Τον Αύγουστο υπάρχουν εξώδικα (της Ελληνικός Χρυσός) #skouries
Tου Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ
Ο φετινός Αύγουστος , όπως εδώ που τα λέμε και άλλοι πολλοί πριν από αυτόν, βάλθηκε να μας αποδείξει πως το λεγόμενο περί μη ειδήσεων την περίοδο αυτή του χρόνου δεν ισχύει ως γενική αρχή. Και μεταξύ αυτών που μας τροφοδοτούν με σπαρταριστές Αυγουστιάτικες ειδήσεις φέτος η Ελληνικός Χρυσός προσπαθεί να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο -αν δεν ήταν μάλιστα οι φωτιές και τα τρομοκρατικά κτυπήματα μπορεί και να το είχε πετύχει.
Φέτος τον Αύγουστο λοιπόν η Ελληνικός Χρυσός πρωτοτυπεί στέλνοντας και ένα εξώδικο προς τους Καμμένο, Σταθάκη και Φάμελλο. Όντας η ίδια σε πολύ δύσκολη θέση είναι αλήθεια αλλά και βρίσκοντας βολικό πάτημα στις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας.
Αφορμή να γράψω το μήνυμα αυτό μου δίνει ακριβώς το περιεχόμενο αυτού του εξώδικου. Και δεν αναφέρομαι στο σκέλος του που έχει να κάνει με τις δηλώσεις Καμμένου – θα πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του αυτό – αλλά στην ουσία των αιτιάσεων περί αδικαιολόγητης δήθεν καθυστέρησης χορήγησης αδειοδοτήσεων στην εταιρεία από μέρους του ΥΠΕΝ. Το περιεχόμενο (κατά περίληψη όπως φαίνεται) της εξώδικης διαμαρτυρίας της Ελληνικός Χρυσός πληροφορούμαι από άρθρο της Ε. Τζ. (Ευγενίας Τζώρτζη συνάγω) στη σημερινή (18/8/2017) Καθημερινή. Το βλέπω επίσης να έχει αναπαραχθεί και στο TPP:
https://www.thepressproject.gr/article/115466/Eksodika-tis-Ellinikos-Xrusos-stin-kubernisi
Η κ. Τζώρτζη έχει αρθρογραφήσει και στην Κυριακάτικη Καθημερινή της 13ηςΑυγούστου 2017: (Τι κρύβει η νέα αντιπαράθεση στα ορυχεία Χαλκιδικής) και επί του άρθρου της εκείνου έχω ήδη στείλει σχόλιο στη σύνταξη της εφημερίδας, περιμένω δε να δω κατά πόσο θα εγκριθεί η δημοσίευσή του. Αλλά ας γυρίσουμε στα του εξώδικου της Ελληνικός Χρυσός.
Παραπέμπει με το εξώδικό της (σύμφωνα με την Ε. Τζ.) η εταιρεία στις «δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ με τις οποίες κρίθηκαν ως απόλυτα νόμιμες και συμβατές με το περιβάλλον οι διαδικασίες εξόρυξης χρυσού, καθώς και στην Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) της επένδυσης».
Επ’ αυτού να παρατηρήσω ότι τόσο οι αποφάσεις του ΣτΕ που η εταιρεία επικαλείται, όσο και η ΑΕΠΟ (Α.Π. οικ. 201745/ 26-7-2011 ΚΥΑ) προϋποθέτουν ως αυτονόητη υποχρέωση (επιβάλλουν ακριβέστερα) ότι η εταιρεία στις επόμενες ενέργειές της κατά την υλοποίηση του αδειοδοτηθέντος έργου θα τηρήσει από την πλευρά της απαρέγκλιτα τους όρους που αναλυτικά περιγράφονται στην ΚΥΑ ΕΠΟ του 2011. Και αυτό ακριβώς, η μη τήρηση δηλαδή κάποιων σημαντικών από τις συμβατικές της υποχρεώσεων που απορρέουν από την ΑΕΠΟ του 2011 είναι το πρόβλημα που κατά το ΥΠΕΝ έχει σήμερα η εταιρεία. Το δε ΥΠΕΝ δεν δικαιούται να προχωρήσει στην αδειοδότηση των επί μέρους εκείνων έργων για τα οποία διαπιστώνει πως η εταιρεία δεν εκπληρώνει (σκοπίμως ή γιατί αδυνατεί εκ των πραγμάτων λόγω κακής αρχικής της εκτίμησης) τις συμβατικές της υποχρεώσεις.
Ισχυρίζεται στη συνέχεια με το εξώδικό της η εταιρεία πως «ο όλος σχεδιασμός του έργου αξιολογήθηκε από το ανώτατο δικαστήριο και στηρίχθηκε στις αρχές της ορθολογικής αξιοποίησης των εθνικών πόρων και της αειφόρου ανάπτυξης».
Να παρατηρήσω επ’ αυτού ότι το μέρος του σχεδιασμού του όλου έργου που κατ’ εξοχήν αφορά την ορθολογική αξιοποίηση των εθνικών πόρων είναι εκείνο που στο προοίμιο της ΑΕΠΟ του 2011 (α1. Γενική περιγραφή του έργου), ρητά περιγράφεται ωςστόχοςτης Επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός: «Η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ έχει ως στόχο την παραγωγή συμπυκνωμάτων μολύβδου (γαληνίτη), ψευδαργύρου (σφαλερίτη), και χαλκού/χρυσού,ταυτόχροναμε την παραγωγή μεταλλικού χρυσού, χαλκού και αργύρου,μέσα από την καθετοποιημένη διαδικασία εξαγωγής των μετάλλων.». Είναι αυτό ακριβώς το θέμα: η αβεβαιότητα (να το θέσουμε στην ηπιότερή του εκδοχή) που υπάρχει για το αν είναι στις δυνατότητες ή και στις προθέσεις της εταιρείας να καθετοποιήσει την εδώ παραγωγή της ώστε να εκπληρώσει τον συμβατικό όρο της ταυτόχρονης με την παραγωγή συμπυκνωμάτων παραγωγή εντός της Ελλάδας και των καθαρών μετάλλων χρυσού, χαλκού και αργύρου. Και το θέμα αυτό σχετίζεται βέβαια με τα όσα μύρια έχουν ειπωθεί αλλά κυρίως όσα δεν έχουν γίνει από τη μεριά της εταιρείας με το θέμα της μεταλλουργίας στο Στρατώνι και τη μέθοδο του flash smelting. Αλλά περί αυτών λίγο παρακάτω.
Στον κ. Σταθάκη προσάπτει με το εξώδικό της η εταιρεία «αναιτιολόγητη και παράνομη καθυστέρηση των υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ» σε ό,τι αφορά τη χορήγηση των τριών αδειών που απαιτούνται για τη συνέχιση του επενδυτικού σχεδίου ανάπτυξης των Μεταλλείων Κασσάνδρας (τροποποιητική –συμπληρωματική άδεια εγκατάστασης για τη μονάδα εμπλουτισμού Σκουριών, την παράταση της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρολομηχανολογικού για τη μονάδα και τις βοηθητικές εγκαταστάσεις των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων στις Σκουριές). Η Ελληνικός Χρυσός κάνει λόγο για παραβίαση από την πλευρά του Δημοσίου των συμβατικών του υποχρεώσεων σε ό,τι αφορά την υποχρέωση του για έκδοση όλων των αδειών του έργου.».
Να παρατηρήσω επ’ αυτών πρώτον, ότι το Δημόσιο έχει υποχρέωση έκδοσης όλων των αδειών του έργου μόνον εφόσον όλα τα επί μέρους έργα από άποψη τεχνικών μελετών σχεδιάζονται και εκτελούνται με βάση τις επιταγές της ΑΕΠΟ του 2011 και ασφαλώς με τήρηση της βασικής περιβαλλοντικής αρχής της πρόληψης. Σε αντίθετη περίπτωση το ΥΠΕΝ (ο κ. Σταθάκης) δεν δικαιούται να επισπεύδει στη χορήγηση αδειών. Αλλά ο κ. Σταθάκης έμμεσα κατηγορείται από την Ελληνικός Χρυσός πως δεν ελέγχει την κατάσταση στο υπουργείο του, όπου οι υπ’ αυτόν υπηρεσίες «αναιτιολόγητα και παράνομα» καθυστερούν, αυτές, τη χορήγηση των τριών αδειών που αναφέρονται στο εξώδικο. Και επ’ αυτού ο κ. Σταθάκης οφείλει μια άμεση απάντηση. Για να υπερασπιστεί τη δική του, όπως επιβάλλεται, τελική ευθύνη στα συμβαίνοντα στο ΥΠΕΝ και για το «αναιτιολόγητο» και κυρίως «παράνομο» της καθυστέρησης χορήγησης των αδειών που θεωρεί η Ελληνικός Χρυσός πως δικαιούται να της χορηγηθούν άμεσα (να της είχαν ήδη χορηγηθεί μάλλον).
Στον κ. Φάμελλο το εξώδικο της Ελληνικός Χρυσός φαίνεται να απαντάει σε δηλώσεις του ότι: «η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η επένδυση και για το ότι δεν τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι». Αλλά φαίνεται επίσης ότι επικεντρώνει σ’ αυτόν τις αιτιάσεις της για τα όσα αφορούν την μεταλλουργία (η μη ολοκλήρωση της επένδυσης). Και φαίνεται πως η εταιρεία παραθέτει επ’ αυτού όλες εκείνες «τις ενέργειες που έχει κάνει για την έγκριση προσαρτήματος τεχνικής μελέτης της μονάδας μεταλλουργίας , η οποία επεστράφει από τον τότε υπουργό (Σκουρλέτη), απόφαση που ακυρώθηκε στη συνέχεια από το ΣτΕ. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι έχει πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως και σύμφωνα με το νόμο δυνατό για την κατασκευή και τη λειτουργία μονάδας μεταλλουργίας χρυσού, σε αντίθεση με το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αρνείται αδικαιολόγητανα χορηγήσει την απαιτούμενη έγκριση τεχνικής μελέτης.».
Εδώ η εταιρεία, με τους ισχυρισμούς της αυτούς (όπως τους αποδίδει η Ε. Τζ.) σκοπίμως παραπληροφορεί και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω την ακριβή διατύπωση των ισχυρισμών της στο εξώδικο, όμως είναι πια γνωστό και βεβαιωμένο πως η ίδια δεν έκανε καμία από τις ενέργειες που συμφώνησε ώστε να αποδείξει την ασφαλή για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία εφαρμογή της τροποποιημένης από την ίδια μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting, παρά την τριετή προθεσμία που της χορηγήθηκε και άλλη μια επιπρόσθετη εξάμηνη προς τούτο. Η σχετική της τεχνική μελέτη πράγματι επιστράφηκε από τον υπουργό Σκουρλέτη και πράγματι η εταιρεία προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της απόφασης αυτής του υπουργού. Το οποίο ΣτΕ όμως δεν ακύρωσε στην ουσία την πρώτη αυτή απόφαση Σκουρλέτη, αλλά ανέπεμψε την υπόθεση στο ΥΠΕΝ για νέα νόμιμη, με πλήρη αιτιολογία, επί του θέματος απόφαση. Και αυτή είναι η δεύτερη απόφαση Σκουρλέτη που αποδεικνύει με απόλυτα τεκμηριωμένο τρόπο ότι με βάση την αρχή της πρόληψης η εφαρμογή της τροποποιημένης από την Ελληνικός Χρυσός μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εφαρμοστεί στη Χαλκιδική, εξαιτίας κυρίως της αναπότρεπτης διαφυγής στο περιβάλλον πολύ μεγάλων ποσοτήτων αρσενικού, πράγμα που αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη δημόσια υγεία. Και επ’ αυτής της δεύτερης απόφασης Σκουρλέτη εκκρεμεί στο ΣτΕ μια (η) τελευταία προσφυγή της εταιρείας. Που όμως ελάχιστες ή καμία έχει πιθανότητα δικαίωσής της γιατί το θέμα δεν είναι πια νομικό αλλά καθαρά τεχνικό και κυρίως επειδή αφορά σοβαρή διακινδύνευση της δημόσιας υγείας.
Σαράντης Δημητριάδης
Αναδημοσίευση από το http://antigoldgr.org/blog
Ο φετινός Αύγουστος , όπως εδώ που τα λέμε και άλλοι πολλοί πριν από αυτόν, βάλθηκε να μας αποδείξει πως το λεγόμενο περί μη ειδήσεων την περίοδο αυτή του χρόνου δεν ισχύει ως γενική αρχή. Και μεταξύ αυτών που μας τροφοδοτούν με σπαρταριστές Αυγουστιάτικες ειδήσεις φέτος η Ελληνικός Χρυσός προσπαθεί να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο -αν δεν ήταν μάλιστα οι φωτιές και τα τρομοκρατικά κτυπήματα μπορεί και να το είχε πετύχει.
Φέτος τον Αύγουστο λοιπόν η Ελληνικός Χρυσός πρωτοτυπεί στέλνοντας και ένα εξώδικο προς τους Καμμένο, Σταθάκη και Φάμελλο. Όντας η ίδια σε πολύ δύσκολη θέση είναι αλήθεια αλλά και βρίσκοντας βολικό πάτημα στις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας.
Αφορμή να γράψω το μήνυμα αυτό μου δίνει ακριβώς το περιεχόμενο αυτού του εξώδικου. Και δεν αναφέρομαι στο σκέλος του που έχει να κάνει με τις δηλώσεις Καμμένου – θα πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του αυτό – αλλά στην ουσία των αιτιάσεων περί αδικαιολόγητης δήθεν καθυστέρησης χορήγησης αδειοδοτήσεων στην εταιρεία από μέρους του ΥΠΕΝ. Το περιεχόμενο (κατά περίληψη όπως φαίνεται) της εξώδικης διαμαρτυρίας της Ελληνικός Χρυσός πληροφορούμαι από άρθρο της Ε. Τζ. (Ευγενίας Τζώρτζη συνάγω) στη σημερινή (18/8/2017) Καθημερινή. Το βλέπω επίσης να έχει αναπαραχθεί και στο TPP:
https://www.thepressproject.gr/article/115466/Eksodika-tis-Ellinikos-Xrusos-stin-kubernisi
Η κ. Τζώρτζη έχει αρθρογραφήσει και στην Κυριακάτικη Καθημερινή της 13ηςΑυγούστου 2017: (Τι κρύβει η νέα αντιπαράθεση στα ορυχεία Χαλκιδικής) και επί του άρθρου της εκείνου έχω ήδη στείλει σχόλιο στη σύνταξη της εφημερίδας, περιμένω δε να δω κατά πόσο θα εγκριθεί η δημοσίευσή του. Αλλά ας γυρίσουμε στα του εξώδικου της Ελληνικός Χρυσός.
Παραπέμπει με το εξώδικό της (σύμφωνα με την Ε. Τζ.) η εταιρεία στις «δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ με τις οποίες κρίθηκαν ως απόλυτα νόμιμες και συμβατές με το περιβάλλον οι διαδικασίες εξόρυξης χρυσού, καθώς και στην Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ) της επένδυσης».
Επ’ αυτού να παρατηρήσω ότι τόσο οι αποφάσεις του ΣτΕ που η εταιρεία επικαλείται, όσο και η ΑΕΠΟ (Α.Π. οικ. 201745/ 26-7-2011 ΚΥΑ) προϋποθέτουν ως αυτονόητη υποχρέωση (επιβάλλουν ακριβέστερα) ότι η εταιρεία στις επόμενες ενέργειές της κατά την υλοποίηση του αδειοδοτηθέντος έργου θα τηρήσει από την πλευρά της απαρέγκλιτα τους όρους που αναλυτικά περιγράφονται στην ΚΥΑ ΕΠΟ του 2011. Και αυτό ακριβώς, η μη τήρηση δηλαδή κάποιων σημαντικών από τις συμβατικές της υποχρεώσεων που απορρέουν από την ΑΕΠΟ του 2011 είναι το πρόβλημα που κατά το ΥΠΕΝ έχει σήμερα η εταιρεία. Το δε ΥΠΕΝ δεν δικαιούται να προχωρήσει στην αδειοδότηση των επί μέρους εκείνων έργων για τα οποία διαπιστώνει πως η εταιρεία δεν εκπληρώνει (σκοπίμως ή γιατί αδυνατεί εκ των πραγμάτων λόγω κακής αρχικής της εκτίμησης) τις συμβατικές της υποχρεώσεις.
Ισχυρίζεται στη συνέχεια με το εξώδικό της η εταιρεία πως «ο όλος σχεδιασμός του έργου αξιολογήθηκε από το ανώτατο δικαστήριο και στηρίχθηκε στις αρχές της ορθολογικής αξιοποίησης των εθνικών πόρων και της αειφόρου ανάπτυξης».
Να παρατηρήσω επ’ αυτού ότι το μέρος του σχεδιασμού του όλου έργου που κατ’ εξοχήν αφορά την ορθολογική αξιοποίηση των εθνικών πόρων είναι εκείνο που στο προοίμιο της ΑΕΠΟ του 2011 (α1. Γενική περιγραφή του έργου), ρητά περιγράφεται ωςστόχοςτης Επένδυσης της Ελληνικός Χρυσός: «Η επένδυση της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ έχει ως στόχο την παραγωγή συμπυκνωμάτων μολύβδου (γαληνίτη), ψευδαργύρου (σφαλερίτη), και χαλκού/χρυσού,ταυτόχροναμε την παραγωγή μεταλλικού χρυσού, χαλκού και αργύρου,μέσα από την καθετοποιημένη διαδικασία εξαγωγής των μετάλλων.». Είναι αυτό ακριβώς το θέμα: η αβεβαιότητα (να το θέσουμε στην ηπιότερή του εκδοχή) που υπάρχει για το αν είναι στις δυνατότητες ή και στις προθέσεις της εταιρείας να καθετοποιήσει την εδώ παραγωγή της ώστε να εκπληρώσει τον συμβατικό όρο της ταυτόχρονης με την παραγωγή συμπυκνωμάτων παραγωγή εντός της Ελλάδας και των καθαρών μετάλλων χρυσού, χαλκού και αργύρου. Και το θέμα αυτό σχετίζεται βέβαια με τα όσα μύρια έχουν ειπωθεί αλλά κυρίως όσα δεν έχουν γίνει από τη μεριά της εταιρείας με το θέμα της μεταλλουργίας στο Στρατώνι και τη μέθοδο του flash smelting. Αλλά περί αυτών λίγο παρακάτω.
Στον κ. Σταθάκη προσάπτει με το εξώδικό της η εταιρεία «αναιτιολόγητη και παράνομη καθυστέρηση των υπηρεσιών του ΥΠΕΚΑ» σε ό,τι αφορά τη χορήγηση των τριών αδειών που απαιτούνται για τη συνέχιση του επενδυτικού σχεδίου ανάπτυξης των Μεταλλείων Κασσάνδρας (τροποποιητική –συμπληρωματική άδεια εγκατάστασης για τη μονάδα εμπλουτισμού Σκουριών, την παράταση της άδειας εγκατάστασης ηλεκτρολομηχανολογικού για τη μονάδα και τις βοηθητικές εγκαταστάσεις των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων στις Σκουριές). Η Ελληνικός Χρυσός κάνει λόγο για παραβίαση από την πλευρά του Δημοσίου των συμβατικών του υποχρεώσεων σε ό,τι αφορά την υποχρέωση του για έκδοση όλων των αδειών του έργου.».
Να παρατηρήσω επ’ αυτών πρώτον, ότι το Δημόσιο έχει υποχρέωση έκδοσης όλων των αδειών του έργου μόνον εφόσον όλα τα επί μέρους έργα από άποψη τεχνικών μελετών σχεδιάζονται και εκτελούνται με βάση τις επιταγές της ΑΕΠΟ του 2011 και ασφαλώς με τήρηση της βασικής περιβαλλοντικής αρχής της πρόληψης. Σε αντίθετη περίπτωση το ΥΠΕΝ (ο κ. Σταθάκης) δεν δικαιούται να επισπεύδει στη χορήγηση αδειών. Αλλά ο κ. Σταθάκης έμμεσα κατηγορείται από την Ελληνικός Χρυσός πως δεν ελέγχει την κατάσταση στο υπουργείο του, όπου οι υπ’ αυτόν υπηρεσίες «αναιτιολόγητα και παράνομα» καθυστερούν, αυτές, τη χορήγηση των τριών αδειών που αναφέρονται στο εξώδικο. Και επ’ αυτού ο κ. Σταθάκης οφείλει μια άμεση απάντηση. Για να υπερασπιστεί τη δική του, όπως επιβάλλεται, τελική ευθύνη στα συμβαίνοντα στο ΥΠΕΝ και για το «αναιτιολόγητο» και κυρίως «παράνομο» της καθυστέρησης χορήγησης των αδειών που θεωρεί η Ελληνικός Χρυσός πως δικαιούται να της χορηγηθούν άμεσα (να της είχαν ήδη χορηγηθεί μάλλον).
Στον κ. Φάμελλο το εξώδικο της Ελληνικός Χρυσός φαίνεται να απαντάει σε δηλώσεις του ότι: «η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί η επένδυση και για το ότι δεν τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι». Αλλά φαίνεται επίσης ότι επικεντρώνει σ’ αυτόν τις αιτιάσεις της για τα όσα αφορούν την μεταλλουργία (η μη ολοκλήρωση της επένδυσης). Και φαίνεται πως η εταιρεία παραθέτει επ’ αυτού όλες εκείνες «τις ενέργειες που έχει κάνει για την έγκριση προσαρτήματος τεχνικής μελέτης της μονάδας μεταλλουργίας , η οποία επεστράφει από τον τότε υπουργό (Σκουρλέτη), απόφαση που ακυρώθηκε στη συνέχεια από το ΣτΕ. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι έχει πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως και σύμφωνα με το νόμο δυνατό για την κατασκευή και τη λειτουργία μονάδας μεταλλουργίας χρυσού, σε αντίθεση με το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αρνείται αδικαιολόγητανα χορηγήσει την απαιτούμενη έγκριση τεχνικής μελέτης.».
Εδώ η εταιρεία, με τους ισχυρισμούς της αυτούς (όπως τους αποδίδει η Ε. Τζ.) σκοπίμως παραπληροφορεί και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω την ακριβή διατύπωση των ισχυρισμών της στο εξώδικο, όμως είναι πια γνωστό και βεβαιωμένο πως η ίδια δεν έκανε καμία από τις ενέργειες που συμφώνησε ώστε να αποδείξει την ασφαλή για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία εφαρμογή της τροποποιημένης από την ίδια μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting, παρά την τριετή προθεσμία που της χορηγήθηκε και άλλη μια επιπρόσθετη εξάμηνη προς τούτο. Η σχετική της τεχνική μελέτη πράγματι επιστράφηκε από τον υπουργό Σκουρλέτη και πράγματι η εταιρεία προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της απόφασης αυτής του υπουργού. Το οποίο ΣτΕ όμως δεν ακύρωσε στην ουσία την πρώτη αυτή απόφαση Σκουρλέτη, αλλά ανέπεμψε την υπόθεση στο ΥΠΕΝ για νέα νόμιμη, με πλήρη αιτιολογία, επί του θέματος απόφαση. Και αυτή είναι η δεύτερη απόφαση Σκουρλέτη που αποδεικνύει με απόλυτα τεκμηριωμένο τρόπο ότι με βάση την αρχή της πρόληψης η εφαρμογή της τροποποιημένης από την Ελληνικός Χρυσός μεταλλουργικής μεθόδου flash smelting δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να εφαρμοστεί στη Χαλκιδική, εξαιτίας κυρίως της αναπότρεπτης διαφυγής στο περιβάλλον πολύ μεγάλων ποσοτήτων αρσενικού, πράγμα που αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη δημόσια υγεία. Και επ’ αυτής της δεύτερης απόφασης Σκουρλέτη εκκρεμεί στο ΣτΕ μια (η) τελευταία προσφυγή της εταιρείας. Που όμως ελάχιστες ή καμία έχει πιθανότητα δικαίωσής της γιατί το θέμα δεν είναι πια νομικό αλλά καθαρά τεχνικό και κυρίως επειδή αφορά σοβαρή διακινδύνευση της δημόσιας υγείας.
Σαράντης Δημητριάδης
Αναδημοσίευση από το http://antigoldgr.org/blog