ΓΑΔΑΚ
Γραφείο Ανορθολογικής Διαχείρισης Ανθρωπιστικών Κρίσεων

Έκθεση Πεπραγμένων

Το ΓΑΔΑΚ σας προσκαλεί σε μία πρώτη έκθεση των πεπραγμένων του· μια συμπαράθεση ανορθολογικών δράσεων οι οποίες συντελέστηκαν στο δημόσιο χώρο, τον Δεκέμβριο του 2023 και τον Ιανουάριο του 2024.

ΓΑΔΑΚ με σήμα το γαριδάκι, γιατί το πορτοκαλοκίτρινο σνακ είναι προϊόν ατυχήματος, όλα το ξέρουν αυτό.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 στα βάθη του Γουισκόνσιν κατά τη διάρκεια καθαρισμού μηχανημάτων που επεξεργάζονταν καλαμπόκι για ζωοτροφές, η υπερθέρμανση του μουλιασμένου καλαμποκιού που τοποθετούσαν στις οπές του μηχανικού μύλου άλεσης παρέδωσε κατά λάθος στον κόσμο το σνακ που θα γνωρίζαμε ως γαριδάκι, κι έτσι μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως κάθε φορά που τρώμε γαριδάκια τρώμε επεξεργασμένες ζωοτροφές.

Με άλλη τόση βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι αυτό δεν είναι το χειρότερο που μάς έχει συμβεί.

Το γαριδάκι, τοποθετείται στο ενδιάμεσο μεταξύ ατυχήματος και μιας παθολογίας τρίτου τύπου που σύμφωνα με τον Μποντριγιάρ βασίζεται σε ανωμαλίες οι οποίες προκύπτουν από την κλινική αποστείρωση που μετατρέπει το υπερπροστατευμένο κατακερματισμένο σώμα σε σώμα ευπαθές. Το ίδιο συμβαίνει και στο κοινωνικό σώμα, όταν του επιβληθούν δυσλειτουργικές συμπεριφορές και αγκυλώσεις «υπερπροστασίας». Γίνεται τρωτό, ευάλωτο και για αυτό πλήττεται ανυπεράσπιστο.

Το urgency του ΓΑΔΑΚ είναι να θέσει την καλλιτεχνική του παραγωγή στο κέντρο των καταστροφών, που αλλεπάλληλα διαδέχονται η μια την άλλη, ρηγματώνοντας τον

δημόσιο χώρο με δράσεις στο επίκεντρο του συμβάντος. Μέσα σε αυτό το πλέγμα καταστροφών στο οποίο περικλείονται οι ζωές μας, καθώς με το ζόρι μας βύθισαν στην κολυμπήθρα των αποβλήτων απανωτών κρίσεων χωρίς τελειωμό, με την κάθε στιγμή να αποσταθεροποιείται, με το κάθε σώμα να βουλιάζει σε ένα μαγματικό έδαφος και την εξουσία να εξαχνώνει τα εγκλήματά της, με καταστολή, ψεύδη, μεσίστιες σημαίες και εθνικά πένθη, η τέχνη έχει αναντίρρητα Λόγο και το ΓΑΔΑΚ αποπειράται να φέρει τις δικές του απαντήσεις όχι στο τί είναι δημόσιος χώρος, αλλά πώς ασκείται και πώς μπορεί να μετασχηματιστεί από κοινός χώρος σε χώρο μοιράσματος.

Ο δημόσιος χώρος δεν είναι αδρανής. Είναι ένα παλίμψηστο που μάς περιέχει, που εγγράφουμε και εγγραφόμαστε ως μνήμες, επιθυμίες, τροχιές, δονήσεις, φορτίσεις, δηλαδή ως παλλόμενες ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις. Είναι εξόφθαλμες οι επιχειρήσεις ουδετεροποίησής του από την κάθε λογής εξουσία, που αν τις απογυμνώσουμε από το όποιο προπαγανδιστικό κέλυφος, θα μάς αποκαλυφθεί το καθαρό μίσος που τρέφουν οι άρχοντες του τόπου για τη ζωή.

Το ανήκειν διαμορφώνεται στον δημόσιο χώρο, και εκεί ακριβώς βάλλεται.
Όμως δεν είναι δυνατό να πάψει η ανατροφοδότηση και επανανοηματοδοτηση του, ούτε θα σταματήσουν να εμφανίζονται θύλακες αντίστασης, ως αστερισμοί πάνω από το αρχιπέλαγος των μετανεωτερικών μας πόλεων.
Η τέχνη θυμάται πως μπορεί να απλώνει την παρηγορητική της διάσταση, επάνω στο τραύμα ενώ είναι ακόμη ανοιχτό, κι αυτή είναι η τέχνη που κάνει το ΓΑΔΑΚ.

Για μία και μόνη ημέρα, την 1η Μαρτίου, 2024, στις 20:00, οι καταγεγραμμένες καλλιτεχνικές δράσεις του ΓΑΔΑΚ και πλήθος live επιτελέσεων θα παρουσιαστούν στον χώρο Dot wip (Ζαχαρίτσα 40, 11741, Aθήνα).

Συμμετέχουν:
Δημήτρης Αμελαδιώτης, Στρατής Βογιατζής, Μιχαηλάγγελος Βλάσσης-Ζιάκας, Εύα Γιαννακοπούλου, Γιώργος Ευθυμίου, Μιχάλης Ζαχαρίας, Υρώ Καζάρα, Εύα Κολιοπάντου, Μαρία Λάππα, Μαρία Νικηφοράκη, Ντάνα Παπαχρήστου, Γιώργος Σαμαντάς, Πάνος Σκλαβενίτης, Συνοδοί Παππού (Μαρκέλλα Ξυλογιαννοπούλου, Τάνια Βαρβέρη, Aλέξανδρος Τιτκώβ, Άγγελος Μανιάτης, Μαρία Κουφομανώλη, Πάνος Σκλαβενίτης), Αλέξης Φιδετζής, Στέφανος Χανδέλης.

Κείμενα:
Υρώ Καζάρα

Οπτικοακουστική τεκμηρίωση: Μιχαηλάγγελος Βλάσσης-Ζιάκας