Με το παράπονο ότι δεν τον κάλεσε ποτέ έστω ένας προανακριτικός υπάλληλος να μιλήσει για την περιπέτεια που βίωσε, με βάση την καταγγελία του στο τέλος του περασμένου Αυγούστου όταν κατά τους ισχυρισμούς του ίδιου και του δημοσιογράφου γιου του Νίκου Ασλανίδη κακοποιήθηκε κατά τη διάρκεια νοσηλείας του στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου», έφυγε από τη ζωή ο 98χρονος Γιώργος Ασλανίδης.

Όπως λέει στο ethnos.gr ο Νίκος Ασλανίδης, ο πατέρας του συνεχώς τον ρωτούσε, για το πότε θα κληθεί να καταθέσει, προκειμένου να μην περάσουν την ίδια περιπέτεια και άλλοι ηλικιωμένοι.

«Ο πατέρας μου έλεγε ''εγώ γλίτωσα, αλλά τι θα κάνουν οι άλλοι ηλικιωμένοι;’’ Εκατό μέρες από τις δραματικές ώρες που βίωσε στο νοσοκομείο, περίμενε να έρθει έστω ένας προανακριτικός υπάλληλος και να τον ρωτήσει, τι έγινε τότε, αλλά έφυγε με το παράπονο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το γεγονός. Ο πατέρας μου έφτασε να λέει ότι η Πολιτεία ενδιαφέρεται μόνο για τους νέους και τα γεροντάκια τα έχει παρατημένα. Εκείνο που θα είχε μεγάλη σημασία, θα ήταν η δική του μαρτυρία, αλλά, δυστυχώς, πλέον αυτή δεν μπορεί να υπάρξει. Τον κατέγραψα στην κάμερα, αλλά δεν ξέρω, αν μπορεί να γίνει δεκτό αυτό από τα δικαστήρια», λέει στο ethnos.gr ο Νίκος Ασλανίδης.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι πριν από λίγες μέρες πήγε στην Εισαγγελία και ρώτησε για ποιον λόγο καθυστερεί η υπόθεση, αλλά ένας υπάλληλος, με χαμόγελο του είπε ότι «δυστυχώς, λόγω της γραφειοκρατίας καθυστερούν οι διαδικασίες στη Δικαιοσύνη».

«Από τότε που δημοσίευσα την περιπέτεια του πατέρα μου, τουλάχιστον 50 άνθρωποι είπαν ότι αντιμετώπισαν μία παρόμοια κατάσταση και είναι έτοιμοι να καταθέσουν στη Δικαιοσύνη. Τουλάχιστον ελπίζω η υπόθεση να μην καταλήξει στο αρχείο, ώστε να σταματήσουν αυτές οι δυσάρεστες καταστάσεις που συμβαίνουν στα νοσοκομεία», λέει ο κ. Ασλανίδης.

Η καταγγελία

Με επιστολή στον υπουργό Υγείας, Θάνο Πλεύρη, στο τέλος του περασμένου Αυγούστου, ο Νίκος Ασλανίδης είχε καταγγείλει περιστατικό κακοποίησης του 98χρονου πατέρα του από νοσοκόμες του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης.

Σε αυτήν ανέφερε ότι δύο νοσοκόμες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του πατέρα του, στα οποία τον έδεσαν με γάζες. Επίσης, ο κ. Ασλανίδης σημείωνε στην επιστολή ότι η μία από τις νοσοκόμες τον χτύπησε στο μπράτσο, προκαλώντας του μώλωπες. Όλα αυτά συνέβησαν, κατά τον κ. Ασλανίδη, επειδή ο πατέρας του ζήτησε από τις νοσοκόμες να του δώσουν τις πιζάμες του, διότι κρύωνε και όταν εκείνες τον αγνόησαν, σηκώθηκε από το κρεβάτι να τις πάρει μόνος του.

«Ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ συνεργάσιμο άτομο. Τον έδεσαν αδικαιολόγητα, μόνο και μόνο γιατί σηκώθηκε να πάρει τις πιζάμες του, επειδή κρύωνε. Είναι εγκληματικό να τσουβαλιάζουμε ανθρώπους θεωρώντας ότι είναι ψυχικά ασθενείς. Δεν πρόκειται να κάνω αγωγή και ούτε έχω σκοπό να ζητήσω χρήματα. Προχώρησα στην καταγγελία, για να μην ζήσουν και άλλοι άνθρωποι την ίδια κατάσταση», είχε τονίσει τότε στο ethnos.gr o κ. Ασλανίδης.

Κατά τον δημοσιογράφο, όταν ο πατέρας του ζητούσε βοήθεια από άλλους ηλικιωμένους ασθενείς, επειδή τον έδεναν, κανένας δεν πήγε να βοηθήσει, από φόβο, μήπως αντιμετωπίσουν και εκείνοι την ίδια κατάσταση.

Όπως είχε αναφέρει ακόμα ο Νίκος Ασλανίδης, αν δεν πήγαινε τότε στο νοσοκομείο, ο πατέρας του δε θα ήταν ζωντανός, αφού πάσχει και από καρδιολογικά προβλήματα.

Πηγή: ethnos.gr

Εισαγγελική παρέμβαση προκάλεσαν οι καταγγελίες για τον φυσικοθεραπευτή που φαίνεται να κακοποιεί 10χρονο παιδί ΑμεΑ σε Κέντρο Θεραπειών.

Στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του LIVE NEWS στο MEGA, ο φυσικοθεραπευτής εμφανίζεται σε βίντεο ντοκουμέντο να ξυλοκοπεί βάναυσα τον 10χρονο. Για πρώτη φορά αποκλειστικά στο LIVE NEWS, ο φυσικοθεραπευτής «σπάει» τη σιωπή του και δίνει τη δική του εκδοχή μέσω του δικηγόρου του.

«Δεν υπήρχε σε καμιά περίπτωση κακοποίηση. Δεν κλωτσάει στο πρόσωπο, κλωτσάει το παπούτσι που ήταν στο χέρι του παιδιού, γιατί εκείνη την ώρα δεν προλαβαίνει να το πιάσει με το χέρι του. Το παιδί το μόνο που έκανε ήταν επιθετικό. Πήγε να χτυπήσει κι άλλα παιδιά ή κάποιους άλλους που ήταν στον χώρο εκεί. Και το έκανε μόνο και μόνο για να το αφοπλίσει ας το πούμε. Να απομακρύνει το παπούτσι που κρατούσε στο χέρι του».

Το παιδί δεν φαίνεται επιθετικό στο βίντεο

Όπως ισχυρίζεται ο φυσικοθεραπευτής, το παιδί ήταν επιθετικό, αν και στο βίντεο φαίνεται απλώς να κάθεται στο πάτωμα και σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να απειλεί άλλα παιδιά.

Ο φυσικοθεραπευτής λέει πάντως ότι τον κλώτσησε για να τον αφοπλίσει και όχι για να τον τραυματίσει.

«Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι έκανε εκείνη την στιγμή ήταν με σκοπό να προσέξει αυτό το παιδί. Ξέρετε ορισμένες φορές αυτά τα παιδιά γίνονται αρκετά επιθετικά. Είχε καταστεί επικίνδυνο και για τ’ άλλα παιδιά που ήταν εκεί στον χώρο. Είχε πάρει ένα αντικείμενο για να το πετάξει. Το έκανε για να το αφοπλίσει», σημειώνει ο δικηγόρος του.

Ισχυρίστηκε ότι έπεσε από τις σκάλες

Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός πως η διευθύντρια λίγα λεπτά αργότερα εντόπισε αίμα στη μύτη του παιδιού, όταν ακόμα ο φυσικοθεραπευτής ισχυριζόταν πως έπεσε από τις σκάλες.

«Μου κατεβάζει τον μικρούλη και μου λέει «’Κοίτα ο μικρούλης έπεσε από τις σκάλες’. Είχε λίγο αιματάκι κάτω από τη μύτη. Σηκώσαμε την μπλούζα αν είχε μελανιές. Είχε μια μικρή αλλά μηδαμινή στο μπρατσάκι του», λέει η διευθύντρια.

«Αν το κακοποιούσα, θα επενέβαιναν οι συνάδελφοι»

Όπως προκύπτει από το βίντεο, η φυσικοθεραπεύτρια τον πλησιάζει, κάτι του λέει και απομακρύνεται, ενώ σύμφωνα με τη διευθύντρια τον προέτρεψε στην παραίτηση.

«Από την στιγμή που δεν υπήρξε παράπονο ούτε από γονείς ούτε από κανέναν. Την στιγμή που ήταν δύο κύριες, νοσηλεύτριες που ήταν παρούσες στον χώρο και δεν υπήρξε καμία ενέργεια να τον σταματήσουν. Αν έκανε κάτι, αν προφανώς κακοποιούσε το παιδί, σίγουρα κάποιος θα τους σταμάταγε».

 

Δεν χωράει ο ανθρώπινος νους όσα περιγράφονται στη δικογραφία για την υπόθεση της ανήλικης στη Θεσσαλονίκη, ενώ σοκάρει η ομολογία της 33χρονης.

Ο εισαγγελέας άσκησε σε βάρος της ποινική δίωξη για τέσσερα κακουργήματα.

Της ασκήθηκε κακουργηματική δίωξη για βιασμό, γενετήσια πράξη, πορνογραφία ανηλίκων και προμήθεια ναρκωτικών, ενώ θα διερευνηθεί το ενδεχόμενο εμπλοκής της και σε άλλες περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων. Πήρε προθεσμία για να απολογηθεί τη Δευτέρα.

Σήμερα ο δικηγόρος της οικογένειας του ανήλικου κοριτσιού Αλέξης Κούγιας θα δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής.
Ο ίδιος νωρίτερα στην ΕΡΤ, εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι πρόκειται για κύκλωμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης με θύματα και άλλους ανήλικους, χαρακτηρίζοντας πολύ δύσκολη την διαδικασία έρευνας που ενδέχεται να διαρκέσει ακόμη και δύο μήνες.

Η δικηγόρος του αδελφού της 10χρονης, Ανθούλα Ανάσογλου κάλεσε την κοινωνία και ειδικά το περιβάλλον όπου ζει η μικρή να σταθεί στο πλευρό της και να μην τη στιγματίσουν.

Η κα Ανάσογλου ανέφερε ότι αν υπάρξουν και άλλες καταγγελίες για την 33χρονη τότε η αστυνομία θα δώσει τα στοιχεία της και φωτογραφίες της προκειμένου να γίνει διερεύνηση της υπόθεσης.

Πηγή: ΕΡΤ

της Βικτωρίας Πολύζου, σύμβουλος ψυχικής υγείας, medlabnews.gr

Όλοι έχουμε ακούσει κατά καιρούς για το περίφημο “Σύνδρομο της Στοκχόλμης”. Τι ακριβώς είναι αυτή η κατάσταση, πότε και πως εμφανίζεται; Γιατί το θύμα φτάνει σε σημείο να ενδιαφέρεται ή και να αγαπάει τον θύτη του, ενώ θα έπρεπε κανονικά να τον μισεί;

Γνωστό σύνδρομο, κυρίως λόγω των δημοφιλών αστυνομικών υποθέσεων που έχουν στηριχτεί πάνω του και έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη διαταραχή μετατραυματικού στρες. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πρόκειται για μια ψυχολογική διαταραχή, με την έννοια ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση σε μία αφύσικη κατάσταση. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι πιο σύνθετη και

δύσκολα κατανοητή συναισθηματική κατάσταση κατά την οποία το θύμα αρχίζει να τρέφει θετικά συναισθήματα (έρωτα ή και αγάπης) για τον άνθρωπο που τον κακομεταχειρίζεται, το βιαστή ή τον απαγωγέα του. Στην ουσία πρόκειται για ένα είδος αμυντικού μηχανισμού κατά τον οποίο το θύμα προσκολλάται συναισθηματικά στον πλησιέστερο ισχυρό ενήλικα και επιλέγει παρά τον πόνο και το φόβο που του προκαλεί να παραμείνει πιστό σε αυτόν.

Η ιστορία

Το 1973, η αστυνομία στη Στοκχόλμη της Σουηδίας έκανε έφοδο σε μία τράπεζα όπου 4 άτομα για 6 ημέρες κρατούνταν όμηροι από ένοπλους ληστές και δέχτηκε επίθεση από τους ομήρους. μόλις ελευθερώθηκαν οι όμηροι, δύο από αυτούς βοήθησαν στην πληρωμή της υπεράσπισης των κρατούντων τους. άλλες περιπτώσεις τέτοιας παράξενης σύνδεσης οδήγησαν ορισμένους ψυχίατρους στην εικασία ότι μπορεί να πρόκειται για κάποιου είδους στρεβλωμένη σχέση γονέα - παιδιού, η οποία δημιουργείται από τη δύναμη των κρατούντων στους ομήρους τους.

Όλα ξεκίνησαν το πρωί της 23ης Αυγούστου του 1973, όπου ο 26χρονος JanErik "Janne" Olsson, που βρίσκεται με άδεια έξω από τη φυλακή,

εισβάλλει ένοπλος στο υποκατάστημα της τράπε

ζας Kreditbanken, στο Norrmalmstor, της κεντρικής Στοκχόλμης και προσπαθεί να την ληστέψει. Φοράει γυαλιά ηλίου, μια περούκα με φουντωτά μαύρα μαλλιά και στα χέρια του κρατάει ένα πολυβόλο. Έχει ακόμη μαζί του εκρηκτικά, καψούλια, ένα μαχαίρι κι ένα ραδιόφωνο. Πυροβολεί στον αέρα, φωνάζοντας στα αγγλικά: 'Το πάρτι μόλις ξεκίνησε !”

Η τράπεζα είναι την ώρα εκείνη γεμάτη: 40 υπάλληλοι και αρκετοί πελάτες, πέφτουν τρομοκρατημένοι στο πάτωμα. Η αστυνομία ενημερώνεται από τον συναγερμό για το περιστατικό και 2 αστυνομικοί μπαίνουν μέσα. Ο Olsson δεν διστάζει να ανοίξει πυρ τραυματίζοντας τον έναν, ενώ επιβάλλει στον άλλο να πέσει στο πάτωμα και να τραγουδήσει κάτι. Ο άτυχος φρουρός δεν έχει άλλη επιλογή, πέφτει λοιπόν κάτω και τραγουδάει το "Lonesome Cowboy" του Πρίσλεϋ, ενώ ο Olsson επιτρέπει στους έντρομους πελάτες και στους υπαλλήλους της τράπεζας να φύγουν. Κρατάει μόνον 4 υπαλλήλους σαν ομήρους και ζητάει από έναν λογιστή να τους δέσει τα χέρια και τα πόδια. Αρχικά ζητά να του φέρουν τον Clark Olofsson, φίλο και συγκρατούμενο του στο ίδιο κελί και 730.000 κορόνες. Ζητάει ακόμη δύο όπλα, αλεξίσφαιρα γιλέκα, και ένα γρήγορο αυτοκίνητο για να διαφύγουν.

Η κυβέρνηση της Σουηδίας υποχωρεί. Φέρνουν το

τον Olofsson και o Olsson ηρεμεί και λύνει τους ομήρους. Ξεκινάει η επικοινωνία με τους διαπραγματευτές της αστυνομίας, που αποδέχονται να τους δώσουν ένα αυτοκίνητο (μια μπλε Ford Mustang) για να αποδράσουν, αρνούνται όμως να τους επιτρέψουν να πάρουν μαζί τους ομήρους. Οι δυο φίλοι οχυρώνονται στο κύριο υπόγειο θησαυροφυλάκιο, στο εσωτερικό της τράπεζας, όπου κρατούν τους ομήρους. Εκεί ο Olofsson, για τον οποίοι όμηροι κατέθεσαν στη δίκη ότι δεν είχε απειλητική συμπεριφορά εναντίον τους, τριγύριζε σφυρίζοντας την μελωδία της Roberta Flack, "Killing me Softly".

Οι δύο ληστές κράτησαν για τις επόμενες 131 ώρες τέσσερις ομήρους, τρεις γυναίκες κι έναν άνδρα, γύρω από τους οποίους είχε τοποθετηθεί δυναμίτης. Κρατήθηκαν στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας.

Οι όμηροι, ωστόσο, παρουσίασαν μία παράξενη συμπεριφορά. Ναι μεν, απειλήθηκαν, κακομεταχειρίστηκαν και φοβόντουσαν για τη ζωή τους για πάνω από πέντε ημέρες, στις συνεντεύξεις, όμως, που έδωσαν στα μέσα ενημέρωσης ήταν ξεκάθαρο ότι υποστήριζαν τους εγκληματίες που τους κράτησαν ομήρους και στην πραγματικότητα ότι ένιωθαν φόβο για τους αστυνομικούς που ήρθ

αν

να τους απελευθερώσουν. Οι όμηροι είχαν αρχίσει να αισθάνονται ότι οι δύο ληστές στην πραγματικότητα τους προστάτευαν από την αστυνομία. Περιήλθαν σε μια ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση που διαμορφώνεται υπό κάποιες συνθήκες, κυρίως σε
θύματα απαγωγής, αλλά και κακοποίησης, το λεγόμενο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».

Τι είναι το Σύνδρομο Στοκχόλμης; Γιατί το θύμα ενδιαφέρεται, αγαπάει τον θύτη του αντί να τον μισεί;

Ο όρος «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» (Stockholm Syndrome) καθιερώθηκε από το Σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο Nils Bejerot που βοήθησε την αστυνομία κατά τη διάρκεια τής ληστείας τής τράπεζας Sveriges Kreditbank, στο Normalstong της Στοκχόλμης. Αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος και ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα. Ο αιχμάλωτος προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του εγκληματία με σχεδόν παιδαριώδη τρόπο. Ο όμηρος συνήθως αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκ

ουν

να τον σώσουν, ως ενέργειες
που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του.

Προσπάθειες διάσωσης μπορεί να μετατρέψουν μία ανεκτή κατάσταση σε θανατηφόρα. Σε τελική ανάλυση, το συναισθηματικό δέσιμο με έναν κακοποιό είναι στην πραγματικότητα μία στρατηγική επιβίωσης για τα θύματα κακοποίησης και εκφοβισμού.

Ο δράστης μπορεί να χρησιμοποιεί απειλές συμπεριλαμβανομένης της αρπαγής των παιδιών, δημόσια έκθεση, ή συνεχών παρενοχλήσεων, που το θύμα θα βιώσει πολύ απειλητικές για την ύπαρξη του.

Πολύ συχνά όταν ακούμε για περιπτώσεις ανθρώπων που πέφτουν θύματα κακοποίησης και δεν αντιδρούν, χρησιμοποιούμε τον όρο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».

Τα συμπτώματα του συνδρόμου χαρακτηρίζονται από:


- Θετικά συναισθήματα από το θύμα προς το άτομο που το κακοποιεί ή το ελέγχει

- αρνητικά συναισθήματα του θύματος απέναντι στην οικογένεια, τους φίλους ή τις αρχές

που

προσπαθούν να τους σώσουν / υποστηρίξουν ή να κερδίσουν την απελευθέρωσή τους
-υποστήριξη των λόγων και της συμπεριφοράς του κακοποιού
- Υποστήριξη για τους λόγους που οδηγούν το θύτη στη συγκεκριμένη συμπεριφορά

- Θετικά συναισθήματα του θύτη προς το θύμα

-συμπεριφορά υποστήριξης από το θύμα και κατά καιρούς παροχή βοήθειας στον κακοποιό
-ανικανότητα εμπλοκής σε συμπεριφορές που μπορεί να βοηθήσουν στην απελευθέρωση ή την απομάκρυνσή τους.

Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» απαντάται επίσης σε οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι

περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, όπου το άτομο δέχεται παθητικά απειλή και αναγκάζεται να υποστεί την οποιαδήποτε πράξη προκειμένου να επιβιώσει αλλά και να κερδίσει την εύνοια του «δράστη» λαμβάνοντας έτσι δείγματα αγάπης που θα το βοηθήσουν να συνεχίσει, αρνούμενο όμως πολλές φορές την βοήθεια τον γύρω του.

Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται και σε άλλες ομάδες ανθρώπων, όταν υπάρχει σχέση θύτη-θύματος, εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, όπως:

• Κακοποίηση γυναικών

• Κακοποίηση παιδιών

• Θύματα αιμομιξίας

• Φυλακισμένοι πολέμου

• Μέλη σεκτών

• Σχέσεις που βασίζονται στην άσκηση εξουσίας και το φόβο

• Σχέσεις εξουσίας και το φόβου

• Aτομα που βρίσκονται σε μια σχέση εξουσίας και φόβου συχνά δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με το άτομο που τα

κακοποιεί (συναισθηματικά, σωματική, ή πνευματικά).

Γιατί το θύμα αγαπά το βασανιστή του;

Το συναισθηματικό δέσιμο με τον θύτη αποτελεί στην ουσία μια στρατηγική επιβίωσης για τον άνθρωπο που έγινε θύμα κακοποίησης και φόβου. Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» αποτελεί κοινή γνώση και συχνά χρησιμοποιείται από την Αστυνομία ως τακτική που αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης των ομήρων.

Η αντίδραση του ψυχολογικού δεσμού με τον θύτη μπορεί να εντοπιστεί και σε ερωτικές ή οικογενειακές σχέσεις, όπου ένα μέλος είναι το θύμα και το άλλο θύτης, ο οποίος με κάποιον τρόπο κακοποιεί το θύμα.

Από ψυχολογική άποψη, το άτομο που γίνεται θύμα και αναπτύσσει συναισθηματικό δέσιμο με τον θύτη του φέρεται, κατά κάποιον τρόπο, κι εντελώς ασυνείδητα, με τον τρόπο που θα λειτουργούσε κι ένα βρέφος, προκειμένου να επιβιώσει.

Υπάρχουν γενικές κατευθυντήριες γραμμές στο πώς να αναγνωρίσετε αν κάποιος δικός σας πάσχει από το

σύνδρομο της Στοκχόλμης:

- Στο Θύμα προφανώς έχει δοθεί μια «επιλογή» - ή την αρρωστημένη «σχέση» με τον Θύτη του ή την σχέση με την οικογένεια του. Επειδή το θύμα τελικώς πιστεύει ότι η επιλογή της οικογένειας θα οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες, η οικογένεια έρχεται πάντα δεύτερη.

- Το θύμα μιας τέτοιας κατάστασης είναι έτοιμο να πει ότι η οικογένεια του προσπαθεί να καταστρέψει την υπέροχη "σχέση" που έχει με τον θύτη του. Θυμηθείτε: όσο περισσότερο πιέζουν ψυχολογικά το θύμα, τόσο περισσότερο θα είναι έκδηλη αυτή η αντίδραση του θύματος.

- Ο στόχος σας είναι να παραμείνετε σε επαφή με το θύμα κατά τη διάρκεια της κατάστασης που το άτομο βιώνει. Κρατήστε σύντομη επαφή και στο "παραδοσιακό" ύφος, όπως αναφορές σε διακοπές, γενέθλια και άλλα καθημερινά.

- Πολύ σημαντική είναι η στιγμή που το θύμα θα ζητήσει συμβουλές για την "σχέση" του με το θύτη. Πρέπει να ακούσετε πολύ προσεκτικά και χωρίς πανικό και άγχος και να διαβεβαιώσετε ότι είστε κοντά στους ανθρώπους αυτούς.

οι Έλληνες με την οικονο

οικονομική κρίση έχουν πάθει Σύνδρομο της Στοκχόλμης;

Τα τελευταία χρόνια παρόλο που οι κυβερνώντες έχουν επιφέρει απίστευτα μέτρα στην πλάτη του λαού, έχουν κόψει μισθούς, συντάξεις, έχουν προβεί σε απωλήσεις, έχουν επιβάλει φόρους που είναι αδύνατον να πληρωθούν, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν χρωστάει και παραταύτα δεν ξεσηκώνεται κανείς. Άλλες εποχές θα περίμενε κανείς ότι θα καιγόταν ο τόπος με ένα από τα παραπάνω μέτρα και τώρα παρά τον καταιγισμό των μέτρων δεν γίνεται τίποτα το ιδιαίτερο.

Η κυβέρνηση, μαζί με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καλλιεργεί την ψυχολογία του ραγιαδισμού και καθιστά ανέφικτη τη νηφάλια, και ορθολογική σκέψη. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι είναι μουδιασμένοι και «τρελαμένοι». Έτσι δημιουργούνται ορισμένα ψυχοσυναισθηματικά πάθη, που δεσπόζουν στο σύνολο του ελληνικού λαού όπως η απόγνωση, η ανήμπορη οργή, ο φόβος (έλλογος και άλογος) και μια αγωνιώδης αναμονή.

Όλο αυτό το σύμπλεγμα κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν, αλλά συγχρόνως και να μην ξέρουν να εκφράσουν πώς να σκεφτούν και πως να

αντιδράσουν ορθολογικά και αποτελεσματικά. Αρχίζει να τους αρέσει η ομηρία σ’ αυτήν την αβέβαιη κατάσταση και η συνδρομή μιας εθελόδουλης κυβέρνησης και των ΜΜΕ οδηγεί τον ελληνικό λαό στο αίσθημα της παραδοχής και στο τέλος της απόλαυσης της κατάστασης αυτής. Κλασική περίπτωση του Συνδρόμου της Στοκχόλμης.


ΠΗΓΗ medlabgr.blogspot.com

Μπορεί η εγκυμοσύνη να αποτελέσει προϋπόθεση για να σταματήσει η βία μέσα στην οικογένεια;
Η σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση που υφίσταται η γυναίκα πριν την εγκυμοσύνη από τον σύντροφό της θα συνεχιστεί στο μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Αυτό αναφέρει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, Γρηγόρης Λέων.

Ο ίδιος προσθέτει ότι ο χαρακτηρισμός της εγκυμοσύνης ως «ανεπιθύμητης», η διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας μπορεί να πυροδοτήσουν βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου, η οποία συνήθως δεν αποκαλύπτεται, λόγω «ντροπής και φόβου για αντίποινα» και προτείνει τη λήψη μέτρων που θα δώσουν τη δύναμη στη γυναίκα να καταγγείλει το περιστατικό βίας.

«Εκτιμάται ότι περίπου μία στις 16 γυναίκες στην Ελλάδα πέφτει θύμα ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τόσο της γυναίκας όσο και του εμβρύου». Σημειώνει ότι οι γυναίκες με ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη είναι «τρεις φορές πιο πιθανό να βιώσουν κακοποίηση από τον σύντροφό τους σε σχέση με τις γυναίκες με προγραμματισμένη εγκυμοσύνη», εξηγώντας ότι «η εγκυμοσύνη μπορεί να μοιάζει απειλή σε έναν σύντροφο που θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο».

Στις αιτίες πυροδότησης βίας, ο κ. Λέων, εκτός από την «ανεπιθύμητη» εγκυμοσύνη, περιλαμβάνει οικονομικές δυσκολίες, ζήλεια και θυμό προς το αγέννητο παιδί. Τονίζει ότι οι κίνδυνοι λόγω της κακοποίησης των γυναικών κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης είναι «θάνατος της μητέρας, πρόωρος τοκετός, ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου, γέννηση χαμηλού βάρους νεογνού, επιπλοκές στην εγκυμοσύνη λόγω τραύματος, αποκόλληση του πλακούντα, αποβολή, θάνατος του εμβρύου ή εμφάνιση λοιμώξεων στη μητέρα». Επισημαίνει ότι έρευνες έχουν δείξει μεγαλύτερα ποσοστά αποβολών, διακοπής της κύησης και νεογνικών θανάτων σε κακοποιημένες γυναίκες σε σύγκριση με γυναίκες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως το άσθμα ή η επιληψία.

Δυστυχώς, η ενδοοικογενειακή βία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ένα από τα λιγότερα αναφερόμενα προβλήματα και δεν αποκαλύπτεται στον βαθμό που συμβαίνει, όπως υποστηρίζει κ. Λέων. «Οι γυναίκες, συνήθως, διστάζουν να αποκαλύψουν την αλήθεια λόγω ντροπής και φόβου για αντίποινα. Τις περισσότερες φορές, δε, οι γυναίκες που επισκέπτονται τον γιατρό συνοδεύονται από τον σύντροφό τους, με αποτέλεσμα η παρουσία του να δρα ως αποτρεπτικός παράγοντας για τη γυναίκα ώστε να παραδεχθεί τη βία από τον σύντροφό της», υπογραμμίζει.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας, είναι αναγκαίο «να ενθαρρύνουμε την αναφορά - καταγγελία βίαιων συμπεριφορών προς τις έγκυες γυναίκες, να ληφθούν μέτρα για την αποτροπή της γυναικείας κακοποίησης και να στηρίξουμε τις έγκυες - θύματα ενδοοικογενειακής βίας». Επίσης, θεωρεί σημαντική τη δημιουργία προγραμμάτων ελέγχου στα μαιευτήρια, τα οποία, όπως αναφέρει, μπορούν να συμβάλουν στον εντοπισμό των γυναικών που έχουν υποστεί σωματική βία, καθώς και τη δημιουργία προγραμμάτων παρεμβάσεων και υποστήριξης, τα οποία μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες να αντιμετωπίσουν τον σύντροφό τους και να μειώσουν τη βία. «Η ελληνική πολιτεία μπορεί να σχεδιάσει προγράμματα που θα δώσουν δύναμη στις γυναίκες και θα βελτιώσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα τις κρατήσουν μακριά από τον κίνδυνο ακραίας βίας και θα τις διδάξουν πώς να μείνουν ασφαλείς», τονίζει ο κ. Λέων.

Καμπάνια ενημέρωσης για την κακοποίηση των γυναικών: «Η γνώση είναι ασπίδα»

Τεράστιες διαστάσεις λαμβάνει το φαινόμενο κακοποίησης των γυναικών. Μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως υποβάλλεται σε σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική κακοποίηση από το σύντροφό της ή από κάποιο άγνωστο άτομο. Οι γυναίκες αυτές βιώνουν σκληρές καταστάσεις, νιώθουν πόνο, απόγνωση και θλίψη και έχουν περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης κατάθλιψης, αποβολής ή προσβολής από τον ιό HIV σε σύγκριση με τις υπόλοιπες γυναίκες.

Εκτιμάται πως η βία κατά των γυναικών αποτελεί τόσο σοβαρή αιτία θανάτου και αναπηρίας όσο και ο καρκίνος, ενώ πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η εκπαίδευση της γυναίκας δεν φαίνεται να παίζει κανένα ρόλο στη θυματοποίησή της, καθώς κακοποιούνται εξίσου γυναίκες που έχουν ολοκληρώσει δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια εκπαίδευση και συνήθως θύματα ενδοοικογενειακής βίας πέφτουν γυναίκες με ανήλικα παιδιά.

Δυστυχώς, όμως, οι περισσότερες γυναίκες διστάζουν να καταγγείλουν τα περιστατικά βίας και υπομένουν όλες αυτές τις καταστάσεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται και δεν σταματάνε ποτέ. Τα περισσότερα θύματα μάλιστα δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν και σε ποιον πρέπει να απευθυνθούν. Οι γυναίκες δεν γνωρίζουν ότι ο ειδικός επιστήμονας που πρέπει να επισκεφθούν άμεσα είναι ο ιατροδικαστής, ο οποίος και θα πιστοποιήσει την όποια σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση έχουν υποστεί με έγκυρο και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο, έτσι ώστε μετά από μία νομική διαδικασία τα θύματα να μπορέσουν να δικαιωθούν.

Αυτό το κενό ενημέρωσης έρχεται να καλύψει η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία (ΕΙΕ), ξεκινώντας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών που έχει καθιερωθεί στις 25 Νοεμβρίου, καμπάνια ενημέρωσης για την κακοποίηση των γυναικών, με τίτλο «Η γνώση είναι ασπίδα».

Από τις 26 Νοεμβρίου 2018 και για μία εβδομάδα - μέχρι και 3 Δεκεμβρίου 2018 οι συνεργαζόμενες δομές καθώς και οι ιατροδικαστές που συμμετέχουν στη δράση της ΕΙΕ θα προσφέρουν δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες και θα ενημερώνουν όσες γυναίκες έχουν βρεθεί αβοήθητες απέναντι σε βίαιες συμπεριφορές σχετικά με τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσουν σε περίπτωση που πέσουν ξανά θύμα κακοποίησης.

Οι γυναίκες που ενδιαφέρονται να επισκεφθούν έναν ιατροδικαστή δωρεάν, μπορούν να ενημερωθούν για τις δομές που συμμετέχουν στην καμπάνια μέσα από τον ιστότοπο της ΕΙΕ (www.hsfm.gr), ακολουθώντας τον ειδικό σύνδεσμο που έχει δημιουργηθεί με τίτλο «Συνεργαζόμενες Ιατροδικαστικές δομές για κακοποιημένες γυναίκες».

«Φέτος είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι, καθώς στη δράση της ΕΙΕ συμμετέχει ένας σημαντικός αριθμός δομών ανά την Ελλάδα, αλλά παράλληλα έχουμε οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε όσο το δυνατό περισσότερες γυναίκες που υποφέρουν. Πρέπει όλες οι γυναίκες να αντιληφθούν ότι η ενημέρωση που θα έχουν θα αποτελέσει πραγματικά ασπίδα και θα μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν όταν και εφόσον χρειαστεί ανάγκη» δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΙΕ Γρηγόρης Λέων.

«Μιλήστε» προτρέπουν τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης φορείς που δραστηριοποιούνται σε τομείς υποστήριξης, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.

«Μπορεί να αυξάνεται το ποσοστό των γυναικών που δεν φοβούνται να καταγγείλουν κακοποίηση, ωστόσο η ελληνική κοινωνία παραμένει "κλειστή" και εξακολουθεί να έχει νέους που υιοθετούν "ανατολίτικες' συμπεριφορές" αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η Μαργαρίτα Κελεσή, διδάκτωρ ψυχολογίας, διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, παράρτημα Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με την κ. Κελεσή, παρά την οικονομική κρίση, οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να είναι προτεραιότητα προκειμένου οι οικογένειες να παραμένουν ενωμένες για να ξεπερνούν τα προβλήματα.

"Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει ενημέρωση από το σχολείο, να λειτουργούν σχολές γονέων και το θέμα να απασχολεί συνέχεια τα ΜΜΕ» συμπληρώνει, προσθέτοντας μάλιστα ότι, ακόμα και η επιλογή για ψυχολογική υποστήριξη, αποτελεί ταμπού για την κοινωνία μας.

Το ΕΚΚΑ λειτουργεί από τις αρχές Ιουλίου ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες στη Θεσσαλονίκη και από τον Σεπτέμβριο λειτουργεί και ο ξενώνας του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου μπορούν να φιλοξενηθούν 20 γυναίκες με τα παιδιά τους. Ο Ξενώνας Φιλοξενίας λειτουργεί μετά από απόφαση που ενέκρινε το δημοτικό συμβούλιο, της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ που καλύπτει τα δύο πρώτα χρόνια λειτουργίας του.

"Φυσικά, μετά το πέρας της χρηματοδότησης θα το ενσωματώσουμε στις κοινωνικές δομές του Δήμου» τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αντιδήμαρχος κοινωνικής αλληλεγγύης και προστασίας του πολίτη Καλυψώ Γούλα, τονίζοντας ότι η δομή έχει ήδη στελεχωθεί με κοινωνική λειτουργό, ψυχολόγο και παιδοψυχολόγο.

Τέλος, στο πλαίσιο της σημερινής ημέρας, εθελοντές της Οργάνωσης «Καταφύγιο Γυναίκας» διένειμαν το πρωί ενημερωτικά έντυπα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το «Καταφύγιο Γυναίκας» είναι ένας ανεξάρτητος, μη κυβερνητικός οργανισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που λειτουργεί υπό την εποπτεία της διεύθυνσης υγείας της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και αποτελείται από μια ομάδα εθελοντών με στόχο την καταπολέμηση κάθε μορφής κακοποίησης.

Πηγή ΑΜΠΕ