Από τον Γιώργο Μουργή


O  Παύλος ζει …τσακίστε τους ναζί !!!

Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 ο Παύλος Φύσσας ξεψυχάει στην αγκαλιά της συντρόφισσάς του μαχαιρωμένος από μέλος της φασιστικής, νεοναζιστικής οργάνωσης που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή.

Το τάγμα εφόδου των χρυσαυγιτών από τη Νίκαια είχε ήδη επιτεθεί στην παρέα του Παύλου Φύσσα όταν ο φονιάς Γιώργος Ρουπακιάς φτάνει στην οδό Παναγή Τσαλδάρη.

Ο Ρουπακιάς κατεβαίνει από το αυτοκίνητό του, ξαναμπαίνει και κάνει αναστροφή πάνω στον κεντρικό δρόμο της Αμφιάλης προς το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας για να φτάσει στο σημείο της δολοφονίας.

Από την κάμερα ασφαλείας ενός καταστήματος βλέπουμε καταγεγραμμένη σε βίντεο την ψυχραιμία των κινήσεών του, αποδεικνύοντας ότι ήξερε ακριβώς πού κατευθύνεται ,μαζί και όλες τις κινήσεις του πριν την δολοφονική επίθεση. Ταυτόχρονα καταγράφεται η αδράνεια της αστυνομικής ομάδας ΔΙΑΣ, η οποία ήταν παρούσα και αμέτοχη, παρακολουθώντας από απόσταση σαν απλός θεατής σε όλη τη διάρκεια της συμπλοκής, αλλά και τη στιγμή που ο φασίστας μαχαιρώνει τον Παύλο Φύσσα.

Ο φονιάς συλλαμβάνεται με υπόδειξη του ματωμένου Παύλου προς τους αστυνομικούς πριν φύγει από κοντά μας, με τα τελευταία λόγια του προς αυτούς να είναι «Αυτός το έκανε. Πιάστε τον».

Το ασθενοφόρο τον παραλαμβάνει ετοιμοθάνατο από τα δολοφονικά χτυπήματα με μαχαίρι στην καρδιά του. Το φονικό όπλο που χρησιμοποίησε ο φασίστας βρέθηκε μετά από λίγη ώρα μερικά μέτρα από τον τόπο της στυγνής δολοφονίας.

Και, δυστυχώς, έπρεπε να συμβεί αυτό για να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι της φασιστικής νεοναζιστικής οργάνωσης και των εγκλημάτων της, αφού ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Δένδιας, κρατούσε για μήνες στα συρτάρια του πάνω από τριάντα δικογραφίες για εγκληματικές πράξεις χρυσαυγιτών, εσκεμμένα αποσιωπώντας προηγηθείσες κι άλλες δολοφονίες, όπως του Πακιστανού Λουκμάν Σαχζάτ, αλλά και ξυλοδαρμούς, εκβιασμούς, απειλές κ.λ.π.

Από ’κεί και πέρα η άρση του τηλεφωνικού απορρήτου εμπλέκει πρωτοκλασάτους βουλευτές, τον ίδιο τον αρχηγό της συμμορίας Μιχαλολιάκο, στελέχη και απλά μέλη του νεοναζιστικού μορφώματος, με τη δικαιοσύνη να τους απαγγέλλει πλήθος κατηγορίες. Ανθρωποκτονίες, εκβιασμοί, αυτουργία και συνέργεια σε εγκληματικές πράξεις, μέχρι διεύθυνση, οργάνωση και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

Κατηγορητήριο: η τυπολατρία εις βάρος της ουσίας.

Μια ογκωδέστατη δικογραφία, αποτελούμενη από πλήθος μαρτυρίες, καταθέσεις, απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες και όλο το υλικό της ανάκρισης καθυστερεί σχεδόν έξι μήνες μετά το τέλος της στην έκδοση βουλεύματος, οδηγώντας αργοπορημένα στην έναρξη της δίκης και τους κατηγορούμενους στο εδώλιο.

Το κρίσιμο σημείο βρίσκεται στη συνολική δικαστική αποτίμηση του εγκλήματος, με αποτέλεσμα η διάρθρωση του κατηγορητηρίου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να εμπλέξει όλο το σύστημα της εγκληματικής οργάνωσης σε ένα κατηγορητήριο, κάτι που δικονομικά μπορεί να κρίνεται σωστό, σύμφωνα με το άρθρο 187, παράγραφος 1, του Ποινικού Κώδικα, όπου επιβάλλεται η ταυτόχρονη εκδίκαση όλων των σχετιζόμενων υποθέσεων και κατηγοριών, ωστόσο γεννά ένα δικαστικό «τέρας», αποτελούμενο από 69 κατηγορουμένους, 130 μάρτυρες, μαζί με πάνω από 110 συνηγόρους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η δίκη διεξάγεται σε μια ακατάλληλη από κάθε άποψη αίθουσα, με ανεπαρκή δημοσιογραφική κάλυψη εξαιτίας χωροταξικών προβλημάτων, και το δικαστήριο αρχίζει τις συνεδριάσεις του τον Απρίλη του 2015, ενάμιση ολόκληρο χρόνο μετά τη δολοφονία!

Διακοπές, ενστάσεις, αλλεπάλληλες αναβολές και καθυστερήσεις συμπληρώνουν το σκηνικό που διαδραματίζεται στη «δίκη του αιώνα» εξαιτίας του όγκου του κατηγορητηρίου. Κατά την πορεία εμφανίζονται δικονομικά κενά, τα οποία η υπεράσπιση εκμεταλλεύεται σε κάθε ευκαιρία, ώστε η κωλυσιεργία από μεριάς της να οδηγεί σε απελπιστική βραδύτητα τις διαδικασίες, έως και σε αδιέξοδο.

Οι μάρτυρες που εξετάζονται απειλούνται ή εκφοβίζονται με την κατηγορία της ψευδορκίας. Παράλληλα, κάθε φορά που αναδεικνύονται στοιχεία της υπόθεσης από την πολιτική αγωγή, αποδεικνύοντας ότι πίσω από τις εγκληματικές πράξεις υπάρχει εγκληματική οργάνωση που με μεθοδευμένο τρόπο είχε οργανώσει όλες τις επιθέσεις και τις δολοφονίες, μονίμως δημιουργείται από τη μεριά των συνηγόρων υπεράσπισης των χρυσαυγιτών τεχνητή ένταση, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η συνεδρίαση.

Ο φονιάς, το όριο προφυλάκισης, η αποφυλάκιση.

Ο χρόνος περνάει, με αποτέλεσμα να συμπληρώνεται το όριο κράτησης κατηγορουμένων, φτάνοντας στο κομβικό σημείο συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου προφυλάκισης του βασικού κατηγορούμενου και δολοφόνου Ρουπάκια, καθώς η κοινή γνώμη παρακολουθεί απορημένη και αγανακτισμένη να αποφυλακίζονται τα φασιστικά κατακάθια της εγκληματικής οργάνωσης, με τελευταίο τον φονιά του Παύλου Φύσσα.

Η πρόκληση αυτή, μαζί με τη συνολική προσπάθεια υποβάθμισης δικονομικών κανόνων καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, αποτελεί προσπάθεια απαξίωσης της ίδιας της δίκης, προσβάλλοντας τη μνήμη των θυμάτων, τις οικογένειές τους και τους μάρτυρες.

Αναδεικνύει τη συνολική ανεπάρκεια των διωκτικών αρχών, την αποτυχία των δικαστικών αρχών και την απουσία πολιτικής βούλησης της προηγούμενης κυβέρνησης ώστε η Βουλή να άρει τη βουλευτική ασυλία των χρυσαυγιτών βουλευτών, προκαλώντας έτσι καθοριστικές καθυστερήσεις στην άσκηση δίωξης εναντίον τους.

Πρόκειται για ένα παζλ που συντίθεται από μια σειρά άστοχων ενεργειών, με τελικό αποτέλεσμα να μην ξεκινήσει έγκαιρα η δίκη.

Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται συμπληρώνοντας το ανώτατο χρονικό όριο των 30 μηνών, με αυστηρούς περιοριστικούς όρους κατ’ οίκον κράτησης, την ώρα που έπρεπε να εκτίει την ποινή του. Αυτή της ισόβιας κάθειρξης για ένα έγκλημα, μια στυγνή δολοφονία.

Το φονικό του Παύλου Φύσσα από τον Ρουπακιά θα μπορούσε να διαχωριστεί, σε πρώτη φάση, από το υπόλοιπο κατηγορητήριο αυτής της βαβυλώνιας δίκης, χωρίς κατ’ ανάγκη να συσχετιστούν δικογραφίες για άλλα αδικήματα που διαπράχθηκαν σε διαφορετικό χρόνο από τον ίδιο ή τους συγκατηγορουμένους του.

Χωρίς να αποκλείεται η διερεύνηση κάθε λεπτομέρειας της δράσης της εγκληματικής οργάνωσης, χωρίς να ακυρώνεται η διαδικασία για τη διερεύνηση όλης της αλήθειας.

Ο διαχωρισμός της συγκεκριμένης δολοφονίας από το υπόλοιπο κατηγορητήριο ήταν επιβεβλημένος όχι μόνο για να μην προκύψει ένα δικονομικό τέρας, απότοκο μιας δικαστικής διαδικασίας που όπως φαίνεται ίσως περάσουν χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί, άλλα και για να μη δοθεί η ευκαιρία σε κανέναν προφυλακισμένο κατηγορούμενο να αποφυλακιστεί.

Κυρίως, δε, ο φασίστας δολοφόνος ενός αθώου.

Η πρόνοια της δικαιοσύνης απουσίασε επιδεικτικά, στο όνομα του νομικού προηγούμενου που ίσως κάποιοι μπορεί να ισχυρίζονταν ότι θα δημιουργείτο για παρόμοια εγκλήματα.

Θα διασωζόταν, όμως, η τιμή της δικαιοσύνης στο όνομα της νομικής ουσίας και όχι της τυπολατρίας, με τον φονιά έγκλειστο και την ηθική δικαίωση του νεκρού Παύλου Φύσσα και της οικογένειάς του.

Κατακάθια κι αποβράσματα.

Το συνονθύλευμα από νεοφασίστες, νεοναζί εγκληματίες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ελεύθεροι είναι πρόκληση για όλη την κοινωνία, για όλο το αντιφασιστικό κίνημα.

Στα βασικά της χαρακτηριστικά, μάλιστα, η συγκεκριμένη εγκληματική οργάνωση διαθέτει όλα τα γνωρίσματα της μαφίας, των μπράβων, των πληρωμένων συμβολαίων εκτέλεσης στον βρόμικο πόλεμο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών του υποκόσμου.

Συνάμα, αντλεί δυναμική από το παρελθόν μιας άλλης σκοτεινής εποχής, συνδέοντας μαζί με τις παραφυάδες της μια μερίδα του εκλογικού σώματος με κάθε εμφυλιοπολεμική, εθνοκάπηλη ρητορική μίσους, ρατσισμού, ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας.

Τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του λαού μας τίθενται σε εγρήγορση ώστε να απομονωθούν οι φασίστες εγκληματίες, οι αρρωστημένες λογικές τους, αλλά κυρίως για να μην επαναλάβουν καμμιά μορφή βίας.

Να παραμείνουν στιγματισμένοι και αποσυνάγωγοι εξαιτίας της εγκληματικής τους δράσης.

Την ίδια στιγμή οι ψυχές μας παραμένουν ματωμένες από τη θυσία των αδικοχαμένων αθώων Παύλου Φύσσα του Λουκμάν Σαχζάτ, ενώ η μάνα και ο πατέρας του Παύλου βρίσκουν τη δύναμη να στέκονται όρθιοι κοιτώντας στα μάτια του φονιάδες, σημαδεμένοι και οι ίδιοι για όλη τους τη ζωή.

Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί!

«Σκοτώσανε το παιδί μου επειδή έτσι γουστάρανε. Για να δείξουν τη δύναμή τους. Και αυτό δεν πρόκειται, δεν γίνεται, να περάσει έτσι».

Να είσαι σίγουρη Μάγδα, όχι μόνο δεν θα περάσει, αλλά ο Παύλος, η σημαία του σύγχρονου αντιφασιστικού αγώνα, η ψυχή και το όραμά του, μας οδηγούν με τα τραγούδια του στο ένα και μοναδικό: «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί!»

Την ώρα που θα διαβαίνουν ένας-ένας το κατώφλι της φυλακής, με πρώτον τον φονιά του γιου σου Ρουπακιά, θα μας ακούν να το βροντοφωνάζουμε.