του Θωμά Σίδερη

Εθνική επέτειος…

Η παρέλαση των τάμπλετ.

Χέρια ψηλά, σμαρτ φόουνς στα ύψη. Οι βιντεοκάμερες ξεπερασμένες. Ο μακαρίτης Στηβ νοηματοδότησε αλλιώς τις μαθητικές παρελάσεις.

Παλάμες που κρατούν σφιχτά το χάρτινο ποτήρι του καπουτσίνο. Φθινοπώριασε. (Το καλοκαίρι ταυτίζεται πλέον με τα πλαστικά ποτήρια φρέντο).

Λιγότερες πλαστικές σημαίες σε σχέση με πέρυσι.

Ο σημαιοφόρος με τα άσπρα γάντια. Μια μάνα μέσα από το πλήθος: “Αγόρι μου, σε βλέπω”.

Οι αστυφύλακες φόρεσαν τις χειμερινές στολές τους.

Παιδικά και εφηβικά χέρια αμήχανα υψώνονται μπροστά από τις τοπικές αρχές.

Το Φρουραρχείο σημαιοστολισμένο. Τιμητικά αγήματα περιμένουν υπομονετικά κάτω από τον φθινοπωρινό ήλιο.

Κατάθεση στεφάνων στη συλλογική μνήμη.

“Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες που πέσανε στη ματωμένη γη δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί…”