Θόδωρος Βαρίκος

Δεν γνωρίζω σε ποιο στάδιο βρίσκονται, οι εξελίξεις για τις τρεις θεματικές ενότητες του εθνικού διαλόγου, για την παιδεία, που έχει προαναγγείλει ο υπουργός  παιδείας κ.Νίκος Φίλης, αλλά λόγοι εθνικού καθήκοντος και συνείδησης, μου επιβάλλουν  να πάρω θέση--πριν το δια ταύτα.

Όπως σε όλα τα προηγούμενα 28 κείμενά μου, (σ.σ στα 30 βγαίνουν σε βιβλίο) στην ιστοσελίδα αυτή, θα προσπαθήσω να είμαι ψύχραιμος, αντικειμενικός, διαχρονικός και με κριτική δημιουργική πρόταση-μακριά από εμάς τα συνθήματα και τα δήθεν «ζοριλίκια».

Λοιπόν παλιέ φίλε και συντοπίτη Φίλη, εάν συνεχίζεις να εμμένεις στο διορισμό, ως προέδρου του Αντώνη Λιάκου , στην κρισιμότατη αυτή επιτροπή, θα περάσεις στο πάνθεον των ποιο αποτυχημένων υπουργών παιδείας, από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Και μη μου αντιτείνεις, πως αυτός θα είναι ένας στους πολλούς, και οι άλλοι, θα είναι ποικίλλων κοσμοθεωριών, φιλοσοφιών και επιστημονικών προσεγγίσεων. Και επειδή μου αρέσει παλαιόθεν να είμαι προφήτης προ Χριστού-και συνήθως πέφτω μέσα στις προβλέψεις μου-- και όχι όπως οι πλείστοι μετά, θα σου προαναγγείλω εγώ, ποιους και ποιες θα τοποθετηθούν σε θέσεις.περάσματα και ελεγκτικούς μηχανισμού, επιλογών προσώπων και ωθήσεων προς τα άνω.

Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Τίποτα και ποτέ δεν προέκυψε από παρθενογένεση, όλα έχουν ένα αίτιο και κάποιο αιτιατό-αποτέλεσμα. Και στην περίπτωσή μας τον «ξέρουμε τον  ένοχο και είναι γνωστή η αιτία» που λέει και ο ποιητής κ. υπουργέ μας.
Σε ανύποπτο χρόνο, και πάντως μεταξύ στα μέσα δεκαετίας 1980 με αρχές 10ετίας του 1990, ο αείμνηστος μεγάλος δάσκαλος, οραματιστής, και φλογερός πατριώτης Νεοκλής Σαρρής μου εκμυστηρεύτηκε σε μια συνέντευξή μας, «ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια, κυρίως στις στρατιωτικές σχολές, αλλά και στις τότε παιδαγωγικές Ακαδημίες, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στρατηγικά μεθοδευμένες και με λεπτομέρειες χειρουργικές, τοποθετήσεις λεκτόρων, επιμελητών, καθηγητών«από αόρατα κέντρα» στις έδρες της Ιστορίας, Λαογραφίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και  κοντολογίς στις έδρες των θεωρητικών και ανθρωπιστικών σπουδών».
 Τον ρώτησα πως και γιατί έγινε αυτή η ξαφνική και απρόβλεπτη εισβολή; Και μου απάντησε πως παρατηρώντας τους, ως καθηγητής-πρόεδρος της έδρας Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και τις απόψεις τους στις συγκεντρώσεις τους, στα όργανα της σχολής και σε κείμενά τους  στα Μ.Μ.Ε, για εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα, είχε καταλήξει στο στέρεο συμπέρασμα:  
«πως δεν είχαν σχέση με το αντικείμενο που δίδασκαν(σ.σ άλλες σχολές τελείωσαν και άλλα  μαθήματα δίδασκαν) ούτε καθαρούς τίτλους των σπουδών τους είχαν (μεταπτυχιακό, μάστερ, ντοκτορά κλπ) και κυρίως όλοι κοινό παρανομαστή είχαν την άρνηση και αμφισβήτηση της επίσημης ελληνικής ιστορίας, των παραδόσεων του ελληνικού λαού, της ελληνικής ταυτότητας, παιδείας, ηθών, εθίμων» κ.λ.π. Και θυμάμαι ο μακαρίτης, μου είπε αστειευόμενος, επειδή γνώριζε τις τάσεις και ροπές μου:
« Άσε τα «λουλούδια» να ανθίσουν και μετά βλέπουμε τι θα γίνει με το χρώμα και το άρωμά τους, όπως είπε και ο μεγάλος τιμονιέρης Μάο Τσε Τούνγκ». Και πράγματι «τα λουλούδια» άνθησαν και θέριεψαν με αφορμή παγκόσμια και σοβαρότατα, λεπτά και επικίνδυνα ελληνικά ζητήματα.
Το σύνθημα δόθηκε με την έναρξη του πολέμου-διαμελισμού, στην πρώην Γιουγκοσλαβία. « Σαν 'έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι, που λέει και ο Καβάφης, αποχαιρέτησαν τους Ελληναράδες, εθνικιστές, σωβινιστές, ρατσιστές, ξενόφοβους, ελληνορθόδοξους και θρησκόληπτους, και  όλοι μαζεύουν υπογραφές και γράφουν χολερικά άρθρα υπέρ του πολέμου και των βομβαρδισμών, «διότι ο πόλεμος αυτός είναι διαφορετικός δηλαδή .ανθρωπιστικός(σ.σ τα Νατοικά και Ευρωπαικά αεροπλάνα και τάνκς πετούσαν πορτοκάλια και σταφύλια και μούσμουλα). Απεχθανόμαστε  τα γενικά και αόριστα, και θέλουμε να λέμε τα ποντίκια με το όνομά τους και τη διεύθυνσή τους, γιατί διαφορετικά την «πληρώνουν» και «τα αθώα» ποντίκια ενώ τα δόλια και ζημιάρικα .κρύβονται μέσα στην  ανωνυμία, στην ολότητα, και στην τεχνητή  συλλογική ενοχή και ευθύνη. Τους καταγράφουμε όλους, διότι θα τους βρίσκετε παντού και πάντοτε μπροστά  σας, σε εσωτερικά και εξωτερικά μείζονα και κρισιμότατα  θέματα, και όχι μόνον στις επιτροπές του εθνικού(;) διαλόγου για την παιδεία, του Νίκου Φίλη και Αντώνη Λιάκου. 
Άλλωστε γιατί να το κρύψουμε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, μιλώντας στην Ακαδημία Αθηνών στην περσινή επέτειο της 25ης Μαρτίου το βροντοφώναξε: Ο πνευματικός μου μέντορας  είναι ο καθηγητής της ιστορίας του Π. Αθηνών κ. Αντώνης Λιάκος. (Αν αυτός είναι καθηγητής ιστορικός τότε οι Σβορώνος, ο Ασδραχάς, ο Παπαρρηγόπουλος τι είναι πρωθυπουργέ μου; Ε ρε τσαντίλα και ο Αλ. Φλαμπουράρης).      

 Μπαίνουμε τώρα στον θάλλοντα ανθόκηπο πιάνουμε και μυρίζουμε : Αντώνης  Λιάκος, Σταύρος Θοδωράκης του «Ποταμιού»(καλά αυτός θεωρεί τους συμπατριώτες του και κτήνη, γιατί σκότωσαν Γερμανούς στη κατοχή στην Κρήτη ταυτιζόμενος με το Γερμανό «ιστορικό» Ρίχτερ)Τάκης Μίχας της τότε «Ελευθεροτυπίας» σύμβουλος Γ. Παπανδρέου, Ευκλείδης Τσακαλώτος (ο τσάρος ντε), Γρηγόρης Βαλλιανάτος, (κίνημα ομοφυλοφίλων και σύμβουλος του Γιωργάκη Παπανδρέου), η υπουργός Σία Αναγνωστοπούλου, ο τέως υφυπουργός Νίκος Μπίστης, Μιχάλης Τρεμόπουλος ο τέως ευρωβουλευτής, ο τέως αρχηγός Στέφανος Μάνος, ο τέως υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος, ο μακαρίτης ευρωβουλευτής Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Πέτρος Κουναλάκης, Άννα Καραμάνου τέως Ευρωβουλευτής Πασοκ. Οι δημοσιογράφοι Ριχάρδος Σωμερίτης, Ηλίας  Κανέλης, Πασχος Μαραβέλλης, Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης τότε «Ελευθεροτυπίας», Τέτα Παπαδοπούλου, Στρατής  Μπαλάσκας(αυτός που του είχε γράψει ο τέως υπουργός Γιάννης Καψής εκτός από δημοσιογράφος τι άλλη δουλειά κάνεις), Σωτήρης Ντάλλης (Αυγή), ο Αλβανός Γκασμέντ Καπλάνι, των «Νέων», Μανώλης Βασιλάκης, που αναγκάστηκε στο δικαστήριο(λόγω αγωγής) για Οτσαλάν να δηλώσει με εκβίασαν για αρθρογραφία και υπογραφές), Νίκος Δήμου (που έγραφε όταν βγήκε ο Σημίτης, «εμείς οι γερμανοτραφείς είμαστε αλλιώς, πώς να είναι τάχατες; »).
Οι «εκπρόσωποι» των λεγόμενων μειονοτήτων στην Ελλάδα, Παύλος  Βοσκόπουλος του «Ουράνιου Τόξου» της Φλώρινας, ο μακαρίτης Διονύσης Γουσέτης της Βλάχικης Κίνησης, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Θεοδωρίδης της Αντιεθνικιστικής -Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, Γεώργιος Νακρατζά του «Μακεδονικού Αλφαβήτου», Αμπντουλαχίμ Ντεντέ, ο επίσημος εκπρόσωπος του Τουρκικού Προξενείου Κομοτινής και δημοσιογράφος σε όλες τις μειονοτικές εφημερίδες Θράκης.
Καθηγητές  Αλκης Ρήγος Πάντειο, Πέρσα Ζέρη, Αλέξης  Ηρακλείδης, Θάνος Λίποβατς, Ηρακλής Μήλας, καθηγητές στη σχολή Ευελπίδων Α. Δημητρίου, Στέφανος Παπαγεωργίου . 
Πολιτευτές   Κώστας Ζέπος, Ρένα Μόλχο, Νέναντ Μπογκντάνοβιτς, Αουντ Ούμιρ, Θόδωρος Τσίκας ΔΗΜΑΡ, Χαμπή Κιατίπη. Ιακώβ Σιμπή, Ευτέρπη Ραγκούση, Ζαν Κοέν, Κλίφ Κούκ.

Υπέρ του σχεδίου Ανάν, υπέγραψαν εκτός των παραπάνω, και  οι κολλητές του τέως υπουργού Πέτρου Ευθυμίου, καθηγήτρια Γαλλικών(ποτέ ιστορικός η φιλόλογος) και της θεωρίας του «συνωστισμού» της Σμύρνης Μαρία Ρεπούση, και Χρίστίνα Κουλούρη της Παντείου. Οι γνωστές από τα παχυλά πολιτισμικά Ευρωπαικά προγράμματα στη Θράκη κ. Θάλεια Δραγώνα και Αννα  Φραγκουδάκη  ο  Νίκος Αλιβιζάτος  των Αθηνών, ο Ν. Θεοτοκάς, Γ. Παπαγεωργίου των Ιωαννίνων και οι Πέτρος Πιζάνιας ( ο μαινόμενος δερβίσης  της Σχ. Ευελπίδων) και Νίκος Καραπιδάκης του Ιονίου Πανεπιστημίου και Καίτη Αρώνη Τσίχλη (Πάντειος). Σε όλα τα άλλα ζητήματα εσωτερικά και εξωτερικά, από παράδοση Οτσαλάν,(σ.σ εκεί ο Φίλης σχεδόν χοροπήδαγε από τη χαρά του, μέσα στα γραφεία του ΡΚ.Κ στη Βασιλίσσης Σοφίας,  γιατί ηττήθηκαν οι Κολοκοτρωναίοι) γενοκτονία Ποντίων  και Ανεξάρτητη Οικονομική Ζώνη --Καστελόριζο(ΑΟΖ) μέχρι Θρακικό, Τσάμηδες και Σκοπιανό,  πάντα θα βλέπετε τις ίδιες υπογραφές, εκτός αν είναι ασθενείς η λείπουν στο εξωτερικό. Προφανώς και δεν συζητάμε, το γιατί «οι προβλέψεις» τους, «οι εκτιμήσεις τους», «οι αναλύσεις τους», «οι θεωρίες τους» «τα δόγματά τους» και «οι αφορισμοί τους» τσακίζονται στα βράχια της σκληρής πραγματικότητας μαζί με τους ίδιους, αλλά αυτοί .χαμπάρι. Τους φτύνει, η ανυπότακτη πραγματικότητα, και πιάνουν ομπρέλα, διότι τάχα βρέχει. Ο χώρος δεν  μου επιτρέπει να  κάνω. πενηνταράκια τις γκάφες και την ασχετοσύνη τους.

Μετά απ' όλα αυτά μου ήρθε στη μνήμη, η κατευθυντήρια γραμμή του διαχρονικού γκουρού της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, του θρυλικού Χ. Κίσσιγκερ, που τη διατύπωσε στο συνέδριο των  Αμερικάνων βιομηχάνων στο Σικάγο το   Σεπτέμβριο του1996 : «Ο ελληνικός λαός είναι ένας ιστορικός , υπερήφανος, ατίθασος και δυσκολοκυβέρνητος λαός. Μας δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Ο μόνος τρόπος για να τιθασευτεί και χειραγωγηθεί αυτός ο λαός, είναι τον .πλήξουμε στα πνευματικά και πολιτιστικά του αποθέματα---ιστορία του, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, τρόπος ζωής και καθημερινότητα.»(όποιος αμφιβάλλει στο βιβλιοπωλείο εκδόσεις Παπαζήση).

Και τι άλλο λέτε ανακάλεσε η μνήμη μου: Αυτό που είπε ο άλλος μεγάλος Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι: «Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, πρέπει όταν τελειώνει ο σκοπός της δημιουργίας τους και αποστολή τους να αυτοδιαλύονται, γιατί μετά εκτρέπονται σε άλλους ρόλους και αποστολές».(σ.σ βλέπετε τι γίνεται με πρόσφυγες και μετανάστες, στη Συκαμηνιά της Λέσβου τους έκαναν τσακωτούς ). Τώρα γιατί το είπε αυτό ο Ν. Τσόμσκι; Γιατί ως Αμερικανός ανήσυχος γνώριζε αυτό που είχε πει ο Προεδρικός Σύμβουλος Ζικμουντ Μπρεζίνσκι: «Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, η Αμερική ως μοναδική παγκόσμια δύναμη, πρέπει να προωθεί την παγκόσμια ηγεμονία της, μέσα από τις  μη κυβερνητικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις. Με τη μόνη διαφορά να μη φαίνεται πως είμαστε εμείς από πίσω». Κατά συνέπεια μπαίνει το ερώτημα: Που πας ρε Καραμήτσο Πανίκα Ψωμιάδη και εσύ Αναστασιάδη, (ας λέω εγω εσείς να πηγαίνετε) και θέλεις να πετάξεις από υπουργό Παιδείας Φίλη--Λιάκο; Για κοιτάξτε ποιος είναι πίσω από τις περισσότερες ανθρωπιστικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις(βλέπε στο ίδιο σάιτ οι Μ.Κ.Ο και ο ρόλος τους, και 2ο κείμενο και με τους μετανάστες πάλι μπροστά μας οι Μ.Κ.Ο)