του Θωμά Σίδερη

Την ώρα που ένας ομοφοβικός και αντισημίτης νεοέλληνας ορκιζόταν ως υπουργός μιας -κατά δήλωσή της- αριστερής κυβέρνησης, ο εισαγγελέας έδινε εντολή να κατασχεθούν οι πομποί της EΡΤopen – ενός ραδιοφωνικού σταθμού και μιας ενημερωτικής πλατφόρμας που κατάφερε να γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο και να γράψει τη δική της μικρή ιστορία από το 2013 και εντεύθεν. 

Την ίδια ώρα αναγνώστης κάποιου ηλεκτρονικού μέσου χαρακτήριζε την EΡTopen ως «τσοντοκάναλο», εννοώντας ότι είναι μια παραφασάδα των μέσων ενημέρωσης, ενώ ένας άλλος αναρωτιόταν το νόημα ύπαρξής της μετά τον επανακαθορισμό του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα ως ΕΡΤ.

Η έννοια του ανοιχτού μέσου εξαντλείται για τους περισσότερους στην επαναχορήγηση της χαμένης ταυτότητας στην ΕΡΤ και όχι σε ένα μέσο ανοιχτό σε νέες ιδέες, σε νέες πρακτικές, σε νέα εγχειρήματα. Ένα μέσο που θα μπορούσε να συνεισφέρει το δικό του λιθαράκι στον πολιτισμό και στη διεκδίκηση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, εν τέλει ένα λιθαράκι στο δίκιο.

Επί της ουσίας τώρα. Η αυτοδιαχειριζόμενη EΡTopen έχει ένα ημερήσιο πρόγραμμα που θα το ζήλευαν πολλοί. Μεταξύ των παραγωγών που πραγματοποιούν εκπομπές στο «απέναντι» κτίριο, υπάρχουν πολλοί που οι εκπομπές τους στο Τρίτο και στο Δεύτερο Πρόγραμμα αλλά και στην EΡTopen θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία. Είναι τιμή που υπάρχουν ακόμα για την ΕΡΤ και την EΡTopen. Πρωτίστως, είναι τιμή για αυτή τη χώρα που έχει πολίτες αυτούς τους ανθρώπους.

Η EΡTopen είναι σαφώς το θύμα μιας μικροπολιτικής από όπου και αν εκπορεύεται και από όποιους και αν συντηρείται. Και σαφώς αδικεί τους ανθρώπους της, εργαζόμενους της ΕΡΤ και αλληλέγγυους, η άποψη ότι ο μοναδικός πλέον λόγος ύπαρξής της είναι η ταύτιση με ένα ακροατήριο που αρέσκεται σε θεωρίες επιστροφής στη δραχμή, συμπορευόμενη με τις σταλινικές ονειρώξεις κάποιας αριστερής συνιστώσας.

Αν τελικώς υπερισχύσει η άποψη ότι το εν λόγω μέσο είναι ένας καταληψίας που οικοποιήθηκε παράνομα ένα δημόσιο αγαθό, αν αξιολογηθεί και κριθεί μόνο με νομικά επιχειρήματα, και υποθέτω υπάρχουν ισχυρά, τότε πραγματικά ίσως δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Το μαύρο, που εσχάτως εισχωρεί με μεγάλη ευκολία στις ζωές μας, ίσως τελικά είναι μια μοναδική ευκαιρία να μας πείσει να φυλάξουμε στην ψυχή μας τον λόγο κάποιων ανθρώπων σαν φυλαχτό.

Υ.Γ. Την επομένη κιόλας του μαύρου στην EΡTopen, εξέπεμπε στη συχνότητα των 106,7 ένας ραδιοσταθμός που ακούει στο όνομα Studio 52.
Λίγο πριν τις εννέα το πρωί και ο άλλοτε εθνικός διασκεδαστής της πίστας αναρωτιόταν με βερμπαλισμό πάνω στο σώμα της ανεκτικής συλλογικής μας συνείδησης:
«Αποφάσισε… αποφάσισε τελικά τι διατάζεις να κάνω, θέλεις να ζήσω η να πεθάνω;»
Ασυζητητί, επιλέγω το δεύτερο.