"Οι "αγωνιστές" της ΝΕΡΙΤ και ο ρεβανσισμός..."
Σήμερα συμπληρώνονται 20 μήνες... 20 μήνες αγώνα απέναντι στη "λογική", στο πρέπει, στο εύκολο βόλεμα, στο ξεπούλημα των ψυχών... Η νέα κυβέρνηση ανακοίνωσε με τον πιο επίσημο τρόπο την επαναλειτουργία της ΕΡΤ (που δεν σταμάτησε λεπτό να λειτουργεί...)
Είναι αλήθεια ότι όλοι εμείς του απέναντι του πεζοδρομίου - όπως λέει και ο τίτλος της εκπομπής της αγαπημένης μου συναγωνίστριας Άννας Κωνσταντακάκη - θα μπορούσαμε να είχαμε κρυφτεί στην πρώτη ποντικότρυπα που συναντήσαμε μπροστά μας, με δέλεαρ του τυράκι στη φάκα του ξεπεσμού, της ξεφτίλας και της αναξιοπρέπειας... Αυτή είναι μια άλλη ιστορία που δεν αφορά εμάς, αλλά τους άλλους, όπως αναγκαστήκαμε να αποκαλούμε άλλοτε συναδέλφους, συνεργάτες και φίλους...
Το σύνθημα - σημαία της επανασύστασης (;) της ΕΡΤ είναι η απόχη από φαινόμενα ρεβανσισμού...
Παρακολουθώ με έκδηλη αγωνία τις εξελίξεις. Και εγώ, όπως και ΟΛΟΙ οι αγωνιστές του απέναντι πεζοδρομίου. Άλλοι έχουν φωνή δική τους, άλλοι στηρίζονται στη δική μας για να "πολεμήσουν" για το δίκιο και να κερδίσουν το αυτονόητο...
Οι προκλήσεις ρεβανσισμού - το "φαινόμενο" που θέλει να καταστείλει εν τη γενέσει του η νέα κυβέρνηση, προέρχονται όμως από το απέναντι πεζοδρόμιο. Όχι το δικό μας... Εκείνο που είναι απέναντι από το δικό μας, απέναντι από το πεζοδρόμιο της μάχης και του αγώνα. Προέρχονται από εργαζόμενους στη ΝΕΡΙΤ, το παρακλάδι του Υπουργείου Οικονομικών και γερό χαρτί της απελθούσας κυβέρνησης του μαύρου.
Διαβάζω προκλητικά μηνύματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους αρχιστράτηγους και τις αρχιστρατηγίνες (...) της γαλέρας που στήθηκε για να εξυπηρετήσει, να καταστρέψει, να καταστείλει, να καταστρατηγήσει κάθε μορφή ειλικρίνειας και αντίδρασης στο γενικό σύνθημα για ξεπούλημα της ίδιας της ζωής μας .
Ευτυχώς για την ιστορία δεν θαυμάζουμε όλοι τους Εφιάλτες, μήτε αποδεχόμαστε τη μοίρα μας... συμπαρατασσόμενοι με τους βιαστές των οικογενειών μας...
Οι του απέναντι πεζοδρομίου, οι έποικοι των κατεχομένων χώρων όπου κάποτε εργαζόμασταν και βγάζαμε το ψωμί μας- χωρίς να είμαστε όλοι τα γνωστά λαμόγια της ΕΡΤ - προκαλούν. Και προκαλούν δίχως ίχνος αξιοπρέπειας (τι λέω τώρα...), αλλά με μπόλικες διαθέσεις ρεβανσισμού. Θέλουν να πάρουν και την ρεβάνς ακόμη που δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν, να σταθούν στο ύψος τους, να διεκδικήσουν τη ζωή τους, όπως κάναμε εμείς... Οι του απέναντι πεζοδρομίου.
Με μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τηλεφωνήματα σε δικούς τους στο κόμμα, με κινήσεις τακτικής και αδίστακτη συμπεριφορά ετοιμάζονται να πατήσουν επί πτωμάτων (τα δικά μας υπολογίζουν ότι θα είναι αυτά...) για να κάνουν τη δουλειά τους...
Υπάρχει μεταξύ άλλων επιβεβαιωμένο τηλεφώνημα παρουσιάστριας της ΝΕΡΙΤ για να παραμείνει στο πόστο της, επειδή έδωσε την μάχη από μέσα, ως παλαιά ΣΥΡΙΖΑία αγωνίστρια... Και άλλα πολλά...
Παρακολουθώ και καταγράφω (στο βάθος του μυαλού μου...) τα πάντα...
Τους Εφιάλτες (με κεφαλαίο) τους έβλεπα πίσω μου, πίσω από το θλιμένο χαμόγελο των παιδιών μου και των δικών μου ανθρώπων, όταν τους χαιρετούσα για να ανέβω στο αντάρτικο της ενημέρωσης, έτσι όπως το είχα ονειρευτεί από μικρό παιδί... Πίσω μου, στον αγχώδη αυτό δρόμο του πουθενά, όπως φάνταζε τότε, έβλεπα πάντα τις σκιές των Εφιαλτών να χαμογελούσαν ειρωνικά...
Τα μάτια των αγοριών μου με κράτησαν. Υγρά πάντα από την δίψα για ζωή...
Δεν θα γράψω τι πετύχαμε, δεν έχει σημασία, καμία απολύτως, να περιαυτολογήσω...
Ίσως πετύχαμε την χθεσινή δήλωση του Νίκου Παππά (εν μέρη...)
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να προσέξει τους ρεβανσισμούς και τις προκλήσεις από εκεί που προέρχονται... πραγματικά... Εμείς οι αγωνιζόμενοι, εργαζόμενοι, δήθεν απολυμένοι της ΕΡΤ, καλούμαστε να περάσουμε στο απέναντι πεζοδρόμιο και να συνταυτιστούμε στην καθημερινότητας μας με τους αυτοπαρουσιαζόμενους αγωνιστές ΣΥΡΙΖΑΙους παρουσιαστές, παρουσιάστριες, αρχισυντάκτες, σκηνοθέτες, κλητήρες και λοστρόμους ενός καραβιού που βούλιαξε από την ώρα που πήγε να σαλπάρει...
Εμείς καλούμαστε να συνεργαστούμε και να συντονιστούμε με εκείνους που κρέμασαν τις ζωές μας με μανταλάκια στην πρόσοψη ενός περιπτέρου που πουλάει εφημερίδες του παρελθόντος, ξεχασμένες εφημερίδες που δεν κυκλοφορούν, που δεν υπάρχουν πια... Ετσι μας είδαν, έτσι μας αντιμετώπισαν με ειρωνία και σαρκασμό...
Δεν ξέρω αν είμαστε περίεργοι κάποιοι από εμάς που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα. Δεν ξέρω αν είμαστε Βικόπουλοι, Κούνηδες, Κονταξήδες και Αγγελίδηδες (τυχαία η επιλογή των ονομάτων και συγγνώμη αν ενοχοποιώ κάποιους - που δεν το νομίζω). Δεν ξέρω αν αντέχει και πως... αυτό το πείραμα της καθημερινής συνύπαρξης με ανθρώπους που επιθυμούν ΜΟΝΟ να καταστρέψουν, που θέλουν να ανατρέψουν τη δική μας αγωνία για καθαρή και αδιαπραγμάτευτη ενημέρωση...
Κερδίσαμε ένα στοίχημα, από αυτά που δίνουν απόδοση 1 προς 1 (εκατομμύριο). Να είναι σίγουροι ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, να εγκαταλείψει την ομάδα και να φάμε 3 γκολ στην παράταση...
Μπαστούνια, σκούρα... θα τα βρουν ΟΣΟΙ αναζητούν κι άλλα, κι άλλα... αχόρταγοι μέσα στη μανία της προσωπικής τους βολεψιάς...
Εδώ δεν είναι Βάρκιζα, ούτε θα καταθέσουμε τα όπλα... Μάχη είναι, ανελέητη μέχρι την τελική επικράτηση...
Οι λαντζέρηδες από το απέναντι (από το Ραδιομέγαρο...) πεζοδρόμιο, δεν θα υποταγούν τους τυχοδιώκτες του συστήματος που επιδιώκουν μια ΕΡΤ αλά παλιά, με τις παθογένειες στις οποίες ζούσαν και βασίλευσαν στην προ 11ης Ιουνίου εποχής...
Η νέα κυβέρνηση αν θέλει πραγματικά να κερδίσει το στοίχημα δεν έχει παρά να κοιτάξει πίσω της σε αυτούς τους 20 μήνες και να εμπιστευτεί τους "άσχετους" και παραγκωνισμένους του παρελθόντος. Που ξέρετε μπορεί να κάνουν θαύματα, ακόμη μεγαλύτερα, έχοντας και εργαλεία στα χέρια τους...
Μέχρι τη νίκη
Hasta la victoria siempre
Νίκος Αγγελίδης - Ανυπότακτοι ΕΡΤικοί - Άτακτη Πτέρυγα Πρωινής Ενημέρωσης (των πεζοδρομίων)
Είναι αλήθεια ότι όλοι εμείς του απέναντι του πεζοδρομίου - όπως λέει και ο τίτλος της εκπομπής της αγαπημένης μου συναγωνίστριας Άννας Κωνσταντακάκη - θα μπορούσαμε να είχαμε κρυφτεί στην πρώτη ποντικότρυπα που συναντήσαμε μπροστά μας, με δέλεαρ του τυράκι στη φάκα του ξεπεσμού, της ξεφτίλας και της αναξιοπρέπειας... Αυτή είναι μια άλλη ιστορία που δεν αφορά εμάς, αλλά τους άλλους, όπως αναγκαστήκαμε να αποκαλούμε άλλοτε συναδέλφους, συνεργάτες και φίλους...
Το σύνθημα - σημαία της επανασύστασης (;) της ΕΡΤ είναι η απόχη από φαινόμενα ρεβανσισμού...
Παρακολουθώ με έκδηλη αγωνία τις εξελίξεις. Και εγώ, όπως και ΟΛΟΙ οι αγωνιστές του απέναντι πεζοδρομίου. Άλλοι έχουν φωνή δική τους, άλλοι στηρίζονται στη δική μας για να "πολεμήσουν" για το δίκιο και να κερδίσουν το αυτονόητο...
Οι προκλήσεις ρεβανσισμού - το "φαινόμενο" που θέλει να καταστείλει εν τη γενέσει του η νέα κυβέρνηση, προέρχονται όμως από το απέναντι πεζοδρόμιο. Όχι το δικό μας... Εκείνο που είναι απέναντι από το δικό μας, απέναντι από το πεζοδρόμιο της μάχης και του αγώνα. Προέρχονται από εργαζόμενους στη ΝΕΡΙΤ, το παρακλάδι του Υπουργείου Οικονομικών και γερό χαρτί της απελθούσας κυβέρνησης του μαύρου.
Διαβάζω προκλητικά μηνύματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους αρχιστράτηγους και τις αρχιστρατηγίνες (...) της γαλέρας που στήθηκε για να εξυπηρετήσει, να καταστρέψει, να καταστείλει, να καταστρατηγήσει κάθε μορφή ειλικρίνειας και αντίδρασης στο γενικό σύνθημα για ξεπούλημα της ίδιας της ζωής μας .
Ευτυχώς για την ιστορία δεν θαυμάζουμε όλοι τους Εφιάλτες, μήτε αποδεχόμαστε τη μοίρα μας... συμπαρατασσόμενοι με τους βιαστές των οικογενειών μας...
Οι του απέναντι πεζοδρομίου, οι έποικοι των κατεχομένων χώρων όπου κάποτε εργαζόμασταν και βγάζαμε το ψωμί μας- χωρίς να είμαστε όλοι τα γνωστά λαμόγια της ΕΡΤ - προκαλούν. Και προκαλούν δίχως ίχνος αξιοπρέπειας (τι λέω τώρα...), αλλά με μπόλικες διαθέσεις ρεβανσισμού. Θέλουν να πάρουν και την ρεβάνς ακόμη που δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν, να σταθούν στο ύψος τους, να διεκδικήσουν τη ζωή τους, όπως κάναμε εμείς... Οι του απέναντι πεζοδρομίου.
Με μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τηλεφωνήματα σε δικούς τους στο κόμμα, με κινήσεις τακτικής και αδίστακτη συμπεριφορά ετοιμάζονται να πατήσουν επί πτωμάτων (τα δικά μας υπολογίζουν ότι θα είναι αυτά...) για να κάνουν τη δουλειά τους...
Υπάρχει μεταξύ άλλων επιβεβαιωμένο τηλεφώνημα παρουσιάστριας της ΝΕΡΙΤ για να παραμείνει στο πόστο της, επειδή έδωσε την μάχη από μέσα, ως παλαιά ΣΥΡΙΖΑία αγωνίστρια... Και άλλα πολλά...
Παρακολουθώ και καταγράφω (στο βάθος του μυαλού μου...) τα πάντα...
Τους Εφιάλτες (με κεφαλαίο) τους έβλεπα πίσω μου, πίσω από το θλιμένο χαμόγελο των παιδιών μου και των δικών μου ανθρώπων, όταν τους χαιρετούσα για να ανέβω στο αντάρτικο της ενημέρωσης, έτσι όπως το είχα ονειρευτεί από μικρό παιδί... Πίσω μου, στον αγχώδη αυτό δρόμο του πουθενά, όπως φάνταζε τότε, έβλεπα πάντα τις σκιές των Εφιαλτών να χαμογελούσαν ειρωνικά...
Τα μάτια των αγοριών μου με κράτησαν. Υγρά πάντα από την δίψα για ζωή...
Δεν θα γράψω τι πετύχαμε, δεν έχει σημασία, καμία απολύτως, να περιαυτολογήσω...
Ίσως πετύχαμε την χθεσινή δήλωση του Νίκου Παππά (εν μέρη...)
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να προσέξει τους ρεβανσισμούς και τις προκλήσεις από εκεί που προέρχονται... πραγματικά... Εμείς οι αγωνιζόμενοι, εργαζόμενοι, δήθεν απολυμένοι της ΕΡΤ, καλούμαστε να περάσουμε στο απέναντι πεζοδρόμιο και να συνταυτιστούμε στην καθημερινότητας μας με τους αυτοπαρουσιαζόμενους αγωνιστές ΣΥΡΙΖΑΙους παρουσιαστές, παρουσιάστριες, αρχισυντάκτες, σκηνοθέτες, κλητήρες και λοστρόμους ενός καραβιού που βούλιαξε από την ώρα που πήγε να σαλπάρει...
Εμείς καλούμαστε να συνεργαστούμε και να συντονιστούμε με εκείνους που κρέμασαν τις ζωές μας με μανταλάκια στην πρόσοψη ενός περιπτέρου που πουλάει εφημερίδες του παρελθόντος, ξεχασμένες εφημερίδες που δεν κυκλοφορούν, που δεν υπάρχουν πια... Ετσι μας είδαν, έτσι μας αντιμετώπισαν με ειρωνία και σαρκασμό...
Δεν ξέρω αν είμαστε περίεργοι κάποιοι από εμάς που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα. Δεν ξέρω αν είμαστε Βικόπουλοι, Κούνηδες, Κονταξήδες και Αγγελίδηδες (τυχαία η επιλογή των ονομάτων και συγγνώμη αν ενοχοποιώ κάποιους - που δεν το νομίζω). Δεν ξέρω αν αντέχει και πως... αυτό το πείραμα της καθημερινής συνύπαρξης με ανθρώπους που επιθυμούν ΜΟΝΟ να καταστρέψουν, που θέλουν να ανατρέψουν τη δική μας αγωνία για καθαρή και αδιαπραγμάτευτη ενημέρωση...
Κερδίσαμε ένα στοίχημα, από αυτά που δίνουν απόδοση 1 προς 1 (εκατομμύριο). Να είναι σίγουροι ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, να εγκαταλείψει την ομάδα και να φάμε 3 γκολ στην παράταση...
Μπαστούνια, σκούρα... θα τα βρουν ΟΣΟΙ αναζητούν κι άλλα, κι άλλα... αχόρταγοι μέσα στη μανία της προσωπικής τους βολεψιάς...
Εδώ δεν είναι Βάρκιζα, ούτε θα καταθέσουμε τα όπλα... Μάχη είναι, ανελέητη μέχρι την τελική επικράτηση...
Οι λαντζέρηδες από το απέναντι (από το Ραδιομέγαρο...) πεζοδρόμιο, δεν θα υποταγούν τους τυχοδιώκτες του συστήματος που επιδιώκουν μια ΕΡΤ αλά παλιά, με τις παθογένειες στις οποίες ζούσαν και βασίλευσαν στην προ 11ης Ιουνίου εποχής...
Η νέα κυβέρνηση αν θέλει πραγματικά να κερδίσει το στοίχημα δεν έχει παρά να κοιτάξει πίσω της σε αυτούς τους 20 μήνες και να εμπιστευτεί τους "άσχετους" και παραγκωνισμένους του παρελθόντος. Που ξέρετε μπορεί να κάνουν θαύματα, ακόμη μεγαλύτερα, έχοντας και εργαλεία στα χέρια τους...
Μέχρι τη νίκη
Hasta la victoria siempre
Νίκος Αγγελίδης - Ανυπότακτοι ΕΡΤικοί - Άτακτη Πτέρυγα Πρωινής Ενημέρωσης (των πεζοδρομίων)
