Ψυχή σε καραντίνα
Ψυχή σε καραντίνα
ΨΥΧΗ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ
Πώς διάολο παλεύεται τόσο μεγάλο διάστημα καραντίνας;
Εχετε αναρωτηθεί πώς θα εξελιχθεί η ψυχική μας κατάσταση; Και ποιο, αλήθεια, θα είναι το πρωτόκολλο της ομαδικής ψυχοθεραπείας μας;
Αν αυτό τραβήξει όσο λένε, δεν αποκλείεται να δούμε ανθρώπους που θα βγαίνουν έξω και θα ψάχνουν να πετύχουν τον ιό, να κολλήσουν να ησυχάσουν.....
Κώστας Γιαννακίδης
«Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα έχει αρχίσει πραγματικά να με παίρνει από κάτω» έγραψε στο twitter η δημοσιογράφος Κατερίνα Παναγοπούλου. Η εξομολόγησή της προκάλεσε καμιά διακοσαριά σχόλια και μία βροχή από καρδούλες. Οι περισσότεροι της έλεγαν αυτό που λέμε και εμείς στον εαυτό μας κάθε μέρα: θα περάσει και όλα θα γίνουν όπως πριν, θα εκτιμήσουμε την κανονικότητα μας και θα κάνουμε καιρό να γκρινιάξουμε για τα στραβά της. Θα αγαπήσουμε τις λακκούβες που έχει ο δρόμος μας.
Είναι τα ίδια λόγια που λέγονται με διαφορετικές λέξεις κάθε μέρα. Και εμείς τα ακούμε λες και είμαστε πάνω σε έναν διάδρομο γυμναστικής όπου τρέχουμε, ιδρώνουμε, λαχανιάζουμε, αλλά τα πάντα γύρω μας μένουν ίδια και ακίνητα.
Στην «Πανούκλα», του Καμύ, έρχεται η στιγμή που οι εγκλωβισμένοι στο Οράν σταματάνε να γράφουν γράμματα προς τον έξω κόσμο. Στέλνουν μόνο τηλεγραφήματα με τα οποία απλώς δηλώνουν την κατάστασή τους. «Είμαι καλά, σε αγαπάω». Οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Ακόμα και αν τις απλώσεις σε ένα χαρτί, δεν θα δώσουν φωνή στις σκέψεις. Είναι, στην πραγματικότητα, νεκρές.
Και κάπως έτσι, ξεμένουμε από λόγια, πατώντας στις ίδιες λέξεις. Βλέπουμε τον Χαρδαλιά που εδώ και ένα μήνα μας λέει ότι οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες. Και κάθε μέρα κατεβάζει όλο και περισσότερο τα γυαλιά του, για να θυμόμαστε ότι μας βλέπει και μπορεί να μας στείλει το πρόστιμο στο σπίτι.
Και τον Τσιόδρα που ό,τι και αν τον ρωτήσουν, όλο τα ίδια λέει. Το μόνο που αλλάζει είναι ο αριθμός των κρουσμάτων και το μήκος της φράντζας του -προφανώς δεν θα κουρευτεί για να μη σκανδαλίσει με την προνομιακή πρόσβαση σε μπαρμπέρη. Οσο, λοιπόν, ο Χαρδαλιάς παίζει την κασέτα με την κρισιμότητα της μάχης και τις επόμενες κρίσιμες εβδομάδες, τόσο εσύ σταματάς να τον ακούς. Γίνεσαι όπως οι άνθρωποι που ζουν δίπλα σε αεροδρόμια και έχουν σταματήσει να ακούν τον θόρυβο από τα αεροπλάνα. Για τον συμπαθή Σπύρο Παπαδόπουλο, δεν το συζητώ, ο άνθρωπος, γερός να είναι, περιλαμβάνεται στα θύματα της επιδημίας. Εχει ταυτιστεί με τον κορονοϊό όπως ο Γαϊτάνος με το Πάσχα.
Ολα δείχνουν ότι αυτή κατάσταση θα τραβήξει, στην καλύτερη περίπτωση, κανένα δίμηνο. Ο Τσιόδρας θα έχει πλέον μπούκλες. Μπορεί πάλι να παίζουν βίντεο αρχείου με τους Τσιόδρα-Χαρδαλιά καθώς κανένας δεν θα προσέχει τι λένε. Και θα ταϊζόμαστε, καθημερινά, όπως τα κοτόπουλα στο πτηνοτροφείο, με τη φρίκη των άλλων, μακαρίζοντας την τύχη μας που δεν ζούμε τα χειρότερα.
...ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ