Το « σχήμα θεάτρου ΠΡΟΣΩΠΟ » κι ο Ηλίας Κουνέλας, παρουσιάζουν την παράσταση « Μεγάλο βόδι μου πατά τη γλώσσα », που θα περιοδεύσει καταρχήν, σε δέκα ξεχωριστές ταράτσες ανά την Αθήνα, που συνομιλούν με ποικίλους τρόπους με την Ακρόπολη, από 16 έως 31 Μάη, για περιορισμένο αριθμό θεατών κάθε φορά. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση.

Η παράσταση υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ:

Όλοι οι άντρες έχουν επιστρατευτεί στον Τρωικό πόλεμο. Εκτός από έναν. Τον φρουρό της Κλυταιμνήστρας. Τον φύλακα της στέγης των Ατρειδών. Στέκεται υπομονετικά επί δέκα χρόνια στο ίδιο σημείο, άγρυπνος, ακίνητος κι αμίλητος, αναμένοντας ν' ανάψει η φλόγα της νίκης! Το χαρμόσυνο μήνυμα πως κέρδισαν οι Έλληνες...

Η παράσταση συνομιλεί με τον φύλακα του Αισχύλου, στον Αγαμέμνονα και προσπαθεί να καταλάβει πώς πέρασε τα δέκα χρόνια αναμονής του πάνω στη στέγη των Ατρειδών. Στέκεται ανάμεσα στην πίστη και την αμφιβολία, την υπομονή και την επιμονή. Προσπαθεί να διακρίνει το κοινότοπο από το κοινότυπο, την τραγική ειρωνεία από τον κυνισμό. Αναρωτιέται αν η Ακρόπολη είναι ένα μνημείο ή ένα ερείπιο και ορίζει το σώμα του φρουρού ως σύνορο, σημείο, μνήμα και μνημείο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ως όριο μιας πόλης που έχει χαθεί για πάντα, αφού " όταν φτάσει το μήνυμα δεν είναι πια καιρός " ...

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Πριν από δέκα χρόνια έπαιξα τον φρουρό του Αγαμέμνονα σε μία παράσταση που έπρεπε να μένω ακίνητος, σκαλίζοντας με το βλέμμα μου ένα σημείο του ορίζοντα, όσην ώρα το κοινό έπαιρνε τη θέση του. Σ αυτή την ακινησία αναλογίστηκα πρώτη φορά μέσα στη βοή των θεατών, τι θα μπορούσε να κάνει " ο ρόλος που υποδύομαι ", δέκα ολόκληρα χρόνια πάνω στη στέγη. Πράγματι δεν υπάρχει ομορφότερη συνθήκη απ’ το να πιστέψεις για κλάσματα του δευτερολέπτου, αυτό που τελείται πάνω στη σκηνή, ως πραγματικό. Καταλάβαινα όμως πως η σκέψη μου είναι κάπωςαυθαίρετη. Υπάρχουν κενά στην ιστορία. Δεν ξέρουμε πόσα χρόνια στέκονταν ο φρουρός στη στέγη των Ατρειδών. Λέμε δέκα επειδή τόσο κράτησε ο πόλεμος. Δεν ξέρουμε αν έμεινε ακίνητος κι αν πήρε όρκο σιωπής. Δεν ξέρουμε αν ήταν λιποτάκτης, βύσμα, ή αν ήθελε να πολεμήσει. Τέλος δεν ξέρουμε καν αν υπήρξε πραγματικά και στο κάτω κάτω της γραφής, χάθηκαν οι υπόλοιποι ήρωες που διασχίζουν ακλόνητοι την ιστορία της ανθρωπότητας;  Έτσι έμεινε για καιρό η ιστορία του φρουρού στην αποθήκη της φαντασίας μου, όπως χάνονται όλοι οι άνθρωποι που τους συναντάμε κάποια φορά, τυχαία στο δρόμο και μας ρωτούν τι ώρα είναι ... Ώσπου άρχισα να επισκέπτομαι και να παίζω παραστάσεις στα νοσοκομεία. Εκεί κατάλαβα πως ο φρουρός όχι μόνο υπάρχει, όχι μόνο παραμένει ακίνητος κι αμίλητος, αλλά ελπίζει και σε μια νίκη ηττημένη, χωρίς λογική. Απλώς και μόνο επειδή η ζωή επιμένει και είναι πάντα υποχρεωτική. Επίσης μου κάνε μεγάλη εντύπωση πως στα νοσοκομεία δεν βρίσκω Ορέστηδες ή Άμλετ,  η ιστορία στο τέλος μετατρέπει κάθε ερείπιο σε φρουρό.

Ηλίας Κουνέλας / Απρίλης '19

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Σύλληψη – Σκηνοθεσία : Ηλίας Κουνέλας

Παίζουν : Νάντια Κατσούρα, Παναγιώτης Καμμένος

Κοστούμια :  Κατερίνα – Χριστίνα Μανωλάκου

Μουσική : Μιχάλης Μάζης

Κίνηση : Ιωάννα Αντώναρου

Βοηθός Σκηνοθέτη : Αλέκα Τόμπρου

Αφίσα - Φωτογραφίες : Π. Κ.

Πληροφορίες - Κρατήσεις : 6940210915

www.organismosprosopo.gr

fb: prosopoensemble