Σοκαριστικά είναι τα νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την ανεργία στη χώρα:

Οι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή όσοι αναζητούν από 12 μήνες και άνω εργασία, αποτελούν το 73,8% των ανέργων. Μόνο το 10% των ανέργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ, ενώ το πρόσθετο επίδομα των 200 ευρώ τον μήνα το λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια ανέργων.

Όπως αναφέρουν τα «Νέα», που παρουσιάζουν τα συγκλονιστικά στοιχεία, εννέα στους δέκα άνεργους βρίσκονται κυριολεκτικά στο περιθώριο και δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε επιδότηση απασχόλησης.

Μόνο το 10% των άνεργων λαμβάνει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ ενώ το πρόσθετο επίδομα των 700 ευρώ το μήνα το λαμβάνει μόλις το 1,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων μακροχρόνια άνεργων.

Αναλυτικά:

1. Την τελευταία εξαετία η ανεργία έχει οδηγήσει στο εξωτερικό περίπου 300.000 νέους υψηλής εξειδίκευσης.
   
   
2. Κάθε άνεργος είναι άνεργος περισσότερο από δυόμισι χρόνια.
   
   
3. Σε 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει εργαζόμενο μέλος.
   
   
4. Το ποσοστό ανεργίας των γυναικών (27,2%) είναι σημαντικά υψηλότερο από των αντρών.
   
   
5. Το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών (46,9%).
   
   
6. Την 4ετία των δύο Μνημονίων (2010-2014) καταγράφηκε αύξηση κατά 45% στον αριθμό των εγγεγραμμένων άνεργων και μείωση κατά 47% στον αριθμό των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.
   
   
7. Η πραγματική ανεργία στερεί από το ασφαλιστικό σύστημα πάνω από 7 δισ. ευρώ.
   
   

Το 61,6% των προσλήψεων που έγιναν κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκάμηνου (Ιανουάριος- Οκτώβριος 2016) αφορούσαν σε θέσεις μερικής απασχόλησης, ή εκ περιτροπής εργασίας. Τα στοιχεία προέρχονται από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας και αποτυπώνουν ένα μέρος μόνον, της εργασιακής ζούγκλας που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές. Η πλήρης εικόνα είναι ακόμα χειρότερη αν λάβει κανείς υπόψη το καθεστώς της απόλυτης ασυδοσίας των εργοδοτών στις προσλήψεις και τις απολύσεις, που τροφοδοτείται και ενισχύεται από την επίσημη κρατική πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας.

Για μια πληρέστερη εικόνα της πραγματικότητας, παραθέτουμε το συμπέρασμα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, από την πρόσφατη έκθεση του για την απασχόληση:

«Αναλύοντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αγοράς εργασίας παρατηρούμε ότι το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας κατά ηλικιακή κατηγορία εμφανίζεται στους νέους 15-24 ετών (49,1%), ενώ οι γυναίκες εμφανίζουν ποσοστό ανεργίας σημαντικά υψηλότερο έναντι των ανδρών (27,6% έναντι 19,4%). Η μακροχρόνια ανεργία ανέρχεται σε 72,2% του συνόλου των ανέργων. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων έχει προκαλέσει τη σταθερή άνοδο της μερικής απασχόλησης, τη χειροτέρευση βασικών δεικτών προστασίας της απασχόλησης και τη δραματική αύξηση των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (ΣΣΕ). Ο δε νομοθετημένος κατώτατος μισθός ο οποίος είναι χαμηλότερος του 60% της διαμέσου των μισθών ουσιαστικά θεσμοθετεί έναν «μισθό φτώχειας» σύμφωνα με τον δείκτη Kaitz».

Παρακάτω, ο πίνακας του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, όπου καταγράφονται τα στοιχεία για τις προσλήψεις στο δεκάμηνο Ιανουαρίου- Οκτωβρίου 2016







πηγή imerodromos

Δημήτρης Κατσορίδας*

Στο παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε να δούμε πώς η μείωση της μισθωτής εργασίας και η διόγκωση της ανεργίας επέδρασαν στην εξέλιξη των απεργιακών αγώνων.

1. Οι­κο­νο­μι­κός κύ­κλος και απερ­γί­ες

Στο παρόν άρθρο θα επι­χει­ρή­σου­με να δούμε πώς η μεί­ω­ση της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας και η διό­γκω­ση της ανερ­γί­ας επέ­δρα­σαν στην εξέ­λι­ξη των απερ­για­κών αγώ­νων.

Από διά­φο­ρες με­λέ­τες έχει υπο­στη­ρι­χτεί ότι η απερ­για­κή δράση μειώ­νε­ται σε πε­ριό­δους αυ­ξη­μέ­νης ανερ­γί­ας εξαι­τί­ας της απρο­θυ­μί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων να ορ­γα­νω­θούν στα συν­δι­κά­τα, κυ­ρί­ως λόγω του φόβου της από­λυ­σης, ενώ αντί­θε­τα η απερ­για­κή δρα­στη­ριό­τη­τα εντεί­νε­ται σε πε­ριό­δους αύ­ξη­σης της απα­σχό­λη­σης, διότι τότε τα συν­δι­κά­τα διεκ­δι­κούν μι­σθο­λο­γι­κές αυ­ξή­σεις από θέση ισχύ­ος. Επί­σης, έχει υπο­στη­ρι­χθεί ότι ισχυ­ρο­ποιού­νται τα συν­δι­κά­τα κατά τη φάση ανά­πτυ­ξης του οι­κο­νο­μι­κού κύ­κλου, ενώ αντί­θε­τα υπάρ­χει διαρ­ροή μελών, με απο­τέ­λε­σμα την πτώση της συν­δι­κα­λι­στι­κής πυ­κνό­τη­τας κατά τη διάρ­κεια κα­θό­δου της οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, εξαι­τί­αςαφε­νόςτης αδυ­να­μί­ας του συ­στή­μα­τος, λόγω της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, να δε­χτεί τα αι­τή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων καιαφε­τέ­ρουτης πα­ρου­σί­ας με­γά­λου αριθ­μού ανέρ­γων δια­τε­θει­μέ­νων να χρη­σι­μεύ­σουν ως εφε­δρι­κός στρα­τός ερ­γα­σί­ας, ασκώ­ντας ου­σια­στι­κά πίεση σε όσους έχουν απα­σχό­λη­ση.

2. Η απερ­για­κή δρα­στη­ριό­τη­τα της πε­ριό­δου 2010-2015

Με βάση την προ­α­να­φερ­θεί­σα προ­σέγ­γι­ση μπο­ρού­με να δούμε την απερ­για­κή εξέ­λι­ξη, στην Ελ­λά­δα, κατά την πε­ντα­ε­τία 2010-2015. Συ­γκε­κρι­μέ­να, από τις 5 Μάη 2010, που άρ­χι­σαν να εφαρ­μό­ζο­νται τα Μνη­μό­νια, μέχρι τα τέλη του 2015 έγι­ναν από τη ΓΣΕΕ 20 ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρες και 4 σα­ρα­ντα­ο­κτά­ω­ρες απερ­γί­ες.Συ­νο­λι­κά28 ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρες πα­νελ­λα­δι­κές απερ­γί­ες. Αν σ’ αυτές συ­νυ­πο­λο­γί­σου­με μία ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρη απερ­γία και άλλη μία σα­ρα­ντα­ο­κτά­ω­ρη, που έγι­ναν μέχρι τώρα μέσα στο 2016, τότε οι απερ­γί­ες ανέρ­χο­νται σε 31 ει­κο­σι­τε­τρά­ω­ρες.

Εδώ να διευ­κρι­νί­σου­με ότι στις απερ­γί­ες τις ΓΣΕΕ δεν έχου­με υπο­λο­γί­σει τις πρω­το­μα­γιά­τι­κες απερ­γί­ες, οι οποί­ες είναι θε­σμο­θε­τη­μέ­νες έτσι και αλ­λιώς, καθώς επί­σης τις στά­σεις ερ­γα­σί­ας και τα συλ­λα­λη­τή­ρια δια­μαρ­τυ­ρί­ας. Βέ­βαια, αυτές οι  μορ­φές κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων έχουν λη­φθεί υπόψη στις εμπει­ρι­κές έρευ­νες του Ιν­στι­τού­του Ερ­γα­σί­ας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ).

Συ­γκε­κρι­μέ­να, όπως φαί­νε­ται από τον πί­να­κα και το διά­γραμ­μα, όταν μι­λά­με για«Σύ­νο­λο Συμ­βά­ντων»εν­νο­ού­με τις απερ­γί­ες, τις στά­σεις ερ­γα­σί­ας, τις κα­τα­λή­ψεις χώρων ερ­γα­σί­ας, τα συλ­λα­λη­τή­ρια κλπ. Όμως, και εδώ έχουν γίνει οι απα­ραί­τη­τοι δια­χω­ρι­σμοί, ώστε να δούμε όσο κα­λύ­τε­ρα γί­νε­ται την εξέ­λι­ξη των απερ­γιών. Έτσι, από το«Σύ­νο­λο των Συμ­βά­ντων»ξε­χω­ρί­ζου­με την εξέ­λι­ξη των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με βάση τα εμπει­ρι­κά στοι­χεία του ΙΝΕ, ενώ επί­σης έχου­με λάβει υπόψη και τις 24ω­ρες απερ­γί­ες που έχει προ­κη­ρύ­ξει η ΓΣΕΕ.

Σύμ­φω­να, λοι­πόν,  με τα στοι­χεία φαί­νε­ται ότι ενώ μέχρι το 2012 εί­χα­με ένα με­γά­λο απερ­για­κό κύμα σχε­δόν σε όλους τους το­μείς (ιδιω­τι­κός το­μέ­ας, Κοινή Ωφέ­λεια, δη­μό­σιος το­μέ­ας), εντού­τοις από εκεί και μετά πα­ρα­τη­ρού­με μια συ­νε­χή κάμψη των απερ­για­κών αγώ­νων. Επί­σης, φαί­νε­ται ότι η απερ­για­κή δράση μειώ­νε­ται την ίδια στιγ­μή που αυ­ξά­νε­ται η ανερ­γία και μειώ­νε­ται η απα­σχό­λη­ση των μι­σθω­τών. Και εδώ κομ­βι­κό ση­μείο είναι πάλι το έτος 2012, στο οποίο τέ­μνο­νται όλες οι με­τα­βλη­τές, ενώ από εκεί και μετά υπάρ­χουν με­γά­λες απο­κλί­σεις (βλ. πί­να­κα και διά­γραμ­μα).

3. Αι­τί­ες της κάμ­ψης των απερ­για­κών αγώ­νων

Η απο­κλι­μά­κω­ση των απερ­για­κών αγώ­νων, ως ένα βαθμό, οφεί­λε­ται στις προσ­δο­κί­ες που δη­μιούρ­γη­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αρχής γε­νο­μέ­νης από τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2012, όταν ανα­δεί­χτη­κε σε αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, μέχρι τις εκλο­γές του Ια­νουα­ρί­ου 2015, στις οποί­ες ανέ­λα­βε τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, καθώς επί­σης στην «στρα­τη­γι­κή της ανά­θε­σης» που καλ­λιέρ­γη­σε για αντι­στρο­φή της οι­κο­νο­μι­κής ύφε­σης μέσω της κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων (Δ. Πα­πα­νι­κο­λό­που­λος, 2016). Ξέ­χω­ρα, όμως, από αυτά, εξα­κο­λου­θούν να υπάρ­χουν όλοι οι βα­σι­κοί πα­ρά­γο­ντες της μη κι­νη­το­ποί­η­σης. Σε γε­νι­κές γραμ­μές αυτοί είναι οι εξής: οι τα­κτι­κές ήττες που έχει υπο­στεί η ερ­γα­τι­κή τάξη από την εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων, η διό­γκω­ση της ανερ­γί­ας, η ερ­γα­σια­κή επι­σφά­λεια-ανα­σφά­λεια, συ­νε­πι­κου­ρού­με­να όλα αυτά και από τις πα­θο­γέ­νειες του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος.

Επι­πρό­σθε­τοι πα­ρά­γο­ντες είναι η κό­πω­ση (φυ­σι­κή και οι­κο­νο­μι­κή) των κι­νη­το­ποιού­με­νων από το γε­γο­νός ότι δεν υπάρ­χουν απτά απο­τε­λέ­σμα­τα από τις συλ­λο­γι­κές δρά­σεις, η απο­γο­ή­τευ­ση και η από­συρ­ση, το χα­μη­λό επί­πε­δο συ­νεί­δη­σης, η έλ­λει­ψη στό­χων και ηγε­σί­ας στο συν­δι­κα­λι­στι­κό επί­πε­δο, οι αντα­γω­νι­σμοί, καθώς επί­σης η εξα­νέ­μι­ση των προσ­δο­κιών και η γε­νι­κευ­μέ­νη απο­γο­ή­τευ­ση που προ­κά­λε­σε η μνη­μο­νια­κή με­τα­στρο­φή της κυ­βέρ­νη­σης των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Εδώ, βέ­βαια, είναι ανα­γκαίο να επι­ση­μά­νου­με πως, ενώ οι απερ­γί­ες συ­νι­στούν ένα βα­σι­κό στοι­χείο της τα­ξι­κής πάλης, εντού­τοις όλοι οι τα­ξι­κοί αγώ­νες δεν ση­μαί­νουν, κατ’ ανά­γκη, και απερ­γί­ες. Εν­διά­με­σα μπο­ρεί να υπάρ­ξει ανα­μο­νή, συ­ζη­τή­σεις (με όλα τα δια­θέ­σι­μα μέσα), δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, προ­ώ­θη­ση αι­τη­μά­των με κάθε τρόπο, εξά­σκη­ση πιέ­σε­ων μέσω της νο­μο­θε­τι­κής οδού, επε­ξερ­γα­σία θέ­σε­ων, ανά­πτυ­ξη νέων συμ­μα­χιών, ανα­σύ­ντα­ξη των δυ­νά­με­ων κλπ.

4. Η ήττα έρ­χε­ται από παλιά

Η ερ­γα­τι­κή αδρα­νο­ποί­η­ση δεν ήταν μόνο απο­τέ­λε­σμα των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, αλλά και της πο­λύ­χρο­νης πο­λι­τι­κής πρα­κτι­κής των κρα­τού­ντων πριν από τα Μνη­μό­νια, μέσω της επι­κρά­τη­σης του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, οι οποί­οι καλ­λιερ­γού­σαν συ­στη­μα­τι­κά την ιδε­ο­λο­γία της «κοι­νω­νι­κής συ­ναί­νε­σης», της «ερ­γα­σια­κής ει­ρή­νης», του «ήπιου μο­νε­τα­ρι­σμού», της «εθνι­κής» ανα­γκαιό­τη­τας, της «κοι­νω­νι­κής ανό­δου» κλπ., ενι­σχύ­ο­ντας ου­σια­στι­κά την ερ­γο­δο­τι­κή εξου­σία σε βάρος της ερ­γα­σί­ας. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν να απο­δυ­να­μω­θούν οι συλ­λο­γι­κές αξίες της αλ­λη­λεγ­γύ­ης και της αγω­νι­στι­κής διεκ­δί­κη­σης για κα­λυ­τέ­ρευ­ση των συν­θη­κών ερ­γα­σί­ας και δια­βί­ω­σης και έτσι να εμπε­δω­θεί στη συ­νεί­δη­ση της ερ­γα­τι­κής τάξης μια ατο­μο­κε­ντρι­κή αντί­λη­ψη και ερ­μη­νεία της κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας αντί των συλ­λο­γι­κών αξιών. Όλα αυτά οδή­γη­σαν στην ερ­γα­τι­κή αδρα­νο­ποί­η­ση, στην κοι­νω­νι­κή κα­θή­λω­ση και σε μια συ­μπε­ρι­φο­ρά ερ­γα­ζό­με­νου-ικέ­τη της κρα­τι­κής και ερ­γο­δο­τι­κής εξου­σί­ας.

Κατά συ­νέ­πεια, και με δε­δο­μέ­νο τον ση­με­ρι­νό αρ­νη­τι­κό συ­σχε­τι­σμό για τις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας, λόγω της αυ­ξη­μέ­νης ανερ­γί­ας και της επι­σφα­λούς απα­σχό­λη­σης, ήταν επό­με­νο να απο­διαρ­θρω­θούν τα σω­μα­τεία, να δια­λυ­θούν πολ­λές συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις και να επέλ­θει η «πα­θη­τι­κο­ποί­η­ση».

Όμως, η πλειο­νό­τη­τα του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας δεν θα συμ­φω­νή­σει «να βάλει κι άλλη πλάτη» για τη γε­νι­κή πρό­ο­δο της χώρας, όσο και αν η κυ­βέρ­νη­ση εγκα­λεί τους ερ­γα­ζό­με­νους να δεί­ξουν και άλλη ανοχή, εφό­σον αυτοί δεν βλέ­πουν μια άμεση και γρή­γο­ρη βελ­τί­ω­ση της θέσης τους. Ταυ­τό­χρο­να, οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα αρ­χί­σουν να συμ­με­τέ­χουν ενερ­γά στα συν­δι­κά­τα όχι μόνο στην πε­ρί­πτω­ση που βελ­τιώ­νε­ται η οι­κο­νο­μι­κή τους κα­τά­στα­ση, αλλά και επει­δή βλέ­πουν ότι αυτά κρα­τούν μια πιο αξιό­πι­στη και αγω­νι­στι­κή στάση. Και δεν μπο­ρεί να γίνει δια­φο­ρε­τι­κά, διότι οι συν­θή­κες ζωής των μι­σθω­τών είναι αφά­ντα­στα βα­ριές.

Πί­να­κας: Απερ­για­κοί αγώ­νες, απα­σχό­λη­ση και ανερ­γία 



Επε­ξερ­γα­σία στοι­χεί­ων: ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

Διά­γραμ­μα: Απερ­για­κοί αγώ­νες, απα­σχό­λη­ση και ανερ­γία 



"Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά", 26-10-2016, φύλλο 370





πηγή dea

Συνολικά 21.400 άτομα στην Ελλάδα με master και υψηλή εξειδίκευση είναι άνεργα

Η κατάσταση που βιώνουν στα χρόνια της κρίσης οι άνεργοι ή οι υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι που είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου ή διδακτορικού, αποτελεί αναμφίβολα μία από τις πιο χαρακτηριστικές εκδοχές των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, αλλά και μία από τις πιο οδυνηρές συνέπειες των αδιεξόδων που η ίδια η κρίση δημιούργησε για χιλιάδες άνεργους ή εργαζόμενους με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και εξειδίκευσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας, σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν 21.400 άτομα που αν και έχουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών εξακολουθούν να είναι άνεργοι (ΕΛΣΤΑΤ 2ο τρίμηνο 2016) και ταυτόχρονα υπάρχουν άλλοι 7.500 εργαζόμενοι οι οποίοι αν και είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου εργάζονται με καθεστώς μερικής απασχόλησης.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία από το σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, ο αριθμός των απασχολουμένων που έχουν υψηλή εξειδίκευση ανέρχεται σε 160.000 άτομα.

Οι μικρές προοπτικές εξέλιξης και ανάπτυξης των εργαζομένων με εξαιρετικά υψηλή εξειδίκευση, οι καθηλωμένοι μισθοί και η γενικότερη κατάσταση της χώρας έχουν οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε παροξυσμό το φαινόμενο του brain drain.

Όμως, εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι εκτός από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, πολλές επιχειρήσεις στη χώρα μας δεν έχουν ενσωματώσει στη λειτουργία τους την αξιοποίηση των ταλαντούχων εργαζομένων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε το τμήμα Εφαρμοσμένης Έρευνας και Καινοτομίας του ALBA Graduate Business School at The American College of Greece, μόνο μία στις δύο εταιρείες έχει ξεκάθαρο ορισμό του τι σημαίνει ταλέντο, ενώ το ένα τρίτο των εταιρειών δεν έχει ακόμη συστηματική και ξεκάθαρη προσέγγιση στη διοίκηση ταλέντου.

Συνεπώς, εκτός από τις επιπτώσεις της κρίσης και την καθήλωση των μισθών, προκύπτει ως συμπέρασμα της έρευνας πως στη φυγή των ταλέντων συμβάλλει και ο τρόπος που αντιμετωπίζονται από ορισμένες επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι με υψηλή εξειδίκευση.



«Ευελιξία»

Κατά την τελευταία πενταετία, εξαιτίας των επιπτώσεων της κρίσης και των μνημονιακών νόμων, οι αλλαγές στην αγορά εργασίας ήταν καταιγιστικές. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΙΚΑ, ο μέσος μικτός μισθός για μερική απασχόληση παραμένει καθηλωμένος στα 403 ευρώ, δηλαδή περίπου 338,52 ευρώ καθαρά (ΙΚΑ Φεβρουάριος 2016).

Οι μεταρρυθμίσεις που συντελούνται μετά το 2010 στον χώρο των εργασιακών σχέσεων εκδηλώνονται σε τέσσερις βασικούς άξονες του περιεχομένου της μισθωτής εργασίας:

α) στην υποβάθμιση του ρόλου της πλήρους και σταθερής απασχόλησης υπέρ των ευέλικτων μορφών εργασίας, κάτι που συνεπάγεται μειωμένες αμοιβές και δικαιώματα,

β) στην αλλαγή του τρόπου που διαμορφώνονται οι συλλογικές συμβάσεις και οι αποδοχές,

γ) στην ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας προσαρμοσμένου με τις ανάγκες της επιχείρησης και

δ) στον περιορισμό των όρων της προστασίας από τις απολύσεις.

Αυτό το πλαίσιο της αγοράς εργασίας μαζί με την εξαιρετικά περιορισμένη ζήτηση για προσωπικό με υψηλή εξειδίκευση διαμόρφωσε τις συνθήκες της φυγής των «καλύτερων μυαλών» της χώρας στο εξωτερικό.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της έρευνας της αγοράς εργασίας είναι ότι στην ηλικιακή κατηγορία 30-44 ετών, δηλαδή σε μία από τις πιο παραγωγικές ηλικιακές κατηγορίες, υπάρχουν σήμερα 10.400 άνεργα άτομα που είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου.

Έτσι, εκτός από το φαινόμενο της μετανάστευσης των «καλύτερων μυαλών» στο εξωτερικό, χιλιάδες άτομα με υψηλή εξειδίκευση και επίπεδο μόρφωσης αναγκάζονται να απασχολούνται για έναν μισθό που κυμαίνεται γύρω στα 400 ευρώ μικτά, ενώ τα «καθαρά» είναι λιγότερα από το επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ.

Στρέφονται στο εξωτερικό

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι επιστήμονες και τα στελέχη υψηλής εξειδίκευσης αναζητούν ευκαιρίες καριέρας στο εξωτερικό. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Endeavor Greece, περισσότερα από 50 δισ. ευρώ ΑΕΠ έχουν παράξει από την αρχή της κρίσης αυτοί οι Έλληνες στις νέες «πατρίδες» τους.

Επί της ουσίας, η χώρα χάνει δυναμικό, το οποίο μπορεί να δώσει προστιθέμενη αξία στην εγχώρια αγορά και ταυτόχρονα χάνει φορολογικές και άλλες εισφορές που πιστώνονται στα έσοδα των χωρών υποδοχής του κύματος brain drain. Σύμφωνα με στοιχεία της Endeavor, οι Έλληνες που έφυγαν για το εξωτερικό από τον Ιανουάριο του 2008 μέχρι τον Ιούνιο του 2016 εκτιμώνται σε περίπου 350.000, ενώ εκτίμηση της ΤτΕ ανεβάζει τον αριθμό σε 427.000. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, συνεισφέρουν ετησίως 12,9 δισ. ευρώ στο ΑΕΠ των χωρών υποδοχής, που είναι κυρίως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Επιπλέον συνεισφέρουν 9,1 δισ. ευρώ σε φορολογικά έσοδα, εκ των οποίων 7,9 δισ. ευρώ σε φόρους εισοδήματος και εισφορές και 1,2 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ – αθροιστικά από το 2008.

Είναι ενδιαφέρον στοιχείο ότι το ποσό που έχει δαπανήσει το ελληνικό κράτος για την εκπαίδευση των ανθρώπων αυτών υπολογίζεται στα 8 δισ. ευρώ, ενώ μεταξύ των εξαγόμενων «προϊόντων» της χώρας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία, ήτοι 12,9 δισ. ευρώ. Ακολουθούν τα προϊόντα πετρελαίου με 7,2 δισ. ευρώ, τα προϊόντα αλουμινίου με 1,3 δισ. ευρώ, τα φάρμακα με 0,7 δισ. ευρώ, το ελαιόλαδο με 0,5 δισ. ευρώ, τα ψάρια με 0,4 δισ. ευρώ, όπως και οι ελιές, τα προϊόντα καπνού, τα πληροφοριακά συστήματα και τα τυροκομικά προϊόντα, το βαμβάκι με 0,3 δισ. ευρώ όπως και τα ροδάκινα.

Εν κατακλείδι, προφανώς, ενώ στις εξαγωγές προϊόντων το παραγόμενο εισόδημα συγκεντρώνεται στην Ελλάδα, η δραστηριότητα των Ελλήνων του εξωτερικού ωφελεί κατά κύριο λόγο τόσο σε βραχυπρόθεσμο όσο και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα τις χώρες υποδοχής τους.

Πηγή: naftemporiki.gr

ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΤΗΣ
αναδημοσίευση imerodromos

Πριν κάμποσα χρόνια έτυχε η γυναίκα μου να συμπεριληφθεί στο δείγμα της ΕΛΣΤΑΤ για την Έρευνα Εργατικού Δυναμικού.
Άνεργη τότε η γυναίκα μου (και σήμερα το ίδιο), εγώ παράλληλα με το μεροκάματο είχα και ‘’μπλοκάκι’’ για καμιά συνεργασία με περιοδικά, άρα λογιζόμουν και ολίγον… επιχειρηματίας.

Στην ερώτηση του ερευνητή για την εργασιακή της κατάσταση, απάντησε ότι είναι άνεργη.
Όμως, με ιδιαίτερη επιμονή, μόλις αντελήφθη ότι έχει σύζυγο.. επιχειρηματία, άρχισε να τη ρωτά μήπως την τελευταία εβδομάδα έτυχε να ασχοληθεί με την ‘’οικογενειακή επιχείρηση’’, δηλαδή αν έχει πάει στην τράπεζα να εξαργυρώσει καμιά δική μου επιταγή, αν πήρε καμιά συνέντευξη εξ ονόματός μου, αν πληκτρολόγησε κανένα ρεπορτάζ δικό μου και άλλα τέτοια!

Τα επανειλημμένα ΟΧΙ της συζύγου μου, τον ανάγκασαν τελικά να την εγγράψει στη στήλη των ανέργων. Γιατί όλα αυτά; Η εξήγηση δεν είναι δύσκολη. Στις επεξηγηματικές σημειώσεις που επισυνάπτονται στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, τονίζονται τα εξής:

Απασχολούμενοι είναι ‘’τα άτομα ηλικίας 15 ετών και άνω, τα οποία την εβδομάδα αναφοράς είτε εργάστηκαν έστω και μια ώρα με σκοπό την αμοιβή ή το κέρδος, είτε εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση, είτε δεν εργάστηκαν αλλά είχαν μια εργασία ή επιχείρηση από την οποία απουσίαζαν προσωρινά’’.

Σαφές, σαφέστατο! Αν η γυναίκα μου δήλωνε ότι κάτι έκανε για την… οικογενειακή επιχείρηση, αυτομάτως θα έπαυε να είναι άνεργη και θα ‘’βοηθούσε’’ την ΕΛΣΤΑΤ να… τσακίσει το τέρας της ανεργίας! Στα χαρτιά, βεβαίως…

Για την ιστορία μονάχα να αναφέρουμε ότι το δεύτερο τρίμηνο του 2016 καταμετρήθηκαν στη χώρα μας 1.112.100 άνεργοι και 272.700 υποαπασχολούμενοι, δηλαδή άτομα που δούλεψαν τόσο λίγο ώστε να ομοιάζουν περισσότερο με τους ανέργους, σύμφωνα με τον ορισμό της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat. Κι όμως, αυτοί που ‘’ομοιάζουν περισσότερο με τους ανέργους’’, στις στατιστικές της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat εμφανίζονται ως απασχολούμενοι!…

Ξεκαθαρίσαμε, λοιπόν, τι σημαίνει για τις επίσημες στατιστικές ‘’άνεργος’’ και τι ‘’απασχολούμενος’’. Όμως, με αφορμή ένα δημοσίευμα, πριν περίπου τρεις εβδομάδες, της γερμανικής εταιρείας Allianz, που διαπίστωνε ότι ‘’μόνο το 20% των Ελλήνων ανήκουν πλέον στη μεσαία τάξη, ενώ όταν καθιερώθηκε το ευρώ ανήκε σε αυτή σχεδόν ο μισός πληθυσμός’’, θα επιχειρήσω σήμερα να ‘’ξεσκαλίσω’’ λίγο περισσότερα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία, για να αποδείξω ότι τα ‘’λουκέτα’’ των επιχειρήσεων είναι μία εκ των κυριότερων αιτιών του.. ταξικού υποβιβασμού πολλών χιλιάδων Ελλήνων, επιχειρηματιών ως χθες, χρεοκοπημένων οικονομικά ανθρώπων σήμερα, που όχι μόνο έχασαν επιχειρήσεις και εισοδήματα αλλά ακόμη και κάθε περιουσιακό στοιχείο.

Η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης οφείλεται, βεβαίως, στην απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων, στο ‘’ροκάνισμα’’ των καταθέσεων για αποπληρωμή φόρων, δανείων και κάθε είδους τελών, εισφορών αλληλεγγύης κλπ. Τα στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, απλώς δείχνουν το ρόλο των ‘’λουκέτων’’ στον μαζικό υποβιβασμό των Ελλήνων από τη μεσαία τάξη στην τάξη των νεοπτώχων, όχι μόνο των μισθωτών αλλά και των επιχειρηματιών.

Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το β’ τρίμηνο του 2016 είχαν χαθεί 934.700 θέσεις απασχόλησης σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008. Η μείωση αυτή αντιστοιχεί στο 20,2% του συνόλου των θέσεων απασχόλησης του 2008. Από αυτές:

• 588.400 είναι οι χαμένες θέσεις μισθωτής απασχόλησης. Αντιστοιχούν στο 63% του συνόλου των χαμένων θέσεων απασχόλησης και στο 19,4% των θέσεων μισθωτής απασχόλησης.
  
  
• 109.700 είναι οι χαμένες θέσεις των μικρών εργοδοτών, δηλαδή των αυτοαπασχολούμενων επιχειρηματιών με μισθωτούς στην επιχείρησή τους. Αντιστοιχούν στο 28,9% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  
• 110.100 είναι οι χαμένες θέσεις των αυτοαπασχολούμενων χωρίς προσωπικό στην επιχείρηση. Αντιστοιχούν στο 11,5% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  
• 126.400 είναι οι χαμένες θέσεις βοηθών σε οικογενειακή επιχείρηση. Αποτελούν το 46,6% των θέσεων απασχόλησης της κατηγορίας.
  
  

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το 2016 σε σύγκριση με το 2008 οι θέσεις μη μισθωτής απασχόλησης, δηλαδή οι αυτοαπασχολούμενοι και τα εργαζόμενα στην επιχείρησή τους μέλη των οικογενειών τους μειώθηκαν κατά 342.200 άτομα. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 37% του συνόλου των χαμένων θέσεων απασχόλησης.

Η εικόνα που παρουσιάζουν οι κυριότεροι κλάδοι της οικονομίας, μετά από 8 χρόνια ύφεσης, είναι η εξής:

Μεταποίηση. Οι θέσεις απασχόλησης από 542.200 το β’ τρίμηνο του 2008, μειώθηκαν σε 350.100 το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016. 195.100 θέσεις ή το 35,8% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 51,5%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 30,4%, οι μισθωτοί κατά 33,5% και οι βοηθοί κατά 52,5%.

Κατασκευές. Ο κλάδος κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 402.100 σε 154.700. Χάθηκαν 247.400 θέσεις, το 61,5% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 77,4%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 18,5%, οι μισθωτοί κατά 67,5% και οι βοηθοί κατά 80,3%.

Χονδρικό και λιανικό εμπόριο. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 845.100 σε 650.300. Χάθηκαν 194.800 θέσεις, το 23,1% του συνόλου. Οι αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό μειώθηκαν κατά 30,9%, οι σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι κατά 27%, οι μισθωτοί κατά 14,3% και οι βοηθοί κατά 56,1%.

Δημόσια διοίκηση και άμυνα-υποχρεωτική κοινωνική ασφάλεια. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 384.100 σε 332.600. Χάθηκαν 51.500 θέσεις απασχόλησης, το 13,4% του συνόλου, όλες θέσεις μισθωτής εργασίας.

Δραστηριότητες ανθρώπινης υγείας και κοινωνικής μέριμνας. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 234.600 σε 218.400. Χάθηκαν 16.200 θέσεις, το 6,9% του συνόλου.

Εκπαίδευση. Οι θέσεις απασχόλησης μειώθηκαν από 326.600 σε 302.400. Χάθηκαν 25.200 θέσεις, το 7,7% του συνόλου.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ανεργία είχε φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο το 2013. Έκτοτε, η αύξηση της μερικής απασχόλησης, τα επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης, τα πεντάμηνα ή οκτάμηνα ‘’κοινωνικής απασχόλησης’’, μείωσαν τεχνητά την ανεργία, χωρίς ουσιαστικά να προσθέσουν νέες θέσεις απασχόλησης.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 2008 είχαν καταγραφεί 95.200 υποαπασχολούμενοι, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 210.600 το 2013 και 272.700 το 2016.

Το 2013, λοιπόν, οι χαμένες θέσεις απασχόλησης σε σχέση με το 2008 είχαν ξεπεράσει τις 1.100.000. Αυτές κατανέμονται ως εξής: 145.500 αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό, 62.200 σκέτοι αυτοαπασχολούμενοι, 797.400 μισθωτοί, 97.200 βοηθοί σε οικογενειακές επιχειρήσεις.

του Γιώργου Λεχουρίτη, Ψυχολόγου - Συστημικού θεραπευτή*

ENAΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

Αύξηση θνησιμότητας, καρδιακές παθήσεις, αλκοολισμός, ναρκωτικά, εγκλήματα και αυτοκτονίες είναι τα «δώρα» της πολύχρονης οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα

Η κρίση στην Ελλάδα, ως απόρροια των μνημονιακών πολιτικών (παλιών και νέων) συνεχίζει να επιδεινώνεται ποσοτικά και ποιοτικά.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ (2013) ένας στους τρεις Έλληνες δοκιμάζεται στο όριο της φτώχειας, με δεδομένο ότι στερείται 4 από τα 9 βασικά καταναλωτικά αγαθά στα οποία περιλαμβάνονται:

1. Πληρωμή παγίων όπως δόση δανείου, λογαριασμοί ΔΕΗ, φυσικό αέριο,
   δόσεις καρτών ή δόσεις αγοράς κύριας κατοικίας κ.λπ.
2. Διατροφή που περιλαμβάνει κάθε δεύ- τερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας.
3. Εκτακτες αλλά απαραίτητες ανάγκες αξίας περίπου 540€.
4. Τηλέφωνο (περιλαμβάνεται και το κινητό).
5. Έγχρωμη τηλεόραση.
6. Πλυντήριο ρούχων.
7. Ικανοποιητική θέρμανση.
8. Διακοπές για μία εβδομάδα.
9. ΙΧ αυτοκίνητο.

Οι συνέπειες στον άνθρωπο:

• Απορύθμιση και αποσυντονισμός προσωπικής, οικογενειακής, κοινωνικής ζωής του άνεργου προσώπου.
• Ουσιαστική μείωση της αυτοεκτίμησης του.
• Αύξηση συναισθημάτων ενοχής, ταπείνωσης και μειονεξίας.
• Δημιουργία άγχους, η ένταση του οποίου αυξάνεται όσο πιο παρατεταμένη είναι η ανεργία.
• Μείωση κοινωνικής αναγνώρισης του άνεργου προσώπου.
• Μείωση της οικογενειακής του αναγνώρισης.
• Πρόκληση ανίας και απάθειας λόγω της απραγίας.
• Αδυναμία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ακόμη και των στοιχειωδέστερων…
• Δημιουργία εντάσεων και συγκρούσεων στις στενότερες αλλά και ευρύτερες οικογενειακές σχέσεις.
• Πρόκληση μοιρολατρίας και απαισιοδοξίας.
• Ανάδυση συναισθημάτων ανασφάλειας, ευαλωτότητας, φόβου και θλίψης, ως φυσική συνέπεια των παραπάνω.
• Εμφάνιση διαταραχών στην ψυχική και τη σωματική υγεία του προσώπου.

Οι οικογένειες και τα άτομα που βρίσκονται σε χαμηλές κοινωνικοοικονομικές θέσεις διατρέχουν δύο φορές περισσότερο τον κίνδυνο αυξανόμενης νοσηρότητας και πρόωρης θνησιμότητας εξαιτίας των προβλημάτων στο εισόδημα, την εκπαίδευση, τη στέγαση, την ιατρική περίθαλψη και τη διατροφή, τα οποία δρουν αθροιστικά.

Στις ψυχοκοινωνικές συνέπειες της κρίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη το φαύλο κύκλο που δημιουργείται μεταξύ ψυχικών διαταραχών και φτώχειας, ύφεσης και ανεργίας.

Η μελέτη του Χάρβεϊ Μπρένερ

Μια παλαιότερη έρευνα του Αμερικανού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του North Texas Health Science Center, στο τμήμα κοινωνικής ιατρικής, στατιστικολόγου Χ. Μπρένερ, σε θέματα υγείας υποστήριζε ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ οικονομικής άνθησης ή οικονομικής κρίσης και στέρησης με τις μειώσεις-αυξήσεις στο επίπεδο της γενικής θνησιμότητας του πληθυσμού σε περιπτώσεις καρδιακών παθήσεων, αλκοολισμού, ναρκωτικών, εγκλημάτων, αυτοκτονιών, καθώς και εισόδου σε ψυχιατρικά ιδρύματα.

Η έρευνα του Χάρβεϊ Μπρένερ δείχνει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης μέσω της ανεργίας στην ψυχική υγεία του ανθρώπου και της οικογένειάς του.

Η ανεργία, λοιπόν, σχετίζεται με την ψυχική και κοινωνική δυσλειτουργικότητα και είναι γνωστή η στατιστική φόρμουλα του συγγραφέα ότι η αύξηση της ανεργίας κατά μία ποσοστιαία μονάδα δημιουργεί κατάσταση έντασης, επιθετικότητας ή ματαίωσης και ασθενειών που επηρεάζουν την κοινωνία για πολλά χρόνια.

Ο Χάρβεϊ Μπρένερ είχε υπολογίσει, τότε, ότι η αύξηση της ανεργίας κατά 1% θα έδινε τα επόμενα πέντε χρόνια τα εξής αποτελέσματα:

Αυτοκτονίες:  +4,1%
Επισκέψεις σε ψυχιατρικές κλινικές:  +3,3%
Βίαιες ενέργειες (δολοφονίες, εγκλήματα κ.λπ.):  +4%
Θνητότητα από αλκοόλ:  +1,9%
Γενικός δείκτης θνητότητας:  +1,9%
Καταθλιπτικές καταστάσεις:  +67%
Αλκοολισμός:  +47%

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει μία νεότερη  έρευνα  του  Χάρβεϊ  Μπρένερ,  ο οποίος συγκέντρωσε και μελέτησε πολλά από τα σχετικά στατιστικά, για διάστημα 40 ετών, με βάση τη Μεγάλη Βρετανία, και κατέληξε σε συγκλονιστικά αποτελέσματα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τη μελέτη του Μπρένερ (στα τέλη της δεκαετίας του 1970), κάθε αύξηση κατά 10% του αριθμού των ανέργων (δηλαδή περίπου 900.000 επιπλέον άνεργοι) οδηγεί στον συνολικό πληθυσμό, σε:

Ποσοστιαία αύξηση                                   Επιπλέον αριθμός

• 1,2% ολική θνησιμότητα                              24.000 θάνατοι
• 1,7% καρδιαγγειακά συμβάματα                   17.000 θάνατοι
• 1,3% κιρρωτικοί ασθενείς                                  400 θάνατοι
• 1,7% απόπειρες αυτοκτονίας                             200 θάνατοι
• 4,2% νοσηλευόμενοι σε ψυχιατρική κλινική      6.000 ασθενείς
• 4% συλλήψεις                                           400.000 συλληφθέντες

Επίσης γνωρίζουμε ότι σε περίπτωση που ο δείκτης της ανεργίας αυξάνεται πλέον του 3% για μεγάλη περίοδο η επίπτωση στη θνησιμότητα από αυτοκτονίες ανέρχεται στο 4-4,5%. Επίσης παρατηρείται υψηλή θνησιμότητα από κατάχρηση οινοπνεύματος.

Πρόσφατη έρευνα (Στάκλερ και συνεργάτες 2009) σε 26 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδειξε ότι η αύξηση της ανεργίας κατά 1% συνδέεται με παράλληλη αύξηση των αυτοκτονιών κατά 0,79%.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ε.Ε.

Πιο δύσκολη η αντιμετώπιση της ανεργίας παρά του χρέους και του ελλείμματος

«Τα δεδομένα αυτά προσδιορίζουν την ανεργία ως το σοβαρότερο πρόβλημα της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής οικονομίας, ακόμα περισσότερο από τα αντίστοιχα του δημοσίου χρέους και ελλείμματος. Γιατί για την οικονομική πολιτική είναι ευκολότερο να περιορίσει το έλλειμμα και το χρέος από ό,τι να μειώσει την ανεργία δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Και γίνεται ακόμη σοβαρότερο το πρόβλημα της ανεργίας αφού οι ασκούμενες οικονομικές πολιτικές δεν έχουν στο επίκεντρό τους, αν όχι την καταπολέμησή της, ούτε καν την ανάσχεση της εκρηκτικής της εξέλιξης».
(ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΙΝΕ τεύχος 201, «Η ανεργία στην Ευρώπη», Σ. Ρομπόλης).

Οι απόψεις διάσημων ψυχολόγων και ψυχιάτρων

Τα τελευταία 20 χρόνια σε όλες τις σχετικές μελέτες φαίνεται ότι η ανεργία, η επισφάλεια/ανασφάλεια στην εργασία και η απώλεια εισοδήματος για διαβίωση έχουν σημαντική επίδραση στην υγεία.

Αιτιολογικές ερμηνείες αυτού του φαινομένου αποτελούν η φτώχεια, το στρες, οι επιβλαβείς για την υγείασυμπεριφορές όπως η κατάχρηση αλκοόλ, καπνίσματος και ναρκωτικών αλλά και οι ειδικές συνθήκες εργασίας (μη ικανοποιητική εργασία, υποβαθμισμένη θέση).

Διάσημοι ψυχίατροι και ψυχολόγοι, όπως οι Σίγκμουντ Φρόιντ, Ερικ Έρικσον και Βίκτορ Φρανκλ έχουν εκφράσει την άποψή τους, είτε στο πλαίσιο μιας απόπειρας επεξήγησης των παρατηρηθέντων φαινομένων, είτε αφού μελέτησαν σχετικές περιπτώσεις.

Αρνητικά συναισθήματα

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του διάσημου ψυχαναλυτή Σίγκμουντ Φρόιντ, «όταν δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σηκωθούμε το πρωί και να εστιάσουμε στην εργασία μας, κινδυνεύουμε να κυριευτούμε από αρνητικά συναισθήματα. Για παράδειγμα, μια πληγωμένη, άνεργη έφηβη έχει χρόνο να σκεφτεί διεξοδικά τα προβλήματά της, ενώ η κοπέλα που εργάζεται, π.χ. στο ταχυδρομείο θα πρέπει να είναι συγκεντρωμένη στην εργασία της».

Το γενικότερο μοτίβο του Φρόιντ για την ψυχική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου βασίζεται σε δύο δυναμικά στοιχεία: στην Αγάπη και στην Εργασία.

Ο νεοψυχαναλυτής Ερικ Έρικσον, στη διάσημη θεωρία του για τα στάδια της κοινωνικής ανάπτυξης του ανθρώπου, διαπιστώνει ότι η υγιής μετάβαση από την εφηβεία στην ενηλικίωση περιλαμβάνει την απόκτηση μίας επιθυμητής εργασιακής ταυτότητας. Επομένως, η ανεργία αναμένεται να ελαττώσει την αίσθηση προσωπικής αξίας του προσώπου.

O Β. Φράνκλ, προσεγγίζει την ανεργία, μέσα από ένα υπαρξιακό πλαίσιο αναφοράς, ως χάσιμο του εαυτού η ως το θάνατο της προσωπικής ταυτότητας του ανθρώπου, της οικονομικής ασφάλειας, του ανήκειν η της προσωπικής κατανόησης του πώς ο κόσμος λειτουργεί.

Ο Β. Φράνκλ έγραφε ότι «ο αγώνας για ανεύρεση νοήματος στην προσωπική ζωή είναι η πρωτογενής δύναμη υποκίνησης στον άνθρωπο».

Οι συστημικοί, υπαρξιακοί ψυχολόγοι επιμένουν ότι το πιο ουσιαστικό σύμπτωμα της απώλειας εργασίας δεν είναι τόσο η έλλειψη χρημάτων όσο η απώλεια της προσωπικής ταυτότητας, της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού. Η απώλεια της εργασίας βιώνεται ως η πλήρης απανθρωποποίηση των ανέργων.

Η Καναδέζικη Ένωση Ψυχικής Υγείας, στον δικό της διαδικτυακό τόπο, αναφέρει χαρακτηριστικά σε άρθρο της για την αντιμετώπιση της ανεργίας τα εξής: «Όταν χάσεις την εργασία σου δεν χάνεις μόνο τη συχνή πηγή εσόδων σου, αλλά επίσης και τις προσωπικές σου επαφές και σχέσεις στην εργασία, τις καθημερινές σου δομές χρόνου και ρουτίνας, καθώς και μια σημαντική αίσθηση σκοπού-του-εαυτού.

Συνεπώς η ανεργία αποτελεί ένα σοκ προς ολόκληρο το σύστημα-του-εαυτού σου [δηλ. η ταυτότητά σου, το ποιος είσαι, πού πάς και γιατί (σημείωση δική μου Γ.Λ.)]. Μπορείς να βιώσεις κάποια από τα ίδια συναισθήματα, πόνο, οδύνες και άγχη που βιώνει κάποιος που έχει σοβαρά πληγωθεί ή κάποιος που έχει περάσει από ένα διαζύγιο ή περνά μια φάση μελαγχολίας και θλίψης για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Μπορείς να περάσεις από αυτά τα στάδια της θλίψης».

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

1 Μία εναλλακτική πρόταση εξόδου από τα αδιέξοδα του κυρίαρχου μετανεωτερικού υποδείγματος, πιστεύουμε ότι αποτελεί η ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΙΚΗ προσέγγιση που βασίζεται στην ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ του προσώπου και των σχέσεών του, στο ΟΡΑΜΑ των εργαζόμενων πολιτών και την ενδυνάμωση της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ. Το νέο αυτό υπόδειγμα στηρίζεται επίσης και σε ένα συνθετικό, διεπιστημονικό & ενοποιητικό μοντέλο για τον Άνθρωπο και τις Ομάδες του και αποτελεί το ουσιαστικότερο και αποτελεσματικότερο εργαλείο για την ΠΡΟΛΗΨΗ & ΠΡΟΑΓΩΓΗ του ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ.

2 Η χρόνια διαρθρωτική ανεργία αποτελεί ενδημικό φαινόμενο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι δυνάμεις της εργασίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, καθιστά την ανεργία ακόμη πιο επώδυνη για την εργατική τάξη. Μιαν εργατική τάξη κατακερματισμένη, ιδιωτεύουσα και μονίμως μετεκπαιδευόμενων, επανακαταρτιζόμενων και διαθέσιμων μισθωτών και ανέργων προς κάθε χρήση του κεφαλαίου. Η ύπαρξη μιας ευρείας ζώνης φτωχών,απασχολήσιμων και ανέργων επιτείνει τον κατακερματισμό και λειτουργεί ως ρυθμιστικός μοχλός «απορύθμισης» και «ευελιξίας» των όρων της εκμετάλλευσης εκ μέρους των κρατούντων. Μια από τις λύσεις είναι η δημιουργία Δικτύου ή κινήματος κατά της ανεργίας και της επισφαλούς απασχόλησης, όπου οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν θα αισθάνονται μόνοι τους, αλλά θα έχουν την αίσθηση της συλλογικότητας και της ένταξης σε μία κοινωνική ομάδα, μέσω της οποία θα διεκδικήσουν την επίλυση των προβλημάτων τους.

3 Τέλος, άλλη πρόταση προς υλοποίηση θα μπορούσε να είναι η δημιουργία, έστω και σε πιλοτική βάση, στο πλαίσιο του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος, Συμβουλευτικών Κοινωνικών Κέντρων Υποστήριξης των Εργαζομένων, των Ανέργων, των Νέων και των Μεταναστών με στόχο την αποθυματοποίησή τους, επειδή πολλές φορές εξαιτίας των καθημερινών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οδηγούνται στην περιθωριοποίηση και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Κλείνοντας το άρθρο αυτό και εστιάζοντας την προσοχή μας στην πρόληψη χρειάζεται να δράσουμε συντονισμένα και με αλληλεγγύη για την προαγωγή της ποιότητας της ζωής των εργαζόμενων πολιτών, την πρόληψη της ψυχοκοινωνικής δυσλειτουργικότητας και την ανάδυση πυρήνων και δικτύων επικοινωνίας, συνεργασίας και προοπτικής.

*αναδημοσίευση από exodospress.gr

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
– Γ. Α. Βασιλείου (1987): Ο Άνθρωπος ως Σύστημα. Μια παρουσίαση για τον παιδοψυχίατρο. Αθήνα, Καστανιώτης.
– Γ. Λεχουρίτης, Δ. Κατσορίδας (2010): Οι Κοινωνικές και Ψυχολογικές Επιπτώσεις της Ανεργίας. Εισήγηση στην ημερίδα του περιοδικού «Εγκέφαλος», 14/05/2010.
– Παπαδοπούλου Δ. (επ. & εισαγωγή) (2001). Κοινωνικός Αποκλεισμός. Για τους ανθρώπους που παραμερίζουμε. Αθήνα, Αρμός.
– Πουρκός Μ. (1997): Ο ρόλος του πλαισίου στην ανθρώπινη επικοινωνία την εκπαίδευση και την Κοινωνικο-Ηθική Μάθηση. Αθήνα, Gutemberg.

Τα κατασκευασμένα κριτήρια που χρησιμοποιούν, πολλά χρόνια τώρα, οι μηχανισμοί του κράτους και της Ε.Ε. για τη στατιστική καταγραφή της ανεργίας, μαζί με τις θέσεις μερικής απασχόλησης κυρίως μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ (5μηνα, voucher, ωφελούμενοι, «επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας» κ.λπ.) και τις διακυμάνσεις στην απασχόληση, εξαιτίας κυρίως της εποχικότητας που παρουσιάζουν ορισμένοι κλάδοι, όπως ο τουρισμός, δίνουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να δημιουργήσει εντυπώσεις για την αποτελεσματικότητα τάχα της πολιτικής της στην αύξηση της απασχόλησης.

Ωστόσο, η πραγματικότητα στην αγορά εργασίας και τα «υπόγεια ρεύματα» που έχουν διαμορφωθεί, αποτυπώνεται ανάγλυφα, στα τελευταία στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη», το 13μηνο Γενάρης 2015 - Γενάρης 2016, από τις νέες συμβάσεις μισθωτής εργασίας που έγιναν, η πλειονότητά τους ήταν θέσεις «ευελιξίας». 

Συγκεκριμένα, μόνο το 44,62% ήταν θέσεις πλήρους απασχόλησης, το 37,54% ήταν μερικής απασχόλησης και το 17,84% ήταν θέσεις εκ περιτροπής εργασίας.

Η κατάσταση αυτή φαίνεται να έχει παγιωθεί καθώς, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας για τον Ιούλιο του 2016, η επικράτηση των προσλήψεων με ελαστική και υποαμειβόμενη απασχόληση, κυρίως νέων έως 29 ετών, από τις 201.793 προσλήψεις, το 54,16% αφορούσε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης.

Παράλληλα, την ίδια περίοδο που επικρατούν οι ευέλικτες μορφές εργασίας με χαμηλές αμοιβές, οι επιχειρήσεις απολύουν μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους για να προσλάβουν μικρότερους και κατά κύριο λόγο φθηνότερους.

Συγκεκριμένα, τον φετινό Ιούλιο αποχώρησαν από τη μισθωτή απασχόληση, είτε (κατά κύριο λόγο) γιατί απολύθηκαν, είτε γιατί έληξαν οι συμβάσεις τους, είτε γιατί οδηγήθηκαν σε οικειοθελή αποχώρηση, 182.512 άτομα, με αποτέλεσμα το συνολικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων να προκύψει θετικό κατά 19.281 θέσεις εργασίας.

Σύμφωνα με το Eurofound (οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ιδρύθηκε το 1975 και ασχολείται κυρίως με μελέτες των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας) «οι συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης προσφέρουν στις επιχειρήσεις το πλεονέκτημα του χαμηλότερου κόστους», καθώς «όταν μια προσωρινή σύμβαση δεν ανανεωθεί, το κόστος είναι πρακτικά μηδενικό, ενώ οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου συνήθως έχουν σημαντικό κόστος λόγω της αποζημίωσης απόλυσης».

Μισή δουλειά, μισή ζωή

«Η Ε.Ε. δεν καθορίζει δικαίωμα σε μόνιμες συμβάσεις». 

Αυτό απάντησε κυνικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ερώτηση για τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα», που αναδείκνυε τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, τα προβλήματά τους και το δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Την τελευταία εξαετία νομιμοποιήθηκαν και γενικεύθηκαν, μέσα από το μνημονιακό νομοθετικό οπλοστάσιο, οι μορφές ευέλικτης, ανειδίκευτης και ανασφάλιστης εργασίας, οι οποίες υλοποιούνται μέσω δήθεν πρακτικής εκπαίδευσης ή μαθητείας. 

Τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στο Δημόσιο, τα voucher στον ιδιωτικό τομέα, ήρθαν να ανακυκλώσουν την ανεργία υποκαθιστώντας ουσιαστικά τα επιδόματα, αλλά και τις παλαιές παροχές ενός υπό κατάρρευση κοινωνικού κράτους. 

Παράλληλα, διευκολύνθηκαν τα καθεστώτα υπενοικίασης-δανεισμού-εργολαβικής παραχώρησης, ενώ η περιστασιακή και προσωρινού χαρακτήρα απασχόληση αποτελεί κανόνα για τα πιο παραγωγικά τμήματα του νεολαιίστικου δυναμικού.

Από τις «μίνι-δουλειές» στη Γερμανία, τα «συμβόλαια μηδενικών ωρών» στη Βρετανία ή τις λεγόμενες «εφημερίες» (on-call θέσεις, όπου κάποιος καλείται σε δουλειά μόνο όταν υπάρχει ανάγκη) στην Ολλανδία, οι νέοι σε όλη την Ευρώπη είναι αυτοί που χτυπιούνται περισσότερο από την επισφάλεια, εγκλωβισμένοι σε έναν κυκεώνα ελαστικής απασχόλησης, ανασφάλιστης εργασίας, φθηνών απολύσεων, αλλά και διαφοροποιημένων μισθών.

Η τάση μείωσης των μισθών και η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας κάνουν ακόμα πιο επώδυνες για τους μελλοντικούς συνταξιούχους τις ανατροπές που γίνονται κάθε λίγο στο Ασφαλιστικό.

Και είναι φανερό ότι αν η μείωση των μισθών και η αύξηση της ευελιξίας οδηγούν μεγάλα τμήματα νέων να κατατάσσονται σήμερα στους φτωχούς, παρά το γεγονός ότι έχουν εργασία, αυτό σημαίνει ότι με τις νέες «προβλέψεις» του ασφαλιστικού, εκατοντάδες χιλιάδες, όταν τελειώνουν τον εργασιακό τους βίο, θα κατατάσσονται στους εξαθλιωμένους.

Προγράμματα καταπολέμησης της... εργασίας!

«Ντρέπομαι! Στο σχολείο μας ήρθε προχτές μια κοπελιά κοινωνική λειτουργός. Όχι, δεν ήρθε ως εργαζόμενη αλλά ως ωφελούμενη! Δουλεύει για 427 ευρώ, 8.00-4.00, μόλις απολυθεί δεν δικαιούται επίδομα ανεργίας, γιατί, είπαμε, δεν είναι εργαζόμενη, αλλά ωφελούμενη.

»Δεν δικαιούται άδειες, δώρα, αναρρωτικές, θα απολυθεί σε 5 μήνες και δεν δικαιούται να ξανακάνει τα χαρτιά της για αυτό το πρόγραμμα».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στη δασκάλα κ. Ντίνα Ρέππα, πρόεδρο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αριστοτέλη», και περιγράφουν μια νέα πραγματικότητα τόσο στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όσο και σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα.

Προγράμματα ΟΑΕΔ, «επιταγές εισόδου» ή «voucher»  και «κοινωφελής εργασία» προσφέρουν ολιγόμηνη απασχόληση, με αντάλλαγμα εργασία χωρίς κανένα δικαίωμα, μισθούς κάτω από 500 ευρώ και μηδενικό κόστος για τον εργοδότη. 

Ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, με θύματα τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, που επιδιώκει να εμπεδώσει σταδιακά την ολοκληρωτική αποσύνθεση των εργασιακών σχέσεων.

Άμεσα ωφελούμενοι, για αρχή, ήταν οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα που προσλάμβαναν αθρόα, αφού πρώτα έκαναν εκκαθαρίσεις, απολύοντας και οδηγώντας σε «εθελούσια» έξοδο, τους «καλά» αμειβόμενους υπαλλήλους. 

Στη συνέχεια, οι «προσλήψεις» με αυτά τα χαρακτηριστικά, επεκτάθηκαν σε όλους τους τομείς του κράτους. 

Σε δήμους, υπηρεσίες μέχρι και στην εκπαίδευση, έκαναν την εμφάνισή τους εργαζόμενοι 5μηνης απασχόλησης μετατρέποντας το πολυπόθητο ΕΣΠΑ, σε πολιορκητικό κριό για την αντικατάσταση της μονιμότητας με την απόλυτη ευελιξία.

Θυμίζουμε, ότι 50.000 «ωφελούμενοι» προσλήφθηκαν πριν από λίγα χρόνια σε εφαρμογή διάταξης του Νόμου 4152/2013 (ΦΕΚ  107/9-5-2013), με τον οποίο νομοθετήθηκε η νέα μείωση στην πράξη του κατώτερου μισθού, χάρη στην τροπολογία που κατέθεσε τελευταία στιγμή το ΠΑΣΟΚ. 

Η διάταξη (υποπαράγραφος ΙΔ.1,) προέβλεπε ολιγόμηνη πρόσληψη ανέργων σε ΟΤΑ, περιφέρειες ή άλλες υπηρεσίες όπως σχολεία και νοσοκομεία.

Η χρηματοδότηση των προγραμμάτων αυτών είναι από το ΕΣΠΑ.

«Ωφελούμενοι» αντί εργαζομένων

Εισάγεται επισήμως ο όρος «ωφελούμενοι» και όχι εργαζόμενοι.

Οι ωφελούμενοι λοιπόν, «κατά παρέκκλιση της ισχύουσας νομοθεσίας», έχουν καθαρές ανώτατες αμοιβές «όχι μεγαλύτερες» από 490 ευρώ ή 19,6 ευρώ καθαρά την ημέρα όσοι είναι άνω των 25 ετών και 427 ευρώ μηνιαία ή 17 ευρώ την ημέρα για όσους είναι κάτω των 25 ετών.

Για όποιον έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του, τα ΕΣΠΑ και τα προγράμματα της Ε.Ε. («Πρωτοβουλία για την ανεργία των νέων», «Εγγύηση για τη νεολαία», «Συμμαχία για τη μαθητεία» κ.λπ.), που προωθούνται δήθεν για την καταπολέμηση της ανεργίας, πέρα από το γεγονός ότι απαλλάσσουν εργοδότες και κράτος από οποιοδήποτε κόστος, οικοδομούν κομμάτι κομμάτι το νέο μοντέλο εργαζομένου, της ελαστικής και υποαμειβόμενης απασχόλησης, η οποία θα εναλλάσσεται με περιόδους ανεργίας. 

Στόχοι; Η αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και η αποσυγκρότηση της τάξης των εργαζομένων.

Ένας στους τέσσερις (26,1%) νέους (20 – 24 ετών), στην Ελλάδα, είναι άνεργος, και, παράλληλα, δεν συμμετέχει σε καμία εκπαιδευτική διαδικασία (ούτε κατάρτιση). Μόνο ένας στους δύο (49,7%) βρίσκονταισε κάποιο πρόγραμμα εκπαίδευσης. Ένας στους πέντε (19,5%) έχουν κάποια δουλειά και 4,8% εργάζονται και σπουδάζουν. Να σημειωθεί πως πολλοί νέοι εργάζονται και σπουδάζουν, αλλά δεν καταγράφονται, διότι δουλεύουν σε καθεστώς μαύρης εργασίας.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκονται 5 εκατομμύρια νέοι (20-24 ετών), συνολικά, στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (17,3%). Το αντίστοιχο ποσοστό, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυξάνεται για τους νέους από 25 έως 29 ετών! Συγκεκριμένα, 1 στους 5 (19,7%) δεν έχει δουλειά και δεν βρίσκεται σε καμία εκπαιδευτική διαδικασία (ούτε κατάρτιση).

Μετά απ’ όλα αυτά μόνο ως ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί η ερώτηση στην ανακοίνωση της Eurostat, που ανακοίνωσε τα συγκεκριμένα στοιχεία για το έτος 2015. Η Eurostat, λοιπόν, αναρωτήθηκε: «Τι κάνουν οι νέοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;».

Τι κάνουν; Ψάχνουν για δουλειά και δεν βρίσκουν και πολλοί δεν έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν και καμία εκπαιδευτική διαδικασία!

Ο πίνακας της Eurostat, που ακολουθεί, καταγράφει σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες (15 – 19, 20 – 24, 25 – 29) το ποσοστό που βρίσκεται μόνο στην εκπαίδευση (με σκούρο μπλε), στην εργασία και στην εκπαίδευση (μεγαλάζιο), μόνο στην εργασία (με πράσινο) και ούτε στην εργασία, ούτε στην εκπαίδευση, ούτε στην κατάρτιση (με κίτρινο).  

http://www.imerodromos.gr/wp-content/uploads/2016/08/Ανεργία-300x171.jpg 300w, http://www.imerodromos.gr/wp-content/uploads/2016/08/Ανεργία-768x438.jpg 768w" sizes="(max-width: 876px) 100vw, 876px" style="margin: 0px auto; padding: 0px; height: auto; max-width: 100%; display: block; float: none;">

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από τα στοιχεία που παρουσιάζονται, αν λάβει κανείς υπόψη του στοιχεία που προκύπτουν από την ίδια την πραγματικότητα. Στην έρευνα καταγράφονται οι νέοι που συμμετέχουν σε κάποιου είδους εκπαιδευτική διαδικασία (και στην κατάρτιση), όπως αναφέραμε. Για την ΕΕ εκπαίδευση και κατάρτιση δεν είναι μόνο το σχολείο, το πανεπιστήμιο και η τεχνική εκπαίδευση. Είναι και κάθε είδους σεμινάριο είτε εντάσσεται είτε όχι στα παραπάνω…

Η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση στους νέους (20-24 ετών) χωρίς εκπαίδευση, εργασία ή κατάρτιση. Είναι οι νέοι που ανήκουν στην …κατηγορία ΝΕΕΤ (Neither in employment nor in Education and Training). Όπως αναφέραμε το ποσοστό στη χώρας μας είναι 26,1%. Στην πρώτη θέση είναι η Ιταλία με 31,1%, στην τρίτη θέση ηΚροατία και η Ρουμανία (24,1%), στην τέταρτη θέση η Βουλγαρία (24%), στην πέμπτη η Ισπανία και η Κύπρος(22,2%). Τα μικρότερα ποσοστά έχουν η Ολλανδία (7,2%), το Λουξεμβούργο (8,8%) και η Δανία, η Σουηδία και ηΓερμανία (9,3%).

Τέλος, να επισημάνουμε πως οι νέοι ηλικίας 15-29 ετών είναι περίπου 90 εκατομμύρια και αντιστοιχούν στο17% του πληθυσμού της ΕΕ.





πηγή imerodromos

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Δ. ΣΠΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ :

Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να παρουσιάσει ότι η ανεργία μειώθηκε σημαντικά και αυξήθηκε η μισθωτή απασχόληση, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αποδεικνύουν το αντίθετο δηλαδή ο αριθμός των ανέργων έφθασε στο 1.195.184 ποσοστό 24,9% έναντι 24,4% του προηγούμενου τριμήνου.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις υποσχόμενη “παραδείσους ανάπτυξης”, η αλήθεια όμως είναι μία. Τα μνημόνια και τα υφεσιακά μέτρα που εμπεριέχουν, διαλύουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, καταργούν εργασιακά δικαιώματα με αποτέλεσμα η ανεργία, η μαύρη εργασία και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης να αυξάνονται αλματωδώς, ενώ οι μισθοί μειώνονται τραγικά.

Η επίθεσή τους όμως συνεχίζεται. Από το φθινόπωρο προγραμματίζονται νέες αλλαγές στην αγορά εργασίας με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην έχουν καν τη δυνατότητα να διεκδικούν τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα ολοκληρώνει τον εργασιακό μεσαίωνα των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο.

Το 1.195.184 άνεργοι, οι επισφαλώς εργαζόμενοι, οι άνεργοι νέοι επιστήμονες-μετανάστες, ξέρουν από πρώτο χέρι την “επικαλούμενη μείωση” της ανεργίας και την ανάπτυξη που θα “έρθει” και θα δώσουν στην νεομνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στους συμμάχους της, την οφειλόμενη απάντηση.

Πρόγραμμα διημέρου

Πλατεία Αυδή

Σάββατο 14.05.2016

• 17.00 Προγράμματα ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ: Λύση στην ανεργία ή σύγχρονη δουλεία; Η εμπειρία μέχρι σήμερα και η απάντησή μας

• 19.00 Ο κόσμος της εργασίας στις γειτονιές
Οργάνωση-αλληλεγγύη-αντίσταση
Ο ρόλος της γειτονιάς στο συνολικό κίνημα ανατροπής

• Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο-λαϊκό γλέντι

Κυριακή 15.05.2016

• 17.00 Ανεργία: Η πραγματικότητα του σήμερα και η προοπτική του εργατικού κινήματος

• Θα ακολουθήσει συνέλευση του διημέρου

Συνδιοργανώνουν

Attack στην ανεργία και την επισφάλεια, Barikat.gr, Ενεργοί Άνεργοι, Εργατικές Λέσχες: Καλλιθέας, Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Κυψέλη-Πατήσια-Γαλάτσι, Νέας Ιωνίας «Υδραγωγείο», Νέας Σμύρνης, Περιστερίου, Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Λάντζα-αγωνιστική εργατική συσπείρωση στο χώρο του επισιτισμού/τουρισμού, Σύλλογος Αναπληρωτών-Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

Αντεπίθεση στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν

Εδώ και 7 πλέον χρόνια, στο έδαφος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης αλλά και της βάρβαρης επίθεσης που συνεχίζεται στη χώρα μας με το 3ο και πιο αντιδραστικό μνημόνιο, η ανασφάλιστη, εκ περιτροπής και μαύρη εργασία, η κοινωφελής εργασία και τα προγράμματα voucher, πλάι στις στρατιές των ανέργων που όλο και αυξάνονται, αποτελούν καθεστώς. Στις πλάτες χιλιάδων εργαζόμενων, κυβερνήσεις, ΕΕ, κεφάλαιο και εργοδοσία, παγιώνουν το νέο εργασιακό μεσαίωνα που ορίζεται από τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, τη γκρίζα ζώνη ανεργίας – επισφάλειας μέσα από τα προγράμματα ΟΑΕΔ-ΕΣΠΑ, το ξεθεμελίωμα κάθε εργατικού δικαιώματος που έχει κατακτηθεί εδώ και δεκαετίες, την κακοπληρωμένη «μαθητεία» με το πρόσχημα της απόκτησης εμπειρίας.

Την ίδια στιγμή, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της υποταγής και της ανάθεσης, του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και της μη κάλυψης από τα σωματεία χιλιάδων εργαζόμενων γιατί «δεν πληρούν τα κριτήρια», το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο και το νέο ασφαλιστικό που επιχειρεί να δώσει ένα σοβαρότατο χτύπημα στο δικαίωμα στην περίθαλψη και την κοινωνική ασφάλιση, γεννούν ένα περιβάλλον «ασφυξίας», χαράσσοντας στη συνείδηση των εργαζόμενων και της νεολαίας την αίσθηση του αναπόφευκτου.

Σε αυτό το πεδίο επιχειρούμε να παρέμβουμε ώστε συλλογικά να σηκώσουμε κεφάλι. Να εκφραστεί και να οργανωθεί συλλογικά όλο το σύγχρονο κομμάτι της εργασιακής περιπλάνησης. Να αντεπιτεθεί για πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για να σταματήσει εδώ και τώρα το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα η συζήτηση, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση και ο ενιαίος συντονισμός σωματείων και επιτροπών αγώνα στους χώρους δουλειάς, εργατικών συλλογικοτήτων και συλλογικοτήτων γειτονιάς για τα ζητήματα της επισφάλειας και της ανεργίας, τις μορφές και το αναγκαίο διεκδικητικό πλαίσιο για την οργάνωση του κόσμου αυτού.

Μια προσπάθεια που θα επιχειρεί να υπερβεί τις μέχρι σήμερα ελλείψεις και τις ανεπάρκειες, όπου με ανοιχτό και οργανωμένο τρόπο οι συλλογικότητες θα ανταλλάσουν εμπειρίες και προβληματισμούς. Μια προσπάθεια που θα αντλεί δύναμη από τα πιο σημαντικά παραδείγματα του τελευταίου διαστήματος (πχ κινητοποίηση των εργαζόμενων στα 5μηνα) και θα τα μετατρέπει σε υλική δύναμη για το οριστικό τσάκισμα του σύγχρονου μοντέλου «εργασίας». Μια προσπάθεια που θα στοχεύει και θα συμβάλλει στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.

Όλοι εμείς, εργατικές συλλογικότητες, σχήματα σε χώρους δουλειάς, εργατικές λέσχες, συλλογικότητες / συνελεύσεις και στέκια που δραστηριοποιούνται στη γειτονιά συνδιοργανώνουμε στις 14 και 15 Μαΐου, στην πλατεία Αυδή, διήμερο ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία με θεματικές συζητήσεις, workshop κ.α για

• να συζητήσουμε για τη φύση και το χαρακτήρα των προγραμμάτων ευέλικτης εργασίας, τις αλλαγές που αυτά φέρνουν συνολικά για τον κόσμο της δουλειάς. Να σχεδιάσουμε τα άμεσα βήματα παρέμβασης στο κύμα των νέων «ωφελούμενων» στα κοινωφελή προγράμματα που καλύπτουν όλο και μεγαλύτερο φάσμα δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, στους χιλιάδες εργαζόμενους στα voucher αλλά και σε όλους αυτούς που δουλεύουν στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα (call center, εμπόριο, επισιτισμός).

• να βάλουμε φρένο στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα της επισφάλειας και της ανεργίας! Να συζητήσουμε πως το εργατικό κίνημα θα αναμετρηθεί νικηφόρα με το μοντέλο εργασίας – ανεργίας που αυξάνεται με τη μορφή χιονοστιβάδας, πως μπορούν να συμβάλλουν οι εργατικές συσπειρώσεις και τα σωματεία γειτονιάς στη μάχη για την ανατροπή της επίθεσης.

• να επιδιώξουμε συστηματικά και αποτελεσματικά την προώθηση της αγωνιστικής, ταξικής αλληλεγγύης στη γειτονιά σε αντιπαράθεση με την υποκριτική αλληλεγγύη – φιλανθρωπία που αναπτύσσουν δήμαρχοι και αφεντικά. Να συμβάλλουμε ώστε να επανέλθει στις γειτονιές η συλλογικότητα και να ηττηθούν ο φόβος, ο κατακερματισμός του «διαίρει και βασίλευε», ο σύγχρονος κοινωνικός κανιβαλισμός.

Δεν αποδεχόμαστε ότι όλα είναι μάταια, ότι πρέπει να μοιραστούμε τα ψίχουλα που μας πετάνε.

Όπως λένε και οι Γάλλοι συναγωνιστές μας, αξίζουμε περισσότερα!

Διεκδικούμε την ζωή που μας κλέβουν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.