ΑΔΕΔΥ: Την Πέμπτη 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, Διαδηλώνουμε ενάντια στον σεξισμό και στα μνημόνια
Η εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ καλεί στη συγκέντρωση που διοργανώνεται στις 8 Μάρτη, 6μμ, στην πλατεία Κλαυθμώνος και καλεί τα Νομαρχιακά Τμήματα, τις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία να αναδείξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια μέρα της γυναίκας και τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας.
Η 8η Μάρτη είναι η μέρα όλων των γυναικών που καταπιέζονται πολλαπλά, στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο, στον δημόσιο χώρο. Οι νέες, οι εργαζόμενες, οι φοιτήτριες, οι μητέρες, οι σύζυγοι, οι ΛΟΑΤΚΙΑ, οι ΑμεΑ, οι πρόσφυγες και μετανάστριες, έχουν κάθε λόγο στις 8 Μάρτη, να κατέβουν στο δρόμο, να θυμίσουν και να θυμηθούν ότι χωρίς αυτές ο κόσμος δεν γυρνά.
Η γυναικεία καταπίεση δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα, ούτε στην «πολιτισμένη δύση». Η οικονομική κρίση έχει φέρει στην επικαιρότητα προβλήματα, που υποτίθεται ότι είχαν αντιμετωπιστεί.
Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που θα απολυθούν, ειδικά για λόγους εγκυμοσύνης (βλέπε πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) για νομιμότητα ομαδικών απολύσεων και εγκύων), ή γιατί αντιδρούν στη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Είναι επίσης, αυτές που υποφέρουν πιο πολύ από τις περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην εκπαίδευση, στις εποχές της ακραίας λιτότητας. Αυτές που ακόμα πληρώνονται λιγότερο για ίση εργασία με τους άνδρες. Αυτές που καλούνται να φροντίσουν τα άνεργα μέλη της οικογένειας, να εργαστούν στο σπίτι, καλύπτοντας όλες τις ανάγκες της οικογένειας, αυτές που θα πεθάνουν πρώτες αφού η ενδοοικογενειακή βία βρίσκεται στην πρώτη θέση των αιτιών θνησιμότητας και αναπηρίας των γυναικών στην ίδια την Ευρώπη. Είναι αυτές που δέχονται σεξουαλική παρενόχληση στον δρόμο, αυτές που δέχονται ακόμα πιο έντονα την επίθεση όταν είναι ΛΟΑΤΚΙΑ γυναίκες, μετανάστριες, ΑμεΑ, άνεργες, γιατί η φωνή τους δεν ακούγεται, γιατί δύσκολα θα γίνουν πιστευτές. Είναι αυτές που θα συρθούν στα δικαστήρια επειδή αμύνθηκαν την ώρα του βιασμού. Και ακόμα είναι αυτές που πρέπει να απολογηθούν στον δημόσιο χώρο, να ασχοληθούν λιγότερο με το συνδικαλισμό και τους αγώνες γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Τα μνημόνια και οι περιοριστικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων έχουν φέρει τις γυναίκες σε ακόμα δυσμενέστερη θέση, με τις απαιτήσεις όλων από εκείνες να έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υπερασπιστεί τις γυναίκες, να προστατεύσει το «μισό» δυναμικό του, να εξασφαλίσει τις συνθήκες να παραμείνουν οι γυναίκες στην εργασία τους, διεκδικώντας την απόλυτη ισότητα στην εργασία, την ενίσχυση των κοινωνικών παροχών αλλά και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας γυναικών και ανδρών εργαζομένων.
Η εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ θέλοντας να τιμήσει, τις γυναίκες όχι μόνο μια μέρα, αλλά κάθε μέρα, θα συνεχίζει να αγωνίζεται για:
Η γυναικεία καταπίεση δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα, ούτε στην «πολιτισμένη δύση». Η οικονομική κρίση έχει φέρει στην επικαιρότητα προβλήματα, που υποτίθεται ότι είχαν αντιμετωπιστεί.
Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που θα απολυθούν, ειδικά για λόγους εγκυμοσύνης (βλέπε πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) για νομιμότητα ομαδικών απολύσεων και εγκύων), ή γιατί αντιδρούν στη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Είναι επίσης, αυτές που υποφέρουν πιο πολύ από τις περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην εκπαίδευση, στις εποχές της ακραίας λιτότητας. Αυτές που ακόμα πληρώνονται λιγότερο για ίση εργασία με τους άνδρες. Αυτές που καλούνται να φροντίσουν τα άνεργα μέλη της οικογένειας, να εργαστούν στο σπίτι, καλύπτοντας όλες τις ανάγκες της οικογένειας, αυτές που θα πεθάνουν πρώτες αφού η ενδοοικογενειακή βία βρίσκεται στην πρώτη θέση των αιτιών θνησιμότητας και αναπηρίας των γυναικών στην ίδια την Ευρώπη. Είναι αυτές που δέχονται σεξουαλική παρενόχληση στον δρόμο, αυτές που δέχονται ακόμα πιο έντονα την επίθεση όταν είναι ΛΟΑΤΚΙΑ γυναίκες, μετανάστριες, ΑμεΑ, άνεργες, γιατί η φωνή τους δεν ακούγεται, γιατί δύσκολα θα γίνουν πιστευτές. Είναι αυτές που θα συρθούν στα δικαστήρια επειδή αμύνθηκαν την ώρα του βιασμού. Και ακόμα είναι αυτές που πρέπει να απολογηθούν στον δημόσιο χώρο, να ασχοληθούν λιγότερο με το συνδικαλισμό και τους αγώνες γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Τα μνημόνια και οι περιοριστικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων έχουν φέρει τις γυναίκες σε ακόμα δυσμενέστερη θέση, με τις απαιτήσεις όλων από εκείνες να έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υπερασπιστεί τις γυναίκες, να προστατεύσει το «μισό» δυναμικό του, να εξασφαλίσει τις συνθήκες να παραμείνουν οι γυναίκες στην εργασία τους, διεκδικώντας την απόλυτη ισότητα στην εργασία, την ενίσχυση των κοινωνικών παροχών αλλά και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας γυναικών και ανδρών εργαζομένων.
Η εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ θέλοντας να τιμήσει, τις γυναίκες όχι μόνο μια μέρα, αλλά κάθε μέρα, θα συνεχίζει να αγωνίζεται για:
- παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
- πραγματική δημόσια- δωρεάν παιδεία & υγεία
- δωρεάν ολοήμερα σχολεία και παιδικούς σταθμούς
- παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
- προστασία της μητρότητας
- ίση αμοιβή για ίση εργασία
- κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.