Κατέρρευσε χθες από την ισχυρή σεισμική δόνηση ο ταινιόδρομος που βρίσκεται στην Πύλη Ε1 του λιμανιού του Πειραιά. Ο ταινιόδρομος έχει μήκος 100 μέτρα και βρίσκεται στη θέση Κράκαρη, στην περιοχή των παλαιών Λιπασμάτων.

Όπως αναφέρει το Κανάλι Ένα του Πειραιά, παρότι δόθηκε μια μάχη να μην κατεδαφιστεί, καθώς θεωρείται ένα σημαντικό μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, ο Ταινιόδρομος Κάκαρη ήταν τελικά ένα από τα θύματα του σεισμού.

Ο ταινιόδρομος ήταν επάνω στον λιμενοβραχίονα Κράκαρη, που ανήκε στη σειρά των μεγάλων έργων που άλλαξαν την εικόνα του λιμανιού του Πειραιά στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Μαζί με τον λιμενοβραχίονα Θεμιστοκλέους ολοκληρώθηκε το 1907.

Πάνω σε αυτό τον λιμενοβραχίονα θα κατασκευαστεί ταινιόδρομος, που αποτέλεσε τμήμα του ευρύτερου βιομηχανικού συμπλέγματος των «Λιπασμάτων» στην Δραπετσώνα, καθώς συνέδεε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις με το λιμάνι.

Δεν κατεδαφίστηκε επειδή κρίθηκε βιομηχανικό μνημείο

Όταν το 2003 κατεδαφίστηκε ο κύριος όγκος των βιομηχανικών εγκαταστάσεων στα «Λιπάσματα», ο ταινιόδρομος επιβίωσε και θεωρήθηκε σημαντικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής.

Τότε θα τεθεί ο στόχος να συντηρηθεί ως βιομηχανικό μνημείο και να αξιοποιηθεί. Μάλιστα, ο ΟΛΠ είχε προκηρύξει το 2011 διαγωνισμό προκειμένου να αναπαλαιωθεί και να στεγαστεί στο χώρο αυτό εκθεσιακό κέντρο, εστιατόριο χωρητικότητας περίπου 250 ατόμων και αναψυκτήριο.

Το 2016 και ενώ προχωρούσε η πώληση του ΟΛΠ τέθηκε θέμα κατεδάφισης του ταινιόδρομου. Θα υπάρξουν όμως αντιδράσεις και τοπικών φορέων και της Περιφέρειας Αττικής. «Τελευταίο δείγμα της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης», θα τον χαρακτηρίσει ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Γ. Γαβρίλης. Αντίστοιχα, ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας θα υποστηρίξει ότι «ενδεχόμενη κατεδάφιση του ταινιόδρομου θα συνιστά εγκληματική πράξη κατά της βιομηχανικής ιστορίας του τόπου».

Ο ταινιόδρομος και ο λιμενοβραχίονας θα χαρακτηριστούν τελικά μνημείο μόλις το Νοέμβριο του 2017. Η σχετική υπουργική απόφαση θα αναφέρει ότι η κήρυξη γίνεται «διότι αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο των ήδη χαρακτηρισμένων από το ΥΠΠΟΑ κτηρίων των βιομηχανικών εγκαταστάσεων του πρώην εργοστασίου της Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Χημικών Προϊόντων (Λιπάσματα Δραπετσώνας) και τοπόσημο στην είσοδο του Προλιμένα Πειραιώς. Επίσης διαθέτουν τα ιδιαίτερα εκείνα αξιόλογα χαρακτηριστικά από αρχιτεκτονική, κοινωνική και ιστορική άποψη».

Όμως, η κήρυξη δεν ακολουθήθηκε από τις ανάλογες ενέργειες για τη συντήρηση και την αξιοποίηση. 

Απομεινάρι μιας άλλης εποχής

Για την ιστορία και την συμβολή του ταινιόδρομου ο πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά Στέφανος Μίλεσης έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:

Ο ταινιόδρομος που μετέφερε τα λιπάσματα από τα εργοστάσια στην προβλήτα αποτελούσε κι αυτός απομεινάρι μιας άλλης εποχής που η Εταιρεία Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων, παρήγαγε δεκάδες διαφορετικά χημικά προϊόντα (υπερφωσφορικά και σύνθετα), θειικού, υδροχλωρικού και νιτρικού οξέως, θειικό χαλκό, θειικό σίδηρο, αντιπερονοσπορίνη και όξινο τρυγικό κάλλιο.

Η τεράστια έκταση πάνω στην οποία απλώθηκαν οι εγκαταστάσεις καταδεικνύει και τις επεκτατικές διαθέσεις σε πολλούς άλλους τομείς αλλά και την φιλοδοξία του ιδρυτή της Κανελλόπουλου.

Το 1936 ο «πληθυσμός» της εργατικής αυτής πολιτείας είχε φτάσει να αριθμεί τα 4.000 εργαζόμενους χωρίς στον αριθμό αυτό να υπολογισθούν οι οικογένειες των διαμενόντων στον «Οικισμό».

Μπελαβίλας: Την ευθύνη για την καταστροφή του ταινιοδρόμου φέρει ο ιδιωτικός ΟΛΠ  

Ο καθηγητής του ΕΜΠ, Νίκος Μπελαβίλας, με ανάρτησή του στο Facebook, εκφράζει τη λύπη του για την κατάρρευση του Ταινιόδρομου Κράκαρη, «ενός σημαντικού βιομηχανικού μνημείου και τοπόσημου της εισόδου του λιμανιού του Πειραιά».  

Μάλιστα τονίζει, ότι την απόλυτη ευθύνη για αυτή την καταστροφή την φέρει ο σημερινός ιδιωτικός Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ).   «Είναι ιδιοκτήτης και υπεύθυνος για αυτό από την εποχή της κατασκευής κατά τον Μεσοπόλεμο. Από το 1998 έχει τεκμηριωθεί η αξία του. Επί προεδρίας Γιώργου Ανωμερίτη στον κρατικό ΟΛΠ, πριν σχεδόν δέκα χρόνια έγιναν οι πρώτες μελέτες αξιοποίησης του ταινιόδρομου, ως εστιατορίου και καφέ με πανοραμική θέα στον Πειραιά και στα στενά της Σαλαμίνας. Ο ΟΛΠ της Cosco είχε αντίθετη άποψη. Επιχείρησε την κατεδάφιση.   Με πρωτοβουλίες φορέων του Πειραιά και της Δραπετσώνας αυτό απετράπη το 2015 και στη συνέχεια κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο από του υπουργείο Πολιτισμού. Ο ΟΛΠ τελικά άφησε τη φύση «να κάνει τη δουλειά» ρισκάροντας ζωές ανθρώπων και την ασφάλεια του λιμανιού» εξηγεί ο Ν. Μπελαβίλας.




πηγή tvxs