Νόμος η ανταπεργία – lockout και η απεργοσπασία
Πριν από τις... καλές ευρωπαϊκές πρακτικές στα εργασιακά, μετά την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων μέσω του άρθρου 27 στο σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, ήρθε... η ανταπεργία, με νόμο, με τη βούλα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και ήρθε μέσω του νόμου «Κύρωση Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη» του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που ψηφίστηκε στις 14 Γενάρη.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο 6 «Το δικαίωμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις»,παράγραφος 4:
«Με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τα Μέρη αναλαμβάνουν...
και αναγνωρίζουν:
4. με σκοπό την διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις τα μέρη αναγνωρίζουν το δικαίωμα εργαζομένων και εργοδοτών στην συλλογική δράση, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν από συλλογικές συμβάσεις που είχαν υπογραφή στο παρελθόν».
Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση που έκανε στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και τέως διοικητής του ΙΚΑ Γιάννης Θεωνάς. «Το lockout, που εμείς, που έχουμε παλέψει χρόνια στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ακούμε lockout και δικαίωμα της ισότητας των όπλων, όπως λέγεται. Θεωρείται ισότητα των όπλων, ο εργάτης, που στερείται το μεροκάματό του, να στηρίζει τον αγώνα του για καλύτερα δικαιώματα και κατακτήσεις και ο εργοδότης, που χάνει ένα μέρος, ένα ελάχιστο μέρος, του κέρδους του, έχει τα ίδια όπλα με τον εργάτη, παθαίνει τις ίδιες ελλείψεις που έχει ο εργαζόμενος και πρέπει, όπως οι εργάτες έχουν το δικαίωμα της απεργίας και οι εργοδότες να έχουν το δικαίωμα της ανταπεργίας όπως λέγεται, για να μη λέμε lockout».
Με λίγα λόγια, την ώρα που η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους πως αγωνίζεται, δίνει μάχη για τα εργασιακά, για τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, την ίδια ώρα «ευοπλίζει» το κεφάλαιο με μέτρα από το ευρωπαϊκό «δίκαιο», μέτρα που ισοπεδώνουν τις εργατικές διεκδικήσεις (σ.σ.: έχει ήδη προηγηθεί η άρνηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία).
Πρόκειται για την δυνατότητα του εργοδότη σε περίπτωση απεργιακής κινητοποίησης εργαζομένων σε ένα εργασιακό χώρο να απομακρύνει ή να αντικαθιστά το προσωπικό της επιχείρησης ή να την κλείνει επικαλούμενος σειρά λόγων (οικονομικούς, καταχρηστική άσκηση απεργιακου δικαιώματος κ.λ.π).
Επιπλέον, η εργοδοσία μπορεί να επικαλεστεί πρόβλημα βιωσιμότητας λόγω της απεργιακής κινητοποίησης του προσωπικού και να μην καταβάλλει δεδουλευμένες αποδοχές ή να δώσει μειωμένες αποζημιώσεις απόλυσης. Παράλληλα, συνιστά νομιμοποίηση της απεργοσπασίας αφού η εργοδοτική πλευρά είναι δυνατόν να επικαλεστεί το δικαίωμα μέρους του προσωπικού να εργαστεί και να απομακρύνει όσους απεργούν.
Η εφαρμογή τη εργοδοτικής ανταπεργίας δημιουργεί καθεστώς ομηρίας για τους εργαζόμενους αφού αναστέλλει την εξαρτημένη σχέση εργασίας χωρίς να την λύνει αποτελώντας το πλέον ισχυρό εργοδοτικό όπλο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση καταργήθηκε ως ακραία αντεργατική από την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον περίφημο νόμο 1264/82.
πηγή ergasianet.gr
Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο 6 «Το δικαίωμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις»,παράγραφος 4:
«Με σκοπό τη διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τα Μέρη αναλαμβάνουν...
και αναγνωρίζουν:
4. με σκοπό την διασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις τα μέρη αναγνωρίζουν το δικαίωμα εργαζομένων και εργοδοτών στην συλλογική δράση, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν από συλλογικές συμβάσεις που είχαν υπογραφή στο παρελθόν».
Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση που έκανε στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και τέως διοικητής του ΙΚΑ Γιάννης Θεωνάς. «Το lockout, που εμείς, που έχουμε παλέψει χρόνια στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ακούμε lockout και δικαίωμα της ισότητας των όπλων, όπως λέγεται. Θεωρείται ισότητα των όπλων, ο εργάτης, που στερείται το μεροκάματό του, να στηρίζει τον αγώνα του για καλύτερα δικαιώματα και κατακτήσεις και ο εργοδότης, που χάνει ένα μέρος, ένα ελάχιστο μέρος, του κέρδους του, έχει τα ίδια όπλα με τον εργάτη, παθαίνει τις ίδιες ελλείψεις που έχει ο εργαζόμενος και πρέπει, όπως οι εργάτες έχουν το δικαίωμα της απεργίας και οι εργοδότες να έχουν το δικαίωμα της ανταπεργίας όπως λέγεται, για να μη λέμε lockout».
Με λίγα λόγια, την ώρα που η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους πως αγωνίζεται, δίνει μάχη για τα εργασιακά, για τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, την ίδια ώρα «ευοπλίζει» το κεφάλαιο με μέτρα από το ευρωπαϊκό «δίκαιο», μέτρα που ισοπεδώνουν τις εργατικές διεκδικήσεις (σ.σ.: έχει ήδη προηγηθεί η άρνηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία).
Πρόκειται για την δυνατότητα του εργοδότη σε περίπτωση απεργιακής κινητοποίησης εργαζομένων σε ένα εργασιακό χώρο να απομακρύνει ή να αντικαθιστά το προσωπικό της επιχείρησης ή να την κλείνει επικαλούμενος σειρά λόγων (οικονομικούς, καταχρηστική άσκηση απεργιακου δικαιώματος κ.λ.π).
Επιπλέον, η εργοδοσία μπορεί να επικαλεστεί πρόβλημα βιωσιμότητας λόγω της απεργιακής κινητοποίησης του προσωπικού και να μην καταβάλλει δεδουλευμένες αποδοχές ή να δώσει μειωμένες αποζημιώσεις απόλυσης. Παράλληλα, συνιστά νομιμοποίηση της απεργοσπασίας αφού η εργοδοτική πλευρά είναι δυνατόν να επικαλεστεί το δικαίωμα μέρους του προσωπικού να εργαστεί και να απομακρύνει όσους απεργούν.
Η εφαρμογή τη εργοδοτικής ανταπεργίας δημιουργεί καθεστώς ομηρίας για τους εργαζόμενους αφού αναστέλλει την εξαρτημένη σχέση εργασίας χωρίς να την λύνει αποτελώντας το πλέον ισχυρό εργοδοτικό όπλο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση καταργήθηκε ως ακραία αντεργατική από την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον περίφημο νόμο 1264/82.
πηγή ergasianet.gr