Όταν ένα χρόνο πριν ακυρώνονταν οι πρώτες παραστάσεις, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τη συνέχεια. Η πανδημία ανέδειξε με τον πιο απόλυτο τρόπο όλες τις παθογένειες των επαγγελμάτων μας, αλλά προκάλεσε και μία πρωτοφανή συσπείρωση των ανθρώπων του Πολιτισμού. Δημιουργήθηκαν συλλογικότητες, τα συνδικάτα μαζικοποιήθηκαν και όλοι καταλάβαμε ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την νέα πραγματικότητα, αλλά και την αδιαφορία της κυβέρνησης, ήταν όλοι μαζί. Μαζί κατεβήκαμε στους δρόμους, μαζί διεκδικήσαμε, κερδίσαμε πολλά, αλλά ούτε για μια στιγμή δεν νιώσαμε ασφάλεια μέσα στο πολύ δύσκολο πλαίσιο που αυτή τη στιγμή αποτελεί την νέα μας πραγματικότητα.

Όλο αυτό τον καιρό δεν υπήρξε επαρκής εξήγηση ούτε από την πολιτεία, ούτε από την υγειονομική επιτροπή γιατί οι χώροι πολιτισμού, ακόμη και αυτοί στους οποίους μπορούν να τηρηθούν με απόλυτη ακρίβεια τα υγειονομικά πρωτόκολλα, παραμένουν κλειστοί. Στοιβαζόμαστε καθημερινά σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να εργαστούμε. Ο Πολιτισμός αποκτά σταδιακά τον χαρακτήρα της πολυτέλειας, κάτι με το οποίο δεν θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε αν δεν λύσουμε πρώτα άλλα «σοβαρότερα» θέματα. Την στιγμή που σε πολλές χώρες της Ευρώπης οι χώροι πολιτισμού είναι ανοιχτοί ή ετοιμάζονται να ανοίξουν, η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν σχεδιασμό για την επόμενη μέρα του Πολιτισμού, κανένα σχέδιο στήριξης των εργαζομένων αλλά και του κοινού, που έχει φτάσει σε ψυχολογικό όριο από την παρατεταμένη έλλειψη ψυχαγωγίας.

Ταυτόχρονα στοχοποιηθήκαμε από την κυβέρνηση. Ήμασταν αυτοί που δουλεύαμε “μαύρα”, που δεν έχουμε κανόνες στο επάγγελμά μας. Μόνο που δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας μας, την αποδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας, ούτε για την εργασιακή επισφάλεια και το ανύπαρκτο προστατευτικό πλαίσιο που επιτρέπει την “μαύρη” και ανασφάλιστη εργασία. Το περιβόητο “Μητρώο” σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε με τόσο λανθασμένο τρόπο, παρά τις προτάσεις μας, ώστε όχι μόνο δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αλλά δημιουργεί περισσότερα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας να μας απειλεί ότι δεν θα δοθούν άλλα επιδόματα πέραν αυτών του Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου, λόγω «νόθων» εγγραφών. Τα πρόσφατα νομοθετήματα για το cash rebate και η ουσιαστική κατάργηση του ελάχιστου αριθμού των 400 θέσεων στα κανάλια απορυθμίζουν ακόμα περισσότερο τον ήδη βαριά πληττόμενο κλάδο μας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ανασφάλειας και με την δημιουργικότητά μας σε καταστολή, ξεπήδησε το κίνημα #metoo, ένα κίνημα σε εξέλιξη, που ξεκίνησε από τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου και της Ζέτας Δούκα και πήρε τεράστιες διαστάσεις με την υπόθεση Λιγνάδη. Δεκάδες καταγγελίες είδαν το φως της δημοσιότητας, καταγγελίες με σαφή έμφυλα χαρακτηριστικά, που όμως επιδεινώνονται από την εργασιακή ευαλωτότητα των επαγγελμάτων μας. Από τη μία τα πανίσχυρα συστήματα διαπλοκής, που μπορούν να καταστρέψουν μία καριέρα με ένα τηλεφώνημα μέσα σε έναν κλάδο που όλοι γνωρίζονται, από την άλλη η εποχικότητα των επαγγελμάτων, η έλλειψη συμβάσεων και εργασιακών δικαιωμάτων, η τεράστια ανεργία, η ανάγκη των ανθρώπων του πολιτισμού να εργαστούν όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και ηθικούς λόγους. Ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης προς τα θύματα έκανε πολλά στόματα να ανοίξουν. Το #metoo αναδεικνύει καθημερινά ότι ο μόνος τρόπος να απαλειφθούν οι κακοποιητικές συμπεριφορές είναι μέσα από ισχυρά σωματεία και συλλογικές αντιστάσεις.

Η κυβέρνηση διατείνεται ότι έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για έναν “κώδικα δεοντολογίας”. Η δεοντολογία του επαγγέλματός μας δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης, δεν είναι δυνατόν να διαμορφώνεται ερήμην μας, με μία ασαφή υπόσχεση για συνδιαμόρφωση, δεν μπορεί να σχεδιάζεται πίσω από κλειστές πόρτες σε συνεργασία με τους εργοδότες μας. Ο κώδικας δεοντολογίας οφείλει να διαμορφωθεί από τους ίδιους τους εργαζομένους και τις θεσμικές εκπροσωπήσεις τους. Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται πραγματικά για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και της εργασιακής αυθαιρεσίας, να δημιουργήσει το νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο ο κώδικας δεοντολογίας που εμείς θα δημιουργήσουμε να αποκτήσει εφαρμοστική ισχύ και να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους.

Αντί, όμως, για ουσιαστική στήριξη του Πολιτισμού, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα όργιο καταστολής, αστυνομοκρατίας, καταπάτησης κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και μία προσπάθεια λογοκρισίας με το νομοσχέδιο Λιβάνιου. Το αίσθημα της ασφάλειας της ελληνικής κοινωνίας απειλείται από την επίδειξη ισχύος από πλευράς του κράτους και προκαλεί τα δημοκρατικά αισθήματα με την καταχρηστική άσκηση αστυνομικής βίας.  Ενώ ταυτόχρονα εκθέτει ανεπανόρθωτα την Κυβέρνηση.

Με κυρίαρχο σύνθημα μας, Συλλογικές Συμβάσεις ΠΑΝΤΟΥ! κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις μας. Μόνο οι συλλογικές συμβάσεις διασφαλίζουν την αξιοπρέπεια στην εργασία και ξεκαθαρίζουν το θολό τοπίο. Διεκδικούμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας στα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά γυρίσματα, στο θέατρο, το χορό, τη μουσική, στους Δημόσιους Οργανισμούς. Στο ίδιο πλαίσιο ζητάμε την άμεση δημιουργία κωδικών ασφάλισης στον ΕΦΚΑ για τους Τεχνικούς στον κλάδο του Θεάματος.

Παράλληλα ζητάμε να οριστεί άμεσα ως περίοδος ισχύος των μέτρων στήριξης όλη η περίοδος της καραντίνας και μέχρι να αρθούν οι επιπτώσεις στον κλάδο μας, με καταβολή των επιδομάτων στην αρχή κάθε μήνα, καθώς και άμεση σύνδεση όλων των επιδοτούμενων εκτός αναστολής με τα μέτρα στήριξης που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλων των υπόλοιπων κατηγοριών (επιδότηση ενοικίου, αναστολή πληρωμής παντός είδους ληξιπρόθεσμων οφειλών καθώς και απαγόρευση διακοπής ρεύματος, τηλεφωνίας και εξώσεων).

Την εποχή που το live streaming είναι η κυρίαρχη πολιτιστική δραστηριότητα, απαιτούμε να διασφαλιστεί η απόδοση πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων και η αμοιβή εγγραφής στις ψηφιοποιημένες παραγωγές.

Να διασφαλιστούν δωρεάν τεστ για την ασφαλή διεξαγωγή προβών που γίνονται αυτή την περίοδο.

Συμπαραστεκόμαστε στο αίτημα των σπουδαστών των Καλλιτεχνικών Σχολών και των Ωδείων για άνοιγμα των σχολών με όλα τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα. Να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μη χαθεί η χρονιά για τους σπουδαστές των σχολών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους καλούμε σε συμμετοχή στην πανκαλλιτεχνική κινητοποίηση το Σάββατο 13 Μαρτίου 2021, στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια και με πορεία προς την Πλατεία Συντάγματος.

Και την Κυριακή 14 Μάρτη στα μουσικά δρώμενα που θα ανακοινωθούν.

#artattack

#EndPoliceBrutality

#ΜΑΖΙ_ΔΥΝΑΤΟΙ