΚΟΥΛΗ

 

Σε έναν κόσμο που αναγνωρίζει τη σημασία της ψυχικής υγείας και μειώνει τα ωράρια εργασίας, η Ελλάδα σχεδιάζει να θεσπίσει 16ωρη εργασία την ημέρα. Αν βάλεις στην 'εικόνα' και την ανυπαρξία νομοθετικού πλαισίου για τη χρήση των ζώων εργασίας, δεν χρειάζεται να είσαι εγκάθετος για σκεφτείς πως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, μάλλον μας θεωρούν όλους ζώα.

Που είμαστε.

Αλλά ας αποφασίσουμε αν ο άνθρωπος είναι ένα σκαλοπάτι πιο πάνω ή όχι (που δεν είναι, αλλά δεν είναι ώρα να αναπτύξουμε αυτό το θέμα).

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει το νομικό κομμάτι, όπως υπάρχει και το ηθικό. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, δεν ζούμε στο 2023 αλλά στο Μεσαίωνα, συζητώντας επί πραγμάτων που έχουν τακτοποιηθεί -για άλλους- εδώ και πολλά χρόνια.

Πώς η κακοποίηση των ζώων πλήττει τον τουρισμό και τον πολιτισμό

Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται τα ζώα εργασίας στην Ύδρα, τη Σαντορίνη, την Κέρκυρα και όπου αλλού υπάρχουν (από όπου προκύπτουν τακτικά τραγικά ντοκουμέντα), καταπατούν κάθε έννοια ηθικής και έμπρακτης έκφρασης της ανθρώπινης φύσης.

Αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας και αμφισβήτησης -όταν γίνονται κάθε ημέρα καταγγελίες για κακομεταχείριση.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η συνθήκη αυτή μάς κάνει ρεζίλι σε όλον τον πλανήτη, όπως θα διαπιστώσεις με μια πρόχειρη αναζήτηση στο Google ή στα social media.

Δεν ξέρω αν έχεις πρόχειρο το "ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που μεταχειρίζεται τα ζώα" του Μαχάτμα Γκάντι. Σίγουρα έχεις μάτια και βλέπεις πόσο λάθος γίνονται κάποια πράγματα. Ακόμα και αν εστιάζεις στο κακό που μας κάνουν ως τουριστικού προορισμού.

Μεταξύ των ευρημάτων ερευνών που δημοσίευσε η Υδραϊκή Κιβωτός ήταν και αυτό που αποκάλυψε πως "πάνω από το 52% των Βρετανών δηλώνουν ότι αν έβλεπαν ένα ζώο να κακοποιείται, δεν θα επέλεγαν να επισκέφθούν ξανά τη χώρα". Το 75% δήλωσε ανησυχία για την ευημερία των ζώων εργασίας.

Υπάρχουν και άλλα στατιστικά. Που ξεκάθαρα δεν ενδιαφέρουν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας.

ΜΗΠΩΣ ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Είναι γεγονός πως τη σήμερον ημέρα δεκάδες εκατομμύρια ιπποειδή χρησιμοποιούνται σε όλον τον πλανήτη ως ζώα εργασίας.

Αυτήν την στιγμή που μιλάμε, υπάρχουν περισσότερα από 44.000.000 μουλάρια που κάνουν δουλειές και δη όπου δεν επιτρέπονται μηχανοκίνητα οχήματα.

Τους μεγαλύτερους πληθυσμούς τους έχει η Κίνα, το Μεξικό, η Αιθιοπία, το Πακιστάν και η Ινδία.

Καμία έρευνα δεν έχει ποσοτικοποιήσει το ποσό που αξίζουν τα ιπποειδή για τις οικονομίες αυτών των χωρών.

“Αν και η δύναμή τους έχει αντικατασταθεί από τα μηχανήματα σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, παραμένουν εξίσου σχετικές με την τεχνολογία σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, επειδή η ζωική ενέργεια είναι φθηνότερη και ευκολότερη στη συντήρηση σε σύγκριση με την μηχανοκίνητη σύγχρονη ισχύ”, τόνισε ανασκόπηση μελετών που έκανε το City University of Hong Kong.

Γεγονός είναι ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να τηρούνται ως προς την ευημερία τους.

Δεν ζούμε στο 1800 (όταν έννοιες όπως 'δικαιώματα' ήταν άγνωστες για ανθρώπους και ζώα), αλλά στο 2023.

Μιας που είπα 1800, ας πάμε στο mantra του Δημάρχου Ύδρας: τα 200 χρόνια που χρησιμοποιούνται ζώα εργασίας στο 'αμφιθεατρικά χτισμένο- νησί.

Ειρήσθω εν παρόδω, περί τα 300 με 400 είναι τα "φορτιάρικα ζώα" όπως τα αποκαλούν, στην Ύδρα.

Κανέας νόμος εν τω μεταξύ (ούτε ο πιο πρόσφατος 4830/2021) δεν καθορίζει τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιούνται τα ζώα εργασίας. Επίσης, δεν προβλέπει κάτι σε πρόληψη. Μόνο σε τιμωρίες, όταν είναι όμως, αργά, με δεκάδες πολίτες να καταγγέλουν καθημερινά περιστατικά εργασίας υπό ακραίες θερμοκρασίες και εγκατάλειψης.

Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ -ΚΟΜΜΑ, ΑΛΛΑ

Οι υπέρμαχοι των όσων συμβαίνουν στην Ύδρα, τονίζουν και ξανατονίζουν πως η μορφολογία του νησιού και η υπαγωγή του (το 2002) σε ειδικό καθεστώς προστασίας μνημειακού οικισμού, δεν επιτρέπει άλλους τρόπους μεταφοράς -ανθρώπων, αποσκευών, συσκευών ή ό,τι άλλο-, αφού δεν επιτρέπονται τα τροχοφόρα.

Την ίδια ώρα, υπάρχουν φορτηγάκια δημοσίας χρήσης για τη μεταφορά μεγάλων αντικειμένων.

Υπάρχουν ουκ ολίγες πράξεις που ενισχύουν τα της προστασίας της αρχαιολογικής κληρονομιάς (η Ύδρα αναφέρεται ως “τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και ως τόπος χρήζων ειδικής κρατικής προστασίας”) με πρώτη το 1932 και άλλες το 1950, το 1967, το 1969, το 1978, το 1981 και το 1996.

Η πιο πρόσφατη (2017) βέβαια, αφορούσε τη δυνατότητα οικοδόμησης στον δεδομένα “ιστορικό, αρχαιολογικό τόπο”. Όπως ενημερώνει σε κείμενο της για τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση του ΣτΕ (επί θεμάτων πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής φύσεως) η δικηγόρος, Σοφία Παυλάκη, γίνεται λόγος για ανοικοδόμηση “όχι μόνον οικοπέδων, επί των οποίων υπήρχαν κτίσματα κατά τη θέση σε ισχύ των περί μνημειακού χαρακτήρα διατάξεων, αλλά και οικοπέδων επί των οποίων, κατά την αιτιολογημένη κρίση του Υπουργείου Πολιτισμού”.

Άρα μάλλον όπου υπάρχει θέληση να αλλάξει κάτι, υπάρχει και τρόπος.

Και δη το 2023, δηλαδή 91 χρόνια μετά την πρώτη πράξη για την προστασία της κληρονομιάς του συγκεκριμένου νησιού, αν σκεφτείς και ότι στο μεσοδιάστημα υπήρχε μια κάποια τεχνολογική εξέλιξη.

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΥΔΡΑΣ

Ο Δήμαρχος Ύδρας, Γιώργος Κουκουδάκης δέχθηκε την πρόσκληση που του απηύθυνε η πρωινή ενημερωτική εκπομπή της ΕΡΤ, το πρωί της Δευτέρας 7/8 για να μιλήσει για στιγμιότυπα που απαθανάτισε φακός με εικόνες που πλήττουν όλα τα είδη (συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου).

Με πολύ επιθετικό τόνο, από το πρώτο δευτερόλεπτο, ο κύριος Κουκουδάκης κατ’ αρχάς διευκρίνισε πως δεν χρησιμοποιούνται γαϊδούρια στην Ύδρα, αλλά μουλάρια (προέρχεται από διασταύρωση αρσενικού γαϊδάρου και θηλυκού αλόγου) και χρησιμοποίησε ως επιχειρήματα τα εξής:

• “Έχουμε ιστορία 200 χρόνων”.
• “Το νησί εκτός από τις απαγορεύσεις και την προστασία από την Αρχαιολογική Υπηρεσία που απαγορεύεται η κυκλοφορία τροχοφόρων, έχει την πόλη του αμφιθεατρικά χτισμένη και γεμάτη σκαλοπάτια. Χωρίς τη βοήθεια των μουλαριών, δεν υπάρχει δυνατότητα να μεταφερθεί ούτε άνθρωπος ούτε εμπορεύματα και αυτές οι ηλεκτρικές συσκευές. {…}. Είναι το δικαίωμά μας στη μετακίνηση, αν θέλετε”.
• “Τα ζώα εργασίας χρειάζονται. Είναι ο μοναδικός τρόπος, εκτός και αν έρθει κάποιος και αναιρέσει τα προεδρικά διατάγματα που προστατεύουν την Ύδρα, αλλά σας το ξαναλέω, τότε θα καταρρεύσει η τοπική οικονομία, δεν θα κυκλοφορεί τίποτα".
• "Για να μεταφέρει ένα ξενοδοχείο τις αποσκευές των πελατών του, δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός αν θέλετε να συζητήσουμε ευφάνταστα σενάρια, όπως να φέρουμε drones".
• “Ένα μουλάρι στοιχίζει 4.000-5.000 ευρώ και ο άνθρωπος αυτός το προσέχει σαν τα μάτια του, γιατί αν το χάσει δεν θα έχει το κεφάλαιο να το αγοράσει, τουλάχιστον άμεσα".
• “Υπάρχουν κτηνιατρικές διατάξεις για τον τρόπο χειρισμού των ιπποειδών και των ζώων εργασίας. Η συγκεκριμένη ηλεκτρική συσκευή, από την προανακριτική εξέταση που διεξήχθη, ζυγίζει 67 κιλά. Ένα μουλάρι, κατά μέσο όρο, μπορεί να σηκώσει μέχρι 100 κιλά. Επομένως, όπως διαπιστώθηκε από την τοπική αστυνομική και λιμενική έρευνα δεν παραβιάστηκε καμία διάταξη".
• “Περιμένουμε εφοπλιστές για λίγες ημέρες στο νησί, να έλθουν, να ξεκουραστούν και πρέπει να τους εξυπηρετήσουμε”.

 

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΤΑ ΜΟΥΛΑΡΙΑ

Κατά δήλωση του κυρίου Κουκουδάκη, στις κείμενες κτηνιατρικές διατάξεις αναφέρεται πως μπορούν να κουβαλήσουν το 1/5 του βάρους τους. Εϊναι όμως, αυτή και η πραγματικότητα.

Εμπιστευτήκαμε πηγές του εξωτερικού για να δώσουμε απάντηση σε ένα ερώτημα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ αποκάλυψε πως το βάρος που αντέχουν τα ιπποειδή εξαρτώνται από φυσιολογικοί δείκτες, όπως ο καρδιακός ρυθμός, η θερμοκρασία του ορθού, ο αναπνευστικός ρυθμός, ο αιματοκρίτης, το κόστος ενέργειας και οι μυϊκοί παράγοντες.

“Ωστόσο, ο αριθμός των μελετών και η διαφορά των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν, δεν επαρκεί για τη λεπτομερή γνώση των επιπτώσεων του φορτίου στις φυσιολογικές παραμέτρους”.

Άρα δεν μπορούν να γίνουν ακριβείς υπολογισμοί για την ικανότητα μεταφοράς βάρους, δεδομένου και ότι δεν έχει μελετηθεί επαρκώς η επίδραση του φορτίου στη βιοχημεία του αίματος των ζώων.

Μεταξύ όσων έχουν καταγραφεί είναι πως ένα μέσο μουλάρι μπορεί να σηκώσει έως 56 κιλά, συμπεριλαμβανομένης της ιπποσκευής (σέλα, αναβολέας, ζώνη, χαλινάρι και στομίδα -όλα πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση).

Ως εκ τούτου, αντέχει να το ιππεύσει ένας μικρός ενήλικας. Τα μουλάρια μαμούθ μπορούν να μεταφέρουν ενήλικες.

Ένα υγιές, καλά προετοιμασμένο μουλάρι μπορεί να μεταφέρει με ασφάλεια μεταξύ 20% και 30% του σωματικού του βάρους. Το σωματικό βάρος πρέπει να υπολογίζεται με ακρίβεια, ώστε να προκύπτει το σωστό πιθανό μέγιστο φορτίο.

Κατά μέσο όρο, ένα μουλάρι θα πρέπει να μπορεί να τραβήξει περίπου το διπλάσιο του σωματικού του βάρους μεν, σε επίπεδο έδαφος δε.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΥΛΑΡΙΩΝ

Bάσει της γνώσης που προσφέρουν μελέτες και τα άπειρα χρόνια της χρήσης ζώων εργασίας (δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο), για να προστατευτεί η ευημερία τους δεν πρέπει να εργάζονται συνεχώς, για περισσότερο από έναν ορισμένο αριθμό ωρών την ημέρα.

Μια κοινή γραμμή είναι να περιοριστεί η εργασία με μουλάρια σε περίπου 6 ώρες την ημέρα, χωρισμένη σε πολλαπλές συνεδρίες.

Αυτές μπορούν να προγραμματιστούν το πρωί και αργά το απόγευμα, ώστε να αποφευχθούν τα πιο ζεστά μέρη της ημέρας.

Ο φόρτος εργασίας, κατά τη διάρκεια αυτών των συνεδριών, πρέπει να είναι μέτριος και δεν πρέπει να προκαλεί υπερβολική κόπωση ή άγχος.

Πρέπει να υπάρχουν τακτικά διαλείμματα κατά τις ώρες εργασίας τους. Οι περίοδοι αναπαύσεως που προτείνονται είναι έπειτα από κάθε 1-2 ώρες εργασίας, ώστε το ζώο να ξεκουραστεί, να ενυδατωθεί και να αναρρώσει.

Αυτά τα διαλείμματα θα πρέπει ιδανικά να περιλαμβάνουν πρόσβαση σε νερό και κατάλληλο χώρο ανάπαυσης, απαλλαγμένο από υπερβολική ζέστη ή άλλους στρεσογόνους παράγοντες.

Μετά την εργάσιμη ημέρα, τα μουλάρια θα πρέπει να έχουν αρκετό χρόνο για ξεκούραση και αποκατάσταση, κατά προτίμηση σε ένα άνετο και ασφαλές περιβάλλον.

ΤΙ -ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ- ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΜΟΥΛΑΡΙΩΝ

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν κανονισμοί και κατευθυντήριες γραμμές, για τη διασφάλιση της καλής διαβίωσης των ζώων -συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιούνται για εργασία.

Η οδηγία 98/58/ΕΚ της ΕΕ καθορίζει ελάχιστα πρότυπα για την προστασία των ζώων που εκτρέφονται για εκτροφή, συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιούνται για εργασία.

Βέβαια, η καλή διαβίωση των ζώων αντιμετωπίζεται και στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

Αυτή αναγνωρίζει τα ζώα ως αισθανόμενα όντα, ικανά να βιώσουν πόνο, ταλαιπωρία και αγωνία. Υποχρεώνει τα κράτη μέλη να λαμβάνουν πλήρως υπόψη τις απαιτήσεις καλής διαβίωσης των ζώων.

Ποιες είναι οι απαιτήσεις καλής διαβίωσης των ζώων

Η οδηγία λοιπόν, 98/58/ΕΚ του Συμβουλίου της 20ης Ιουλίου 1998, σχετικά με την προστασία των ζώων που εκτρέφονται για σκοπούς εκτροφής αναφέρει τα εξής:

Προσωπικό: Η φροντίδα των ζώων ανατίθεται σε επαρκή αριθμό προσώπων με κατάλληλες ικανότητες, γνώσεις και επαγγελματικά προσόντα.

Επιθεώρηση: 1) Όλα τα ζώα που ζουν περιορισμένα σε συστήματα εκτροφής, όπου η καλή διαβίωσή τους εξαρτάται από τη συχνή ανθρώπινη προσοχή, επιθεωρούνται τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Τα ζώα που εκτρέφονται ή ανήκουν σε άλλα συστήματα, επιθεωρούνται κατά διαστήματα επαρκή για την αποφυγή κάθε ταλαιπωρίας τους.

2) Πρέπει να υπάρχει κατάλληλος φωτισμός (σταθερός ή φορητός), ώστε τα ζώα να είναι δυνατόν να επιθεωρούνται διεξοδικά ανά πάσα στιγμή.

3) Σε κάθε ζώο που φαίνεται ασθενές ή τραυματισμένο παρέχονται, χωρίς καθυστέρηση, οι κατάλληλες φροντίδες και, όταν ένα ζώο δεν αντιδρά στις φροντίδες αυτές, λαμβάνεται το συντομότερο δυνατόν η γνώμη κτηνιάτρου. Εάν χρειάζεται, τα ασθενή ή τραυματισμένα ζώα απομονώνονται σε κατάλληλους χώρους σταβλισμού με, κατά περίπτωση, στεγνή αναπαυτική στρωμνή.

Kατά δήλωση του Δημάρχου Ύδρας και όσων αναφέρονται στην ιστοσελίδα του δήμου, τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο γίνεται επίσκεψη της Animal Action και παρέχει δωρεάν ιατρική φροντίδα για όλα τα ιπποειδή.

Μητρώα: 1) Ο κύριος ή κάτοχος των ζώων τηρεί μητρώο στο οποίο αναφέρεται κάθε ιατρική αγωγή καθώς και ο αριθμός θανάτων που διαπιστώνονται σε κάθε επιθεώρηση.

2) Όταν απαιτείται η καταγραφή ισοδύναμων πληροφοριών για άλλους σκοπούς, οι πληροφορίες αυτές εξυπηρετούν και τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας.

3) Τα μητρώα αυτά διατηρούνται επί τρία τουλάχιστον έτη και τίθενται στη διάθεση της αρμόδιας αρχής κατά τη διάρκεια των επιθεωρήσεων ή όποτε ζητηθούν.

Ελευθερία κίνησης: 1) Η ελευθερία κίνησης που χρειάζεται κάθε ζώο, ανάλογα με το είδος του και σύμφωνα με την κατεκτημένη πείρα και τις επιστημονικές γνώσεις, δεν πρέπει να παρεμποδίζεται έτσι ώστε να προκαλείται περιττή ταλαιπωρία ή τραυματισμός.

2) Όταν ένα ζώο είναι συνεχώς ή συνήθως προσδεδεμένο, αλυσοδεμένο ή περιορισμένο, πρέπει να διαθέτει τον απαιτούμενο χώρο για τις φυσιολογικές και ηθολογικές του ανάγκες, σύμφωνα με την κτηθείσα πείρα και τις επιστημονικές γνώσεις.

Κτίρια και χώροι σταβλισμού: 1) Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των χώρων σταβλισμού, ιδίως δε των διαμερισμάτων και του εξοπλισμού με τον οποίο είναι δυνατό να έλθουν σε επαφή τα ζώα, δεν πρέπει να είναι επιβλαβή για τα ζώα και πρέπει να μπορούν να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται σχολαστικά.

2) Οι χώροι σταβλισμού και τα σημεία πρόσδεσης των ζώων πρέπει να κατασκευάζονται και να συντηρούνται κατά τρόπον ώστε να μην υπάρχουν αιχμές ή προεξοχές που είναι δυνατόν να τραυματίσουν τα ζώα.

3) Η κυκλοφορία του αέρα, το ποσοστό κονιορτού, η θερμοκρασία, η σχετική υγρασία του αέρα και οι συγκεντρώσεις αερίων, πρέπει να παραμένουν εντός ορίων που δεν βλάπτουν τα ζώα.

4) Τα ζώα που εκτρέφονται εντός κτιρίων δεν πρέπει να παραμένουν ούτε σε συνεχές σκοτάδι, ούτε να εκτίθενται χωρίς κατάλληλη διακοπή σε τεχνητό φωτισμό. Όταν ο φυσικός φωτισμός είναι ανεπαρκής για τις φυσιολογικές και ηθολογικές τους ανάγκες, πρέπει να προβλέπεται κατάλληλος τεχνητός φωτισμός.

Ζώα που δεν εκτρέφονται εντός κτιρίων: Τα ζώα που δεν εκτρέφονται εντός κτιρίων πρέπει, στο βαθμό που αυτό είναι αναγκαίο και δυνατό, να προστατεύονται από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, τους θηρευτές και τους κινδύνους για την υγεία τους.

Αυτόματος ή μηχανικός εξοπλισμός: 1) Κάθε αυτόματος ή μηχανικός εξοπλισμός που είναι αναγκαίος για την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων πρέπει να επιθεωρείται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Όταν διαπιστώνονται βλάβες πρέπει να επανορθώνονται αμέσως ή, όταν αυτό δεν είναι δυνατόν, να λαμβάνονται κατάλληλα μέτρα για να προστατεύεται η υγεία και η καλή διαβίωση των ζώων.

2) Όταν η υγεία και η καλή διαβίωση των ζώων εξαρτώνται από σύστημα τεχνητού εξαερισμού, θα πρέπει να προβλέπεται κατάλληλο εφεδρικό σύστημα επαρκούς ανανέωσης του αέρα για τη διασφάλιση της υγείας και της καλής διαβίωσης των ζώων σε περίπτωση βλάβης του συστήματος, και σύστημα συναγερμού το οποίο να προειδοποιεί για τη βλάβη. Το σύστημα συναγερμού πρέπει να ελέγχεται τακτικά.

Σίτιση, πότισμα και χορήγηση άλλων ουσιών: 1) Στα ζώα πρέπει να παρέχεται υγιεινή τροφή, κατάλληλη για την ηλικία και το είδος τους, και σε επαρκείς ποσότητες, ώστε να διατηρείται η καλή υγεία τους και να καλύπτονται οι θρεπτικές τους ανάγκες.

2) Σε κανένα ζώο δεν πρέπει να χορηγούνται τροφές ή υγρά κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει περιττή ταλαιπωρία ή βλάβη, ούτε η τροφή ή τα υγρά αυτά να περιέχουν ουσίες οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν περιττή ταλαιπωρία ή βλάβη.

3) Όλα τα ζώα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε τροφή κατά διαστήματα ανάλογα με τις ανάγκες της φυσιολογίας τους.

4) Όλα τα ζώα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε νερό κατάλληλης ποσότητας και ποιότητας ή να μπορούν να ικανοποιούν τις ανάγκες τους σε υγρά με άλλους τρόπους.

5) Οι εγκαταστάσεις σίτισης και ποτίσματος πρέπει να σχεδιάζονται, να κατασκευάζονται και να τοποθετούνται κατά τρόπον ώστε να περιορίζονται οι κίνδυνοι μόλυνσης της τροφής και του νερού, καθώς και τα αρνητικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να προκύψουν από τον ανταγωνισμό μεταξύ των ζώων.

Γιατί ο Δήμαρχος Ύδρας επιμένει πως δεν υπάρχει κακοποίηση

'Ό,τι διάβασες από πάνω ισχύει για ζώα εργασίας σε μεταφορές και σε γεωργικές κυρίως εργασίες. Όσα τραγικά συμβαίνουν στα ελληνικά, γίνονται εκτός εκτροφείου όπου -τυπικά- δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις.

Για αυτό και ο Δήμαρχος Ύδρας λέει και ξαναλέει πως δεν παραβιάζεται η νομοθεσία. Που θα ήταν χρήσιμο να αλλάξει, γιατί το κακό μάλλον έχει παραγίνει, με περιστατικά που κάνουν το γύρω του κόσμου κάθε χρόνο και δεκάδες καθημερινές καταγγελίες.

Σύμφωνα με αυτές, τα μουλάρια στην Ύδρα έπιναν νερό από ποτίστρα που δεν ήταν κοντά τους και είτε ήταν σκουριασμένη, είτε γεμάτη σκουπίδια. Νομικά αυτό δεν είναι πρόβλημα (γιατί τα ζώα είναι εκτός εκτροφείου). Με κάθε άλλη έννοια είναι και δη για όποιον δηλώνει φιλόζωος. Παρεμπιπτόντως, η σωστή λέξη είναι ζωόφιλος.

ΤΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Όταν εξετάζεται η όποια λύση, λαμβάνονται υπ’ όψιν παράγοντες όπως η απόσταση μεταφοράς, ο τύπος των εμπορευμάτων που μετακινούνται, το έδαφος, οι διαθέσιμοι πόροι και η ευημερία των ζώων ή των ατόμων που εμπλέκονται.

Στόχος πάντα, είναι να βρεθεί μέθοδος που να είναι αποτελεσματική, πρακτική και να σέβεται το περιβάλλον και τις τοπικές συνθήκες. Όπως είπε ο Δήμαρχος Ύδρας, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάρα, καθώς υπάρχουν πάρα πολλά σκαλιά στο νησί. Μπορούν ωστόσο, να χρησιμοποιηθούν έως τα σκαλιά.

Σε αυτό το πλαίσιο, όποιος δεν θέλει να χρησιμοποιεί ιπποειδή (άλογα, γαϊδούρια, μουλάρια κ.λπ.) για τη μεταφορά ανθρώπων/αντικειμένων σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν διαθέσιμα αυτοκίνητα ή οχήματα, μπορεί να εξετάσει τις εξής εναλλακτικές:

Ανθρώπινη εργασία (μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση μη αυτόματων μεθόδων -πχ σακίδια πλάτης- για μεταφορά αντικειμένων).

Αχθοφόροι ή Μεταφορείς (σε περιοχές χωρίς πρόσβαση οχημάτων, ντόπιοι μπορεί να προσφέρουν υπηρεσίες αχθοφόρου ή μεταφοράς, καθώς τυγχάνουν επιδέξιοι στο να μεταφέρουν βαριά φορτία στην πλάτη τους και μπορούν να αποτελέσουν πολύτιμο πόρο).

Αυτοσχέδιες λύσεις (ανάλογα με το συγκεκριμένο πλαίσιο και τους διαθέσιμους πόρους, ενδέχεται να προκύψουν καινοτόμες τοπικές λύσεις. Αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν προσαρμοσμένα εναέρια τρόλεϊ ή άλλες δημιουργικές μεθόδους μεταφοράς εμπορευμάτων).

Mια πρόταση είναι αυτή που υπάρχει από καταβολής κόσμου στην Ανατολή: οι palanquins.

Μια άλλη λύση που προτείνει χρήστης του Twitter λέγεται electric stair climbing tracked transporter, που αντέχει έως 500 κιλά.

To ηλεκτρικό φορτηγό αναρρίχησης σκαλοπατιών είναι κατασκευασμένο για εφαρμογές χειρισμού υλικών βαρέως τύπου. Eίναι εξοπλισμένο με ανεξάρτητο ερπυστριοφόρο μη σημαδιακό και αντιολισθητικό κομμάτι που σας επιτρέπει να πλοηγείστε με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα πάνω από τις σκάλες.

H τιμή του είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτήν ενός μουλαριού. Αλλά το χρησιμοποιείς ακατάπαυστα, για τα πάντα. Όποιο και αν είναι το βάρος. Και δεν δοκιμάζεις τις αντοχές ζωντανού οργανισμού.

Άρα υπάρχουν λύσεις, πέραν των drones που χλεύασε ο Δήμαρχος της Ύδρας.

Οι περισσότερες ωστόσο, προϋποθέτουν την ανθρώπινη εργασία. Μόνο που ο άνθρωπος συνήθως μιλάει και διεκδικεί τα δικαιώματα του.

Αν και στην Ελλάδα αμφισβητείται εντόνως, και αυτό, όπως αποκάλυψε το ρεπορτάζ του Μάνου Φραγκιουδάκη για τον 20χρονο που έγινε θύμα ξυλοδαρμού, επειδή ζήτησε τα δεδουλευμένα του από τον εργοδότη του.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΥΛΑΡΙΑ

 

Εκ των εκατομμυρίων ιπποειδών που χρησιμοποιούνται ως ζώα εργασίας (όλα μαζί εκτιμώνται πως ξεπερνούν τα 110.000.000), στην συντριπτική τους πλειοψηφία, βιώνουν την αμέλεια, την κακοποίηση και τη μέχρι θανάτου εξάντληση.

Τα ζώα αυτά ήταν ανέκαθεν ακρογωνιαίος λίθος στην ανθρώπινη ύπαρξη και εξακολουθούν να στηρίζουν ολόκληρες κοινότητες, μεταφέροντας νερό, τρόφιμα και καλλιέργειες.

Είναι πολύ ευφυή πλάσματα, κοινωνικά και ήρεμα, ικανά για ανεξάρτητη σκέψη και λήψη αποφάσεων.

Είναι δυνατά και δεν θα κάνουν κάτι που θεωρούν επικίνδυνο, γεγονός που τους καθιστά έναν υπέροχο, έμπιστο σύντροφο.

Σύμφωνα με μελέτη προτιμώνται γιατί είναι φιλικά προς τους ανθρώπους, εύκολα στην εκπαίδευση και χρειάζονται λίγη επίβλεψη όταν εργάζονται.

Επίσης, είναι δυνατά συγκριτικά με το μέγεθος τους, μπορούν να στρίψουν σε μικρούς χώρους, ζουν περισσότερα χρόνια όταν φροντίζονται σωστά, είναι σχετικά φθηνά στην αγορά, χρειάζονται λίγο νερό και χρησιμοποιούν καλά ακόμα και το ‘φτωχό’ φαγητό, μπορούν να επιβιώσουν σε διάφορες κλιματικές συνθήκες και συμπεριφέρονται καλά σε διάφορα εδάφη (λόγους κλπ).

Την ίδια ώρα, υποφέρουν όταν είναι μόνα -χωρίς άλλα μουλάρια ή ανθρώπους, καθώς διακρίνονται για τους δεσμούς που δημιουργούν. Οι καρδιακοί τους παλμοί συγχρονίζονται ακόμη και με εκείνους με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

Αυτό αποδεικνύεται από το πρόγραμμα θεραπείας με τη βοήθεια γαϊδουριών για ευάλωτα παιδιά και ενήλικες.

Επίσης, χρειάζονται καταφύγιο για το κρύο και την υγρασία.

Πηγή: news247.gr

Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη (9.08) σε ηλικία 84 ετών ο Brice Marden, ο κορυφαίος ζωγράφος που έδωσε νέα ώθηση στην αφαίρεση και αναζητούσε συνεχώς νέες κατευθύνσεις, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Marden μετρούσε έξι δεκαετίες καλλιτεχνικής πορείας. Στο βιογραφικό του μεταξύ άλλων αναφέρονται οι σπουδές στο Γέιλ με τον Άλεξ Κατζ και τον Τζον Σούλερ. Τη δεκαετία του 1960 μελέτησε το έργο του Τζάσπερ Τζονς ενώ διατέλεσε και βοηθός στο στούντιο του Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ. Η διαδρομή του, ταυτισμένη με τη χειρονομιακή απλότητα, περιλαμβάνει ένα corpus δημιουργίας στο οποίο συνυπάρχουν οι διαγραμματικές αποτυπώσεις του μινιμαλισμού, ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός, στοιχεία από την αρχαία καλλιγραφία και την ποίηση.

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε από την κόρη του Mirabella Marden που ανάρτησε στο Instagram πως «έφυγε» την Τετάρτη στο σπίτι του στο Tίβολι της Νέας Υόρκης.

 

Όταν στην γενιά του οι ζωγράφοι αναζητούσαν να ‘ξεφύγουν’ από τα περιορισμένα όρια του καμβά και του κάδρου, ο Marden επινόησε από την αρχή τη σχέση κάδρου και τέχνης λέγοντας : «Είναι απλά ο δικός μου τρόπος να εκφράσω αυτό που μένει να ειπωθεί». Αναφερόμενος στα «τετράγωνα» της τέχνης του, είπε πως πρόκειται για μία «μεγάλη ανθρώπινη επινόηση».

Στην πρώτη του ατομική έκθεση, το 1966, στην γκαλερί Bykert της Νέας Υόρκης, παρουσίασε μια σειρά από «επίπεδα μονόχρωμα», σε «σβησμένα χρώματα».

«Ένα ακαθόριστο χαρακτηριστικό χρώμα», σημείωσε το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης «από αδρές και λεπτές πινελιές που μαρτυρούν ως γεγονός την βαρύτητα και την δουλειά του καλλιτέχνη».

Εκείνη την εποχή ο Marden ζούσε μία μποέμικη ζωή, ενώ συναναστρεφόταν τροβαδούρους και ποιητές του Greenwich Village. Στην έκθεσή του στην γκαλερί Bykert, αποτίνει φόρο τιμής στον Bob Dylan και Nico.

Όσο προχωρούσαν οι εικαστικές του αναζητήσεις κατέληγε σε μινιμαλιστικές φόρμες έως ότου, το 1984, ζωγράφισε «Μονόχρωμα», που δούλευε εμπνευσμένος από την ανατολίτικη καλλιγραφία.

Η σειρά του με τίτλο «Ψυχρό βουνό», από το 1989 έως το 1991, αναφερόταν επίσης στην Δυναστεία Tang και συγκεκριμένα στον ποιητή Hanshan. To κάθε έργο ξεκινούσε με ένα τοπίο, που ΄έσβηνε’ σταδιακά για να αποδώσει μία εντύπωση αφαίρεσης.

«Ο Marden», γράφει η κριτικός τέχνης Roberta Smith, «δημιούργησε ένα είδος status σαν από φωτιά, κάτι που θυμίζει έναν Georgio Morandi, μιας ριζοσπαστικής αφαίρεσης, έναν δημιουργό του αναπάντεχα ωραίου, εξαιρετικά καλοδουλεμένων (και ακριβών) έργων.

Παίρνοντας ως πρόκληση το κίνημα της Αφαίρεσης από τους Jasper Johns και Robert Rauschenberg, o Brice Marden, τίμησε τους καλλιτέχνες που προηγήθηκαν από εκείνον, υποστηρίζοντας για τον Johns συγκεκριμένα πως: Προσέθεσε μία άλλη διάσταση στην έννοια “πραγματικότητα”. «Άλλωστε, είναι η σημαία πραγματικότητα;».

Η σχέση του με την Ελλάδα

O Brice Marden κάθε χρόνο ερχόταν στην Ύδρα που αγάπησε, και έτσι το νησί του Σαρωνικού έγινε δεύτερη πατρίδα του αφού είχε δικό του σπίτι και δούλευε ασταμάτητα. Στην `Υδρα στην περιοχή Καμίνι υπάρχει και οδός «BRICE MARDEN». Κάθε πρωί καθόταν στην ίδια θέση σε ένα ζωντανό καφενείο συχνά μόνος του η με κάποιους καλλιτέχνες. Αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο της `Υδρας , φαινόταν πάντα νέος, ωραίος και χαμηλών τόνων και σεμνός. Εντυπωσιακά σεμνός.

Ο διάσημος καλλιτέχνης ξεχώρισε όχι μόνον σαν ζωγράφος της Αφαίρεσης αλλά και σαν μία ξεχωριστή παρουσία κι έτσι θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας.

Δύο νέες καλλιτέχνιδες, από τη Γαλλία και την Ελλάδα, προσκάλεσε φέτος ο οργανισμός HYam (Ηydra for Artists of the Mediterranean) να εκθέσουν τα έργα τους. Πρόκειται για την Eva Medin και τη Στεφανία Στρούζα που συμμετέχουν στην έκθεση «Loin sur la Terre (Μακριά στη Γη)». Από το Σάββατο 5 Αυγούστου (8:30 μ.μ. τα εγκαίνιά της) ξεκινά το εικαστικό ταξίδι για τους επισκέπτες του Ιστορικού Αρχείου και Μουσείου της Ύδρας και διαρκεί μέχρι τις 31 Αυγούστου 2023.

Όπως επισημαίνει η ιδρύτρια του HYam, Pauline Simons, «Η Eva Medin και η Στεφανία Στρούζα κάνουν ρωγμές, η κάθε μία με τον τρόπο της, σε έναν μύθο που είναι ριζωμένος εδώ και χιλιετίες στο συλλογικό φαντασιακό: αυτόν της πρωτόγονης ταυτότητας.»

Το Ιστορικό Αρχείο της Ύδρας, θεματοφύλακας του νησιού

Ιδρύθηκε το 1918 σε ένα κτίριο που κτίσθηκε με έξοδα του εφοπλιστή και ευεργέτη της Ύδρας, Γκίκα Ν. Κουλούρα. Σε ιδανική θέση στο λιμάνι, στο σημείο άφιξης των πλοίων, ανάμεσα στο λιμεναρχείο και στη Ναυτική Ακαδημία, το Ιστορικό Αρχείο και Μουσείο της Ύδρας είναι ο αδιάλειπτος μάρτυρας όλης της ιστορίας του νησιού.

Το Μουσείο δίνει προτεραιότητα στον 18ο και στον 19ο αιώνα μέσω εντυπωσιακών συλλογών, παλιά κοστούμια, ξίφη, σπαθιά, αντίγραφα πλοίων, ιστορικά αναμνηστικά, πορτρέτα προσωπικοτήτων ή στρατιωτικών, φωτίζουν την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα κατά την οποία το νησί διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο. Πρόκειται για 18.000 έγγραφα αρχείου που εκτίθενται στο Μουσείο, καθώς και μια βιβλιοθήκη 9.000 τίτλων που υποστηρίζει τη δυναμική του.

Η Ύδρα υπήρξε ένας στρατηγικός τόπος εκκίνησης του ελληνικού στόλου, εγνωσμένης της ισχύος των πλοιοκτητών της. Ένας από τους σημαντικότερους ήρωες της Επανάστασης, ο Ναύαρχος Μιαούλης που εορτάζεται κάθε χρόνο στις αρχές του καλοκαιριού στα Μιαούλεια έχει συνδέσει το όνομά του με το Μουσείο, καθώς ένα από τα χαρακτηριστικότερα εκθέματά του είναι η ταριχευμένη του καρδιά που διατηρείται σε μία ασημένια λήκυθο. Το σημερινό κτίριο που χτίστηκε τη δεκαετία του ΄70 πάνω στα σχέδια του προηγούμενου κτιρίου δένει τέλεια με το υπόλοιπο αρχιτεκτονικό περιβάλλον.

Από τη νέα του λειτουργία, το 1996, χάρη στην Διευθύντρια του Ντίνα Αδαμοπούλου που ανέπτυξε τις επιστημονικές δραστηριότητες, το Μουσείο εναλλάσσει τις θεματικές εκθέσεις, κλασικές ή σύγχρονες, συνέδρια, ειδικά αφιερώματα, καθώς και υπαίθριες συναυλίες που πραγματοποιούνται στην περίφημη ταράτσα.

Στήριξη των καλλιτεχνών της Μεσογείου

Ο οργανισμός HYam (Hydra for Artists of the Mediterranean) δημιουργήθηκε το 2014 από τη δημοσιογράφο Pauline Simons, με στόχο να στηρίξει ανερχόμενους καλλιτέχνες από τις χώρες της Μεσογείου και να τους βοηθήσει να αποκτήσουν τα έργα τους μεγαλύτερη ορατότητα στη διεθνή σκηνή.

Γι’ αυτόν τον σκοπό, ο HYam υλοποίησε διάφορες πρωτοβουλίες και συμπληρωματικά events στην Ύδρα και στο Παρίσι, όπως εκθέσεις, παραγωγές, συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, και καλλιτεχνικές εστίες (residencies). Το 2021 ο οργανισμός αναθεώρησε τον τρόπο διοργάνωσης των εκδηλώσεων του, με τη συμμετοχή όχι πλέον ενός, αλλά πολλών καλλιτεχνών, με σκοπό να εντείνει τη στήριξη του και επικεντρώθηκε σε εκθέσεις που ήταν αφιερωμένες σε γυναίκες καλλιτέχνιδες παρουσιασμένες σε ιστορικά τοπόσημα του νησιού.

Πηγή φωτογραφιών: Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας

Προβληματισμό για τις συνθήκες διαβίωσης των ιπποειδών δημιουργεί βίντεο που δείχνει γαϊδουράκια φορτωμένα με βαριά αντικείμενα στην Ύδρα.

Στο βίντεο, που δημοσίευσε η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, φαίνονται γαϊδουράκια  φορτωμένα με κούτες ακόμα και με ψυγεία. Μάλιστα, ένα από αυτά διακρίνεται παραπατά.

 

Να υπενθυμίσουμε σε αυτό σημείο ότι στο νησί απαγορεύονται τα τροχοφόρα, ωστόσο από τις εικόνες αυτές προκύπτει το ερώτημα αν τα ζώα θα έπρεπε να φορτώνονται με τόσο βαριά αντικείμενα, όταν, μάλιστα, επικρατούν ακραίες θερμοκρασίες. 

 

Σύμφωνα με καταγγελία, 55χρονος πέταξε γάτα από ταράτσα, ύψους 8 μέτρων, με αποτέλεσμα το μικρό τετράποδο να τραυματιστεί.

Όλα ξεκίνησαν όταν 55χρονος έτρωγε με την παρέα του σε εστιατόριο του νησιού. Η γάτα φέρεται να ανέβηκε στο πιάτο του και τότε εκείνος την έσπρωξε και έπεσε από την ταράτσα στο κενό από ύψος 8 μέτρων.

Σύμφωνα με το ΣΚΑΙ, το άτυχο ζώο προσγειώθηκε στα πόδια τουρίστριας, ενώ το σημείο στο πλακόστρωτο γέμισε αίματα. Το γατάκι τραυματίστηκε στο πρόσωπο, αλλά είναι καλά στην υγεία του.

Στη συνέχεια η γυναίκα έκανε καταγγελία στην αστυνομία του νησιού, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η σύλληψη του 55χρονου.

Ο άνδρας εμφανίστηκε ενώπιον του εισαγγελέα Πειραιά, ο οποίος του επέβαλε πρόστιμο 15.000 ευρώ.

Μία θλιβερή και ντροπιαστική εικόνα που φέρεται να τραβήχτηκε στην Ύδρα κάνει από χθες τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Η φωτογραφία δείχνει ένα γαϊδουράκι να κουβαλάει στην πλάτη του ένα τεράστιο κουτί που φαίνεται να περιέχει ένα μεγάλο ψυγείο. Σύμφωνα με καταγγελία που έγινε στο Twitter, η τεράστια κούτα με την οποία φόρτωσαν το άτυχο ζώο έχει μέσα ένα ψυγείο το οποίο το άτυχο ζώο καλείται να μεταφέρει.

«Κάποιος στην Υδρα φόρτωσε χθες ολόκληρο ψυγείο σε ένα γαϊδουράκι και το ζώο ίσα ίσα που στεκόταν. Δεν ξέρουμε αν το γαϊδουράκι άντεξε. Αυτός όμως που το έκανε δεν λογίζεται άνθρωπος. Και πρέπει να εντοπιστεί» σημειώνεται στην ανάρτηση.

Δείτε την ανάρτηση:

 

Ισχυρή σεισμική δόνηση μεγέθους 5.1 στην κλίμακα ρίχτερ, σημειώθηκε σε θαλάσσιο χώρο νότια της Ύδρας.

Όπως ανακοίνωσε το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ο σεισμός έγινε στις 10:27 και το επίκεντρό του εντοπίζεται στο θαλάσσιο χώρο 53 χλμ. ΝΝΑ της Ύδρας και 119 νότια της Αθήνας.

Ο σεισμός έγινε αισθητός και σε περιοχές της Αττικής.