Συνέντευξη στη Μαρία Κωνσταντοπούλου

Η χορογράφος Εύη Δημητρίου μας μιλά για την παράσταση χορού Fountains of Mojitos, που θα παρουσιαστεί την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου, στις 21.00, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Μιλήστε μας για την παράσταση σας και τους συνεργάτες σας;

Μέσα από την παράσταση, στόχος μας είναι να εκθέσουμε στερεότυπα που επικρατούν γύρω από τη γυναίκα και να αναδείξουμε διάφορες πλευρές της. Ασχολούμαστε με το πώς βιώνει τη σεξουαλικότητα, την εγκυμοσύνη, το αλλαγμένο σώμα της, καθώς και τη συναισθηματική της πορεία. Από την ντροπή μέχρι την ευχαρίστηση, από τη σιωπηλή αμηχανία στο γέλιο, από τη συνεσταλμένη αυτο-εξερεύνηση αισθησιακών ή δυναμικών συναντήσεων σε ενθουσιώδεις συναντήσεις συνύπαρξης.

Για την παράσταση προσκάλεσα μια ομάδα χορευτριών που θαυμάζω τόσο ως καλλιτέχνες όσο και ως άτομα. Μια ομάδα που μοιράζεται τους ίδιους προβληματισμούς. Όλες οι χορεύτριες έχουν ήδη χαράξει μια σημαντική πορεία στον χορό, και έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στον χώρο.  Επίσης, η κάθε χορεύτρια παρόλο που στο παρόν στάδιο έχει βάση την Κύπρο, κατάγεται από διαφορετική χώρα που αυτό σημαίνει και διαφορετικές αναφορές.  Η ομάδα απαρτίζεται από τη Ράνια Γλυμίτσα από την Ελλάδα, τη Μιλένα Ούγκρεν Κούλας από τη Σερβία, τη Julia Brendle από τη Γερμανία και την Ελευθερία Σωκράτους από την Κύπρο.

Επέλεξα αυτές τις συγκεκριμένες γυναίκες, διότι ήξερα ότι ανάμεσά μας, μπορούν να συζητηθούν πολλά από τα θέματα που με απασχολούν, όπως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, το πώς μια γυναίκα- μητέρα - χορεύτρια συνεχίζει την καριέρα της, το κατά πόσον το σύστημα ή η κοινωνία βοηθούν σε αυτό, πώς ανταποκρίνεται στις μεταβολές του σώματος, ποια είναι τα στερεότυπα που επικρατούν γύρω από τη γυναίκα. Μέσω όλων αυτών των ανταλλαγών, είτε σε φιλοσοφικό επίπεδο είτε σε σωματικό, στο στούντιο δημιουργείται η παράσταση «fountains of mojitos», ένα σύμπαν τεσσάρων γυναικών στο οποίο ο θεατής εισέρχεται και αφήνεται ελεύθερος να ταξιδέψει μέσω σκέψης και ενέργειας. 

Δραματουργός της παράστασης είναι ο παγκοσμίου φήμης Βέλγος δραματουργός Guy Cools. Tον σχεδιασμό φωτισμού ανέλαβε ο συνεργάτης της ομάδας Aleksandar Jotovic και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Κρίστια Μιχαηλίδου.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το χορό και ποιο είναι το μήνυμα των χορογραφιών σας

Με τον χορό ασχολήθηκα από πολύ μικρή. Γύρω στα τέσσερά μου χρόνια άρχισα και εγώ μπαλέτο όπως τα πλείστα κορίτσια τότε, και συνέχισα με μπαλέτο και μοντέρνο χορό μέχρι τα 17 μου.  Μετά έφυγα για σπουδές στην Αγγλία και αποφοίτησα σε επιστημονικό κλάδο.  Είχα όμως έντονη την ανάγκη του χορού στη ζωή μου και γι’αυτό επέστρεψα σε αυτόν με σπουδές στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance στο Λονδίνο και έπειτα με υποτροφία στο Limon Institute. Το ότι χρειαζόμουν τον χορό ως μέρος της ύπαρξης μου ήταν μία πολύ συνειδητή απόφαση. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι η χορογραφία αποτελεί τον δικό μου προσωπικό τρόπο να εκφράσω την άποψή μου για κοινωνικοπολιτικά θέματα.  

Στις παραστάσεις μου δημιουργώ μικρά ανοίγματα επικοινωνίας, ως τόπους και χρόνους συνάντησης με το κοινό. Εκεί ανάμεσα, μπορούν να συντελεστούν οι πιο βαθιές αλλά και προσωπικές μετατοπίσεις. Αυτό ισχύει και για τους ίδιους τους θεατές αλλά και για τους περφόρμερ. Ερευνώ και εκθέτω ζητήματα γύρω από τη γυναίκα, την πατριαρχία, την ταυτότητα, το φύλο, τη σεξουαλικότητα, μέσα από τη φεμινιστική προοπτική, και συχνά με μια παιχνιδιάρικη διάθεση.

Πέραν του αποτελέσματος της παράστασης, σημαντική είναι για μένα η ίδια η χορογραφική διαδικασία. Η “ηθική” της πρόβας και η ατμόσφαιρα που προκύπτει την ώρα της δημιουργίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας. Έτσι, οι συντελεστές είναι ταυτόχρονα συν-δημιουργοί της παράστασης, και έχουν τον χώρο να εκφράσουν τις δικές τους απόψεις.

Σκέψεις και συναισθήματα που δημιουργεί η παράσταση σας στον θεατή;

Όπως γράφει και ο δραματουργός της παράστασης Guy Cools, «οι χορευτές βρήκαν μια γλώσσα του σώματος που επιτρέπει στον θεατή να κρυφακούσει τις οικείες συζητήσεις τους, και να βιώσει ένα αντίστοιχο συναισθηματικό και ενεργειακό ταξίδι.»

Εννοείται ότι για τον κάθε θεατή αυτό το ταξίδι θα είναι διαφορετικό. Θα βασίζεται στις ξεχωριστές βιωματικές του εμπειρίες αλλά και τους συνειρμούς που θα κάνει, καθώς παρακολουθεί την παράσταση.

Πώς αποφασίσατε να κάνετε μια παράσταση με θέμα τη γυναίκα και διάφορες καταστάσεις που βιώνει καθημερινά;

Μέσα από την πορεία μου στον χρόνο και την εναλλαγή των ρόλων και των ιδιοτήτων που αποκτούσα -κόρη, μαθήτρια, περφόρμερ, σύντροφος, μητέρα, πολίτης- άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι το σώμα είναι ένα μέσo για να επιβάλουν οι διάφοροι θεσμοί (οικογένεια, σχολείο, πολιτεία κτλ.) τις πολιτικές τους. 

Παρατηρούμε όλο και πιο συχνά τις επιβολές που γίνονται στο σώμα είτε άμεσα - για παράδειγμα μέσα από τη σεξουαλική παρενόχληση κυρίως γυναικών - είτε με έμμεσο τρόπο - μέσα από κοινωνικά ταμπού και τις προσδοκίες της κοινωνίας. Βιώνουμε επίσης, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, πολιτικές αποφάσεις που αφορούν το σώμα μας.

Όλες αυτές οι επιβολές στο σώμα, κοινωνικές και πολιτικές, μας δημιουργούν ένα φόβο, μια ανασφάλεια για τη σχέση μας με το ίδιό μας το σώμα. Αισθάνομαι ότι ξεχάσαμε τη δύναμη που έχει, και χάσαμε την εμπιστοσύνη στο σώμα μας. Μαζί και την εμπιστοσύνη στην προσωπική μας κρίση. 

Με έναυσμα τη δική μου προσωπική ματιά στις αντιθέσεις μεταξύ του τι θέλω και τι εγώ έχω ανάγκη, αλλά και το τι αναμένουν οι άλλοι από εμένα, εξέτασα το ερώτημα: πώς το προσωπικό μπορεί να γίνει συλλογικό; Kάπως έτσι, άρχισε η καλλιτεχνική έρευνα για την παράσταση. Προσκάλεσα τέσσερις γυναίκες χορεύτριες και παράλληλα μητέρες που θαυμάζω τόσο ως καλλιτέχνες όσο και ως άτομα. Μέσα από μια διαρκή ανταλλαγή σκέψεων, πεποιθήσεων και κινησιολογικής έρευνας, προέκυψε η παράσταση Fountains of Mojitos.

Τι λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης για εσάς;

Εμπνέομαι από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τις εικαστικές τέχνες αλλά και από την ίδια την καθημερινότητα. Για τη συγκεκριμένη παράσταση, επηρεάστηκα από τη φεμινίστρια συγγραφέα Rebecca Solnit και το βιβλίο της, Men explain things to me, το οποίο με ειρωνικό και χιουμοριστικό τρόπο πραγματεύεται στερεοτυπικές συμπεριφορές γύρω από την πατριαρχία και το φύλο. 

Η Εύη Δημητρίου

Συντελεστές Παράστασης:

Ιδέα/Χορογραφία: Εύη Δημητρίου

Σε συνεργασία με τις χορεύτριες: Ράνια Γλυμίτσα, Μιλένα Ούγκρεν Κούλας, Julia Brendle, Ελευθερία Σωκράτους

Δραματουργία: Guy Cools

Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλεξάντερ Γιότοβικ

Στυλιστική επιμέλεια: Κρίστια Μιχαηλίδου

Φωτογραφία: Παύλος Βριωνίδης

Παραγωγή: Ομάδα Εν δράσει

Στηρίζουν οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υφυπουργείο Πολιτισμού της Κύπρου και η  Στέγη Σύγχρονου Χορού Λεμεσού.

Παραστάσεις:

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Πειραιώς 206, Ταύρος

Ώρα έναρξης παραστάσεων: 21:00

Διάρκεια: 50'

Είσοδος Δωρεάν

Trailer: www.vimeo.com/388793045

Επικοινωνία:

www.eviedemetriou.com

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.@Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: @eviedemetrioudanceartist

Instagram: evie.demetriou