Αναλυτικότερα, η σύζυγος ασφαλισμένου η οποία ήταν στην 25η εβδομάδα κύησης τον Μάιο του 2004 εισήλθε εκτάκτως σε μαιευτήριο λόγω ρήξης θυλακίου. Δύο μέρες μετά γέννησε ένα αγοράκι, το οποίο εισήχθη σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης νεογνών, λόγω προωρότητας σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Το νεογνό, όταν βρέθηκε κενή θερμοκοιτίδα στο γενικό νοσοκομείο παίδων η «Αγία Σοφία», διεκομίσθη δύο μήνες περίπου μετά. Το σύνολο των νοσηλειών του μωρού στην ιδιωτική μονάδα από 24.5. έως 29.6.2004, ανήλθαν σε 24.370 ευρώ, καθώς αντιμετώπιζε προωρότητα, αναπνευστική ανεπάρκεια και μετεωρισμό κοιλίας.

Ο ΕΦΚΑ, δέχθηκε ότι επρόκειτο για επείγον περιστατικό, αλλά αρνήθηκε να καταβάλλει όλο το ποσό των 24.370 ευρώ, επικαλούμενος το τιμολόγιο της ισχύουσας κρατικής διατίμησης για τα νοσηλεία σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και ενέκρινε αρχικά το ποσό των 8.599 ευρώ και εν συνεχεία επιπλέον 5.500 ευρώ. Στην συνέχεια ο ασφαλισμένος άσκησε προσφυγή ζητώντας τα υπόλοιπα 10.278 ευρώ που είχε καταβάλλει, αλλά δεν έγινε δεκτή.

Κατόπιν αυτού, ο ασφαλισμένος προσέφυγε στην Δικαιοσύνη και το Συμβούλιο της Επικρατείας τον δικαίωσε, κρίνοντας ότι ο ασφαλιστικός φορέας «υποχρεούται να παρέχει στους ασφαλισμένους του νοσοκομειακή περίθαλψη και όταν αδυνατεί αντικειμενικά προς τούτο, οφείλει να καταβάλει το σύνολο των δαπανών, στις οποίες αυτοί (σ.σ.: ασφαλισμένοι) υποβλήθηκαν εξαιτίας αυτής της αδυναμίας του και όχι να καταβάλει μόνο το ποσό της κρατικής διατίμησης».


ΑΠΕ